장음표시 사용
131쪽
tuum. Libertas, omen jam perderet Parca, id quod Oxiguo conatu perfici docent tum Propertii loci II. 25, 82 peritus. Voss. pr. paratus. Loid. parvus cs. Con
cabitur. lli. 3, 40 parca - die. Heins. et Burm. Paria. Lachm. Parcae et quos attulit Cortius Lucan. V. 505. p. 644, ) tum vocum jam et tam saepissimo permutatarum testus Dukerus et Drahonborchius Liv. ll. b, 4 p. 44 sq. et quos nominat Seyssorius Cic. Tusc. IV. 3,
i p. 72. Accedit, quod ad verba:
ne perderet tamen. Lilierlas, jam Parea tuum
in eam, quam cernimus, speciem detorquenda valuisse videtur cum illa litteras appellandi temeritas, de qua existim stiurex Theb. VII. 173 tuos: deos et Ovid. Fast. IV. 665: bomn- stuarum. Ilf tuarum ot Calpurn. Ecl. lil. 3: duas horas. Pal. tuas, tum recordatio Titi, qui is diem quan dam so dixit perdidisse, in qua nihil utilitatis alleui contulerat, ut est in Lactantii argumento Theba-' in Parcae nientione deiur aliquid lo ei Platoni Legg. Xll p. 360
132쪽
idis ) a nobis in ciuetonianis cap. l. p. 4 edito est Barth. Adv. XVlli. 4 p. 899. Moroll. Dion. Chrys. Or. lli. p. 558. Enn Od. Vit. Epiph. p. 266. Α: diem putabant perisse, qui illos sine facinoro casu aliquo intervenientu fugisset. Martiat. Vll. 47, 12: Pordiderit nullum vita reversa
diem. Pergo ad alterum versum suo supplemento - in Hohdigeratio enim est: horridus . . . - resarciendum.
Nam quod in reliquis codicibus legitur: ipsos, id quum
ipsum leve et vel hac forma: horridus ipso dolerius esse intelligatur Oxemplis Statii Silv. V. 3, I9: Major corto illis Superos et Tartara pulsem Jnvidia. Theb. Ill. 195: longo toxamine matres Invidiam planxere deis , Quintiliani Prooom. VI p. 493: iluis non oderit
hanc animi mei firmitatona, Ar quis in me est alius usus vocis, quam ut incusem duos , filiorum, quos commemorarunt Cuperus Obss. II. 4 p. 182. Hoinsius Adv. ili. 2 p. 403. Oudendorpius p. 10 9 Cortiusque p. I 88 in Lucan. II. 36 cf. ΡcoHk. Virg. Aen. I l. p. 157 in iis locis, quibus miseri diis superis et ipsi Jovi Sen. Horc. Oet. 1674) invidiam sicuro dicuntur,
explanandis versati, tum salso proditum osse ovincit verborum ordo hieco: ipsos Invidia superos injustaque Tartara pulsem ; Superos enim non minus injustos poeta eXperius u8t, quam tu seros ei. Silv. l. d. et V. 1, 22:
injustos rabidis pulsaro querelis Coeli collis cui loco adjicero Barthius Adv. XXXII. 8 p. idii et Claudian. B. Gild. 170 p. 397 ot Stat. Theb. Vlli. 249 p. 842 ot Clavorius Clau-
Quibus verbis iluae sunt proxima: Et ex versu Suetonii: At Titus orbis amor rapitur florentibus Emanis. hiem de Domitiano: Sera gravem perimunt, sed justa pericula sal rem . ea jam intellexi nam seeus dixi in Suetonianis p. 8 sio eorrigenda esse: se Et ex versu Ausonii. Cuius uterili eversus legitur 11. 1 2 de mortibus Caesarum p. 217. CLArni Z. Pacat. Panes. p. 275 cap. X l. 6 : amor generis humani Titus. Angit hei t. de Carolo M. ill, 92: llex Cerolus es pulorbis, amor populi lue decusque.
