장음표시 사용
491쪽
Huie Melctiadis epistolae apud Isidorum subiungitur sub eodem
nomine, ut vulgaris opinio est, altera epistola de primitiua Eecissa, Smuniscentia Constantini Magni erga eamdem: sive de donatione Consantini. βuod scriptum cum sit Malchiade certo posterius, in quo etiam Concilii leaeni mentio fiat; hinc confidenter pleriques albarium vocant Isidorum. Sed isti nempe Aristarchi omnes praejudicio & ignorantia laborant: nam etsi hoc seriptum salso Melchiadis nomine a Gratiano allegetur, in Isido. ri tamen codicibus nomine omnino caret, sed post opistolam Melchia dis veluti prooemium est in sequentem Constitutionem Onsantini ad S, uestrum. Vide Balterinios . Dices sorsitan, haec ipsa Consitutio de consantini donatione apogryphum documentum est: sit pace mea, de hoc jam non litigo, tantum Observo, non esse Isidori figmentum, ut salso illi ab Alexandro Natali imputatur. Hujus donationis graeca quaedam fragmenta Bal. samon producit; integrum autem documentum graece scriptum invenit P. Possinus in Vaticanis quatuor codicibus graecis: hinc non improbabiliter Baronius & Binius suspicati sunt hoc constitutum a Graecis confictum, postea latine redditum, & ab Isidoro suisse exceptum. Nunc vero conis
stat illud in gallicana etiam legi Collectione Isidoro antiquiore, quam Uetullus codex Coibertinus 3368 exhibet: ex hac igitur, aliave fortassis adhuc vetustiore Isidorum exscripsisse credendum est. Sequitur apud Isidorum, quo tempore Nicanum ancilium babitumst. Hoc initium , certe genuinum, Praefationis est ad Collectionem Hispanicam, quam Balterinii integram dederunt.
Tum sequitur opistola, vel Praelatio Nicaeni Coneilii Beatis O BLoestro in urbe Roma Sedis Apostolicae Anti lite. Nisi authentica sit haec praefatio; certe tamen non ab Isidoro conficta, sed ex vetustiore collecti ne desumta est, prout Balterinii ostenderunt, etsi alias, quod de tantis Viris miror, erga Isidorum justo immoderatiores. Sed quid temporum praejudicia in viros etiam summos non valent Postea ab Isidoro describuntur Canones Concillarum, quae insignis pars collectionis sincere descripta, ac germana hodiedum eensetur. Si deceptor Isidorus; quare salsas Synodos, aut salsos saltem Synodorum canones non labricavit Τ - Demum epistolae sequuntur ceterorum Ponti-
492쪽
seum asylvestro usque ad Gregorium M. Primum iam documentum ereditur supposititium Excerpta quσdam ex Bnodalibus gestis S. Θluesri Papae. Certum est autem notumque eruditis , ea sub Symmachi aetate jam esse concinnata, & in Collectiones Italicas, Gallicasque ante Isidorum inserista, unde ab illo tantum extracta. . .
uinque Pontificum, Marci, Iulii I. Liberii, Felicis III, & D,
Olae usque ad Siricium Vulgo quidem pro supposititiis habentur, de quo disputare nolim; attamen S illas non ab Isidoro excogitatas, sed ab exstantibus jam documentis compilatas fuisse e. g. ex libro Pontificali, ex Socrate &Sogomeno, ex vetustis quibusdam collectionibus, qualem Longobardie is litteris exaratam vel ipse Coustantius memorat D, sat claris patet vestigiis; praeterquam quod aliquae illarum etiam pro genuinis ii di edum habeantur, ut Damasi ad Paulinum ex collectione Hispaniea, ejusdem ad Illyrios Episcopos ex Theodoreto , ae versione S. Epiphanii in historia tripartita. Quamobrem cum firmissima sit juris regula: actore non probante absolvi reum; cum longe aliud sit salsa colligere documenta, quam confingere; cum insuper nequaquam ea jam in se ipsis verto salsa
snt, quae nunc a plerisque salsa reputantur; cum demum in tanta licet documentorum penuria, quanta nostriS temporibus est, plurimis tamen, Rre innumeris ab exemplis fidelitatem Isidori in compilando demonstratam vidimus; siquid humana valet critica, dicam, squa inter homines justitia datur, Isidorum, quippe non fabricatorum, sed tantum collectorem Decretalium jam ante se exstantium ab infamia impostoris absolvere nocesse est. Provoco Febronianos, ac publice provoco, ut tanta in meis dium asserant rationum momenta ad condemnandum, quanta ego hucusque attuli ad absolvendum.
