장음표시 사용
471쪽
ALvAREE CA P. XXXIX. FI in momento, quod nunquam 'ego vel cogitare potuissem, & milito minus petere: nam nulla mea dispositione praecedente, insignem quendam in- ternum habui sensum, quod vita nostra spiritualis sit tanquam preciosisima tela aurea:& quem- .admodum in ea non est exigua deformitas quod filum aliquod rude crassumque inseratur ; nec paruum detrimentum, quod in excellenti & pre- cioso panno rudis & inepta aliqua raritas appa-
reat : Ita non exiguum damnum censendum est mixtura propriarum cogitationum, verborum,& operum quae nos assuimus ijs, quae Deus nobis inspirat: quale est quod uni cogitationi. quam diuina eius maiestas cordi nostro suggerit,nos admo- ueamus ex capite nostro duodecim , quae illam obscurent ι & vni verbo, quod nobis inspirat, Viginti quatuor inania, quae nos loquimur , adiun-samus, effundendo nos ipsos sine causa&ratiq-ne;& vni operi,quod nobis imponit, quatuor aut sex nobis ipsis addamus. Tela enim haec, ut pre- ciosa sit, texenda est diuinis cogitationibus ,' Verbi ,&operibus: quare ijs, quae ipse inspirat,bonum aliud frustum cum ei us auxilio addere nos decet, Ut tela crescat: at e huiusmodi mixturis rudibus,ac crassis non leue accipit detrimentum: nam in h;s externis & materiatis , sensum habe- mus apertum& acutum:qui in spixitualibus clau- sus est,& obtusus. DEducamus hoc ex rebus his externis: certe non leuiter displicet, nostrumque
palatum offendit, quod post singulos bolos ex fructibus alicuius patinae aliquid ii ueniamus icorruptum ; &in botro post singula bona grana, Uputridum aliud occurrat: quod si ita eueniret in - '
472쪽
, , on ibiis, quae inmensa nobis apponuntur, surges, remias CX ea, iudicantes, no satis nobis fuisse pro-
, , spectilin. Similiter, quod in uno lactucarum le- , , cto non nisi sex inuenirentur bonae; de in pyros, fructibus referta, duodecim tantum pyra essent ,, apta;& in lateritio muro duodecim inuem ita- , , terum ordines no agglutinatos; & in aliqua ima- , , gine , quam vel unus defectus deformaret, nihil , , inlleniri praeter unu aliquid in eius facie bene de- , , pictuin ; & in charta valde alba ac nitida post sin- ., gulas voces esse lituras, & maculas. Haesi non sunt ,, exigua detrimenta, nec reddunt res paruu3 viles. ,, Tale igitur est animae malum , a qua Deus inte- ,, gram exigit puritatem: quod malum ex mixtu-
,, ra oritur cogitationum, verborum, & Operum,a, quae progenies sunt propriae voluntatis, cum de- , , berent esse diuinae: non est malum hoc somnianti,, oblatum; sed verum, ab ore Dei prolatum, quod
arse is 6 .is nobis obi jcit, quod a νniuerse iustitia nostra ε in sint quasi pannus menstruata, , abscondit faciem, a suam a nobis. Nec hoc est maximum malum, sed a sepundum accedit, quod talis vita modusque a-Nu.los. M gendi noster non humiliet nos:cum tamen similis εῖ- ,νηgendi modus Patres mstros humiliaverit, veis ait David ; nec facit nos interius erubescere in ,ν conspectu ipsius Domini. Ara Mes illi, quos no- ον minavimus murarium, pictorem,& scribam val- si de erubescerent coram quibuscunque, etiam vul-M garibus hominibus, ipsorum defectus aduerten
,, tibus; & nos non erubescimus coram tanto Domino. Ille non est nobiscum contentus;&nos su-
h etiam laeti. & pacati: b facta est nobis frons
, mugieris meretricis, notamin erubescere' His tertium
473쪽
ALvARRE CAP. XXx IX. 41 tium accedit malum : quod tot mala & mixttira adeb vilis non sufficiat ad nos humiliandos: cum tamen vel modicum bonum, quod tactaurilis, abu- de sufficjat, ut inaniter extollamur,& vel illud modicum si non omnino pereat, saltem sit etiam coffuscatum. Vel unum granulum attri, quod vi M'. M ard. demus in luto;particula alicuius gemm v fimo te- Serm de Lcta, flos aliquis multis spinis stipatus pulchra sunt bona, sed istidis&abiectis rebus ad . nixta. quid turpius; aut quid magis conterat cor noti rumi 'sensu in litin cimiseriae nostr Deus illi eli largitus: quo ille valde se humiliabat.&in suis ocul 1s erubescebat. Et in eundem finem magnum alium d
