장음표시 사용
71쪽
narrationibus 'tantum non omnibus nihil veri inesse, nisi quod utriusque terrae incolae copnatione se attingebant.
Nihil iam reliquum est, quam ut, quae modo positimus, paucis illustranda esse videantur. . 1. Nec Thraciae nec Asiae minoria praeter eos incolas, qui, qua terra in oecasum Vergit, oram maritimam tenebant, unquam Pelavis nomen tuisse, non tantum
probabilo esse, sed pro certo videtur assimari posse, quum, si res secus se habuisset, aliquod certe hujus nominia vestigium scrvatum nobis osse propemodum necesse esset, praesertim quum non eadem atque in Graecia in his terris causa esset, quare extingueretur et oblivioni
daretur. Quapropter Pela moum nometa peculiare fuisso nullius gentis partis, nisi Graeciae antiquae incolarum statuendum erit. Num etiam ad Epirotas pertinuerit, dubitare licet ; verisimile tamen est, quum et veteres scriptores Pelasgos hos suisse consensu tradant, nec desint, ex quibus, ut vere dictum videatur, eviciatur. 2. Quod ad eos Asiae atque insularum Incolas altinet, qui Pelasgi suisse Miserte traduntur, qnod secundo Ioeo pusuimus se Vero nobis Videtur proximum. In hisee terris primae coloniae Hellenicae constitulae sunt. Qui quum cognovissent, incolas institutis, legibus, lingua quum aut ipsorum similes, tuin vero reliquiarum, quae de priscis incolis PMaagicis In ipsa Graecia reperiebantur, esse
simillimos, steri vix potuit, quin illis qnoquo Pelasma
nomen laterent. Nam licet concesserimus . non prorsus abhorrere a vero eorum sententiam, qui maiius quasdam Pelasgicas in instilam et oram Asiae, Graeciae sinitimam, transgressos esse statuani, fidem tamen excedere videtur,
72쪽
taniam hominum multitudinem. quaniam, quae lum insulas maris Aegaei lum illas Asiae regiones tenebat, sumi necesse est, cX Graecia eΝiisse. Nam ut Diovsio largiamur, uellen icam gentem, quum primum iu Thessalia domicilia constitueril, Pelasgos ejecisse, profecto non ita magna hominum vis a genio pelli potuit, quam invalidam ct perquam parvam fuisse Herodoto auctore comperialum habemus Neque posteris temporibus magnum quidem Pes Worum numerum GraeCia egressum esse verisiis
mile est, quum non tam ejectis priscis incolis, quam conversis terram Hellenicam faciam esse demonstratum sit. Accedit, quod, Si Pelas Orum partem, Graecia reis licta, novas in aliis terris sedes sibi quaesivisse statuamus, ut sumi, λεulaN et iniam has suisse, non necesse, ita fortasse etiam probabilius est, tu alias terras eos profectos esSe. uerositus quidem, Nulla Pelasgorum in illas regiones migratione commemorata, in aliam terram, sive Macetaonia ea est, sive Italia, Pelasgos ex Graecia prosectos esse auctor est '). Cujus si multis demonstraro susciperom majorem apud nos esse debere auctoritalem, quam Dionysianam, tempus perdere mihi viderer. IIaccenim, mea quidem Sententia, levissima nec ullius ponderis et momenti est, ita ut ingenue confiteri non dubitem, eam tantum apud me Valere, ut, si deductas esse ex Graecia colonias Pelusicus, mihi persuadeam, hoc faciam, non permotus Dionyεiaua ista auctoritate, sed . Propter nitas quasdam causas, quae hoc suadere videanisi ur. Nam quam parum fidei Dionysianae narrationi dodispersis cX Th salia quoquoversus Pelawis sit altribuenda, qui utique, qui mullo orta sit, perspectum habet, vel me nou momento Videt. IIon autem iam apertumnique perspicuum esse arbitror, Ut, praesertim quum supra
jam passini, quid de hac re sentiam, decIaraverim, mul-
73쪽
