De antiquis Italiae incolis. Scripsit dr. Gust. Guil. Henr. Curtius ... Pars prior

101쪽

tanda sIt, omnIs tamen loeus interpolatns est, ita ni de relἱquis quoque terris, quarum ibi mentio laeta est, quamvis verisimile sit, pro certo tamen affirmarἐ non possit, Strabonem eas in IIbriearum numero reposuisse; quod semel hic monuisse satis erit. 11) Plin. H. n. IV. c. 10.; SIrabo I. I. - Plin. populus Eordenses vocatur, Strab. Ἐορδοι item Thuc H. L. II. e. 99 ; regio 'Enρδία; Ptolem. populus sicuti Pobb. Exe. L. XVII. c. 19. regio 'Eοὐδαία. Hunc sequutus Lipitis Eordaea et Eordiaei scripsit - v. XXXI. c. 40 et XLV. c. 30. 12 'u Δευριοπος. Lipius L. XXXIX. c. 53. extri - DOPP dum in Detiriopo condere instituit. Paeoniae ea regio est prope

Erigonum SIrab. L. VII. p. 327: υ Ἐριπωιὶ nuvium, qui ex

Illirico per Paeoniam siuens in Axium amne u editur. Strabo

1M Mrabo I. I.; min. I. I. Noli eonturbari, quod Plin. Pos

qnam ripartem eius se. Macedoniae in septentrionalem Paeonia ae Pelagonia protegunt a Triballis ' dixit, post, ubi singulas Paeonias nationes recenset, inter has Pelagones refert. Priori enim Ioco Paeonia, quae tunc proprio ilicebatur -- cs quae de Paeonia Lii iana infra dicta sunt - significata est. - Lioius sL. XXXIII. e. 10. et XLV. 29. ASIObOS Paeoniae habet, quam Pelagonias urbem fuisse ex Ptolemaeo compertum habemus. - Strabo Excc.

verba sic interpreteris velim, ut Parti gentis Paeoniae posteris tempoithns Pelagonibus nomen datum esse iis declarari statuas. Ceterum PHagonism supra Erigonum fluvium tu utraque Axii amnis ripa sitam fuisse verisimiIe est. - De Lyncestarum sic nometi scriptum eXstat aP. Tipium, consentientibus Thucydide, qui v. e. II. 99. Aυγκησται habet, et HOIemaeo; ap. Strabonem eontra Aorκι παί legitur, et regionis nomen a P. eund. AυγκιGTDς, sed iam xasaubon, adnotavit, aut A κον esse Iegcndum, quale regiotiis nomen aP. Thucyd. Passim, v. e. IV. 129.) item P. Stephan. Byzant. s. v. et apud LiMium neus XXVI. 25. XXXI. 33. , aut At 'γκι Wiν - μω nibus sinitimorum origine

102쪽

nihil apud veteres scriptores Commemoratum in enIO, - nam 5 ephan. qui Lyncum urbem Epiri fuisse, Strabone auctore usus, dicit, falsus est,.- nisi quod e numero eorum fiunt, quos Strabo IIII ricis adnumerare videtur. Cf. not. 7. Verisimillimum est. hujus ut omnium finitimaruan regionum incolas antiquos Paeoniae gentis partem suiSSe.

