Commentariis doctorum virorum in Sophoclis Oedipum Regem epimetron [microform]

21쪽

V. 23.

Quid in hoc loco interpretes tanderit non invenio Genitivus βυθω a quo pendent reliqui

duo genitivi, regitur a praepositione dva qua componitur verbum praecedens. Haec praepositio, eorsim quidem, raro admodum secundum casum admittit, ejusque usus exempla valde dubia congessit Matthias gr. r. 5T9.). At in compositione,

et a rationem non bene perspectam habent. Nam

22쪽

ωουμενο quidem ob suam passivam significationem nullo pacto potest ossa obiectum quod Vocant sequentis participii κρίνοντες, sed accusativum est ea tantum d causa quod alteri accus livo, adhasrescit Hujus vero ultimi ratio petenda est ab attractions quam exercent jam in

monte loquentis parata verba χρόνοντες πρωτον, quamvis proximiora iaδμιεσθ' ἐφέστιο cum quibus revera jungitur, tertium casum jure suo OStularent. Nec dissimili ratione, sed pauli insolentius nostor hujus dramatis V. 1349. Seqq. caSum ab altero casu cum sua praepositione Vulsum pluribus interjectis, nonnisi a remotissimo Verbo Suspendit. θῖδε παῖδες aut omnes rospicit propter caritatem quasi paternam qua senex sacerdos Supplices illos amplectitur, o pueros tantum quos digito intorim actor Ostendens solos nominat, quippe qui sua aetatula pras caeteris apti ad regis animum permovendum. Huic collatum rigot quod Moinekius Op. cit. p. 220. substituit V πάντες, si resollitur ab ipso Oedipo qui mox Osdem compoliabit D παιδες οLτρο v. 58.). Quanta ero

ironia subest iis verbis dνδρῶν πρωτον εν τε συμ.-

φοραῖς βίου ἔν τε δαιμονω ξυυaiiaratis a quis, ali sensu, homo unquam sextitit ipso Oedipo calamitosior quis sos magis iratos expertus CLinfra notat ad . 36.).

23쪽

Genitivus non a vorbo i Oe, ut underus vellet, sed a substantiv σωτηρ aptu eSt, HuS- modi genitivis, qualitatis seu modi quos Ocant, subest saepe compendiosum dicendi genus hice gr. σωτῆρα τῆς πύρος προθυμta idem valet ac si plenius diceretur,oυτθρα διὰ τῆν σωτηρων ποτῆς πύρος προθυμέας αὐτ Π ενθμενθυ Τ Servatorem nuncupat ob salutem alacritate tua olim sibi praestitam Alia id genus sexempla invenies . r. V. 49T. et 200. et apud Matth. gr. r. 36T. 342. 3TI. c.

spice ne reoni tui ita meminerimus, ut qui

prius a te erecti dudum stetimus, o te itidem restriante rurau corruerimus. Praepositi motus 8 verbo quietis addita indicat transitum status, sit rapiditatem actionis qua Oedipus jacentes erexit si rectos aliquamdiu constituit. 1 στερo Veroantitholicum advorbium rρoetερo in alter membro olliptico desidorari ostendit, quod ellipsis genus atticis scriptoribus si maximo hucydidi familiarissimum. Consule opp. do hist. huc.

24쪽

terpretatus est underus peculiari excursu ad hunc locum Schnoideminus tamen, veritus ne conjuncti Vc, μεμνώμεθα insit quiddam nimis acerbum et imperiosum , valdo dubiam optativi sormam μεμνώμεθ tuetur. Dologantissima illa urbanitatis ut modestias plena ellipsis, qua graeci scriptores verba hortandi, timendi, rogandi, prohibondi, minitandi si si quas sunt alia quae hujusmodi conjunctivos rogant, omittere Olent, Mficit ut quaevis verborum offensio et potulantia Vitetur, quum audientis optio sit illud quod rorum, personarum, locorum, temporum atque animorum statui et conditioni magis consonum et conveniens judicet, mente concipere et interpretari. V. 58.

Hoc dicendi genus quod ab Homero acceptum

Il. III. 39. Sophocles in doliciis habuit, cs. h.

dr. V. 1275. Et sectr. 13l. 883. 929 Oed Col. 932: Antig. 492 etc. non habendum est mere periSSologicum, sed exprimit eam concitati animi ostinationem qua propositis in monto loquentis duabus sententiis quarum altera negative, altera Mfirmativo eamdHm rom nuncioni turbat iusto orationis ordino, illico amrmativam qua plus lato patet majoremque emphasin habet pronunciamus, ut altera quae praecedere debuisset secundo loco illata, redundaro penitus sideatur.