lis demonstrare lacile supersedere posse militet videnr. Omissa igitur hac disputatione, exemplo docere placet, quanta side ac diligentia Dionysius, quum veterum Scriptorum locos, qui vel de Pelasgorum migrationibus agerent, vel harum illarumve terrarum ineolas antiquos eos fuisse commemorarent, undique colligeret, in hoc quoque negotio versatus esse videatur. Quum enim inter alia narrat, Pelasgorum a Deucalionis populorum pulsorum partem regionem, quae circa Olo Num atque Oasam montes esset, occupasse, mihi quidem certissimum est, cum in his auctorem sequutum esse Nemesottim, sed cum prave intello-cium, ita ut idem ei accidisse putandum sit, quod viris nostri aevi non paucis, quos, iusolito Vocum TO eντο δε usu coniurbatos, ad Prias a retulisse vidimus,
quod de Hellenibus dictum est ' . 3. Celera, quae posuimus,4 uberiori non indigent expositione; sufficit, Ieclorom ad ea . quae supra de eadem re dispulata sunt, rejecisse. Quodsi dictum
est, me non Omnino negare, Thrctoius nationes ex Europa
in Asiam transmisisse, hoe v. c. de misenis intellectum volo; quos quibusnam de causis, primum in Europa coluisse existimem, eX iis, quae supra dicia sunt, facile perspicietur. 4. Alia, qtiae ad gentem Pelasgicam stinctam pertinere videantur, ubi dispulatio, quam de singulis ejiis partibus instituimus, absoluta, i. e. ubi etiam de iis Pelasgis, qui Italiam coluisse seruntur, dictum fuerit,
74쪽
l Cf. B. G. Niebul γ BGiniselle Geschichte. Ers ter B I. ZπeIta Ausg. Bertiis 1827. p. 15 sqq. , tibi demonstravit, Graecos illam
distinctionem, licet non semper ab omnibus satis accurate obsese ata sit, retinuIsse usque ad Aristotelia tempora. 2 Dio s. Halicam. Antiquiti. Rom. I. e. 35. extri Tia δὲ προ τουτων i. e. προ- Ποακλεου. ηλικίας Ελλπες μὲν Ἐσπεριαν καὶ αυτ. ἐκαλουιν οἱ δ' πιοχωριοι 2α1Oονίαν.
periam Graji cognomine dicunt, qui versus ad Ennianum illum Est Iocus, Hesperiam quam mortales perhibebant ε eodem Sem Mis auctore Conformatua est haec habet: ovesperias sunt duae, una, quae Hispania dicitur, altera, quae est in Italia. Quae haeratione discernuntur: Ant enim aDIam Hesperiam dicia et aisn scas Italiam, aut addis seutiimam et significas Hispaniam, quae in occidentis est fine, ut Noratius: qui nune Resperia sospes ab ultima. Est antem haec vera Hesperia ab Mespero dicta, i. e. stella occidentali. Ceterum Italia vesperia dicitur a fratre Atlantis, qui pulsus a germano Baliam tenuit eique nomen pristinae regi nia imposuit, ut IIγgiuus docei. Id. ad VI, 6. isTi tua in Hesperiam hinc ostenditur, vesperiam minorem esse omnem Italiam dictam - vel a rege vel a stella.
75쪽
5 muncos non sol iam Ausonum partem fuisse, sed etiam Λnrnncorum is meu unum idemque esse, atque Ausonieurn, docuit Niebtihr. p. 70 et 7l; et Lipius ἰpse Auruncos Ausoties vocat:
6 De vi et usu v. Ausoniae es est Festus s. V., apud quem haee Ieguntur: Ausoniam appellavit Auson, Ulyssis et Calapsus filius eam primam partem Italiae, ita qua sunt irrhes Benet entum et Cales. Deinde paullati in tota quoque Italia, quae Apennino foritur, dicta est Ausonia ab eodem duce, a quo etiam conditam suisse Αi tincam sic ni hem serunt. - Equidem haud scio, an alio modo haec verba: sequae Apennino finitur explicanda sint, atque a Mebiahrio factum videmus, et ita quidem, ut de Apenuino dicta ea esse Putemus, quatenus n Septentrionibus Italiam fuit et a GaIlia cisalpina dividit. Quam sententiam si probaveris, eah. I. v. Italiae subjecta est vis, quam Romanos ad Augusti aevum hule voei subiecisse infra docebitur. - Cum Festi loco es. est
Est Ioeus, Hesperiam Graii cognomino dicndit. Terra antiqua, potens armis atque tabere gleba , oenotri coluere viri, nunc fama, minores Daliam dixisse ducis de nomine gentem; et ad li. l. IIonium.
