장음표시 사용
131쪽
ARMICO-SANARITANA ET DE SCHOLIIS.
v n 24 Media D 2: 33. n η 35 omittuntur verba et Ilios ejus, quae etiam omittuntur in loco parallelo Deut. 3: 3.2) ut Paraphrastae Chaldaici pro nomine disino usi sunt crebro vocibus miro Derbi divini, et Bebrae Samaritamus pro vocabulo u ribri Num. 22: 20; 23: 4, 5 et 16, alibi, substituit umbri iam, sive rim Irebra, ita variis modis Abu-Sa id omnia evitavit, quae aliquam in Deo anthropo-morphismi vel anthropopathismi speciem reserebant, aut majestati divinae non aviis adriptata esse videbantur. Itaque
Gen. 5: 24; Exod. 4: 24 et 3: 6, 8; Num. 22: 9, 10, 12, 20;2δ: 3, 4, 5, l6, pro Dei nomine scripsit Legatum s. Angelum Dei. Exod. 3: 18 pro descendi quod Deus dicitur dixisse , Legatus meus descendia. Exod. 4: 16 ο'ri ut redditur est ΑΙvs. 20 pro umbri r ο, g, Ut l-; 4: 22 Deus dicit: Israel est
'ra Ilius meus primogenitus, quibus respondent VOCabula λαα , populus metis dilectus, uti etiam us. 23 et re in Porro Exod. 3: 18 verba Deus obrius faetus est nobis su bo 'pa), in Hebr.-Sam. enuntiata it 1Pr, et in vers. Sam. reddita IVB na sinuocatus est de nobis , Ara
bice vertuntur la..... , .. X, invocatus eSt de causa nostrap
eum quo loco cf. Deut. 28: 10, ubi Hebraica vis re pr riis αυab Abu-Sa ido redduntur ausi. conss. Praeterea
Gen. 1: 26; Exod. 19: II, 17, 18, 20, et 24: 10, II; quos locos explicuit Sacy Mem. p. 67, 88, 95.
3) Iudaeorum et Samari ariorum more DOSter, Hebr.-Samaritanum textum secutus, mphemiamis utitur in iis, quae ipsi duriora et obscoena videbantur, reddendis: V. c., Exod. 22: 3l carnem a nimalis in Din trucidati canibus projicietis: Diuili do by Cooste
132쪽
Hebr.-Samarit. 7: in 'Ibtari, id est: illam projicietis: Abu-Sa id, cum eo et vers. Samarit. eousentiens, secundum Cod. Leid. ua ista l. Deut. 25: 11 retiam in pudendis ejus se muliere haec eorripientd; Bebr.-Samariti v via in carne ejus: 'Abu-Mileum eo et vers. Sam. sec. Cod. L. I. . Deut. 27:2l Maledictus au me, - IIebr.-Sam. et vers. Sam. ambiguum vocabulum rata tenent; sed Abuina id sec. cod. L. in o l O maledictus is, qui decumbit a latere cum quovis animiai. 4) summam nosis et tribus Leviticae commonstrat reverentiam , inuidiam vero tritas Iudaicae. Moses v. c., ubi v catur ei η, dicitur discit; et Lia Gen. 49: 10 servatur quidem, sed de MDmone, cujus impietas perstringitur in scii lio quodam, Samaritanorum opiniones referente, explicatur. Vid. Gesen. de Peni. Samarit. p. 60, alios locos praeterea asserens.
Saepe tamen Dominibus antiquioribus recentiora, ut in Chronico Maligeri vulgo observatur, substituit: ara N, V. C.,
et uri v. c. Gen. 37: 25 cum Saladia , quod nomen est urbis in tractu Iordanis. Dissili od by Coosl
133쪽
A RABICO-SAMARIT AN A ET DE SCHOLIIS.
Gen. 8: 4 α' 'ri, quod Hebr.-Sam. retinuit, et Sa ad. cum Syro aliisque interpretatus est, os, Abu-Mid, Secutus verrionem Samari . , sabulam referentem, inter Arabes deinde servatam, reddidit id est Ceylon. 6ὶ ceteroquin dicendi ratio 'Abu-Saudi idiotismos resert linguae vulgaria Arabum, v. c. Gen. I: 6 verba: Ira
d A d di vertit: ista, ista L a bive potius O d, pro quibus Arabs dixisset: ista , l. a Quia
autem Presse vulgo sequitur icxtum Samaritanum, ipsius versio Hebraismis s. Samaritanismis scatet, cujusmodi suut v. c.
