Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

501쪽

psalvis Episcoporum & synodorum juribus contendentes; haud sane illo. rum injuria id assumimus, propriisque armis adversus illos dimicamus, ex genuinis quarti & quinti maxime seculi documentis singillatim ostendenotes, eadem disciplinae puncta jam tunc temporis fuisse instituta, atque

Imo Febronius improbat Romanum Pontificem dici uniuersialis E elsus Epistopum; quia sic appellatur in falsis epistolis Xysti, Uictoris, Pometiani, Stephani' . Uerum nonne UeI Tertulliano teste '' Romanus Psuisti sex Episcopus Episcoporum vocabatur Praeterea in Concilio ceeumenico Chalcedonensi lecti sunt libelli supplices Leoni I oblati a Cleri eis Alexandrinis, qui eum Patriarcham universalem salutant. Ipsum Concilium Papam nominat Patrem, S Caput Ecclesia, mi Chrsus vinea sua curam commisit. Archimandritae Syriae Ii numero plus quam i8o in epistola adHormisdam ita prie santur: Sanctissimo, te Beatissimo universa orbis terrae Patriarcha. EO-dem seculo sexto Arehimandritae, & Monachi Constantinopolis, Hyerin solymorum, vi orientis numero circiter Ioo S. Agapyto sic scribunt: Sanatismo, Beatissisno antiqua Roma, S universali Patriarcha. Constantinus Pogonatus in sua sacra ad Donum P. missa anno 668 hunc posuit titulum:

Dono Arabioscopo antiqua Roma, S uniuersali Papa. Quid ergo Isidorus peccavit aut quam falsam mercem fabricavit

IIdo Febronius indignatur, majores ae dissiciliores caussas ad se. dem Apostolicam esse reserendas, eo quod salsis Anacleti & Marcelli decretalibus id fuerit introductum. Sed jam Blondellus annotavit, haec ipsa decreta ab Innocentio I, Leone M., & Vigilio esse desumta. Petrus de Marca pluribus probat penes Romanum Pontificem jus esse judieandi sive de caussis majoribus, sue etiam de Episcopis, ita coneludens rNibu in caussis sidet, aut de regulis generalibus definiri poterat absque sententia Romani Pontiscis. Id certe decernunt plurimae Pontificum epistolae nullo Mercatoris mungonio lacatae, ut Iulii I ad orientales, Innocentii I ad

Victrie., Zosimi ad Epist. Gall. , Xysti III ad Illyricos, S. Leonis item ad Episc. Illyr. , S. Italarii ad Metropolit. Galliae, Vigilii ad Ausanium

502쪽

86 i Arelatensem, Gregorii M. ad Ioannem Larissaeum: quae singula sere a

nobis fusius exposita toto Coroll. II.

ia g. s.

IIIlio singulariter Febronio displicet eaussas Episcoporum roma. nae sedi esse reservatas ex Pseudo- Epistolis Xysti I, Aniceti, Victoris,

Zephirini, Marcelli. Verumtamen praeter jam allata a nobis exempla sunt multa alia hic brevissimo commemoranda: S. Epiphanius testatue de Ursatio, & Valente, etsi Arianis Episcopis, eos tamen simulata poeis nitentia coram Iulio stetisse ' : AUrsatius & Valens paenitentiam agemtes unaeum libellis profecti sunt ad Iulium romanum Episcopum pro ratione reddenda de suo errore, ac delicto. Sozomenus narrat hunc Pontificem suae Sedis authoritate in pristinum gradum restituistis Athaonasium Alexandrinum, & Paulum Constantinopolitanum ): secum propter sedis propriae dignitatem cura omnium ad ipsum spectaret, singulis Ecclesiam suam restituit. S. Basilius Damam scripsit post Ians ab eo, ut suam caussam cognoscat, & judicet, prout ipse test, tur η D: AVisum est consentaneum scribere ad Episeopum romanum, ut videat res nostras, & judicii sui decretum interponat. Idem de se etiam praestitit Athanasius: item Ioannes Chrysostomus apud Inno centium . Sanctus Pontifex Leo judicauit. S. Hilarium Arelatensem, &Chelidonium Vesonsiensem. S. Gregorius, quo testante Petro de Ma ea, nemo peritior fuit jwrium Sedis ποsolica, caussam suscepit Andreae Episcopi Thebani, aliam quoque cujusdam Episcopi Epidauriae. Joannes ii Isententiam dixit in caussa Salonii Episcopi Ebredunensis, & Sagittarii Vespriensis, ut est apud Gregorium Turonensem b. Aliquando etiam Pontifices romani caussas episcopales aliis Episcopis, vel Concilio provinciali NB. tanquam delegato judici demandabant. Sic Bonifacius Ididit se constituisse, Maximum Ualentinum Episcopum in Synodo Pro. vinciae esse judicandum ): is A decessoribus meis provinciali deleo stata cognitione - dilationem quidem dedimus, & decrevimus v i 'strum intra provinciam debere esse judicium, & congregari Synodum Ouidquid autem vostra Charitas de hac caussa decernendum esse duxerit, cum ad nos relatum fuerit, nostra ut condecet, necesse est auis

