장음표시 사용
191쪽
eanet supra seripto cincinnulo Oud. I. d.). Quo indicio intelligitur ab ipso Statio positum fuisse streperet, cui sententiae fidem addit Plinii N. II. VIII. 42. 64 p. II 6: Scythici equitatus equoruni gloria strepunt liber Riceardianus se repunt ei. Liv. IV. 43, 10. Burra. Quintil. DecL XIII. 3 p. 274. Oud. Suet. Calig. 3 p. 549 et quod pro cepit in Sedulii aliquot libris I. 24 serpit invenitur os adnot. Eclog. v. 3b p. 59 Neque illud non eolligitur pro parenta Tarpejo m moratum suisse Tarprium paratum es. Λchili. II. 265: neque enim
tantos ausim revoearo paratus. Thub. IX. 170: Respiciens tamen et revoeent si sorte paratus. Barth. II. 104 p 324 sq. Burm. Lucan. IV. 374 p. 261. add. Silv. V. 2, 87 Porm. parent s. Rom. P Rrtatos . Ut jκm vice Caesarei muneris strepero dicatur Thebais Opus seensibus opimum, atrox proeliis, ' ut Sil. XU. bl8: Non tanto strepuerametu primordia belli. Panog. Bereng II. 85: simili strepit agmine frater. Stat. Theb. IV. 95 et Sil. VI. 224: strepuere tuba a. Claudian. l'r. Cons. Stil. I l. 176r se uno non ineudes streperent. Burm.
Ual. Flacc. VI. 28 p. 492. Arn ab Eumen. pro Inst. Sehol. 2, 5 p. I 81; nam in alia sententia et a Symposio Proh Aenigm. 7 positum est hoc: Cum streperet liue madidae sucundia lingu- et ab Horatio Epist. I. 2, 31 et Carm. IU. 3, 17 dith a reo strepitus et a Sidonio Apoll. Epiati IX. 13 p. b98: AI ate quidquid et poetae Vario strepunt in
actu. nod. p. 249. D: quodcunque fit repuit - Camena cf. Dominie. Baud. Var. Onrm. p. b31: juvat - strepero incultis carmen inane modis qualia exempla qui recordarentur, videri queant olim suppoSuisse illud: caneret . Itaquo exiguus conatus et brevis labor haec Statio vindienndi: Nam quod me mixta quercus non pressit oliva Et fugit speratus honos, quam dulce, pRrstus Cum vi eo Tarprii streperet te nostra magistro Thebaisi Urgebant priseorum exordia vatum: l: Tu cantus stimulare meos, tu pandere saeta Monstrabas. Quamquam fortasse praestat scribit a m quod me mixta - . Denique reddam, quae docti homines praeterierunt; Heinsius enim Adv. IV. 4 p. 591 hace proposuit: sicum luce parentis Irrita Tarprii caneret -, urebant, Oudendorpius autem l . d. haec: qua luce parentis Invida Tarprii rupes: Te nostra magistro Thebais urgebat priscorum exordia vatum.
Postremo hie retractem corrigamque ea, quasi de versibus 92 sq. in Levi diis V. p. 16 sq. disserui. Namque Withosus, id quod omnibus incompertum assero, in versu 94 severissime legendum Pisa et ad Olympi ea eertamina Lyricorum, praesertim vero Pindari materiam alludi eensuit Mise. Obsa Nov. I. p 147, ipse jam hane expediendi viam inire malo, ut ejusdem Antimachi exemplo a Statio monstrari statuam et epicorum carminum et elegiarum scriptores. Nam Thebaidem Aonio rum eam Porum eommemoratione distincte designari obtinuimus Lexid. p. 18; Lydae autem nomen apparet inlat i eum ad elegorum tum ad Diuilia eo by
192쪽
ipsius epicedit rationes quam aptissime ei. An in . Lat. Iv. 167, 3 sive ib87 p. 199: obiit mea Lyda. Sannan. Εel. I i. p 653: MFabula te moveat Ludae. Bari. Her. III. p. 385: Clario dileeta poetao Fervida Lyda furit. Stoll. Antimach. p. 5 sq. . Cf Politian. Nutrie p. 266: Exeipiunt gemini procul hos - Qui septem Cadmea voeenι ad moenia reges. Hune Phoebea Claros, Cumaea Neapolis illum Protulit; hie etiam elegis tua sonera, Lyde, Flet pins. Ut autem cydalybon Parm. cidalthen Rehd. vel potius cydali benomen erumperet, videtur inde laetum esse, quod nul salso isti ei da celeta Ven. Me dic. verum lydagraecis nutatum litteris aut uprbis: Lyda labor non inficete hoe λθ πη es. Stoll. l. d. p. 11 superforat,tum esset et ad noti Eclog. V. 38. Quae si probabiliter dicta sunt, ut sunt, sequitur, ut v. 92 voei lahor succedere jubeamus vocem amor rQuis amor Aonios sono pede ducere campos Et quibus Areadia carmen testudine mensis Lyda Iabor nomenque fuit. Ut Silv. III 2, 40: si vestras amor est mihi pandere Thebas. Achiil. I. 5: nos Iro per Omnem Sic amor est - heroa velis. Peerili. Virg. Aen. II. p. 82. Lexid. p. 18 add. Coripp. Jo. I 566 labor. Tri v. lamor. Postremo adjicere Iibet in Anth. Lat V. I, bT: Sol cui surgenti resonat liba blanda canorom tuba Opit. silva alta Heins. lyram videri sic positam fuisse, ut dicetur alias.
