장음표시 사용
401쪽
mosii sim in eryrete pateret operis. Banti inius tamen loc. est. latisimn prohoemium Pinygii pa ris nulsarit , de quo in his ari- Thomasium litteris tot rerba auctor facit. Sed quia idem Ban--- . clinius Purtes Hi Di, compenili, causa, ea eo Prohoemio sub- traiit , inter quas laudem, qua sub eius snem siphonaua Or-ntitur, Placet mihi particulam illam, quum tantopere Poingiua smeriore mistola fenuit, heic exhibere ; yraesertim quia tam inuenti pretio eram reae teste spasiano in Poosii vita p. 551.2 ob auctore olim redemit. 2 ic ergo in coilice rat cano. post verba sum potitus in quibua Banainius uesinit, perin, sit misit Prohoemium.
Ceterum consideranti milii res gestas moresque optimi per omnem aetatem principis, Similem quoque virum ad quem re- . et e deStinentur exposcere contraria enim non facile coeunt tu milii, Alpitonse rex praeolarissime, occurristi cuius nomi ut i, opus inscriberetur, tamquam eius qui Curi gesta et vitam sis maxime imitatus. Et saue non si inor tua quam illius laus, quamvis minori sita imperio, rensenda est; cum serme par sit tum domi tum foris utriusque virtus. itaque humanitatem , liberali- . talem , iustitiam , ac reteras animi ingeniique virtutis tuas in illo recognoscens, eonfirmabiS te in eis, Ponsiderabisque meis. pius quantum imperantis virtus boni mortalibus serat. Certe haec legens est icies, quod tua spou te institueras, ut multarum gentium rmp. a l)m tuae Sapientiae credita , beata ac felix tuo dicatur merito, rum Pt a sapieule , et eo qui sapientes colat ac diligat, gubernetur.
LXXX. isto ran ATISSIMO PETRO THOMASIO PHYSICO.C. f. Im li. Post reditum meum ad curiam, reveretidus pater archiepiscopus spata tensis reddidit mihi litteras tuas. quae fuerunt milii summae iucunditati, et simul orationem a te habitam coram imperatoriam statuam nomine physicorum. Respondebo primum litteris, deinde de oratione di eam. Molestum fuit milii non suisse tibi tradita opuscula, quae ad te miseram per Porcelli uulneapolitanum, qui. in eo absuit a 'i usIicio boni viri et compatris,. fide. Sed quid de eo homine actum sit, ignoro; nihil enim de
eo sensi postquam abiit a nobis. Verum nunc per archiepisco- . pum mitto duas orationes quas scripsi contra dementiam Laurentii Vallae . ad utramque iurgiis ab eo et conviciis provocatus ut neresse suerit respondere. Eius responsionem ad priorem meam non Scribo , quia tribus libris perlongis in me invectus est in
402쪽
concinne, inepte, absurde, ineleuanter, ut non vacet tempus eas nugas exscribi faciendi. Dialogum meum uescio an videris: illum ad te per Poreellium mittebam: curabo ut describatur, quo ad te destinetur Sunt in eo quaestiunculae tres; prima, cui gratiae debeantur agi, convixis ne an illi qui ad convivium vocarit: Secunda, quae Sit ars utilior ac excellentior, iuris ne ei vilis scientia, an inplicinae : tertia, latine ne prisci Romani vulgo loquerentur, ait esset distinctus sermo doctorum hominum a vulgari. orationem tuam legi dili ventius propter eius et gantiam et auctoris dignitatem. Sed laborem sum pSisti inanem loquendi apud esurientem ventrem, qui aures uou consuevit habere. Funetus es tamen osticio docti et eloquentis viri quod magis tibi sit quam illi suturum ornamento. Ego quoque excuderam nes 'io quid, ut id lilius meus adolescentulus referret: sed videns postea non imperatorem sed stipitem quemdam plumbeum , tu quo nihil essΡt praeter studium cumulaudae pecuniae, nolui et mihi et illi molestus esse. Eam tamen Orationem dedi archiepiscopo ad te desere udam. Tu leges, si videbitur, non enim om uino insulsa est. Vale mei memor. Romae, die X
