장음표시 사용
621쪽
sao AULI GELLII contra Peripateticus, miseram quidem uitam ut
ijs animi, O malitia sola feri concedebat: sed ad
complendos omnes vita beata numeros , uirtutem
solum nequaquam satis esse exictimabit: quoniam ct corporis integritas sanitasq, ct honestus modus formae pecunia familiaris bona aestimatio,
caeteraque omnia corporis O fortunae bona necessaria uiderentur, perficienda beata uitae. Reclamabat hoc in loco Stoicus tanquam ille duas res diuersas poneret, mirabatur: quod cum essent maliaria oe uirtus duo contraria , uita misera ετ beata quoq; aeque contraria, nonseruaret in utriusq; uimo naturam contrair e ct ad miserim quidem v tae conficiendam, satis ualere malitiam solam putaret : ad prae taeniam ueris uitam beatam,non satis solam esse uirtutem diceret. ATque id maxim8 di dere, neque conuenire dicebat, quod qui profitere-rμr, uitam nullo pacto beatam esci posse, si uirtus sola abesset: idem contra negaret beatam fieri uiatam, cu m sola uirtus Messet quem daret, haberetq; absenti uirtuti honorem, eundem patenti atq; praesenti adimeret. Tum Peripateticus perquam herclest'ue, 'no te, inquit, cum bona uenia r lpondeas, an existimes esse uini amphora cum aben ab ea unus congius ' Haec ubi accepit Stoicus, Mianimὰ inquit, uini a bora dici potest, ex qua abest congius. Hoc ubi accepit Peripateticus,unus igitur congius a boram facere dici debebit: quoniam cum deen iste unus, non sit uini amphora: er cum
a cessit , si ambora . Quod si id dicere ab um
622쪽
s, uno congio solo fieri amphoram , itidem absurdum es una sola uirtute uitam fieri be tam dicere : quoniam cu uirtus aben,beata esse uita nunquam potest. Tum Phavorinus re*iciens Peripateticum: Est quide, inquit, argutiola haec,qira de congio uini usus es, exposita in libris sed uistisὼ captio magis lepida,quam probum ast simila argumen tum uideri debet. Congius enim cum deest, licit quidem ne sit iuste mensurae amphora: sed cum accedit additur,non ille unus facit amphora, siedsupplet. Virtus autem ut isti dicunt non accessis,neque supplementumsed sola ipsa uita beatae instar est:et propteria uitam beatam ipsa sola una cum adest,facit. Haec atque alia quaedam, minuta magis ct nodosa, tanquam apud arbitrum Phavorinm,insua uterq; sententia conferebat.Sed cum iam prima fax noctis, densiores esse tenebrae coepissent: prosecuti Pha- Morinuim in domum in quam diuertebat, discessimus.
Cuiusnodi qu stionum eertaminibus Saturnalia ludicra Athenis agitare soliti sumus: atque inibi. im-spersa quςdam sophismata, & aegnimata oblecta- toria. Cap. Is Aturnalia Athenis agitabamus hilaia prorsitae modem non ut dicitur remittetes anim-. lib. i. a. remittere inquit Musonius o animum, quati Saturaa- amitteτe est: sed demulcentes eum paulum,atque laxantes iucundis honestis que sermonum illectationi ibus. Conueniebamus autem ad eandem caenam complusculi,qui Aymani in Graciam ueneramus: quique easdem
623쪽
easdem asstiones, eosdem que doctores colebanet Tum qui ct caenulam ordine suo curabat, praemium soluendae questionis ponebat, librum ueteris scriptoris uel Graechm, uel Latinum, O coronam e lauro pleram: totidemque res quaerebat, quot homines istic eramus. Cumque eas omneis exposuerat,rcm locumque dicendi sors dabat. maestione igitur soluta,
corona oe prcmio donabatur: non soluta aure transmittebatur ad eum, qui sortito successerat: Idque in orbem uice pari seruabatur. Si nemo dissoluebaς quastionis eius nodum, praemium ipsum'corona Deo, cuius id festum erat, dicabatur. Quaerebantur autem res huiuscemodi o aut sententia poetae uel
ris lepidi obscura, non anxid: aut historis antiquioris requisitio: aut decreti cuiuspiam ex philosophia perperam invulgati purgatior aut captionis j bisi cs solutioraut inopinati,rariorisq; uerbi indagatio raut tempus item in uerbo perspicuo obscurissimum . Itaque nuper quaesita esse memini numero septem. Quorum prima fuit enarratio horum uersuum, qui sunt in satyris Ennii , uno multifariam uerbo concinniter implicati, quorum eumplum hoc est .
