Iosephi Ripamontii canonici Scalensis chronistae vrbis Mediolani Historiae patriae libri 10 Iosephi Ripamontii canonici Scalensis Historiae patriae libri 8

발행: 1648년

분량: 657페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

441쪽

contrario vitio augere . Excidem omnis.a cultusque litterarumi. Adeo aggbant imme tune plerique flagitiose, petulanaes , foeda ax incessu ipso Urbem, ac Vita , moribusque suis exempla circumferenteS noua ac terribilia inu, titudini Et erat multitudo ipsis , sicuti ta talibus magistris, , ita perdia i nequyra. Haec Urbis S Ecclesiae deho ucstam enta , Cur. indignitate angerent Arialdi animum , coepi; ille obuiam ire, cunctaque detestari comi onubundus, nunc se circuliS insereo do, i DC prinhendens manu castigansique singulos pruxit in

peccantem quemque inciderae . Miuncipi pagosique maxime circuibat . sime ut fructumque concionum ibi experiretuir, siue stragem eam animarum praecipuo dol re anseratus. Audiebatur ab alis cuim ac nuratione ct motu nonnullo animorum : plurψs m racontumeliasque coocio natori RQuo inge etan .

Et pullatus alicubi mulctatusque est ita ut m

centiores ea injuria faceret quos emesed reuoluerat. Fuere qui tantuniuiodo ceu V 03

dicta eludentes cauillantesque leuiter , dice rent; iret potius in Urbena, ubi S maior peccantium numerus, ct fructus conci0dum Vberior . Exerceret ibi fulmina illa Verborum tius quam apud simplicium agrestium aurei tueiactaret ubi contra hiscere postet nemo i nundelaturos in Urbe qui proterviam ipsus Scontumeliosa dicta consularent, Uaec pliaque his

442쪽

tur , fatuit ille inutili circa pagos peregrinktione i urbem aggredi ipsam, di pugna c*da tuque maiore palmam teptare quam inuenit, L posiquam sententia steterat, coniungit sibis noulphum Cottam, & gerendae rei sonsitu: cum eo communicat, Vt Vno nimo l*hantem Ecclesiae statum erigere , ac firmarς v grederentur. Erat is Cotta ex Templi Ri Canonicis , ardentis nimi etiam ipse iuuenis, S pietatis violentia nihilo deterior. Ad hunc animi ingeniique seruqrem addiderat ipse dicendi vim. ct e sapientiae studiti quantumcunque in tam corrupto seculo honeste natus , honestς educatus assumere potuisset.

Ita duo isti, S disiciplinarum adiumentis , d spiritus ardore p res, sinceptu aduersius Clerivitia bello itarqdi statuerypt Vrbςm haudqv quam inter otios, qui ct castella

D qmonum in itidere ipso eXcindere c*Raren xur. Erat res minime alioqui speciosa in fron-tςm, minimeque sacrarum concionum ossisio simili , cum diuina oracula, celesteis monillis, hortamenta Virtutum ex Vnius ore promiscua

multitudo audit; sed ad flagitia 2d Uecor

clericurum audienda populus ignium m*do congregab tur, δέ nihil aliud fere, qu m pro hra spargebantur in eos . Ipsendae ηuptjyςS-cerdotum, coni minata sacra , nati per lA

Ecclesia

443쪽

Ecclesia litterae ct disciplina ritusque caero

moniarum , inductae illuc compotationes , ct rixae, Venatici canes, ct scelerum omne genusi haec S alia conuitia , nec ex toto falsa , ct haud dubie onerata verbis materia concionumerant; Voluebanturque atrocia dicta etiam in urbem ad Archiepiscopi aures. Et Venerant nonnulli ultro conquestum in Aulam, detule

rantque nouae rei crimen : exortos nuper,qui

Clerum S Ecclesiam, ct sacra publice infama

rent, concitarentque populum, quo praeceps magis in sua vitia contemptu regentium iret.