'tho'ritate firmetur. Coelestinus caussam Episcopi Massiliensis commisit

503쪽

Episeopis Provinciae Narbonensis II, ct finitimae Viennensis, Vestra eum

diendum Collegio delegamus ' . Gregorius M. Joannem romanae Eccle sae Defensorem in Hispaniam ablegavit cum summa potestate judicandi causias Stephani, & Januarii Episcoporum in synodis Provinciae depositorum, ita ut solus definitivo decreto cognoscere pollut de appellatio. ne, & confirmarc eorum do positionem , vel eos restituere. Hilarius quoque Leontio Arcta tensi Episcopo delegavit sollicitudinem coercendi praesumtionem Mamerti Metropolitani Uiennensis, reservans tamen Sedi apostolicae judicium, postquam Leontii relationem accepisset. lnsi. nitus propemodum esse deberem, si acta omnia romanorum Pontificum in caussis Episcoporum recensere Vellem. Quam maxime mirandum est, Febronium ex tot, tantisque lactis oppido notoriis cuncta dissimulasse: tam crassa ignorantia in isto viro esse vix potuit.

Ivis Febronius in illis decretalibus epistolis redarguit, quod

Pontificibus jus convocandi Concilia contulerint, ita ut ne Provinci lia quidem sine romani Episcopi authoritate congregari postent ex Pseudo epistola Damasi ad Stephanum Archiepiscopum, cum tamen certo constet ipso quidem asserente) priora octo Concilia secum enica ab

Imperatoribus esse convocata, quoedam etiam invito Pontifice. Nos autem jam supra Coroll. Π demonstravimus, nunquam in primitiva Eccle. sa sine romani Pontificis consulto, & authoritate res quascumque graviores aut susceptas, aut executioni datas fuisse. Quod si ad graviores Eeclusae caussas provincialis Synodi celebratio pertineat, uti revera ne. mine dubitante pertinet, tam antiqua disciplinae observantia, quam

ipsius adeo Primatus a Christo instituti ratio exiβunt, ut non sine capitis praescitu, & consensu tam magni momenti res suscipiatur. Anum adversione insuper dignum est, quod Febronius de octo prioribus Conciliis cecumenicis scripsit, ea convocandi jus non Pontifici, sed potius Imperatoribus asserens, quo suo mundi Principibus placendi studio satis prodidit, non shi animum suisse, ut Ecclesne & Episcoporum sacra jura defendoret, sed tantum ut pontificia jura etiamsi cum praejudicio ipsius Ecclesiae pessumdaret. Enimvero Novatorum assensu con. ceditur, Synodos dioece sanas convocare ad Episeopum, Provincialca

504쪽

ad Metropolitanum, Nationales ad Primatem, seu Patriarcham iure oris

dinario pertinere; nonne vel naturalis aequitas concludere deberet, er

go universale Concilium convocandi jus summo Pontifici proprium est y Si operae pretium foret, levi brachio possem evincere, priora octo Concilia sic ab Imperatoribus suisse convocata, ut non sine consensu, quin & desiderio summorum Pontificum. Cum enim gratia Dei dignos essecit terrae Principes, qui in sinum sanctae Ecclesiae reciperentur; hi suo ossicio se judicarunt obstrictos, ut qua possent ope terrestri, &externa Dei Ecclesiam adjuvarent, salvis ejusdem sacris, & propriis juribus. Hinc marus Rhemensis optime id perspectum habuit, cum scri- heret '), cincilia apostolicae Sedis μέ me θ' imperiali convocatione semper olim feri consueυέθ. Deleat vero Febronius, quod atra bile, salsoque

scripsit, atque etiam Commentario in suam Retractationem nondum expunxit, antiquitus Concilia ab Imperatoribus convocata, quoedam etiam

invito Pontifice. Quomodo universale sit Concilium sanctam Dei Ecclesiam repramentans, quod sine consensu sui legitimi, a Christo praepositi Capitis tantum laret corpus ἀκεφαλον, και σχισματικει Τ

f. T.

