장음표시 사용
121쪽
recte habeant: quid puerum primos vagitus edentem hoc enim dicit Statius: vinctum genitali carmine fovi
Poscentemque novas tremulis ululatibus auras Inserui vitae et poetam genitali carini ne non salutantem,
sed, si diis placet, foventem quanto quamque eXimio putas personuisse concentu 3 Pellantnr igitur jam tandem ineptiae istae hujus emendationis perspicuitate:
ac vinetum genitali stamine lavi.
erum est enim trium, quibus infantem apud se natum monstravit poeta, argumentorum alterum osse genitales tamen sive laseias, quibus insantes recens natos obvolutos esse planius meliusque, quam Burmannus Ovid.
Ib. l. d. p. 55 laudatus ille a Maalando p. 410, docu-orunt Salmasius Vopisc. Aurelian. 4 p. 42I sq. cs. Selineid. Scripti. R. Rusi. IV. 3 p. 373), Cuperus Obss. I l. 9 p. 203 sq. Worasdorsus Him. Ecl. IV. p. 112 sq.
Quibus autem litterarum fidem exigenti probem, quam edixi, mutationem, locos expromam hosce, quorum nullam rationem habuit Marklandus Praef. p. VIII., Claudiani Eutr. II. 458: toxontum laudabas carmina. Reg. tramina. H. Cons. Stil. II. 346: teneros de stamino risus Vagitusque audire putes. Petav. se . atram in B ut
nentos fatalia Parcae Stamina. Strog. Leid. pr. Earmina. Anth. Lat. IV. 218, 1 p. 163 Parcamina crimina. Mee . carmina. Perott. stamina; alios protulerunt
Heingius Claudian. Εutr. l. d. p. 346 ot Adv. II. 1 p. 200 sq. Bumannus Ovid. Met. XI. 169 p. 758. alter
Bumannus Prop. Il. 1, 9 p. 204. Accedit in oum numerum Avienus Arat. Phaen. 626: ille reportor Carmina Pleiadum numero deduxerat, a quo facile pedispicitur idem atquo ab Hygino P. Astr. II. 7: ridicunt Mercurium - septem chordas instituisse Ox Atlantidum numero Munck. not. 11 p. 439 ita narratum esse, ut in novam sententiam, quemadmodum Progn. 1.: Phoebo in cornua surgit Tenuia verba Virgilii Aen. X. 725, ita hie diducersetur notissimum illud deducere fila Duili su by Corale
122쪽
Ansi Prop. VII. p. 46 sq.): Stamina Ρleiadum munero deduxerat, ut Progn. 52: hoc ex sonte velut deduxit tempora Lunae Navita. Ceterum a Claudiani loco proseimus ad Symposii versus Aeni Mn. 1: Hoc quoque Symposius de carmine lusit inepto et 15: Hos versus
seei subito de carmine Vocis post maximam doctorum hominum dissensionem hac arte restituendos: tentamine lusit inepto. - subito tentamine vocis.
Ergo intellectum est in percipienda et definienda Statii sententia longius a vero abenasse et eos, qui huic eclogae interpretandae operam dederunt, et Dempsteriimi. d. et Bernartium Theb. I. 60 p. 8. B. Handiumque Silv. I. 2, 109 p. 245. Hoc enim sequutus, ut insantem non de Pharia puppe emptum, sed domi natum demonstraret, versibus 69-73 tria illa: ortum, fascias, vagitum complexus est, quae qui se vidisse testatur, is Verre puerinupraedicat suum esse v. 69: Meus, ille meus quas comparationem aliquam habent cum Achiil. I. 528: quid aufers γ Non patiar: meus, iste meus es. Cort. Lucan.