Ab illa Tarpeji paratus memoria veniam ad Silvarum locum Iv. b, 22, sed veniam hoc capessito deverticulo, ut postquam V es delata: dele eta ut Claudian. Epith. Pall. 81: delata potestas. Vnit. Psti Moret. Oxon. Busi. delectR . Burm. Rus. I. 314 p. 58. Dra Uv. IX. 25, s p 203, colle eius: collatus Arator. Act. Apost. II. 203. Corti Luean. VIII Iob p. 38b similesque multas saepe permutatas esseeompertum est es. Marhl. V. 2, 152 p 372. Emendd. Prop. IV. 2 δ), perstringam Thebaidis versum IU. 743:
neglecta comam nee dives aruietu, ) Hic saeera non possum, quin Horatio suppetias Istram vehementer laboranti. Cujus t eum III. II, 18: -Cerberus, quamvis suria eeentum Muniant Rngues caput ejus ut quo Spiritus teter saniesque manet Ore trilingui omnibus, quibus doeti homines cooperire dudum coeperunt cs. MMtin. de aliquot Hor. earm. p. b sq. Progr. Posn. 186bin, eri nibus levare jam in promptu est. Namque aciem vel summorum irorum fugit duplex librarium error, qui quum seriptum invenissent e I.
quod suit emi ut Liv. XXI 2, 3 optima. Germ optia. Papiae Gloss. :-lena id est eoitus. Reifferseh. Sueton p. XII amictus Aenaria: Inarimo Conjeet. V. brumamr param Conj t. VIII. Nemeam Schol. Lucan VI. 3 I p. 408. Lips. Noli m. Vulg. p. 438 . secerunt ejus quod
193쪽
Conjeci. VII. quem praeter alios Heinsius Claudian. Epith. Pali. 28 p. 528 aio scriptum retinere maluit, quam sequi eos libros, in quibus est noe lecta. Quod Barthius non vidit solito librariorum errore Burm. Val. Flaee.
III. 5 p. 233 et Helns. VI. bb9 p. bbI. Cort. Lucan. I. 603 p. 1 M. Drah. Sil. XIV. 409 p. 721 et Liv. X. 21, 6 p. 157ὶ detortum esse ab
eo, quod tenent libri Dan ., Frigingensis, Monacongia: neo laeta comam simile Lucano IX. 9IT: sitamarix uon laeta com Ra comis Burm. es. Virg. Aen. VII. 6O: Alaurus - saera comam. Heins. Claudian. PriCons. Stil. II. 135 p. 386. Cort. Lucan. IV. 726 p 542, ne de Statio commemorem, qui et blanda genas Theb. IX. 155. XII. 534, torva genas Achill. I. 351 posuit et Thob. II. 238 torva genis es. X.
304: Meroe - Laeta comis ebent, in eandemque partem dictum, in qua ipsas eo mas moestas usurpari docuit Heinsius Virg. Aen. XI.
35 p. 597 et Claudian. B. Gild. 408 p. 232 cs. Sen. Tro. 85. Ut hie
videatur esse verborum ordo: quamvis ab ubere Opheltes dependet nee laeta comam illa est nec dives amictu , regales tamen ore notae: illi quamvis et ab ubero Opheltes Dependet nee laeta comam nor dives amictu ,
Regales tamen ore notae nec mersus acerbis a Extat honos.