ibia in Gru, Num. 34: 2; fu, Deut. 32: 15 cet. Cons. de hac versione praeter Sacy. Mem. p. 67 seqq. et Gesen. l. l. p. 20, 59-6I , Adler Bibl. aerit. Recte, p. 154-157, van Vloten Speo. Philol. p. 71, Eichh. Eint. in das A. P. II p. 264-279. De Couisitas hujus versionis praeter Violenum sp. 20 seqq. aliosque accuratissime egit Sa us, praesertim in Mem. p. a seqq. et 105 seqq. Codices, quia in sequentibus saepe de eorum
nonnullis sermo fiet, enumeremus, notiores tamen tantum indicantes, de uno vero minus noto uberius dicturi. Primus sit Cod. Barberinus, olim Petreskil. suo servanitar in Bibliotheca Bodleiana, alter olim serii, alter quondam Tayloris. Ex hoc Marshali suum Codicem describi curavit Praeter Cod. Leid. porro, a Vlatcno descriptum, et quo siti mihi etiam contigit, in primis in censum veniunt Codices Parisienses. Cod. n. 1 exhibet tantum undecim priores versus Geneseos Secundum versionem Abu-Mida, literis Samarisanis, quos edidit Sacyus p. I 50 et seq. Multo majoris momenti sunt Codd. n. 2 et 4., literis exarati abicis, et praeter versionem Sehesia quoque exhibetites. Dissili by Corale
134쪽
Εx Cod. n. 4 exemplum, Parisiis item servatum, anno 1681 ab Gn- ω descriptum est in gratiam Abbatis L. de Longuerue, cui addita est collatio cod. n. 2 et Codi'. Mid ., qui ibi dieitur Codea DamascenuS. Putatus denique Codex Parisiis habetur n. 12, a Sacro dictus Codeae Attae, et ab eo descriptus smem. P. 105 seqq.ὶ,
qui tamen non totus, sed tantummodo maximam partem Abu-Saidi versionem complectitur. Ultima enim a Deut. 32: 3 inde ex versione Saadiae ab alia manu addita sunt; et ab
alia item sui Sacyo visum est P. I 13, 11 4, i 20), at ex eadem versione, Gen. 1: 1 - 12 et 50: 24-26; Exod. 1: 1 19 et 40: 38; Lev. 27: 22-34; Num. 1: 1-17; 15: 45 in fine - 17: 24 sseo. alios IT: 9ὶ et 36: 12, 13. Etenim hicce codex, ultimis foliis olim amissis, ab imperito librario primum
ex Saadiae versione suppletus est. Deinde, ut docet praefatio, nullam tamen temporis notam addens, mallem Attabis FadMauM Abari, Copta, Iahobita, vir nobilis, at aliunde ignotus, hunc codicem lacerum, carentem certe peri copis Gen. I: 1 - 12 et Num. 15: 45-iT: 24 s9ὶ, Iohanni cuidam, sacerdoti Aegyptio, restituendum commisit. Hic ei praefixit praefationem et lacunas non modo supplevit, sed siugulis etiam 5 libris seriem ac summam capitum praeposuit: quae quum librorum exordio adscribi non posset, quia textus uno tenore, nullo spatio finem inter et initium librorum relicto, procedebat, novum solium is folio prisco imposuit, cui, praeter textum, qui in eo legebatur, subscriptionem et seriem istam summamque capitum inscripsit. Α librario, qui textum versionis Abu-Mida in hoc codice scripsit, sectionum tituli non. ut vulgo, literis Samaritanis exarati sunt, sed .rabicis rubris. Hanc divisio-Di iii sed by Cooste
135쪽
nem Iohannes iste sacerdos non curasse videtur. Sequitur
hic aliam distinctionem capitum, quorum in libro Geneseos habentur 47, 36 in Exod ., 34 in Num. et 18 in Deut. Horum rapitum initium is in margine significavit. Et textus Oersionis 'Abiu M TH ibidem differt interdum a textu reliquorum Codd. , v. c. Gen. 12: 16, ubi pro et
, , in cod. Mid. legitur H et et puellari, ita etiam
textus Saadiae, ibi obvius, haud raro diversus est a textu ejus versionis, qui ex Edd. et Codd. innotuit, cujus rei causatum quaeratur in ipsius librarii incurta, tum etiam, et vulgo quidem, in exemplo quo utebatur; quare Codex hicce dignus est, qui cum Edd. et Codd. conseratur. In hoc igitur codice etiam manifestum est, quod ex aliis quoque apparet, Christianos Orientales parum vulgo sollicitos
fuisse de textu, quem legerent: quo factum est, ut versiones et recensiones diversae in codd. adeo corruptae et secum iu vicem commixtae sint.
