장음표시 사용
511쪽
DISIER TIO T. dialogo,nec de tali donationequicquam legi apud probatum hist xicum, praesertim apud eos qui scripserint illa aetate vel illi proxima. Nam nec Eusebius, qui fuit diligentissimus scrutator dc nam rator rerum Christianarum meminit, &c. nec Hieronymus, Augullinus, Ambrosius, Basilius, Iohannes Chrysostomus,nec Am. mianus,nec Beda nec Orosiris meminerunt. Et constat perplures quamIoo. annos post Constantinu, Imperatores tenuisse gubem nacula Urbis& I taliae per Duces,Praesides, & Exarchos Urbis Romanae usq;ad tempora Innocentii 2.ut patet aperte inChronia Cis de Historiis. Quo phires Locos ex digestis,codice fi novellis adducit: Et in vita Phocae Imperatoris legitur impetrasse Pantheta Bonifacium Papam ab eo : Unde ergo habuerit rerras Ecclla fiae, vide gesta Caroli Magiu&Pipini,&Pium indicto dialogo,&coli Ela no vissime per D. Bait l,olomaeum de PlarinaBibliothecarium, qui omnia instrumenta pertinentia ad statum Ecclesiae in temporalibus, praesertim circa acquisitionem terrarum & aliorum juria dicensum coli egit, in valde magno volumine, ad cujus collectionem etiam operam nostram praebuimus in revidendo. Et de dicta donationedc curatione lepraeConstantini,lege quae lare scribit Remus Episcopus Paduanus in historia sua de vitis pontificum. At
totem ficti hujus diplomatis aliquamin ulti statuunt fuisseIohannem Diaconum Cognomento digitum , queespostea Papam fm tum&Iohannem IX. dictum fuisse testatur Platina, idque prae. eunte diplamate donationis Ottonis III. cujus verba sunt Haeta sunt comenta ab illis ipsis spontificibus inventa, quibus Iohannes
Diaconus cognoment digitorummunitus , praeceptum aureis
literis scripsit, ct sub Titulo Constantini Magni, longi Mendaci,
Otii natistaviensis Cap. XXIL Anton. de Dom. lib. VI de RG pubi. Ecclesiast. CVIII.ρ. 694. I Iic ergo tibi lector, rem maxim observandam propono, ut Caroli M. Consilium in ditandis Ecclesiis Prudens ted humanumianimadvertas, ex eoque colligas,quam merito
512쪽
DE OSCULIS PEDVAg PONTIFICIS ROGMANI. ΑΠ merito reges Propter dicta regalia. tanquam vaIallos debeant sibi Episcopos de Abbates aliosq; praelatos ecclesiasticos, imo ipsum Roman. Pontific. subjicere: Sc quam immerito Papae&Ecclasia
eximere se ab hac sub)ectione anniterentur, ac retinere velint nihilominus ipsa regalia, &illa ad debellandos Principes,sibit suos
Dominos, cum sirin eorum vasalli, lubsiciendos convertere. Audi
igitur Carcili consilium a VH elmo Malmesburiense de gesta Reg. Anglicor.tib. V .egregie observatum & explicatum: Cum Urbano Papae Paschalis, inquis, successisset, rursus quaestio de Investituris
Ecclesiarum, rur Ius bella, rursus lites agitari, neutris partibus loco cedentibus. Imperator omnes Episcopos Ac Abbates regni sui quod citra montes est, fautores habebat quiaCarolus M. pro con tumenda gentilium illorum ferocia , omnes pene terras Ecelesiis Contulerat, consilios illinc perpendens, nolle sacri ordinis homin es tam facile, quam laicos fidelitatem Domini rejicere. Praete ea, silaici rebellarent; illos posse excommunicationis autoritato dc potentiae severitate compescere Sed quod putavitCarolus, sibi&Succelloribus forem auxilium, firmitalcm, hoc tandem versum est in scandalum. Et iam Papae his temporibus adversus Hemicum linperatorem ipsius met Imperatoris vires, hoc est Praelatos, ejus valallos convertebant. Unde & pergit Urilhelmus . Papa ultramontanas Ecelesias suae rationi sub ecerat, parum qi suscipiebant Urbes italia: Henrici Dominium , scruitio putantes se exiit os post Conradi fratris e)us interitum , quia patre relictus Longobardiae in Regem apud Tretium obierat diem. At vero Henricus