장음표시 사용
421쪽
Tribonianus in Institutionibus Iustinianeis, Tit. de Publicis Iudiciis: S I GAR I I autem V Alantur a sica: quodsignificat ferreum cultrum. I sephus Antiquitatum Iudaicarum lib. XX. cap. 7:άφικομυου τὴν Ιου MOG-σ-απινε τ
mum numerum excreverant: utentes gladiolisum
sar acinacis Perfici, incurris , quales sit Cata Romani nominant: unde latronibuw issis cognomen in imditum. Similiter vetus commentator Horatii ad Satiram . libri primi: SICA, gladius inpermo dicus, qpem solebant malefici in baculisnsare , sex insidiis aliqvem interficere. Inde dicti sunt S, carii. SIC A autem Isidoro, est a secando e Martinio a siccus, quia sica vulneratum animal, siccatur, fuso finguine. Inepta est Martiniana ετηιο- πης. Isidori originationem quod attinet, IIL,
nonnihil adjuvat, quod Acelire, ςstsecare. Magis
422쪽
tamen placet, immo placet omnino, doctissimi Vossit sententia: uinca sit aDorico ά καὶ, pro ακῆ:qvod το ὀξυ, Deaciem, significat: unde ακις, &Sc-απια, & άκαλύ*m us. Atque inde Latinum acies, acus , acuo, G c. Sal masius quoque in Exercitationibus Plinianis, patalgina Ias. τοsica ;-ἔ ακοὶ deducit. Da,inquit, i Sicharbaου : Hisero ἄνες , Ane . - ἀνέω, ἀνῶ ,'o οῦ Αὐιῆα, Sejesta. 'Sicarii itur sunt proprie, qui caedem sica committunt:
sed ut recte Fabius libro x. capite I. per abusionem, O n. etiam omnes vocamys, qui caedem telo quocumve commiserint.
Ulpianus, lege 2. F. V. Ne quid in loco publi co: Si quu nemineprohibente, in publico aedificaverit, non esse eum cogendum tollere,ne ruinis Urbs deformetur , c quia prohibitorium est interdictum non restitutorium. Si omen obstet id aed frium publico usui, utique is qui operibus publicis procurat, debebit id deponere et aut, si non ob et, solarium ei imponere e vestigal enim hoc sic appeliatur, solarium,ex eo quod pro solo pendatur Solum in prima significatione, es pedis cavum Uerio ars pedis. Varro de R. R. cap. q. ubi de canibus: solo, nec ut corneo, nec nimium duro,ct c. Lucretius lib. I.
423쪽
Mia Pisridiimperagro loca , nullituritia solo. Atque itide proselea apud Martialem α. 7 . Dentibin antiqvas filitus producere pestes, Et mordere luto putre, eiusqνesoLm. Solum autem,est ab εω, amo, colisco, sederefacior unde elum. ,ελ ,ελον ,stismo quod apud. Varronem in libris de Re Rustica,αυτιipuum re- . periri testatur risieratius libro de Literarum intelsi cognatione, pag. 6I. Inde , ελι-, ἐλώτω & ελιννυω, eo, cesso, cessime facio. Inde αεμοι, a quo Latinum filia. Hesychius: ἐλλα κώ Δι- .ρον Δωδώνη, ΛακωPες. Item ab εω, saluo, cosiocst, sedere facio, est sui , ολον, - 'Forum, id est, sedes ; id cui quidque insidet. Alitue
i Venuleius, lege ultima vi ci Hilitio Edilhoinorions morbus Hisus ---ur, eum signi , eari ais sessias qui noreat . a lacere Butem inusii, perpotuin no et w tempore finiatur, Sed -s- is rem nidori erim , uvi indidit inhviminem,p ῖ - is natus est sontes on, , no ventos dies. 'e Sonticus morbus, dictus est , nona eoq-d vim nocendi habeat, sed quod justam, iistimarique causam asterat, ut ne quis in judicio sisti possiti .Est enim sons, φάαν τwος γουν. usi Glossae veteres: Gmω ,
424쪽
ium c νοι, βλαδεροι. At Glossae Isidori: Mn . ticus. vero. Item Veteres: Si mni . QVbisntius, pro sonticu . Indesenna r quam dorm-pto vocabulosonniam dixere infimi Scriptores: unde Gallicum motae r ut post Franciscum pi- thoeum & Hieron. Bignonium , docte & vere Sabmasius noster observabat: qui videndus ad AElium Spartianum in Hadriano. το Ions vero,dicturr est a Ava , noceo. σόνω, σάντης, fontra, S O N S: ut plebs,em plebes; & M E NMex mentis. Vossium vide in Elymologico.
