장음표시 사용
91쪽
Qnod Deile perspicies mutata ad eum, quem supra indicavi,
modum verborum interpungendoruin ratioue. Tum enim verba: οι in rottex μον iungenda sunt eum sequentibus: To' ιλν π. v. a.
Jam vero rectissime quidem dici potuit: μν ι orae χ&ῆoν Πελασγι-κδεν minime vero iOν το αρχαῖον 'Eλληνι - λθ me; nam Ionica gens antiquistis - τοuρχαῖον - erant Pelasgi, Herodoti et Croesi temporibus IIellenes,' Dorica non solum antiqtiitus vellenes, sed et Croesi et Nero ii et omni omnino tempore. Itaque quum v. Tore ναῖον ad sola verba: Πελασγικῶν ωνος pertineret, liaec necessaria Prui O loso Ponenda et cum illo vocab. iungenda erant. Sed in his omnes faci Ic milii esse assensuros spero; si vero in iis, quae sequuntur, verba 4. Hν - το δὲ ita tutellecta volo, ut priora idem sonent, atque: Pelavicia gens, posteriora idem, atque: Πellenias, video jam, fore, ut tu multo tum incurram improbationem, qui, etiamsi non - id quod multis viris doctissimis iis quidem, sed parum nitentis accidere memiui, - verba το μὲν ad Hellenes, et o δὲ ad Pelasgos reser nila es,e Censeant, tamen erroris Ine insimulabunt, qui de unii ersis gentibus et Pelasgiea et Hellenica dicta esse existimem, quae non Pertineant nisi ad earundem partes, ad Dorienara et ad Iones, vel, id quod magis fortasse iis arriserit, ad solos Atticae incolas. Huee ego hoc responsum Volo, minime me quidem ignorare, quae ad defendendam hanc sententiam Proserri Possint, tamen, rationibus omnitius bene Perpensis, iacere non POSFe, quin, quam supra Posuerim, sententiam amplectar. Quibus motus rationibus hoc iaciam, partim ex iis, quae infra disputabuntur, apparebit.
53 b. Quae hic significata sunt, infra, ubi de Pelasgis Da-
Iiam ineoIentibus exponemus, sustus explicabuntur.
92쪽
2ὶ b. Repugnare quidem videtur, quod ab eodem vero toL. I. c. 57 traditum est, ubi demonstrare conatus est. suisse Pelasgos βέρβαρον γλῶσσαν ἱένrας. Sed infra demonstrabitur, nec secum iPSum Pugnare Nerodotum, nee idoneam causam his verbia
luesse, quare sententiam propositam mutandam eSSE Censeamus.
33 CL Strabo L. IX. p. 431. Z; VIII. p. 37s. Pausan. L.
III. c. XX. med. - κασμοτι καὶ Ἱαλναγα eto ουαπαν γένος cindetῆς ἐν Οεσουλιμ πυιλ καλουμμης Ἐλλάδος se. 89νίκησεν Oνηια Plin. H. D. IV. c. 7. Locos uomerico3 ap Strabon. habealaudatos et explicatos. 43 Locus exstat Meleor. I. c. 14 sed. Casaiab. p. 337. Η.ὶ Philosophus, postquam magnis temporis spatiis interiectis ingentes eI viones fieri solere docuit, sic pergit: ωσπερ ὁ καλσυμ ενος ἐπὶ Δευκαλιωνος κατακλυο ιος καὶ γὰρ Ουroς περὶ τον 'Eλληνικον θένετο ιι αλιωα τοπον, καὶ τουτου περὶ τὴν Ἐλλἁδα νῆ' αρχαλπι αἴτηνἐστὶν η περὶ ταῖν Amyωνον καὶ τωρ χολωοU Dντος γαρ πολλαχομτο ρεπια iure βμηκεW - οἴκουν γὰο οι Σελλοὶ ἔνταυθα καὶ οι καλουμενοι Toxe ριὲν 4 αμοὶ, νει δὲ 'EU.ηνες. Negari non potest, hunc Iocum eum omnibus aliorum aeriptorum, qui de miti antiqua exponunt, Pugnare. Quam Pugnam ut dirimerem, conieceram, Philosophum non notissimum illum Graeciae fluvium ivtelligi voIuisse, cujus lotites in Pindo monte sunt, quique iu