Quae eadem orationis forma cernitur Theb. III. 202 Coniset. XIII : tibi, Delia, castos Prolapsum ad sontes specula haud temeranda
profana) Heu dominum insani non agnovero Molossi; vocum quam- quomodo notatum sucrit quamque frequenter cum voco ei commutatum in Lactantii commentariis copiosius edisseremus, nune satis est indicare
locis Manilii Ι. 285: corporis ejus Voss. et Lips. Gembl. Cus. Livii IX. 41, 4 ejus pugnae. Flor. ei. Val Maxim. II. 8, 15 cui gloriae. codd.enjus. V. 6, 4. Oud. Apni. Μet. II p. 107. Jan. Μηerob. SOmn. I. 2,
I 6 p. 22. Soyss. Cic. Tusc. II. I 8, 42 p. 49. Sin. IX. 5 p. 216 , inde
ea temeritate, qua in aliis locis urces in aras, vices in vias verteterunt, litteras co conflando exararunt istud atque. Quid autem non modo incorruptius, sed aptius ad reddendam eam sententiam, quam Omnino requiri doeti Munt, ipsiusque Ρeertham mi a quo afferri oportui Nemesianum L. Herc. 123: sectam misque furentibus ardet Spiritus
exemplis: arde atque commendatius, quam hoe: quamvis furiale centum Muniant angues caput o micetque
Spiritus teter Similiter enim et aer emicare dicitur Ovid. Met. XV. 248 et sonus Sen. Oed. 232 et flumen Claudian. Id. VI. 88.i Liv. XLIV. 33 es Cori. Lucan. III. 638 p. 410 sic luminis aura Eleg. do Phoen. 44. flamma Ruhnk. Ovid. Hor. XII. 38 p. 72..Avien. Arati Progn. 393. Sil. IX. 442: -Gorgoneo lato mi esti ignis ab ore. Jul. Obseq. 97:hut ignis ad os emicuerit f. oud. I 14 p. 177. Arnob. I 17 p. 13: ex eorum luminibus se intillae emicent, flammae aestuent, anhelum pectus sPiritum ejiciat ex in o. Barth. Claudian. Stil. I. 3I 6 p. 218 es. Sil. III. 703: si amm sim exspirare. VI. 176::Spiritus erum piti 219: Stygios aestus sumanti exsibilat ore. V i sejus autem aliis quoque in Iocis immerito doctos homines pepercisse docendi copia erit in Emendd. Prop. I. I. 2.
194쪽
vis at autem usus ab Handio quidem Tura. II. p. 521 sqq. non animadversus idem atque VI. 272: -Haud illum impavidi, quamvis et in aere, suumque Inaehidae videre de eos. Nec eum quidem errorem praetereo, quo an ei liis saditum est conciliis et videar inde eor Schwab. cestuli. p. XXIV. Jam vero praestitutam materiam reputo. Inde enim, quod verba relictus et relatus Quaest. de Lucani Heliae. p. 20 , status et Ilietus Emend. Prop IV. 1 . parricidiis Lact. Theb. VII. 5I eod. B. Parin radiis, Stat. Silv. II. I, 84 sancire. Rehil. sanare ut Prop. IV. 9, 19 sano ite Voss. sanate , immittit: invitat Conjec t. XIX. M.tiat. VII. II, I se iv. Uoss. sat. Coripp. Jo. V. 566 stimulat. Triv. famulat, alia ap. Drah. Liv. IX. 37, 4 p. 300 permutata esse constat, non dubie proficitur ad emendandum Statii versum, quem supra diximus: hie mea carminRRegina bellorum virago
Quam enim vocem codices Rehd. Sen. Paris. tenent peramavit, eam ab aliis aliter correetam, ab Heinsio Adv. II. 7 p. 260 hoe modo diremptam: is hie - ter aravit, ab Oudendo io Suet Claud. II p. 651 mirifice corruptam in hane speciem: is per e nnavit, succurrit Subsie. estp. II. p. 9, ut ita repararemus amicuit: amavit :Caesaroo ter amixit auro id est ter auro Caesaris induit Silv. IU. 2, 67 sive aurato amictu velavit Broukli. Tib. I. 9, 13 p. 16b sive Reia. Misc. Obss. X. p. I 45 sq. Claudian. See. Cons. Stil. 20b: sio palma viridi gaudens et amicta tropaeis j; nam quod poetarum est, id recte in ipsa carmina ta ansfertur, ut apud Propertium IV. 1. 61: OEnnius hirsuta eingat sua dicta corona.' Fuisse autem librarios, qui amicuit mallent scribere, quam amixit quid mirum 3 CL Front. de For. Als. 25 p. 141: separtem alteram luce, alteram tenebris amixisso. Voss. de Art. Gramin V. 33 p. 863 sq. Atque eodem sere modo in Silv. I. 2, 203 mi adae cum in aliis eodicibus tum in Oxoniensi ap. Imhos. Εelog. ad Uxor. p. 4 factum est, quod ante suisso nitidae: nitida o sie transfuga Pisaetastatur liber Rehdigeranus atque ipsi ii codices, in quibus extat intiadae illud quidem, ut nostra seri conjectura, ab eo temere eonsignari eoeptum, qui id, qnod verum esset: ti invenisset superscriptum in hune
