장음표시 사용
501쪽
Lection. memorabit. Raronio Tomo Ix. Anna an. 774. f. io e stare Hedione histor.Ecch as.lib. vr.e. 23.Gofrido Viserbiensi Panthei3ar rexuri. Cannone Turcicense in gestis Caroti Gu.e. 27. Hanino P uno Monacho Dominicano se Paenirentiario Papae in Chronico, ν ἔ Semrea Praeposito Halbesalensi Decreturimo Glossatyre, indisti ηα. sto Leopoldo de Bebenburg Vcopo Ramberg.de Zelo vet.PrincF. Gemman.c. 8. Asiano Rotevvinck Carthusiano Colon. infasciculo temporum.Luthrense LMonacho apud Brun uam in eo itat. Chronolo Roberto Gagvino ministro Generalis ordinis S.Trinit.de Francor.ge, Lis. IV.aliisque pluribus,quos fideliter Congessit laboriosissimus old in in Rationali Con titution. Imperia p. I. 2.3 seq.Hac autem λο concessio squafuit, imite ubsequentium Pontificum non alite .m- et . relligi debent,quam quod fuerint propriiprincipum juris naturalis r cognitiones,aamissiones,er probationes, cum remotione obstatuti inj
silerprohibitiones perperam cst indebite positi,ae declarationes, posse jam Principes suo jure uti, e quantum in i s sit, nolle illudi pedia . re,autsi quid interdum additum est, id toIum fuit in explicationem
di,quo am natuν alem potestatem,estra periculum vel anima, vel E elesiasticaperturbationis,possent exuere,veluti dexire judicat M. A. . de Dom.de Repub. Ecclesiis.vI.cap.7.n. I 29p.7o . Insuper quae do is cessione Adriani extant, a Carolo M. utque ad Imperatorem Ru dolphum i l. hoc est, annos octingentos & triginta firmiter in Ecclesia Si foro credita sunt veraleste,nec quisquam tantam sibi a daciam sumpsit ut dubitaret de illis etiam in gravissimis Impertorum & Pontificum controversis. Nihilominus tamen Cardinalis Baronius ea oppugnare conatus est,cujus argumenta quativis sint, Goldasus libro ante citatop. 4.seqq. examinando ea
g. XX. Majorem dictis lucem afferunt, quae Rebende Zelo V. Rcap.δ. exhibet: Licet Imperatores Romanorum ante
hora Caroli M. sive ex Divilegio Eeelsiae Romana, sive ex more habuerint distositione inis Apost obcae,in tantum, quodpost electionem Romani Pontificis,decretum elemonis Rupapraesentabatur Imperatoribus,cir postea cum eorum conscientiast jussione ordinatio R. R. proe debat.
502쪽
DE OSCULIS PEDUM PONTIFICIS ROMANI. 443
debat, ut patet dyti . LXIII. atho. Non tamen reperi in ali- quibus historiisChronicis vel Canonibus illosImperatores huicri Privilegio feta mori senunciasse; sed reperio, quod quidam Im-
perator pecuniam, quae erat dari solita Imperatoribus in ordiis nation R. P. remittebat, ut patet in praedicto Canone Agatho, ri quis nius est ex gestis Roman. Pontific. ut in superscliptionec ipsius Canonis continetur. Idem c. 7. Non legimus a praedictis, , decrcta electionum Imperatorum lacta.& ad summos Poni isi - , , Ces transmissa fuisse, sed potius c contra legimus, quod decretum electionisPapae post e us electibnem olim Rom. Imperatori. transmitti iblebat, ut patri 6 s. t tnct. C. Agatho*.electiones. AEL
bertus antisis Metropo Saxon. bd. cap. sq. Olim Imperatores
is non passi vivere Pontifices, ad supplicia devocabant:& Graecu- li, postquam apud eos cxtincta stirps Constantini& deinde Ma- , gni Theodosii, non habuere Romanum Pontificem, nisi quem ipsi consit massent. Ideoque Ludovicus filius Caroli M. hancis potestatem confirmationis sive electionis servari voluit. Cum enim Paschalis I. non interposita autoritate Imperatoris Ponti- sex creatus ellet, statim Legatos ad Ludovicum misit, qui ejus rei culpam omnem in Clerum & populum rejicerent, quod ab his vi coactus eiset Pontificatum iuscipere. Hac satisfactione accepta Ludovicus respondit populo & Clero, majorum instituta de pacta servanda esse, caverent, ne deinde Maiestateiri laederent. Platina in Paschala. vita. Gregorius IV. a Ciero populoque electus non prius Pontificium munus obire voluit , quam a Legatis Ludovici Imper.ob eam causam Romam missis, qui diligenter tan.
