장음표시 사용
201쪽
σμῶν, &c. Imperatoriae literae emittuntur, qvibin edicitur, ut incolae carceris catenis exsolvavtur.
Idem legas apud eumdemHomilia xxx. in Genesim
202쪽
nesim. Id ipsum testificatur & Leo Magnus in Sermone a. de Quadragesima. apsode Romani orbis pissimi Imperatores Oncta antiqvitus obste
vatione custodiunt,qui, in honorem Dominicae Pasi fio,is,altitudinem suae potestatis inclinant constitutionum suarum severitate mollita, multarum culparum reos praecipiunt relaxari e in diebus quia bus Mundus Disatur miseratione dipina, etiam ipsorum supernae sonitatis imitatrix sit aemulandariementia. Imperatores autem qui id constitu runt,fuete supra memorati, Valentinus, Theodosius, & Arcadius , ut videre est in Appendice Codicis Theodosiani titulis v II. &vIII. Sed reos eXcepere, Pibus pro magnitudine scelerum non decet subveniri: quales sunt, homicidae, adulteri.
venefici, magi, raptores Virginum,adulteratores monetae,violatores sepulcrorum,latrones, perduelles. Praeter memoratos titulos dictae Appendicis , videsis titulum i v. libri primi Collectionis
Constitutionum Ecclesiasticarum, quam Balsamoni debemus: & titulum 23. libri I x. Nomocanonis Ρhotii: dc Eustathium, libro singulari de
Praescriptionibus, capite de Quadraginta diebus. Non omittendum hoc loco, quod supra omissum, cum tempore Quadragesimae criminalium quaestionum cognitioni supersessum fuisse observabam: Tribunos videlicet, dc Centuriones, &ininquagenarios, & Decanos, quos populi Israel principes constituerat Moses, judicasse plebem omni tempore,ut scriptum est in Modo XvIII. 2F.
203쪽
Exceptis tamen Sabbatis, & aliis festis diebus, qui bus ab omni civili negotio abstinendum Iudaei
probant ex Levitico X X III. 7. 8. iam exaudiens.
SU P E Ri u s caput scripsi Theologis: hoc Medicorum filiis. Testatum reliquit Celses Imrilconsultus, teste Iustiniano in lege Io. C. Qui testamenta facere possunt, nullum esse adeo si dum, qui non exaudiat, si quis sepra cerebrum illius loquatur. Ipsa Iustiniani verba, quia res Gdem excedit, infra ponam: Scimus quo a Jurisperitos, Ut hoc subtilius commist, nusium effle exposuisse, qui penitus non exaudiat, si quis δει- pnu cerebrum illius loquatur , secundum qPod Jubentis Celso placuit. Iuventii Celsi sic enim potius scribendum, quam Jubenti O duo fuere: pater; & filius, qui Celsus adulescens dicitur Paeulo l. 'I. de Verborum obligationibus. Cujus sit hoc
Medicinae essitum,incertum est. Ad patrem retulit Pancirolus, Bertrandus ad filium. Sed de auel ore parum refert, modo de veritate constet. Id ego qui Historiam Medicam scripsi, confidem ter affirmare possum, Veterum Medicorum neminem illius meminisse: ut vel eo nomine suspectum videri merito possit. At novi Leonorium
Labardium, Canonicum Ecclesiae Parisiensis; qui
204쪽
surdaster cuin sit, minus tarde audit, quando eit sic loquuntur, qvi cum eo colloqVuntur. Immox deolim vidi non dubiae fidei hominem, affirmam. D tem, sesurdum nosse, qui penitus, nisi hoc ei mo-
doloquerentur qui cum eo sermonem habebant, non exaudiret: quod etiam de Claudio Lotharin- go, Caprosiae Duce, narratur. Et vel hominis il-t lius άξιο Πιτου causa; ut Imperatorem maXi D mum, Iurisconsilitumque taceam celeberrimum; L placet ea de re non prorsus dubitare: cum &mi- ihi contuenti se persuaserit rerum natura, ut Plinii. verbis utar, nihil incredibile existimare de ea. De auditu res miras placet hic recensere. Applicatis humo auribus,etiam levissimos strepitus e lon- ginquo audimus. Aure ad caput trabis, quamli-
bet praelongae, admota, imis; vel graphii; ab ab
tero capite sentitur; penetrante rectis meatibus sono : unde deprehenditur, an torta sit materies, nodisque concisa. Si quis lanceae caput dentubus teneat, cujus alterum caput lyram tangat, tunc, tamquam auditus sit in dentibus, verba & voces procul audiet, quae secus non audiret. ini t sub aquis sint,non exaudiunt. Conclusus cubi- . culo, quod fenestram unicam lamina vitrea pro- be obductam habeat, loquentem non audit qVi li prope extra est, neque ab eo, loquens, auditur. '. Sed earum rerum caussae Philosophos non la- '. a
