Nova bibliotheca lvbecensis ..

271쪽

Dicit Aliquid ignorare , cum persecta

is cognitione conciliari nequit. . . . quoclis si Filiushesset verus ac persectus Deus, o ejusdem cum Patre substantiae, nullius,, rei ignarus esse posset s Paucis inte jectis addit: Durum sane est dictu, Fili-

,,um, qui unica tantum est persona, quam- ,, vis duas habeat naturas, non id cogno- ,,scere, quod cognovit sive in Deus sive ut ,, homo. Sed vera tamen vel haec respon-

Asio esse labet vel meliorem invenire ignoro. i . Quae non ita intelligenda sunt, ac si auctor negaret Filium esse ve

Deo personam substantiani vocant, quorum Ver hamnitiganda esse videntur. Minime probatur mihi ratiocinium quo Po0e. Uerus in amoenit. Iiterar reliquiis spee. 12 p. 2Ia adstruere consetur mysterium Trinitatis esse contra rationem, interint ansam praebuit ei eondendi demonstrationem suam, assertio, quamlibet personam esse substantiam. l. C. A. Butinerus Sedinensis est unus ex iis, qui perlauam in Deo vocat substantiam

272쪽

xum Deum. Statuit enim in Trinitate esse tres infinitas mentes tres distinctos Spiritus; quorum singuli sunt substantia; hinc, quamvis hoc sit rror Tritheistarum, secundum mentem auctoris, Pater alia est substantia ac Filius, sed Filius est ejusdem essentiae, seu cum Patre, Spiritu sancto constituit Deum Trinunum uJ. Porro in subsumtione auctor vitium commisit. Sub- sumendum fuisset si Christus verus Deus, et non homo simul in una persona esset, nullius rei ignarus esse posset. Nam quatenus est Deus est omniscius, sed quate- s nustiam completam ineon mun1cabilem . nihilo tamen minus Deo unicam adscribit substantiam. Quae ii vera essent, mysterium hoc Omiaino conintra rationem esset. Uberiori fine disquisitione opus esset, nisi demonstratio hujus theorematis,

quam suppeditavit curs theol tona L . 136. p. 72 aliquo laboraret vitio. Sunt verba ejus r Pater est Deus , F est Deus M p. . est Deus. Deus vero est substantia ; Ergo a te est sub- stantia, Filitis est substantia ch Spiritus S est substantia. Quae si in formam syllogismi redigimus Major erit Deus est si ibstantia, ubi

vox Deus non personam sed Deum rutunum, enssummum trinum denotat Minor erit Pater est Deus. Hic vox Deus alium habet conceptum; non amplius en summum trinuni, sed personam,

quae est iu Deo trinuno indicat: In majori ergo allium ae in minori habet conceptum hine insunt syllogismo quatuor termini. Conc Tractat. Abhandi vo de Rele deri. . . . pari. λ

273쪽

nus homo, ens limitatum ergo nec omni-scius. Ultimues denique quod attinet, in responsione, quam adversariis dedit, parum fiduciae collocare auctor videtur. Sed quare durum sit dictu Christum qua hominem quaedam nescire, quae ipsi, cum communicatis sibi divinis utitur attributis, noin sunt, nullus video Christum, qui Deus est, qua hominem crevisi sapientia, eumque, qui Deus est omnipotens, ab hominibus captivum ductum morti esse dicerene licet Z

g. VIII. Inter adversarios SHERLOCKII fuit vir eruditioneis scriptis clarus THOMAS EM-LYNVS apud Dissentientes, qui Dublini sunt, verbi quondam divini minister, sed

ci ob librum editum Ariani o faventem Humbi Inquir into the scripture-aecount of L C. or a bor Argument concerning his Deit and GD-r , aceordin to the Gosem x OZ 8. tomo. Oppo I sq. Vitam hujus Viri exponit Filius Milom Emon in memoirs of the Lise an initivae of r. Thomas Emi n. nec non ipse auctor in narratiυ of the proceedius of the Dissentiet Minister Dublin against in Th. Em0 VII P.

8 l. i. opp. p. I sq. quae I 746 quarta vice

recusa sunt.

