장음표시 사용
181쪽
mit 'larsi vita, lineis cbmprehensa tredecim. Tum in nostro quidem exem plari folium, sequitur vacuum. Quarto demum solio iptam opus cum comis
mentariis incipit. Τextus aeque ac commentaria, quae extremos tres margines occupant, sunt rotundo citaractere impressa, ille quidem majori pereleganti, haec vero minori. Custodes, & paginarum numeri desunt. Initiales litteras parvas, & signaturas ipse typographus adjecit. Plagularum lasciculi universim sunt ab , iique omnes quaterni, excepto secundo b, & ultimo R. qui terni sunt. In superiori paginae sinistrae margine 'capitalibus litteris Liber, in paginae vero dextrae margine libri numerus, e. g. Octavius legitur imprel-sus. Ad mlcem prim' ultimi solii paginae haec pariter impressa leguntur: Opus Valerii Maxiηit eu omniboni Leoniseni viri fiatissimi examinata interyreis talide Desieiter explicit. Impressum Venetiis. In aversa pagina legitur hoc olt, index primarum citJusvis plagulae vocum. Editoros Valerii Maximi
Bipontini duas excitarunt hujus scriptoris editiones venetas cum expositione, seu commentariis omniboni Leoniceni, alteram quidem anni I 82, alteram anni I 85. Utraque annis aliquot antiquior videtur esse nostra, cujus nulla
apud editores Bi pontinos, de Bure, Hamberger, Ortandi, Harinood exstat memoria. Τypi Jensoniani esse videntur.
LXXXVI. Μ. Celii Fabii Quinetiliani Institutionum oratoriarum
Libri Xl1. Ex recensione omniboni Leonicent. In FOl.
In avorsa primi solii impressi pagina incipit Tabula quinctiliani, seu index
Oapitum cujusque libri, in duabus columnis impressus, qui terminatur in aversa secundi solii pagina. Tertii solii prima pagina vacua est. In aversa autem pagina solii ejusdem legitur editoris ad Moysen de Busarellis Episcopum Belumnensem Epistola, in qua testatur, se tertio abhine anno squam stilicet ejus edendi consilium cepisset) librum isum auditoribus suis exponere aggressim ita vitiatum reperisse, ut nusquam ferme sincerus videretur: interdum etiam fuisse, tibi nullus omnino sensus elici posset. Quare eius emendandi consilium se demum cepisse, ad id auctoritate laudati priosulis praecipue permotum. Folio demum quarto opus ipsum incipit, citaractere impressum rotundo, eoiaque plane nitidissimo. Vt aeque nitidum in nullo libro hactenus descripto me reperisse putem. Charta quoque satis munda, & alba est. Chartarii signa duo observavi, & quidem irequentissime libram circulo inclusam, rarius caput bovinum, cujus inter cornua duplex stilus alaendit modo in rosam, seu, si mavis, polygonum, modo, sed rarius in coronam desinens. Capitibus praefixa quidem sunt brevia argumenta. Sed numerus capitum non est exinpressus hac e. g. vel simili ratione ea it secundum, eaput tertium. Libris a tem singulis charactore capitali praefixi sunt tituli hunc, vel similem in modum : Marci Fabii Quinctiliani oratoriarum Institutionum iliber quartus. Initiales litterae librorum & capitum, custodes, & paginarum numeri desunt. Plaguiarum salaiculi sunt. a3 , signati a -- a, adeoque a3, nec non&.-B. C. D. sunt
182쪽
Sunt omnes quaterni, praeter c. e. g. i. n. p. L A. G ternos, & D'duernim. cujus ultimum inlium Vacuum est. Prima duo solia, quae indicem capitum complectuntur non siliat signata. Pagina quaevis integra lincas complestitur sq. unam tantum alteramve go lineas complo lentem observavi. Occurrunt puncta, duo puncta, & interrogationis signum, nec non diplitongus ae. in
fine Iibri duodecimi capitalibus litteris haec tantum impressa leguntiir: M. Fabii Quinctiliani oratoriariim Institutionum Libri Duodecimi es estimi senis. Edi