antiquis. Caelaribus in nullo virtute dej cchior , post pacatum regnum Teutonicum , praesumebat animo Italicum, rebellionem Urbium subjugaturus , quaestionemq; de investituta suo libitu decisurus. Haec ille. Itaque ex una parte Papa o catione si perioritatis Ecclesiasticae ad temporalia Episcopatuum & Abbui .irum regalia adjecit manum , ad se Vasallagia avo cando, ex alia Praelati ipsi occasione bellorum , quibus Imperatores fracti iunt de facti imbecilliores, eis rebellaverunt, ut sc in libertatem vindicarent. Atq; hinc Ecclcsiastici, praesertim Komanus , impinguati, in crastati, dilatati recalcitrarunt, scin
513쪽
DISSERTATIO X. dies magis recalcitrabunt, quousq; Monarchiam quam moliuntur, perducant ad fastigium. Jg. XXI V. Eae quibus omnibus sole meridiano clarius elucescir quam inique iacifices superioritatem in Principes summos sibi arrogent, adeo ut hanc superbiam ipsi Pontificii Scriptores ave
santes acerrime in illam invehantur. Paschasius Radobertus Abas orbejensis Sec. IX. in Commentar. per Lament.Ieremia,lib. IV. c.2../
Ecce, inquit, jam pen nulla est secularis vitae actio, quam non sacerdotes Chri thiaciministrent, nulla mundi negotia, in quibus altaris ministri se no occupent; dii persi sunt lapides sanctuarii in capite omnium platearum,dum susceptae religionis ministerium vertimus aclamb tionis argumentu, dum locu sanctitatis ad terrena negotia deflectimus,&mundanis actibus implicamur. Ita, quod peius est, lupi pastores fiunt, ministri altaris negotiatorcs seculi. Iohan. Sarisberiensis in rati cratico l. 8. Rectissimam eminendi viam docui Christus,qui discipulos suos Regibus gentiu noluir conformari,ut dominenterin subdiros; at illi aliam praetulerunt, adscen dentes ex adverso fratru,&ministrandi humilitate reJecta appetunt prae Regibus gentium dominari. In catalogo testum veraIaris Db. V XI. p. m. IV edit. in fol. --I6o8ἰ ex veteri aliquo codice citatur Epistola Seculo XI tac rapta, cuius micriptio haec est. EcceLsia nil li Anglicanae in luto ct latere anciliatae. Petrus, filius Cassi odori, miles Catholicus, pugil Christi devotus,salutem,& captivitatis jugum abjicere, & bravium accipere libertatis. Inter alia autor sic pergit: Nonne debet in oculi somni u mirabile reputari, quod ubi Christus pro se&Petro regibus solvi Jussit tributum, ipse regna de regnorum Principes coRrra voluntatem illius,huius dicit se else vicarium, qui abs seregna& mundi Iudicia abdicavit, tuae subsicere nititur ditioni, dominio sui styli, qui totum sibi vendicat , quod isci ipserat esse suum. Seculo XIV. Iohann. de Rarsis in nractatu de regali ct papali potestate apud Goldauum Tomo II. Monarchia S. R. I cap. XI. p. m. I 2O Imperaror habe t pote statem a toto Deo , nonia Pontifice Romano. Si P. habet a Deo poteitatem secularet immediate ,&Princeps habet executionem a Paea immediate , essi γ Princeps est minister Papae , sicut minister Dei vel
514쪽
DE OSCITE PEDUM PONTIFICIS ROMANI. ANChristi, quod viderur inconveniens & contra Scripturam Canonicam. Dicitur enim Rom. XIII. de Rege & Principe, Dei ministerest; non dicit Papae sed Dei lcc. Item prius fuit potestas Regia secundum sedc quantum ad executionem, quam Papalis, & prius fuerunt Reges Franciae in Francia quam Christiani. Ergo potesas Regia nonsecundumst, nec quantum ad executionem, es a Papa,sidi Deo se a populo Regem eligente inpersona velin domo, me sicut ante. Dicere emm quodpote s regraprius esset a Deo immediate, σpostea. rapa,es valde ridiculosium. 2V3n enimpotest hoc esse nisi Christus Petro dederirpos satem conferendi regiampotestatem, quod non es verum,ut supra dictum est. Indubitanter ergo est a Deo cui ante i licitumitas es Principi abusum gladii iratuatis repellare eo modo, quo potes,niamperglassium materιalem , praecipue ubi abusus gladiistiritualis