Pungor interdum, me stimulante conscientia, quasi negli- C. t. ais. h. Rentiae ac socordiae reus, quod tam diuturno erga te silentio teneor. et quasi amore sopito relangitere litteras Sinam , quas
tibi frequentes uti primitias templo cuidam Osferre deberem, in quo renascevus et pristiui saeculi floret ac viget eloquentia
virtutisque thesaurus, et nostrorum quidem aequevorun mem
ria veluti sanetae quaedam manent reliquiae. Itaque in praesentiarum experrectus has ad te vigilantes dedi litteras testes in ierecordationis meae; ut cognitum faciam, licet manus dormiat non dormire tamen meam in te caritatem ae benivolentiam. Eas cum non minus tibi in accipiendo, quam mihi in dando gratas lare Sperem, et eompertum habeam pro tua in me dilectione et amore verissimo atque veterrimo, non verebor huius saeti mer- redem a te postulare, quae danti pariter et accipienti iucunda et honori silea fiat. Quaenam ea sit, paucis aceipe.
I Vliam c. uarini bre iter scrimit VeΝpasianus a me primum in hoc Splincileno vulgatam, toplos ero libris quatuor Carolus Rosininsu , lamillaris ait m meus, qui ot aliis .cribendis historii. clarum nomen adeptus est.
403쪽
Quanta debeam Manueli Chrysolo rue, SapientisSimo philosopho et divitio huius aulatis homini, suavissimo praeceptori meo,
ipse mihi sum testis: cui et praesens saeculum et veniens Obnoxium vehementer est pro Suo in disseminandis ad nostralas homines litteris honuiicio; quae certe , et languebant vel expila hant. nisi Manuelis, Sicut Aesculapii alterius, opera ad salubritatem vitamque revocatae fuissent. Huius gratia meriti cum Manueli triumphales solumnas et aureas Statuas deberet Italia, atque ita meruiSSet, parva saltem non persolvere munera vel immemoris 1 et inarati videatur esse. Itaque siqua via praestetur nominis porpetuitatem et gloriae immortalitatem homini servare, tuo et quorumdam doctorum hominum auxilio, tento et aggredior; et statuas, Si non aureas, at litterarias, illi erigo. Eam ob rem, quia fama est illius immortalitate digni hominis le laudationem oti in scripsisse, quem mirifice coluisti et observasti, ad te confugio ut eius mihi copiam facias , et siquam ab alio conscriptam habes. Nam collegi quasdam unum in corpus epistolas si , quibus quantum datur, posteri tali vir ipse commendetur: ut si corpus obiit, ipse tamen nratorum hominum officio
vivat, legatur, ametur. observetur, et per amicorum Seripta duret in saecula. Vale decus meum Ferrariae .XXVI. maii . M CCCC. LV LXXXII. GυARINO VEIiONENSI V. C. 2ὶ l. 2Is. Merito accusas , mi Guarine. taciturnitatem nostram qui tamquam insantes ita raro inter nos litteris colloquamur. Non hanc amicitiae tamquam oblitteratae culpam esse reor, Sed Seno tutis. quam natura ipsa esseeit in omnibus rebus tardiorem. Credo tibi
usu idem evenire quod mihi, ut libenter otio fruar, potiusque legendi quam scribendi labore delecter: ut licet senectus soleat esse loquacior, scri hendi tamen molestiam effugiat. Nulla oblivio amicorum me tenuit unquam, quos Semper animo complector. Quod si cuius in mentem venit, tu primus es euius memoria versatur in animo, ad quem saepissime etiam inter legendum mentem revoco, considerans ex tot egregiis doctrina et eloquentia viris, qui in illa nostra antiqua academia versa bantur , te solum SupereSSe nobis , quocum tamquam aItem
si In appendies ad Guarint vitam sermo lit de Crysol orae epistolis aliquot Immo et una graece vulgatur quarum lamon cogitata a c, uarino collectio evanuisse videtur.