25쪽

Hic ex gr. Oedipus cupidus ostendere nihil quod

ro publica salutar esset a se praetermissum suisSe, geminorum nunciatorum quae gradatim prolaturus erat, idest ob dyνωτά μoe, ιλλὰ νωτὰ ἱμειροντες προσήλθετε, illud uno mutata vico statim aggreditur in quo major amrmationis vis

Non est is sum qui incitamentis opus habeam, ut tanquam Sopitus somno cincutiendus sim. Ipsa locutionis vis qua usus est etiam Eurip. r. 1530. ευδοντ' d ἐξεγε ρετε του 'Araμέμυο- νος φονον, et nOSter h. r. V. 586. τρεστον ευδου-m aptaque Verborum Uδεt et 8ξεyεἱρεe antithesis, quae proverbialem Vim quamdam orationitribuit, satis superqne ευδοντa sollicitandum non osso demonstrant contra indorfium qu ἐυδοντα tuetur. Attamen Irνω cumGξεyεψετε potius quam cum Uδεeν, ut Vulgo Olent, conjungi velim ita ut 9πυυ ἐξετεόρει dictum sit pro ἐξ υπνου ἐξετεἱ- ρειν. Quod ad casum Verbo aptum, s. Supra notata ad V. 32.

o re Apollo Utinam enim ut vultu ia

26쪽

lari incedit, ita cum salutari aliqua fortuna laetus adveniat Ad illa ωσπερ δμ uari, Subaudiri debent βαίνει χαμρo ex superioribus βαίη λαμπρo haurienda Particula vero Id cum a se, tum aliis particulis consociata, unice semper causalis est, quod egregio jam domonstravit Zeunius apud Vigerum pag. 46l 475 503). Notissimum quoque est hanc particulam saepe reserri ad nunciatum aliquod quod in oratione elliptico lateat, ut hujus dr. v. 328. 324. II 51. 1516. 1520. Illud tamen nondum, quod sciam, ab iis animad-Versum est, fusilicet hanc Ostulam non raro, praesertim apud poetas scenicos ita usurpari, ut nulli prorSu neque expressae nequo tacitae orationis parti respondeat, sed necessario reseronta sit ad simplicem motum, nutum, geStum, crepitum , i- Sum , gemitum, exclamationem sive ab eo qui loquitur in scena si v ab alio actor editam. Hasores non recto observata Saopius interpretibus fraudi sui quominus veram Sententium plurimorum locorum assequerentur. Praeter hunc nostrum locum ubi Id evidentissime ausam reddit laetae exclamationis vae 'Aπωtio quam Oedipus odiderat ex hilari vultu Creontis felix de re- Sponsum auguratus, hujus usus alia etiam exempla in hoc ipso dramate reperies V. 102. II 8.,I67. 2TT. 3IT. 334. 906. et 111 T. f. tiam Hom. Il. XVΙΙΙ. v. 182. et nostrum Oed Col. 222. 861., etc. Eur. r. 725. 1100. Med. 689. Andr. 590 etc. Aristoph. Nub. 9l. 679. 20 I. Plut 535 etc. Aeschyl. rom. 53. etc. Falso igitur grammatici, exemplis non bene excussis decepti, hario-

27쪽

lantur huic voculae, praesertim si cum aliis particulis jungatur, aliam a causali significatio nomconVenire posse hic X. r. accedente ei desiderativam sori. Id vel x eo salsum ostenditur, quod i persaepe desiderativum est in alia ad ioctions veluti . r. v. 863. quas res desiderativam vim ipsi soli inesse quin alterius ope indigeat satis aperte demonstrat.