vereit in malum Reipublica,cujus cura Regi intumbit. A ter enim sine . causa gladium portaret, ubi Papa delinqueret ais Parisiensis cap. xiv. p. I 27. in ι emporalibus, quorum cognitio ad Principemstecularem per tinet,uis mutuaret adusisram, vel mutuantibus faveret, o praecipue
in iis, qua per leges civiles sunt prohibita, Imperator si esset, haberet i-
Uumprimo corrigere ιmmediate monendo; ct poseapuniendo. Nam ad Prinnyem pertinet omnes malefactores corrigere primoIure Rom. I 3. Non enim sine causa gladium tortat, Minister enim Dei es, vindex malorum in ιν am. lnesidem libro a cap. I .ulque ad ΣΣ nclusve auior omnia sui temporis tapicolarum argumenta pro Papae summa temporali potestate enervat. Iobann Gerson Sec. XV. clarus in Lection. super Marcumstarω I. per. θί. 99. dicunt humoriae,&. legitur in Postilla luper Sit, Lam', ql. id dum donata essent Ecclesiae bona temporalia per Coni tanti u. audita sit vox in aere: Hodie venenum est usum esinEe lysia Sancri Dei. Et quidquid fuerit de hoc .pimiit enim tunc dblatio hujusmodi cile utilis propter bonitate& fidelitate dispen-lantiumc&dilatationem Ecclesiae post uduerstatos habitas , nihilominus nunc aut mas poterit 'Cliatio simi liter e n e utilis propter malitiam Eccl-siasticor nitalibi s bonis abutenrtu, Nut clauda
tur Via malignant Aliti spinI, aci Fcriantium, ne cadant in prςcipitiuvitiorum. In Lec .LIuper Marc. ad fine postea divitiarum magni-udo generavit vermein pessimum, qui est superbia & voluptas e D
515쪽
frenata,quae tandem Majestatem imperatoriam arrodere,& loca
gentes*Imperio subditas depascere coepit. Apud Caesariumcise ciensem dist. 2. c. 28. Clericus Parisiensis edixit, Episcopos AI manniae salvari vix posse, quia pene omnes habeat gladm spiritu em & materiale,deq; sanguine judicent, Bella exerceant, magisq; oliciti de stipendiis militum, quam de salute animarum sibi commissarum. J Autor oneris Eecusa c.XX. 6 ς Multoties is, qui licit pax vobis c Episcopus non columba sed corvuS reputatur, praesertim illi qui Principatu seculari judicium sanguinis quod regalia
nuncupant obtinere praetendum , & Principes seculares se esse gaudent, hi frequenter labem irregularitatis incurrunt inscii. ει- iam in Postilia homilia de Festo Stepham. Nostrates Praelati ordinem invertunt Apostoli cum, dum spiritualia graviora, quam quaesu, eant, rati in Pontificat. suffraganeor. in judiciali ossicialium, in absolvendis poenitentiariorum ope utuntur, in praedicatione M. Machum, nescio quem praeferunt, in ahis spiritualibus vicarios habent. Sin qua in re decensu A temporalibus agitur,res haec ad D minum nostrum Eplicopum reserenda est. Giaius Esse aeus Lib. u. Digression .m I .Tm.ς. VI e. 27ς. Gregorius VI l. Pontifex, cui
Momen erat Hildebrandus, novo Exemplo Regnum Sc Sacerdotium scindens, primus sacerdotalem lanceam contra Imperii diadema elevans, se, suoqueexemplo alios Pontifices cootra Principes &excommunicatos gladio accinxit,belloque quasi haereditario insurrexit; utinam Petrum in feriendo imitati, Petrum inete condendo gladio imitarentur : Idem in Comment. Ti. ul. Digress Xe. 3 13. Turbulenti quidam , mota inter Regnum S Saccrdotium controversia, miru quot, quantasq; turbas utrinque dederint. Atqui tot post Paulum, tot ante hanc Camarinam annorum centenariis, re Chrysostomus , ut nihil unquam tale futurum suspicans, simpliciter illud omnis anima subdita sit) enarrati Omnis Anquit, etiamsi sive Apostolus, sive Propheta, sive Sacerdos, sive Mona. ahus&c. quem illic sequuntur Theodoretus , Tueophylactus, Oecumenius,5 qui non GraeciZJ