2 Respondet Poagius tum praecedenti opistola . tum etiam illi eiusdem Guarint quae edita fuit in appendies florent. Ad Poggil vitam p. LlII.
404쪽
me, hin' est eum amico, loqui possim. Acquiesco autem in tui recordatione, de quo saepius advenientes Percontor, investigans de valitudine tua deque liberis rebusque ceteris, quibus meae non sunt milii eariores. Silentii nostri causam , ut de aetate sileam, praebere videntur nostrae occupationes. Seio tibi multorum curam eSse, quae tuum animum distrahunt a scribendo.
Mihi quoque praeter privatas res, multa publice incumbunt, quibus plurimum temporis impertiendum est. Si quid vero superest otii, id legendo scribendoque consumo. Volo enim, si possit, aliquod extare monumentum studiorum meorum, quod mandetur posteritati. Iam enim, ut inquit Varro, Sarcinulae colligendae sunt, et de altera vita cogitandum. Hoc idem a te fieri intelligo: eognovi enim ex tuis litteris te Strabonem sacere latinum , quem Budbsolveris, ignoro. Pergratum mihi seueris, si non solum quid egeris scribes. sed si miseris quod egisti: summe quidem desidero id opus legere, quod esse egregium perhibetur. Quod scribis audisse te, me laudationem clarissimi quOudam viri doctissimique Manuelis Chrysolorae nostri Scripsisse,
vellem id verum esset; sed nil me esse molitum, coniecturam debes sumsere ex mea in te benivolentia, quae nullo pacto te eelasset laudes illius, quem habuisti non solum praeceptorem praestantissimum, sed optimum inorum et vitae magistrum. Laudassem illuna cum deiunetus osset Constantiae . ego autem oti sus essem . si licuisset per Cincium romanum eiusdem discipulum, qui eius laudandi munus sibi desumpsit. Ne autem ille existimaret, me dissidere ingenio eius, tacui ne viderer velle laudem ipsi celebrandi magistri sui lanus praeripere. Sed et ipse nihil edidit, et mihi scribendi sustulit facultatem. Libentius Pr Deis Manuelis quam Cardinalis norentini cl) laudandi tunc ODficium sumpsissem; uberior enim dabatur in laudibus ipsius vagandi campus. Nam et patria 2) complectenda erat, de cuius laudibus infinita paene enarrari possunt, doctrina Singularis, et eius viri eximia in omni genere virtus, et tum mores probatissimi , tum castissima vita : utilitas praeterea quam latinis litteris attulit, quae ante eius adventum mutae, mancae, debiles videbantur. Excitata sunt eius ope ingenia ad graecarum litterarum studia, quae magnum doctrinae lumen nostro saeculos Iὶ Extat tamdiu impressa magiana laudatio Franclaei Zabarellas Cardinalla noratiunt. 2ὶ Videlleol Constantinopolis. Porro ut hele Pogglus. ita Vospasianus ira div ril di torum virorum vitis. Chrysolorae laudi s praeclleat.
