장음표시 사용
441쪽
sae Veteres: Stiss. Eam quoquesipis etymologiam sequitur Vossius in Elymologico. Qua de nos pluribus in voce proxime sequenti.Interea
de nil loco sipra recitato Salmasium videsis in libro de Usuris.
Iustinianus, libro 1 D. Institutionum Titulo v v 1. de Verborum obligationibus: Verbis obligatio eontrahitur ex interrogatione es reston sone, tum qpta darifleripe nobissipulamur. a duappoficiscuntur aritiones, rem condi Atio certio7 cerni
s sipulatior quam ex stipulam , si lacerta sit. ρ
hoc nomine inde utitur, θνὰd stipulum apudVei pes firmum appellabatur:forte a stipite descendens.
I Rectὸ stipulationem a sipulo deducit Iustini
nus: sed minus rei' e sipulum a sipite. Audiendus ea de re Etymologiarum pater , Claudius Salmasus. Ita ille in libro de Lisuris: Apud Romanos autem omnibus fereparitissipulatio subsecimebat,
quofirmiora redderentur e atque inde nomen. Nam nupulum Veteres qvod erutfirmum dixe=o e sol diisne ex Graeco Φελον' φλον ς quod ρεὸν, σκληρον Grammatici exponunt. Inde stupulum, o postea stipulum: ut Σικελὰ, Siculus. Ab eo, stipulari, firmarer es stipulatio, quae in eraponitur adfirmandumpactum, &c. Paulus libro in Sententiarum d Obligationum firmandarum gratia stipulationes inductae sunt, quae quadam Verse Aa r borum
442쪽
borum selemnitate concipiuntur. Et appellatae, quod per eas firmitas obligationum constringitur.Stipulum enim Veteres firmum appellaverunt. ect veris um. Glosse Nomicae r metrουκον.
L pes' in Institutionibuιposuit Jusi manus libro III. desipulatione : quae hoc nomine inde utitur, quod si lum apud Veteres *gnum appellabatur: forte asipite descendens. Sed
EDdfalsum desipite. Nec verius , qui a stip deducit: Varronem intelligit)'stipem, a st,
pando ; quod'paretur in cestis grave aes ; non in arca conderetur. Falsum id esse,sstabae modulus arguit , in uno brevis ; in altero longae. ΣτυπίγGraecis, HI : unde Glosse ελεημο-σ is reddunt. Sic lucrum eΗ. Stipulationem Udorus, nescio quos Antiqvos sequutin, a stipula deducit. Veteres enim, inquit, quando aliquid sibi promittebant, stipulam tenentes, frangebant, quam iterum jungentes, sponsiones suas agnosce-.bant. inrugatur, vel sisse undesumpsit. silvamvis
enim crediderim, si Hunnem, s dimidiata, usos
ad hanc rem Veteres , nihil hoc ad sipulationem. Talea lignes uruntur hodie per medium divisi cu-Dου altera pars emptori, altera venditori traditur,
di quae sequuntur. De loco Isidori, videndus magnus ille Hieronymus Bignonius in Notis ad Marculfi Formularum librum primum. Abi
443쪽
Celsus, lege 7. de Supelle stile legata: Labeo ais origine uisse supellectilis HyMolim his si in i gationem proficiscerentur, loca solerent, quae sub pellibus usu orent. ' Sub pellibus, id est,sub temtoriis.' η Turnebus,a super deleritru deducit. o,
inquit Adversiis . x v III. 23. potius nomen silpello etilis a lectis originem habuisse crediderim: ut iniatio eo nomine censerentur ea , quae super lectos , vel cubiculares, vel discubitorios, ponisolerent; posea longius, latiks esignificationepropagata. Graeca videtur esse originis. An ab operor , ago , tractost epsion in omicron mutato.επω,οπ', lo: unde opus,opero'M. Ita ab , 6 Π I': unde , Latinum ob Inde & Graecum , pro' tumno. Autumnus est 11 seu
unde Gallis, P arriere suison. Similiter & Omς, Ultio, seu Vindicta ; ultrix Deorum Providentia pia qua Hesiodus. Haec enim Dea tergis homianum instat. Tibullus: ultorem post caput esse Deum. Igitur ab Iri, επω , , ε πομφε unde sequor. Item, Aa, οπι,-: unde primum ἁν οπιν&κατ ο Πν, & postea , άνοπιν &καὶοmν.
Ab eodem οπτς, est Vopiscus: id est, . , .
