Commentariis doctorum virorum in Sophoclis Oedipum Regem epimetron [microform]

71쪽

st coacervatio sententiarum ejusdem generis

κερδανεe O Melytbνων δην σεβων et tη σεπτωνερρεται, ὴ των δέκτων ἐξετae, quae quidem sic stipata et conserta inani verborum ponder Orationem obruere disjuncta vero et diversa Verborum comprehension invicem sibi opposita, maxime ornar et amplificare videntur. Quamquam Dindorfius trichnoideminus summa auctoritat viri in contrariam sententiam concesserint, mihi tamen persuasissimum est plura esso in hoc carmine, quae ad res praesentes

Atheniensium respiciant, et Alcibiado potissimum illis verbis V. 73. et seqq. υβρις φυτευεe

enim quum vesanas et immanes ejus libidinos conspicerent, e μεν ἔνδοξοι, auctor est Plutarchus Alcib. 6.), μετα του βδελυττεσθα χα δυσχερaόυερυ

sium benignitato et indulgontiam qua ejus vitia non modo tolerabant, o Ionissimis lusus si humanitatis appellationibus quodammodo tenuare

Pelliecioni s

72쪽

ludicram mysteriorum imitationem , quam Alcibiades in domo sua secisse a h salo publice accusatus suit nec non famosum illud hermocopidarum lacinus, quod hucydides VI. T. ἐπι

τaibσεω patratum fuisso narrat. Cujus utique conjurationis non modo conscius , sed primarius auctor contra omnem ori similitudinem ut octo demonstrat Orote hist graec. om. . . Alcibiades habitus, ab imperio revocatus ut domum ad causam dicondam rediret, utilissimum ratus impendontem sibi tempestatem evitare, Lacedaemonem demigravit: aquo , ni fallor, ποτομος ἀνωχη de qua loquitur horus. V. 903.

At o potentissime, si recte audis u iter, qui omnia stubernas Nota veterum religio in deorum nominibus usurpandis Insignis est oschyli locus Ag. 60 nbς στις ποτ' ἐστὶν, ε τὁδ' αὐτc

73쪽

V. 20.

τω χασt quod in libris est emendant a-τdρyμασιν, quod minime necessarium. Non enim do primitiis neque de votivis muneribus hic agitur, sed ea ipsa supplicationis signa et instrumenta modo memorata, στεφθ scilicet et 8πιθυ- sutedματα , nunc ut arietur oratio veniunt generaliori aτευὶ μάτων appellatione. V. 58. Nuncius qui faustis Verbis, non Secu a antea secerat V. 39. st hic exordiri vellet, Oedipo ac Iocasta urgentibus, statim lanesta aggredi coactus, veniam petit si minus ominatum suturum sit orationis exordium. V. 950.

Sonisntiam hujus versus, cujus exquisitum artifidium et venustatem minime persenserunt, mirifico contorquent interpretes Voris scito eum qui s Ortalem natum. . dec Sirae Priora praeparant regis animum ut rem quodammodo praesagions, in selici nuntio quod in clausula versus

74쪽

continetur minus percellatur fataliquo omnibus hominibus moriendi necessitate obiecta, anticipant lenimentum doloris. In clausula Vero, quas OStinterjectam aliquam moram pronuntianda est, acerbitas rei dicti suphemism minuitur ac temperatur Baόνεe absoluto moriendi significations Saepius apud nostrum usurpatum invenies, Loed Col. I 680. rach. 345. Phil. 20T. et 494 etc. θανάσιμος Vero, quae est hujusmodi adiectivorum

in VIO exeuntium natura, ut modo activam

modo passivam vim habeant cs. Regnior form.gres p. 240.3, passiva mortalis significatione invenitur etiam apud lat. Polit. ΙΙΙ. p. 408. C. ibid. X. p. 10. to De participio post verba Sciendi, Ostnoscendi apto, Liatth. gr. gr. k548.

Heimsosthii semendatio p. 226. p. cit. σχδ- πει pro Usβου , praeterquam orationis emcaciam minuit, inutilis esso apparebit si et praepositionis usum, collatis Antig. V. 376. Oed Col. V. 800. et Matth. gr. gr. g 18. . probe perspeXeriS. v. 1035.