405쪽
altulerunt. Tum ad elo luentiam commoti Sunt multi, in qiII pristinum sere diecudi ornatum recuperatum .idemus. Haec totta ulcique in eum virum conuesta amplam laudandi materia improsebuissent. 1l te idem in morte clarissimi viri Antonii Luseiro livit, cuius laudationem cum ino a. iipturum prosemus e empi iam Forthere coeperona , Cincius quoque se id omnino desit Aasse dixit, quasi aesere laturus si quid a me scriberetur. At et ipse tacuit, et in t reddidit murum. Alios tamen postea in funero ornando laudavi , pro quibus scriptae extant Oratiouμs. Quod Manuelis epistolas in volumen e uoris , recte se isti aliquam re- serre ρi gratiam, a quo essectum est ut in omnes irratissimus esse Imines. Habes epistolam lori a ira, sed traxit me testum loquendi voluptas. Est quoque mos, ut qui diutius siluerint f
Lasti Oe , mi Guariue iitriindissime, plaeere tibi Xenophontem
nostrum, et meum Iahurem a te in ea traductione compi bari. Nunc est ut uinus sus optor curae pIPIaneat, et exiStimem opus
illud aliquo in pretio apud Italos fore. cum iudicio viri aetatis
nostrae graeeis lutinisque litteris doctissimi videam adeo laudibus esserri. Suspensus equid in oram animia, quae eruditissimorum virorum de meo ingenio Pxistimatio esset sutura: et cum scirpin vitio hominum multos ad detrahendum paratos, in libro autem a me traducto et verba et sententias Peusiicitum iri ab iis qui aeriores in censura aliquando existunt quam causa postulet , pendebam animo quorsum opinio hominum esset propensior ad laudem ne an ad vituperationem. Nunc tuo Franei seique nostri iudicio et sententia confirmatus, et ipse quoque existimare incipiam aliquid esse ea quae a vobis commendantur. Quamvis enim multum a vobis tribui vestro in me amori Sentiam . et quae re sunt tenuiora , Verbis extolli, tamen aliqua ex parte vos veritati arbitror testimonium ferre. Tuae vero laudes,
mi Guarine , mihi iucundissimae sunt; quoniam ea laus pondus habet et maximi extimanda est, quae a bono laudatoque proseiseitur viro. Ii soli sciunt quid et quatenus sit laudandum. Cetemrum , et vulgi maxime, quod raro recta sentit, levis eStet nullius extimationis videtur digno . ut quae non suo pendeat arbitrio sed alieno. Ego hune librum aggressus sum Olim postquam Eugenius pontifex ad Urbem rediit, hortante atque impelle ute eo quem
406쪽
GTnune pontificem habemus, virum ut seis omni litterarum genere praestantΡm. Dubitabam id onus sumere, quod videbam multos viros doctissimos noxlexisso : sed stiens quod labor omnia vincit improbus . pi sortes a fortuna adiuvari, stoepi rem quae ut verum latear Rraetρr cogitatum sevnsit. Et ut olim uratum Deo munus mulieris suit, quae nummum in templo obtulit, cum amplius non daretur , itidem ego existimavi gratiam si re nostris, si saeuitates meas proponerem, ex quibus qui ruperent possent pro voluntate sumere. Verum haec hactenus. Ego tuis litteris ii firmatus prosequar quod coepi; et quamvis multis premarcuris, tamen conabor aliquid latinis litteris amplitudinis atque utilitatis eon serre, et quoad potero me iuvisteriη ummEnda . Quod ad filium tuum pertinet, pateriantia curam studiu in aediligentiam praestabo. Obtuli Iacobo Leonissae quidquid in me erat lavoris et auctoritatis. Is cum tempus fuerit, meum auxilium imploraturum se dixit, eui nulla in re deero, iiΗ in sit quae Persici nostro opere POSSit. Romae.