tam electionem discusserant, confirmatus esset. Fecerat id, in
ii natio in Gregorio m. non superbia motus, sed ne jura Imperii amitteret Ludovicus, quippe quinatura clemens Ac humanissi mus est habitus , quique tura Ecclesiae&dignitatem semper tutatus cst. Ejusdem Legati Benedictum III. in Sede confirmaverunt. Plattara ct pases in Benedicto III. Et a Carolo M. us que ad Otthouem l . Onupsius Panum , hujus juris in electio-
503쪽
ne Pontificum imperialis nullam interruptionem obterVar, Inanorat. ad Pelagium II. Platina. Imo Leo vli I. ad exemplHadriani I. Otthoni I. Imperatori Germanorum Regi restit quod Succetatibus Caroli M. ab Hadriano III. ereptum triatina in Leone ii X. Leo Proto scriniarius a Ciero populo Romano pulso Johanne Ponti sex creatur. Nam cum Iohanne flagitiose&intemperanter viveret, instarentque Romani , a alterum Pontificem abrogata Iohanne crearet, tespondit: euctionem ad populum N Clerum pertinere, eligerent, quem maxime idoneum putarent, se eum statim approbaturum. Unde ei cum Leonem elegissent, quem ipse confirmaverat , . mutata sententia abrogrio, eidem Benedictum suffecissent, ici rus Otilao cos vi & armis compulit , dedito ut iam Benedicto, Leonem suscipere , qui statim Romanorum inconstantiam pomtaesus, autoritat cin omnem uligendi Pontificis a Clero popula e . que Romano ad Imperatorem transtulit , etsi Clerum di popu- tum absoluto excludere non potuerit. Unde & in sequentibus ic
ue ad Hildebrandum Iv. inclusive , CIeri & populi electioni
uam Imperator addidit autoritatem. Cives vero sanctum Imperatorem coen suis omnibus in urbem suscipiunt , fidelitatem- ρque promimint , haec addentes&firmiter jurantes, nunquam se Papam clecturos , aut ortu naturos, praetcr consensum atque , .
electionem Domini imperatoris Otthonis Caesaris Augusti, fiId- pque ipsius Regis Otthonii; Luiurandus memorat Libro VI. V. 6.
Baron. Tomo x. Annal. ann. D cccc LXI II . n. I o.
Hic tamen notandum est , inquit de Dominis , de Repi Eccles Lib. vI. e. p. 743. Ecclesiam Christi non fuisse a rigidam erga Christianos Principes , ut in Romanorum ei Pontificum electionibus, si eas interdum illi soli facerentς do Viros aptos eligerent , vel minime quid repugnandum . censeret. Ita Lib. , cap. ' o Lib. 6. cap. 7. multorum Episcopo.