tent. ina deore Plinius libro xvii capite 38. ' Scaliger in Exercitationibus, & Gassendus in Phy-L scis. At omnino dissicile est Celsi sententiae ra-
205쪽
tionem explicare. Cui sententiae etiam ipsius vocis natura adversatur: cum enim vox sit πια -
ψερῆς, ut quae ex aere constet , id recte Aristot Ies, loco mox afferendo, observabat ; facilius pro- .fecto sardus audire deberet, si quis infra cerebrum , illius, quam si quis supra loqueretur. Sed fortasse 'in Voce aliud praeter naturam aeris spectandum est: nempe humor ex pulmonibus aut ore aeri permistus: . qui humor, cum sit gravis, vocem alioqui sursim exituram,deorsiam premit : ut necesse sit eam ab iis qui inferius sedent, facilius excipi. Possit etiam fieri, ut dissicilius aer sup
rior a voce vincatur, qvim inferior, utpote cinmutatior. Id nos duxuit supra memoratus Arbstoteles x I. s. Problematum, si tamen haec Problemata sunt Aristotelis) ubi postquam hoc. , dubium proposuit, Cur vox, cum apta sita natura sit in sublime efferri, ut quae aer quidem sit, non inferius sersum,sed superius deorsum melius audiri potest, ita illud solvere conatur : An quia vox, aer qvidam ect cum humido , qvoddeorsum fertur, es non sursum P Humidum enim natura sua deorsumfertur. Io De ab iis qui infra sunt, vox melius auditur. An hoc voci animalia solum--odo accidit Z haec enim cum humido. Hoc vero acciditwaliis sonis. Sicut enim visus, si e loco superioriprociderit, fursum versus reflectitur , t x . inferiori pero procidens, sursum reflectitur e eodem modo vox natura sta sursum tendens, aeri
occurreηs, qpi multus sit σgravis , eum superare
206쪽
non polin. reflexus autem aer in contrarium
motus, deorsum fertur. Neo ad ima fusus, m lius infra auditur. Similis ροὰdams Echo a cidit notis reflexio in contrarium. Dici quoque possit, sonum, per futurarum parietatium me tus, ad cerebri partem, qua auditio fit, coriumctam, deferri: qui quidem obstructo aurium meatu ad eam deferri minime potest. Quae ratio potior videtur.
Judices habita ratione temporis, quo magistratum adepti sunt, dere debent.
EL o Qv E N T 1 A M fortuna non discerni,praeclare Tiberius apud Tacitum pronuntiavit, cum ei in funere Germanici clypeus auro &magnitudine super ceteros insignis inter Auctores Eloquentis deferretur. Id ipsum de Magistratibus in eodem dignitatis gradu constitutis dicitotest, qui nulla habita ratione, aut generis, aut aetatis, aut doctrinae, sed solius temporis, quo magistratum adepti iunt, sedere debent. Int. D umvirales , antiquissimus quisque , prior is, Ulpianus, i. I. de Albo scribendo.' Principarum ad scisse , matrisula decurrenne 9 inquit Con- stantinus ad Agentes in rebus, i. i. C. de Officio
Magistri ossiciorum. Exstat in hanc reni, in
207쪽
lege a. C. de Praefectis Praetorio, Gratiani, Vale iis, & Theodosi Re riptum, in haec verba: Sis sedes prior an e proasteritis, locus constentior , d cernendi, loq endiqpe facultas antiquior, cui erer silendor adepti magisnurin peti iρr. Idem legere est in i ge I. C. de Consulibus, quae est Imperatorum Theodosii& Valentiniani: enim, inqViunt, in uno eodem egenere dignitatis prior
esse debuerat, nisi qui prior meruit dignitatem dcum posterior, etiamsi ejusdem dignitatis praetendat austicia , cedere tamen illius temporis Consuli debeat, quo se non fuerit. Similiter de Medicis Archiatris taperatores Valentiniam & Valens,l. io. C. de profestaribus & Medicis: Ita tamen,ut quicumque fuerit admissu non in priorum num rum flatim veniat,sed eum oγHiam consequatur, qvi ceteris ad priora subvectis ultimus poterit m-
veniri. Qua de lege Symmachus epistola εo. Igitur valde notandum, . quod de Paulo Foxio, in ejus oratione Funebri, narrat Muretus: ei icilicet in Senatu Parisensi jus inter pri os Senatores assidendi, dicendaeque sinientiae statim a primcipio tributum esse, cum tamen in Senatu Parisiensi plura sint inter se distincta Auditoria, quorun2d supremum non nisi gradatim perVenitur. NihΠ tale in Actis Senatus legitur: quare id omne qVOd. de Foxio retulit Muretus , falsi suspoctum est: immo falsum esse, iape ex Petro Puteano, t lium rerum non incuriose, audivi. Et profecto, . si res ita se haberet, rem adeo iriolantem nod ta-