133쪽
dian. Eutr. Il. Praes: 51 p. 313 omiserunt Senecam Herc. Oet. l. d. : Superosque et ipsum vocibus pulsans Jovem es Cori. Lucan. ll. 466 p. 267); sin vero vocem injusta interpretere Superis non minus, quam Tartaris referri, quae jam excusandi illud ipsos injustos superos erit ratio 3 Ac. cedit, quod proprio et significanter a poeta rem, quae Rgeretur, proferri et indicari oportuit: in varias enim sententias d iducitur vox horridus. Itaquo quum ab hoc loco alienissimum sit animo in mari aut recoli poetam ferali habitu, ut diximus v. 35, horrentem cs Germanic. Arat. Phaen. 197: horrida vultu. Stat. Silv. II. I, 169: barba rus horror. Theb. V. 602: horrida moesto Excutit ore cibos id est is conturbans plumas Vet. Schol. p. 281. X. 354: Oraque pectoraque et viridem scidit horrida vestem cs. Bari. Ηeroic. l. p. 91: vittisque solutis Hor.
rida. Quintil. Decl. III. 1 2 p. 69: virum Martio habitu horrentem ), congruentissimum carminis sormae
narrari deos incusatos verbis horridis Tib. l. b, 6 id est is asperis, ferocibus Diss. p. 111 cf. Quintil. Decl. X. 7 p. 219: horrentibus verbis urna praecluditur, quem locum a Burmanno Petron. 99 p. 607 explicatum
non recordatus est Peerlhampius Virg. Aen. l. p. 7), res ipsa hortatur, ut insaniae et irae, qua efferatum se consessus est Statius v. 27. 23, memoria huc repetatur
inseraturque aut is dicendi modus, quo usi sunt Ovidius Mel. VI. 685: ubi blanditiis agitur nihil, horridus ira et Corippus Jο. ll. 466: it horridus ira. IV. 847: adversi frontem serit horridus ira Fortis equi aut hoc, quod ego pervelim:
Invidiae superos injustaque Tartara pulsem
Quo iacto tantam Statii orationi constare perspicuitatem,
quantam Virgilii ei loco Aen. I. 296 , quem mutuatus est Cassiodorus Var. V. 21 p. 80 b: Furor impius intus
inclusus fremit horridus ore cruento aut Senecae Herc. Oet. 550: sagittam prome, qua quondam horridus Jovem petisti. 580: Precibusque Amoris hor- Diqiligod by GOrale
134쪽
ridi matrem colam. Iae. Quaest. Epio. p. bi, quis est quin concedat 3 Accedere autem ad ejus supplementi, quod quaesivimus, viciniam suppositicium istud ipsos declarat saeta horum locorum contentio: Claudian. R. Ρros. III. 237 mortifer ille Ovid. Am. lil. 7, 18 ipsa juventa. Bern. ista. min. Ρan. 44, 3. Nagar. Ρan. 28, 1. Dr . Sil. VI. 309 p. 310). cod. Clav. Vere estus ut apud Catullum 97, 7 Sangem. Dat. Laur. es tu).400 ignes. Ρulin. aestus. B. Gild. 317 aestus. LOVan. ictus. Bum. Anth. Lat. V. 114, 21 p. 389 sq. add. Conjeci. X1V. Usum autem vocis aestus his definirμtae probare licet: Theb. m. 18 Val. Flace. Ill. 677): vario sic turbidus aestu Silv. III. 1, 39 ot Sil. ll. 619. IX. 23 turbidus ira). Lucan. VI. 63: Aestuat angusta rabies civilis arena. Prop. lli. 23, 17: Nunc demum vasto sessi resipiscimus aestu. Quintil. Decl. V. 4 p. 108: inter illos inexplicabiles doloris aestus. Schulting. IV. 21 p. 102. Apul. Μet. V. p. 358: aestu pelagi simile moerendo fluctuat. Bul. Val. Flaee. III. 365 p. 279. Denique liquot causam et omittendi vocem aestu et inserendi illud ipsos ex eo fuisse, quod in hunc locum nonnulli id transtulissent, quod legitur V. 3, 69: Superos et Tartara pulsem Invidia.
Nonne gemam te, care puer, quo sospite natos Concupii. Sic is versus scriptus reperitur. At Domitius: is in aliis codicibus, inquit, mendose legitur quo sospite natos e Oncupii; nos vero non cupii legimus, ut dicat te sospite non desidorabam alios filios: tu
enim unus satis eras et te solo adoptivo eram contentus parueruntque ejus auctoritati cum omnes tum hoc addito verborum honore: is Pro non cupit Parin. et Domitii codices Concupii, unde ille bono emendavit Marklandus. Idem sentit Quockius. Neque in magno aliquo. discrimine ponendum puto, quod inihOfius . . in plenum Diuitiam by Coral
135쪽
eorum locorum indicona, quos tomero spreto omnium codicum consensu nec Ogente sotoritia quum corruptos consorot Marklandus aut ipse corroxii aut esge emendandos judicavit, s liune vorsum non retulit des Silv. Condie. p. 32. Cujus versus Veram spoclom nemo unus cepit.
