장음표시 사용
141쪽
ARABICO-SAMARITANA ET DE SCHOL IS.
Sequentia a ---- utque ad G c, Qt in Cod. n. a sie loguntur:
u isti quamnis hujus tiri non sit pro aeto, at revera haee versis stilorem agnoseae F yyotimensem, doetorem Iudaeorum, at έIlo interpretationa avid lapsus ait, parum recto Bocibus translatis, peculiariter .... ope a maritim fora mihi risum eri cet.
is ot deseribantur tilia exemplariti, et relinquatur illud quod se iis astrinotimoniis, ει ait mihi illud monumentum honum , atiricianta mo altissimo. 4 saoo ae finem rixque in cod. n. 4 in margina seripta sunt.
142쪽
Qui veritatem sequitur, in viam rectam dirigitur. Haec aia servus, misericordiae Dei indigens, Ab -Sardus, Ilius Abou'Mosaini, nepos et ero Abou-Midi scujus Inem ultimum faustum viciat Deus . Cum vidissem versionem libri hujus venerandi, quae manibus nostrorum sodalium iEritur quorum numerum augeat Deus, quosque beneficiis prosequi dignetur , corruptam esse quoad litteras et sempum, ideo quod linguae Arabicae sint rudes Omnino: diacentibus nihilominus quibusdam ex eis, istam versionem a nobilissimo autore elabora am esse in 'raasano Tyrio scujus misereatur Deus , quamvis hujus viri non su profecto, nec seri possit, ut spae hanc versionem concinnaverit, pecul-riter hujus Dei inferpretationem et 'M 'Σ, 'a ba cet. , quae est impietas evidentissima, aliaque plura huic non dissimilia, et mum revera haec versio facta sit a FayyOu- mensi, Metore e Iudaeis squem Deus debitis tormentis excruciet i, operae pretium fore mihi visum est, si hocce ex emplar transferendum suscepissem, illa quoque exemplaria, quae jam praecesserunt, et quae postea, si per Deum licuerit, scripturus sum, interpretatione friti et concinna, ut ex eis describantur aliis eae laria, quorum Ope tollantur errorea, in quos incidit Fayyoumensis, et qui ejus interpretationem probarunt, et ut sit mihi monumentum bonum apud Deum Omnipotentem et apud omnes, quicunque ex populo Dei v ritati obsequuntur, si Deo placuerit. Annotationes quoque, quae ad marginem repositae 1unt,
lucubrationum mearum sunt proventuS, mrajorque pars earum magna est momenta. Latia Deo, qui eas mihi largitus est.
Si quis fuerit inventus, qui linguam Arabicam callens in aliquem inciderit, cui sdem habere liceat, et cum aliquo
143쪽
pactus fuerit, qui describat in ejus usum exemplar huic simile, is vero conditiones pacti non fideliter aereavera, Deus judex eris inter me et illum. Pui Deum profectorem habet, nullo alio indiget. De hac praefatione et textus in utroque Cod. Paris. discrimine multum olim disputatum est, cujus quaestionis historiam enarravit Sacyus Mem. l. l. , p. 52 not. , existimans p. 56 , Codicem n. 2 exhibere apographum mutilatum,sivae potius imitationem ineptam, Od. n. 4, cujus Buctor,
nuIIa sensus ratione habita, multa omiseria, ac nomini interFre is suum nomen suistituerit, et alia quaedam dedita Fera mutaverit. Praelationem Cod. n. 2 mutilatam esse, et plenioris recensionis, cujus specimen tradit alter Codex, compendium exhibere, ab imperita manu Paratum, argumenta , quae attulit Sacyus, ita probant in. 59 seq. , ut nullum ea de re dubium amplius supersit. Nam 1 in quidem hoc efficitur ex corrupto