.' pingenitus. Minius libro v II. cap. Io.VoPΙscos appetiabant e geminis qui retenti ut ro na remur, altero interempto abortu. Sed ad
444쪽
λαξ sup x. Toὶ οπλοι ab Homero vocant instrumenta fabrilia dc nautica. Verum i ut veEustathius observabat ; sic quoque nominantuIquaelibet instrumenta: πάσης ompi ἐργοι τιας οργανα , sive ἐργαλλ . Est autesupellex , domesticum patris familiae instrumetum, quod neqve argento, aurove facto, vel veadnumeretur, ut eam Pomponius lege I. de supilectile legata definivit. Vel, ut Tubero, lege D. eodem: Instrumentum quoddam patris farrhae rerum ad cottidianum usum paratarum, qVsin aliam speciem non caderet. Quae duae defirtiones huic nostrae originationi bene conv
Haec scripseram, cum monuit me Henricvalesius, τοs pesiex dictum sibi videri ab eo, qu superfluat dc seperabundet. Supellacillis eninomine intelligi vasa, sed ilia, &c. Formasse aitem hanc vocem Latinos ad similitudinem vocGraecae , quae supesieritisem significat: ατ es υ ο κ cη, εχ rλα λεγουσιν, inquit Ha
pocrationi & quae ab dari, quod estisver, fo
mata fuit. TABERNA. Ulpianus,lege 183. de Verborum fgnificationT A B E R N AE appetitio declarat a me utile ad hibis dum aedificium e non ex eo, fνὰ tabulis cluo
445쪽
tur. Et Paulus, lege proxime sequenti: Inde taberna , er contubernales diciti sunt. inare Huso Grotius ad dictam legem 183. pro, Non ex eo, be-sebat, nam ex eo. Etiam in libro Norico editum 'est, nempe ex eo. Sed haec lectio ab Antonio Au- sustino reprehenditur: qui receptam tuetur lib. I. Emendationum capite r. Cujacius quoque nihil
mutat. QVamquam Vero tantorum Viro III magnopere me auctoritas movet, non tamen a
Grotio distentio: cujus etiam emendatio mihi in mentem Venerat antequam in ejus observationem
incidissem. Quidam nabernas sic diei as existimabant, quia tabulis clauderentur, ut patet ex loco Fessi : Tabernacula, inquit, dicuntur a tudine tabernarum, quae ipse qνὰd ex tubulis olim flebant, di blaesunt: non , ut quidam putant, qPὰd- bulis cludantur. Eorum sententiam secutus est Ulpianus: quae tamen a Festo, dicto loco improbatur: nam tabernas est dictas, quod ex tabulis olim fierent. Ipse Festus alibi: Contubernales d cuntur a tabernis, quae flebant ex tabtilis unde ertabernacula dicta sunt, licet ex tentoriis peli bi flant. Festo accedit Isidorus libro xv. capite a. Tabernae olim vocabantur aediculae plebeiorum m resimplices in vicis, axibus tabulis clausae: unde. Tabernariae , qνὰd ibi soleant consedere. Diectae autem tabernae, qνὰd ex rasulis ligneis erant constructae et quae nunc,etsi non flecte nomen mmen Irisinum retinent. Aliter Donatus ad Terentii Adelphos III. 3. Veteres ganeum heteritoriam
446쪽
tabernam dixerunt, γ,3- γας, πυτες , ἡ gyasit in terra , non , ut cornacula supinus. unde U' taberna, quasi trabena: a validio
bis dicta trabibus , qpibus superiora sustensa μηSed omnino tabernae dictae sunt a tabulis : squ)d ea ex tabulis fierent: sive quciis clauderentur. Sic autem formatum hoc vcabulum: Tabula, tabulem, tabulerina,mbulern
berna Non recte Iulius Scaliger, in libro de CausisLinguae Latinae,το existimavit cotractum fuisse eo taberina e tamquam fuerit talvi. Nec rectius Priscianus; quo loco de assinitaliterarum agit; a tabula immediate scpsit, transitione literae L in Ilteram R. Tabula atem ab obseleto raba : qua de voce Vossus & M: tinius in Elymis. Contubernales a taberna setos nulla dubitatio est: quasi dicas, Videm rubernae P ropriεautem de militibus iubno papilione degentibus dicebantur. Veget libro a. de Re Militari cap. 8. Erant Decant,dei militibus praepositi: i nunc Caput contuber voeantur Et Capite Is. Rursuri a centuriae comtubernia divisae sunt a ut decem militibus btino papilione degentibus , unus praeesset Decan vi Caput contubernii nominatur Cassiodo in Pselmum x Iu Dina etiam milites c-tubnales, qrisub eodem tecto,sive tentorio divers
447쪽
uxoribus semorum o de quibus Antonius Augustinus libro III. Emendationum capite 2. TΑΒΛautem, το-: quoniam tabulata in aedibus planiciem extendebant,ut recteJulius Scaligerdicto loco. .