Uto Febronium offendit conciliorum confirmatio, quam Roma

nis Episcopis demandari putat per falsas Marcelli, & Iulii I epistolas:

hine etiam ab Isidoro deceptos judicat Cardinales Concilii Tridentini interpretes, qui canonem Sest. 24 de celebrandis Episcoporum Synodis ita declararunt: Qttae in Conciliis provincialibus conduntur, publicari non debent inconstulto Pontifce. At prosecto pristina tempora rubore suffundunt nostros Febronianos: tunc enim in Synodis nihil attentatum, quod non ab ipsis Episcopis fideliter, ac sponte sua ad Apostolicam Petri Cathedram laisset relatum. Ita praesertim Africanae Synodi jam aevo S. Cypriani insignia sunt exempla posterorum memoria, nec non & imitatione dignissima. Non certe molesta hodie Episcopis foret Synodorum confirmatio Pontifici reservata, si primorum temporum exemplo parati essent proprio motu sua gesta cum sancta Sede, & Matre Ecclesia communicare. Merito suspecta res est, s Pastores particulares, & subordinati Capitis sui,& summi Pastoris conscientiam metuunt, refugiuntque. Fallebatur autem Febronius, dum epistolae Iulii I ad Orientales summarium judicavit Isidori spurium laetum: est enim illa certe genuina epistola, quam s. Alba nasus Epist. 33. Dipitigod by Corale

505쪽

nasius Apolog. et memorat, qua Iulius Eusebianis exprobrat, quod non consulta prius ΝΒ. secundum consuetudinem sinctae Sed is authoritate in Con. ciliis definire ausi su sient. Notum est in Synodo Sardicensi id quoque fuisse statutum: sic enim eadem Synodus ad Iulium anno 347 scripsit: e optimum, F valde congruenti imum judicabitur, s ad Caput, id es, ad

Petri Sedem de singulis quibusque Provinciis Domini referant Sacerdotes. Hinc antiqua fuit regula Socrate, Sozomeno, & Theodoreto testibus, ne absqueJententia Romani Episcopi decreta Ecclesiis sanciantur. Nullatenus ergo salis sis decretalibus decepti Cardinales, sed Canones priscae Ecclesiae secuti deiseretum Concilii Tridentini de Conciliis provincialibus a Papa confirmandis interpretati stant. Generalium etiam Conciliorum confirmationem a sumismo Pontifice semper fuisse petitam, & obtentam res est historiae ecclesiasticae peritis exploratissima, ut adeo Observante Thomassino vel tyronibus pateat, in octo primis aecum enicis Conciliis Authoritatem, Imperiumque sacrum Romani Pontificis ubique personasse, ac plene emicuisse, omnia

nutu N imperio Romamae Sedis actitata fuisse. Vide, quae in specie de Con-eiliis Ephesino, & Chalcedonensi diximus contra Pseudo - Bossuetum Ap. pendice ad Partem III.

g. 8.

UIto Febronius aegre fert translationem Episcopi ab una sede ad

aliam inter jura Romani Pontificis numerari ex epistola, quam Antero P. suppositam non probat, sed supponit. Verum in hoc multo magis Febronii fides claudicat, cum ait η , ante Innocentium III, hoc est, ante dum deeimi seculi finem nullum adesse exemplum translationis Episcoporum per Pontificem factae. Quinto seculo Perigenes a Sede Patrae ad Metropoliti eam Corinthiam translatus est Bonifacii I authoritate. Prochus antea Episcopus Cieticenus translatus est ad Ecclesiam Constantinopolita. nam ex Coelestini P. dispensatione. Felix IlI motu proprio jussit, ut Ioannes Talaja Sedem Alexandrinam relinqueret, & ad Nolanam se transis ferret teste Liberato η'). S. Gregorius, qui ultra quinque secula Innocentium praecesserat, prout ex variis ejusdem epistolis elucet, plurimas statuit translationes, uti Martini a Tanate in Corsica Savonam, Ioannis a Lisso in Illyrico Scyllacarum in Calabria, Paulini e Taurisio in Alia, Lipari in Sicilia, Ioannis e Veliterno in Aronatim: & se de aliis Sedibus exempla occurrunt. Facta ista in omnium oculis posita vel erant Febronio ignota vel cognita Ni utrum Febronianis honestum. I. 9.