504쪽
DE OSCULIS PEDUM PONTIFICIS ROMAM
rum , etiam Patriarcharum electionem a solis Principibus factam ponit, &ab Ecclesia libemiissime approbatam. Primus est Athanasius Imperiali dii tamate Sedum qui Episcopalem accepit. Dum Arriani eum ut abiret , perurgerent nomine Imperatoris Constanta , in ah logia ad Constantium , sese renailse , ait , & caunna his verbis a feri r Quid igit ut , , annon merito ab illis diplomata postulabam nec eorum simplicibus verbis obsequebar. illi igitur cum non ederent , neque proferrent mandatum tuae pietatis , nonne plane de directe contra huius iussa diplomatis agebant uero bic ιutemgit Con antra , quas ibidem 1 fert illum in sua Sede firmantes. ) Ego igitur cum illi litcras nullas exhiberent', probe mihi cologere dc ratiocinari videbar , iplos nil nasi sua verba adlucre , praesertim cuiutuo diplomato jubear , ne quid istiusmodi curarem. Iu- te igitur hoc feci , religiosissime Auguste , ut quemadmodum cum Epistolis tuis ingressus essem in patriam , ita acceptis tuis mandatis e patria discederem. Si fugissem quomodo non merito me tua pictas his verbis objurgasset; cur tu cum diplomatibus in Ecclcsiam intromissus, siue diploniatibus egredieris, populosque destituis 3 Unde perspicitur Athanasium tuam Sedem Imperatoriis diplomatibus munitum primum accepisse. Hoc enim est imi, omitti in Ecclestiam , neque haec ad restitutionem ab exilio spect.int , qua nota intromittit in Eccletiam , sed in Ci
505쪽
Germanici consensu , quo de acta Vaticana testantur. Idcirco mortuo Clemente Σ. Collegium Pontificum ad Carlarem Legatos misit, ut Pontificem Maximum, quem vellet, renunciaret.
Imperator Peponem designavit , qui Damalus II. est appellatus , quo defuncto rursus Legatos ad imperatorem Clerus destinavit, ad Pontificem alium creandum , is Brunoni , qui Leonis IX. nomen allum sit, sedem Apostolicam demandavit, eique Victorem I l. sustecit , post cusus occasum Clerus Frideri cum Pontificem Maximum cooptavit, post hunc Alcxandrum II. quod cum intellexisset Henricus I v. Henricili I. filius, Carolum Parmensem Pontificem esse sussit , qui tametsi ab universa Insubria exceptus , ab Alexandro L. tam cia dignitate O- Iiatus est. Hunc Alexandrum excepit famosus ille Hilribraridus , qui alias Gregorii VII. nomine notatur , a Potitis cibus proclamatus; Is omnibus Lartis snterdixit , ne ulti benisicia E
clesia a sacerdoti ave in quenquam conferrent , subjecta gravi sa
crorum interdictionis poena. Et quidem Imperatorem , qui Pontifices in Germania renunciarat , publica execratione damnavit , quo ipso commotus Imperator superatis Alpibus Gregorium VII , qui annos XI. Ecclesiae non sine multorum scandalo ac detrimento praefuerat, urbe exegit, substituto Clemen-re III. Pontifice. De hoc Gregorio Onuphrius Lib. IV. de varia
Creat. Rom. Pontis sic scribit: Primus omnium Romanorum Ponis cum Gregorius Vi I. armis Nori mannorum fretus, opibus Comui e 8.M.ihildis mulieris per Italiam potentissima , consi tu , discordi Gque Germanorum Principum Sesio Civili laboran tuis inflammarus , praeter majorum morem contemsa Imperatoris potestate oautoritaIe , cum summum Pontificatum obtinuisset , Caesarem ipsum , a quo sum elecIus, altem confirmatus fuerat , non duo excommunicare sedetiam Regno perioque prsvare ausus es. Res ante ea hecula inaudita. Confer. AvenIinuib. V.ann. Boserum. 8 Bodin .i.de
Rep. c. IX.8.1μ. Reperimus quoq; in actis antiquis Praelatos Principibus Juramentu fidelitatis praestitisse.Iu Concilio Toletano iv. M
506쪽
