장음표시 사용
71쪽
torua, alias esse Voces primo RSpoctu similes, sed quae aspirationem uno tantum loco jam primitus receperint, ita ut literanspirata, quamcunque ob causam mutata, spiritum non alio transtulerit; illas vero voces, de quibus initio locuti sumus, numquam spiritu carere poSSe. Ut uno exemplo rem totam clarius ob oculos ponamus, insΡiciamu8 verba τρεχω ot τεύχω. Posterius hoe aspirationem numquam alternat; hinc τευξιο, ετευξα, τέτυγμαι etc. Prius vero sino aspiratione QSse nequit; hincete. Atque huic vocum classi adnumeranda sunt: θαπτω, τέ ντα, λαφον. - τέταφα, εθα να, ἐτα Τν, τέ
ταχυς, θάσσων, τι χροστος. et sic in derivatis quoque, θιατέον, ταφος. θρυαμα, τρυφερος ete. Hinc satis patet, eum, qui τετρυμμαι non solum recte diei con- ton dat, sed Vel alteri τέθρυμμαι praeferri debero credat, etiam
leraro sed Vel Vulgatae scripturao praeferre debere. Atque ita Riomerum judicaro, sortasso indicio sit, quod s. v. τρέφω legitur, τεθραμμαι dici ΡrO τε θρεμμαι et hoc pro τετρεμμαι. Sed hic sane accusanda ost viri liiijus docti inconstantia, quod non eodom modo nobis τρεφω pro θρέψω, τυφω pro θυ νω obtrudere audet. Verum latius etiam haec inconStantia serpit; nam idem alibi ταφω pro θα- et τυφω pro ἐλ φω dictum Es8B contendit; quam regulam si tenuisset, non eo perventum Dret, ut ἐτρυφην a τρυπτω quam a θρυπτιο do ducere maluisset Vel τετρυμμαι pra ferret. Nequo tamen hinc quisquam concludat, me negRre, θρυπτω, τρυω, δμυπτω, atque sic in aliis vocibus alias formas cognatas osse. Sed ut omnia frumpnti genera, triticum, secate, hordeum etc. inter se maxime cognatis ad unam eandemque plantarum classem referri debent, ut tamen numquam, . ubi triticum severis, hordeum terra progignat, it 'quoque illa verba cognata sunt, sed ut numquam θρυπτω R Se
72쪽
τετρυμμαι generet, no quo τρυω τεθρυμαι. Sed oritur jam alia quaestio, unde factum sit, ut saepius τέ ρυμμαι in veteribus libris scribatur. At eodoni jure hoc semper τετρυμαι scribi do bero contendimus, quo toties ειλημμαι in ειλημαι, λῆμμα in λῆμα, sensu exigento eritici mutarunt. Simile vitium por longum tempus Herodotum insederat 2, 8. τεταμμένον pro τεταμένον, donec praeeuntibus codicibus quibusdam et ipsa Aldina odition o a Scliaesero riectum est. In Schweighausori quidoni editione denuo τεταμμένον legitur, sed ut ox Varietato lectionis pag. l61. apparet, invito editore. Praeterea, ne quid omittamus, quod ad quaestionem lianc dijudicandam valeat, fieri quoquo potuit, ut librariorum, qui τετρυμμαι scripserunt, animo obversaretur duplex illa scriptura, quae in perfecto passivi verborum iu νω exeuntium Saepissimo reperitur, ut τεθηλυμμαι et τεθήλυμαι, quibus tertia etiam, o aque longo frequentior, τεθήλυσμαι accedit.
Nonnulla hujus generis tetigit Busim. Gr. Gr. pag. l65. His jam
Hippocr. T. l. p. 478. 536. ἐξηραμαι. M. T. 2. pag. 18. Galen. T. 2. pag. 14. Ald. τετραχυμαι. Galen. Τ. 2. p. T. ll. ἐσκληρυμαι. Im. T. 2. pag. 14. 17, B. 3l, P. 33. καπῖσομαι. Chrysostom. in Daniel. pust. 183. Sed παρώξυμμαι. Schol. Soph. fac. v. 325. ἐξηραμμαι. Apollodor. bibl. 1, 9, T. τεθήλυμμαι. Lucian. deor. dialog. 5, 3. ubi Selimi edor sino causa, Belino jubente, e nonnullis codicibus ἐκτεθηλυμένος edidit) μεμαραμμαι. Clement. Alex. pag. 43. ἐσκλήρυμμαι. Galen. T. 2. pag. 33. Tandem ἐξηρασμαι. Hippocr. T. 1. pag. 240. 342. 388. Galen. T. 2. p. 3l, B. 33.