mia, Ionicum essunditur, sed Phthiotidia fluvium eiusdem nomitiis, qui in othrye monte oritur et in Malaicum sinum innuit. ita ut non solum regiones, quae circa Dodonam et hune Achε- Dum fiuvium si ine, sed etiam quae ita Interiectae suut . significatae essent. Quam tamen Conjecturam iam mihi ipsi non satis probari, non est quod dissimulem. Ulut autem haec res he habet, hoc quidem constare videtur, duo , non unum populum esse, qui regi-
93쪽
onein quamcunque intellexit Aristoteles, habitasse dicuntur: et U.οὐς et Γρωκους, quibus postea 'TU UVς nomen factum sit, quorum alterum ex aliorum scriptorum locis - cs. v. c. Strabo VII. P. 328. - circa Dodonam, alterum in Phthiotide coluisse scimus. Et si quis Sellos istos, quos etiam Ἐλλούς vocitatos esse negari non potest, -- v. Strab. I. I.ω- eosdem esse atque Hellenes contendat, ita ut horum nomen ex illorum ductum esse censeat, hoc quidem faciat licet, modo ne Aristotelem hujus sententiae auctorem in medium Producat, quem eos diserte distinguere v dimus
6 Orκεεν ἐν Πίνδω. Persuasissimiun mihi est, haec verba ita esse interpretanda, ut Pindum montem ab Herodoto intellectum esse Etatuamus, neque vero Pindum urbem, quod persuadere e natus est Larcheriua in adnotia ad Merod. I. I. V. oua histoired'IIetro dote traduite dii Grec a Paria 1802 T. I. p. 277. argumentis usus, quae destituta esse ab omni probandi vi probaro posse mihi videor. Nam 1. omisso articulo, quem Vocant, nihil, utrum mons significatus sit, an urbs, definitur. Quod quo magis in aperto sit, libri a Mannerio V. Cl. editi locum apponam. Verba ejus haec sunt: ADie Westselis Thessaliens schliessi das Gebirge Pindusein; diess versichem una nacti Herodot alle spatern Schristatelleri Sie sprechen ost voti diesem Gebime, lassen aber immer deninti et meg oder bellaudeta es, wie Ptolemaeus, ala Neutrum, undStrabo vernichri unsere Ungewissheit, itidem ex hei deu vie leti
Larcherius quaerit, quomodo a Pindo monte in Dryopidem, satis longo intervallo ab illo distantem, pervenire Potuerint', - ego vero respoudeo, hoc neque facilius neque difficilius ad explicaudum esse, unam qui, ex regionibus sub Odimpo et Olla montibus sitis profecti, Pindum urberii attingere potuerint, quum haec illa via non sit brevior. - IIaee sufficiunt, opinor, ad resutanda ea argumenta, quibus Larcheriua sententiam a se propositam confirmari voluit.
94쪽
Sed .isserat aliam possunt, quibus, fieri omnino non Postse, ut locum de Pindo urbs interpretemur, caecitur. Nam Pindua urbs, quam unam quattuor urbium Doricarum - τε τραπDDως Πωρικῆ ς suisse satis constat - Strabo p. 427 - nutri tunc iam condita fuerit, equidem valde dubitaverim, quum a Doriensibus exstructam esse probabile sit; et si eam conditam fuisse Sumas, tamen Partem DrFUidis suisse negare non poteris; nam η Πωρὶς ἐν τ παλιμόν. Λρυοπίς. IIerod. VIII. c. 31. Itaque si Lorcherio fidem haberemus, sequeretur, ut Merodotus nil il aliud diceret, nisi hoc: ex Dryopide Dorie es immigrarunt in Dryopidem. Omitto alia, quae comprobaudae meae setitentiae esse possint, ne tu refellendo commento nimius suisse videar, quod vix dignum videatur, in quod tantum temporis atque operae consuratur. Nec fecissem, ut tam copiose de hac re disseruissem, nisi probari hoc Lareherii decretum vidissem, viris, qui Inagua nec ea immerita auctoritate pollent.
