Nova bibliotheca lvbecensis ..

301쪽

hnt tribum possint adferibi , , quo vestent

honores obtinere. Verum videns se nobilium inuidiam suscepisse desiit reliquos cives femdere. Idem Lib. l. pag. V. Δῆλον γαρ ἄνω, δοτι πανlες προ ευεργεσίαν ορμιηπιουσι τοὐν λα λιτα, παρ οἷς αν oωσι ΘΗΣMPIZ-q-RA τοὐς APIΤΑΣ - minet. ani flumenim est, omnes hi maxime benefacere velle apud quos mi maximam gratiam ostieunt. PHILO in Flaccum. p. 99o C. Δια νας υπερβολας νηκει is ΚΑΚΩ Α-- μὰ ΕΗΣΑΥPIZOMENO χαριζ τοι - δολοψογη- Θει N. Propter intolerabina mala, qua mihi reservat, tradi me percussoribus.

Omissum est, recte est vel eiusmodi quid, quo ostenditur, sic patri familias satisfactum fore vid summi OLFIICuras philologicas p. 6 s. adem ellipsi usus est HOMERVS Iliad. v I 3 .

E A κε ω δώσουσιν Ἀγω δέ κεν αυὶος. οὐριοι .cuod, dabunt mihi donum fortes Achiui Ex animi mei sententia exornatum, ut me dignum hi, subin

302쪽

subintellige res est acquiescam. Sin minus, ego ipse mihi eripiam. Operae pretium videtur adscribere, quae ad hunc locum commentatus est princeps Grammaticorum CVSTATHIVS pes o lin.

αυὶα συντριιυμ απολε σαώ. Ellipsi hei est, IIvlaxis enim non constat, sed imperjecta relicta non suppletur Deest enim acquiescam, facile patia , vel eiusmodi quid, ut si sensus, s dederint mihi praemium acquiesam. Sed veterum more imperfecta est oratio, quia sententia se satis manifesta, s ex superioribus lanae l. Si apud Aristophanem. Si ostendero,

me omnium bonorum vobis auctorem esse bene est, An minus facite ut vobis videbitur, O Menander comicus, quaestum habes, rectem minus intestigo omnem rem Plato Comicus. Si imperium maris mihi concedet, usabo, susecus fecerit, haec omnia tridente concusta sub-

303쪽

vertam. Neque Hebraeis haec ellipsis ignota est. I Sam. XII. 14. N t N

timueritis modo Iehovam, o fervieritis ipsi, o servieritis voci ipsius nec rebetaveritis conistra os Iehouae, o eritis tam vos , quam rex,

qui regnat super os post Iehovam Deum ve-prum, subintelligendum est, vivetis, bene habet. Quod si non obtemperaveritis. Hinc si contendere vellem, Hebraeos istum loquendi modum a Graecis acceptum suum fecisse, quia apud hos aliquando frequentius occurrit, nonne omnibus me ludificandum& deridendum exponerem Quid iis agendum qui vel litterarum fraecarum ignorantia vel linguae Hebraeae intempestivo studio stilum . . eo quod nonnulla sunt, quae cum Hebraea dictione V. T. assinitatem habere videntur, plςno ore clamant . . dictionem Hebraisinis scatere. Si rationes ita instituere liceat, optimi quique Graeci scriptores quos linguam Hebraeam plane ignorasse certum est, plurimos Hebraismos adhibuisse deprehende turi Sic perfacile possem, si id nunc ageretur uni sophocli centum Hebraisnosor buere, si scilicet ea locutio pro Hebraismo

304쪽

ino habenda est quae trique linguae communis est. Quo iuro MARI INVS de ROAin singularibus scripturae promispanismis habet, quae non minus ab Hispanis quam Hebraeis usurpantur, eadem ratione phrases quae apud Graecos ruebraeos communiter reperiuntur falso pro Hebraismi ven iditantur. Sed alibi si Deus voluerit, plenius de hac re agendi locus erit.

