Orientalia

201쪽

et Freytagia Loicis di, bene autem apud Giggeium et castellum scribi, manifesto apparet ex his Lexici Geogr. :

ευ amor. ν obsta hic non infinitivus est sed plurale participiihlia: eons Speo. Crit. mei p. 121 ann. 174, et rin ο - γ M. Hamaheri p. 97 vs. 6. ' De duobus Ioeis hic commemoratis

Ex hoc Ioco non apparet, quae terminatio nomini illi Lia tribuenda sit ; at ex collatis inter se Ga aris Lexico, 'al-Qamuso et Iriurit, hoc mihi essiciendum videtur, alios pronuntiasse 2Lia, alios Lia , alios Lia, et alios denique Lia ; atque ex primu quidem et tertia pronuntiandi ratione nomen illud maaetiline, ex Di iii hy Co le

202쪽

TABULA GENEALOGICA

secunda et quarta feminine fuisse constructum. Quod tamen de solo illo Pago Medineno valet: nam nomen oppidi istius, ad Ferganae ditioncm pertinentis, utpote peregrinum, haud aliter quam Us efferri potuit. Cons. etiam . J in V. ' Vox a , quae proprie de signiscatione verborum usitatur, saepissime apud poetas latiori sensu adhibetur de intern4 potestaιe cujuslibet rei ac de ei quam in alias rea exerceat. Hic igitur dicit, se, eum jam nune eeleri itinere dimidium ad ipsos vise

apatium emensua e et, aina dubio mox adventurum erae visitatum ipsos et loca ipsorum, quorum tanta via esset in menιem et oculos auos.

v In hoc disticho verba- ara ait pro parenthcsi habenda, et sequentia diadio cum primis di isti ta conjungenda sunt,

hunc in modum: mPrecamini, quaeso, pro ms - ego si pro me ipso deprecor, ad vestra provoco insignia merita - provocantea ad consortium animique conjunctionem, quae mihi vobiscum sunt Perpetua.

Vis praepositionis in constructione verbi egregie appareto loco libri j αο -- i , ed. Ramah. p. 115 vs. 2 a L. et a cili, tanquam nomina duorum collium ad Meccam sitorum, notiora sunt quam ut quidquam de iis adjiciam. t glosill hic synoedoehice, credo, pro sive positum est. Respondet igitur, rogatus quidni amorem mutἰiret: disseilo mihi jam nu post tantum lemporia vatium)faetiam eει amorem mutare. Di iti su hy Cooste

203쪽

De altero, sarala'c dino ibit-Αsuhir, mortuo a. 699, ibidem sys. p. 180) hoc breve capitulum legitur:

Ex diversis igitur, quos hic descripsi, locis jam ea par3iabulae genealogicae, supra exhibitae, quae ad posteros B ammedis sin 'l- asan pertinet, hunc in modum augeri et amplificari potest: ' Sic non dubitavi legendum esse pro Uin Aial , ut in

s . scriptum cst. Apparet enim voluisse auctorem: et ad gummum pereenit fasιigium in disciplinti Tradiatonis eum continua nominum aeria ad ipsum Nohammedem referendae.

In cod. huic voci nulla vocalis adscripta est; apparet imiten, eredo, eam sic pronuntiandam esse, ut possessionis notio ei subsit. propria enim vis verborum est: diuturna nita est fruitus, cujus hvis mattia saeuuaιes attulerunι suppetias. id est, non defuerunt ad beatitatem complendam. II.

206쪽

CONSCRIPTI AB

RELIQLIIS LOCIS OMNIBUS SUPPLETIS. ET QUAE PORR0 DIICIENDA VIDEBANTUR ABIECTIS, EDIDIT

207쪽

Inter opera ab Arabibus conscripta, quae ad historiam litterariam hujus gentis illustrandam subsidio sunt, haud infimus sane Iocus tribuendus est ei almasanis Ibn-ΗabIbι

libro, cui nomen imposuit XI, S a s S,

unionem funiculorum de imperio Turca m. In quo libro res memorabiles, quae acciderunt ab eo inde tempore, quo Aegypti imperium ad Mam lucos Turcicos svulgo rubruicos appellatos) devenit, ita nota it, ut annorum seriem secutus, primo semper loco res politicas attingat, tum non raro etiam alia minoris momenti diversique generis commemoret, ac postremo in separata sectione de iis exponat hominibus, qui, sive muneris splendore seu meritis suis conspicui, eo anno supremum diem obiissent. Exordium igitur scribendi auctor duxit ab anno Ar. 648, quo summa potestas, quae in Aegypto et Syria per octoginta annos AhubIdar m fuerat, his ademta et primo e Mamlukis Sullano, al-nalic I-M Ego Atheco, delata fuit. Et ipse operis titulus jam indicat, eum praecipue de iis rebus egisse, quae cum vita eorum Principum