VI. 717 p. 123. Theb. V. 239: meus ille Thoas. Xl. 611: Crudeles nimiumque mei, quod perstrinxitDresemius Jos. Jscan. I l. 22 p. 33. X. 369: Ille tuus, Diana, puer - Quaeritur. Silv. ll. 6, 15: hominorugemis - hominem, Urse, tuum. Val. maeo. I. 75υ:J, meus es. Heins. Ovid. Met. IV. 356 p. 271 set Adv. ll. 6. p. 253). Hic vero alia dilucet fraus et eorum, qui filium Statii, non vernam insantem illum
suisso olim crediderunt, et doctorum hominum, quorum consensus incautius Barthio suffragatur illi quidem nulla versus proxime inferioris 73 ratione habita verba: inserui vitae in hanc sententiam interpretato Animadv. p. 508: hvelut peregrinum inserui civitati. Evidens est enim idem a Statio v. 69 72 narratum esse atque
123쪽
επισχεis: illud quid0m nosi temere interpreter, utrum
expositus fuerit puer an servae quoquo modo enixae
forte sortuna intervensrit Statius. Nec dubitari potest, quin duo falso prodita legantur v. 69. 70 tellure) cadentem Excepi, quae quidem nec alii in vitii suspicionem adduxerunt ncte Vechnerus Hellenol. II. 12 p. 366. Salvagnius Ib. l. d. p. 53. Rittersitusius Oppian. Hal. l. 738 p. 217 aut Dempstorus et Bemartius Handiusque i l. dd. Etenim praeterquam quod vox tellure recte nee sumpta nec collocata est, in designandis filii et ingenui pueri natalibus consentaneum fuit poni verba: cadentem Excepi cf. Vecliner. et quos modo dixi
et Savar. Sidon. Apollin. Carm. XXlII. 205 p. 187 , non
item in mentione vernae. Neque id a Statio factumost. Declarant et codices Potarii ot Rehdigeri et oditiones Parmensis et Romana, in quibus exstat: Aspexi. Unde emergit atque apparet in hunc locum ut proclivi
ita pravo instituto ab iis, qui Statii puerum per omnia similem suisse Glauciao, Atodii Melioris doliciis Silv. II.
I, 75 sq., sibi persuasissent, translata esse, quae leguntus in Theb. I. 60: si me de matre cadentem Fovisti gremio ventre cod. Barth. , ut Sodul. V. 50: sterili damnatus matre. Puta. ventro) et Silv. l. 2, 109: cui gloria patrum Et generis eertabat honos, tellur cadentem Excepi fovique sinu, ab iisdemque confusa, quae aliquantum inter se distarent: de matre cadentem et tellure jacentem. Quorum illud non desuerunt qui curiosius explanarent, Salvagnius Ovid. ib. 223 p. 52. Claverius Claudian. Rus. I. 92 p. 37. Gronovius
Epist. ad Heliis. IV. p. 7 Syll. ΙIl. Amigenius Sedul. l V. 215 p. 198. Lengius et Halidius Silv. l. d. p. 245, hoe simul et contestari licet Ovidii loco Ib. 233: Mombraque vinxerunt - pannis - Εt no non fultum nuda
124쪽
tellure jaceret, Molle super silices imposuero caput ses. Mel. VIII. 422 Pliniiquo N. H. VII. Prooem. 2. 3:ishominem tantum nudum et in nuda humo natali dis abjicit ad vagitus statim et ploratum itaque feliciternatus jacet cf. Martiat. Speet. 14, 3: jacuit partus quos locos praeterierunt qui quid esset terram tangero edisseruerunt Salvagnius i. d. p. 52 sq. Bernartius Theb. I. 60 p. 8. B. Barthius Claudian. IV. Hon. 127 p. 586. Dempsterus Rufi l. d. p. 37) et magis perspicuum sacere
emparatione eorum, qui recens natos dixerunt et ex matre, ab alvo, ex corde psirentis fugos et humosus os ΗΘins. Prudent. Cathom . t V. 10 p. 106. Arntg. dul. V. fi5 p. 211 ot Arator. I. 173 p. 73. Utrum horum Statius in hoc loco sumpserit, cortissimo colligitur indicio optimorum, quos supra nominavimus, librorum; quid onim his: telluro jacent om - nihil onim curamus Quochium ipsa illa: tellure cadentem Adspexi non explicata amplexum Verbo adspiciendi propius et adjunctius γ cf. Eur. Jon. 40. 43: 'Hφιν έγε προς- βαλουσα νηπόω τέχν o. Theb. lV. 752: adspice moesta Agminia. V. Sehol. p. 1246: adspice) miserere. IlI. 697: generique jacentis Adspice res humilos . Vll. 32: ad spiciam terras pacemque jubebo nibus. Virg. Aen. u. 690: precibus si flectoris ullis, Adspice nos ). His autem verbis:
postliminium promptum paratumque esse quis jam nega- Verit praetiertim recordatus Ovidii Mut. XII. 20: Τrriae adet. Leid. jacet cf. Heins. Sil. XIII. 469 p. 666. Cori. Lucan. lΙ. 26 p. 185 sq. γ Ac quaeri potest, an in altero etiam, quem supra attuli, Statii loco I. 2, 109: tellure ea dentem Excepi fovique sinu scribi praestet tellure jaeentem Suscepi vel potius: do matre
eadentem Εκ cepi, Valerio Flacco autem I. 355: quem matre caresntem Cristatus gemino lavit pater amne eometρκ spreta Barthii correctione: cadentem, quam
125쪽
Handius Silv. p. 245 defendisse sibi visu. est, ad similitudinem Sidonii Apollin. Carm. XXII. 203: tenero ea lentem ab ortu es. MartiaL Xl I. 206 , 2: Ceston de Veneris sinu calentem et Iuvenalis VII. I97: et adhuc de matre rubentem restitui: a matre
ΡOseentenaque novas tremulis ululatibus auras. Nullus in his sensus. Insans enim modo natus non poscit novas auras ululatibus, eum certe plus aurae jam habeat, quam cum in matris utero inclusus fuit. Quare igitur posceret auras, cum jam in auram apertam editus sit γ aequius erat, ut diceretur poscere novum nutrimentum vel mammam matris, quam auras. Scripsit Statius: Pulsantemque. Auson. Εpigr.
