장음표시 사용
3쪽
LIBRI DUODECIM Diqitiroc by Corale
4쪽
Hune Librum nemo iterum typis committat. Renestrio legis, quae pro litterario dominio tu tido is Italiae Prineipibus lata est. Ultores expresse et omnino gaudere olunt.
5쪽
6쪽
I . a est Cantici Canticorum sublimitas atque mairstas , Ut quavis aetate innumeri pene Scriptores extiterint , tum Hobrastitum Graeci tum Latini, qui sub at lcgoria illic latentia Beligi nis mysteria , per commentaria exponere aggressi sunt. Nam , ut de iis sileamus , qui Vci nostris , Vel nuper anisactis temporibus hoc argumenti genus pertractarunt, innumeros adhoc alios protulit antiquitas , quos in Praef. ad opera S. Gregorii Magni recensent Maurini J9... I. Inter Hebraeorum Doctores sila illi) celeberrimi reconsom- tur Rabbi Salomon , Ahon tara , David Κimehi. At ex Chri-- stianis, ut a Graecis incipiamus, insigniores Ecclesiae Graeca - Ρatros ac magistri, in investigandis et rimandis huius divini Cantici musteriis, suam eXercuerunt industriam ; praesertim - Origenes, GregoriuS NyMenus, Theodor tus. Inter Latinos - autem, Omimis etiam recenti ilibus Interpretibus, Nicolao , Lyrano , Hugone Cardinali, DionJsio Carthusiano, Ot sex em- tis aliis ; quotquot sere saeculis superioribus pietatis ac d ,, ctrinae laude floruerunt, huius sacri Cantici reconditos sen-
μ9 A ponti nomen geminata p. legitur in cod. noviro, aed malumna veterem et iamdudum ti reeeptam retinere lectionem. M Tom. XIV. Edit. Venel. I . 4.
7쪽
M sus, unde se aliosque ad divinum amorem inflammarent, - sollicite scrutati sunt. In his Thomas Aquinas , Honorius Aini gustodunensis , Ricardus a S. Victore , Bemardus Clara val-- lensis , Ruperius Tulliensis Abbas, Robertus de Tumbalonia, H Cuius Commentarii meminit Ordoricus Vitalis lib. 8. ad an- , num 3087. Angeloruus Luxoviensis, Alculnus , Venerabilis' Beda , Aponius , Cassiodorus, aut quivis alius Auctor Com- mentarii Cassiodoro adscripti, set Iustus Urgolitanus. Iuliam num Celanensem in Campania Episcopum , quem in Canticam scripsisse tostatur Vonorabilis Boda , praeterimus, utpote gra-- tiae hostem, quae in hoc libro sacro copiosissime offunditur- .
Aponti libri Φ- II. Ouorumdam vero horum Scriptorum opera , nec intcgrataec Satis Dinondata ad nos usque Pervenerunt. Et APOnia quidem Commontaria aut Explanationem in Cantic. Canticorum quo posteriori titulo illius opus in Codice nostro inscribitur adeo mutilam et depravatam habemus, ut, quamvis illam duodecim distinctis libris non minus ingenioso quam crudite Auctor
ipse comploxus fuerit, sex tamen postseriores veluti deperditos, priores vero nimium deformatos ac otium mutilos iamdudum lamententur viri cruditi. Constitiam de M. Ouuin igitui eos omnes in vetusto Codico mss. Biblio-
thecae nostrast Sessorianae delitescore noverimus , rem illis gratam facturos Oxistimamus, si editos inde augore et recudere ', Hoditos Voro, qui hactenus d siderantur , eiusdem Scriptoris libros in lucem odere paramus, ne praeclarum illius OPUS, Vinluti avulsum humeris caput, aut sine nomine Corpus diutius iacere siuatur. Hos autom osse unius eiusd in suo Auctoris soc- tum , Suadet tum id in argumenti genus, tum styli uniformitas , tum alia Permulta , ut ex his magis patebit quae mox de Aponio ipso , eiusque Commentariis , et de Sessoriano Codice
muto IV. Quis ot qualis vir morit Λponius, non salis constat apud rerum Ecclesiasticarum Scriptorcs : V. Bedam, Angelomum Lu-xoviensem , Card. Bellarminum , Card. Bona , Philippum Lab-
8쪽
Bibliothecae Veterum Ecclesiae Patrum , et alios , quorum Plinrique de Aponio eiusque Commentariis vel Explanatione in Cantic. Canticorum fuse etiam disseruerunt. Fuisse professione Moenachum , vel ipse non Obscure innuere videtur in Praes. ad eadem comment. in Cantic.; ubi Armenium, ad cuius preces hoc idem opus se aggredi testatur, hiis iisdem verbis alloquitur :
η Aggrediar igitur opus . . . . ubi si quippiam dignum laude
is ad animae lucrum inluxerit, iubentis merito crede esse con-- cessum : si quid vero literati torqueat nasum , eadem erit
- portio imperanti, et imperio subiacenti, is ii ab omnibus la-- cerandam splausu praecepti) latitantem nictycoracem in ca-n vernis silentii, in lucem egredi compulisti'. Et rursus lib. VII., ubi exponens ea verba Cantici : Fasetis distillaus labia tura , Sponsa , mel et lac sub lingua tua , mores Monachorum d scribit , sicuti in medio margine Codicis adnotatur : mones minnachorum pag. 346. Caeterum qua Patria et quo genere ortus , quidve aliud praestiterit, an alia etiam scripserit praeter haec Commentaria vel Explanationem in Cantic. Canticorum , pcnitus ignoramus ; quemadmodum ignoramus , quis fuerit Λrmenius ille, cuius nomine illa inscripsit, licet Morery Presbyterum fuisse testetur. V. Neque magis Compertum est, qua ipse aetate floruerit.