Iudicium absolutorium adhuc confirmatur novo quodam reflexo aris flumento. certum est ex omnium consensu, praecipue autem Hinc mari Rhemensis, ad initium seculi noni anno 8o I in mundum nati, adeoque aevo testimonio, collectionem Is dorianam hoc praecise tempore per gallicas, & germanicas pro Vincias coepisse publicari. Ita enim ille in Opusculo adversus suum Nepotem scribit cap. 24: ,, De libro collectarum epi.
stolarum ab Isidoro, quem de Hispania allatum Riculphus Episcopus
493쪽
, nuit, & istas regiones ex illo repleri fecit Hune Isidorum alio in Ioeo idem Hincmarus adhuc clarius indicat his verbis Epist. 7: ,,Scrusiptum est in quodam sermone sine exceptoris nomine de gestis Sylve. stri excerpto, quem Isidorus Hispalensis Episcopus collegit cum epu stolis romanae Sedis a S. Clemente usque ad B. Gregorium fi Si verum est istud Hincmari assertum; caussa decisa est, non doceptor fuit Isido. rus, sed S. Episcopus Hispalensis documentorum Ecclesiae veterum
optime gnarus, qui seculi UII initio Hispaniam illustravit. Attamen hoc ipsum est, quod hodierni Critici nolunt fidem negantes licet non sine violentia humano iudicio inferenda, fidem negantes, inquam, Hincmaro Rhemensa, ipsius rei origini proximo, ejusdem a juventute studioso, & testi a partium studio prorsus alieno, imo & contra seipsum testanti. Publica certe hujus rei persuasio tunc fuerit Oportet.
Inde ergo Collectionis famosae ortum Critici plerique repetunt,
unde prima publicatio lacta creditur, ex MOguntia: hinc fraus exivrurit, subito latissime per Germaniae, Galliae quo regiones diffusa. S mniare sic licet, non item ratiocinari. Non tam facile, ac cito homunum societas, minus magnae Pro Uinciae decipiuntur. Quis credat integram Colleitionem potuisse publicam fidem invenire, nisi hujusmodi
documenta saltem sparsim in diversis scriniis inventa, aut jam: aliunde fui gent publice nota Ut assertum suum Critici tueantur, in fraudissocietatem trahunt Gallicana etiam, quae Hadriani dicuntur, Capitul ria utpote ejusdem tenoris cum Uriri Decretalibus: amplius ergo comtradi eunt Hincmaro de re licet domestica, sibique odiosa testanti eod. Cap. a 4: De sententiis, quae dicuntur ex graecis, & latinis canoni--bus, & Synodis romanis, atque Decretis Praesulum, ac Ducum roma. senorum collectae ab Hadriano Papa, & Engetramno Metensium Epi- scopo datae, quando pro sui negotii caussa agebatur An reverahaee Capitularia primitus ab Hadriano data Engetramno, an potius ab hoc eollecta illi pro approbatione fuerint oblata; cum jam Hinem arus dubitasse videatur, cum alii postea viri perquam eruditi, ut Antonius Augustinus, Petrus de Marca, atque etiam Balugius dubitaverint, cum
manuscripti Codices inter se dissentiant; definire nihil ausim, sed & pa.