do illi sensum recogitanti de suis defectibus, sub hae similitudine : Q iando tandem disces 3 1 u. amomunde scribere, & sine lituris quando ae- 137s. qualiter lineas duces , ac rect e λ quando be- . ne characteres efformabis, celerique manu striabes quasi diisti im sibi existimaret : adhuc est infans, &Tyro in virtute: nec didicisti rem alia quam facere perfeci e. 'S v v Μ quoque nihilum dedit ei agnoscendum,& quam parum nostra iligentiae valeant, ut in obsequio Dei progrediamur ob nostrae dispositionis imbecillitatem, ad res ad id quod S. Apostolus dixit: c non est polentis neque currentis, sed
Dei miserantu. Dei enim mi sericordia no3 pr mouet: cuius non minus est capax qui debilis est, quam qui sortes esse videntur. Cum quadam die, inquit, abiectumWalde ac desolatum me viderem r& anima mea ad Deum ' sicut terra sine aqira clamaret : incidit tenera' quaedam cogitatio: quam recte , apteque Dev. constituer. Vt,
474쪽
quidquid anima habet, &potest, sta dulcissima
i eius manu: vitum sit bonum, quod habebit; tum possit multum habere, & tuto possidere, ipsumq; Dominum largitorem agnoscens,seipsam in reddenda ei gloria prqpterea occupare. Et hinc sen- sus ille oriebatur,quem percipiebat ex sua a Deo in rebus omnibus dependentia, magnaque de sea . Deceb is ipso dissidentia. Quodam die, inquit,retexit mihi IIS γγ Dominus deceptionem meam circa fiduciam in D meipso, in modum videnti aliq iod phantasma, ex quo terretur & obstupescit. Prius mihi in eue tu duarum Missionum ostenderat, me posse cor-
dicitus illi fidere in omnibus; &nunc, quod mihi ipsi in nullo, nec quoad .irtutem, nec quoad stie-γν tia M. In exhortationibus deficiebant mihi verba,& suspeia sus haerebam; aduerti, virtutem, quam in illis dabat, vitam esse ipsius: ideoque decreui me' ipsum deserere, & ad ipsum transire. Vidi clarius qu m digitos mearum manuum , securitatem in meis periculis, fuisse eius protectionem;m eamq; γ' scientiam in loquendo esse, quod ipse ex sapientia sua mihi ded t; &hanc solam portionem ac D lectionem esse , quae opq cum lucro faciat,& ita intellexi, debere nos in rebus omnibus ab ipso, M &infinita eius misericordia dependere. . . γγ DENI UE : ut in hoc primo humilitatis gradu esset. perfectus , concepit Sanctum quendam ti-- moren ne peccaret;bonumque amitteret, quod
. habebat:ne,si amitteret, non posset forte illud recuperare : qui timor solicitum valde in eius conis seruatione faciebat. Et existimans, quasi nihil enset,quod haberet; seque esse valde in initijs,opi
bat lamper ulterius progredi, iuxta illud Eccle
475쪽
mo, runc in ipieti quasi non incepisset. Et itinc de sideria illa oriebantur, quibus petebat a Deo, Vt ipsum ad se conuerteret, quas conuersus non Cia set. Et refert ipse in suo libello: quod in mense Februarij Anni 7 . cum iam adeis profecisset, ut , superius vidimus, oranti inciderit dubiu,an Deus
Vellet ipsum conuertere λ sed expeditum id fuisse interno quodam sensu de fiducia in Dei misericordia;posito exemplo in se ipso: si quis inquit;
te offendisset,&aduerteret se male cisteran non cc
tibi placeret omnino. Quhd si lux & cognitio e- ccius iniuriae faceret illuni erubescere ac dolere; cc seque subij cere cuiuis poenae in satisfactionem ob etalem culpam admissam, subeundae 3 cliperetque ςς ac statueret non repetere similem stultitiam: An ianon multb amplius gauderes procul omni dubio: ce o i si per se ipsum ad hoc praestandum non suf- cc