Cum ossem in balneis petriolanis, redditas sunt milii abs te C. l. IsT. suavissimae litterae, quilius me meas ut curem ut problemata Aristot lis, et Hippocratis aphorismi, quos graece scriptos ais hiatiaberi a quodam viro latinis graeciqque erudito litteris . mutuo Oncedantur praeclari imo viro Gregorio silio tuo, quem flagrare dicis libris potiundi cupiditate. Mi Guarine. Mias velim, nihil esse ta in dimelle quin milii Dei iniuin sit suturum ut Satis mota in desiderio tuo, praesertim et pro silio et honesta γ- Attilante. Debemus certe , etiamsi reliqua desint, aeclamatione quadam et plausu incitare discendi cupidos , tu his studiis praa-ripue quae non propter quaestum, sed propter ipsam doctrinam et philosophandi cupiditatem expetuntur. Qua in re summe laudo duram et diligentiam luam in his libris comparandis, quibus filius tuus vel noster poti iis prae ceteris eminere inter homines possit. erum quis libros, quos cupis , habeat ignoro :nequo antea de his voluminibus verbum ullis in audivi, neque intellexi aut lite esse, aut ripud quem essent. Memini iam serine hiennium cum Romae essem, te de problematibus ad me lsrripsisse quos Pontifex habet, quo uin locutus sum diligenter; et ipse benigne respondit se eiust nodi libros tibi concessurum postquam eos vir doetissimus Theodorus Gaga transtulerit, quos iam magna ex parte latinos fecerit: et arbitror opus illud tanq
407쪽
ossρ 3bsolutum. Potes rogar Αurispam , ut illos a Pontisce petat , et ad te curet deserendos. Si tamen me certiorem feceris apud cluom virum libri sint, dabo operam ut satis fiat eupiditati tuast. Sed haec hactenus. Ant 3 quam ad balnea prosieiscerer, respondi tuis litteris quibus te pureabas ab iiq quae nebulo ille laureatus in te con- testerat , seribens et te et silios tuos nescio quid contra me et loqui et sentire. Quae litterae si, ut existimo, ad te delatae sunt, iudico bis abunde satis laetum tibi. Non enim ad Marescat eum id seripsi, ut qui quana crederem aut te aut filios in Poprii tui pontumeliam locutos, sed ut refricare possem eo mendastio os illud impudens atque impurum male laseivientis aselli, suamque turpitudinem aliorum pallio tegere cupientis. Sed longe aberrat. Non est nostra amicitia aut ita levis aut ita nova ut mend. eissi mae linguae sabello ulla ex parte subverti possit. Vale, mi Guarine, et tuos filios quos non secus ae meos diligo. verbis meis saluta. llaec scripsi postridie quam tener ex balneis redii, neque pedibus neque corpore adhuc satis recte constitutis. Hieronymum ii sematem virum doetissimum meo nomine salvere iube. Florentiae.
C. s. em b Quas tibi quas reseram tali pro munere grates Z Quodnam aulsem illud munus laude, fama, decore plenum p Nam cum tantopere me Poggius diligat, amet, carum et intimum habeat, ut nulla temporiis intercapedo, nulluntque locorum sintervallum J sua me a benivolentia separet. Paulumve remittat, idque
Suis testetur epistolis, quantum immortalitatis nomen ac Poste ritalis memoriam videor comparasse Z Non tacebunt praeSentes,
resonantius posteri celebrabunt, Guarinuni tanti a Poggio fieri solitum , ut ab eo primarius inter amicos et quidem intimos censeretur a Poggio , inquam qui praeclaro ingenio , doctrina singulari , virtute plurima. sapientia celebri, eloquentia nobili praeditus hane ornavit aetatem. Soletis autem vos viri insignes nonnisi probatos diligere quos ametis Sic tuo ipse splendore fulgebo. Nonne Sulpicios, Curiones. Trebatios, innumerabilesque alios Ciceronis scriptis et familiaritate celebratos videmus 3 Italae , mi Poggi; perge , et meos quoque liberos complectere tuosque habe , ita ut qui mei natura sunt, tua humanitate tui quoque fiant. Vide quantam de te in meos caritate fiduciam reperim. Est mihi filius inter mares natu minor, Raptista nomine ,
408쪽
gre iis moribus in nio peramato, litteris honis tam latinis ituam praecis non alienus. Is nuper ad lectionem horum studiorum publice Bononiam Vocatus, sic a me uigro iis est, ut si cuius libri indiguerit ope, cuius te compotem esse intelligat, tuo in me amore interprete, a tua liberalitate petere ne reformidet quasi et tu illi pater sis: quod consilium non male a mo Pra occupatum praeroiiceptu inque sui e testaris ipse, qui tuis litteris tam benignis, tam liberalibus, tam denique paternis me, ac lilium meum artium et medietuae professorem invitas ultro, ut librum Aristotelis alis te emptum suos ad usus capiat. Is erit ei commodus ac fructuosus si mittere vulveris et . s. tinnulla hei e pertoesi omisimus quae nimium Guurini verbositatem -- piebant laudandique proclivitutem . Ferrariae Lai. novembris.