rum, la in Sede Moguntina Lullo M 786 Reeegit, e vivis autem a. 8I4 excessiti
494쪽
rum id seire interest: summa autem rei maximi momenti' esse debet, scilicet haec ipsa Capitulari a jam inde a sua origine apud Gallos summo restimata, publice probata, ab omni fraudis suspicione longe aliena
fui me judicata. Argumentum vel ipsi calvinita Blondello sormidabila visum l
Hujus rei testem denuo I incmarum Rhemensem habemus, qui ad Laudunensem l. c. haec scripsit: MSi vero ideo talia, quae tibi visa sesunt, de prae satis sententiis c Hadriani ac saepe memoratis epistolisis Isidori) detruncando, & prieposterando, atque disordinando eolis
ogisti, quia sorte putasti, neminem alium easdem sententias, vel ipsassiepistolas praeter te habere, & idcirco talia libere te existimasti posis colligere; res mira est, M. cum de ipsis sententiis plena sit ista teris sera, sicut & de libro collectarum epistolarum. Hoc testimonio Hin mari constat, sententias seu Capitularia Hadriani aeque, ae epistolas Isiis dori tunc publice notas, ac Omnium sere in manibus suisse, ita ut elarissima esset utrarumque quoad originem suam , tunc adhuc recen tissimam historia, & diversitas, cum illae sententiae in Gallia Engelr reno, istae autem epistolae in Germania Riculpho suas cunas deberent. Neutiquam ergo secus ae spuriis partubus naturale est abscondi) o euitata fuit ambarum nativitas vel inde a sua origine, sed jam tune communis adeo, ac publici iuris suerant, ut siquis impostor tantum interpolare aliquid sive in Hadrianis sententiis, sive in Isidorianis epistolis praesumsisset, statim judice Hincmaro detectae fraudis poenas dedisset. Nunc vero post annorum sere Millenarium Criticis placet, haud veram esse illam , quae primitus Omnium fuerat opinio de origine Capitulorum Hadriani, sed ea ipsa tenebrosum esse Mercatoris, spuriumque partum,
de eretalibus illis epistolis posteriorem. Si rationem requiras crisis adeo temerariae contra coaeva testimonia, & omnium vetustissimorum codicum manuscripta exemplaria; nullam obtinebis aliam, nisi quia hodie
nis praejudiciis adversantur, & Criticis displicent illa Hadriani Capitularia, quae tota quanta cum epistolis Anael eti, Evaristi, aliorumque ex prima aetate Pontificum, hoc est, cum Isidori Decretalibus con. spirantis. 26. Di itigod by GOrale
495쪽
Sed & Hypereritiei nostri ab antiquo illo Hinem pro egregie Uapuis Iant, qui ipsorum commentum de origine Capitularium juxta, ac Decre. talium apertae falsitatis convincit. Ut enim Blondello visum, atque ex assumtis luis placitis videri debuit, primum seculi noni jam fere medio Isidori epistolae, ac hrevi postea Hadriani sententiae poterant adulterino conceptu prodire, eoquod epistolis Urbanta, & Joannis III aliquot senotentiae integrae ex Concilio Parisiensi anno 829 habito insertae; item fodi multe quaedam, ac phrases ab Isidoro excerptae sint ex Ionae Aurelianensis epistola ad Carolum Calvum, qui anno 839 regnum obtinuit. Hi ne vulgaris suspieio totius, ut putatur, malitiosi limae fraudis in Benedictum Levitam Moguntinum cadit, qui libros Capitularium Regiorum is doriana peste, si ita loqui fas est, ponitus insectos circa annum 84s edidit. Ehem, o honil salti vos nimium quantum, totoque caelo aberrare Plinem arus Rhemensis harum rerum expertissimus atque testis oculatus proclamat contestans se jam a juventute sua, hoc est- ab ejusdem noni seculi initio in lectione istarum sive sententiarum, sive epistolarum suisse versatum, in eodemque studio consenuisse. Vide supra g. 7. Ego vero ex Biondeblianis nune quaero, tum certum sit Decretales is dorianas ante annum 829, multo magis Hadrianas jam extitisse, atque ex illis Paris ensem Synodum, aut Jonam etiam Aurelianensem integraS sententias, phrasesque, vitamen Ane illarum expressa allegatione descripsisse ἰ quidnam ergo de palmari argumento Blondelli, & ejus asseclarum sentiendum . . . f. a IInsuper autem integritatem suam, sive in compilando sneerita. tem Capitulorum, quae ab Hadriano nomen habent, collector probavit Cap. 6, Si quis putaverit se a proprio Metropolitano gravari, apud se primatem Di secuscos, aut apud Constantinopolitanae Civitatis Sedem, ,agat judicium, S reliqua ,,. Ηoe capitulum certe cujusdam Latini, vel Franco . Germani Cerebro non suit confictum: neque enim deceptor ignorare potuisset, Constantinopolis Episcopo ab occidentali Ecclesin hanc praerogativam non admisiam fuisse; hinc fietioni suae nihil roboris' in sua patria hoc capitulari addidisset, seὸ potius detraxisset. Fuit ergo dumtaxat compilator, qui decretum hoc, prout invenit, vel ex ant, quiore graeca collectione, vel ex Concilio Chalcedonensi fideliter trans. scripsit. Nec minus injuste Benedicti Levitae sinceritas a quibusdam lio.