274쪽

sHERLOCKIUS de locis mith.& arei supra explicatis, commentatus est inquiriti Ambabus arripit manibus, quae ille aliquomodo concessit Filium nimirum cum Patre non esse ejusdem substantiae, sed sensum verborum detorquet. Longe enim alio modo SHERLOCKIUS rithesa, verba sua vult intelligi , ac EN LYN US Arianus illa exponit. . . Ad caput L regerit EM-LYNVS Quodsi nobis licet, assirmare deo, persona Christi, quod unius tantum na- , tum est proprium quare non potius dica--mus, Filium novisse diem, quia una ejus se natura illum scivit b Uerum concedimus. nos christum dicere potuisse, se scire diem. Cum vero contrarium assirmavit & hoc veritati consentit. Utrumque verum est. Quemadmodum enim de persona praedicari possunt, quae alteram tantum naturam concernunt proprie sic

more rhan one nature.

275쪽

ωde persona negari possunt, quae de alte

ra natura tantum neganda sunt Si diceretur Filius hominis scire diem, denominata persona ab humana natura, explicandum hoc foret per κοινο-- - Θει- , quae ad primum genus communicationis idiomatum refertur Cum vero contrarium dicitur, explicandum hoc e natura&indole status exinanitionis, in quo idiomatum divinorum non si perpetuus usus. Cum itaque Christus filius hominis a divina natura communicata omniscientia non uteretur,

verissime dixit se nescire diem alias enim se non usu perfectionum divinarum abdis casset, sed illas tantum occultasset. g. IX.

Contra caput II. g. . in iei. α): si

christus Creaturas Patri opponit, Filius Dei Patris est unus ex illis, qui Patri opponuntur, milius Dei Patris est Creatura. Ergo non verus Deus meris autem falla- . iis

a rabid. p. 336. a Vindieasio of the Deit of I. c. Dublin. 4. p. 99 sq.

b Sermons p. 33. Geontroversia quam cum . clare io aluit notissimus est, quo demortuo adversarium nactus est, qui se cleri eum nominat, 'ui Jac sonius esse putatur. Noli longe is abest ab Arianismo, quidem ita eructavit, ut ministri Ecclassiae eum ad communionem saerorum admittere recusarint. Cous a narratio of the Case of the

276쪽

ciis superstructum est argumentum. I Non laigimur auctori, per Patrem intelligi Patrem υ-αλκας est nomen summi Dei et Neque concedimus, per intelligendum esse Filium Patris ποςιέικον, sed Filium hominis, seu concretum petibnae ab humana natura denominatum. 3ὶ Denique argumentum hoc modo limitandum est Si Christustreaturas De Trinuni opponit , Filius hominis est unus ex illis, qui Patri opponuntur Filius hominis seu humana natura est creatura, quod concedimus. IOII. BOYSENIVS Dublinensium RD. minister, variis contra Arianos scriptis

celebris, in vindiciis Deitatis Christi EM-LYN sese opposuit, O cui sese adjunxit

celebris ille in controversia de S. S. Trinitate propugnator D. ATERLANDVS qui sua a Bosenio mutuo sumsit. i Hoc par

ab Rev. r. ae eiu erased the faeram neosiae Lord' suppe , T r. Conem, Quam relatio. nem ac sonius in defensionem opinionum sua, rum edidit. Prodiit4736 biographia Materiandri r t. Memoir of the lis ani iting Dr mater Iand. Da Gergyman. Sed de eo, quod titulus mentitur , ne γρυ quidem legitur. Est foetus ejusdem De onii , qui librum Chrisian libere asser-red, scripture doctrine of the rinio vinis dieared, defendit contra animadversiones Ma ieriandii.

277쪽

virorum praestantissimorum in eo cum S HERLOCKI consentit, servatorem nostrum de humana sua natura loqui. Addunt vero, terminos ει μη μονος onstrictissime omnes alios, qui sunt cum Patre ejusdem essentiae, excludere Opposuit EM LYN VS examen eorum, Uae

BOYSEN IVS MNATER LANDVS

docuerunt. c Objicit primo, Filium ho minis Filium Dei esse unam personam, unum subjectum sub duplici nomine d). Quae quidem verba verum sensum habere possunt; sed auctor noster illa suo more intelligit nimirum Christum esse Dei Filium

secundum humanam naturam, quia patrem in terris non habet, secundum eandem naturam esse quoque Filium hominis, quia e matre natus est; me sine fundamento

ista

ora examinationis ' o se' ansive to the objectio qui Tractatus octo agiliarum post annum i o scriptus , adhaeret alteri s. i. genera Reis maν Hon 3 r. Bose' vindicationis the true Deio .ur bussed savior o 7o4 prima vice edito. The Son in man and Son os Gotare not αυα, butone and the fame subjec on person unde revo namex as the Son Joseph and the Mn f Ma , both Ρου opinion ossim, diszno mean υυ Sons, hut one and the fame. sol. I. opp. p. 89. e Referri huc meretur Thomas Bennetus, qui in feoum in the everblesse Trinit in unio Ond. 17i8 8 eum Arianis quidem eongressiis est , atta-Inen non semel exorhitavit. Plane singularia

sunt, quae cap. 9. p. 28 de quiete verbi Dei in

278쪽

ista asserere videatur provocat ad Luc. I.