Labeo in libris ad Edidium Praetoris, apud Geblium libro xii I. capite Io. SOROR anesiam est, quodqrasi seorsum nascitur,separatur1 ab ead
moinqνannis in ae in alia familiam transgreditur. FRATRIs autem vocabulum P. Nigidius, homo impense doctin,non minus arguto, sebtilique ετυμω interpretatur. FRATER, inquit, quiasi fere alter. Nugae e quamquam eam etymologiam vehementer laudet Nonius Marcellus.. S O R O R I sanesiationem, inquit, Veteres eleganti interpretatione id est, ετ ολογέα pos erunt. Itaqνe --ximi Juris Scriptores exprimendam putaPerunt.
Antistius Laseo e Soror, in it, isnesiam in, ρ derasi seorsum nascitur, amisturque ab ea domornqva nam in. Mulier quidem, familiae suae & put & finis est, ut est apud Ulpianum in lege a ' F. de
425쪽
AMOENI ΤΑΤ. :CAP. XXXIX. 33sde Verborum significatione. Sed quid hoc M
: seroris Labeonianam originationem Z quae etiam . analogia refellitur. Martinius ab Ebraro id est, caro cognara, consangUinea, ομορι-,sor m vocabulum deducebat. inae ετυμοτης Vosisio impense placet. Et fine, apud Ebraeos,omne, cognationis genus fratris & sororis nomine coinprehenditur. Sed frustra sunt qui voce Latinas ab Ebraris deducunt, praeter oppido paucas. QVare originationem illam potiorem duxerim, quam idem Martinius proponit: ut sit soror, a sero id est, necto, annecto e quasi annexa cum fratre ad eamdem stirpem.Ita ανεquo Graecis,ab ανα , , inquit ille ; nam ego aliter: sed de his alias. Hinc F soror origini favet analogia. Rem , praeposito sibilo ;-;-Laconice; si in O uiuerer, ιυος; semiso a
scuratum: unde forinus, inusitatum quoque ; pro, quo hodie sobrinus. Vide silpra in Coisobrinin. Affrin, estsera, etiam inusitatum: unde Italicum s m, utin Originibus Italicis observamus. Fed,
vere ut dicam, neutram harum originum Veram duco. De vera igitur amplius deliberandum censeo. Hanc ego interim examinandam legentibus propono: ut sit m soror κώ ἔ-: quae vox ab Hesychio exponitur θυγάτηρ,flua, consobrina. 1 ορορ, SOROR. Cmne cognationis sonus apud Ebraeos fratris Moror. xionain. com-O Z a pre
426쪽
prehenditur, ut sit pra observatum. uter am' tem, indubitatε est a Graeco Hesychius:
Ulpianus, lege I. g. s. de Rivis : Specus autem ect Acin, ex quo desticitur. Inde spectacula sunt dicta. ' Spectaculi-, est ad eao.Specto autem, ab antiqvo ecio, quod est v leo.Varro libro v.de Lingua Latina: Spectaro, dictum ess-specio, antiquo: quo etiam Enniis usus, &c.Eo usus & ULpianus:In persona ejus,a quo alimenta relicta sunt, haec erunt *erienda. Sperio, est ab inusitato ψ ιμ
metathesim, seu transpositionem literarum. ' Asterio autem, s P i ci o : unde constitio. Spirio, sine praepositione,dixisse Antiqvos scribit Festus. Θ cus, est a σπε . Iulius Scaliger libro I v. de Causis Linguae Latinae capite 86. de Causis Linguae Latinae capite 86. SPE CERE vetus verbum fuit. In compositis nunc invenitur , s in suis d duritis: ut specula,speculari. voxsane ipsa millam νὼ d cum positis indiciis aut pJecubus contemplarentur Agrestes olim Latini,praesta inituri: auisem praslecus ipsas, edito locostantes, observarent qpid
rerum agerent procul hostes. Specus autem, ae-cumen σπέ F. Inde sipeaetim, pro revisa me
427쪽
Ulpianus, lege a. de Sponsalibus: S P O N s A LIA autem dictasum a spondendo: nam mori uit Veteribus sipulari , ct Jondere sibi uxores futuras Et Florentinus, lege 3. eodem titulo: Unde σSponsit, Sponsaeque appellatio nam in. Optime.