496쪽
die in dubium voeatur, quasi quae ille attulit in suis capitularium regiorum
libris decreta, non vere suissent sinceris Capitularibus Regum Francorum constituta: haec enim Benedicti fraus minime latere potuisset coaevum Hincmarum, istarum rerum oppido studiosum, utpote cujus magno pore intererat suas metropolitanas tueri praerogativas. Im O genuina illa
esse Regum Capitularia satis aperte lassus est Hinem arus, dum Riculphum, a quo Benedictus sua desumsit, in Capitulis Regiis studiosum vocavit. Abunde haec sufficere puto ad ostendendam Benedieti Levitae, & collectoris C .pitularium Hadrianorum sinceritatem; unde certum fiat, eadem illa Capitulari a jam ante Isidori Decretales in Gallia innotuisse, nec ulla fraudis suspicione laborasse. Idem & Petrus de Mare a judicavit ' , dum ait, Udorum hisce Capitulis usum in adornanda sua collectione episeolarum apogostharum. Quod si hoc ita est; quomodo Isidorus deceptor An autem revera Hadriani Capitulorum collectio tempore sit prior illa Decretalium Isidori, hoc loco non opus est, ut discutiatur. Sussicit ostendisse, utramque collectionem non mala arte, sed sincero studio suisse consectam.
Quod summa rei es , Capitula illa Hadriana jam a sua origine ubi.
que per Gallias nota , summa etiam veneratione universim, si sorte Hinc marum Rhemensem in propria caussa excipias, recepta fuerunt. Episcopi eadem sibi, & Ecclesiis suis pro lege observanda proposuerunt, uti Uincmarus Laudunensis, cujus in codice S. Mariae Virdunensis exstat hv.jusmodi Professio ,, Hincmarus Deo miserante Ecclesiae Laudunensis Epi-seseopus his sanctorum Apostolicae sedis Patrum decretis obtemperandum subscripsi. Qui quoque mihi eodem authore commissi sunt, & in hisissimiliter sentiunt, solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis, hac mecum pace potiantur. Si vero aliqui secus nolentes fieri socii hujus Adisciplinae; nec habeantur participes communionis nostrae. Adtium Lau-oduno VIII Idus Julias. ,, Tanta fuit horum Capitulorum dignitas, ut etiam frequenter descripta suerint in Regum Francorum Capitularibus testante id eximiae eruditionis Antonio Augustino, & fatente Petro de Marea. Si dicas post obitum Hadriani, & Engilramni solo illorum n mine deceptos suisse Galliae Episcopos, & Doetores universos, ut Capitulis Daude recentissima confictis, & antiquam disciplinam, nec non& jura episcopalia divinitus instituta evertentibus caecum praestarent
497쪽
assensum, quin illorum landamenta vel in scriniis suis distulerent, vel publicis ex documentis perspecta haberent; non homines, sed anseres
in terra tunc extitisse assirmes, necesse est.
29. Non solum autem institia, sed jam non dissimulanda amplius
eordis malitia illi peccant Pseudocritici hodierni, qui in tanto periculo perdendae fidei catholicae, in quo nunc nostra Germania versatur, persuadere incautis student, malitioso consilio ad amplificandam ultra nativos limites, & Synodis provincialibus anteponendam apostolicae Seis dis authoritatem illas decretales priscorum Pontificum epistolas fuisso eonfictas a quodam salsario, seu Franco-Germano, seu Romano, proout contra omnium ante se sensum, nullo prorsus ex fundamento, nisi malignae solum suspicionis, Febronius ipso Calvinista Blondello iniquior calumniabatur. Mentis suae propositum Isidorus, quisquis demum fuerit, haud celabat, neque enim celandi rationem habebat, sed aperta fronte ita in Praefatione scripsit: ,,Quatenus eccles astici ordinis discipli- sena in unum a nobis coaeta, atque digesta, S sancti Praesules paterarinis instituantur regulis, & obedientes Ecclesiae ministri, vel populi sespiritualibus imbuantur exemplis , & non malorum hominum ,, pravitatibus decipiantur. m. Multi enim pravitate, & cupidi. si a te depressi accusantes Sacerdotes oppresserunt. Tum multis in eos, & acriter invehitur, qui Episcopos accusare audent, ut se per ibIos excuseent, vel eorum Ionis duentur, illudque maxime urget, quod Ce