tionem venetam harum Institutionum ab Omnibono Leoniceno curatam, &Venetiis a Nicolao Jenson anno I 7r vulgatam multi, & vix non omites, quos prae manibus habeo Bibliograptii excitarunt. Verum de nostra hac quae uota anni, loci, typographi caret, omnes altum silent, praeter Ortandum, qui in indice alpliabetico ad vocem Quinctilianus nostram forte designat editionem. dum unam laudat impressam charactere pulcherrimo sine anno, loco, & typograptio. Veneta illa anni I 47 I. graeca non habet . ut editores Quin tiliani Hipontini adfirmant: nostra vero habet. Iisdem testibus editoribus in Epithola omniboni Leonicent ad Moysen da Busarellis haec inter alia leguntur: Accedebant iusta praeces magisti Nicolat Inson Ilai alterius, ut sere dicam Dordali: qui libraria artis mirabilis inventor: non ut scribantur ea-Iamo libri: sed veluti gemma imprimantur: ne prope Aillo primus omnium sput vit ergo omni bonus, vir cetera doctissimus, & eruditiminus, Nicolaum Jen- έ filiso artis impretariae inventorem) ingeniose monstravit, ut huic viro, qui
de re literaria tam bene meruerit, nemo si, qui non favere summopere debeat. Haec autem desunt in epistola Omniboni ad eundem Moysen nostrae editioni praefixa, leguntur autem cetera omnia, quae ex eadem, qualis quidem Jensonianae editioni est praefixa, excerpserunt editores bipontini, ut adeo ea sola studio sublata in nostra editione videantur, quae Nicolaum Jensonium a tingunt. . Atque cxinde quidem probabilis mihi admodum con3ectura subnascitur Jensonianam editionem sorte non diu, postquam prodiit in lucem, . ab alio quodam typograptio venetiis aut alibi etiam commorante iteratam suisse, graecis nunc adjectis atque iteratam hanc editionem noliram esse puto Nolini tamen sine testibus, aut facta utriusque editionis collationbo. praecipi
LXXXVI l. Francisci Philelphi Epistolarum Libri X, l. in FOL
hi fronte primae paginae capitalibus litteris impressa leFntur sequentia: Francisii Philes 'solarum Liber Primus. : His subjecta iisdem litteris in- scri ptio primae epistolae: Franciscus Philelsus Leonardo Iustiniano Salutem Pt irimam Dicit. Tum immediate sequitur prima epistola. Singulis etiam epist lis similis praefixa est inscriptio, charactere tamen eodem, quo iplae epistolae, impressa. In fine singularuin opistolamna notantur dies, & annus, quibus. scriptae stini. Continentur autem in hac editione epistolae,' quas auctor C leberrimus, Orator, & Poeta Laureatus, in celeberrimis Italiae academiis
183쪽
graecarum, & Iatinarum litterarum Pro Dr, Eques auratuS, & ad princiis es Italos legatus ab anno I 427. usque ad annum I 6 I. partim ad viros il-us aetatis litteratissimos: partim ad summos principes partim ad amicos dedit. Vixit auctor, teste oriandio in Origine e progressi aesta flampa ad annum
usque I 48 I. cl. de Bure praesentem editionem omnium primam esse incuncta ter adfirmat: eandemque ex litterarum similitudine cum litteris loliannis de Colonia veneto huic typographo celeberrimo adscribi testatur, excusana circa annum I 475. Quamvis vero haec editio non omnes complectatur Philelphi epistolas harum quippe posthac numerus eo excrevit, ut libros em-cerent triginta octo) in magno tamen apud eruditos, teste eodem de Bure, habetur pretio, eo quod omnium editionum sit prima: ejus quoque rara sint exemplaria. Impressum est autem istud opus charactere rotundo pereleganti,& chartae mundissimae. Graeca etiam Vocabula non ineleganti sunt citaracteis re expressa. Litteras initiales parvas ipse typographus adjecit. Custodes vero, signaturae, & pamnarum numeri desunt. Interpunctionum fgna sunt .
punctum, & duo puncta. In fine operis seu epistolae Philet plii ad Ludovi- eum Casellam ex Mediolano quarto Idus Mattias anno I 46 I. datae nillil aliud legitur, quam Vox, Finis.
LXXXVIII. S. Antonini Archiep. Florent in. Tractatus de Excom
municationibus tam majori, quam minori. Interdicto Ecclesiallico, Sulpensione Sc Irregularitate. in 4to.