inodum: cii adae. Quod idem vitium certus sum, qui de Senecaelum Epist. 10: quidquid aut metu aut pudore celabat animus Pall. pudore manua celabat. Gronov. malus hac arte eximam: is intimus celabat animus, ut Sil. X. b s: si pererrat Intima corda pavor. Marcian. Cap. IX. 903 p. 700 c., reconde mentis intimo. Boeth. Cons. Phil. III Metr. XII 14 p. 782. B: si intima pectoris cs. Sen. Tro b80: sepe et ore imo condita 'l. Et his quidem vitii ejus, cui ) Eidem Senecae Cons. ad Marc. s reddenda esse haec: odignum,
195쪽
instituit: udae sie transfuga Pisae, aperuimus causam et originem. Idem IIeinsius eadem ratione succurrendum putaverat Silv. II 2, Ib: Dat nixtura locum montique intervenit udum Litus De quo Ioeo quum alii aliter sensissent, nuper Queckius deliberatis hiap. XIV: is unum litus Urat. Par. plurimae editt.; oro novius imum conjecit, quod etiam in Sen. esse videtur. Ante Markl. jam Heinsius conjecerni ullum, quod epitheton pariter otiosum est. Placet uncum Oro nov. et Doel lingius aut euhvum cs. III. I, 100 ex duobus, quaὐ iquet deteriora esse Heinsit invento, ipsum id elegit, quo electo - in ira fides - jam hune versum p. 35 et XIV proditum videmus: montique intervenit curvuni. Sed ut missum laetamus, quod vel cum taedio commemorari oportuit es. VIII. XVI. adnot. Eclog. v 2 p. 16. Imhoc Condic. Crit. p. 44), ne levissima quidem suspicione attigisse adhue quisquam videtur Statii sententiam. De qua certo existimatur ex verbis: is Dat natura locum. Quae enim cedit natura ut Achiil. II. 3Ib: MDatque locum virtus ' cf. Theb V. 429. VII. 72), jam haee mira fieri Patitur, ut monti aequor interveniat sive an usum, ut ait Avienus D. O. 77, aequor montem intret Helns. Adv. II. 4 p. 237 vel irrumpat SiI. XV. 167, Schrad. Avien. D. o. 106 p. 908 , litus inopaeum exeat, non in L pertum. Quare quum udum non sit eo usu
receptum, quo inter Graecos Menophil. ap. Stob. 65, 7 T. II p. 433: ὁσσα iteρ ἔτλη v 'ρs τε τρα eps ete χυλtuMμευος περὶ v6Gov. Rittemh. Oppian. Cyn. I. II p. 4 et Hal. I. 204 p. 186. Boiss. Pseli. p. 206 cf. Avien. Arat. Phaen. 75b: semersumque per humi da quaerit. Plin. N. H. XXXV. 7, 31 p. 222: udoque inlini recusant i, primum
montique intervenit humor umor Putean. Martiat. XII. 82, 12. Lachm. Lueret. VI. 523 p. 377. Avien. O. M. 121: sesegnis humor aequoris pigri γ. Quod ipsum vo-hutnm invenire me memini miro casu suffectum alteri in Thebaide VI. 24I: sideprenditur unus : haec enim verba recte prodita a Servio Aen. VIII. 690 p. 491, vitiose scripta, ut diximus Valg. p. 451, ap. Isidorum III. 70, 19 P. 133 et Anonymum de Computo ap. Murator. Anecd. T. III c. 42, Perperam correeta a Paldamo Horatin n. p. 3 sie: defenditur, in hane speciem eorrupta Titius attulit Calpum. Eel. V. 12 I p. 684: deperditur humor. 3 Deinde quum et recte MarkIandus perte hoc admonuerit: sisnspicionem mendi intulit versus abhine seeundus: et e terris Oeeurrit dulcis amaro Nympha mari et voees terras sterVRεὶ, teneras Pro tenebras, terrenas pro teneras saepius exaratas fuissψqui in omni populo haereret evieimus Anal. Prop. X p. 64. add. D 'nat. RP Furach. Sallust. Dagna P. 516: , n ore est omni poPuIO.'