te justissimum est, non posse Episcopos cogi ad dicendam caussam, si fuerint rebus suis spoliati, vel gradu dejecti, suave a sede pulsi, nisi
prius restituti fuerint; additque nonnulla de accusatoribus, & accus tionibus rejiciendis. Cum ergo apostolicae Sed is authoritatem praeducat, eo Omnia refert, ut Episcopi, si se accusationibus, seu iudieiis gravatos sentiant, ad illam coniugiant supremam Cathedram, quae SP nodorum sententias retractare, irritasque reddere possit; quibus omnibus palam significat, se non in romani Pontificis, sed unice in Episto. porum gratiam suam sormasse Collectionem. Neque id ignorarunt tune Episcopi, magna veneratione haec decreta amplexi, neque hodiedum possunt ignorare, quibuscunque artibus Curialistae Metropolitani sucum
498쪽
Pontisees vero romani, prout ad fulciendam suae potestatis plenitudinem, quippe dix ino jure, omnium oue seculorum possessione satis tutam nullis indigent commentitiis, vel artificiosis fulcris; ita jam inde ab initio tardiores se, imo & alienos exhibebant quoad publicam authoritatem documentis hujusmodi obscurae, ae dubiae originis impertiendam. Sic Hadrianus I a. 784 Carolo M. tantum canonum concilia. Tium, vel ad summum, ut multis videtur, Dionysii Exigui Collectio. nem dono dedit: alteram illam Hadrianam de a. 78s vel solum apprO-havit ab Engetramno oblatam, vel pro instructione obtulit pressi Episcopi precibus impetratam. Sed neque a. 84 9 Decretalibus, & Capitu- Iis per Galliam, ac Germaniam civitate jam donatis aliam ab illa Dio. nysiana Collectionem Ecclesia romana pro jure publico adhibuit. Si eLeo IV ad consulta Episcoporum Brittaniae rescripsit: is De libellis, & commentariis aliorum non convenit aliquem judicare, & SS. Conci- ωiorum Canones relinquere, vel Decretalium regulas, id est, quae ha- entur apud nos simul cum Canonibus. Quibus autem in omnibus ecclesiasticis utimur judiciis, sunt Canones Apostolorum, Concili Drum & cum illis regulae Praesulum romanorum, Sylvestri, Si ricii,
, , innocentii, Zosimi, Coelestini, Leonis, Gelasii, Hilarii, Symmachi,MHormisdae, Simplicii, & Gregorii junioris. Isti omnium sunt, & per quos judicant Episcopi, & per quos Episcopi simul judicantur & Cle-ririci. ' Haec epistola exstat Tom. 3 Conc. gallic. I suprema sua jura non aliis, quam certo genuinis decretis vindicavit, ut Innocentii I, Gregorii M.& Concilii Sardicensis: minime autem vim aliquam ad recipiendas Isidori Decretales, quod multi salso garriunt, Ecclesiae gallicanae intulit,
tantum inanem Gallorum caussationem redarguit, quod decretales illae epistolae in suo Canonum codice non reperirentur, quasi vero alia Pontificum decreta extra codicem obligandi robur ex se ipsis non haberent, cum vi ipsorum Canonum omnia apostolicae Sedis Decretalia conostituta ossent observanda, cum praeterea ipsi Galli iisdem Decretalibus, ubi e re sua esse credebant, observantiam jam exhibuissent. Ita ce tum est Gallos exemplo suo praeivisse pontificiis hujusmodi decretis authoricatem tribuendo, di Febronii ineravi esse imposturam, qua su N
Ipso sanctus Ponti sex Nicolaus Dipitigod by Corale
499쪽
eIonem ex eitare nisus est, Isidori merces studio decipiendi Romaehricatas fuisse. .