Tractatus isti in duabus columnis charactere gothico minori impressi sunt. In prima primae paginae columna haec, tituli loco, leguntur impressa: Reve- νὸndissimi domini archiepi soretini beati antonini orsis pricatoε viri utriussa p eine sitis i. Tractat' feefuras. Felieitcr incipit. Tum immediate in e dem columna sine ullo alio titulo incipit Tractatus de excommunicationibus. Capitulis nulli praefixi sunt tituli. Attamen typographus spatium reliquit v euum, iis adscribendis lassiciens. Desunt quoque litterae initiales, custodes,
signaturae, paginarum numeri. Interpunctionis signum unicum observavi,
nempe punsitum. Littera lod raro punctum habet sibi impositum, idque adeo exiguum, ut pene oculos fugiat. Pro ae ubivis est e simplex. Charta est firma admodum, munda & alba, habetque margines satis amplos. Tractatis bus de ' interdicto, suspensione, & irregularitate non sunt praefixi peculiares tituli, sed solo spatio vacuo, quod typographus reliquit, distin quuntur. In fine Τractatus de irregularitate haec tantum leguntur: Amit. Laus Deo. Ac- cedit tabula tribus soliis comprehensa argumenta extubens singulorum, cuiusvis Tractatus, seu, ut hic dicuntur, tituli capitum. In filae hujus tabulae
non nisi haec habentur impressa: Finit Tabula rubricaru felicit. Typi viden Z tur
184쪽
tiir esse veneti aut Nicolai Ienson. aut Ioli. de Colonia. Non immerito hane
editionem, quam a nemine excitatam reperi anno Ig77. anteriorem a me haberi, patet ex Mescriptione a me data.
LXXXIX. HistoriaFriderici I. Henrici VI. Philippi. Othonis IV.& Friderici II. Imperatorum, ab Au Onymo, COTUO tamen scripta. in Fol.
In fronte primae paginae typis iisdem, quibus ipse textus impressa haeeleguntur: Historia Frideriei imperatoris magni. hui' nomis primi ducis 'euorum o paritele sue: tum immediate ipsa incipit historia. Initio autem operis auctor de majoribus agit Fridorici I, atque de illis praecipue, qui ante eundem
imperii habenas moderati sunt: quemadmodum narratis rebus a Friderico I. gestis ea subtexuit, quae ab ejusdem Friderici in Romano imperio successbribus supra nominatis gesta sunt. Stilo usus est pro temporis illius ratione satis culto, & vcritalia amorem ubivis prodidit. Ad annum 1ao5. de se ipso adnotavit: Eodem anno ego ad religione veni: ad annum Vero Iao7: Ego ad ordinem 1 monstratensem veni. Continuavit historiam usque ad ad. annum Iaaq. Sed de cxterna hujus oditionis forma nunc loquar. Liber totus in capita seu sectiones triginta octo divisus est. His vero nec numeros, nec titulos praefixit typographus, adeo ut rolicto solum spatio vacuo, quod adpingendae initiali cujusvis litterae lassiceret, plerumque secernantur. Desunt enim ubivis litterae initiales, uti etiam custodes, signaturae, paginarum numeri, &inscriptiones. Quaevis pagina triginta octo lineas improstas continet. Totus voro liber paginis impressis quadraginta quatuor absolvitur. Litterae sunt rotundae eaeque perelegantes. Abbreviaturae occurrunt paucae. Pro ae ubivis, est e simplex. Signum interpunctionis in ipso contextu aliud non observavi. quam punctum. In fine vero quorundam capitum puncti loco, duo puncta occurrunt. Opus terminatur in avorsa solii quadragesimi quarti pagina, linea trigesima secunda. Exstat hujus editioniS, certe rarillimae, exemplar in Bibliotheca Monasterii Imperialis Weingarten in Suevia, cujus meminit cl. Zapsus in Aetlen in einige Noster Schreabens &c. pag. 32. Adfirmat idem, tam rara esse ejuS exemplaria, ut manuscriptis pene codicibus aequiparentur. Putat opusculum istud circa annum I 7o. esse typis exculam. XC.