Frumenta ex iis Codicibus edita, et a Violeno l. l. p. 35ὶ, ae Sacyo Augem. Biblioth. l. l. p. 42 et in Mem. p. 26 seq.ὶ,
locis ubi reperiuntur additis, enumerata, sunt sequentia: Gen. 11: 1-23 et 49:1-28; Exod. 3, 4 et 15; Lev. 11; Num. 5:30, 3l-6: 1-9; c. 21 4; Deut. 28; 31: 30-32: 43 etc. 33. Fragmenta illa quum doceant hanc versionem dignam esse, Tuae tota cognoscatur, utilissimamque praesertim ad codicem Samaritanum ejusque versionem Samaritanam penitus intelligenda, et ad textum rite constituendum cf. Sacy Mom. p. 98 seqq.), speramus fore ut integra ejusdem editio aliquando suscipiatur; quae ut bene cedat, editor consiliis obsequatur sacyi snem. p. 104), existimantis ex cod. Paris. n. 2 textum esse edendum, cui jungatur reliquorum Codd. lectionis varietas,
136쪽
adhibitis commentariis, tum scholiis Codicum Parisinorum, tum etiam commentario Oxoniensi, cujus specimen Schnurreredidit Reperi. T. XVI. p. 154 seqq. . MagNam esse Codicum lectionis Darietarem, vel levis Codi cum Pariss. n. 2 et 4 Sacy Aligem. Biblioth. X. P. 14,43 seqq., Mem. p. 28 seqq. in collatio ostendit; in primis vero codex Barberinus pacy I. I. X. p. 52 seq., Me m. p. 39 seqq. . cujus rei causam Sacyus Mem ., p. 55ὶ, conferens Praefationem codicis n. 4 favem. Biblioth. X. p. 7 seq., coli. IlI. p. 6, 7 et Mem. p. 53), partim, sed Perperam squia , ut mox apparebit, haec praefatio Ahu-Sa iduin auctorem non habet), tribuit ipsi interpreti, qui opus suum saepius deseripserit
et iterum iterumque retractaverit; partim, et vere omnino, eandem derivavit ex librariorum oscitantia, quorum alii, ut infra videbimus, versioni Madianae assuefacti, hanc illi praetulerint saepissime, alii 'Abu-Salda recensionem cum alia recensione crebro commiscuerint. Quo melius vero de ea lectionis varietate judicetur, hanc accuratius perpendamus, exemplisque nonnullis illustremus.1 vocabula synonyma per festinantiam saepissime permutantur, ut Gen. 11: 10 mn bim, in cod. Paris. n. 4 ita b, in codd. n. 2,. 12, Ηottingeri, Tayloris et Leid. , Gen. 49: sin P. n. 2, Usserit, T. et L. Jtat, in P. n. 4 et Barb. ω; 49: 17 in P. n. 2, 12, Cod. B. T. et L. in P. n. 4 et Cod. V. Num. 6: 6 in P. n. 2, 4, 12, Od. T. et L. .. -, Barb. Via e X; ibid. vers. 3 in P. n. 2, 4, 12, cod. T. et L. I fermentatum), in B. data facetum).η dita opera, et quidem perspicuitiis causa, alia vocabula adhibentur, sive alia iis etiam ad nsur:
137쪽
Gen. 6: 3. In codd. P. 2 et L. . . O . h Y, non eluti in vaginam reccindetur donum meum. In Paris. n. 4
pro legitur a cis propositum meum. Gen. 49: 16 redditur m m in B. et C. Usserit Sa adiale κ-uι quaevis tritas , in 12 et Tari. J-l sicut nobilissima, in P. n. 2 et 4 et L. iscidia di, si ut prae imo. Exod. 16:31. In codd. P. D. 2 et 4 et L. Oct is ilia MEN, ut granum Coriam i actum: Saad. o l boscit ut semen Coriandri actum: sed Cod. II. 'S. It s . Il in semen
Gen. 49: 10. In 12, B. U. et T. et sic etiam Saadia virga: in P. n. 2 et 4 et L. M l -. virga regni, id est aceptrum. Gen. 49: 24. Rri in omnibus codd. redditur , ini 2 et B. additur , pretiams. δ) Textus ingenio linguae Arabicae interdum magis vctommodatur: Gen. ii: 3. In cod. P. n. 4 LM . Lias bricemtir laterea admotoque igne coquamusὶ ver tenus eonveniunt cum Cod. Sam. In exemplo vero Hori. , P. n. 2
lateres eosque coquendo coquamuri.