Noquo id mirum: quotusquisque enim invenitur, qui qua arto inciso membratimque dicendi quavo verba disponendisiibtilitato votores poetao assuefacti sint, cum attentissima legendi carmina cura tum illo, qui ab Heinsiis et Seyssertis cum insigni et voluptate et lando usurpatus nunc dum mirifico rectas doctrinae damno fastidio osse eoopit, versiis laciendi more penitus compertum planstque sensu suo pereeptum habeat 3 Nam, nisi egregie salior, id ipsum, quod optimorum librorum consensus tuetur, a Statio scriptum ost in hanc sontentiam:
Nonne gemam Τ le, ea re puer, quo sospite natos Concupii
id est quo ego natos concupii te, caro puer, sospite γquid tandem te sospite suisse dicam, quod natos concupiscerem 2 Ut apud Ciceronem est Coel. 21: dixit profecto, quo vellet aurum. Virg. Aon. II. 150: Quo molem hanc immanis sequi statuero γ Cir. 315: Quo nune me - aut quuo me numina Aervant 2 Claudian. Rus. I. 48: Quo rabios innata perit 3 Manil. I. 744: Quo querimur flammas totum saevisse per orbem 2 es. Jae. p. 218.
Stat. Silv. II. 1, 138: Quo, diva, seros gravis exseris ungues 3 Heb. IX. 55: Quo gaudia tanti Empta mihi γ Vet. Schol. : cur petam ea 7 Reposian. Concub. Iart. ot Ven. 52: Quid Gratia cossit γ Quid Charites γquo, saeve puer, non licia nectis 2 Cort. Lucan. I.
663 p. 172. Maal. Silv. I. 2, 186 p. 180. Distant igitur plurimum, quibus doctorum homimini memoria videtur adhaesisse, ejusmodi loci, qualem habemus Theb. IX. 383: tu nobilo quondam - decus, quo AORpite major Diva - ferebar es. Silv. III. 3, 209: sospite
Quibus autom non contigit, ut sontentiam verborum: 'Diuitigod by GOrali
136쪽
te, care puer, quo sospite natos Concupii 2 vere perciperent, eos non est mirum aequo animo tulisse vocem sane quam indignam, quae loco concitatissimorum amotuum pleno subnecteretur. Neque enim jam obscurum est Verum ac germanum esse fremendi Verbum, non gemendi:
Nonne horridus aestu invidiae superos iniustaque Tartara pulsem i Nonne tremam
Gemitum' enim non esse iracundi et rabidi, sed moerentis Jul. Caes. Scaliger Poet. V. 14 ap. Drah. Sil. I.
425 p. 38 ot Maris Silv. III. 3, 197 p. 285, fremitum
indignantis Heinsius Ovid. Met. I. 199 p. 38 et Oudendorpius Apia. Mel. IV. p. 305, irae impotentis Barthius Claudian. IV. Cons. Hon. 111 p. 578 es. Savar. Sidon. Apollin. Epist. I. 11 p. 78 admonuerunt of Virg. Aen. Ι. 296: fremit horridus ore cruento. Boeth. Cons. Phil. IV. 3 p. 800. A: Irae intemperans fremit. LiV. IX. 10, 11. Luxor. XLVI. 4: irato pallidus ore fremit. Prudent. περι στε p. II. 314: Ridemur, exclamat fremens es. Lotich. Eleg. II. 4, 17: Ergo fremens, quis me manet exitus, inquit. Utrumque vocabulum frequentius permutatum fuisse testantur Drachenborchius i. d. , quem laudat Marhlandus i. d., et Burinantius Lu-ean. VII. 482 p. 498. add. Stat. Ach. l. 281: dominique gomit captivus inire Imperia. Vot. Schol. Barth. p. 1648 et Η6ins. Claudian. B. Gild. 330 p. 227 fremit. Virg. Aen. V. 148 plausu fremituque Virum. Hugen. gomitu. Ovid. Met. IX. 207: saepe frementem. Cantabr. Gronou. pr. gementem cs. XV. 606: confusa omentis Verba , ubi multi codiees trementis, unus timentis . Sedul. II. 128: Quosve dabas fromitus γSchod. Pulm. gemitus. Neque hic valero puto Virgilium Aon. H. 413: Danai gemitu atque ereptas virginis ira fiat. Progr. Crucenac. 1860 p. 6 fremitu aut ipsum Statium Theb. IlI. 196. 200: mretres Invidiam planxere dρis - Μequo ipsum memini Flesse - ge inituque
137쪽
Postquam de principio hujus versus absolvimus, dicendum est de verbis: Primo genitum qui protinus ortu Implicuit fixit que mihi. Sie in omnibus codicibus recte legi ait Iinhotius p. 32; Sili ius quidem p. XXXIII. et Quockius p. XXVI l. reserunt in Relidi gerano esse gemitum, quod positum videmus a Linden-brogio, Cruceo, veenhusio. occurritur primum a Barthio Animadv. p. 508: is De guis in infantem actibus et meritis, non de insantis in sese loquitur. Itaque omnia adhuc mendosa suerunt. Sed ut series orationis rem sequatur, scribendum habe nobiscum: Nonne gemam te, care puer, quo sospite natoη Non cupii; primo genitum