185쪽
XC. Bonorii Augustos dunensis Libri tres de Imagine Mundi.
in . Fol. . Primus liber mundi hujus aspectabilis descriptionem continoi gener lem. In secundo auctor agit de tempore, ejusdemque variis divisionibus &mensuris apud .varias gentes. Liber tertius est chronicon brevillimum a mu di origine usque ad Conradum Ill. Imperatorem deductum. De hoc vero haec tantum adnotavit auctor: Conradus Npnavit nuos XIIII. Atque ex hoc quidem conjecturare licet, quo tempore auctor vixerit. Obiit nimirum Conradus III. anno II 58. oportet igitur auctorem nostrum saeculo duodecimo floruitse. Quis, aut unde suerit, non satis constat. Natione gallum, & scholae Augustodunensis gallice Autun) rectorem fuisse olim conimunis erat opianio. Verum cum in suis operibus, quae oppido multa & varia ad nostram
aetatem pervenerunt, sere tantum germanos scriptores, ritus quoque gemmanos commemoret, germanum fuisse recentiores non nulli docte probarunt,
inter alios Le Beus in Recueil de diver. eeriis potir eclaircir I'hi toire de Francetom. I. pag. 254. seqq. Ex eo certo, quod Augustodunensis adpelletur, Gallum fuisse, non probatur. Augustodunum enim nomen est pluribus civitati bus olim commune, . & in ipsa germania, quod hodie Auest dicitur oppidulum, haud longe a territorio Basileensi remotum, olim Augustodunum, &Augusta Rauracorum dicebatur. Qui plura de nostro auctore, ciusque scriptis nosse cupiunt, adeant P. Bernardi Pea Dissertationem Isagogicam adtom. II. Th6auri Anec t.
In fronte primae paginae haec Verba leguntur: Crylianus adsolitaria quemdam de ymagi e mundi. Honorio. Sequitur deinde Christiani ad Honorium Solitarium opistola, qua eundem rogavit, ut hunc de munio aspectabili librum componeret. In eadem pagina incipit Prologur de νmngine mundi. Honoris; qui terminatur aversae paginae linea a4. In eadem linea legitur: Incipit νm
Capitulis singulis similes praefixi sunt tituli, qudi numerus, aut capitulum expressis verbis indicetur, e. g. Capitulum De ereatione 11iundi, quod est secundum primi libri. Terminatur autem primus liber solio II, pagina prima, linea 3o, his verbis; Explisit liber. Fm'. In stonici aversiae paginae Incipit Secundus, idemque terminatur solio 34', prima pagina linea I 8, cujus ultima verba sunt: Explieit liber sed 3. Immodiate auteni '' ε; . . . Incipis tertiun
Ad finem libri tertii nihil prorsus est adjectum , sed terminatur hic liber so
lio 46. pagina prinia, linea Io, ipsis auctoris. Vnrbis: Conradus regnavit anos XVII Desunt ubivis litterae initiales . . custodes, fgnatui ze, paginarum numeri, & inscriptioneS... Litterae sunt gothicae formae; oblongae, & porei
186쪽
gantes. Interpundionis signum aliud non occurrit, quam punstum charta est omnino mundissima, & habet amplissinos margines. Quid multa' Typidc charta prorsus conveniunt cum typis & charta, quibus impressae sunt viatae Philosophorum, & Alcinoi Epitoma Disciplinarum Platonis recensitae ad annum 147 2. N. 4. Disserunt solum tria haec opuscula in numero linearum Ρajusvis paginae. Nam in Imagine mundi quaevis pagina non niti 3o. lineas impressas complectitur; in vitis Philosophoriim 31, in Epitoma alcinoi vero 33. cl. Michael Denis in-ber garellischen pag. 2o I. Vitra Philosophorum , secundum lianc editionem, recensuit, eandemque a Fri derico Creusner Norimbergensi typographo excusam esse adfinnaviti De ima ne mundi vero, & de Epitoma Alcinoi nihil omnino commemorat. Ast HambergeruS Pari. IV pag. 246. & pag. 533, nec non cl. de Bure Bibli graph. Instructio. N. 1267. meminerunt editionis, quae tria modo laudata opuscula simul complectitur. Uterque tamen solius Maiitatrii, ad quem pro-Vocant, testimonio subnixi suisse videntur, & in eo errasse cum duce suo, quod epistolam dedicatoriam Epitomes Episcopi Tropiensis ad Cardinalem Cusianum anni, quo scripta est, nota insignitam esse adfirmaverint. Sane cLde Bure expressis vcrbis adfirmat, id, quod insinuavit tantum Hambergerus loc. cit. pag. sis. in fine voluminis, id est, Epitomes Alcinoi haec verba legi: Erisopus Tropiensis a tur Meolaum Cusensem M. CCCC. LXXII. XXIV.