Jam ante mille annos morem fuisse apparet,ut Episcopi Regi fidelitatem jurarent, sic enim in eo statuunt Episcopici cuns ergo ex nobis vel totius Hul in populis qualibet conjuratione vel dio Sacramentum fide uae, quodpro PatmgemissGothorum tu, vel
eo ervatione regiae alutisposticitin es, temeraverit, sec. anathemast. Similiter in X. Concilio Toletano haec habentur.c. I 2. usquis r b ostrum ab Episcopo , ins ad extremum ordinu clericorum e Monaclorum generatia juramenta insalutem regiam, geηiiss aut Patriae data, reperiatur violasse voluntate profana,mox propria ignitate privati, o loco o honore habeas urexclusus.TuronenseConcilium LI. c.t. sub Carolo M. primo omnium, inquit, admonuimus cunctos , quino
stro conventus interfuere, sprocul dubio Oscopos in ut obedientes s Domino Exesienii simo Imperatori nostro, dem,quam eipromissam
habent, invio lab liter conserυare deant. Et in Aquisgranensi Concilio lub Ludovico Pio ita tutum est e. Σ.can a. usquis scopor m, aut quilibet sequentis ordinis Ecclesiastici deinceps timore aut cupidiatate , aut qualibet Hasione a Domino, o orthodoxo Ludovico Imperatore defecerit, aut etiam Sacramentum delitatu illipromissum viola-Li erit, ct ejus contrariis mativola intentione quovis modo se copulaverit, gradum proprium canonica at g S'nodica sententia amittat. Vide Ludovici Conititutionem Anno 8II. factam, apud Goldaeum,
Tomo VConstitui. Imperia p. m. I s. Constitutio duorum Otthonum, pruni nempe & secundi Anno 962. ibidem Tom. II. p. postulat, ut ille, qui ad hoc sanctum atq; Apostolicum regimen ,, cligitur, nemine consentiente consecratus fiat Pontifex, prius- ,, quam talem in praesentia missoruin nostrorum, vel filii nostri, si- Hve univetiae generalitatis, faciat promissionem pro omnium satisfactione, atq; conservatione futura, qualem Dominus & venerandus spiritu lis Pater noster Leo fecisse dignoscitur. In volumine quodam si lora Mercatoras Papa electus jurare debet Imperatori se cinnium Ecclesiarum liberam electionem este permissurum. GL disp. lib. Io, p. ι2ς. g. XXII. Vidimus qualis priorum temporum suerit facies, quibusq; gyris coarctata Pontificum auctoritas, ut se Imperatoribus
507쪽
non nisi cum praesentissimo dignitatis adeptae dii pendio, opponere attentarent,sed quae est rerum humanaru inconstanti. x nihil in sublimi positum sine immutatione aliqua perpetuo consistit dominaRtium potentia, quae olim coelum quali tangere, inq; summo gloriae apice versari videbatur, Pontificum technis de violentia tantopere imminuta est ut de illa hodie praeter umbram fere nihil appareat. Quo aut e pacto talis mutatio contigerit, Boiani I. I. de Repub cap. Is r. hoc vcrborum ambitu perspicue enarrat. f Principio quidem Gregorius Pontifex Romanus, is qui primus servum se servorum Dei appellavit istasio Bibsiothecario in vitis Ponti cumpag. mihi . est Bonifacius il l. ab imperatore Phoea Principatum in omnes Evisco eos adeptiri cis Posteri deinceps honores pontificios ad impetia traduxerunt sacra profanis miscentcs potentiam religionis specie incredibi-I ter auxerunt. At Principes ipsi magnam partiam religionis metu caeteri potentior uin exemplo, luminos Pontifices rcvcreri idq; potissimum , cum Orientis imperium in ruinam inclinaret , id est cum R. P. Italiae civitates ac populos, quo minus imperat Oribus Constantinopoleos parerent, aut tributa solverciat interdictis prohibuerunt: occasione inde quaesita, quod Leo is, qui Icono mcalius usurpatur, di votum statuas delectilet: qua re commota plebs, R. P. autoritate inflammata