장음표시 사용
81쪽
tamen II. 5: Alii scripserunt, quod a Sicilia Mercialia eo perae-quutus sit nobilem taurum. 4) V. Locos ad 2 n. 4. allatos. - Aristol. I. a. I. a d Ii de hoc Italo: τοιαον δη λεγονοι τον 'Doλον volete δας τους
inων ιασε . Virg. Aen. I, 533 Minores Italiam dixisse seruntdueis de nomine gentem; Sem. ad h. I.: natas, rex Sicili ae ad eam partem venit, in qua regnavit Turnus, quam a suo no ue,ppellavit Italiam; id. ad Virg. Aen. I, 2: Italus, rex Siculorum.
prosemus de Sicilia, venit ad loca, quae sunt iuxta Tiberim et ex nomine suo appellavit Italiam. Ibi autem habitasse Siculos, ubi Laurolavinium est, manifebrum est, sicut ipse alio loeo dieite si Si-
euli veteresque Sicam,' item is et gentes venere Sicanae ' saepius, Eustath. ad Dionys. Perleg. v. 78 Mao ' μαλου τινος υνο ιαζοντι ε
ab O notro, rege Sabinorum - confirmantur, assentiri non dubito. --
82쪽
3 Nam praeterea, quod et Dionus. J. I. e. 35 - V. Ioe. ips. transcriptum ad g. 3. n. 2. et Serseius ad netiL Aeti. VIII. 328: isItalia plura nomina habuit; dicta est enim Hesperia, Ausonia, Saturnia, Vitalia - haud obscuram nominis se Vitalia mentionem habeant, vix dubitari posse videtur, quin si Vitellu illud quod in denariis teinpore belli Marsici a Samilitibus signatis legitur idem sonuerit, quod Italia. CL Ni b. R. G. p. 20.4 saub. ad Strab. L. I. p. 50; de v. 2.λλοί et Ἀλλώ et Strab. VII. p. 328. 5 Uve pertinet nomen Σαρδιαῖοι , a Casauboho I. I. inter alia ni latum, quod idem esse videtur, quod Ποδιειλοι. CL SIrab. L. VII, p. 314 ibique Gaaub. - Addo haec: apud Strab. Ioeo nescio quo αἰδην legitur, ubi, licet Gaaubon. Ida ν scribendum
esse censi at, mea senteutia nihil mutandum est. -- Bomuli matri. eui Siloiae nomen suisse nemini non notum est, etiam Iliae nomen a veteribus scriptoribus dari Videmus. Quae res. Satis probabili, quod equidem intelligam, ratione ita explicatur, ut uom. ,, Ilia ' duplex habuisse digamina, statuamus, quorum alterum cum S, alterum cum V littera commutatum esse.
83쪽
1ὶ Quapropter C. O. Mulieri quoque, Pros. Gotting. Cl. , libros, qui in simili argumento tractando vereantur, cousulto non legi.
λασγους υνέκαθεν Αρκαδας 5ντας ἐλεσθαι στρατιωτικον βίω εἰς δὸτῆν αυτὴν αναγωγῆν προτρέποπιας πολλους, απας του ονοματος ιε Tu- δουναι καὶ πολληρο λιπανειαν oriσασθαε καὶ παρα τοις Ἐλλγησι καὶ παρεὶ τοῖς ἄλλως, παρ οσους ποτὲ et ιγιιένω τετυχέμασι.2 Ephorus Cumaeus, quem fragmentorum editor, Mesema Marx, Ol. XCIII, 4 nat. , morti c. Ol. ClX, 4 putat, Plutarcho et Diodoro auctovibus Alexandri M. aequalis fuisse videtur. Universam tum Graecorum tum .harbararum gentium historiam inde a reditu Heraclidarum usque ad OL CIX, 4 triginta libris coinplexus esti3 Strabo L. V. p. 220. τους δὲ Πελασγους οτι μὲν υ otii τι φυλον κατα τρὶν Ἀλλώδα πεξσαν ἐπιπόλασε κ&ὶ μαλιστα παρα xῶς Αἰολευσε τοῖς κατα Οετταλίαν, ὁμολπουσιν απανrες προδόνrι. Id.