Aegerrimis quidem pedibus mi Guarine, Venerunt ad me C. . UT. litterast tuae. Nam cum dies kalendarum novembri mn in eis adscripta esset, idibus decembris milii redditae fuerunt. Sed mora esseeit illas mullo gratiores: expretabam enim in dies responderi milii, mirabarquo virum in litterarum ossi tu admodum diligeniem, videri tardiuseulum in respondendo, iis praeSertim in rebus quibus doctrina excultiores fieri solemus. Sed quo tardius epistola venit, eo iucundior eius lectio visa est, quae plurimum versatur in laudibus meis. Gaudeo, mi Guarine , laudari me abs te viro laudatissimo : pondus enim habent eiusmodi laudationes,
neque inanΡs existimantur , cum ab eo prodi'unt qui et ipse summa cuin laude semper vixerit ot omnium commendatione. Scio non mereri me tam exquisitum laudandi venus, meque novi inferiorem esse tua de me praedicatione. Sed nosti suavem hunc Psse cibum, quem nullus unquam vir egregius est aspernatus; et nodum recusetur oblatus, sed appetitur ab omnibus sere etiam infimis et conditionis extremae. Non sumus ulla in re vel paululum eum priseis illis Pomparandi doctissimis et eloquentissimis, quos Scimus laudem si gloriam summopere expetisse. Demosthenes ille lumen eloquentiae dixisse sertur, nullam se V eem libentius audire . quam quae suas laudos contineret. Cicero nem scis etiam a Lucceio nobili sui temporis scriptore postulasse, ut consulatum suum litteris mandaret. Video etiam pusillos immines laetari plurimum siquando se laudatos, quamvis immerito Sensore. Itaque et ipse quoque . ut cum vulgo stultorum Prosei Mar . non recusarem tuas Oommendationes , si paulo pa
409쪽
3ω eius id egisses. Nam quae a te in me conseruntur . maiora sunt quam pusillo homini convenire videantur. Spit accidit obsin utarem tuam in me benivolentiam, ut cum omnia tu me congesseris, quae ad praestantem quempiam virum pertineant, ieiunius tamen quam tua serat voluntas, id tibi egisse videaris., Sed hoste haotenus. Librum prohiematum Aristotelis , de quo antea Scripsi, mittam ad te, cum primum nactus ero idoneum portitorem. Eo velim utaris arbitrio tuo, vel transferendo, vel scribsndo , vel dono accipiendo quod erit mihi gratissimum. Unum volo: seribas Baptistae filio, id a me tamquam altero parente petui: spem eius et expectationem tuam ipso officio su peradii. Loquor tecum libentius et pluribus verbis more senum tamquam cum amico , id est cum eo quocum veluti inecum loqui
puto Vale, Et me ama. LXXXVll. GL Ri O VERONENSI V. C.
