Orientalia

182쪽

IT 2

187쪽

7 --.4 .ll Ua e o. vvo ἡl ab ναα petiit a me Wustenset dius, ut o nostro illo Codice 320, quem Hamakerus in Speo. Catal. , P. 18 ann. 55, citasset, eum hic locum subjicerem, qui ad Medicum illum Damasconum, antepaenultimo loco a se commemoratum supra p. 173 3. 7 seqq.), spectaret; itemque, ut e codicibus nostris operistbn- ab Ocaibitae illud supplerem caput, in quo Nicolitus curia. Bibl. Bodib. II. p. 134 b. indicasset de alio ex eadem similia Medico exponi, cujus ipse nomen, inde Sumtum, paenultimo loco adjecisset ibid. vs. 10 seqq.). Facile mihi fuit, priorem illius rogationis partem explere; posteriori .utem satisfacere plane nequeo. Quanquam enim antea duo II. 12

188쪽

TABULA GENEALOGICA

Excmpla egregii Ιbn-abΙ-Oca ibi ae operis, 1 cisi tutati inscripti, hic possedimus, numeris 59 et 76

notata et in Catalogo sub n. 83l ct η32 descripta, nunc tamen , cum hoc totum desideretur, non nisi unus de duobus quibus illud olim constabat, tomis nobis superest. Cui causae infelicissima illa jactura tribuenda sit, nusquam annotatum reperi: hoc unum scripto relatum est, quo tem re Hamaherus Bibliothecae nostrae Codicum Orientalium Praeficeretur mense Octobri anni 18 IIJ, jam nihil amplius do duobus illis exemplis, nisi posteriorem tomum Codicis 59, ab ipso in pluteis repertum esse. Conjicerem, perdita volumina in lauesta illa clade, qua die 12' danuarii anni 1807Pars urbis nostrae eversa est, interiisse una cum aedibus Rauri, qui haec tunc studiorum causa apud se Servare P

tuisset; sed quominus id pro vero habeam, hoc maxime O stat, quod Sacytis in libro suo Relation de P πω par Ab allatis, anno 1810 edito , non tantum in p. 478 ann. 1 de utroque tomo Codicis 59 ita loquatur, ut certe non a pareat, eum solum posteriorem Parisiis sibi commodatum habuisse, sed, quod majus est, etiam Codicem 76 in p. 499 ann. I) tanquam fontem commemoret, ex quo in illo opere vitam Ibn-Golgolι edidisset p. 549 55 l). Nisi igitur statuatur Sacyus jam aliquot annis antequam librum suum ad finem perduxerit et typothetae tradiderit, locos illos e G-dicibus nostris, Parisios ipsi missis, descripsisse, hoc quidem

argumentum manifesto probat, codicem certo 26, et fortasse etiam priorem alterius tomum, circa annum 18l0 adhuc exstitisse. Quoquo modo obscura haec res se habeat, nunc saltem partem tantum excellentissimi rius operis possidemus, et in ea Pario sex qua Sacvus Abdo ita tisi vitam vulgavit, Dissili by Cooste

189쪽

quod a Nicollio I. l. non notatum est; sed quod secundo loco sequitur caput de oti fit, apud Nicollium est XIV: 37; dum apud eundem eaput illud de C. , --α- est XIII: 45. Quod jam ad Codicem 320 attinet, prior ejus Pars, ap. 1-211, complectitur Itinerarium illud, quod in catalogo sub n. 1849 descriptum est, et cujus Hag calda mentionem secit in v. Aa . Posteriori parte, a p. 214- 441, continetur appendix illa ipsius Dahalai ad magnum suum opus historicum vid. Eag cal. in v. emta), quae in

catalogo sub n. 1867 notata et ab Hamahero in Spec. Calai., p. 19 in ann. 56, commemorata est. Utraque Codicis pars eadem manu scripta est, et quidem ab Abdonqlidiro ibn- Abdo' l .ahhllh -ihn-Αhdo'imuman al-dorasi, in urbe Mecci, anno 875; satis perspicue sed parum eleganter, sine vocali bus, et passim quoque sine diacriticis litterarum punctis; textus tamen, quem offert, valde emendatus est. Dahallaus in hoc operis sui supplemento, annorum seriem Secutus,

exposuit de ingenti numero illustriorum hominum, qui aba. Arabum 70l ad 740 erant mortui; dum in sine ejus etiam de duobus mentio adjecta est, qui a. 74l ilia Elatat . OU-, p. 432-434 ', et

Hujus viri mortem Ibn-Habiti notavit ad a. 740, trium qui proxime sequuntur, ad eundem annum quo hic obiisse traduntur; de postremo autem in illius opere meratio non facta est.

190쪽

p. 440 seq.), qui a. 750 obiisse legitur. Ex quibus ergo si de reliquis quidem ipse Dahabitis sqnem, teste etiam Ihn- Uab1bo, a. 748 mortuum esse constat) hic retulerit, Postremum certe is adjecit, qui brevi post illius mortem hoc opus, ut ab ipso fuisset compositum, in lucem ediderit . In hoc igitur libro, MS. p. 328, sequens exstat locus de Baha o dino thn-gsahir: ι l. ll ael. .

' Εx initio etiain apparet, non ipsum auctorem, sed alium quempiam, hanc appendicem edidisse. Sic enim incipit in Co

Subscriptio libri in p. 441 haec est: 'I Yt o H