Minus usitata locutio. Videretur ex vulgari scribendi consuetudine, dicendum τι τὼ Πετρω ἐγενε lo. Sed satis Graece. XENOPHON EPHESIVS cuius tanta inscribendo est suavitas, ut nullius maior esse possit. Lib. III p. 42. αγο μεν ξεο υγον HGP κ οἶδα II TENETO. Ego fugi quod factum sit ignoro. ALCIPHR. lib. I. epist.21. p. q. TI EI O PMEM AI οσειλων, quid fiet id, qui ali debet. AELIAN V. H. Lib. II. I i. - σοι μύα λελει, τι εγα, λών σεμπον δεν γενομεθα ν τω ἰω4 Numquid te poenitet, quod in vita nihil magnum, neque spectabile facti sumui magis Latine dicas confectiti sumus. Ibid. 23 Πολδγαρ ν το τῶ Σωκρανς νορο, α α σε οὐ

305쪽

υγες ο ,ας. Nam magnum erat Socratis, men cum propter iis, tum propterea, quod Sophistas argueba vanitatis in quibus nihil

sani esseti Ast VIII. I 8.

του κυμ αλ οτι - μιετανοια ἰσχύει λα τά- των Quae verba non dubie proferuntur sed ideo, quia assectui di ulter funabiles, insanabius quidem non sunt, sed aegre sanantur Si enim prorsus emendari non potuisset, superfluum fuisse dicere, poenitentiam age de matitia tua. precare Domiηum. Sed quod poenitentia

per preve esca At. Eodem tendit IOANNES scholasticus, qui vulgo CLIMA appellatur grad. V pag. 3O. πολλά. τη χρόνωανιατοι , παρά a το Θεῶ όωντι λμιαὶα. Longo tempore in sum deducta mala insanabilia sunt, sed a Deo, qui omnia e fiere potest, curari obunt. Humanarum certe virium

306쪽

E adversus teterrimum illum draconem, o nostro exitio imminer arma sumere,. ει sumta feliciter gerere. Altiore vi ex coelo deducta heic opus est, humanis cona-tinus nihil essicitur quin e contrario omnia in deterius relabuntur. Haec quidem omnia recte, neque heic in quaestionem

veniunt, sed το ι ei explicatu dissicile videtur. MEIS NERVS Anthropol. Dec. III. disp. XXX. g. 3. p. 68, ait, pohei non dubitare sed firmare is confert

cum Hebr. y Nixod XXXII. o. quod

bene sperantis videtur. Summa disputationis huc redit, age poenitentiam, uum remittentur tibi peccata. Neque Petrum dubitasse de Dei bonitate, ad quam omnibus de malefactis serio dolentibus aditum patere sciverit, sed de poenitentia Simonis, cuius animum ad omnes admonitiones ob duratum noverit. Hoc certum est, A dubitandi significationem heic non admittere Nam quum eum, qui dubitanter a Deo petit, nec certo persuasum habet supremo rerum patri, propter Iesum Christum precationem suam acceptam esse, Iacobus repellis cap. I. 6. manifestum est Petrum Sumoni non auctorem fuisse ut peccaret, alias

eum in vanam spem conjecisset, idque ei

saetendum suasisset, quod eum non perficere posse videret. Imo potius Petrus impostori liui fideliter consilium dedit, ut

307쪽

deposita omni malitia Dei miserieordiam imploraret, summaque cum fiducia ab eo veniam perpetratorum scelerum exspectaret. Sic fore ut Spiritus sancti gratiam obtineret,is numero Christianorum adscriberetur. Sic A idem hoc loco valet, quod οπως. Si apud Hebraeos praesidia quaerenda sint, malim cum conserre, quod nonnunquam pro λως ponitur a Sam. XX.

Absit a me ut absorberem aut ut perderem Iob.