Tumultuosos audire et amores, Romanam Matrem Ecclesiam iudipi fraude fuisse deceptam , vel quod adhuc turpius, ipsam decepisse, has, inquam, criminationes ex ore DD. Protestantium audire, quippe jam declaratorum hostium, res nobis minus inexspectata, minusque dolorosa,ae quodammodo tolerabilior soret. At enimvero eos, qui nobis eum communi mensa fruuntur, tantis in Matrem debacchari convitiis, ejusdemque in viscera saevire dum videmus; non possumus non pro salsis fratribus illos habere, atque illorum abhorrere consortio Quaenam denique illa adeo execrabilis fraus sit ab Isidoro commissa Parturiunt montes. Ampliaverit ille supposititiis suis Decretalibus summi Pontificis, ct Episcoporum authoritatem divinitus institutam; illam vero MetropωIiticam, ab hominibus inventam restrinxeriti Mus parvulus exit. Multa- ne fraude opus erat Romanae Matri Ecclesiae ad id faciendum, quod omni iure, divino aeque ac humano poterat, propter frequentes abusus arctim res limites ponere Archiepiscoporum, & Synodorum provincialium authoritati Quid, quod Isidorianis Decretalibus nullum jus novum fuerit introductum, sed eadem decreta ab indubitatis aliis Pontificibus, & Synodis ipso demonstrante Blondello jam suerint instituta Τ Ηinc jam ad alteram Apologiae partem de ipsis rebus adeo aetate nostra diffamatae cob
rees Is ri non mala, sed bona; non spuris, sed veraces.
pso hoe in limine mihi paritas animo subit quotidiano ex commercio de-- sumta. Nihil apud nos frequentius, quam portatilia videre horologia Parisiensis vel Londinensis Authoris nomine inscripto emtoribus propo sita. Vix erit amplius tam hebes, qui fidem inscriptioni donet; nemo tamen lacile nostra Teuthonicae licet originis horologia spernet, nemo illorum usum aspernabitur, sed quilibet aequus rerum aestimator dicet, sussicit mihi rem bonam habere, cujuscumque demum authoris sit: usum atten- O O O 3 . . . . . . . d. Dipitigod by GOrale
500쪽
ι δ do, originis non sum euriosas. Dato, quia se hodie piaret, Disas e sta' inscriptione illas pontificias epistolas, quis Catholicorum illarum imternum pretium inficiari audeat, quas Ecclesia Dei per plura secula suo usuae veneratione dignas aestimavit Τ . Quod universa probavit Ecclesia, id uituperare, Augustino teste, insolentissima est insania. Neque etiam spuriae, sed potius veraces iunc Isidori merces, hoc est, veracia continent saltem inde a quarto seculo, ac subsequentibus Pontificum ac Concilio. rum decreta, quod singillatim contra injustas Febronii criminationes ex li-hro jam saepius in decursu hujus operis laudato nunc adhuc sum demon.
In genere quidem Febroniani non cessant strepentibus voeibus deelamare contra Morarchiam summi Pontificis, ejusdemque in Episto. pos Dominatum '' , quasi unico, eoque labili prorsus fictiliarum Deere. talium iundamento Petri sacer Primatus inniteretur. Nos vero in secuniada hujus libri parte de Monarchia ecclesiasica, & in parte tertia de suapte
natura inde fluentibus Corollariis catholici dogmatis veritatem derivatam ostendimus ex longe purioribus, quam Isidoriani sint, fontibus diis vinae potissimum institutionis, tum vero & venerandae pristinorum secuis Iorum traditionis, nec non practica etiam Observantiae. Attamen quod ante me Viri peritissimi jam observarunt, iidem ipsi. certe genuini, fontes sunt, ex quibus suas Isidorus aquas hauserat. Ex castris adversario. rum praecipuus Dux Petrus de Marca de illius Decretalibus ait ' ' : o Senistentiis & verbis legum, canonum antiquorum, & SS. Patrum, qui I U&V seculo floruerunt, si pauca demas, concinnatas esse constat. ,, Splenis didius adhuc, ac demonstrativum est ex ore inimici Blondelli testimo. nium, quo meridiana in luce conspiciendas dedit Isidori sententias eum antiquis SS. Pontificum, Patrum, Conciliorum, aliorumque veterum do.
cumentorum sententiis Uerbo tenus conspirantes. Tua Deus salus ex immiciss Quamobrem cum Febroniani ad priora octo Ecclesiae secula auda.cter provocent, tunc puram & interruptam adhuc viguisse disciplinam salvis. Rom. Pontis. summa fluuioritas. Faventiae. I 779. I Vox ista Dominatus usurpatur ad invidiam summo Pastori eonstandam. Aut num Episcopi in Clerum . populumque non dominantur Nonne id etiam me 4lto. ii dominari idem est, ac regere. seu paseere 38 ι . .