BOnam, nam i ea quoque quae didicitia

sunt, it perducantur ad eo itum, Q Summam rerum felicem fore Oratio olliptica, scillo enim χa arguitur contraria esse aliqua , puta pάδια, ευχολα, ευφορα, quibus τὰ δυσφορα opponi debeant. Cf. huc. I. 65. 0. IV. 4. I. V. 42. 1. te. ibiquo interpretes mντα vero utramque rem amplectitur, tum Verbis expressam , tum eam quae cogitanda relinquitur. Re enim Vera numinis responsum, partim quidem auStum erat, quatenus cessations luis promittebat partim vero dissicile et morosum, quatenus investigationem et ultionem criminis cujus indicia nil essent exigebat. Quam ob rem Oraculi verba, antequam

cum regQ comunicaVErit, minime vulganda esso

Creon ratus, improvisas Oedipi interrogationi singularis artificii rosponsionem objicit. Nam statim quidem, cum boni omnis causa, tum ne ci-

28쪽

vium animos satis jam affictos diu suspensos te-noat, occupat dicere se bonum responsum afferro; mox quasi retractans nimis selix dictum, perplexe innuit ingrati etiam aliquid et dissiciis in o responso contineri, de cujus tamen felici exitu non sit desperandum.

Brachylogia pro pleniore sententia i χρὴ εις

ει ὰ ε ιμος ,εῖ in utroquo se petenda sunt ut constet persecta sententia. τεἱχεe Vero, quae Vis

est nunciatorum disjunctivorum in oppositione ut sese mutuo expleant atque cxcipiant, praeter propriam significationem eundi , illam quoquo verbi iπεῖ quae hic desideratur adipiscitur et repraesesntat de quo usu s. a nobis notat ad V. II 6 infra, et Matth. r. r. 634. 4. huc. IV. . Opp. p. c. pag. 282. Seqq. etc. Quod ut clarius appareat pro participio quod illic Oxpectabatur infinitivum invenitur, ut jus infiniti εἰπεῖ quod ad sontentiam absolvendam postulabatur, desectum explere ac quodammodo Vices agere Videatur. Parva quidem sed a grammaticis non bene enucleata.

29쪽

Ad ea quas generico Creon v. T. dixerat μιασμα Γαυνε ν, generic jam responderat Oedipus rot99 καθαρμω adhuc ignorans utrum de roaut persona aliqua ageretur at acrius urgente Creonto dνδρηλατουντας φονφ φδνον λύοντας, nunc tandem regi manifestum fit agi d homino piaculari plectendo. Miror criticos non animadvertisse bνον αἶμα , praesertim apud poetas Cf. eschyl. Eum. 99. Eur. r. 288. 1132. Hom. Il. II. 162. Pind. Isthm. VIII. 110. etc.)Synonyma esse, ideoque oδ' dua nihil aliud significare quam 4νο modo memoratum, inficetam repetitionem vitandi causa. O luculenter Onfirmat pronomen quod adjicitur oδε , cujusmodi domonstrativa addi solent quoties vocabula in oratione repetuntur, ut qui audiunt monsantur

de adem non de nova aliqua re Sermonem SSO.

Tod igitur non est, nec, quo dicturus Sum, nec quod in mente habeat deus, ut viri docti a Moinskio ibid. p. 22l. citati opinantur; sed potius quod nuper disi, vel iis quo deus inperdisit. Inutiles ergo tum einekii tum aliorum

emendationes, nisi 'θνδε τυχη quoque in V. eq. st oδ' ἔχυο in v. 108, quorum eadem prorSUS ratio est, pariter emendaro velimus; quod nec ipsi cogitarunt. Eadem prorsus ratione in h. r.

30쪽

significat necem modo memoratam quam lectionem, Optimam plane, male aliquis suspectam habuit Cotorum in toto divorbi Oedipi impatisntomatque irae pronam naturam cum prudenti pacatoque Creontis ingenio colluctantem, ipse oratiOnis incessus, huic roticontiis et ambagibus obsitus, illi vehemens et concitatus, mirifico expressit. V. 102. ποίου τἀρ αυθρος τηυλ υύει τύχηυ; Tu causam roddit admirationis quam poeta histrioni non voco, Sed gestu, motu, aut e clamatione aliqua manifestandam reliquit. Cf. quae de hac particula notav. ad . 80.). Mirum sane edipo videri debebat ob unius viri caedem universam civitatem tantis calamitatibus amictari jure igitur occupat sciscitari quanam dignitato fuerit homo ille cui insortunium illud obtigerit. v. 10T.

Ttu illud, cui Heimsoethius Kritisgh stud. Eu dei trag. r. p. 134 acutissimus vir, substituit oεις, magnam tamen ni fallor emphasim habet sitam in obscuritat ipsa Nam ex mente quidem Creontis verecunde regem indicat, penesque investigandi it iuniendi criminis jus et