15) CL LIomer. Il. II. 149. 50. XXI. V. 141. sqq. 16) Lio. XL. c. 3: isIn Emathiam, inquit, quas nunc dicitur, quotidam adpe lata Paeonia est. nec recte tamen, nam m- mero iam Emathiae nomen notum. Cc Il. XIV. 226. --C Dot. 43. 17ὶ Ptin. l. I. Thuc. II. M. Edonos antiquos terrae incoIas fuisse perhibet. 18 Lio. XLI. e. 29.. Mardianis repetentibus Paeoniam, quod et sua suisset et contineus esset finibus suis; cs evnd. c. m. - V. not. 13. 19 Thuc. lI. 96 Locus impeditiis, Dum Mss. lectiones vel maxime varierit. Lego eum Goellcro, quem cL: uarior i sc. Sitaleo,) di καὶ ' ρMOMς καὶ Amμίους καὶ ωλλα οσα mum IIαιονικι , G ηρχε καὶ ἔπαιοι χῆς ἀρχῆς Ουιοι ἰσαν /ιέχριXIχααίων II Oνων καὶ του ala ονος norumw, δς ἐά του Planti μυ Odove dis ΙΘααίων κροὶ ΛαιΠίων φῖ, ου ωοέωο ἡ ἀοχῆ τὼ ποος mi νας rei r νωιονς - Agrianes, quos ex b. I. in sinistra SI -monis riPa habitasse apparet, etiam tu altera eiusdem fluvii sub montibus. qui Macedontiam a septentrionibus claudunt, domicilia consili rata habuisse, e Strab. L. VII. P. 318 intelligitur. - CL praetcrca Thuc. II. 28. -

103쪽

101.1 Plin. IV. 11. raraeis natio anni. ut iam inde ab antiis quissimia temporibus Paeoniω Populos hisee regionibus coluisse intelligetur ex iis, quae infra de Bilbria dicenda erunt. 21 TMe. quidem II. 98.ὶ has hisce populis sedes assignare

videtur. 22 Thue. I. l. ΛHBῖρος η Παιονικη. Ut ubinam haee urbs ex eius sententia sita fuerit ν cognoscas , totus conserendus est Ioeus. Ab urbe isset ορος cuius mentio apud Plotimaeum exstat, diversam suisse Patet, quum hae urbes disjunctissimae

sint.

24 Nam si Stephanua BFE. Pallenen urbem πDa Ορα κ vocat, minime sequitur, ut antiqui urbis ve1 potius regionis incoIae Thraces suerint. Neque quicquam ea re definitur, quod a Thuc. peninsula MDMδικὴ η ἐπὶ της Ορακέας et incoIae MDeιδεῖς οἱ ἐπὶ Θρqκης appellantur. Priscorum incoIarum, quum Graeci totam ierram sis ditionem redegissent, exstincta resse videtur memoria. Cc tamen Thuc. IV. 109.

27 Herod L. vIL e. 1l5. - ώνius etiam inter ωσm nem et Nessum Bistitias habet, ubi secundum Herodotum habi-.tant Edoni. Herod. VII. 110. 14.28 Ηoo essicitur, ut mihi quidem videtur, ex L. VII. c. 124. - Adsti initari in horum populorum situ definiendo Herodo oThueFdidem L. II. 99 dixerim, utpi te qui AnIhemum , sdo

qua regione es. Mamertum T. VII. p. 497. Crestoniam et Bisaltiam eonjungat. Eodem loco tamen ex ejus sententia Mygdonia ab Axio ad Strymonem usque Porrecta videtur. 20 Plin. H. D. IV. 1l. 3 non in Exee. Horii cod CLXXXVI. c. 20: is οἱ Βιοαλτι ι Ορ μακον ἔθνος, αντιπέρα Παλληνης οἰκοῖντες.

104쪽

33 Dionys. LIalio. Antiqia. B. I. c. 29. ubi, Etruscos et Pelasgos diversi generis suisse demonstraturus, argumento utitur, petito a diversa amborum populorum lingua ejusque rei mro tum auctorem laudat, cuius verba ita assert, ut loco oKρη--ῆ- ται oKρ-- Trαι exhibeat, itaque eum in iis, quae antecedunt, Ioeo κρ loro να - Κροτωνα legisse pateat. 34ὶ Nuperrimo Niebu/rius, vir mea laude major, hanc sententiam defendendam suscepit, sed, quod salva ea, quac tali virod botur, reverentia, dictum sit, argumentis usus, quibus mihi quidem, ut in eandem irem, persuaderi non potuit. Nam 1. quod primo loco ab eo positum est, vellanico auctore Pelasgos Crotonem urbem incolentes genus ducere ex Thessalia, Herodotum item tradere, urbis a se commemoratae incolas antiquitus in Thessaliolide habitasse - verum illud quidem, sed ingenue milii latendum est, me quidem non intelligere, quonam iure ex hac re essiciatur, ut locus InrO- Ieas de Pelasgis agat, qui in Italiam ex Thessalia Pr seci; sinti Hoc quidem cum aliqua veri specie contendi posset, si in nullam aliam terram nisi in Daliam ex Thessalia Pelasgos immigrasse traditum esset. Quum autem in qua plurimas terras imie exiisse dicantur, equidem non video, quid impediat, quominus statuamus, Herodoto placuisse, Partem Pelasgorum 2'hessalia eiectorum, in sinitimam huic Macedoniam ad novas sedes quaerendas abiisso.