die Novemb. Subscriptio autem in fine Epitomes secundum nostrum exemplar longe aliter se habet. Cons. N. IT ad ann. I ra. Quidquid sit: ego quidem non dubito, quin imago mundi, modo recensita, vitae Philosophorum, & Alcinoi Epitoma, quae duo posteriora opuscula ad annum I 472. N. ιζ. descripsi, ex eadem prodierint typographia vel simul. vel certe non diu alterum post alterum. Facile mihi consentiet, qui dicta tum hic, tum ad Runum I 472. N. IV. sine praejudicio inter se contulerit. Maittairium in asesignandis Iibrorum titulis & subscriptionibus frequenter errasse, aliosque in errorem induxisse, multoties observavi. Quare probabilissimum mihi est. AIaitta trium horum trium opusculorum eandom excitasse editionem, quam modo descripsi: & in eo solum lapsum esse, quod subscriptionem fallam, ex alio sorte libro per errorem transscriptam excitaVerit.
XC i. Iohannis Νi ier ord.' Praed. Praeceptorium divinmegis sive Expositio Decalogi. in Fol.
Initio statim, sine ullo titulo, duplex Iegitur index, prior quidem Riph
veticus materiarum, qui terminatur in prima solii a7. pagina, columna s eunda, alter Vero singulorum cujusvis praetcepti, seu libri capitum. Terminatur in aversia pagina solii 28, columna secunda, linea eta, cui haec tan
tum sunt subjectar Et se e finis. In fronte primae columnae solii aq. tituli
187쪽
loeo haec leguntur impressa: Deipit proloeus ἰ exro laseis decalogi sessim frem
Ohdn8 Nider faere theologie Uessorem odinis 1 iratorus In fronte secundae columnae ejusdem paginae: Tncipit se tortu Hine Iegis eapitulum primum. In stiperiori margine cujusvis paginae Praeceptum & Capitulum notavit typographus e. g. Primum Proeceptum Capitulum tredecimum vel Capitulam XV.Capitula in sokones minores divisa sunt. Indicantur illae litteris in margino adpositis a. b. c. &c. Volumen integrum foliis impressis constat 33r. Ad calcem circa medium secundae columnae solii sequens legitur subscriptio: Explieit preceptorium divine legis. Fratris Fhannis N er sacra theologie
professoris eximii ordinis predicatorum. Conventualis Nurebetatnsu. Litterae gO- illicam liabent formam, suntque paulo majores, & sculptae. ut videtur, non fulae. Desunt litterae initiales capitum, custodes, signaturae, paginarum n meri. Interpunctionis signa duo observavi, punctum scilicet, & duo puncta; quae tamen illo rarius occurriint. Aliam hujus operis editionem recensui ad an. I 475. N. XI. Hambergerus in ιuuersa=igen matrichten V. 'ris. 4. pag. 7o a. editionem ejusdem excitat nota anni, loci, typograpiti destitutam. Subscriptio totidem constat verbis cum subscriptione editionis modo recensitae. Sola di flerunt orthographia. Hambergerus sceptoriu - fris Johanis - essoris - predicato eonvituaI; quae verba aliter non nihil imprelsa sunt in nostro exemplari. Quare dubitare licet; an Hambergeri editio si eadem
cum nostra: nostra certo antiquissima est, ante annum saltem I 476. excusa, , ut ex characteribus a me assignatis colligitur.