, Jondeo. Vide Vossium. Inde & stonsio. Paulus lege . 7. de Verborum significatione: Spomst o appellatur, non solum qyaeper θonsus interrogationem fit .sed omnis sipulatio , promissioque. Varro dc Verrius τό θondere, a Jonte deducunt .: eo quod sponte sua promittit, qui spondet. Sponte vero dicitim,ab εκοντι κ mutato in P, & addito S, ob aspirationem. De Verrio, testatur Festus. S P O N D E R Ε, inquit, Verriuου putat dictum, quod βὸnte sua, idest, voluntate promittatur. Deinde, oblitus , inferiore capite sponsum, es sponsam Graeco dictam ait: quod ii απονδὰς interpositis r hur dypinis faciunt. Spondere ponebatur pro dicere: unde es respondere adhuc manet o se of in usurpari coeptum est etiam in promissione a
Modestinus, Iege Σ3. de Statu Aominum; m Io concepti dicuntur, qui patrem demonstrare non
possum, vel qui possunt quidem, sed eum habent, quem habere non licet: qui re spurii appeliantur:
428쪽
τί- ὰπορών. Item Iustini mus in Institutionibus, Titulo de Nuptiis : Si adversus ea gDAE
diximis, aliqui coierint, nec Pis., ncc uxor, nec π Itia, nec matrimonium, nec dos inte igitur.
ii qui ex eo coitu nascuntur , in potestate patris non sunt: sed tales sunt, quantum ad patriam potesat m attinet, quales sunt ii quos mater vulgo concepit. Nam nec hi patrem habere intelliguntur , cum es his p ter incertin esse unde siolent
spurii appellari, quasi mrookia concepti, PelqPa'st, sine patre sibi. Ita legendus hic locus ex recensione Contiana&Cujacianar quem Haloander mire perturbarat, Iulius Paris in libego. dς Nominibus & Praenominibus, qui post Valerium Maximum edi selet. Spurii, patre incerto genriti, qius σπορ, inust. Ita legendum & hoc loco exemendatione Cujacii, Obsevat. lib. v. cap. 3. Vel, rasi Joroer seu οποροι ex emendatione Pighii. Vulgo, quasi optae, nullo sensu: nam quod ait Contuis ad dictum titulum, haec verba quasi epostae, significare, quasi qui Jeritaculo omnium repti sint, serri non potest. Aliud F furii ε ριον adfert Plutarchus in Quaestionibus Romanis: scitum quidem illud magis, quam verum: πιμπι τους ἁ πα- ρους α ,ους κους καλῆmv; μους videtur esse additamentum) ου-ως ΕΒ ες .vo μι m, λεγουαν Mι pηῖρες Aς δ ikοως, συιαφορητου ινγ κέ κοινου οπερικατ' enWο ΣΠΟΡΙΟΣ γ ονομιά Ο ΣΕΞΤΟΣ, 3ω ο ΔgΚΙΜΟ Σ, κέ οrάΙΟΣ.
429쪽
patrem certum non habent, spurios anniant PNon enim verum ect, quod Graeci exis ant, D Rhetores in Orationibus dicunt, eos sic dictos, qvὸd promiscuo semine fini nati. Sed Spurius praenomenes, ut Sextus, Decimus, Caius. Porro non integna scribunt Romani praenomina e sidaut sin ca literci notantiui, Titum, Lucium, Marcum: aut duabus 9 ut, Tiberium, Cneum: aut tribus sui, Sextum, Servium. Spurius quoque duabus f .ieris, S Ρ, indicatur. Iisdem literis etiam nouos significant: Sine Patre. inares errori ansam praebuit, cum SpuRIus, re incerto patre natus iisdem Hementis notarentur, ut hi quoque spurii usurparentur. Tertiam originationem
profert Isidorus Ix. 1. Nothus, qui de patre nobilita matre ignobili gignitur. Θurius , qui de m
430쪽
rre nobili re patre ignobili. Item Juriψ, patre
incerto, matre vidua genitis,petat rantism spurii filius: quia muliebrem naturam Veteres spurium vocabant, velut 2 ais του οπόρου, hoc est , semini non patris nomine. Quam sententiam sequitur doctissimus Turnebus Adversat. X X I x. II. An Dius, inquit, spuRIAer FAsCI NA Upestat pamus Agaw, qpibus viri ta mulieres sunt, quae honeste mominari nequeunt. a que alb ista muliebri parte momen sturiorum fortasse non incommode deduci posset. Nam horum natales non habent obscuram matrem, sed patrem anellare non possunt. Eisuxerba sunt in oloma: Poste dicitis ad res venereas sumpta de mari spuria & fascina. His nominibus intelligis eonchilia qνaedam, qra partes Agassas dixi, figura referunt; unde earum nomisna obtinent. Hujus autem sententiae non auctor
est Isidorus. Eam scilicet & refert & refellit Plu