105쪽

2. Verum quidem est, istolam de Pelasgis disputationem, quae

ab Herodoto l. l. instituta est, pluribus ex schedis exulare, sed minime inde collegerim Iectionem, quam reliqui codices exhibent omnes, salsam et corruptam, contra Dionysianam illam veram et sinceram esse, praesertim quum codicum lectio Stephani auctoritate confirmetur, quem idem, quod nos, Iegisse certissimum cst. Nam nisi nostro loco in omnibus Herodoti libris nulla ejusmodi urbis mentio exstat.

3. Quodsi Niebuhrius dicit: sedem Verdaelit, dass Dionγsius

die Lescari versalschi habe, ist alles guwidex - equidem non is sum, qui Dionysium consulto locum adulterasse P tem; sed quicunque cognitum perspectumque habet, Rm parum diligens ac religiosus scriptor sit Diony SiuS, nequamquam fidem excedere concedet, eum, quum Vrrheno

ab mrodoto commemoratos videret, pro certo habuisse, nullos alios Tyrrhenos sigiliscatos esse, nisi Datiae incolas illos notissimos, Praesertim quum nusquam aliorum meritionem ab mrodoto illatam cognosceret, itaque, quum Crestonis urbis tuter illos positae nullum deprehenderetur vestigium, CroIO-nem legendum esse conjecisse; qua in coniecturam eo majore studio et amore amplexus esse putandus est, quo magis Iocus, si Croton in Tyrrhenis i. e. Etruscis legeretur, ad sententiam, quam Probaturus erat, confirmandam aptus vi-

deretur.

dum esta) CreStonaeos minimc sities im Lande, sed proxime GaI-cidicen Peuinsulam, ita coluisse, ut nec Iongo spatio a Tyrrhenia istis disjuncti, nec iis finitimi essent. - CLIIerod. VII. 124. -

106쪽

ε - . h.

Ia Cresionaeia urbem Creatonem fuisse quum per se sit verisimile, tum vero Mephani testimonio eviucitur. Nec est quod dicas, hunc, mrodoti auctoritate Permotum, sumpsisse, urbem hujus nominis in ea regione sitam fuisse; nam verba, quibus utitur, huic opiniotii prorsus adversantur, quum eum haesisse demoustrent, num tirbs, quam apud uero tum commemoratam iuvenerat, eadem esset, quam in hac Thraciae regione positam. suisse, aliunde compertum habebat; quod dubium diversa, qua Nero tum usum esse, vocis tarma ortum esse, recte statueris. Et fuisse in in Ioniacis urbem sive Crestonem sive Crestonen etiam TFcophronis loco, ab eodem Stephano allato, comprobatur, etiamsi Scholiastae Lo Ophr. adli. I. sidem habeas, cuius mihi quidem minime probatur sententia. - Cs TZom. de Pinedo ad Mephanum de

urbibus s. v. AP ηυτων. Israces fuisse Crestonaeos a Demiue veterum Scripto rum, quod e tu dem sciam, traditum est. Nam Stephani loco nihil efficitur; non majore iure ex eo, in tonea

urbis incolas Thraces fuisse, cogercmus, quam Pallano, quam eodem modo, quo illam, πολιν ορακης ab eo nominata in esse supra v. n. 24. vidimus. Non incolarum origo ac genus, sed urbium situs hae ratione a Stephans declaratur, et si θωκam notiις haS urbes Duucupat, antiquum loquendi usum sequutus est, quem totam ter ram, cui Post Miacedoniae nometa inditum est, sub communi Thracias nomine comprehendisse infra docebitur. Verissime monuit Niebuhr.: isDie Tyrrhener ani Athos waren Polasger, hoc eniin et ThucFdι dis L. IV. c. 109, ubi de locis circa Athon montem, quibus 'meii nomen erat, haec leguntur: καI τι καὶ Σαλκι δικῶν Iri βραχυ, et dδὲ πλόῖστον Itiλαογικον τῶν καὶ in μνον πω ε καὶ Uθη- νας Ουρσx.νων οἰκnio Drων - et Pompon. Melae II. e.