Crudelium sane fasciarum injuriam empertus sum Ironico et cum indignatione queritur

75쪽

quod pro fasciis quibus insans involvendus erat, idest pro curis maternis, crudelissimam injuriam passus sit ut loris sibi pedes transfigerontur. Nihil ad rem laciunt bullas Et crepundia quas hic interpretes agitant. Sive ervo sive eluco legero malis, opitheti notionem semper ad σπαρτάνων pertinere teneto. ragici enim poetas opitheta nominibus non suis applicaro solent, dummodo notiones quibus opus est ad ornandam sententiam, in tota orborum comprehensione contineantur. Cf. h. r. v. 16 I. et Philoct. v. 1124. v. 1054.

Din dorsius et Schnoideminus haec ita interpretantur quasi rex sciro velit utrum servus illo de quo antea Iocasta mentionem injecerat, isque quem modo nuncius memoraVit, uti eademque persona sint. t hujusmodi interrogatio do rominus necessaria parum accommodari vidotur vallementissimae qua nunc Oedipus, ut par est,

flagrat veritatem agnoscondi cupiditati. Multo gravius, opinor, est illud quod rex a Iocasta quaerit, idest noverit ne hominem, quisquis tandem illo sit, do quo nuntius dixit sive illo sit quem modo venire jusserat, quae Chori opinio est,sivo aliquis alius, ut statim accersiri possit. Jλεῖς igitur ad amussim responde: superiori τοιδε

76쪽

v I 048. quod variandae orationis gratia hic repetere noluit. Quae quidem unoscendi significatio huic orbo minimo aliena os Hom. Il. III. 20. XVI. 160. Xen. n. ΙΙΙ. 4 etc. . Omnem Sententiae inconcinnitatem removet, nec, ut Nauckio

ἐχεόνου ὁ τε eumdem significara posse jure neganti morem geramus, absurdas huic Versu conjecturas assuere necesse erit. In Iocastae Ver responso librorum lectio riς δ' ουτι ειπε illi quam critici invexerunt δ' υτ υ εἶπε longe praeserendum esse statuo. Nam multo meIius et vividius exprimero videtur animi desperationem terroremque quo ipsa agitatur videns jam jam nefandissimas Lati domus impuritates coram omnibus patefactum iri, ita ut aliis ot sibimet ipsi, si fieri posset, quasi persuadere vellet nominem unquam de aliquo quidquam proloquutum suisse. V. 108 l.

Menses poetica audacia cognatos appellat non solum quod socii ac testes perpetui vitae suae fuerint, verum etiam quod solius ingenii viribus

nulla propinquorum neque amicorum ope, qui nullos alios necessarios noverit quam menses Vitae suae, ad tantam tamen quanta nunc ruitur dignitatem provectus sit. Haec do se gloriose jactitat, non in aliqua tamen ironia et aegritudin animi, orbitatem suam respicien S.

77쪽

V. 1000.

Aυρto non est sollicitandum. Proprie enim crastinum plenilunium, translate vero proinimum plenilunium, et proci ramum mensem significare potest quorum temporum utrum intelligendum Sit, nostrum non est inquirere videant quibus do estis atticis agor institutum est. In antistrophicis v. 1098. q. vox θυ τερ ita dissita a suo genitiVO μακραιῶνο9υ, et parum opportuna filiarum deorum commemoratio, ubi de solis nymphabus manifesto agitur, aequo arguunt Vulgatam lectionem vix osso delandi. Ingoniose indorfius otHeimsoethius locum non lacilo sanabilem restituere contendunt supersedendum tamen donec ex libris meliora statuere licsat. V. 116T.