qui protinus ortu Implicui sivi que mihi γ Qui te sospite non quaesivi naturales verosque mihi liberos. Qui te, ut primum genitus es, mihi adsciri mihique quasia i et implicui. - Τum occurritur a Maalando v. 80 p. 411 a et v. 82 p. 411. b his, quae probavit Dueb-nerua: is Mendosissimus locus: nec a libris aut interpre. tibus quicquam auxilii. Vox gemitum sine dubio codirupta est: praecessit enim Nonne gemam te, care
puer, nee sensum ullum habet gemitum implicare alicui. rio illa igitur primo substitui gremium memor similis harum vocum mutationis in Eleg. ad Liv. 115. Et pro qui cui, ut mox cui Verba gonosque Monstravi: unde etiam apparet legi oportere Implicui vel Adplicui fixique: de so ipso enim et suo affectu loquitur; sic cupii, monstravi, erexi: et pro mihi
meum scit. gremium. Hae omnes sunt parvae mutationes et quae a cautissimo critico admitti possint in loco desperato. Jam igitur exit: primo gremium cui printinus ortu Adplicui fixique meum sensu optimo et sententia cohaerenti. Adplicui gremium est admovi, in caritate exprimenda usitata vox. Laertin. Etruso. 17:loniter adplicitos vultus, quemadmodum illuc restitui pro implicitos. - Recte etiam cui fixi gremium pro Diuitiaco by Corale
138쪽
adfixi vid. Lyr. ad Sover. 18, quod teneriorem quoque assectum exprimit. - Ausonius Protr. 67: Ipse alui gremioque fovens et murmura solvens palam imitatur hunc Statii locum et lituo etiam stabilitur gremium pro gemitum. Si qui A magis verosimilia proferre possit vel haec vero resutaro, libens ego vineta caedam mea. Haec Marklandus, quae nullius negotii est vero rosutaro. Quid enim incautius atque inconsultius proferri potest, quam si quis librarios, quorum Oeulis subjecta essent illa: coneupii, monstravi, erexi, ipsa ea Verba, quae et ejusdem ordinis essent ot media
v. 8 l) interposita v. 69 - 72. 74. 80. 83 , narrat in diversam formam doflexisso hanc: implicuit fixit que γquidve levius ista non modo tritissimum nomen gremium Bum. Anth. Lat. IV. 80 p. ibo. Marc. Capeli. lX. 918 p. 713: Gremio quo complicatus) in locum vocis genitum sufficiendi, sed prope singula vocabula transmutandi: gremium, ad plicui, meum licentia γQuid γ insol sentiam orationis, qua gremium patris insanti adplicitum utquo adeo affixum dicitur, non infans in gremium patris infusus libet enim uti verbis Ambrosii Hoxaem. U. 7. Poerili. Virg. Aen. VIII. p. li 7), quis tandem vol modiocriter tulerit 3 Quid P insaniem narraro v. 70 susceptum sita enim dicit Marklandus p. 410. a), v. 80 gremio adplicitum affixumque, V. 84 sinu Oxo optum Markl. p. 412. b) num
aut praestitutae carminis formao conveniens aut ullius rationis ost2 Sod satis jam cautum videtur esse, ne, id quod in simili causa monuit Gronovius Diau. p. 587is pro Papinio togatur Marhlandus. Quid dico Marklandus γ immo Barthius atque Heinsius. Nam, si Verum quaeris, Barthius illud Implicui fixi que proponere Oe- eupavit, quid autem IIeinsio transeribendum sit, declarant Adversaria ejus i. d. p. 595. s396: is gemitum Implicuit. Immo gremium Implicuit. gemam prae-γ8Serat. - Ausonius idyllio ad Nepotem: Ipso alui gremioque fovens et murmura solvens. Quid jam
139쪽
dieam de Quechio, qui quoi haec pronuntiaret p. XXVII: Aego scripsi: primo genitum qui protinus
ortu Inplicui fixique in illi Bariliivin tamen non nominavit ipsius hujus commenti: genitum - Implicui fixique mihi s auctorem Ergo cum tot inventis ipsum, quod multi adhuc ore circumserunt, Marriandi nomen sublatum est. Neo Veroinis am rem relinquimus, verum post tantam refutandi moram ambagesque lacili compendio pervenimus ad veri conjectationem hanc:
primo genium qui protinus ortu Implieuit fixitque mihi.