108r Principio tremulis gannitibus aera pulsat. Lucan. Vι. 225. Sil. XVII. 36r pulsantem calcibus Ruma. Claudian. Ρrstes Eutr. II. 51r pulsas - astra querelis. Ovid. Mot. Ill. 706. Avien. D. O. 753: aera pulsant Vocibus. idem 842 do Tauro monte: flexilis aera pulsat, ubi forte scribendum nexibus. Impeller auras eodem sensu Ovidius Meti illi. 20. Contrario modo mutatam a librariis hanc vocem credo Protr. Crisp. 125, ubi pro pulsat puto Statium scripsisse poseit. Haec Marklandus doctrinae copiis mire abusus. Quasi vero lateat insantem describi cum maxime vitalem ac dignum, qui a Statio vitae insereretur. Quo sere eodem modo Achiil. l. 558: jam do xtras Ithacesia carbasus aura a Poscit. Burm. Val. Flaco. I. 99 p. 31 et 543 p. 1 et quo loco docet, qui fluvii poscere mare vel ortus dicantur, Claudian. Ruf. I. 120 i,. 39. Nec WAefi Idus Lucret. II. 367 non ipsum hoc poscentem tuetur: resert Duebneriis p. 293. Diuili do by Coos e
126쪽
Qui intelligantur ortus, his dicit Barthius Adv.
XIV. 7 p. 766: isLibertas altera vita. Qua carentes ferri pro mortuis juro civili habentur. Animadv. p. 518.hServilis enim conditionis homo pro Vero homine non habebatur neque caput habere censebatur. Nec dissimile hoc, quod is oriri is dicebatur, qui Caesar aut Αugustus erat factus AmtZ. Εum. Ρan. Constantin. 2, 5 p. 3M et Inc. rin. 16, 2 p. 511 sq. Vocis alios autem vim et usum copiosius explanavit Neinsius Adv. III. 17
p. 548 sq. Quid vero Quechius 3 Clare, inquit p.
XXVII, habet C . artus nee dubitavit ipsum versum sic scriptiun prodere: Quin alios artus libertatemque sub ipsis Uberibus tibi, parve, dedi. Qui quam sententiam sibi consectatus videatur, obscurum est; illud liquet probabiliorem Heins. Claudian. R. Pros. l. 46 p. 545 suturam fuisse vel hanc scribendi rationem: auctus es Burm. Anth. Lat. lil. 120, 5 p. 577. Ceterum eodem modo, quo in Capilupiano, apud Ovidium FasL IV. 41: silvis filii ortus in altis peccatum est in Ambrosiano: fuit artus, contrario apud Claudianum IV. Cons. Hon. 138: tuos artus laesere in Vaticano quarto ortus.
isDedi heu munera nostra . Scio, quid dici possit pro hae licentia poetica dedi heu, ubi vocaligaute vocalem non eliditur. Sed Statius non tantum sibi permisit in his Silvis: vix in Thebaide, nisi ubi turbato
et praecipitanter oratio concipitur, vel ante nomina locorum aut hominum Graeco more. Unde recte emendavi: Tu munera nostra, quod sermonis elegantia postulabat.i Ita Marklandus, quem sequuti sunt Duebnerusqueeviusque et L. Muelleriis R. mir. p. 305 sq. Secus vi-ηum est Imhoso l. d. p. 32: istemere spreto omnium codicum e0nsensu nec cogente sententia- Maalandus correxit Τu.
127쪽
Codd. hou sal. seu) Neque hiatus isto Heinsrum, qui plurima ejus exempla in Marone, Horatio, Juvenale aliisque occurrere dioit, offendit Epist. ad Falconer. CCCCLXI. p.