2. extr. testimouiis ita probatur, ut nihil dubii relinquatur. Propterua autem nequaquam ei concedendum

107쪽

hil omnino inesse, quo haec fiententia nitatur, non est, quod multis demonstremus. Non repugnant, quominusurrhenos hic commemoratos item, ut Crestonis incolas, Pelasgos fuisse dicamus. Nam ratio, quare illos Pelas sos-Cres Onaeos, non hos Pelasgos-Tyrrhenos in medium producat, in promptu est. Fuerunt enim qui circa AIhon colebant idem populus, atque qui Placiam et Scylacen urbes tenebant; ab antiquissimis temporibus conjuncti, easdem semper primum tu Altica, tum Lemni et in vicitiis insulis sedes habuerant et, non multis tantum annis ante, quam Πero Ius lihros suos compota ret, dispersi, alii regiones circa inhon montem, alii PM-ciam atque Scylacen urbes occupaverant. Argumentum igitur ex simili iuditi e sermonis horum Pelasgorum Petitum nullum fuisset. Necesse suisse, linguas eorum P puloruin Pelasgicorum comparari, qui ab antiquissimis temporibus diversis ac disiunctis Iocis habitaverant, spori te intelligitur; et interfuisse hoc Herodoti, iis declaratur, quae ab eo addita sunt: , qui in Thessaliotide colu rant ri tui Allicae inquilini mera ut -iquae verbali. I. minime supervacanea esse, sed proprie ad rem Pu tinere putanda sunt. 5. hUnbesangen betractitet, lassi es sicli gar nichi vel kenueu, d.iss II erodot II. llanicus Et Lithliing vom Zuge der Pelasger liber den Hadria nacti Spina linii Cortona antiat In und die seruere Aus wariderung der Veherwallisten nach Alben vor- Bussetette, So wie er thren weiteren Zug nacti Lemnos undan den IIellespont selbst erzalitu Libere mihi consitendum est, me, quamvis praejudicatis opinionibus non sim impeditus, tamen in hanc sententiam dificedere non Posso. Nam nullo loco ne levἰssimum quidem deprehenditur vestigium, ex quo iure colligi possit, Nerodotum Pelasgoa ex Thrastilia

108쪽

in Datiam profectos esse, vel omnino in Daliae incolarum numero PelaVOs suisse compertum persuasumque sibi habuisse; nusquam legimus, eum PeliaVorum, quos Atheniensium συνοίκους fuisse tradit, origines ex Italia repetiisse. Contra longe aliam de his sententiam animo informatam habuisse , eosque ex Samothrace in Allicam pervenisse videtur sumpsisse. Nam vix dubium esse milii videtur, quin Pelasgi, quos, eiectos ex Sedibus, quae muri arcis exstructi prae nitum ab AIheniensibus iis sub 'mello concessae erant, Lemnum aliasque terras occupasse tradit, VI. 137 - κ)iidem sint, quos, alio Ioco ex Samothrace in Atticam profectos, Atheniensium συνοίκους factos esse narrat - Tῆν o οι, το me Acrii αίοις ολοικοι ἰθενοντο. - Quapropter,

monuisse video, vel maxime urgendum mihi videtur esse, ,,si Pelasgos Italiam incolentes intellectos voluisset Herodotus, Tem non sic nude suisse loquuturum. 6. Praeterea ego quoque iis assenseudum esse puto, qui vix credibile esse dicunt, vero sum sermonem hominum, qui tam disiuncta oppidula tenuerint, inter se contulisse, quum,

quae Niebuhrius ad hane dissicula lem tollendam attulit, mihi non sati,secisse, non est quod dissimulem. In quibus, qui tali Viro accidere potuerit miror, ut apertum, quem dicia ut, circulum in domonstratido saccret. Nam si ita sine disputationis addit: sidietie Stulte zelgi genug, dass es ilim dem IIerodot durati Iag. ausaeumitte tu wie sicli die Diali hin ausosten nud Westen vextiletteuμ - nemo non videt id, quod Pro argumento SumaruF, ipsam rem esSe, quae Probanda

erat.