Aded cum viritim modestiam ct virtutem plerique exsuissent, dedecore tamen ordinis , Signominia solicitabantur. Archiepisicopus Guido, non parum eo negotio commotus, accer

sit ad se concio natores istos. Arialdum atque Landulphum, S benigne utrumque' appella, tos interrogat, quid ita temerarias sine ulla publica autoritate serere conciones ausint palienare ipssis ab Ecclesia populum: odia confare Clero , ct insigne ad inuidiam facere, quicquid tegi potius occultarique pportuerat, si cura esset ea publicae salutis , qua moueri ipsos arbitraretur . Proinde melius erit, inquit, quieuisse, & abstinuis e munere isto con- nandi, aut s pergere utique placet, saltem abstinuisse conuitiis in Clerum, ne ad id quod satis superque est gratuitae contemptionis, nouus in sacrata capita suror accedat. Dixe-

444쪽

rat haec in modum sere cohortantis addide ratque Verbum; non eamdem suam fore leni ratem,s querelis eiusmodi Verberatae suae amres postea essent. Arialdus ab hoc sermone dimissus inhibuit vim suam ardoremque compescuit hactenus scilicet, ut omisi a frequentia & celebritate concionum per colloquia priuata potius apud singulorum aures gereret rem . Nihil cum populo ageret; sed ut in quemque pessimi exempli, siue Sacerdotem siue Clericum incidisset, hunc remotis arbitris

increpito excussoque luxu , nequitiaue alia, reuocare ad frugem in meliusque mutare cona

retur . Suberat sorte dies, quo die, Celsi , ct Nagari, Martyrum ossa tunc primum effossa ex hortis maximo Cleri populique totius com cursu. qualis ad noua omnia fieri solet ducti per urbem pompa deportanda essent, Ut mora tale corpus Vtriusque Diui quod fuerat . collocaretur in sede honesta, qui Sacris Reliquijs

inter mortales honos praemiumque est. In ea celebritate dc pompa, magnoque solenni, cum preSbyterum quendam nomine Anselmum Arialdus seueriore verbo perculisset, percitus ille ira colaphum monitori infregit,commotis indignitate rei omnibus praeter ipsum , cui

ficta iniuria erat. Occupauerat namque 'animum cura diuini cultus, auerteratque ab aliarum sensu rerum, Ut poneret in lucro, quod

Christi caula caesus suisset. Enimuero videns

parum

445쪽

parum profici modestia ct lenitate , & ardens

cupidine Martirij, ad pristina reuolutus comcionari rursum in compitis e siuperiore loco institit, animo dc libertate tanto maiore, quia nihil iam medium, nec pericula, nec praemia, sed necem S gloriam aeternam, abrupta inter

haec omni alia cogitatione meditabatur. Summa finisque concionum in eo erat. Aut minribus aliis vivendum esse Clero: aut populus polluta sacra, sacrorumque ministros auersi, retur, & Ecclesiae possessione deitccret. Ins-gnis mihi visa est forma orationis Unius, qua per eum habita consternati sunt ad tumultum ciues, ut Ecclesae fructibus S adminiseratione diuinarum rerum arcerent istos, quibus impurae manus, impura Vita esset. Nam po-

Bridie diei eius, quo translatae Reliqu iae erant, conscense ad Templi valvas suggestu ita perorasse sertur. Viri Mediolanenses. Saluator liberatorque noster, absoluto humanae Redemptionis opere, clim rediret in celum, duo mortalibus reliquit instrumenta salutis , Verbi sui disciplinam atque Magistros, ct vitam exem'plaque Magistrorum. Ita Numen aeternum, infinitaque Apientia consulere Voluerat, tantrudibus S imperitis , qui specie tantum , ct oculorum sensia mouentur, quam aliis, qui