3o. Verum locus iste demonstrat, tum generationem humanae naturae fore non secundum naturae cursum, sed supernaturalem

miraculosam tum Filium Maria non solum esse sanctum, sed fore ut pro filio Dei haberetur, fore ut ab hominibus agno- sceretur non solum pro filio ariae, hoc est, vero homine, sed, pro Filio Dei, h. e. vero Deo. Tantum abest itaque, ut auctor assertionem suam probaverit, ut potius contra illum militet, ad quem provocavit, Luca locus. Interim plures esse in ecclesia Anglicana, qui cum auctore consentiunt Chrsum secundum humanam naturam esse filium Dei, negari haud

g. XI.

Christo disserit. Quanam ratione Christum pro Fi

an account antecedent to the incamation. In

aliam quidem . sed tamen parum diversan deflectit viam vi cel Georg. ensionis qui de Filio Dei disserit in the reasonabienus of the Chrisian Religion a delivere in the scripture , pag. 29s. edit i 746. the scripture rit veri Dari east J. C. heson os God, po these three accounts his miraculous conception , his resurrection rom thedearon the hircών, an his eiu ih M ab. on

279쪽

g. XI. secundo objicit Embnur, f)locum Marci non de Fili hominis sed de Filio Patris intelligendum esse, quia Christur se tum simpliciter appellet in tum statim Patris injiciat mentionem. Quid autem respondendum sit jam in explicatione hujus dicti . . ostensum est uiuod si

nexus habuisiet auctor rationem, argumentum suum nihil fundamenti habere perspicere potuisset. Idem Christus, qui in praecedentibus se ιον ανΘ iam bis nominarat,&hic loquitur is in eodem respestu ergo S hic ιος per terminum compositum ος αν'ωπου explicandum est.

g. XII.

Tertio Min particulis exclusi vis aliquid fundamenti sibi quaerit atque tum

partiis

On rheuos of th se aeeounts heu ni frequent- ἐν ised the s of God Nee ab re erit, hic eorum nonnulla legere, quae olim Socinianis visa sunt. Faustus Acinus quemadmodum in Disserintatione de unigeniti Filii Dei existentia qua Graseno obannis respondit, tum 2 opp. p 489. inquirit an Christus ante nativitatem a Maria fiterit unigenitus Dei Filius se in Relig. Christ. hrevis institutione to m. i. opp. p. 6 4. deela rat, quanam ratione Chrsum pro Filio Dei agnoscat Divina sa, inquit Christi Filiatio ea

tenus tantum ad ejus naturam aliquo modo re

ferri poetes, quatenus id respicie quod Christus divini Spiritu vi, sine viri ope in Virgini uter con- .

280쪽

particulis exclusiva A mi μι- esse universales in duplicem exclusionem omnes, praeter unum Deum Patrem excludere

tum per Patrem significari primam Pettatis personam, hinc, si Filius, Spiritus S. essent in Deo a summo Deo tamen Patre distingui excludi, adeoque Patre esse inferiores, contendit g). Ad primum quod attinet, particulis istis omnes in universum excludi, qui non sunt verus Deus, seu divinae essentiae, non nego. Sed verbum Dei, seu divina Christi natura est divinae essentiae. Ergo non excluditur. Quodsi negatur minor: amne demonstram dum praesupponitur Ad alterum respondeo, nos supra jam per Patrem hic Deum Trinunum significari demonstrasse g. s. Sunt

evius formatus sit. Nam hujusice rei eausa eum Dei filium vocatum iri, Uu Dei Angelus i mee virgini, ex qua natus est, pradixit, re quidem consequenter Dei sicium proprium re unigenitum. Eiusdem fere Outinati sunt quae leguntur apud L. Molaogenium coitiinent in Evanget Matth. Om. I. opp. p. 39 . ct in declarat duar contrar sentent. de nat. 2 essent. Dei, cap. I. tom. a. opp. p. 17. Qitae sibi invicem comparantur, novos esse quidem adversarios, sed antiqua tela, omnino ae-