4 Loci vett. scripiti infra asserentur.5) Πολυπλανον δὲ καὶ τ υ το ἔθνος πρὸς ἐπαναστάσεις, θη τε ἐπὶ πολι καὶ 99ροαν λαβε πιν lλλει φιν, καὶ ριαλιστα κατiax ν τῶν Αἰολεων καὶ τῶν 'μνων περαίωσιν εἰς τὴν Ἀων. Strabo
84쪽
103 Diovs. Halle. L. I. p. 14. Ed. ΘIb. I Eurip. ap. Strab. I. I. - AeschyL in supplico. v. 250 veruntamen de h. I. cs. n. 14.); Schol. ad Eurip. Orest., cuius locu in exhibet Auhnius ad Patis. L. VIII. in . - Strabo VII. 2 et VIII. 6.l1ὶ Pausan. L. VII. in. 123 Seruius ad Virg. Aeti. VIII. 600: is Veteres sacrasse P lasgos. De his varia est opinio. Nam alii eos ab Atheniensibus, Λ ii a Lacedaemonibus, alii a Thessalis dicutit originem dueere
14 Ephor. ap. Strab. L. V. p. 221 καὶ την Πελοπον3 σον -- Πελασγίαν φν οὶν Ἱάφορος κλημῆναι; Aesch. I. supra I. - V. Iocum ipsum infra, n. 35. - Verba τπδε xyόνα ita esse interpreta a, ut de tota Peloponneso, nee de sola Argolide dicta esse Pritentur, veI ex eo Patet, quod eandem terram Apiam antiquitus vocatam esse poeta dieit, quod totius peninsulae nomen fuisse satis constat.
διδαξασαι τῶς πελασγιεύτιδας γυναῖκας i. e. Peloponnesiacas mulieres ι V. qriae sequuntur.
85쪽
tum contra communem reliquorum Graecorum sententiam 'ir
eas inter Hellenicas nationes numerare, noli putare - id quod Tibi, si, Nerodoto ipso non inspecto, ea legis, quae Nieb. p. 27 et 32. disseruit, ubi in locum Polabius Nachsielit - - ΠerodO-
tua Naelis. substituendum est, sa8illime aecidere possit - Her - tum negare, antiquos Epiri incolas e Pelasgorum numer fuisse et inter Hellenes, quatenus hi Pelasgia opponuntur, reis
86쪽
rendos esse. Tantum enim abest, ut hoe dieat, ut auerte. Epirum antiquis temporibus Petasgorum sedem fuisse, altero Iocorum a Nieb. allatorum signifieetur. L. II. e. 56 enim Laee Ieguntur δο- -iu oὶ ἡ γυνὴ αμη τῆς νῖν Ἐλλαδος, ποοτερον δὲ Πελασγι ς καλευμέ, σοῦς Gλης τμυννὶς, πρη trita ἐς θεσπρωτους. Hoc solum Isitatur ex illis locis, Herodotum Epirotas aevi sui et Solonia Dam quod altero loco L. VI. e. 127 narratur Solonia tempora iactum esse scimus - non amplius harbaris. quod Thucydidem fecisse videmus, sed Hellenibua aditumerandos esse censuisse; et, mea quidem sententia, iure optimo. quum verisimillimum sit, Π rodori et Solonis aetate Epiro as non minus, quam reliquos Pselasgos, qui Graeciam, quae proprie voeatur. incoluerant, iam du-
dum conversos esse in Hellenes, inprimis Molossos, de quibus altero Ioeo agitur, quam nationem PFrrhi, Λchillis nepotis, eius-vrie posterorum imperio subiectam fuisse Strabo tradit L. VIL
eicis tintioni hus ad munerat.