latis grege,non dominantes. Praeceptum hoc Apostolorum Pn
516쪽
eipis in omnibus omniuEpiscoporum aulis vel aureis literis opomtebat inscribi. Pascite,inqui grege, non opprimit non expilate, idq; no coacte velut ex officio, sed ex sincero affectu tanquam patres, neque turpis lucri gratia, quasi praesentiens Ecelesiae peste hine Oritura. Denit no dominantes more Regu, sed exemplo pastire. benefactis vincite. Nunc Episcoporu vullius nihil audit ab assentatorib9,nisi dominia ditiones,gladios, claves, potestates, atq; hiaσfastus quorundaplus qua regius, aevitia plus quam Tyramica Jam
Rom. Pont. magnis voluminibus adulamur,potestate Cthristoparem dribuentes. Hemin ilia dibus, Chil. II I .cimur. II f. adag. I .SH
ni Alcibiadiso 683 .Contemplare quibus ornamentis honeste: Aaron Pontificem Moyses, quibus orner opibus, quibus picturet coloribus, qua variis gemmarii stellis illustrer, quanto auri seuor: ide orer. Quae quid sibi velint, si ex Origenis Hieronymique codinoveris Interpretatione, nimiru intelliges, quae supellex paranda sit vere magnis Episcopis. Quos potius exprimant vitaPontifices, quam quos expri munt plumbo,quos titulis referunt, quoru vices occupantri an magis convenit Iulios, Alexandros, Croesos&Xerxes,ni hil aliud quam agnos latrones imitari Christi vicariu,quamissum ristum unicii Ecclesiae Duce & Imperatorem. Quos ju-uius aemulentur Apostolorusuccessores, qua Apostolorum Principem. Christus pala negavit Regnum seu hujus esse mundi, & taesiventu putas, ut Christi successor mundana ditionem non soloeadmirtar, proq; hac omne quod Munt moveat lapide; cur Christa vicarim opib9 irretiendos putas,quas ipse Christus appelllavit spumst Cureu, cuj9 ut propriu,ita prςcipuu officiu est,divini verbi seis me sacere,divitiis obruis quib9 vel maxime jactu praefocatur cur
aequitatis doctore ac judice iniquo vis servire mamonae, quid coe Iesitu Sacramentoru dispelatore, vilissimaru reru facis procurat
xe3 Cu his sacris donariis, quid tu profana mundi dona conjungis ne dica extinguis Quid cu Mamona Christram, cu Christi spirita BeIial conaris jungere quid mitrae cu galea, quid sacrae pallae,cum D avortia lorica,quid benedictionib9 cubombardis, quid elemeti ssimo pastori cu armatis latroni by quid sacerdotio cupello quid
Iaachinis oppida subruitiqui elaves habet Regni coelorum ρqui convenit a
toro esse Boui eum, qui pacis omine salutat populo quona ori docebit plebe
517쪽
GChristianam,opes esse contemnendab, qui puppim N proram rerum suarum constituit in pecunia ξ Qua fronte do bir, quod &.docuit S exhibui. Cluilius . quod tot aes inculcant Aposto inon esse resistendia malo, sed malorum improbit ic bonitate superan- .dam, injuriam beneficio pentandam, inimicu beneta lix obtuendum qui propter oppiduli ditionem, aut latinar u vectigal , orbem
belloria tem vinatibus commovettinc.J M.Antonius de Dominudae Repub EccleΥ . Lib. V l. e. t o. n. ρ.7 6 L. Nonne facto ipso Romani Pontifices Dominium supremum etiam temporale in temporalibus & directum supra omnes Principes Ch Ultianos firmare conantur & rctincrc Proh tuntur enim,& Lbellis in viilgus edunI,singulos Principes Christianos singulis nostris Romani Pontificibus per orat es tuos obedientiam spondere, non modo in spirituali sus, sed etiam temporalibus, tanqu uri suo vero.