196쪽
eertis, quae in Emend. Prop. VII. 4 in medium afferentur, constet tegu- monita, alterum versum affirmo ad hunc statum revocandum: Litus et in tenebrns seopulis pendentibus exit, si e malis latebras Burm Lueari. VIII. 371 p. 56o. Nee me quidquam movet Heinsius, a quo in virg. Aen. VI. 132 p. 28 hoe mutata sentontia laetum judicium video: -Dat natura in eum montique intervenitimum Litus: sie scribo. mn locum; nain mox sequitur: -Gratia prima loeo.
Hi ne labor ad Silvarum locum IV. 3, 2 l. de quo haee Queckius p. XXII: -Legimus igitur:
Hic segnes populi vias gravatus. Seriptum fuerat se enis pro segnia Quae ipsa memini me legere apud Heinsium Α lv. I. I 0 p. 104: ..Videtur olim exaratum fuisse se e nia pro segnis, id vero pro segnes es. Imhos. Eclog. ad Ux. Ibp. 23 . Nimirum, id quod et Valg. p. IX et in hoc libello inculeavimus Identidem, opinione plura reperiuntur apud doctos vetustioris memoriae homilies, quae aut cognitu iton indigna sint aut omnino nobis probanda. Veluti eundum Queekium II. 6. II huius versus artificem: Torsit et invidia mortem amplexa. Jaeenti Injeeit nexus' eundemque Maeeurato se oollegisse Ileinsit aliorumque emendationes ' professum p. IV fortasse futurum fuit ut cognita Burmaniit incepta Lucan. IX. s p. 614: siet insidians mortemque amplexa. Fortem que amplexa deducerent ad restituendam hane sententiam: videndo torsit sese deo, ut insidias lotales struere animum indueeret: se seseque videndo
Torsit et insidias mortemque amplexa jaeenti Injeeit nexus sive, ut praeteream Burmanni Anthol. Lat. IV. 129 p. 8b sententiam: et In ridiam Mortemque amplexa, hane: Torsit ab invidia mortemque mortem e ce εὶ vel quam ego pervelim: et invidiae morsu ecce amplexa jacenti Injeeit nexus sive ad quodlibet aliud tonsilium praeter ipsum illiid, quo inito ipse eripsit: mortem amplexa Quem autem nos habuimus verborum deis leetum, satis probare videmur exemplis Lucani IX. 731: armentaque tota seeuti dracones) Rumpitis ingentis amplexi verbere tauros atque Horatii Epist. I. 14 38: odio obscuro morsuque venenat. silii, quem omisit Burmannus Prop. III. 6, 17 p. 554, XVII. 345: Qui te mentis edant morsus. VII. 27I: dubia morsus famae defendere pugna. XIII. 274: Sopito suo ne eis morsu. Ausonii Prol. VI. 34: Ille superbaa Moenia Romae Fama et meritis Non sine morsu Gravis invidiae Inelytus auxit. Idyll. II. bb: Ne fortunatae spatium invio ictile vitae Fatali admorsu stritigeret ulla dies. Quibus adjicere non
197쪽
alienum est Silv. V. 2, 3: mea secreto velluntur pectora morsu: quo Osilio Sorgiano Eleg. de Pul. 12: Tu semur avellis erumquesperta subis hoe remedio suecurratur: semur ah vellis. Nee magis Queckius in corrigendo ejusdem earminis versu 70 versatus Nurklandi nomini adjunxit Burin annum Anth. Lat . IV. 324, 3 p. 238. Vertim lioe leve est; illud non memoratu modo, sed miratione dignuta est, quod postquam si nihil in toto poeta disseilius sibi visum, nihil, in quo minus sibi ex sua arte spei esset consessus est Oronorius Epist. ad Sutinas. CCXCII p. b33 Syll. II. noe medioeriter post eum Iahorarunt omnes. Imhosus de Silv. Condie. Crit. p. 22 haec pronuntini: rimit.