506쪽

β. 9.

VIImo Non solum Febronius, sed quotquot post Petrum de M1rea, Palugium, Vanc speratum, aliosque jam numero plurimi sanctis Apostolicae Sed is jura iniquius lacerarunt, omnes eo maxime decretales Isbdori epistolas in sellarunt, ut jus appellationum cx univcrso Orbe suscipiendarum Romano Ponti si ei abriperent sub specioso praetextu, novum esse hoc jus, autiquis canonibus contrarium, & setis tantum Xysti, Zephyrini, Fabiani, ae aliorum Pontificum epistolis introductum. Nos vero contra hos plerosque jam non catholice sentientes, uti antea Christianus Lupus contra Marcum Antonium de Dominis, hoc ipsum jus apellationum tamquam in Primatu divinitus instituto comprehensum, hinc a quin libet Catholico necellario admittendum, toto Corollario lU vindicavi. mus, ubi data laboriosissima opera, nimirum pro tantae rei gravitate ex documentis certe authenticis per omnia retro secula Orientalis aeque, accoecidentalis Ecclesiae observantiam dedimus manifesta in luce conspiciendam. Quo praecipuo totius controversiae de Isidorianis decretalibus

punctorem Omnem esse consectam credimus, atque evidenter demonstra.

tum, salsam non solum, sed & summe iniquam esse catholi eae Ecclesiae accusationem, quod fraudibus sese irretiri permiserit, suamque pristinam& puram regiminis disciplinam recentiori aevo per fictitias Isidori epistolas immutari, ae vitiari. Attendant juniores nostri juris ecclesiastici Canditati, quo demum praetensia falsitas Isidori Decretalium, S tam et amorosia illarum criminatio tendant, rem scilicet non jam inter disci. plinae variabilis limites contineri, sed ipsum dogma catholicum de jure, eoque admodum prat:ico divinitus instituti Primatus in discrimen vocari.

g. IO. VIIIvo sed di dispensationem pallii, quod Metropolitanis a ro

manis Pontificibus antiquo more conceditur, improbat Febronius, eumque in sinem Pelagii I a. sss ad apostolicam Cathedram evecti decretum tamquam ex Utiloriano promtuario profert, quo Pontifex declarat: Ut ,,quisquis Metropolitanus ultra tres menses consecrationis suae ad fidem suam exponendam, Palliumque suscipiendum ad apostolicam Sedem non miserit, commissa sibi careat dignitate k ' . Noluit hic animadvertere Febronius poenam intentatam eo potissimum tendere, ut Metropolita.

507쪽

politani suam si dem profiterentur. Iam vero sola Pallii eollatio eum olfendit. Missa quaestione, an illa priecise ad Uigilium epistola sit genuina, hujus Pontificis aliae extant certe germanae, nullaque suppositionis macula surdatae epistolae, queis idem Ponti sex jure suo, & decesso. rum morum exemplo dispensasse Pallium cognoscitur. Quomodo id juris Pelagius si hi vindicaverit ex salsis Isidori mercibus, qui hune duo. hus & amplius seculis praecessit Τ Ipse Balvetius confitetur ' , a Pelagio honorem Pallit unacum Vicariatu delatum fuisse Sepaudo Arelatensta. 356 ad ejusdem, & Chil deberti Regis Gallorum instantiam. Non erisgo ni si maligno conviciandi an O asseri a Novatoribus potest, ambitionis pruritum Pontificibus dedissis cauilam Pallii dispensandi. Hae dore eximium habemus monumentum S. Bonifacit Episeopi Moguntini, qui a. 74 et Concilium germanicum celebravit interventu Cario manni,& optimatum Regni Francorum, in quo inter alia hoc statutum logiis mus η : , Decrevimus autem in nostro synodali Conventu, & consenses sumus fidem catholicam, & unitatem, & subjectionem romanae Ec. isclesiae finetenus vitae nostrae Velle servare, sancto Petro & Uieario ocius velle subjici, synodum per omnes annos congregare, Metro. olitanos pallia ab illa sede quaerere, & per omnia priecepta Petri sicanonice sequi desiderare, ut inter OVes sibi commendatas numereia semur. Et isti consessioni universi consensimus, & subscripsimus, &-ad corpus S. Petri Principis Apostolorum direximus. Λudiant atten. te Febroniani, Episcopos Germaniae synodaliter congregatos cum S. Bonifacio honoris loco habuisse Pallium pro suis Metropolitanis a Papa quaerere, praecepta Petri sequi, & inter oves romani Pastoris adscribi.

g. II.