Joachimus Besutius , et apud eumdem Bestitium Joannes Bona ex ord. nostro Cardinales o , Scriptorem Latinum eumque antiquum dixere, quin tamen Saeculum, quo vixerit, ipsi delini rint. Neque id definire admodum lacile est, quia apud priorum septem Ecclesiae saeculorum Scriptores altum est de Aponio silentium. Ex his vero qui subseipientibus temporibus de eo melintionem siciunt, eruitur quidem Scriptorem esse antiquissimum; sed ad quod potissimum saeculum reserendus sit, ipsi non tradunt. Primus omnium Card. Bella inus , non refraganto Miraeo , saec. IX. ineunte floruisse resert ob9 ; cui tamen merito
ota ad codirem Sessorianum las. qui in no o indiea suh num. III. reperitur retitu ille idemque codex , qui eontinet Aponis commentariorum xlvs Explanationis lib. 12. Besuurnotas mss. in Codiem Sessorianos. Vid. Cod. CCCCLXXXVIII. M De Seriptoribus Feele,iasticis Mee. II.
9쪽
contradicit Philippus Labbaeus m); eo quod Aponius a Beda
commemoratur 29 . cui annus 735. emortualis suit. Communitor autem inter Ecclesiasticos saeculi VII. Scriptores recensetur, sed nulla alia fortasse de causa, nisi quia ante id temporis a nemine Commemoratur. Validissimae tamen nobis non desurit rationes, quibus Aponium antiquiorem faciamus. Enimvero , quum per totum huius sui operis decursum , fidem in Trinitatem et Dominicam Incarnationem Christi fidelibus ad salutem necessariam mopissimc ostendat, inter utriusque mysterii hostes
insensissimos otium orat si V quidom amue insectatur Basilidem , Valentinum , Apollinarem , Macedonium , Catapli rigam , Manichaeos . Arium, et Photinum praecipue; qui errores suos saec. Ecclesiae IV. vel antea disseminarunt: de Eutychete vero aut de Nestorio lae vortium quidem facit. licet non minus Trinitalis et Incarnationis in storia oppugnaucrint Nestoriani et Erubchiani saec. V. vol VI. quam Photinus aliique saec. N.; nec
mitius huius, quam illorum impia dogmata diffunderentur ,
Iliac Prosti rea resutare et Condemnare opus csset. Aponius igitur inagis ad sacculum V. quam ad septimum roserri posse videtur. Quod magis confirmatur, quod ipse numquam Scriptores alios nominet, qui sibi in hoc argumenti genere pertractando praeluxerint, quemadmodum et Bedam et Angelomum praestitisse novimus; quorum ille in sua Explanatione in Cant. od iste
vero in suis Stromatibus contexendis, Aponium quandoque commemorat sies. Nec desuerunt sane etiam ex latinis, qui ante Sare. VII. Cunt. Canticorum interprotarentur. Inter hos, Auctor Commentariorum triae extarii inter opera Cassi odori, quaeque licet
Cassi dorci hodie communi calculo abiudicentur in), nihilomitius Monotheliturum tempore scripta suisse censet Ceilier si , medio
10쪽
scilicet saec. V. et longe ante Aponium, si is qui lcm, prout
communiter traditur , saec. VII. exeunto, et anno circiter l680. iuxta Labbaei sententiam floruisset. Idem quoque argumentum pertractaverat vel ipso S. Gregorius Magnus, cuius Commentaria etsi minus integra aut etiam authcntica ad nos PerVenerunt, auctorem tamen habuisse S. Gregorium invictissimis argumentis demonstrant Maurini si . Iterum in Cant. Canticorum scripserat adhuc Iustus Urgelitanus , et fortasse etiam alii, ne quid de Iuliano Eclinensi dicamus , quom utpote gratiae hostem Proculdubio noti commemorasset Λt voro, si Posteriori aetate eX- planationem suam edidisset Aponius, ad eos veluti ad Magistros ac Duces confugisset, eosque aut eorumdem opera laudare non praetermisisset, et ad eorum lectionem Armenium ipsum misisset , ut quo sagrabat csidcrio intelligendi mystcria , quae in
Cantico Salomonis occulta latcbant, tandem aliquando satisfaceret , quin ipse ad novos conscribendos Commentarios invitus Cogeretur. E contra vero in Praes. opus quidem honum sed praesumptione plenum si hi iniungi conqueritur, quod se mordendum corum dentibus pracparet, qui per singulas syllabas, ant
quam sensum desudantis contingant, subsannando verba Cou-
temnant ; in quo opere sibi unum solamen opitulari confidit, quod Armenium suae imperitiae Auctorem sit habiturus, qui desiderio acquirendi sapientiae thesauri, non credebat nescire alios , quod ipse ignorabat. Quibus verbis innuere videtur, non tam dissiciIe quam novum et saltem a Latinis nondum tentatum opus sibi demandari. Quae autem a Graecis Patribus , Origeno scilicet, Gregorio Nysseno iam scripta habebantur Comment,ria in Cant. Cantic. ideo ab Aponio silentio praetermissa credimus , scu quia sibi et Expositioni suae concinnandae, qua spirituales Christi nuptias cum Ecclesia aut anima Christiana, per numquam interruptam allegoriam describit, minus utilia existimabat , seu aliis etiam de causis. Et origenes quidem in Cant. Cantic. E planat. , quemadmodum et Nyssonus in suis ad olimpiadem Homitiis alia ac Aponius incedit via. Id vero de Magni Gregorii Commentariis , nec non et illis quae sunt inter opera