tenda, quae ab interpretibus inventa sunt ad hune locum: Vitae modo carmen adulta', Nectore tendebat corrigendum: est enim sanus. Carmen scripsit poeta Pro vaticinio
Omine, ex noto vocis usu Burm. Prop. I 7, 23 p. 80 , in eo tantum audax quod genitivum, qni dicitur a grammaticis o eetivus. addidit: vitae adultae. Itaque haec est sententia: Tibi, Philete, longioris aetatis felicissima spes erat, jam in eo erat, ut cum tribvs Eleis lustris
unam trieterida nocte res, saustissimum adultae Vitae omen. Tum vero invida Rhamnusia attendit teque oppressit. Quae sie disputata omnino sunt improbandar nam nec omen, nedum adultae vitae omen reete dieitur, Et quis tribus lustris nectat trieterida et verba: vitae adultae earmen .,R latina consuetudine quam longissime abhorrent in eam partem. quam spectat Imhofius, explieata inihil enim tale suadet Buman-nusin et in principio sententiae posita quam quidem rem ipse Imhosius diligentius de linavit sie loquutus: eum trihus Eleis lustris unam trieterida nee:eres, saustissimum adultae vitae omen f). Sed enim prompta ruit veri conjectura: Invidia infelix animi vitalia vidit Medendique vias. Vita est modo erimen adulta. Nectere tendebat juvenum pulcherrimus ille Cum tribus Eleis unam trieterida lustris: Attendit torvo tristis Rhamnusia vultu. Ut est in Aehilleide II. 331: indecores, Iatorum crimina, cultus. Ovid. Met. III. 14I: Fortunae erimen in illo, Non scelus invenies. Trist. Iv. 4, 2b: Quo vereare minus, ne sim tibi crimen amicus. Martiat. III. 63, 2: Oeeidit insani erimine mersa freti. Cori. Lucan. V m. bb p. 283. Drah. Sil. VI. 84 p. 294. Burm. Prop. II. 21, 2 p. 410. quibus propter Prop. I. 17 30 sic correctum: Ah pereant Bajae. Crimen amoris aquae ' alia adjiciemus in Emeiid. Prop. VII. 3. ordo autem verborum idem cernitur apud Claudianum Eutr. II. 202: Me nimium timido, nimium junxere remisso Fata viro. Terent. Hee. III. 1, 26: unde ira inter eas intercessita quae tam permansit diu. Prop. II. 20. 2I: admirentur, quod tam mihi pulehra puella Serviat. SiI. XI v. 425. Hor. Sat. I. I, II et eos, quos nominavit Axtius Spurinn. p. 99 sq. Denique nee earmen in crimen convertere unius negotii est cui L ad
198쪽
not. Eclog. 25; quis enim memor adnot. v. 70 jam male L scribero: vitae modo stamine adulto Τ) nee vocem vitae eo modi solvere, cujus documento est Ovid. Her. XVI. 164: Pollieita est nobis nupta sororque Jovis Ρuteaneus liber: pollicitast nobis et Plin. N. H. III. 5, 6 p. 224 Ri ardianus: temperiae. Toletanus: temper i C est et quos asseremus Emend. Prop. IV. 2. Luean. IX. 4lI Libye, si credere samne - velis. Roti. pr. Libye est. Postremo eomparare non alienum est Aufionium Epigr. Fast. 2, 2 p. 92: Undecies linumqtie lannum super trietori da
Nee curiosius idem Queckiiis quaesivit de Silv. IU. 8, 4Ur
Et cantu signaro diem, ubi qui e retae loeum secerunt, eos celerius judicasse vero do uit cum omDibus tum Mitscherlichio Hor. Carm. I. 36, 10 p. 329 ineogii itus Bur mannus Lucan. V. 390 p. 334 sq., ceterum ipse immemor Silv. III. I, sq. eorumqtio, qui de Vocis coetu η hane enim praeserendRm arbitramur usu et vi explicarunt, Barthii Theb. XI. 729 p. 1422 et Aellill. I. 454 p. 1677 et Marklandi V. 2, I 60 p. 372. Et Burmannus quidem. qum leviter Marklandus in eorii gendis Statii carminibus versatus sit. eum alibi admonuit tum I ncan. V. 426 p. 340 et 392 p. 33b, ubi iis,
qui Silv. I, 1, 65:Ιt fragor et magnae fingit vaga murmura Romae eodi eum consensum eontempserunt, hane commodat animadversionis severitatem: , Quis librarius si vincit invenisset, inde fecisset fingit, quod reconditioris erat sensus pro captu scribarum Felallit hoc eum alios tum Queckium. Qui quidem qua arte molestiorem verum eruendi laborem praecidat, altero ccs. Conjeci. IIIὶ hoe exemplo cognoscatur.