109쪽

3M Strabo. Excerpta ex L. VII. p. 330: 'Orι μετα τὸ Δῖον

40 Thuc. II. 99. Tῆς Παιονίας παρα τον 'χξιον ποταε ον στενῆν τινα καί κουσαν remo εν με χρον Πελλης και θαυtσσης ἔκι παντο. - - Tenendum tamen est, si hane Thuc)didis me niam eandem esse atque vero ii Macedonidem statuas, eos, qui Μακεδονας αἰτους a Thuc istae nominantur, scs. n. 6 et 46. hui,s. in Hia terrae, quae postea Macedonia vocata est, Parin, quam

110쪽

in Emathia a. Macedonide Herodotea quaerendos'esse, quum aperte horum Macedonum terra a Paeonia ista diseernatur. 41 V. u. Strabon. n. 38. allatos. - i4M FHeareh. in Theseo c. XvI. Fuerunt, Aristotela auctore, Bottiaei ex posteria Atheniensium tuorum, quos ex Pacis quota nis in Cretam Minotauro immolandos missos esse narrant. maeiam, tradit, non esse trucidatos, sed servorum conditionem subire coaetos. Primum Delpho' tum iri Jammam proserat, eandem in Thraeia domicilia collocarunt, novo Bottiaeorum nomine assumpto. Cf. est eum hac narratione Graio L. VI. p. 282. Pluribus de hae re infra disserendum erit. 342 h. Thraeiis a Plinis U. n. IV. e. 11. adnumerari video. 43 IusIan. VII. 1. ,,Macedonia ante a nomine rexIs Ema-

rhionis, cujus prima virtutis experimenta in illis Iocis exstant, Emathia coguominata est. Hujus simili incrementa modica, ita termini perangusti fuere. PopuIus Pelasgi, regio Paeonia die batur. Vulgo quidem non Paeonia, sed Boeotia Κ λ Iesine. Quae Iectio quin interpolata sit, quum dnhitari non possit, AN Buhrius isBottia scribendum esse conjecit. Mihi vero persuasissimum est, veram esse edit. mPone. lectionem ,,Paeonia quae, quiam hac sola editione utar, a quonam Prosecta sit, nescio. Nam practerea quod Tiseius Emathiam appelIatam esse Paeoniam auctor est, iv. n. 16. ad S. 8. Herodotea regionis, in qua re num Μacedonicum conditum sit, desinitio Emathias quidem, neque vero Bottias convenire videtur. Hic enim, postquam L.

VIII. e. 137 et 13M quae Temenidis, ex Argis primum in III

riclem , tum in Macedoniae superioris regionem prosectis, accide xiliat, enarravit, c. 139 sic pergit: απικομενοι ἄλλην.μὶν τῆς 9ILακεδονί m Krκησαν πέλας τῶν κέ ων των λεγο/ιενων εἶναι Μίδεω του I Ἀρδίεω. ἐν τοῖσι φυεταε κ. T. λ. - ὸρ δε τῶν κηπων Ουρως κέετερι Γιομι- ουνομα, ἄβατον ν χειμῶνος. ἐνέλεια in δὲ DNιεωμενοι, τουτην ἔσχον, κατε- σφοντο καὶ τὴν αλλχην Mακεδονί . Locus autem, quem designat, quin in Emathia situs fuerit, eo minns potest dubitari, quum Midae hortos. quorurn mentionem saetam vi donitis, ibi fuisse tradantur, ubi postea Beroea rartis condita