IXno Denique Febronius sustinere non potest clausulam illam Pontifieibus familiarem, quippe ipsius judicio ex Pseudo. Epistolis Pii,& Fabiani desumtam: Salva in omnibus apostolica Sedis autboritate. At nonne haec eadem, aut similia a sanctis Pontificibus longe ante tempora Isidori dicta, & publicata sunt nonne in genuinis certe epistolis occurrunt apud Caelestinum, Leonem, Hilarium, Symmachum, Hormisdam, Gregorium M., qui pro tuendis pontificiis juribus strenue steterunt, neque tamen ad eadem tuenda salsis documentis indiguerunt cum Sir,

508쪽

in variis regionibus constituerunt, praecipuam sibi authoritatem semper reservabant, omnia diligenter ad ipsos referri jubebant, caussarum di Diicilium decisionem apud se fieri volebant, alios omnes in partem solis licitudinis, se vero solos in plenitudinem potestatis vocatos esse, nemine tunc reclamante, sed unanimi omnium consensu profitebantur. Dignum est hoc loco singulariter rememorari solum Gelasii P. asser. tum η : Cuncta per mundum novit Ecclesia, quoniam quorumlibet Asententiis ligata Pontificum Sedes B. Petri Apostoli jus habeat resol- ,,vendi, utpote quae de omni Ecclesia fas habeat judicandi, neque cutis quam de ejus liceat judicare judicio: si quidem ad illam de qualibet ,,mundi parte canones appellari voluerint, ab illa autem nemo sit apis ellare permissus. Si hoc unicum Seculi U superesset testimonium; caussa Febronii, suorumque asseclarum omnium jam perdita laret.

Naee igitur singula sunt, & omnia criminationum capita adversus di amatas adeo nostra aetate Isidori epistolas. Filii hominum iusta judieatet si plane nova forent, & incognita prorsus antiquis haec decreta, justumne propterea vel Acharonta moveri Τ - Quid vcro eum ad evidentiam usque demonstratum sit, ea pluribus seculis, queis sancta viguit Ecclesiae disciplina, ante Isidorum jam extitisse, & sanctis certe viris suam originem debere Nonne proprio ore adversus se ipsum sententiam edixit Febronius ita scribens ''. : Si in hoc erro, fateor me scripsi totam errorum congeriem p Tam monstrosa errorum congcrios jam non semel, sed saepe, & a multis publica in luce detecta, jamque ab ipsis Germaniae Archiepiscopis ante paucos annos condemnata, ut nostris diebus tot assecias invenerit, sanctae apostolicae Sedis co viciatores, qui fieri potuisse credas, nisi quo ducantur errorum, contentionum, ditialiorum, & inimicitiarum spiritu, qui idem est carnis spiritus, satis manifestarent δ

Da o etiam, seu nimium liberaliter contra rei veritatem adversariis permisso, quod volunt, per decretales Isidori epistolas novam omisnino, ac veteribus incognitam regiminis, sive judiciorum sormam in E

tatriopei coeti lici tui verer

509쪽

m- 487elesia suisse introductam; jam ne propterea corruptela foret haee discipli.

nae externae, seu juris ecclesiastici immutatio 8 Ea disciplinae natura est, qua se a divina fidei morumque regula, eaque immutabili discernit, ut pro varia temporum, & adjunctorum ratione mutari, ac innovari ponsit. Vetustis Ecclesiae seculis vigebat disciplina canonibus praescripta illi