Diuili eo by Corale

208쪽

8UMMA OPERIS

conjunctae essent et intra terminos ipsorum imperii accidissent: unde longe quidem abest, ut hoc libro universalis quaedam historia illius de qua agat aetatis contineatur; at multo tamen plura etiam offert, quam quae ad solam Mamlucorvinstirpem et ad vicissitudines horum regni illustrandas pertineant. Inter prima igitur, quae de singulis anuis notavit, non tantum haec sunt: quis, mortuo Sullano, ex eadem familia in imperium successisset, aut qui viri in Aegypto et Syriam ori aliqua dignitate a Sullano ornati essent, quae bella

cum quibus hic gessisset, et quae illustriora patrasset aut aliis exsequenda mandasset; verum passim quoque addidit, qui in vicinis terris novi Reges aut dynastae exstitissent, et quae graviora ibi locum habuissent. Tum inter reliqua, quae diversi generis attigit, non intra solas etiam Aeg7ptum et Syriam se continuit, sed haud pauca insuper commemoravit, quae sive in Arabia, vilHrasso et Mesopotamia, sive in Asia Minori, seu in Mauritania, insolita et mira accidissent , aut prae caeteris certe notabilia gesta essent. Ac similiter in separata illa sectione, qua singulorum annorum historiam terminavit, non eorum tantum illustriorum hominum mortem notavit, qui intra fines imperii Mam lucorum

vixerant etsi horum Fidem longe major est numerus, sed praeterea de multis aliis mentionem fecit, qui in finitimis regionibus sedem habuerant. Auctor ipse hunc librum persecutus est ad illius usque anni finem, qui mortem ipsius biennio antecessit, id est, ad a. Ar. 277 '. Ab anno inde T 78 filius ejus, Tahir iba-dabib,

quatrerm reua in praeclaro opere: Bistoire dea Sullans Hamlauti

209쪽

patris telam ad eandem plane normam pertexuit, et ipse substitit in anno 801. Centum igitur et quinquaginta quatuor annorum historia hoc opere comprehensa est: quae Siaecurate et severe elaborata esset, nihil sane optatius foret, quam ut illud integrum in lucem ederetur. Verum ea laus longissime abest ut 'Ibn-Uabibo possit tribui, utpote qui multo majorem operam in ornanda et fucanda oratione sua, quam in ipsis rebus quas tractaret, perspicue describendis et ab 0o ni parte explicandis, posuerit. Totus liber elata et rcsω primi adjunxit, de auctore hujus libri accurate exposuit multaque de vita ejus ac diversis operibus retulit sp. 204-209ὶ. In pag. 208

ei seq. de hac ejus historia haec scripsit: ii Be toutes ses composi- tima, la plus importante, satis contredit, est lyhistoire que cora fient te manuscrit arabe 688, ct qai rcnserine te recit des evene- amnis doni I empire mus alman avait cin te theatre, depuis Pan nee adε l'hdgire G48 juriu'en GT8. L'auteur ne sumecut quoad me anneto h la composition de son livis; car il mourut a Mopale vendredi, vingi t-unieme jour du mois de Rebi-second, I 'an .779, 1 lyage de inixante-dix ans. MiZ Taher, Ss de l'ectivain, eontinua I histoire de son pere.' In quibus verbis manifesto quidem apparet, per typothctae errorem numerum 878 pro γγου pinitum esse, verum etiam post correctum hoC mendum unius tamen anni discrimen inter lianc Qua tremerea relationem et nostram superest. Quod eo magis animadvertendum Videtur, quoniam 's-calisa quoque, in Lexico suo bibliographico de hoc opere .gens, eundem ac quati cinereus nutium notavit. Sic enim illiu

210쪽

SUMMA OPERIS

nunti prosa conditus est, ne plerisque in locis multa quidem et difficilia verba, at jejunum et inanem sensum, sub turgidis his involucris latentem, offert. Unde ipsi quoque Arabes de historico hujus operis pretio haudquaquam magnifice statuisse, et nonnulli eorum etiam severius de eo judicasse videntur. Sic, teste litigi-calisu sin v. Abu-'l- mahas in in opere suo notissimo sequentia de

ia a - Accedit, quod tum Parisiensis codex 688 vide catal. B. Reg. I. p. 172 b.ὶ, tum Oxoniensis 819 vid. Γrii Catal. p. 178 b.), hunc librum ita cori-tinere leguntur, ut ab anno itide 648 incipiens, in anno 278 d sinat. Ut igitur in utroque illo Codice ipsius tantum patris opus

descriptum esse, et filii appendicem noti eNstare, cuidens est, ita ex hoc argumento certissime consequi putares, illum non ad

tinni 777 sed ad 778 sinem historiam suam perduxisse. Et Innotatio tamen, quae in margine nostri exempli p. 603ὶ ad ipsum initium anni 778 scripta est vid. infra , et quam eo milM Deo etiam in Codice Oxoniensi 739 offerri, Pufeyua in Cata LII. Novi. P. u. p. 593 b. rotulit, diserto docet, jam ab illo inde

anno appendicem filii incipere. Res ergo sic componenda videtur, ut paler etiam annum 778 revcra inchoaverit, sed pauca tantum de eo persicere Potuerit, aut certe, senio impeditus, haec non ita ut reliqua elaboraverit: quae ergo filius deinde, cum operis Continuationem susciperet, denuo tractunda sibi sumserit, itaque hinc appendicis suae cxordium duxerit. - Caeterum Pufeyus I. l.

jam notavit, Be-Rossitim in Dialonario amrieo degli Autori Arabi p. 44, in v. Badreddan), inde quod hoc opus ultra initium sae- euli Doni Arabum procedere legisset, perperam coegisse, ipsum al-Ilasanem 'ibn-Ηubit, ad illud usque tempus in vita mansisse. Disili do by Cooste