capace doctrinarum etiam animo momenta rationum expendere possent. Nunc utraque

spes, utraque Vox periit, illa scilicet, quae per

446쪽

per aures, ct altera, quae per oculos immissa salutem animo affert. Nec Euangelis Verba pati iam possunt, quibus ea parata disciplina erat & Vita Sacerdotum, quae magistra simplicibus esse debuerat versa in contrarium est . Nutus ct verba istorum, status, incessus , motusue quilibet, & quicquid in occulto , qui

quid in aperto agunt, ipsae preces, ct sacra eorum, ct foeda omnia inceptu, foeda exitu, peccare docent rudes animos, ct pectora ina hecilla siexu vel aetate . Haec salubria sunt, haec frugifera documenta, quae in moribuS, vitaque ipsbrum intueri possint pueri, foeminaeque, quibusve aliis promptius fuerit imitari quae vident, quam intelligere quae dicas. Nomen tantum isti Sacerdotum, vestemque habent; caetera profani, ct incesti, S nihil cum Ecclesia agentes, nisi dum bona illa, patrimoniumque Christi interuertant . Haec S alia Arialdus plenus irae cum dixisset, inflexerat postea non nihil vim indignationemque sermonis, S tamquam praesentena flebili lamentatione Clerum appellans, orare ac petere institit, vi quoniam ministri Saluatoris ipsi essent, illius etiam instituta, quantum possent diuina modi tales, imitarentur. Mansuetudinem, ct paupe talem, adeo cordi suisse Christo, ut haec retineret, Vtramque totae Vitae cursu, ct in extremo etiam spiritu profiteretur,tunc scilicet, cum

e Cruce pendenti defuit Regi Regum ubi ca-

c put

447쪽

put ipse acclinares exemplar monumen

tumque illud assiduh respicientes , crubescerent isuo S luxu : nundinis. & mercatu diuinarum rerum abstinerent: desinerent Eccletiae sipolis ornare villas : desinerent tecto rum altitudine pulsare ac perrumpere celum :monstra denique illa, presbyterorum Uxores ne videret amplius sol, neu terra sustineret. Cum ab Arialdo peroratum ita esset. Landus mus Cotta suggestum protinus eundem Occu, pat, ct spiritu eloquentiaque maiore, qua dote conciliatus Arialdo suerat, orditur incusare praesentia, minari sutura; populoque iam sua sponte flagranti faces addidit eas , Vt iusto pioque bello persequendum esse clerum cuncti

fremerent, ni melior aliqua noua sorma consuetudinis Vitaeque eorum adspiceretur . Id

ipsum sublatis alte vocibus significauere ; cla morque fauoris index Landulpho, ct Arialdo

plaudebat; ac ex eo die, ceu vindices Ecclesia-hicae dignitatis, veros Dei praecones Vtrum que complectebantur. Clericorum Verb , ut quisque antea nequissime vixerat . ita maxime trepidare, horrere multitudinis iras. horrere sacra, horrere denique uxores ipsi suas,causam

initiumque caedis . Nam posteaquam percubsus altiori illa concione populus sentire publicam ignominiam, sentire rei indignitatem coeperat, adeo lecutis diebus animi exarserant,

ut Sacerdotes alios ab ara, si riique diripe

tanta

448쪽

rent, ab aliorum latere mulierculas abstractas, in conspectu maritorum , ct quasdam Una cum maritis ipsis obtruncarant I exemplaque ista,