XCII. Guillelmi Duranti Repenorium Aureum seu Breviarium Glossarum & Textuum luris Canonici. in Fol.
In fronte operis Epistolaris Ilogus Guillelmi Durati spreulatoris in Rer tortu aureu: ad fere esu in Iure canonico id glossa g textuu eophensa: Incipit
feliciter. Hunc prologum auctor inscripsit matheo sancte naris in portisusiacono eardiali. Τorminatur Prologus in prima pagina secundi folii, columna secunda: linea 3, cui haec sunt subjecia: Explicit alogus. Reipit Itb'Prim'. Sequitur nempe auctor ordinem V. librorum decretalium. Primus liber terminatur in aversa pagina solii 47, columna secunda, linea 7. Tum immediate Incipit Iiber secundus. de judiciis. Rubrica. Libro tertio coronidem imposuit typographus in aversa pagina solii I 33, columna prima, linea et , cui subjecit sequentia: Repertorii Aurei Guilhemi duranti ad dius canonisu temtius liber finit feliciter. Deo gracias. Hae duae voces sunt charactere majusculo impressae. In fronte primae columnae solii 134 Incipit liber quart' de fronsaliis re matrimonii . R. Quinti libri finis est in avorta pagina solii sto6. columna secunda, linea aq, sine ulla subscriptione. Folium immediate sequens vacuum est. In fronte autem solii ao8. incipiunt Casus loci' iuris
188쪽
in qbus e ipo fio suspensus. IV. Ad calcem horum casuum solio aget, pagina prima, columna secunda post medium haec legitur subscriptio: Εκ-1 Iisit rei forti m flagistri Guillelmi duranti. deo Gracias. His subjecti sunt duoversiculi sequentem in modum impressi:
sitie pridem pi sunt sparsim tradita i
Hec nune fuse facili mons, at tibi e
Litterae gothicam habent sormam. Videnturque sculptae esse, non suste. Charta cli admodum firma, sed minus alba. Columna quaevis integra lineas complectitur imp effas 35. Initiales litterae, custodes, I gnaturae, paginarum numeri, & inscriptioncs desunt. Interpunctionis signum aliud non observavi, quam punctum. Non dubito, quin haec oditio sit antiquillimis
accensenda, & ante annum salicin I 77. eXcusa. Antiquiorem editione ve-ncta anni I 06, quam excitarunt Ortandi, & Hanabergerus, a nemine excitatam memini.
XCIII. Ρetri Comestoris Hiitoria Scholastica. in Fol.
. Haec oditio si non prior vel coaeva, certe tamen non mult6 posterior est Augustana, quam ad annum I 73. recensui, ubi etiam de auctore, &operis argumcnto quaedam breviter dixi: Habet certo summae antiquitatis notas. incipit sine ullo titulo verbis Illis Epistolae auctoris Dedicatoriae: eueredo patri ac duo suo guilhelmo dei gra senonensi archievo. Petrus seru' crisi 1 biter trecensis. Issia bonili ρο exitum Olin M. Τypographus nec libris tit ' los, nec capitulis numeros praefixit. Desunt etiam litterae initiales, signaturae, custodes, paginarum numeri, & inscriptiones. Libris tamen sng lis prae laxa sunt brevissima singulorum capitum argumenta, quae initio singulorum denuo repetuntur. Litterae sunt gotlucae larinae, & lito in genere admodum elegantes. Interpunctionis fignum passim occurrens est punctum. Puncta duo admodum raro occurriint. Charta satis firma, & alba est. Quaevis pagina in duas columnas distincta est, quarum quaelibet integra lineas impressas 42. complectitur: Liber Genesis terminatur in averta lalii impressi quadragesimi pagina, columna secunda, linea 38. In prima columna lalii imprelsi et a I, linea II. Incipi iit Capitula historis evangelice, quae torminantur in prima columna aversae paginae selii aeta, linea 4, Ad calcem operis, seu paginae primae lalii 3o3. haec tantum impressa leguntur: Explicit historia se Iastica. Silent de hac editione omnes, quotquot consului, Bibliographi praeter Hambergerum in tu etIabisen matri ten rc. q. pag. 264. qui eandem
189쪽
XCIV. Matthaei de Craco via Theologiae Prose ris liber de ar
te moriendi. in Φ. Auctor hunc libellum in sex partes divisit, quarum ima est de scientia
bene moriendi, ada de tentationibus bene morientium 3tia interrogationes continet laciendas morientibus. 4ta institutioncs iisdem suppeditandas, nec non precationes, Sta eXhortationes. 6ta preces coram morientibus, dum animam agunt, sundendas. In fronte opusculi loco tituli haec leguntur impressa: Deipit plagus in librum de arte morieri magistri mathei de cracovia sacre theo- Itala professoris. Tum ipse sequitur prologus lineis I9. comprehensus. Li ' terae gothicam habent sormam. Interpunstionum signa sunt punctum quod saepe hanc hanc habet formam r), Semicolon ;) in fine majorum secti num, & tertium quoddam hujus sorinae ). Initiales litterae, signaturae, cullodes, paginarum numeri & inscriptiones dolanti Charta est firmissima, alba admodum, sed minus polita. Quaevis pagina 27. lineas impressas continet. Opusculum finitur in aversa pagina solii r7, linea 6, cui haec subjecta leguntur: Explicit liber utilis de arte moriendi Μgri Mathei de Craeouia.