U AIia, qtiae Italiae antiquae suisse dicuntur uomina, vix quae commemor8ntur digna videntur. Nam et obscura, et . unum unius tantum Scriptoris auctoritate nitantur, incerta ac drahia sutit. Huc pertinet nomen χργεσσα, quod Teteretes ad Tycophronem omnium Italiae oppellationum antiqnissimam suisse perhibet, nulla tamen originis explicatione addita. Ea autem explicatio, quam de
76쪽
hoe nomine et de D. Camesene le quo adeas Macroἷii saturnali. L. I. e. VII. protulit Sic Ierias in libro, qui inseribitur: IIaadhuelider alieti Geographie etc. Casset 1824 P. 114, ut Pleraeque, quas hic scriptor attulit, vix alii cuiquam, Praeter auctorem, probabitur. - Ceterum si Hesychius Chone quoque totius Italiae nomen fuisse ditat, X- τὴν 'Dαλίαν οντως παλαι Γλεγον, ως φMNιν Drlοχος ὁ Σενο ν εἰνους ἐν τι, πιοὶ γναλίας - quomodo res se habeat, ex iis, quae s. sequente docebuntur, apparebit.
Loci praecipui veterum seriptorum, quibus de antiqua vocis ,,Italia vi ac potestate agitur, hi sunt: Strabo VI. p. 254
SFI.; p. 263 T. II ed. Casaiab. ; Dion . Halic. Antiqv. Bom. I. c. 12 et 35 p. 27 Ed. Sytb. . Omnes autem tamquam e fonte
ex Antiocto hauserunt, quem Strabo et Dion tua etiam auctorem nominant, Aristoteles, utpote qui τους λογίους τῶν ἐκεῖ κατοικουντων laudet, significat. Fuit hic Antiochus SFracusanras, Xenophania filius, et Iibrum de Batia composuit, qui, Ιταλίας οἰκιομος miova. I. c. 12 in inscriptus, vetustatem non tulit. Quo tempore vixerit Antiochus, accurate definiri non potest; colligeri licet, eum Herodoti, vel, ut verius dicam, Thucydidis aequalem suisse, et omnium primum harum regionum historiam literarum monumentia consignare consilium iniisse. 4M Nominum horum ex veterum seriptorum sententia vim antiquis temporibus eandem fuisse, his declaratur Iocis: Ipsa Antiochi verba resert Dion tua I e. 12: τὴν γῆν ταυτ , i νοῦν καλῶτω πιαλία, το παλαιον εἰχον Οἰν-ροι. Strabo I. s. I.: Φησὶ δ' Imiavoc ἐν τω περὶ etῆς Trαλίας συν- γοά3ιM- , τα-' - i. e. Hπ έξῆς γῆν, terram, quae Lucaniae continens est, έν Βρεττιοι /ιεχρι τοῖ 2ὶκιλμου κατέχουσε noe eου, αλίαν κληθῆναι, καὶ me. ταί et συπριιροειν, προτερον ὁ οἰνωτπροσΠγορουεσθαι; M. L. V. in. οἱ παλαιοὶ οἰνωτρίαν ἐκαλουν
77쪽
emendandum censere videutur, quippe cujus lectionem multa confirment; et Victorius hane emendationem in textum recepit, sed
haud seio, an vetus illa Iectio retineuda sit. Cf. Aiab. B. G. I. p. 59, ibidemq. n. 147. 6 Idem Casaiab. ad Grab. VI. p. 255 docuit. v. Xωm , hisa S rabone positam, ab imperius Litrui uiluas corruptum et Xωνην Iegendam esse. 7 Expositis, quae de antiquissima nominum: DOenotria 3 et , , Datia vi Antiochus tradidit, quaequo supra a nobis transcripta sunt, Striabo haee ab eodem auctore relata addita tocle M τανια -οεωτειί φησι τοὁνoαα καὶ το της 'Iταλίας καὶ το των υἰνωτρων μέχρι τῆς Μετυποντικῆς καὶ τῆς Σειρηνέτιδος' οἰκῆσροι γἀρ τους πο- σους ιονιους λωνμς, Οἰνωτρικον ἐθνος κιμακο ιον tevor, και τλJ γ νην
78쪽