533 Syll. V. et Adv. I. 10 p. 103 ubi mire scriptus hic
versus legitur: Lex munera nostra. Ridebat os in Claudian. Seo. Cons. Stil. 167 p. 419 sq. ) Noutra placet gententia. Quamvis enim in Thob. V l. 146: Hi mitias ego mot inerimamim, quod optimus libor ms. et alii duo praebent: ego heu, Barthius p. 405 Duebnerusque comprobarint et IV. 319 HOX optimis mombranis geribendum esse: unde haec furibunda cupido, Nato, tibi γ
sit Heliasius Claudian. l. d. in quo quidem loco ipse Monacensi aliisquo libris, in quibus invenitur teneroque,
tantum tribuo, ut restitui velim hoc: tonoro iunde id egi tenero es undo - nam praetereo Theb. 1. 320. V. 685Barthiumque p. 97. 332 -, in longo liliam partem quaerendi non magis potestatem, quam necessitatem Deit auctoriisscodicum. Quos quum duo distineant scribsendi modi, altor hic: heu munera nostra Ridersis ingratus adhuc, alter: seu munera nostra Ridebas ignarus adhue, uterquo videtur tantundella veri retinere, quantum M- mixtum habere salsi. Hinc imim suscipiondum cst Ridebas, inde ingratus; utrinquo autem dilucet, quod verum est: e u non majore discrimine Rb heu sfunctum Theb. l. 320: queritur ceu tarda. codd. Barth. su), quam ab altero seu Silv. V. 1, 46: to cou virginitate jugatum. Relid. seu. Prop. IV. 5, 19 ceu blanda. Reg. seu. Catull. 64, 239: ceu pulsae Ventorum
flamine nubes. Hamb. seu. Lucan. V. 100: ceu go vaporat. Gryph. Eou. VII. 324: seu nullum. Voss. ceti. Coripp. Jo. IV. 16 ceu dux. Triv. seu. Claudian. Rus. I. TD ceu murmurat. Moret. seu. Soc. Cons. Stil. 231
' Avieno Aral. Progn. Durus lue coma et spleniit sus orba non dubito reddere: purusque comarum memor Silii IX. 414: flaviisque comarum Curio.
128쪽
Seu Verum. VOss. ceu cf. Pr. Cons. II. 69 secretus. vulg. ceu cernas. Barth. Theb. V. 5 p. 7. Hand. Tu selI. II. p. 49). Quo ipso argumento et indicio videtur certissimo deprehendi atque erui verbum nosses cf. adnot. V. 19 p. 36 , cujus per similitudinem vocis nostra oblitteratae et abolitae insignis species velut contagions quadam formae remanet penes proximum istud rideros. Quid enim et liptius et magis perspicuum
litterialemque sui, ipsis Uberibus libi, parve, dedi, ceu munera nos Se S. Ridebas ingratus adliue; properaverit ille, Sed merito properabat amor.
Quae orationis similitudo cernitur Silv. II l. 1, 6: tenes Culmina ceu taedis iterum lustratus honusti Ignis ab Oetaea conscenderis nothora flamma. Thob. lI. 477: infrendens ipSi, ceu regna negentur. IV. 73T: nec spes humontis Olympi, Ceu flavum Libyen - Collustrent. III. 122. Achiil. II. 71: totos sue penates, Cuii miretur, adit subi sortasso aliquis dubitabit, an scribi praestet amat id est ita servat, ut quasi adhaerescat, ut Theb. IX. 114: Corpus amni. codd. DuebD. p. 324 adit. es. Achiil. I. 216. Gron. Son. Thyest. 82 p. 107. II it sch. Hor. Carm. I. 2b, 3 p. 241) et 296. Claudian. Rus. II. 346. Hand. Tursoll. II. p. 48. Re igitur praeclare cum Statio concinit Mortialis VI. 29, 2: domini dignus amore puer, Munera cum posset nondum sentire patroni, Glaucia libertus jam Melioris erat: Moribus hoc formaeque datum, quo Oxemplo uti ad Belidigerant
libri memoriam si e resormandum: cum mundi R nos ira
Rido res ingratus adhuc vel idcirco nolo, quod qui
vocem eum cum Voce ceu commutet, rectius et tutius
sacero videtur Valg. p. 407), quam qui Vocim Deucedoro jubeat voci cum. Restituta autem ot verborum integriivio ot sententiarum serio hoc apparet laudandum csse Gronovium, qui partem veri viderit Dial r. p. 346: o Scribendum: munera
129쪽