rem in Pr0Simo 'ε-- , quod in d. n. 4 refertur ad Lini, in cod. 2', ubi hoc omittitur, nihil habet, cui respondeat; a) l ia peculis iter sp. 131 n. α), omisso loco, qui in Cod. n. 4 citatur, inepte retentum est; 4ὶ quod Sacyum idetur fugisse, sis p. 131 n. H in Cod. n. 4 refertur aditam Ut so et, pro quo tamen in Cod. n. 2 substitutum
est quo recepto igitur dicendum fuisset aia . Quamvis igitur Codice n. 2 praefationis mutilatum comen ditim, et Codice n. 4 plenior recensio contineatur, minime lamen constat, quod ex Sacyi sententia sequitur', pleniorem
144쪽
COMMENTATIO DE vERSIOΝκ hanc recensionem omnis fere vitii immunem, omniaque,
quibus codex n. 2 a Codice n. 4 differt, improbanda esse. Videtur mihi uterque Codex aliam exhibere praefationis
recensi nem, ab eodem auctore, sed diverso tempore, eoncinnatam, quarum priorem dex n. 4 servavit, auream vero Cod. n. 2, in qua ab auctore pro ratione eorum, quae deinceps egerit, nonnulla mutata sunt. Neuter autem codex integram eam fortasse tradidit, quum sit in codire n. 4 vitia in sint, it Codex n. 2 praefationem sistat, a librario inerti in epitomen redactam. Praefationem praeterea et scholis Abu I-baracam tribucre, nullus dubito. Is, ut paucis meam ea de re opinionem referam, ducentis circiter annis post 'Abu-Saidι versionem in Aegypto editam in Syria videtur vixisse, ac primum , quum cognovisset, versiouem Saadiae inter Samaritanos Syriacos locum suum nondum cessisse versioni Abd-Midi, Commentarium in hanc conseripsisse, quo eam fratribus suis Syriacis, ac Drtasse etiam alibi habitantibus, tum commondaret passimque expli aret, tum etiam Sa adiae auctoritatem infringeret. Mox vero aliud consilium accessit. Commentarium conscribens, versionis' uina idt, quam in succum et sanguinem converterat, vitia non animadvertere, ac jam interdum non corrigere non potuit. Hanc igitur, ut in praefatione Codicis n. 2profitetur, deinde, collatis teoetu Hebraic Samaritano quem, ut scholia passim docent, contulerat) et sut d cet praelatiri versione Samari ana, emendavit universam.
145쪽
Hic nimirum sensus esse videtur verborum in ea praefatione:
l. l. p. 58 seq.), nullam aliam versionem, nisi Samari α- nam illam, ubi de lingua Syriaca sermo fit, intelligi posse. Itaque duplex orta sit versionis Arabic Samaritana e r censio; Aegyptiaca sive 'AM-MIH altera, altera Syriaca, sive 'Abu Gbaracali. Quam ob rem mirificae lectionis vari tatis causa non tantum, neque adeo, quaerenda sit in librariorum licentia et oscitantis, sed etiam, et praesertim, in duabus illis recensionibus secum invicem commixtis: quo laeto in Codicibus singulae nunc quidem vix possunt dignosci; Brtasse tamen earum supersunt indicia, quae ut ab iis, qui variantium apparatum aliquando colligant, attendantur, Oin
Sed ut probem, quae modo tu medium contuli, sequentia observo.