XCV. Tractatus de Missa seu ossicio Missae Magistri Nicolai
Est explicatio procum & ceremoniarum, quae in missa tum privata tum solemni rocitandae, ac observandae sunt. In fronte opusculi leguntur sequentia tituli loco: Incipit Tractatus haec verba sunt capitalibus litteris impressa. non item sequentia) de missa seu incla misse editus. A magistro. Nicolao Andree de civitate. Theatina iactore vexerabili decretorum. Integrum opusculum soliis impressis et 8. absolvitur. Characteros sunt rotundi, non inelegantes, si singuli spectentur; at minus regularis corum est. situs in integris vocibus. Littera initialis initio opusculi deest. Desunt etiam custodes, fgnaturae, paginarum numeri, & inscriptiones. Ad calcem non nisi haec verba leguntur litteris capitalibus impressa :Sit e Laus e Deo.
XCVI. Salomonis III. Episeopi Constantiensis Glossarium lati-
1aum. in F Ol. Μagn. Salomon, cui Glossarium istud post Trithoinium a plerisque fuit adscri
tum, monachus , primum ad S. Gallum, tum Ludovici Germaniae regis C pella-
190쪽
polianus, ab eodemque Abbatiis Eluacensi, Kampidunens, & S. Galli Mecessive Praefectus tandem circa annum 80o. Constantiensis Episcopus creatus est. quo quidem in munere anno 92o. diem supremum obiit. cons. Ceillior
H loris generale des aureura sacris U Ecclesiastiques tom. I9. pag. 539. seqq. Idem vero auctor adfirmat, Glossarium, seu vocabularium, de quo loquimur, non esse Salomonis, sed Isonis Monachi ad S. Gallum, qui Salomonis Magister exstitit, & Glossas in Prudentium scripsit. Ante ipsum idem adfirmavit Du Cange in Prasatione ad Gloissarium N et, & in indiculo auctorum,& plures alii. Verum qui praesentem curavit editionem auctor anonymus, trecentis, & amplius annis nos aetate praecedens, in Epistola proelibaticia, quam vocat, operi praefixa illud incunetanter tribuit Salomoni Constantiensi Episcopo, nulla Isonis lacta mentione. Idem Salomonem hujus lexici austorem adpellat Salomonem hujus nominis secundum. Tertium adpellavi, communiorem sententiam secutus. Sed quidquid de hujus libri auctore sit, praesens ejus editio, sorte unica, est rarissimis libris accensen hi. Exstat tamen ejus exemplar etiam in Bibliotheca Academiae Altorfinge, do quo, uti etiam de auctore operis, HuSdemque oeconomia fusius agit cl. Humelius in deeneuen von fellenen, uith sthr sestenen re. Stus 7. Quare breviorem mihi licet esse. Impressum est istud opus in duabus columnis chartae magnae, & firmissimae, amplis instruitae marginibus, charastere pereleganti. Interpunctionum signa duo occurrunt, punctum scilicet, & duo puncta. Haec tamcn rarius. Rarilsinae etiam sunt abbreviaturae. Litterae
1nitiales ligno insculptae, & floribus ornatae, ab ipso typographo adjethae sunt incluta quadrangulo, quod altitudine ubivis sere impressas duodecim lineas sibi succedentes adsequat. Hoc vero de litteris est intelligendum, ubi prima vice in ordine alphabeti occurrunt. Easdem vero iterato ponendas, &novam inchoantes sectionem typographus omisit. Desunt etiam ubivis custodes, signaturae, paginarum numeri & inscriptiones. Columnae omnes, quotquot numeravi, lineas impressas 55. complectuntur. Signa chartarii sunt plura. Omnium frequenti Isine occurrit rosa, seu, si mavis, flos alius, diversae magnitudinis, nec aequalem habenS numerum soliorum. Quae majores sunt rosae, octo ubivis sere habent solia: minores septem constant soliis, nec semper stilo sunt instructae, immo rarius stilum observavi, Saepe etiam occurrit uva. Ter, ni fallor, aut quater observavi strigilem. Semel tantum vidi triangulum, cujus basin stilus admodum longus in rosam desinens s eat mediam. Cl. Humelius loc. cit. pag. 336. duo tantum commemorat cha
tarii signa his verbis: Das eine ili eine flebeiablatterige Blunie an einenlaneten Sties, das andere eine Strieges. Quae cum in libris quibusdam a
Petro Schpeffero Moguntiae impressis pariter occurrant, inde coniicit, editionem praesentis operis eidem esse typographo adscribendam. Verum non
videtur mihi argumentum istud ex chartarum similitudine depromptum esse firmum, cum plures typographi eadem uti charta potuerint, & idom