documentum caeteris praebuerant, cauendi nequid tale paterentur. Si, quod metus suerat, fuisset virtutis, ct castimoniae amor, ac si qui oscere Clerici in eo statu rerum potuissent, pene resecta erant, Ecclesiae dignitas, fama Clerii, ct cultus custodiaque sacrorum . Sed malus virtutis, S pudicitiae custos timor, ct semper infida quies Vbi ingrata ct coacta, desiderium, consuetudo, necessitudines amoresque inueterati, rem ad pristina redegerunt. Non tanta Clericorum ira erat aduersus populum , po puliue principes, quos repente sibi censores appositos esse videbant, quanto odio Arialia dum S Landulphum authores ipsos funestae illius censurae prosequebantur. Itaque coetibus inter se habitis, coniuratione facta , externa aduersus illos auxilia moliri statuerunt, quandoquidem abscisa omnia domi ct despcirata infestaque essent. Ac missis per tota niti prouinciam circa Episcopos litteris, aut legatis, expositoque rerum statu, obsecrauere, Ut Metropolitanum Clerum populi violentia S su. rore oppressum sit bleuare Vellent authoritate

sua, neu Orientem morem exturbandi, interfi,

ciendique per populi seditiones Clericos, in ultum Paterentur. Archiepiscopum Guidonem, Ilue Occupatum rerum aliarum curis ,

449쪽

siue corruptum etiam ipsum sudio ct fauore

in partes, torpere nulla remedia tanto malo adhibentem. Nisi in praesentia siubuentum sit, breui rem ad ultimum esse venturam . Orare

ut serant opem. Haec ad Prouinciales Episcopos legatio fuit . Romam ad Pont. Max. cum querimonia precibusque ijsdem, alij legati

excurrerunt. PontifeX erat Stephanus , sue atrocitate rerum, siue credulitate sua sic,

lis erga supplices,Guidoni Archiepiscopo mam dat, uti Prouinciali Concilio expediat rem . Quod plures pro sententia dixerint, eo stetur, ne in publica causa, unius alteriusve cognitio, aut iudicantibus anceps; aut suspecta reis, α uersa in publicum fama esse possit. Synodus Novariae habita est. Eb conuenere Patres delegeratque Archiepiscopus eam Concilio sedem magna illa ratione, sicuti creditum est,

ne cui contumeliae in tam irritatis animis, tantaque colluuione rerum, suam Patrumue caeterorum maiestatem obiiceret, si Mediolani potius ad eiu turbulenti negotii iuditium comsitissent. Per aliquot dies collatis capitibus, ct re multum agitata, Versataque in omneis partes, cum S acerbissima quaeque sententia parum tuta Videretur . ct indecora Concilio nimia indulgentia esset, ad id descendere, quod inter extrema haec medium esse censuerunt. Per quos turbae illae concitatae erant, Ariabdum dc Laadulphum damnaus e absentes, Ut - ipsis

450쪽

ipsis aqua ' igni interdiceretur, quae Ron nis temporibus tristissim forma Senatusconsulti, Religionis postea Regno in priuationem Ecclesiasticae communionis vertit. Concilium deinde dimittitur,ita ut infestiora cuncta fierent,

quam ante motum actionemque eam fuerant dodisse populus , ac persequi Sacerdotes dc nomen omne Clericorum , per quos illa in Arialdum S Landulphum procella excitata esset: odisse S contemnere Guidonem Archiepilaopum, cuius ad eam diem verecundia utique aliqua tenuerat animos : concionatoribus vero duobus illis tantb magis fauere, dc utrumque amplecti sudiis multitudo, sectari, attollere sicuti non immerito , ita nec modice quemadmodum solet. Ipsi verb Arialdus &Landulphus capite diminuti, alienati iure sacrorum, inusti tristissima nota, nihil aut fauore multitudinis, aut insectatione Clericorum mouebantur, sed tam atroci de se iudicio Patrum, velut fulmine asilati in luctu & squalore iacebant: ac Romam proficisci decreuerunt. Id ingressi iter Placentiam Usque peruenere. ει- rati ibi percussores erant, per quos Vulnerato non tamen in mortem Landulpho , destitutus comite alter, quod reliquum erat viae aegerrime ementus, quaesito, S post aliquot dies impetrato ad Pontificem aditu , conqueritur suos & patriae casus, Concilis sententiam, &penh interie tu in itinere ndulphum, seque

SEARCH

MENU NAVIGATION