138쪽
Saadiae assi do,, et disia Deus prophetae suo, ut legitur in Edd. , pro quibus tamen, ut in cod. MS exstat, primum videtur scripsisse interpres: A du, dixit seus ea essentia sua, id est: ex se ipso) in cod. P. n. 4 legitura otii a Ut dis, , e. d. s. familiaribus suis, id est angelis. In cod. P. n. 2, L. et U. pro ultima voce, ut intelligatur Malchus, legitur est: et sic etiam G: 6 4 in Cod. P. n. 4, permutatur in cod. P. n. 2 et L. cum a--L. Gen. 49: 26. in cod. P. n. 4 redditur , inem gerens: in P. n. 2, 12, L. V. et Τ. is qui amplexu me fovit; in B. Socii, is qui genuit me. Num. 15: 14, 15 in Cod. P. n. 4 redditur uu
id est: sicuti facietis, sic faciet speregrinus) in eoetu sid est in mediis Israelitis commorans . Statutum unum vobis eues peregrino cet. In cod. L. pro Uestia legitur biquod facile vitium haberi possit, non tamen esse videtur. Duplex enim lectio in codd. Samaritanis olim obvia fuit;
altera bria, qua sumta hoc voc. referebatur ad us. 13, Hanc secutus est Saadia, textus Hebr. am. et Sam. versio, quae in Polygi. Paris. et Lond. edita sunt, uti etiam cod. id. Altera lectio est , Ira, priori sine dubio praeferenda, quae legitur in P. u. 4, et, quia sensus eam postulat, in Hebraicis quoque recipienda est. 5ὶ nomina propria Arabice interdum vertuntur, et n0d numquam de industria: Gen. 10: 24 et 25 1 explicatur
verosimiliter in cod. T. a prima manu ad . Deinde Mis 3 3 hulo substituta sunt Etaal ad ille cujus est regnum, ut io
139쪽
ARABICΟ--ΜΑRITANA ET DE SCHOLIIS.
129 p. n. 2, ab alia manu, uti etiam ab alia manu in C. Τ.e Ludi H adol. In cod. P. n. 4, et a prima manu in Cod.
n. 2, legitur es A ta, nomen Samaritanis exosum ies. Selinur-rer tu Repert. Τ. XVI. p. 168). In B. em κρ --z. is qui ea virga dignus est. Α Samaritanis hoc seculo ineunte nomen illud etiam explicabatur de viro legem contemnente
cf. Sacy μι. et Extr. XII. p. 29, 30 et 122). Ad scholia pergimus, quae margini Codd. Paris. 2 et 4 apposita sunt. Quaedam eorum edidit Sacy Augem. Biblioth. l. l. p. 143, 145, 149-176, repetita in nem. I. l. p. 121 149 et 195).
Sunt illa inrit argumenti. In aliis in Grammaticam et verborum sensum inquiritur, in aliis explicantur Chrono&oa, pondera, mensurae, alia; tu aliis Iudaeorum, tum m banitarum, tum in primis Graeorum, interpretationes et pla- eita perstringuntur, Sa adianaque versio saepissime refutatur.
Non dubitavit Sacyus, quin haec scholia auctorem habeant Ahu-Sa idum Mem. p. 64, coli. 96 seqq. et passim .Ejusdem sententiae, nec mirum i fuit Ibn-Κata, librarius exempli e Cod. Paris. 4 descripti vid. supra p. 124 . Scholia enim is ad calcem textus posuit, et inscriptionem iis praemisit, qua profitetur, illum eorumdem esse scriptorem Mem. p. 105). Aliam sententiam professus est Greentus de Pentat. Sam.
p. 20 . Raud dubie, inquit, alius est satque Abuina id , quippe
eum Abu-Midia lectione pugnans et rei Grammaticae rudis, SMoliastes anonymus bibliothecae Bodlbanae, cujus πωλmen. videlicet Commentarium in Gen. 49, edidit Schnurrerus.
I ep. l. l. Τ. XVI. P. 157 seqq. . Quibus verbis sine dubio vitium trpographicum inest. II. 9
140쪽
Minime enim voluisse Gesenius videtur, commentatorem codicis Bodlej. et Codd. Paris. esse eundem, quia ex Comparatione scitolii ad Gen. 49: 24, adscripti in codd. Paris. vid. SacyAugem. Biblioth. X. p. 143, 145; -m. l. l. p. 195 , cum scholio cod. Bodlei. vid. Selinurrer Rep. T. XVI. p. l89)aPParet, utrumque esse diversum. Quod vero praecedit, Scholiastam Codd. Parisiensium ab Abia. Ido ditiersum
se, veri Mimum esse censeo. Argumenta, quae Sacyum moverunt, ut hos eosdem esse
judicaret, tum ex praefat me codd. Parim. , tum ex ipsorum scholiis petita sunt. Praefatio haec est sec. Cod. n. 4, cui brevitatis causa lectionis varietatem Cod. n. 2 subjecimus. MCyus utriusque Cod. textum totum inseruit Iram. I. I., p. 52 seqq. , eique versionem latinam, hic repetitam, addidit.
o Bis omissis in c. n. 2 legitur: ita, Laώll ' nil id rur, Interpretatio