7 De Pelasgis Aegialenas. v. LTarad. VII. e. M. Loquitur
9 De Avitho ejusqua filio Ione Nostro idem, quod PauSaniae, placuisse videtur, quum quae apud SIrabonem legulatiir ab utroque discrepenti Pauaaniaa enixu L. VII. c. 1. in. narrat: Ihum, a reliquis Hellenia mortui filiis Thessalia eleetum, Athenas confugisse, ubi Erechthei regis filiam in matrimonium duxerit. Cujus post obitum quum Cecropem, filium Erechthei natu maximum, regem constituisset, Pulεum a fratribus eius, aegre hoc serentibus, ita
95쪽
Aegialo constituta aede mortuum esse. Patre defuncto, alterum filiorum, δ' haeum, paternum a. avitum regnum in Thessalia recu- Pelasse; alterum, Ionem, quum Aegialanatum rex lactus esset,
Ionibus nomen iis secisse Iones Aegialenses ; eundemque, quum henienses belli dueem adversos Eleusinios elegissent, ipsum Athenis mortuum esse atque sepultum, posteris autem imperium in Iones Aegistenses mansisse. Qua cum narratione Strabo L. VIII. P. 383 eatenus consentit, quatenus Xuthum, e TZG- salia emissum et in Allicam pro etiam, Erechthoi filiam uxorem duxisse prodit; dissentit, quatenus neutrum, neque Xuthiam, neque Ionem, inde in Peloponnesum commigrasse narrat, sed alterum.
patrem, tetrapolim Allicam condidisse, alterum, filium, devietis Thracibus tum reipublicae administrandae ab Atheniensibus esse
praesectum, tum, multis aliis rebus Praeclare gestis ac bene constitutis, iisdem et sui ipsorum et terrae norninis mutandi auctorem fuisse. Causam autem novi nominis cum Aegialensibus communicati docet coloniam Ionicam suisse, missam ex Attica, incolarum multitudine abundante i in Peloponnesum mitius incolis resemiam. Cf. n. 14. - .
10 Alterum a S rabona l. l , alterum a Pausania traditum
νία, καὶ Aχαιους τοὐς ἐκεῖ i. e. eos, qui Argolidem tenebant, quam tune cum Laconica conjunctam suisse notum est κληθῆναε παρεσκείασεν; hic Achaeos, qui ad ea usque tempora, ubi a Doriensibus ejecti sunt, Argoa et Laconicam obtinebant. nOInen acceptum retulisse Achaei filiis auctor est. Ipsum enim Achaeum, quod supra iam commemoravimus, patre mortuo tu Thessaliam rediisse, unde Archandrum et Architelem filios elua PeIUOnn aum repeti sse, ibique duas Danai filias uxores duxisse. Ain O εντων δὲ, pergit, D N Idem καὶ Αακεδα*ονι τῶν Iχαιοῖ παίδων, eooc ἀνθ ρωπους ἐνταυθα leενίκησεν 'Aχαιους κλμῆναι.
Π Quin eadem Strabonis v. l. I. sententia suerit, quamvis
Aeoli nomen apud eum non Iegatur, dubium esse non Potest, nam
sub mIIenia Alio natu maximo Aeolum latere in aperto mu
96쪽
Ceterum qui liaeo S rabonis sententia orta sit, non dissicile est ait intelligendum. Dorienses enim a Doro Leneris originem repetebant; itaque Dorus quoquo in emissorum, ut alias aedes sibi quaererent, Nellenis filiorum numero habendus esse visus est; Aeolum in Thessalia, ubi vellenis regnum constitutum fuisse, inter Omnes
conveniebat, remansisse, quin cum huius terrae incolis nomen suum communicasse constabat; itaque consentaneum visum est,
patrem huic soli regnum tradidisse. 12 'Do Strabone'modo vidimus; Pausan. L supra l. non adversatur, haec enim tradit: αποθανόν σος 'Lλληνος Todo ον οἱ λοιποὶ too 'Titi νος παῖδες διοικουσιν ἐκ θεσσαλίας; Apollod. I. 7. 3ὶ narratio discrepans illa quidem, sed aga et Parum accurata, quae diligentius perpendatur, non digna eot. 13 ΙIerod. VII. 95.: Aro1δες - τοπαλια καλεομνοι Πελασγοὶ, ως Ἐλλήνων λογος. V. quae infra de hae loquendi ratione disputabutitur.