Novem populum Praecones detinebant, PT turbas cohiberent, o a Iove datos reges audirenti

Η certe non dubitarunt se silentium turbulentae concioni imposituros esse, nam si verbis admoniti tumultuari non desisterent, fustibus linguae procacitatem coercere dc refrenari parati erant, ut paulo post ab Hysse factum legitur Iliad. . V. II.

308쪽

Hae vero ei euitandi optima sententia visa est, Nestor, Neleum , hominem prudentis imum

convenire ,

ι ν άυτώ, - In P . Τινα conitinctio pro alia conivntitione posita est, nam A SI pro οπως in vel alia ejusmodi ea ali conitinctione sumitur, ut fit sententia, Agamemnoinem s-bi proposuisse ad Nestorem adire, ut eam illa conflium de summa rerum inear. Certus erat rex se, adhibito in consilium Nestore, rationem indagare posse, quomodo calamitatem istam, qua tunc premebatur, effugeret, siquidem prudentia huius senis num-quq suam exspectationem fefellerat. Idem ad Iliad. I p. 394 lin. go. Oρο δε του, συνλσμον αντι του παρς 4Θενται - γεγον συνηθες τι γράφειν in τοῖς με οριηρον ῶον, σπευδιο ει πως νυωβόλ. Observa o hoe loco coniunctionem . . pro πως accipi, quod aliis scriptoribus Utatum est, qui post Homerum vixerunt, . . festintibo ut istud conficiam. CAMARIOTA, scriptor licet recentior, tamen proxime ad veterum gravitatem, nitorem accedit, Orat. I. in yle.

309쪽

δωριε , EI ΠΩΣ .ia ιι α μεαι η μενιλακ η ἄν γε νοιτο. Nos autem eius purgati sordibus offeramus Deo sacriscium laudis, eundem imploremus V eorum, qua perpetuo delinquimus gratiam nobis faciat. Non autem dubitat an Deus pie precantibus veniam delictorum concessurus sit, nam ita per t.

κ μ μνή w1ςοτηlος ανακαλουμενο ει μυοα-νοιαν, - μα Τε -πιατηρ ιους των πατροκῶν περαγομενους πῆαγμάτων, εις επιγνωσuν υτ άναικὶώμενος Semper enim benignus est. beneque omnibus cupit , eum bonitate revocat ad frugem, nosque ubi paternis eius pracepti nos subtraximus, alligans ut liberos Pater, ad sui initionem reducit. In

fabulis quae sub Aesopi nomine circumseruntur, usurpatur ει de re jam facta adeoque extra omnem dubitationem posita fab. CXXVIII edit Oxon. Του P νον πω σα- με,ου , EI τις Τουτο τολμησει . Ita aegre μνente inta quemquam se audacia. Fabula

agit de aquila irata, quod starabeus ova sua e nido in terram deiecta fregissetis IV.

310쪽

- . . . . . . . . . . . . .

Selecta

Epistolica echtiana

b G TFRIEDIAEOI REIFFH. Morali philosophiae nosti, optime

SCHROEDERE a recentissimis scriptoribus duplex accessisse momentum, quorum alterum in eiusdem consistit augmento , alterum in principiorum, quibus niti tu moralis virtutum bonitas obligatio ad

eas.

Exeerpsimus illa ex epistolis, quas ad M. GnSTAR SCHROEDTERUM dedit magnus ille Theologus IOR FECHTIVS, imissis tum iis, quae ad res spectant domestieas tum aliis, quibus arere orbis eruditus ommode potest. De SCHROED-TERO nostro, legationis Dalileae in aulis regiis, Madritensi, Parisiensi primum concioliatore, postea adsessore tribunali eeelesiastici inmoltitia gravissimo, Pastore ecclesiae Tyeliopolitanae fidelissimo legantur quae annotauit vir admoduin reuer. I. H. A SE ELEN, praeceptor quondam noster tueritissimus nune fautoris amicus omni honore prosequendus, in tabliae Schab et Lube- censi pas. 6. R