IXam qui lepita postulat alterum frustrari, Quem frustratur, frustra eum dicitfrustra esse. P am qui si fefrustrari,quem frustra sentit. Quis dratur,is frustra es no,ille est frustra.
Secunda q Hiofuit, namodo audiri,atq; accipi deberet,qMod Plato in ciuitate, qua in libris suis condidit, τους ad ολιτLi'οις fingebat, κο νας τας ri
624쪽
x r x st xv III. tq; bellatoribus posuit, suauiationes pueroru σpuellarum. Tertio in loco hoc a situm est: in qu bus uerbis captionum istarum fraus esset, et quo pa
Eio dii ut resoluiq; possent: Quod non perdidisti.
yabes, cornua non perdidisti, haes igitur cornua . Item altera captio: Quod ego sum, id tu non es: homo ego sum: homo igitur tu nova es. Quae itum id
quoque ibi est, quae e et huius quoq; siophismatis re
solutior cum mentior mentiri me dico, mentior B foui
an uerum dico e Postea quuio ista haec fuit: dus in Anob cam patrittis Megalensibus mutitare solitis; it, notat. plebs Cerealibus e Secundum ea, quaesivum hoc es: Verbum Verant,quod significat uera dicunt, quisna ueterum poetarum dixerit λ Sexta q stio joit, Asphod Ubboctium cuiusmodi uerbum sit. quod Iscsiodus io uni isto uersu potuerit,
Et quid item Hesiodus se dicere sientiat, cum dimi- Dimido. di m plus esse toto dicit. Po trema questiora on pl. xψιμε nium sec fuit: Scripserim, Venerim Legerim,cuius teporibus uerba sint,praeteriti,an futuri, an Miri que. ΗΠ ubi ordine quo, dixi proposira, atq; mgηιis forte sistis disputata explanataq: sunt, libris coronisque omnes donati sumus: nisi ob una qμssii nem, qΗfuit de uerbo, Verant. emo.n. tum commeminerat, dictum esse a se nnio id uerbum v O cimolertio annalium in isto ersu . asin uates uerant g ate tu aguuda, oro
625쪽
Corona igitur huius quaestionis Deoferiam istarum Saturno data est. Quid Aschines rhetor in oratione, qua Timarchum de impudicitia accusauit, Lacedemonios statutu edixerit, super sententia probatissima, quam improbatusimus homo dixisset. Cap. III.
AEschines uel acerritatus, prudentissimus oratorum, qui apud conciones Atheniensium forne . odi ni runt, in oratione illa θω, criminosa ;, ct uirtilen, ' ra, qua Timarchum de impudicitia grauiter,insigniterque accusauit, nobile oe illustre consilium Lacedaemoni s dedisse dicit uirum indide ciuitatis eiusdea principem, uirtute atque aetate magna preditum. Populus, inquit, Lacedamomus, desumma repsua
quidnam esset utile O bonelium deliberabat: tum exurgiisententia disienda gratia, homo quispiam turpitudine prolinae uitae defamatissimus: sed lingua nimis. tunc atq; facundia i nimium quoto prenabilis 'μ-m consilium quod dabat, quodq; oportere sieri suade
bat, acceptum ab uniuersis, ct complacitum eH: futurumque erat ex eius sententia populi decretum. ibi unus ex illo principum ordine, quos Lacedaemonsi aetatis, dignitatisq; maiestate, tanqua arbitros, O magistros disciplime publicae uerebantur, commoto iratoque animo exilite oe, aliae'am,inquit, Lacedaemonis ratio, aut quae tandem lyes eris, urbem Cbiisti, - remst saruam, ili pugnabilemq; ef.