Inng unter einer verachiellenen uictit dureliaus fremdartigen, weitaahlreietiorn Gemeine, die Sprache und Gesolae der tinter itinenwobnenden Psianetbiirgor annalim. Quibus verbis ita assenti inur, ut loco verborum: senichi durchaias fremdartigeu istiner ver Natiu-ten, die, auidumselben Volve gehorys. sicli nur voti diesem ge-trenni und unabhangis voti demselben ausgebilitet halte dicendum suisse arbitremur. Ceterum praetereundum non esse existimo, SIrabonem iam veram rationem, qua haec - liceat Πerodoteis verbis uti Ἐλληνας 'τα λῆ ellecta sit, ceteris Inagis aperte significare, quum Aegialaam tenuisse γωνας ἐς IIMIναιων To γενος οπας reserat L. VIII. p. 385. , his ad explicandam rem additis: postquam Ion, in Atticam prosectus et rex ab Athenientibus constitutus, multis
97쪽
rebus praeclare geStui QRcit, ut nometa a regis Domine ductiun et sibi et terrae imponerent, tanta in hac terra exstitit hominum multitudo, as τε καὶ re ποικIαν των 'Iώνιον ἔστειλειν εἰς II ελοποννησον ζάθηναῖεγι, καὶ την χωραν νην καεέσχον ἐπωνυμι - έ eiπων tantii γαν, γω ιν εἰ, e AbGtDίας κDμίῖσαν, orra ἄνδρ ti ντὶ Αἰγιαλίων πωνες προπιπορευθεισαν. κ. T. Praeterea hoc loco Lectores admouendi esse videntur, alienam esse a vero eam sententiam, qua omnes veteres Scriptores Originem nominis IMII num ad vellenem retulisse dicuntur, quum Et verodotus Hellenicam gentem ante mllenem natum commemoret, v. I. 56. ἔet Pausanias diserte tradat, ductum esse Hellenum nomen ab Hellade, II saliae parte ea, quam antiquissimam gentis sedem
fuisse supra jam dictum est. v. n. 3. ad s. 7.ὶ Quae Pausaniae
verba quanquam non Omni eΣ Parte Probare Possumus, ita lamen comparata sunt, ut, quae vera rei ratio fuerit, nou obscure iis significatum Sit.
16 Ad illustrandam hanc rem haec addere Placet: In ea terra, eui poStea commune. The aliae nomen inditum est, hae ei itates ab Aeolidia conditae esse seruntur: Iotius a Cretheo,
Aeoli filio oII. I. B. 11 , ad cujus filium, tui Pheres nomen
fuit, urbis Pherarum prope Pelioncm montem sitae origo resertur
rmidonum origines repetuntur ab AeoIO per Pisidiem, Aeoli filiam, quae MFrmidoni nupsisse dicitur oia . I. T. 3. . Magnes filius Aeoli in terra, cui Postea Magnesia nometa erat, civitatem eonstituisse et Meliboeam urbem exstruxisse sertur. v. de eo ε jusque posteris, q i deinceps ad Troianum bellum hujus regionis imperium Ohtinuisse Perbibentur - EuStath. ad Il. p. 338 in. Nonio ad Apoll. II. 68; CIapiero ad eund. II. 131.ὶ Ceterum ex Aeoli filiis Athamantem primum Boeotiae regem sactum ESSE, Apoll. I. s. l. i. e. Orchomeni in Boeotia; v. NeFnium ad h. I. Dam in ania Boeotiae portibus Sisyphi silium et posteros civitates constituisse proditum est; SAFphum Epbram, cui Postero tempore
98쪽
Corintho nomen datum est, condidisse oll. I. l. 3. ; Dei memiti Phocide - nihil enim est, quod cum II nio ad APoll. I. D. 4. loco is Phocis ri thiotis Iegendum esse censeas - regulam sibi parasse; Salmoneum in Elide urbem aedificasse, eodemque Endymionem, Aeoli ex Ciabee nepotem, coloniam deduxisse OILI. 7. 5); Perierem, quem lainen alii Cynoriae filium iaciunt, Mes- Senen occupasse - traditum esti Qui praeter Arcades de Graeciae populis soli reliqui sunt, Locrenses, tum Ozolae, tum, qui antiquis hisce temporibus eum Opuntita conjuncti, Porundem regum imperio subjecti erant, Epicnemidii, ad ipsius Deucalionis filos, Orestheum et Amphictyonem rerum suarum Origines reserebant. Pausan. X. M.; Eustath. ad Il. II. 53l. 16 b. Achaei enim propterea, quod Achaeus in Thrastiliam
rediisse et avitum regnum recuperasse dicitur, V. quae ex Patisan. D. S. relata. sunt Aeolicae genua Stam mesὶ pars habebantur. IIoeet quae supra disputata sunt tenenti Tibi jam non amplius obscurus esse Potest memoratu dignus ille Strabonis Iocus, qui L. VIII. p. 333. exstat, quem quum, ut ipsi ex iis, quae modo CXPOsita sunt, Io assertur, ita vel maxime ad ea illustranda ac confirmanda idon ussit, totum transcribera non Piget. Παντες οἱ ἐκπος ἰσθμου, πλην Amii αἱων καὶ των περὶ τον Παρνασον Λωριέων, καὶ νυν ἔτι Alo λεις καλουνται. ουτω δὲ του Αἰολικου ἔθνους ἐπικρατουντος δε, τοῖς ἐκτος ἰσθμου, καὶ or ἐντος Αἰολεῖς προτερον, ω' ἐμίχθησαν 'Iωνων μὲν ἐκ et ης Ἐττιμῆς, τον Αἰγιαλον καταποντων, τῶν δὲ 'IIρακλειδων, τοὐς Λωρμας καταγαγοντων, ων τα τε πιεταρα κίσω1 καὶ πολλαὶ των ἐν Πελοπονnios πὀλεωi . οἱ μεν OL νες ἐξ σον παLν ταχεως ὐπο 'Aχαιῶν, Αἰολικου ι Ους' itis Ionae ἐν mλοποm scis τα δυο ἐθι η τυ τε Αἰολικον καὶ τὼ Λωρικον. 17 Iuvat Iocos Iuro teoa, supra Passim allatos, hic in uulam
99쪽
Ana λαογυι - aio vocat eos temPore, quo, quiuiam in Hellanea multati sin , dubitare non licet. V. L. I. 146.