ficeret, an non eum iuuares, ut coecitatem suam eagnosceret, &' animum ad haec omnia praestan- ceda conciperet:saltem quod ad te ipsum spectar ad es iniuriam dico tibi illatam ita certe. Godsi in-cciurius ille esset tibi valde obstit clus, tuque opta- ceres ab 'o diligi elimque ad tuam amicitiam re cedire:idipsum tu desiderares, &' ut faceret adiuva, ceres duplici nomine, tum propter hiam iniuriam, cetum propter ipsius perditionem: nam ex tali eius .econuersione, pro iniuria tibi illata fatis fieret, e Miusque ruina repararetur. Si igitur tu haec omnia .e
erga eum, qui te offendit, feci sses: quomodo du-ι. bitas, Deum idem velle de te,& libenter viseriam, re
quod a peccando desistas,ad eum te conuerta S, at- κου
tendas stultitiam tuam eamq; defleas, teque sub c ιν ijcias
476쪽
461 Ut TAE R P. BAL ΤμAssARI s,, ijcias omni poenae &satisfactioni, quam alere si qui si uerit,& donec ad eum peruenias gradum,Vta, vel solum,de recidivo in similem, aut etiam mi-sa norem offensionem cogitans,contremiscas quod , , si tu inferentes tibi iniuria in lius omnibus velles,, iuuare : cur diffidis Deum suos adiuturum α, & , cum ad se redierint, recepturum 3 primum
quidem propter se ipsum, deinde propter illos: quia ad ipsum spectant, eosque patris. instar
amat, cupitque se ab omnibus amari. Hac ratione animabat se humilis hic Pater: nam vera humilitas non est timida, nec animum abij cir, aut despexat : potius , quo suis viribus minus confidit, eb fidit amplius Deo ; & videns, se
. nihil in se posse, sperat. quod in Deo poterit
AB hoc humilitatis gradu progressus est ad
secudum, quo gaudebat vilis haberi apud alios,&ut talis ab eis tractari. Ac propte ea pro viribus tegebat dona a Deo accepta, siue naturalia, siue supernaturalia, quae praestae apud , homines viderentur. Et cum in in iiijs repugnaatiam aliquam in hoc sentiret quia videbatur m gnum quid facere, talia occultando: haec illi octa , currit cogitatio: an non filius Dei plura occulta- ,, uit, ac dissimulauit' & statim quieuit,& erubuit; ,, maioremque adhibuit curam in occultandis misericordijs Dei erga se , quae multae valde erant. i, Ac propterea paucae innotuerunt. Contra vero valde fuit promptus ad suos defectus natu-
477쪽
rales manifestandos, dicens: se, nec eruditionein, neque ingenium, nec aliud quicquam habere,ob quod magni esset aestimandus; neque id solum, sed sua quoque peccata in eundem finem aperiebat: quemadmodum secit apud Patrem AEgidium Gonaalum Abulensem, Prouinciae Castilli Uisitatorem , cum ipse esset Rector Metinensis: nam prima vice, qua eum ex instituto fuit allocutus ut rationem suae conscientiae extra Confessionem pro more Societatis redderet: aperuit illi 0mnia totius vitae sitae peccata, ita ut Pater ipse Visitator non potuerit illum prohibere. Ex quo adeo obstit puit, aedificatusque est, ut ad sacrum faciendum te conferens, vix aduerteret, quid faceret, adeo erat attonitus, ex heroi- eo humilitatis actu Patris Ba Ithalsaris: Hoc re-
tulit ipsemet Pater visitator , ad Sancti huius viri humilitatem manifestandam: & ab eo tempore per totam vitam magni semper illum fecit ; nec sibi potuit persuadere, verum es.se , quod postea de ipso vuulgabatur: id permittente Domino nostro, ut innotesceret, quam
vera &ωlida essent desideria . quibus optabat vilis haberi. Siquidem in ipsis contemptibui
nihil remittebant. Est autem haec magiS heroica humilitas. nam etsi Dei dona occulatare ad hominum honorem fugiendum , sit 'excellens humilitatis actus & excellen tior adhuc , propria peccata occultosque des eius, ad opinionem de se hominum , propriamque aestimationem obscurandam mani sestarer multo tamen excellentior magisque heroicus
ctus est, quando huiusmodi honoris iactura
478쪽