resero diem beatam Meti Caesaris ebriamque noetem hoe proruuntiavit judicio: i,Locus est difficillimus. Vrat. partem. Vindob. parten; Par. pando; editt. Vett. parcam, sti. mo rum; Bernartius emendinit pacem, Heinsilis ebriumque Martem, alii alia. Nullaeodd. Iectio aptum sensum praebet neque patet corruptionis ratio; nullaeonjectura plaeet, ne Thomsoni quidem, quam cum Maalando recepimus. offendunt etiam verba laeti Caesaris, quae quid significent non patet. Quare hunc versum ejiciendum putamus. Quod argumentationis genus quamvis a multis hae aetate usurpari coeptum nihil attinet dedita opera refutari: nam minime rationis est id abjicere, quod non probabiliter expediveris unde ortum sit. Nec vero deerunt, qui
Saturnalia principis et ludi Caesarei diem hie diei intelligantv. 65 sq. 82 et ebriam brumam: resero diem beatam Ludi Caesarei ebriamquo brumam, ut apud Martialem XIII. 1, 4: Postulat, eoee, novos ebria bruma sales es. X. 47, 9: Nox non ebria, sed soluta curis Burm. Anth. t. IIL 84, 4 p. 539 . XII. 8l, Ii Brumae diebus seliisque Saturni. IS
199쪽
Videntur enim et notae syllabarum ar et ru et litterae , et p adnot. Kelog. v. 38 , R et ce Conjeci. VII) inter se permixtae: Parcem Rehd. Viudob.): paravi; buram, bruam Ms. Thoms. ap. Gevari. e moeram
id est mura iu). Reliquorum autem verborum mutationi iidem iaciunt tum ea, quae in Eclog. V. 86 nti ullinus, Burmanumque vocum laetus
et Latius saepe nemularum testis Ovid. Met. I. 560 p. 6S, tum Brouh. husius Prop. III. 7, b 7 p. 303. Valg. p. 240 et qui voei auditoris successisse auditorii arguit, Lectius Symmaeli. Epist. II. 30 p. 74. Bil deberi. do Rom. Ruin. 14: Juvit Opus pietas hospitis, unda loeuae.' Opit. hospitii. Quamquam non dissimulo verbis laeti Caesaris trocinium quaeri posse ex iis, quae protulit Heinsius Clauiliau. R. Pros. I. 16 p. 938 Burmannus lue Eutr. II Prues. 63 p. 313.
Quo aliquid utilitatis pereipiatur ex iis, quae Marklandus talog.uli. v. I 3 p. 404 commentatus est, contestationem litis, qua inter se comtelidunt voces erines et cineres, his pernetam: ovoces eae perpetuo commutantur in biss. Sic Epiced. Patr. v. li b pro crinemque Pstrae. et Rom. ex Mas. EXpresfiae habent cinerem et ita alibi non semel iatiis silvis et multis aliis auctorum locis cf. IV. 4, 93 erinos. Ueu. cineres; nam de Theb. II. 279: Fulminis extremi cinercs insigniter errat Wesse lingius Probab. XXXI p. 278 seriptum olim hoe suisse opinatus: fulminis crines conferre licet in emendatione in Silv. II. I, IM: Hune quamquam Hectoreos cineres Trojamque perosus Turribus e Phrygiis flesset missurus Ulixes. Nimirum quae Omnibus doctis satis placuit mentio He et Oreorum es-nerum, ea omni ope videtur esse amolienda. Namque fides est et extincto Hectore et cinere Troiae Aetn. v. 584 Ulixem vehementer laet tum esse, Odisse cum quidquid decoris vivus habuisset Trojae
tutor Diesem. Joseph. Isc. V. b29 p. 127. Wernsd. P. L. M. III. p. 278 , tum Astyanactem, qui flos Asiae Auson. Epitapli. 15, 1 referret