87쪽
- 'Tμου δ' tiνακτος ευλόγως ἐπιώνοιον; Doc Πελασγῶν - νδε καρπουται Ζωγνα, καὶ nia σαν citari sic δι 'Aλγος ἔρχεται aret ιων τε, π9ὀς δύνοντος ηλιου κοπιω. . 'ON 'Mu δὲ τ ν τε Περυαέβων χθονα Πίνδου τε τωπεκειν&, Παιόνων πέλας, ορη τε Λωδωναῖε σν3ιTcti ει tronogΘρῶς θαλασσης' τωνδε καπὶ ταδε κρ&τω. Loco: - Πελ που -- LDλαπός Iegerulum esse nemo nouvidet; et recepit in textum hane lectionem, Canterum sequutuS, Schialetius. - Qui ait ingua suvius, me cum doctissimis viris ignorare, non est, quod dis,imulem, quum, ut Man&janis verbis utar, de eiusmod suvio ne γρυ quidem auctores antiqui habeant. Nomen Corruptum esse, negari non posse videtur; nec tamen sincile, quae vera sit Iectio, iuvetieris. Nam Iuter coniecturas 6. DD. maxime quidem probabilis est et quasi sponte ossertur, ea, qua
Iegendum esse statuitur, neque tamen ea, ut veram eam Se Procerto affirmaverim. - Ο
Peloponnesus Argos vocata est; v. quae antecedunt. κατα ὁ 'Aκουσίλαον καὶ Πελασγὸς σίν Αργω, αφ ου η απο IIελοποντν σου
p. 401. 38 Aristos. ap. S rab. VI. p. 322i Pauεan. I. c. 39. 39 V. Strab. IX. p. 392. 40 Strabo. VI. p. 321. -
88쪽
42) De Pelasgis supra iam vidimus; de Lelegibus v. Pavaan. in Lacon c. in. 43ὶ Cares multorum opinione iidem, qui Lelegra, sunt, quum alii hos eorum συνοίκους καὶ συο reαι μόνας taurum fuisse perhibeant. V. g. 9, 4. 44 VAε νῖν 'I- α Dγηιεν πνισα ino Kαρων εὐκεῖτο καὶ --λεγο κ ἐκβαλοκτεα δὲ τ mroυς οι Ιωνες αλοὶ τὴν χωραν κατέσχον.
Strabo L. VII, p. 321; ib. XIV, p. 632. 5. 40.
Xm, p. 621. 46ὶ SIrabo L. XIII, p. 605 sqq. - Alcaei verba a Strabone
Iaudata haec sunt: Πρῶτα ιιὸν Ἐντ ανδ ρ ος Λελέγων πολι e.
vium, aIteram ad ossam montem; in Peloponneso item duas, Theopompo quidem teste, quarum altera 'η τῶν ' γείων κοα erat, altera in Elide haud procul a Guvio cognomine constituta erat; iu. AIIica unam sitas fuisse, Strabo loco laudato L. IX, p. 440 tradit. PeIasgos, qui etiam belli Trojani tempore orae Asiae minoris, quae occidentem solem spectat, partem possidebant, Larisaam urbem incoluisse, post nomerum II. II. v. Mi) docuit idem S riabo II. ll. - Diovs. I lic. L e. 22 Larissam urbem a Pelasgis in Italia conditam esse prodit. Verba haec sunt: οἱ Πε- λαποὶ πολεις αλμι i. e. in Campania κατεσκευασαν υλλας τε
89쪽
M) Collectis igitur locis veterum scriptorum, qui ad rem pertinere videautur, Cetcra Lectoris Prudentis iudicio permittimns. SIraho L. VII. p. 322 ex loco malo leo, ubi Leleges λεm vi ἐκ
γαίxis dicuntur, reeic colligere sibi PoSbe vi lotur, eos fuisse collectitiam quandam et mixtam ex variis populis multitudinem. Locum illum corruptum esse recte quidem monuit GSaubonus, sed in eo emendaudo atque explicando ita versatus est, ut, si eum ducem sequatis, vera loci vis Prorsus te fugiat necesse sit. Equidem Io- eum sic restituendum esse puto. In loco Πesiodeo μ
omnia sana atque integra sunt, Praeter unam Vocem Naέους, quam interpolatam esse, nemo non videt. Hauc eum T. λNOυς Commu