208쪽
cuisset Thumus, qui Foxio in Italiari eunti as fuit, quique de eo multa, cum in libris de Vita sua, tum in libris Historiarum retulit. Id ipsum tamen de Tiraqvello nariat non uno loco Mo
, Tin vesiin orbem nomine implevit suo, Libris ab ipso, mole variam, editis. Sed quod virum beavit, atque saeculum9 Lectus Senator in, legente Principe, anteposuit malo aureo patrium decur. Immo es , fine exemplo priore quod fuit, Hoc, ut praeiret Iunioribus, dedit. clarior Seni umquam inempmgloria plia ille in Feriis Forensibus. Quod ipsum test tur&adl. a. C. de ossicio Magistri ossiciorum, his verbis: Soli Andreae Tira Ago indultum efffingulari Francisci L. beneficio,qui eum per famam nominis, cum doctissimos jam de Utroque Retractu libros edidisset, in Senatum Parisiensem ex Font nacensi tribunali Pictonum allegerat, ut, qPia provectae jam aeratis erat Judex, anteiret ,jure Matriaculae insuperhabito, natu minores Senatores cet
ros. Confirmarum istud mihi sepius ejus liberi circa annum I 7'. er IJSo. quibus annis in Foro Acroamaticus versari coepi. Sed id falsum qu que existimo: quia neque hujus rei mentio ulla exstat in Actis Senatus Parisiensis. Certum est tamen, Nicolaum de Baia, V. Cl. & quem hon0rifice Clemengius in Epistolis appellat, ejusdem Senariis sub Carolo VI. primarium Scribam, Chiis
209쪽
cum aetate provectior, in Senatorem electus esset, statim ut electus est, in Magna Camera, quam vocant, sedissse, & sententiarn dixisse. Id testan. tur Aeta Senatus Parisiensis anni 1 16. die 12. No vembris. Non igitur soli Andreae Tiraqvello id indultum: quod volebat Mornacius. Certum est quoque, Guillelmum Behium, a Carolo VII. Senatorem Tolosanum factum, ante alios Senaistores, jussa Ludoviei XI. sedisse. Id testantur Acta Senatus Tolosnai anni I 61. die et q. Aprilis. Ipsa Actorum utriusque senatus verba si quis r quirat, ea ad 'calcem hujus observationis reperia, es. Sed cunes id contra rationem Iuris receptum sit,non est producendum ad consequentias. Et
profecto si1 eximiae dotes; tale privilegium mereri possent, cui potitis, quaeso. quam Hieronymo Bbgnonio, Advocato Regio, indultum id fuisset tHieronymo Bignorio , qui Tῆς μέγα, Ist, et λ α τε, κανά τε uioὼς, ut de eo nos olim in poematibus nostris Graecis. Hieronymo, inquam,Bignonio, de quo, dum viveret, haec Plinii junioris de Aristone Iurisconsillio verba merito uti irpari poterant; ὀc nos saepe usurpavimus: ect Abgraviin, domus: ni mihi non unus homo , sedLiterae ipse, omnes Pe bonae Artes in 'uno homine summum periculum adire viaeantur. Onam peritidis illa'privati Dγὼ er publici I Euantum rerum , quantum exemplorum, d Pantum Antiquitatis tene J Nihil
in quod discere νelis , quod illi docere non possit.
210쪽
Mihi certe qpoties aliquid abditum qyaero, si, si faturus est. Iam qyanta sermonibus ejus Ades squanta auctoritas I quam pressa.decora cunni
rum Ulat,dubitat, diversitate rationum , quas acri, magnos judicio ab origine,causisqveprimis repetit, discerni expendit. Ad haec, quam parcuae invictus quam modicin in cultu s Soleo ipsum cubiculum illius , ipsumque lectum, ut imaginem quamdam priscae frugalitatis assicere. Ornar haec magnitudo animi , quae nihil ad osenmtionem, omnia ad conmentiam refert, recteque facti, non ex populi sermone mercedem , sed ex facto petit. Eum tamen, postquam e supremo Regis Consilio in Senatum Parisiensem rediit, post Odomarum Talonium, Advocatum itidem Regium, & sta
tem & sedentem vidimus, quem ante eum perplures annos 3 utpote antiquiorem Regis Advocatum ; & stante' videramus, & sedentem.
Ceterum, de Done de Caepellis, sive Scepe-austa, nostrate, rem non tacendam narrat Re
natus Chopinus; & ipse nostras; Commentario ad Leges Parisienses extremo, ubi de Senatus Parisiensis Ρrincipibus: illum videlicet, qui Sen tus Parisiensis Princeps factus fuerat anno 14 37. quarto post anno supremum hunc Curiae magistratum Eliae Toreto cedere jussum a Ludovi'co XI. ac in secundis comsisterς.