Ne integritatem Codicis n. 4 temero in dubium vocasse videar, tenendum est, verosimile quidem esse, sed nondum mnatare, quod sumsit Saeyus, eum Codicem Codice n. 2esae antiquiorem. Ille enim Sacy p. 14 et l9ὶ anno quidem morae 836 sp. C. N. l43δὶ, et hic ante annum Η. 920si 514-l5l5J scriptus est, ut liquet ex nota quadam, in qua mentio fit Sullani, cujus nomen est Almalec in chra Lansufi Garuri Sacy p. 1l-lδὶ; verum aranus ipse, quo hic codex exaratus est, in notis, quas SacFus legere et explicare non potuit sp. II) latere videtur. At, concedamus liret, Codicem n. 4 altero Codice antiquiorem esse, nihilominus probabile est, per spatium 2 sero seculorum, quod
inter aetatein Codicis n. 4 et Abu'l-haracati intercesserat, Dissili od by Corale
146쪽
vitia quaedam in textum irrepsisse; quibus annumerem commemoratum o A is fit, erius nomen, quia is sine dubio magis inclaruit, quam Abu'l-baracat, et quoniam ille sit fama et in Codd. tamquam is sionis auctor celebrabatur, hujus nomini ab imperitis librariis substitutum sit. Abu'l-haracatum autem verum praefationis scholiorumque Buctorem esse jam exinde opineris, quod in multis codd. non scholia modo, quae librarii brevitatis causa omittere tuissent, sed praefattinem quoque desiderari, quam si Abu-Midus conscripsisset, illi magis fortasse curassent. Sed praeterea observatu dignum est, praefationi cum versione Abu-Midi vix aliquid intercedere; intimam contra scholiorum cum praefatione, si modo recte intelligatur, esse necessitudinem. Quae ut cuique in oculos incurrat, de praefatione primo, mox de scholiis disseramus. I. Praefationis cum scholiis intimam esse necessitudinem
confestim elucet, collatis iis, quae tu praef. Cod. 4, et id scholiis ad Exod. 4: 24 Sacy p. 137 seq. , dicuntur tum defati α opinione nonnullorum, versionem Madiae 'Abu LM- sano tribuentium, tum de gravi errore, quem Sa adias in reddendo loco Mod. 4: 2 commisisset: qui locus exstat id
sectione, quae in cod. Samaritano incipit a vs. 21, et ibidem nomen habet a verbis: me dira a Mum abis, ut redea. in Aegyptum , quae verba in praefatione citantur. Versum autem 24, ubi legimus: nn ri ciet: ' ri ri' um nr' a oua Trξ Madias secundum M. Constantinop. et Polygi. Paris. et ud
LLO -. 1 in , Ust et quum esset in via Mosest in diversoris irruit in Ilium ejus Angelus Deli, eumque occidere conatu
147쪽
Boctorem Iudaeomum fguem puniat Deus , in vertendo hoc loco gravissimum commisisse peccatum, guis PrῬhetae, cuirit salus, imputavit gravem rebellionem, guoniam mortia poena non infigitur nisi ob gravem rebellionem, cujus --munes sunt minores prophetae, multo vero magis Prophriae majores. Lague miratus sum, puomodo claris ex gente n ura, pui olim vixerunt, interpretibus, quorum Deus miser atur, ejus versis placuerit. Porro muria quidam ex nostra ςente OFinamur, Mnc versionem esse Ioctoris Abu'Lhasani Tyrii, cujus misereatur Deus, es guod procul ab eo absit,vι Dceret. Praeterea major sociorum nostrorum para hunc locum Bebrasce legens, perperam ctum prenunciat, ac ratione , quae isti fri scaeJ versioni adaptata est. Sed latiariι Deo, qui benevole mihi concessit veram et perspicuam versionem invenire, et lectionem omnis dissiculta is experiem.
Hoc scholio collato, Sacy p. 93) verissime conjecit, locum
ersionis Sa adianao, modo laudatum, in ed. Constantinop. et polygi. Paris. et tand. corruptum esse, cum ex dictis Scholiastae Diuili do by Cooste
148쪽
necesse sit, ut scripserit: ω es tabit . . , utque a Judaeis, quo Mosen peccati gravioris, quod mortis poena eum dignum redderet, absolverent, deinde pro ου G substitutum sit suo,
Minus certum est, quamnam vocabuli 'rem pronuntiationem Seholiasta in fine scholii cogitaverit. Masorethae legunt 'rumri, iisque assentiebantur Saadias, ac major Samaritanorum pars, non vero scholiorum auctor. Eum pronuntiasse n hemisto 'Drmin a verbo mri tumultuari. tumultuarionaliquid facere', opinatus est Savus p. 93). At quia verbo ri transitiva notio in Kal tribui nequit, equidem potius cogitem 'inium a verbo rear, quod, in Cod. Hebr. licet non obvium, certo caloris, aestusque significationem habuit, ut