ΑLvARE et CAP. XXXIX. conferenti. oro ut moris est in Nouitiatu respodit seiriel, se valde erubescere, quod res tam paruae, res adeo magnas impedirent. Quod verbum adeo profunde ad Patris Balthastaris cor penstrauit , ut multa interna sensa Deus illi dederit' circa illud: Si quamuis saepius repeteret huius Veritatis considerationem, nunquam tamen taedio propterea afficiebatur ; sed semper quasi recens videbatur ipsumq; te recreabat. A v D I v I ae alia vice Patrem quendam dicen- Pater Dantem,quendam paruum puerum interrogatum, cur nes Sasius
praecipuus quidam Nobilis in quodam paruo pa-str Nit acgo habitaret, respondisse: eo quod bona sua ibi haberet. Vir hic Sactus, qui ex rebus omnibus spiritum eliciebat, ex hoc deduxit,quod Christus D. N. iam in caelo gloriosus etiam inter nos remansisset, eo quod hic haberet sua bona, animas sciliacet suas, ut eas custodiret, eisque prospiceret:propterea enim tempore sacrae Communionis dicitur: Covis Domini nostri Iesu Christi custodiat unimam tuam in vitam aeternam, semper scri licet, donec ad illam peruenias. Postquam autem pium hunc sensum habuit, dixit Patri, qui haec retulerat: hoc ego habeo, quod quilibet puer me etiam doceat: ac propterea subditi ipsi aliqua interdum ei dicebant , quae ad hoc eius institutum tendere videbantur, respicientes alliu militatem, qua ex omnibus proficiebat. Quidani et dixit, se legis. apud S. Thomam: in prima mundi aetate non fuisse idololatriam ; eo quod memoria Creatoris tunc esset recens: & hoc videri valde ad rem ad virtutem orationis intelligendam, quae, cum renovet Creatoris memoriana, efficit ne inordinate ad . G g creM
479쪽
466 VITAE. R. P. BALTHASSARI screaturas afficiamur. Quae sententia adeb proinfunde pectus viri Sancti penetrauit, ut aliquamdiu suspensus haeserit : & postea petijt, ostendi sibi locum S. Thomar,ut rem melius assequeretur: Mecum etiam ei accidit, quod Capite 3 .fuit insi
ETIAΜs I tot gesserit Superioris Orncla, nunquam tamen aliquis in eo, vel arrogantiam, vel ullam elationem aduertit e in omnibus enim incedebat sicut alij;&ad res humiles & abiectas erat primus 3 & valde singularis in des rendo alijs, etiam subditis. Cum esset Nouiti rum Villa-Gartiae Magister adeo venerabatur fratres studiosos , qui studijs finitis ad tertiam mittebantur probationem , ut cum ego unus e rum essem, valde erubescerem,quhd tanto me honore afficeret:& clim domo egrederetur, cum s rio graui aliquo Patre,non erat modus, ut ipse adlaei, dexteram,sed socius ad ipsius dexteram,am bularet:& quando peruenitToletum,eius Prouinaciae Praepositus Prouincialis,in primo suo ingres su flexit genua, ut subditorum ma nus oscularetur,ut postea dicetur.
480쪽
tempeB- ob eius Orationis modum ; in qua heroicam μam humilitatem ac patientiam, qua siuos tulit contemptus ostendit.
VAM vii excellens sit ac glo-A N N oriosa humilitas, quae in medijs 77. honoribus & prosperitatibus
retinetur, necdum tamen bene probata, profunde radicata, totamque suam perfecitionem habere censetur, donec eon temptus & aduersitates accedant:in quibus ut proximo capite dicere coepimusθdepi ehenditur: an vero ita demisse iustus de se ipso sentiat;& hu- piae ab aliis cotem hi:nam,cum id euenit,gaudet, vides se promeritis tradiari;&humilitas,quq antea erat vera,iam fit chara, cum suos conteni plus amat,& in eis exultat. Tunc etiam mansuetudo elucet, qua irae impetus, in cotemnentei exurges. refraenaturipatientia, quae moderatur tristitias ex eo prouenietes,quod se videat colemni; dilectio inimicoru, qui contra seu honore aliquid ficietes,diligit; beneque loquitur de ijs,qui male de ipse loquuntur; fiducia in Deum, quia non abi jcit animum,etiamsi videat se ab alijs abi jcisamor deniq; ipsius Domini,cui eade cura & studio hoc tepore seruit, atq; in altero. M propterea Christus D. Ne '