taudam esse coniecerim, quod uum ab alia iam suasum sit nescio. Tum, quae a SImbone ad explicandum hunc locum addita suist, quaeque vulgo sic leguntur: τῆ γἀο ἐτυμολπ-- τι Ahκτους προνέναι τινὰς κ. T. a. sic mihi videntur eoustituenda esse: τὰ γαρ ἔς it. του -κτούς το ουλλέκτους quod in nonnullis MM. pro λεκ-τοος exstare, Caδaubonus docet) γεγονέναι τινας ἐκ παλαιου καὶ ὐπαδας αἰνίττεσθαί μοι δοκεῖ' καὶ διὰ το ἐκλελοιπεναε τὼ γενος, απερ ων τις καὶ περι τῶν Καυκώνων λέγοι, νυν ουδαtιου Onων, προτερον Vν π Lίοοι τίποις κατωκιωμένων. Haec omnia ut nulla mutatione indigent, ita non dissicilia sunt ad explicandum. Cum hoe Ioeo comparandus est Diovatus Antiqv. Roman. I, p. 8 , qui plane idem dicit: κινδυνευει δὴ κMτὰ τουτους ιι δἐν διαφερειν et o τῶν 'Aβορογίνων φυλον, ων ἐκυλουν οἱ παλαιοὶ Αελεγων - haee Srephani Ieetio quin pro vulgata δη λεγω recipienda sit, mea quidem sententia dubium esse omnino non potest - τοῖς γὰo ἁνε- σαίοις καὶ ιιπίσι καὶ l/ηJεMίαν γ ῆν 'βαί oe ώς πατρίδα κατωκοῖσι τ-υν ἐπιτίθεντο ἐπων*ιασων ως τὰ πολλά. Adde Strabon. L. XII. p. 572 το τε γαρ Πελασγῶν ἐν φυλον καὶ Καυκώνων καὶ ΑελπωU
90쪽
περαίας. Id. ib. p. 570 Pisidis antiquitus permixtos dici Tetiges refert, haec addens: πλα in τας ἀνορ τους καὶ συμμ, νοα διώ τῖμ' ιωOτοψίαν αὐαDοι. CL praeterea eund. L. XIII. p. 611. 51 Apollod. IV. 8, 1. - CL praeterea Strabo I. modo alIato L. XII. p. 572. et Vl. p. 322. 52ὶ V. s. 9. n. 17.
5M uerod. L. I. c. 56. Croesum, narrat Herodotus, scisscitaia tim, quinam Graecorum omnium maxime opibus et potentia no-rerent, comperisse a1ακεδαιuονίους καὶ NMiνGίους προεχοντας, τοὐς ιι ν του Δωρικου γε νεος, τους δε που 'Iωνικον. Tαυτα γαρ ἐν ταπροκεκρrμενα ἐοντα τωρχcαοU τὰ ι is Πελασγικον, τὰ δὲ Ἐλληνακον I9νος.-KM τδ ιιn ODJultv κω ἐξεχώρηοε, το δὲ πουλυπλύνσπονκteerce. ἐπὶ /ιD γαρ Δευκαλέ-νος βασιλ*- οι- γρον TO G θιωτιν, ἐπὶ θλ odos του Ἐλλγος την inci τνην Osσαν τε καὶ τον Ουλυμπον χο ιν ην, καλεομένην δὲ 'Drιαιῶτιν. ἐκ δὲ τῆς ' ἔστιαιωτιδoe ι ei ανε-i Deto Καδμείων, οἴκεεν, ἐν Πίνδω μακεδνον καλε αενον. ἐν- O. υτεν δὲ αἶrις ἐς τὴν Δρυοπίδα μετεβη, καὶ ἔκ τῆς Δρυοπίδoeo υτως ἐς ΠελοπόHησον ἔλθον Βωρικον ἐκλῆ I. - Locus impeditus et a multis Prave intellectus. Cuius quae vera vis sit, ut perspiciatur, Primum verborum interpungendoxum ratio ita mutanda est, ut Post V. προκεκριllem comma inseratur, colon autem, quod post τωπαῖον vulgo positum est, deleatur; tum tenendum est, TO μὲν ante v. Πελασγικον reserendum esse minime ad verba Πωρικον γενος, sed ad 6. 'Dur υν γ, item το δὲ ante verba Tiam ιμ- κον 1ονος non ad 6. ' Ιωνικον r. , sed ad A1ωρικον r. - Nam quamvis hanc loquendi rationem hoc loco aliquid offensionis habere; Dogari non Possit, quum earundem vocularum usui, qualis tum iuiis est, quae .nteceduut, tum in iis, quae Proxime Sequuntur, contraria sit, nihil tamen est, quod multis demonstremus, rationem a nobis Propositam uuam esse Veram. Nam quieunque harum ieeum vel mossice Peritus est, sponte hoc intelligit. Sed non solum rem sic e habere Pro certo affirmari, etiam demonstrari potest quare sic loquutus ait Herodotus.