ii mili resediutius posse: si huiuscemodi anteactae uitae homiijciendi. nibus consiliariis utem y si proba isthac,
626쪽
L I B E R XoII. fas ' honestasententia est: quaeso uos, no sinamin ean-rim bonestari turpissimi auctoris contagione. Atque ubi hoc dixit, eligit uirum fortitudine atque
iustitia praeter alios p stantem,sed inopi lingua crinfacundum: iussitq; eum consensu petitus omnium, eundem iliam sententia diserti uiri cuiusmodi poster
uerbis dicere: ut nulla prioris mentione habita ,scitum atque decretum populi ex eius unius nomine fieret, quod ipsum denuo dixerat. Atq; ita, uisuaserat prudelissimus senex, factum est. Sic bona Iententia mansit, turpis auctor mutatus es.
Quod Sulpitius Apollinaris praedicantem quendam, a sese uso Sallusiij historias intelligi, illusit: quaestione proposita, quid uerba ista apud Sallustium fi
gnificarent, Perincertum stolidior, an vanior. Cap. IIII.
C iam adolescentuli Romae praetextam,
puerilem togam mutassemus: magistrosq; tunc nobismeti r exploratiores quaereremus: in Sandalario fortὰ apud librarios fuimus : cum ibi in multo ram hominam coetu Apollinaris Sulpitius, uir inmemoria nostra Wyter alios doctus,risatore quem piam, uenditatorem Sallustianae lectionis irrisit:
illusitque genere illo facetissimae dissimulationis,
qua Socrates ad Sopbi tas utebatur. Tlam cum illeseunt , cr uniciis lectorem esse, enarratoremque Sassini' diceret: neque primam latitum cutem ac sententiarumspeciem,sed anguinem quoque ipsuM ac meduliam uerbonam eius eruere, atque intro pia
627쪽
cere penitus predicaret: tum Apoctinaris amplea uenerari ; se doctrinas illius dicens: Per, inquiri magister optime . exopιatus mihi nuuc uenis cum sanguine O medulla, Sallus ij uerborum. He- . Iterno enim die querebatur ex me, quidnam uerba
eius haec in quarto historiarum libro, de Cn. Lentulo scripta, significet: de quo perincertum fuisse ait, solidior ne esset, an ιanior. Ea ; ipsa uerba uti sunt a Sallustio sicripta, dixis: At Cn. Lentulus patritiaegentis, collega eius cui cognomentum Clodiano fuit, perincertum stolidior an vanior, legem de pecunia, quam Sylla emptoribus bonorum remiserat, exigenda, promulgauit. Quaesitum ergo ex se
Apollinaris, meque id se dissoluere potuisse asseueraui, quid esset Vanior, qηid Stolidior o quoniam sallustius sic ea separasse, atque opposuisse inter se
uideretur: tanquam diuersa ac dissimilia, nec eiuSiue utraque uitii forent. Ac propterea petebat, uti se doceret significationes utriusq; uocis, origines. Iu ille, rimoris,labiorumq; ductu, contemni a se ostendens, ct rem de qua quareretur, o hominem ipsum, qui qtineret: Priscorum, inquit,sct remoto-mm ego verborum medullas ct sanguinem csicuti dixi perspicere, C elicere soleo: non intorum,quae proculcata uulgῖ, protrita seu it. Ipso illo quippe . Lentulo Hobdior eri, ct uanior: qui ignorat, eiusde sultitiae esse uanitate, 9stoliditate. Sed ubi hoc dixit, media ipsa sermonu reliquit, et abire coepit. Nos deis de ea tenebamus, urgebamus j, et capriviis Apollinaris i ut de uocabuloru furtim ues
628쪽
disserentis,uel csi ei ita videretur si litudine plenius apertius , dissereretro ut ne sibi inuideret disere uolenti orabat. Atque ille se iam pland illudi ratus, negotiis sibi esse eausaturi digreditur. Nos aut posted ex Apollinari didicimus, Vanos propriddici,non ut uulgusescereto desipientes, aut hebe- V Rites, aut ineptos: sed ut veteru doctissimi dixissent , mendaces, O infidos, ct leuia inanias, pro I raui
bus veris inutissime coponentes. Stolidos autem ' ς' vocari non ta sultos,o excordes,quam tetros, molestos, illapidos, quos Graeci luco ηρούς, κὶ τικους dicerent. Et unamquamq; harum uorum ori
gines scriptas esse dicebat in ilibris Nigidiaris:
quos ego requisitos O repertos cum primarumgnificationum exemplis, ut commentariis ham noctium insererem, notavi: ct intulisse iam me aliquo. in loco commentationibus illis existimo. Quod Quintus Ennius in septimo annali, quadrupes
eques, ac non quadrupes equus, ut legunt multi , scriptum reliquit. Cap. v.