Arab. D, inferbuia dieri, adeoque in simia significare
potuit calorem, aestum excitavit, incitavia aliquem. Scholiasta, ita pronuntians, secutus esse videtur versionem Samaritanam, Hebraica πι--- ' Tum sic reddentem: 'A-πε - riw reum, id est: et oecurrit ei se eumque urgmre, vi adigere, aludebat, quo sensu, ut monet
viam ei veniebat Dei Angelus, eumque incitare studebri nimirum ut in itinere pergeret, neque intraret diversorium) quae verbi notio in IV. a Freyt. non Iaudata est. Scholiasta autem dum gloriatur ae demum hario pronun ρει senem et versionem invenisse, simul necesse est, si is revera ab Ahu-Mido diversus est, ut aliter hic verterit: quare is fortasse unus etiam erat eorum, quos NMier Di iii od by Cooste
149쪽
ibidem nuncupat Lucos , R l. Quomodo
verterit Abu-Sa id, certo dici nequit. In Cod. Mid. saltem, ut in Parim. n. 2 et 4, versio legitur, quae scholiorum auctori tribuenda est. Si autem reliqua in Abuina idι versione ab eo non mutata sint, Abu-M id pro M tal fortasse, ut Saladias, scripsit L . Ut igitur, praefatione cum hoc scholio collata, manifestum est, utrumque eundem auctorem habuisse, ita quoque ex praelatione, probe intellecta, liquet, hanc scholia potius respicere, quam QMdaei versionem. Attendamus modo haec verba, in praefatione codicis n. 4 obvia: κ- , il cff. t sitaa ia i , xam Ul 1ι - Ω Δ ,-8, ia a tali is a ta Q. Etenim intelligi potest, si quis promittit, se versurum Eme
exemplum, quod manu tenet, Hiaque se postea descripturum esse exempla, ut nova deinde ex iis Macribantur, non vero, e exempla scripturum esse, quae jam praecesserant, id est, quae ante scripta, adeoque jam in promtu erant. Verum
tollitur dissicultas, si per Me t exemplum intelligitur, quod
totam LM-M Idi versionem complectebatur, cujusmodi alii que, tum futuris, tum jam scriptis, auctor praefationis dicit, se scholia sua additurum esse. Verba nimirum
in A. x αὐ-N b , , conjungenda sunt, et non deversione adeo, sed de annotisione Meli es concinna, quae versionem comi Iur, intelligantur. Quare autem praeter exemplum, quod manu tenebat, exemplorum etiam menti nem faciat, quae jam anis cmScripta erant, apertum est. cogitat enim exempla item, Madiae versionem exhibentia,eujusmodi, vivo Seholiastis, ut hic etiam in scholio ad Num. 27: I8-20 Sacy p. 147) testatur, inter Samaritanos
150쪽
circumferebantur quam plurima. Quae quia exspectabat, lare ut plerique missa facere nollent, haec Commentario instruere volebat, quo falsas Saladiae interpretationes refellereti Quod quum primum ageret, deinde in codicibus, quos Postea ipse conscripserit, satis se fecisse nondum si hi videbatur, si 'Abu-Saidi versionem verbolenus exararet. Hanc igitur denuo contulit cum textu Hebraeo-Samaritatio et versione Samaritana. In his igitur exemplis probabiliter scripsit, quae in cod. n. 2 leguntur: l tacit
I) Abu'I-baracatum haec codicibus, quos primum scho liis instruxit, probabiliter non adscripsisse, quae causa sit, quare in multis Codicibus olim omissa sint, ut in codicen. 4, sive exemplo, ex quo illud descriptum est: in codice enim n. 4 ea mox margini addita sunt. Ac verosimili mum est, hanc notam ab ipso Scholiasta post temporis quoddam intervallum demum praecedentibus additam esse. 2ὶ Ex iis enim, quae ibi dicuntur, conjiceres, falsas de au ctore horum scholiorum ejusque pretio opiniones propagau esse, quibus auctor coactus fuerit, ut ea tamquam suum spua sibi vindicarct, eorumque utilitatem vindicaret. Fieri V. s. Potuit, ut scholia a nonnullis, quod factum est in cod. n. 4, tribuerentur 'AM- ido et a versionis Sa a dianae fautoribuβvili penderentur. Nam nulla data opportunitate, prorsus diu pervacaneum fuisset haec addere superioribus.
δὶ In monito, quod postremo loco additur, in Codice vero Coosis