1 Apud mmerum nulla nee Macedonum nee Macedoniae mentio exstat, quamquam terram ejusque incolas hene norati Quaa Diod. Sie. de Macedoniae gentis origine tradit, ignota mihi quiadem non sunt, ed mera opinionum Commenta liaec e se, nemo non videt.
5 Coloniam vellenteam illuc esse deductam, nee gestam veICaranum vel Perdiccam eum fratribus novi regni auctorea fuisse, quum per se Sit verisimillisum - v. quae supra de vellenis et Aeoli posteris tradita sunt - tum diserte a Iustino I. I. proditum est. is rariuS cum magna multitudine sedes in Macedonia respon1o oraculi iussus quaerere, quum venisset in Emathiam
6 Est prosecto, quod mireris, qui laclum sit, ut novo regno Macedonico, populis omnibus, qui sub eius ditionem redaeti sunt. Macedonibus, cunctae terrae ab iis habitatae Macedoniae nomen positum sit, quum nec ii, irater quoS, nec ii, a quibus eo ,-stitutum est, hoc nomen habuisse, Constare videatur. Et quum rea explicari omnino non Posse videatur, nisi alterutrum Ponamus. statuendum erit, videri tantnm neutrum fuisse, revera vel condit ribus, vel iis, tuter quos regnum conditum est, hoc nomen fuisse. Et neutra harum sententiarum ab rationibus idoneia prorsua destituta esse dici potesti Nam si hanc Tuam seceria et decreveria eam gentia Paeonias partem, quae Emathiam vel saltem hanc Emathiae partem coluerit, ubἱ primum regnum Macedonicumsundatum eme narratur, mee nibua sive fortasse IlIra κεδνο ῖς
100쪽
nomen suἰsse, ignotum id quidem antiquis scrἰptoribua et mmero, qui gentis universae tantum, non Peculiare Populi nomen cognitum habuerint - et Thucydidem et mmdolum hujus sententiae auctores laudare poteris. Nam apud alterum τους vota εδο ις αμοι commemoratoa iuvenis, quos qui suerint vix dicere poteris, nisi e Paeoniarum nationum numero fuisse sumas; ab altero ute-κεδ ονίδ oc mentionem illatam vides, qua eam Ema hiae partem, ubi prima vovi regni sundameuta iacta sunt, significatam esse, iam, si quinam sines huius terrae a scriptore constituti sint, consideraveris, vel maxime probabile Tibi videatur necesse est. Et ad confirmandam sententiam, partem terrae, cui Postea toti meedonian men tactum est, simile lude nomen, AIΠκετα, jam antiquis temporibus habuisse, excitare poteris Euff. ad Dionys. Perleg. v. 427; et Constant. Porphrr. de Them. L. II. Them. II. Sia autem hoe Tibi non placuerit et in alteram sententiam pedibus iveris, idoneum placiti Tui probandi argumentum in II α κεδνου P PMIO invenies, quem - vel eundem atque Doricum, vel saltim intimo cognationis vinculo eum hoc coniunctum - in Peloponnedum invasisse Ποoriosus. l. 56. cli. VIII. 43. auctor est; et non sine ratione eo tendes, videri Propius accedere ad veritatem, eos novo regno nomen fecisse, a quibus, quam eos, inter quos conditum sit.