nostra Ridebas ingratus adhuc ex Senensi Ma. et Rom. Venotaque editione, quod est beneficium meum nondum intelligebas nec gratus esse poteras, dupliciter errasse Marhlandum ratum et tritissimam apertissimamque voculam tu tantac fraudi librariorum expositam fuisse et longe praeserendum esse alterum istud ignarus quippe in hae positum senisentia: Tu risu excipiebas meum munus, ignarus adhuc, quantum beneficium tibi contulissem. μPraetulit autem tacite exemplum sequutus Heinsit. Sic
onim illo in Ovid. Mot. VII. 71 p. 5M: Ingrate
Ignare Bonon. Eleganter, scilicet morum uxoris tuae:
ita apud Stal. III. Silv. 3, 186 et V. 5, 75, ubi alii
Μs. similiter ingratus. ἰ Qui idem Adv. I. 10 p. 103 praeoptavit ingratus. Et hanc quidem permutationem in Statii carminibus iactam praeter II insium contestatus est Oronovius i. d. , in Catulli carmine 64, 119 ubi aliquis suspicetur scriptum Olim suisse: Quas misero ingrata natae est deperdita taeda) Achilles Statius p. 238. Voci ignarus autem nescio an hic locum secerit recordatio Thob. IX. 788: Amphion ignarus adhuc, quae sun0ra campis Illo daret. Quod restat: usui vocis ingratus cognoscondo utilia exprompserunt Barthius Thob. X. 558 p. 1208. Burmannus Anth. Lat. III. 293, 35 p. 39. Lachmannus Prop. IlI. 16, 13 p. 185. add. Sen. Τro. 192: Solvite ingratas rates Per nostra ituri maria: non parvo luit Iras Achillis Graecia.
Quoniam cum plerisquo libris, in quibus est: ne perderet ullum Libertas tam parva diem , hoc differt Relidigeranus: ne perderet . . . : quum similem Clamdiani versum habeamus Rus. I. 244: Effugeret ne quis gladios neu perderet ullum Augusto miserante notas a Barthio p. 1157 cum Statio comparatum, dubitarilsmen vix potest, quin auctoritas Veiseris exemplaris
130쪽
Romani, ut arbitror, cf. adnot. v. 17 p. 28), in quo retulit Lindenbrogius p. 479 c e omnem, sic gequenda sit, ut geribatur:
Nam nubivis voces omen et omne a librariis, etiam a typothetis confundi nemo nescit Oud. ApuI. Mel. II. p. 155. Merceri Aristaen. I. 3 p. 262. Cori. Lucan. I. 637 p. 166 sq. et ilI. 101 p. 325. Dempst. et Von h. Coripp. Just. l. 57 p. 321. Amtg. Mamertin. Genethl.l0, 3 p. 137. Claudian. B. Get. 239: si quod sorto
quicta neglexerat omen. Med. quart. Omne. Ovid. Fast. IV. 356: captant - omen idem. Vicent. omno diem. Joseph. Jse. IV. 233: venturis omnia ducens, quod oportuit osse omina. Quod autem omen dicatur,
percipitur ex locis cum Claudiani IV. Cong. Ηοn. 197: Imperii lux illa tui. - At tua coelestes illustrant omina flammae. Virgilii Aen. VII. 173: Hic sceptra accipero et primos attollere fasces Regibus omen erat. Siliilli. 12: Hinc omen coeptis A. Heins. Claudian. Epist. IV. 15 p. 321. Stat Theb. I. 180: vetus Thobis extenditur omen tum Avioni Arat. Phaen. 3: Jovis omino coelum Et Jovis imperio mortalibus aethera pando et Propertii ΙΙl. 6, 23: Hinc Augusta ratis plenis Iovis omine velis et vero Sidonii Apollin. XV. 200: probat Atropos Omen Fulvaque concordes junxerunt fila sorores cs. Bari. Heroic. l. p. 54: Te legum custode sibi solennia scripsit Omina Libertas. JRm Vero proxima Verba, quao pro incorruptis etiam Bumannus Lucan. IV. 476 p. 269 habuit, fortasso alii diconi in hunc ordinem digerenda esse: ne perderet omen Libertas; tam parva dies sive vita fuit cf. 1
Barth. Theb. Il. 657 p. 591 sq. quid enim sit pedidere omen indicat vel Gronovius Sen. Med. 154 p. 468 - , nos Vocem parva, ut recte in V. 74: Uberibus ubi, parve, dedi, positam, ita hic vitio nRtam ess arbitrati in hanc volumus reconcinnari sententiam: no