&lcgitimo etiam quoad regna temporalia Superio inquid spod cant,quii profiteantur Principes per suos Legatos, cum nunquam interfuerim, mihi 'nunc est ignotum. Quid vero priscis purioris Ecclesiae temporibus profiterentur Imperatotes Christiani per lit cras , seu c tiam poenuncios aut oratores , quando Imperium vel cla novo capc D sebant,vel novus Papa crcabatur, optime scio. fCcric nullius obedientiae aut subjectionis sponsionem aut profestione invenio, sed solamEcclesiasticam communione. Cum enim Ecclesial omina esset nubilissima inter omnes Ecclelias Christianas, ac ces eberrima ex pluribus causis, reliquae semper Ecesesiae praesertim orienta-Ies communionem c u illa rvtinc re, ut unitas Cluisti Eces csae conservaretur, solicite laborarunt. Hoc ipsum Imperatores Christiani tanquam capita totius Imperii Christianorum in remporalibus, propter eandem unitatem conservanda in , temper initio ipsorum Imperii, sive novi Pontificis, communionis gratia pr.estabant: &literae communicatoriae simul cum officio congratulationis , hinc inde transmittebantur. Et quoniam communio erat in fide, idcirco tum Imperatore, Papae, tum Papae Imperatoribus, fidei tuae professionem faciebant; ut ex tali utriusque partis confessione, fidei unitasia conformitas appareret,& communio inter ipsos cum pace dccharitate Christiana conservaretur.
518쪽
Dg oscULO PEDUM PONTIFICIS ROMANI. g.. XXVI. Optime igitur Augustina Confessis gladium
s ritualem a corporali discernens in articulo VII. Abusium de o testate Ecclesiast. ita loquitur: Non commiscendae sum potesta- tes Ecclesiastica N: civilis; Ecclesiastica suum habet mandatum V Evangelii docendi & administrandi Sacramenta. Non irrum- pat in alienum officium, non transferat rcgna mundi, non ab- roget leges Magistratuum, non tollat legitimam obedientiam, non impediat judicia dc ullis civilibus ordinationibus,aut con-
tractibus, non pra cribat lcges magistratibus de forma Rcipu- blicae,si quam habent Episcopi potestatem gladii hanc non ha- bent ut Episcopi, cx mandato Evangelii,sed jure humano do-
natam a Regibus & Imperatore ad administrationem civilem suorum bonorum. Haec interim alia functio cst quam mini- sterium Evangelii. Cum igitur de iurisdictione Episcopo- rum , quaeritur , discerni debet Imperium ab Ecclesiastica jurisdictione. Porro secundum Evangclium , seu, ut lo-
quuntur de jure divino nulla iurisdictio compctit Episcopis, ut Episcopis , hoccst , his, quibus est commissum ministe-
rium verbi & Sacramentorum ; nisi remittere peccata, item cognoscere doctrinam , 5 doctrinam ab Evangelio dissenti cntcm rejiccre, & impios, quorum nota est, impietas, exclu- dere a communione Ecclesiae sine vi humana , sed verbo. Si ςς quam habcnt aliam potestatem vel jurisdictionem in cognoscendis certis causis, videlicet matrimonii aut decimarum, hanc habent sure humano, ubi cetantibus ordinariis coguntur principes vel inviti suis subditis sus dicere ut pax retineatur. Eadem 1-tcntia pluribus confirmatur in sologia Augost. Confessisn. arrisu. l. XIV. XVI. O XXIIX. In Articulis SmalcasHeisariis. IV. de Papatu docetur , quod Papa non sit de jure divino, sed secundum verbum Dei caput totius Christianitatis , hoc enim nomen uni & soli Christo debetur , sed tantum Episcopus & pastor Ecclcsiue , quae est Romae, & Eorum , qui voluntarie & sponte , vel per humanam Creaturam, hoc est,politicum Magistratum, se ad cum conserunt, non ut sub
519쪽