Thomam imperatorem in Sophiae templo necavit. Itaq; cum opes Orientis attritae essent barbarorum incursionibus , ac Principes Germanorum recuperandae Italiae spem abiecillent, Regesq; Longobardorum Italiae Imperio potiri vellent, ac Pontificum Romatior. opibus prohiberentur, nec tamen Longobardi pares ci se tu, ad opes Francorum adspexerunt , &auxilia potentissimae gcntis in Italiam vocarunt, nec sua spe fraudati sunt. Nam Pipinus Praefectiis Praetorio, qui tunc Palatii Magister ac maior Domus dicebatur, Opibus S gratia florens , ingenti cum exercitu superatis Alpibus Longobardorum copias fudit ac prostr ivit , inde Romam p rofectus Zachariae Pontificis Imperio partem Italiae sub ecit nam
508쪽
Pontifex ante Chil derico Mercneorum Ruge spoliato , Pipinum Francorum Regem designaverat, sacris etiam more majorum initiaverat scirca medium Seculi VIlI. quem Franci libenter e X ceperunt, tum quia Caroli Martelli Francorum Prin cipis Filius, qui rerum gestarum gloria clatissimus erat, tum quia Chil-dericus propter ingenii stuporem Imperio minimc dignus videbatur ; quibus omnibus accedebat, summa estis auctoritas &gratia R. P. quem uti Deum aliquem caeso delapsum populi prosequebantur. Actum quidem Pontifex ipse, si Pipinus Longobardos subegisset. Exat clibitum Rauciana tibi fiduciae nomine pactus erat, id eit, XII l. urbes, & Pentapolin provinciam, quae urbibus XVI. continebatur. A rnaeus ML f. iniquitat.p. I 27. Parta victo-ma Pipinus ut promi iluin impleret, harum urbium clavcs lacris divi Petri altaribus imposuit , prius tamen utriusq; provinciae dominatum ac jura Majestatis , sibi posterisque suis ac Romani Pontificis deinde cligendi potest. item sibi reletuarat. Quibus rebus non modo libenter Pontifex annuit, sed etiam ut Pipinus Imperatorem sic appellaret, pene persuasit: qua appellatione nemo exceptis Constantinopoleos Imperatoribus utebatur. Mortuo Pipino Longobardi rursus arma capere, Pontifices turbare, M ad Francorum asylum omnia revocare. Itaq; Carolus Pipini filius, qui bellicis laudibus abundans, magnus est appellatus, valido cum exercitu delevit , & Pontificum superatis Alpibus, non modo A eges Longobardorum, sed etiam Regnum ipsum delevit Pontificum Romanorum potentia, stabili fondamento firmata Imperator a Pontificibus est appellatus, ac vicissim Romani Pontifices, quamdiu Carolus vixit, ab eo omnes creati sucr e; sed post Caroli occasum, qui plus in Urbe Roma, minus tamen in Curia Francorum autoritate de gratia poterant, se a Collegio Pontificu creari curabant. Ita Reges Francorum tum exsernis bellis,tum civilibus diis diis, quae interCaroli M. nc potes gravissina extiterunt, per tu ibati, summi Pontificis creandi praerogativana dc serueratu. ni iam tam e bonusAntiquitatis autor scribit
509쪽
tres Pontifices Romanos in Galliam supplices ventile, inveniam impetrarent, quod iniussu Ludovici Pii Regis Francorum Pon. tificatum suscepissent. Ludovicus Pius, vel quia gloriae minime cupidus, vel quia sacrum ordinem irritare nollet, Romani P ontific. creationem ratam habuit, cujus erroris illum, tarde tamen poenituit: est enim a collegio Pontificum Imperio spoliatus, & in Monasterium injectus, uxor etiam seorsim a marito cum sacris virginibus inclusa, uterq; tamen post a Principibus ac nobilitate Gallica Cleri superbiam acerbissime ferente, in integrum restitutus est. Mortuo Ludovico Francorum, italorum,Gernianorum& Hispanorum Imperatore, Imperium trifariam divisum est, inbter Carolum, Lotharium ac Ludovicum de Ludovici liberos, sed