tempori accommodatis: hisce tunc jus vetus constabat omnino observandum, nisi justa de caussa, & quod praecipuum, ab authoritate legitima pro temporum vicissitudine abrogatio, vel immutatio lacia fuerit. Quodsi contigerit necessitate, vel utilitate publica exigente, posterius licet, modo tamen a legitima potestate praescriptum jus, verum firmumque est: atque etiam, si forsitan apogryphis, fallisve ex documentis originem truxisset, non idcirco jus falsum foret; suam enim legalem vim & authoritatem non praecise ab historico facto, sed ab authentica Potestatis superioris institutione accepit. Hanc si neges veritatem oppido claram, a pertinaciter pergas erroris gravissimi, ac corruptelae ad perniciem usque contagiosae dicam impingere tecum enicis non solum Conciliis, verum etiam universali per orbem dissuste Ecclesiae, a quibus haec ipsa decreta, licet forsitan historice salsa, legalem authoritatem nacta sunt; nos quidem tuis dicteriis nec latum unguem ab Ecclesiae Catholicae authoritate dimovebis, tu vero jam palam nostri in fide catholica fratris titulo, ac jurirenuncias.

Non veritatis, sed contentionis studio a Febronianis repetitur illud Vincentii Lerinens s aureum dictum, hoc esse catholicum, quod semper, quod ubique servatum; antiquitatis religionem novitatis prosanitati anteponendam. De materiis fidei & morum ad immutabile jus divinum pertinentibus generale hoc est, firmissimumque principium: se cus si de juribus externis pro temporum, locorum, circumstantiarum Uarietate mutabilibus. Neque plus roboris habet, quod plerique cum Fe-hronio ad nauseamusque oggerunt, ride divinis, non alterandis agi Epi- coporum juribus, quos Deus posuit Ecclesiam regere; nullam ergo RO- semanis prodesse praescriptionem, cessionem, consuetudinem, posscssio. nem, aut quamcumque hominum conventionem. Falsum esse demon. stravimus, ab Isidoro episcopalem fuisse restrictam potestatem, sed ille dumtaxat intentus erat Metropolitarum excessibus restringendis ad Episcoporum favorem, quibus proin tam accepta fuit haec ipsa decretalium colleis Dipiti sed by GOrale

510쪽

eollectio. Verumtamen & hoe largiamur; idem Dominus N. I. c., qui in Apostolis Fpiscopos instituit, ut suam Ecclesiam regerent, omnibus unum Caput praesecit Petrum, qui regeret universos: caergo, quae in Episcopis est, regendi potestas non independens, sed Petri subordinata regimini est, vel amplianda suo in eXercitio, vel coarctanda, prout pro maiaiore fidelium bono expediens videatur summo totius gregis Pastori: Simons pasce oves meas. Quod si quoad usum, & exercitium ipsa pote- testatis plenitudo in summo Pontifice certos intra limites conliringi per pacta, & concordata potest, uti nostra Germaniae testantur; qui dis ni illa Episcoporum possit, sua ab origine jam per ipsos Apostolos limitata, atque etiamnum certe per Archiepiscopos restricta si aractiores a summo Pontifice nunc positi sunt limites, quam olim, Episcoporum potestati; quid inde aequo judicio concludas, nisi eam ollienostrorum temporum necessitatem, quae ab illa apostolica Petri cathe. dra, ceu totius fundamento Ecclesiae arctiorem exigat dependentiam

sed novi hujus iuris, ut aiunt, abusius sint, qui tantos excita. rint clamores. Abusus quidem, qui hodie defendat, scio Catholic eorum neminem: tolerantiam Vero circa ipsos potestatis abusus. sive melius patientiam , atque obedientiam erga Superiores etiam discolos praeeipit S. Apostolus. Semper dissicile est hominibus subesse : ea tamen necessitas est ab illo nobis injuncta, qui homines super capi.ta nostra imposuit. Ceterum praesumtio vel in dubiis casibus stat pro legitimo Superiore. Quid, si abusuum praetextu adversus archi - vel episcopales Curias insurgerent inferiores Clerici, Lai cive 7 Quis autem in mundo pressus unquam fuit, cui aequas , & benevolas aures sancta Mater romana non praebuerit Possem hie testes provocare Acatholicos, Scriptores aequitatis amantes. Quam bella diversis in locis apud ZalNeinium illustris Senken bergius loquitur nolim talia ad aliorum confusionem exscribere. Tu vero, fidei Fra. teri caveto, ne novum jus, Vel ipsam adeo iuris abusum nomines, duod inde a multis seculis sancta concilia instituerunt, & dilecta chri

Pcine episeopalem Potestatem nulIatenus restringi posset atque ocinem Arebueplicoporum iurisdicticuein , ipsumque existendi rua susuilisti.

lit qu

late Lad

et di