Dissiduitati quam indorfius praef. d. IV. p. 20. excitat, quod nuncii verba non ita sint ambigua ut juro Oedipus rursus quaeritet, Latine servus an filius extiterit insans illo sacilis

responsio est, si ambiguitatem non in vocabulo Tεννην των, ubi nulla esse potest, cum Doedorlino

78쪽

inuontro conoris, sed ubi revera est in a s lausitam ess animadverteris. Nam ex artificiosa illa articuli collocations et latior plurativi numeri comprehensione, quibus famulus ad incitas redactus, Veluti postrom perfugio, utitur ut rem obscurius saltem manifestet incortum relinquitur utrum de filio Laii ipsius, an alius cujusvis X Hus lamilia sermo sit. Nam si co articulum

μάτων aBD, erit profecto unus o Laii progenis;

gnificabit aliquom in Lati domo procreatum, quisquis tandem illo uerit qui eum generaverit. TAuto vel 4 aso Laium Husquo familiam indicant. De solis amulis jam noster usurpavit h.

dentur. De articuli usu cum Onitivo substantivi vim habentis, dequo pronominati ejusdsm articulsignificatione consul Matth. gr. gr. k282. l. 284.380. c. Curi. gr. gr. 38 I. 410 etc. Soph. Phil943. et l023. Eur. r. IT 19. huc. VIII. 66 etcV. 1225.

S ἐπενω quod libri prassiantur ea quae vestro steneri insita est fidelitate interpreteris, εὐμενω abraeimsoethio p. I. propositum exilest languidum invenias portet.

79쪽

v. 1260.

Talia clamans, scilicet non visuro nec quasspaSSu s et, nec quae perpetravisset mala sed

quos non oportebat videre filios ox notandis nuptiis susceptos in tenebris posthac visurOS;

quo vero Fortui et synoscere parentes ne ea scelera perpetraret amolius non astricturos.

Haec infra v. 137 1 melius declarantur ab ipso Oodipo Egregis autem in dorsius Op. cit. p. 3l.ὶ dolandit ψοίατο quod libri habent, et recte explicat vir praestantissimus. θοονεχα, quod plerumque simplicis conjunctionis vim habet, interdum indicium est orationis obliquae, quemadmodum apud latinos scilicet. s. Lobo ad Ajac.

V. 123. et nostrum'. r. V. 5T2. Electr. T. etc. Hic X. gr. ubi post ea verba talia clamans Oedipi ipsius clamores et lamentationes audire expectabamus , θουνεχ nihil socius intornuncii narrationem continuari ostendit. Praeterea qui totius loci conisextum attento consideret, impersectis eδε ο εχρη O infinita tδεῖ et vo Iae abdψolam et jνωσοtar af explendam sententiam

80쪽

haurionda esso laciis viderit de quo schematis genere, praeter ea quae supra disputavimus ad V. 116. s. opp. Proleg ad huc. p. 282 seqq.st huc ipsum I. I. III. 16. IV. 93 etc. Quod

Vero, qua negandi particula recte caret oψoόατο, eadem vo9σotaro aequ carere non potuit, diversas earumdem locutionum naturas tribuendum est. Nam in tenebris quidem videre, perinde est ac omnino non videro; sed in tenebris senOScere,

idem esse atque Omnino non agnoScere, nemo unquam concesserit.

Reliqua sic sexplicanda Nec semel tantu sed iterum iterumque attollens Zibulas feriebat

oculos. Pravam scholiaStae interpretationem sequuti non animadverterunt interpretes, narratiOnom interjecta Oedipi allocutions intermissam, continuari hic ab internuncio, et per epanalepsin paullo diversis verbis recolligi ea ipsa quae an

VΙΙ. 42. Xenoph. Cyr. ΙΙ. . , VII. 2.). Si enim hinc indo singula ad amussim rospondent illic

αρας, ἔπα σευ, ρθρα κυκλων, αυδῶ hic Taiρων, ηρασσε, βλέφαρα ἐφυμινων, nominum quoque quae a participiis dρa et graόρω reguntur eamdem rationem esse oportebit alioquin inconcinnum esset et a recta orationis Structura alienum, si reliquis omnibus invicem utrinque congruentibus, obiecta qua vocant participiorum dρa et ara ρω unice discreparent, quamVis utrumque ab eodem verbo atρε υ descendens , eadem significatione sursum tollendi, inque repetitione ejusdem