CVm Antonio Iuliano rhetore, uiro hercle bonooe facundiae florentis, complures adolescentuli familiares eius, Puteolis aestiuaru ludum,ct iocum, in uteris amoenoribus, in uoluptatibus pudicis, honestisq; agitabamus. Atq; ibi tuc Iuliano nuntia sur, ιαῖαγνω ν quenda ncn indoctu homine , uocea Odissita ct canora, Ennii annales legere ad ρ' pulli in theatro: Eamus,inquit,audiitim nescio qtie Enniania usum Ennianistam. Hoc enim se ille nomine appelθ sta.
629쪽
lari uolebat. Que cum iam inter ingentes clamores legentem inuenissemus clegebat aut e librum ex annalibus Ennii stptimum hos cum primum uersus perperam pronuntiantem audiuimus. Deniq; ut magna quadrupes equus, atq; elephanti Proqciunt1ese. Neque postea multis uersias additis, celebrantibus eum laudantibusq; omnibus, discessit. Tum I lianus egrediens ὰ theatro, Quid uobis , inquit, de hoc αν aγνοῖς , O de quadrupedae equo uidetur e Sic enim profecto legit: Deniq; ut magna quadrupes equus,atq; et batr, Projciunt sese.
Ecquid putaris, si magistrum praelectorem; habuis
set alicuius aris, Quadrupes equus dicturum Disseras non Quadrupes eques quod ab Ennio ita scriptum reliciumq; esse, nemo unus literarum ueterum diligens dubitauit. Cumq; aliquot eorum, qui aderant, a 'adrupes equus apud Iutim quisque grammaticum legi se dicerent: ct mirarentum quidnam esset Quadrμpes eques: Vellem uos, inquit, optimi iuuenes ta accurata Enniu legisse, quam P. Vergιlius legerat, qui hunc eius uersum secutus,inG eorgicis suis, equitem pro equo p uit: in his uersbus. Frena Peletronij Lapitha, Drosq; dedere, Impoti dorso, atq; equitem docuere sub armis Insultaresola, ct gressus glomerare superbos . Eques pro equite, si quis modo non inscitὰ inepte ;equo. argutiorsit, nihil potes accipi aliud, nisi equum .
Pleraq; enim veterum aetas,s hominem equo in dentem
630쪽
x 1' , , R I xv m. dentem, O equum qui ipsideretur, equitem rixe- runt. Propterea equitare etiam,quod uertam ἡ uo icabulo equitis inclinatum eri, homo equo utens,'
er equussub hominegradiens dicebatur. IAcilius tacto uir adprimὰ lingua Lati mens, equu equi rare dicit his uersibus o quitare,uueis hinc currere equu,nos atq;equitare videmus: His equitat, curritq oculis equitare uidemus.Et i Ergo oculis equitat. clud: Sed enim contentus, inquit, ego his non fui. Et ut non turbidae fidei,nec ambigua, sed ut pur8 liquentiusq; esset, equusne, an eques Ennius scriptum re liquisset: librum summae, atq; reuerenda uetust ris, quem fer/ con labat Lm asonis manu eme datum, studio pretioq; multo unius uersus inspicien . di gratia conduxi: O Eques non Equus scriptum, in eo uersu inueni. Haec tum nobis labanus, mutita alia erudite simul assabiliter dixit. Sed eadE ipsa pon etiam in peruulgatis conmenta's scripta
Ostiendimus. Quod Helius Melissus in libro, mi titulum feeit, de
loquendi proprietate, quem cum ederet, Cornu esse copis dicebat, rem scripsit , neque dictu, neque auditu dignam: cum differre Matrona & Matremis familias existimauit, differentia longe uanissima .