non nisi cum praesentissimo dignitatis adeptae di ipendio, oppone . re attentarent, sed quae est rerum humanaria inconstantia, nihil in sublimi positum sine immutatione aliqua perpetuo clansiliit dominantium potentia, quae olim coelum quali tangere,inq; summo gloriae apice vertari videbatur, Pontificum technis & violentia tantopere imminuta est ut de illa hodie praeter umbram fere nihil appareat. Quo aute pacto talis mutatio contigerit, Rodinus LGde Repub cap. 9.pag. IV. hoc vcrborum ambitu perspicue enarra P. f Principio quidem Gregorius Pontifex Romanus, is qui primus servum se servorum Dei appellavit spasio Sibsiothecario in vitis Pontiscumpag. mihi . . est Bonifacius il l. ab Imperatore Phoea Principatum in omnes Emicopos adcptus cit. Posteri deinceps honores pontificios ad impetia traduxerunt,& sacra profanis miscentes potentiam religionis specie incredibiliter auxerunt. At Principes ipsi magnam parid in religionis metu caeteri potentior utri exemplo, summos Pontifices revereri,idq; potissimum , cum Orientis imperium in ruinam inclinaret. id est cum R. P. Italiae civitates ac populos, quo minus Imperatoribus Constantinopoleos parerent, aut tributa solverciat interdictis prohibuerunt: occasione inde quaesita, quod Leo is, qui Icono mcalius usurpatur, divorum statuas delecisset: qua re commota plebs, & R. P. autoritate inflammata Thomam imperatorem in Sophiae templo necavit. Itaq; cum opes Orientis attritae essent barbarorum incursionibus, ac Principes Germanorum recuperandae Italiae spem ab lectilent, Reges mi Longobardorum italiae Imperio potiri vellent, ac Pontificum Romano t. opibus prohiberentur, nec tamen Longobardi pares essent, ad opes Francorum adspexerunt , &auxilia potentissimae geritis in Italiam evocarunt, nec sua spe fraudati sunt. Nam Pipinus praefectus Praetorio, qui tunc Palatii Magister ac maior Domus dicebatur, opibus & gratia florens , ingenti cum exercitu luperatis Alpibus Longobardorum copias fudit ac prostr .ivit , inde Romam profectus Zachariae Pontificis Impetio partem Italiae subjecit ; nam . Pontifex
520쪽
Pontifex ante Chil derico Meicia eorum Rege spoliato , Pipinum Francorum Rcgem designaverat, sacris etiam more majorum initiaverat scit ca medium Seculi Vili. quem Franci libenter exceperunt, tum quia Caroli Martelli Francorum Principis Filius, qui rerum gestarum gloria clarissimus erat, tum quia Chil-dericus propter ingenii stuporem Imperio minime dignus videbatur i, quibus omnibus accedebat, summa esus auctoritas & gratia R. P. quem uti Deum aliquem caeso delapsum populi prosequebantur. Actum quidem Pontifex ipse, si Pipinus Longobardos subegisset. Exatch itum Rauciana: tibi fiduciae nomine pactus erat, id c si XlIl. urbes,& Penia polin provinciam, quae urbibus XVI. continebatur. Morvaeus Ast . iniquitat. p. I 27. Parta victoria Pipinus ut promissuriri implerct, harum urbium claves lacris divi Petri altaribus imposuit , prius tamen utriusq; provinciae dominatum ac jura Majestatis , stibi posterisq; suis ac Romani Pontificis deinde oligendi potest .uem sibi relervarat. Quibus rebus non modo libenter Pontifex annuit, sed etiam ut Pipinus Imperatorem se appcllaret, pene persuasit: qua appellatione nemo exceptis Constantinopoleos Imperatoribus utebatur. Mortuo Pipino Longobardi rursus arma capere, Pontifices turbate,& ad Francorum asylum omnia revocare. Itaque Carolus Pipini filius, qui bellicis laudibus abundans, magnus est appellatus, valido cum exercitu delevit , & Pontificum superatis Alpibus, non modo Reges Longobardorum , sed etiam Regnum ipsum delevit Pontificum Romanorum potentia, stabili fundamento firmata Imperator a Pontificibus est appellatus, ac vicissim Romani Pontifices, quamdiu Carolus vixit, ab eo omnes creati sucr e; sed post Caroli occasum, qui plus in Ut be Roma, minus tamen in Curia Francorum automate&gratia pol crant, se a Collegio Pontificu creari curabant. Ita Reges Francorum tum eX ternis bellis,tum civilibus dissidiis, quae interCaroli M. nc pote S gravissima extiterunt perim bati uin mi Pontilicis creandi praeto ga-UVana dc seruerunt. Hi iam laine bonusAntiquitatis autor scribit