Gaius, leges de Uerborum significatione TELuM, vulgo quidem idappellatur,qpod ab arcu mittitur. Sed nunc omne significatur, quo mittitur manu. Im sequitur, ut se lapis , lignum, ferrum hoc nomine contineatur: dictumque ab eo, quo in longinquum mittitur, Graeca v ce figuratum, iam του τηλ9. Et hanc significationem invenire possumus'in Graeco nomine. Namqvod nos telum appelgamus , illi anesiant. eoque nomine vulgo quidem iasignificatur,qνod ab arcu mittitur. sed non minus omne si catur, Fodmittitur, manu ; iam Admonernos Ξενοφών: Legendum Xenophon , non Ξενορων et ut helices, non ελικες, in le-ῆς I. g. y. de Aqua, dc Aquae pluviae; & Eros, non 'Eρως, in legeJa. de Testamentaria Tutela.) Nam im scribit: Καὶ is βελη ὀμόσε ἐφερετο,
σφενδόνα ' καλῶ ι cus Xenophontis est in quinto δαί-ως, uno, aut altero Vesto immutatus.) Et id, quod ab arcumittitur, apud Graecos quidem proprio nomine το-ξc χα vocatur e apud nos autem communi nomia ne telum appellatur. Eadem legere est in Institutionibus Iustinianeis, Titulo de Publicis Iudiciis d
448쪽
id appellatur, qvodab arcu mitratur e sed D ον significatur, quod manu cuj1sdam mittitur. Sen, tur ergo, ut pis, er lignum, oe ferrum hoc none contineatur; dictumque ab eo, quod in siniquum mittitur e a Graeca voce , 'ia τό ἔ- Ilegendum apud Theophilum, non ' ἡ- βέλ. Ethancsignificationem, dc C. Ita quoque reli Scriptores. Festus in tela: TELA, proprieci ridentur ea, quae missi fiasunt: ex Graeco vincet eorum nomine, quia illi πηλοθεν missa diciqPaenos en nus. sicut arma ea quae ab humeris pendentia retinentur manibus: quandoquicnon minus in nobis eam partem corporis armvocari existimandum est, quam arma. Et in ar
ARMA, proprie dicuntur ab armis, id eu, huiris, dependentia, ut scutμm,gladiu pugio, sica ea qνibinprosepraeliatur cui TELA,qPib-proiEt inprotelare Protelare, dicitur longe propesi ex Graeco videlicet, qvod est τῆλε, re significat lige. Servius ad illud Virgilii AEneid. v II I D E :
Et ad illud, TE LORuM EFFUNDERE CON OMNE G E N u s, lib. IX. Ostendit telum vori, omne quod jacitur. Graeci --, ἔ-: sicut Latini tela, mi riu , id ι longe. Hanc originationem sequuntur Manius & Vossius Et ad eam respexisse videtuaue
449쪽
auctor Veterum Glossarum. Telum. ακοντον. τογκ0θεν βαλλομ ον οπλον. Item Ovidius: Mirabamqnare tibi nomen Aconti- esset. faciat longὸ vulnis, acumen habes, Mihi telum videtur esse a μῆλον, quod idem sonat Hesiodus in Theogonia: ' βροντην Π, προπήν τε, ηθῆ Κηλα Διος μοεγάλοιο .Homerus Iliad. α:Eννῆμαρ in ἀνἀπατον κῆλα Βοῖο.Κ in T, ut in κῆλον autem proprie
nos alibi. Ita τοξον, a id est,arcus ex taxo arbore. Sed ea de re dc nos alibi. -. TERRITOR Iu M. Pomponius, lege 23'. ζ.8. de Verborum significatione: TERRITORIUM, e Iunipersitas agrorum, intrasines cujusque civitatis e quod as eo diactum quidam adiunt, qpo magistratus ejus loci, -- ira eo nes terrendi,id est ymmovendidus habet , ad mlterrere, sed alia de causa ; deducit quoque terrisorium Sicialias Flaccus libro deConditionibus agrorum, statim initio: praemensumi qvod universi Ufecturum videbatur solum, territis mgatis e inde territoria dra erunt.Frontinus etiam. Verba ejus sunt: Sed si rationem appetistionis hujus tractemus. TERRITOR Iu Μ, eis qui
450쪽
quid hostis terrendi cmos constitutum in. Et psus memoria est Hugo Grotius, qui libros. cIure Belli & Pacis capite sexto,sectioe quarta,IRITOR IuM a terra deducere Frontinum ait. Secrem. Etiam Aggennius Urbicus de Limitibus rationem appetiations huiu tractemin,territora in qpicqvid hostis terrendi causa constitutum Atque eam originationem videtur ceteris praere ipse Grotius lib. s. de Iure Belli dc Pacis. Varro dictum putabat, quod maxime teri TERA, inquit, in Augurum libris scripta cuχ
uno. Ab eo colonis locus communis, quiprope, dum reliinquitur, TERRITOR Ium quod maxreritur. Latinum terra distam a Graeco ἐobiter observamus: ut recte veteres Roma
hanc vocem cum R uno scripserint; quod tetur ipse Varro. Isidorus, quasi rerisaurium, rum bobus'aratro. Antiqpi enim, inquit. ducto, possessionem territoriorum limites ignabant. . Quod habuit a Servio. Servii vesint, ad haec a eidos v. URBEM DESIGNARAΤRor inem Cato in originibis dicit rem fuisse. Condituri enim civitates, taurundextra, vaecam in sinistra jungebant: cincti tu Sabino, ides, togae parte capita Pelati, p. succincti, tenebant sivam obliqvam, ut giomnes intrinsecus caderent. Et ita, sulco duloca designabant murorum, aratrum sufende circa loca portarum. Vnde re territorium diri