iis legibus, ut singuli summam in suos vitae ac necis potu statem Sc. Omnia Iura Masestatis haberent: ac rutius Lotharii Imperium inter liberos trifariam divisum, uni quidem Regnum Lotharingiae. iateri Regnum Arelatense, tertio Italia cessir. Ludovicus Germaniam, Carolus Imperator Francorum Galliam tenebat, ita singulorum potentia divisa debilitatem caepit. Pontificum Romanorum opes augeri, potissimum Nicolao I. Pontifice, postmedium Seculi IX.)qui quod Reipublicae gerendae peritia majoribus praestabat, primus Lotharium minorem Ludovici Regis Italiae fratrem acerbius increpuit,ei l sacris interdicere ausus est. Fride ricus II. Germanorum Imperator, Pontificem Romanum creavit alium, quam qui erat a Collegis Pontificum electus, is autem erat Innocentius IV.generis Splendore ac Eruditione clarus. Hic igitur Italia pulsus in Galliam Pontificum Asy lum veniens, opibus ac potentia Ludovici IX. Regis Francorum erectus, ut Germano inrum potentiam infirmaret, Fri de rhco II .s acris interdixit, qui quod execrabilem se populis omnibus esse intelligeret, Italiaeq; motus ingentes adspiceret, in Germaniam trepidus se recepit, ab Inno- Centio veniam ea lege consecutus, si deinceps Romani Pontificis creandi auctoritate abstineret verba diplomatis Friderici II. exaactis Vaticanis expressa ita se habent: Anno MCCXIX. Imperii VII. Reoi S cilia 2 XII. illum abusum to ere volentes, quem quidam
510쪽
praedecessorum nos rorum exercu/sse ignoscuntur, en electiomibus P laiorum, concedimin ut elemones obere stans. Quibus verbis non modo Romanorum, sed omnium Pontis cum creationem omnino repudiare videtur. Vide Platinam meti a Innocentii A. Duann. Balaeum de Rom. Ponti c. actu. lib. V p. 262. seqq.
g. XX l l l. Succedentibus temporibus magis magisq; ditiones&Princ ip itus Potntifices ad Ietraxerunt,quibusdam etia ab ipsis Imperatoribus donati,uti ipsi quidem gloriantur,ac propterea Inrpe ratorum fiduciarii tacti sunt.Quod si demus inquis Bodinu.I. cl. isse harum civitat u i melligit Rhinium. Mutinam, Placentiam &Parmam)largitionem Pontifici Romano fieri posuisse,& factam esse. uti Pontifices iactant, oportuit etiam se imperii Germani fiduci L.rios profiteri .sed quia turpe videbatur, Rom. Ponti f. qui:in omnes princisos impcrium habere te diceret, inperatoris valallumacsi duciarium haberi sura Majestati soniniunal taliae civitatum quae in Ecclesi: Romanae Dominio citent, ab Imperatoribus Romano Pontifici conceda .fuit L aals 5 tamen tradiderunt. Et certe in actis Vaticanis extat donationis iar::Ms' a sine .dic ac Pontifice , qua
Oct lxi, in .peraror quatuor iusdem Nominis extiturun r, sed que
significari velit ignotum est)dono dat Ecclesiae RomanaePi lauruin, Anconamiolia brunum,di Ausanium: Altera donationis formulac svit Ilion. IV ad innocent. II I. his verbis concepta: Ego Otthol U. R. ex Romanor. semper Augustus, tibi, Domino ineo Papae Innocentioli L tuis Successoribus Ecclesiae Rom. spondeo, polliceor S uro, quod omnes possessiones Ecclesiae, quae sequuntur copiosillima ommum praediorum ac civitatum, quae tum erant ita Ecclesiae Romanae Dominio, sive Imperatorum, live aliorum beneficio ac largitionc polliderentur, confirmationem habent. &C. Illae autem donationcs praecipue donatione Constantini Magni innituntur, quae tame, rumpantus utilia Romanensibus, valde tu spe
de dubia ab optimis illius aevi scriptoribus pronunciatur. Hos
ingenue & intrepide u*disserit: quod donatio Constantini
etiam de facto non fueriti lege Laurentium Vastam & Papam Rum In