OrnlMiσαι Σευνην. Admonendi sunt Iectores, ne Casaiabono iidem habeant. qui Dirnis certum esse dicit, scripsisse Strabonem Iocα:2 Hra vli4δος - annici I ς. Prorsus non probanda conjectura critici ceteroquin acutissimi. Nam si vulgata Lectio retineatur, omnia Perspicua atque aperta sunt, sin Cum c Saraboniana commutetur. nee cum iis, quae ab ipso nostro scriptore alio loco tradita sunt, nee Cum aliorum Scriptorum super eadem re decretis facili negotio locum nostrum conciliari posse videbis. Prodit enim Antiochus, utrumque et Oeno rorum et Dialiae nomen tempore sequente etiam cum iis communicatum esse, qui, licet Oenotrii generis, neutrius tamen ad ea tempora fuissent participes, cum Chonibus, Chonen terram e suo nomine nPpellatam incolentibus. IIos autem isthmo illo supra commemorato nb Oenotris, qui proprie dicuntur, divisos terram ad Melvonium usque et Posidoniam coluisse, ex aliis veterum fieriptorum testimouiis constat. Iam si hoc nostro locor ιδ ne legitur, Antiochus plane cum his conseviit, quum
Σειρηνῖτις idem fili, quod sinus Paestanus a. Posidυniacua i , . Conr. Mannere Geographie von Italia nebst den Ius tu Sicilia. Sardinia, Corsica etc. I .Pipz. Halin 1823. 8 2ie Abui. p. 9S. . At si 22 ρί ι yoc legeretur, l. iii sinu Tarentino duo, iique quodammodo diversi terrae sines ab Antiocho coia,tituti essent; 2. eo utra desinitio termiui in mori infero aut omnino desidera rei ir, aut, si statueremus, eundem suem, quem Antiochus Latiae sui aevi exilis, quae linec antecedunt. posuit, Laiam fiuvium, hic intelligendum esse, pugnare ut cum hoc loco tum alii scriptores, qui Oen troa et Chones ad Posidoniam usque Oram maritimam tenuissa
πM.ύλιος - quin sex Antiocho trauscrip a sint, dubium esse non pote. t. - Ceterum iacere 9ori Pos,um . quin hoe loco Dionysianam let itatem notem, qui - L. I. c. 35- rx M- Iiochi narratione . conivucta eum IIe. Ianico . vecte colligere ,ibi posse videtur. iam cirea vel Paulo ante Hercules tempora mil
79쪽
terrae, cui postea et ipsius Dionysii temporIbus Italiae nomen erat, hoc Iuditum esse. Satis luculentum, opinor, documentum, quam parum fidei Diovsio liun quoque attribuendum sit, quum alios scriptores nominatim ut sententiae alicujus auctores in m
dium producit. 8 Ap. Strab. verba, quae supra n. 2. allata sunt: Grσὶ
13 mIunietis Lesbius vixit inter Ol. LX et LXX, et enam
80쪽
ηλοεν εἰς πεδίον Ἐρυκος κ. M a. - Locus non sanus. Ne ius quae parenthesi inclusa sunt, tamquam temere ab alio auctore, qui alteram sabulam inferret de nomine Baliae, impos;to ab eo vitulo a. bove, qui profugerat, interposita, ejicienda censet; ego vero transponenda esse verba conjecerim, ita ut Post verba ταυρος καὶ ponantur verba: τλὲν πλχροί- χωρcιν δμλθων, τ. d. i. κλ. 'T, tum post parenthesin: Tvήρ. - ἐκαλεσαν sequantur reliqua: ταχέως κ. τ. 1. Eiusmodi enim verborum struendorum rationis non plane desiderantur exempla. - Apollodorum ita rie aes sequitur ad
.3ὶ A. Gellii nociti attiee. L. XI c. 1t Timaeus in historiis,
quas oratione Graeca de rebus populi Romani composuit, et M. Varro in antiquitatibus rerum Romanarum terram Italiam de Graeco vocabulo appellatam scripserunt, quoniam boves Graecavetero tingua ἰταλοί vocitati sint, quq um in Italia magna copia fuerit, hucetaque Al. buceraque - v. Thy sitim et Gronoseium ad h. l. tu ea terra gigni pa cique solita sint complurima cal. com-pIuria). Festus a. v. : Italia dicta quod magnos italos i. e. boves habeat. Vituli enim itali sunt dicti. Idem tamen pergit: Italia ab Italo rege. Columella de re rusti IV. in: Italia, quae ab hoe nuncupati nem traxisse creditur, quod olim Graeci tauroa ιταλούς voearent.
- Varro de re rusti IL, 1 Italia a Ditulis, ut seribit Pisos idem