C. I 233. b. Tum multis ex rebus, mi Guarine, iudico te esse felicem, tum vero maxime quod filios habρs paternae virtutis imitatores; quod tum dono Dei contiuit, tum vero domestica institutione, tum etiam moribus urbis l), in qua adoleseentia procul a vitiis eruditur. Maximum ost prosecto virtutis incitamentum vitam degere eum eis qui non sint a praeceptis virtutis alieni: plurimum enim confert ad suscipiendam Optimam vitae normam, quibus
cum ab ineunte aeta is consueScas , et quorum Ponsuetudine utaris. In nostra autem hac civitate, in tam corruptis moribus, in tanta peccandi licentia, in tam depravata iuventute, disseillimum Est adolescentiam enutrire , ita ut non prolabatur saepius consuetudinis culpa. Nulla alibi tanta peccandi licentia pueris adolescentibus quam apud nos permittitur, nullo in loco tanta eius aetatis est virtutis incuria. Habeo filium boni ingenii, aptumque his nostris studiis humanitatis , qui quartum decimum annum ingressus est: bonis est praeterea moribuS , quantum aetas patitur, cui opus est non calcaribus sed freno. Decrevi, si id a te impetravero, ut tecum sit biennio cum ceteriis, qui tibi domi adsunt, et te disciplinae et inorum utBtur Praeceptore. Certus enim reddor. si a matre sit a ceteris domesticis aberit, plurimum ei prositurum et ad doctrinam et ad vitae probitatem. Itaque nisi tibi molestum sit laturum, rogo Per amicitiam n Stram ut velis habere ipsum domi tecum erudiendum tuis insti-
410쪽
tutis, quem praeter doctrinam volo traeire ut ali nigenam quemdam . non ut filium meum: cupio enim ut discat servire, non praecipere. Parere non im Perare. Ita enim opus est ut eomprimatur servor et luxuries aetatis teneras, et ut potius gentiat vitae incommoda quam commoditates. ut Ius ei potius multum desit quam aliquid supersit. Pro impensa providebo ut ceteri consuevere. Hoc ut nostrae amicitiae eonredas nro , quoniam id admodum cupio, et nil gratius mihi poteris sapere. Non enim ablexo eum a mn quod malus sit, sed ut inter hane temporum corruptionem , in qua perdisicile est honestum servare, melior evadat tum seientia tuni vivendi inteuritate. Hae de re quae sit futura tua sententia, mihi reseribas velim quamquam milii iam persuasi quid sis responsurus. Vale, et me ut soles ama. Florentiae 'x' kal. iunii. LXXXVlII. nivxvir LS EnONENSIS DOMINO POGGIO V. C. Habeo tota quod mente pet ρbam : nam cEm omnibus Votis C. f. Ma. h. Semper optarim tuae morem cerere voluntati, et aliquod offerri a nobis oui tum quo intelligeret orbis terrarum nobis idem velle idemque nolis vigere , ecce rem tantopere concupitam, non modo rem tuam sed etiam meam. Nam cum ea sis doctrina praeditus , et polleas sapientia ut tam pridem per cuncturum Ora ivolites, et nominis tui celebritate nostram illustres aetatem; quis non magni me faciet, et me usque in astra tollet, qui Guariniani Pernat si e tuo placuisse iudicio, ut ei filium et quidem rarissimum moribus ot diseiplina vel imbuendum vel limandumvol Ornandum commendaris p Quo ox saeto Alexandri magni venit in mentem, qui de multis astate sua praeclaris artisici-hus Apellem et I .ysippum ita detexit, quorum alter ipsum pingeret, alter singeret, ut ceteris valediceret. Id quidem regale iudicium ad utrilinquo cloria nominis decorandum ita valuit. ut tam illustre Dei nus post oritati eo in menda tun usque permaneat. Ea in re proverbium ipsum sequi voluisti rα τῶν εἴ- να ut cum lilius creatione tuus sit, cura quoque et ornamento nostor fiat: idque eo prudentius constituisti quod eum educationis liberorum non ignaro homini tradere conStituisti. Meam demum ne responsionem quasi noVam ex pectes opus est, eum iam sappe pro iure in me tuo vaticineris quid responsurussim : et non modo inpos libens in amplexus filium acet piam . verum etiam immortales tibi grates habeo, qui tanto me locupletes et Ornes munere, tantaque accumulos laetitia , tamque hi