Quod eum ingenio Statii dignissimum tum hujus loci
sententiae longe accommodatissimum esse comprobare
licet exemplis Silv. III. 1, 28: Huc ades et genium templis nascentibus inser. IV . 6, 19: HNox memoranda diu geniumque habitura perennom. Achilli. I. 110: quem quisque sacrarat Accubitu genio que, locus monstratur. Gron. Sun. Thyest. 53 p. 195. Rutil. IL I. 16: Ordinis imperio collegarumque Duuntur Et partem Genii, quem venerantur, habent. Sidon. Apollin. II. 78: conterritus haesit Quisque sedet sub rege satraps: ita vinxerat omnes Legati genius. 191: Quo genio Plautus placet). XV.
34: Pallas - Hoc steterat genio, super ut vestigia divae Lambontes teneat Marathonia baca trapetas.
XXII. 20: Iaribusquo sit edo Quis genius cf. Ennod. Carm. I. 4 p. 312. B: Erigitur genio tellus tumefacta marito. Ep. I. 18 p. 30. A.: lapis imperiis genium collaturus. V. 4 p. 89. A. II. 26 p. 53. C. Dict. XII. p. 285. A). XI. 83: Tantus honos geniusque gonis, quibus dirimendis Et oxplicandis sufficiunt Barthius Adv. XXXII. 6 p. 1472 et Silv. I. 1, 1 p. 12 ot Rutil. I. 328 p. 101. 104 sq. Salmasius Capitolin. Ver. 10 p. 435 sq. Savaro Sidon. Apollin. Εp. I. 9p. 68. Itaque eo sero modo, quo morientes extremis OSemlis animas suas in ora superstitis mariti vel amici
transferro dicuntur Burm. Anth. Lat. IV. 347 p. 259), delicias, in quibus singularis quidam vigor appareret, Diuiti by Cooste
140쪽
genium suum Barth. Adv. l. d.) hic dicuntur implicare, ut a Quintiliano Decl. XII. 11 p. 251 is intus
implicitae animae - a serati ventre hominum cadavere pastorum) prorumpere et a Cicerono Divin. I. 36dii vim suam hominum naturis implicare et ab Virgilio Aen. VII. 355 lues ossibus ignem implicare. Quibus locis, quo succurratur vorsui Silv. III. 3, 18 a Maris tundo prave attentato, adjicere libet Theb. X. 719: colla manusque tenebat Implicitus Vet. Sehol. p. 1239: totus totum complexus ) et quae in medium attulit Burmannus Val. Flacc. l. 264 p. 61 et Lucan. III. 694 p. 222, eui contra Martilandum savit Ruhnhenius Rutil. Lup. II. 6 p. 98. Figoro autem deliciae eundem genium dicuntur, ut a Claudiano Epith. Hon. et Mar. 6: meus omnis aberrat In vultus, quos fixit Amor, quod a Barlaeo quidem Heroio. IV. p. 570: meus omnis aberrat In Vultus, quos Eva gerit non transcriptum) qui his explicavit: is quos pectori ejus infixit exemploque Venantii Fortunati Carm. de Nupt. Sigiborti et Brunoch. VI. ap. Barth. p. 800: animaque recurrens Ad vultus, quos fixit amor confirmandum putavit, ipse Heinsius p. 173 sprevit non lacturus, si Quintiliano potius Decl. XVll. 19 p. 348: non poenitet tamen fixisse illum spiritum rigoremque pereundi of Sen. de Tranq. 15 p. 234 Elg.: penitus hoc malum so fixit animum intendisset aut Virgilio Aon. III. 250: Accipite ergo animis atquo haec mea sigite dicta cf. Juvenal. IX. 94: intra to figo. Aen. VII. 457: conjecit et - fixit sub pectore taedas. Val. Flacc. VII. 463: Carinina nunc totos Volvit figitque per artus Aesonidae ) Statioque et Claudiano, apud quos auribus, sensibus
gero inveniri docuit Barthius Achiil. I. 380 p. 1664sq., quam huic Statii loco Silv. Ι. 2, 84: haud ulli veho-
mentior unquam Incubui, genetrix, iterataque vulnera
fixi fodi Rehd. , cui proximum est it Iud Senecae
Here. Oet. 519: longum serons Arundo vulnus tenuit haerentemque fugam Mortemque fixit. Quid, quod