signa et ara corporis Et ora et illas nobiles patris notas Sen. Tro. 112 es. Stat. Theb. VII. 302 . Nihil autem celebratius sui,se Hectoreis crinibus docuerunt Petavius in Synes. p. 34 et Lycophronis v. 1133 interpretes Meursius p I310. Potterus p. 1536. Baehiman- tua p. 23b ae Dresemius p. 83 iu Joseph. Iso. IV. bo: intorto candet comu crispa capillo. Cui sumae vulgandae non om uino desuerunt Malalas V. p. Iob, II: LMωρ --ευπωruiv. Isaac. Porphyr. p. 516. Dares Phryg. 12 p. 156, 20: is Hectorem erispum. Itaque hoc dicit poeta: hune qui dem nesset deiecturus, qui Astyanactem et patre et gente invisuui de turii praecipitavit simul et Hectoreorum adspectu capillorum et tot
200쪽
sunortam, quorum urbs Trasia auctor fuerat, recordatione insestissimo irritatus et exacerbatus: Hectoreos crines Trojamque perOSuS. Ad qNam vocem abolendam valuisse ridetur memoria versus 147: erinem tenet insera duno. Adjiciam quasi praeteriens Petri hampio Virg. Aen. V. 834r Hectoreos amnes, Xanthum et Simoentes nomen Heetoris mutanti refragari Statium Aebili. II. 330: in He et ore a - ora Electus sormae certamina solvore pastor. Prudentium c. Symm. II. 343:
Sanguinis Hectorei populum. Silium XIV. 205: Entella, Hectoreo dilectum nomen Acestae es. 220: Troianaque venit Acesta ' , quos loeos omiserunt Palmerius Mise. Ob8s. IX. p. 458 et Burinnnnuε A n. V. 45 p. 604 et I. 272 p. 85. Denique iis, quae supra adnoti. Eclog. V. IT et 13 protuli, supplementiim hoc seribero libet: in Quintil. Deel. V. II p. 120: eur ardenti non divellantur amplexu 3 ardente rogorei ard ntis Burm. videri intercidisse vocem cineris: cur ei neris
ardentis non divellantur amplexu. Hinc jam abire ad pertexendam eam rem licet, quam suprn I in-ihoavimus. Etenim II. 2, 147 haee seribendi ratio: Tuque, nurus inter longe pulcherrim'. cujus Non frontem vertore minae adeo praevaluit, ni nna jam sit frequens. Immerito. Quod enim in Parmensi editione et eodicibus Parisino duobusque Vaticanis est visor
fissorte pro duxere vel laeso re Heins. Ovid. Her. XXI. I 65 p 315 es. Epist. ad Falconer. CCCCLXI p. 5343, in Rehdigerano et uno Va- litano vescere se . Liv. Ι 31, 2: visendum prodigium. Portug. vi Seendum , id sacile perspicitur olim fuisso in se t re
Quod loquendi genus maxime receptum. Silv. II. 3, 64: cujus placido posuere in pectore sedem Blandns honos hilarique tamen rum Ondere Virtus. Ιne. Epith. Laur. et Mar. 40: Mus ea tuis insedit eura medullis. Sit VI. 428: Pontique coma squallente sedebat Terribilis decor Ovid. Mel. II. 775: Pallor in ore sedet et Trist. III is, 18. Martiat. XI. 91, 6: tenero sedit in ore lues. Burm.
Quintil. Deel. CCCXXIX p. 670). Aleim. Anth Lat. III. 212: Ohlandos oculos ot inquietos. - Illic et Venus et leves Amores Atque ipsa in medio sed et Voluptas es. Clandian. IV Cons. Ηon. b18: radiat quam torva voluptas Frontis ). Himer. or. I. 19 p. 360: opis i pi et vosv το ς υμν ασt ilies ) κἀκεῖθευ-τνιηχα - - Tethm κατὰ τωυ χetλέων, σκη vilio tσα. Timar. I p. 176 Mss. Reg. T. IX: λ ωσασα, χαρνιοw υ. Marlin. Var. Leeti. II. 6, quem laudnuit Burmannus Auth. l. d. p. 646. Schrad. Animadv. ad Mus. IX p. 191. Mitseli. Hor. Carm. IV 13, 8 p. 44 l. Pergendum ad majora est. Insigniter enim hic et Statio et sibi desuerunt docti omnes. praeterquam quod a Domitio hoc dubitari vicie-UM p. 250. C: is Tu quo nurus inter. Hie deest versus. Non enim bene sequitur, nisi ita emendes: Tuque nurus inter, cujus prae