τεθηλυσμαι. Lucian. PiscaI. c. 31. ubi in uno cod. Paris. κατατεθηλυμμένος eX stat.) τετραχυσμαι. Lucian. Piscat. c. 5 l. Galen. Τ. 2. pa9. 10, B. υφασμαι. Lucian. ver. hiss. 1, 18. Arist. de LXX. interpreti. pag. 264. V. B. κεκοιλασμαι. Hippocr. Τ. I. p. 50.
τεθερμασμαι. M. T. l. p. 236. 383. 394. Τ. 2. p. 15. GaIen. Τ.2. p. 8. 16, P. λελέπτυσμαι. Hippocr. Τ. l. p. 309. T. 2. p. 19. Galen. T. 2. p. 2. ἐσκληρυσμαι. Hippocr. P. 1. Iurg. 605. μεμολυσμαι. Heliodor. Aethiop. p. 77. σεσημασμω. Schol. Soph. Abuc. v. q. πεπάροσμαι. Galen. Τ. 2. pag. 7. λελευκασμα. M. T. 2. p. tu, B. 13, B. At prosecto hic quoquo nullam cau8am Video, cur eadem vox et duplici μ et simplici scripta suerit. Hoc enim non EX pctculiari usu quorundam Acriptorum repeti potest, qui euphoniae gratia stiterum μ expunxerint, cum, ut o X Exomplis
73쪽
QUINTUS SMYRNAEUS. allatis patet, promiscue utraquo seribondi ratio in omnibus reperiatur. Quare eum Butimarino seripturam, quae SimplΘx μostondit, non solum addubito, verum prorsus vitiis librariorum annumero . Nequo quicquam praesidii sibi petore potest a per- foeto aetivi. Assori quidpin Buumnianus κεκεοδακα, nescio unde, et ἐβεβραδυκει, a me quondam ipsi suggestum, e Lucra l. conrit'. s. Lapith. c. 20. Verum in tanta paucitato exemplorum, quae omnium omnino persectorum activi exstant, duo tamen haec nihil valent contra Dinjorem multitudinem, quae formae rogularis
adduci possunt. πέωαγκα et αεμωγκα habet jam Motthiae Gr. gr. pay. 2l S, illud ex Dinarcho, hoc e Plutarctio scelerum parum
accurato in his sorinis persectorum ab ανω et υνω proficiscentium versatus est Matthiae). Λtque sie προπαρώξυγκα. Dion. GSy. 37, 29. σεσνήμαγκα. Arist. de LXX. interpreti. pum 2 Ti. v. D. κεχλωγκα, τεθερμαγκα Παν h. s. h. v. pag. 242. Addo notata I Mentiris in diatribe de Aristobulo pag. 87 , qui simul observat, puras Atticorum aures, Ρrnotor πέφαγκα, R actoris abhorruisP. v. 693. οι οἱ προσθε ποδων θααέες ποτοωντο δι' aιθρης
Sie Tychsenius; anton erat απαιθοuενης, quod non displicet. Colorem traxit Quintus Ox II0siodi Theog. v. 688. sqq. V. 735. malim γυνωμα νέεσσι, nam do forma γυνειμανεων valde addubito v. 759. quomstdmodum otiam 4, 400., προπαροιθεν mutandum videtur in τοπαροιθεν, qui solenuis ost Quinto usus: l, 62.
69. 2, 13. 336. 340. 3, Su. 750. 4, 3l4. 5, 148. 8, 269. 9, 40 l. 10, 243. t l, 233. 12, 128. Noquo minus S, 303.
Patot scribondum osse ἐξεφαανθην. Similis maeula Horatio abstergenda, ni fallor, in mollitissimo carmino 3, 9, 6: donec non nita magis arsisti, neque eram Lydia post Chloen, multi Lydia nominis Romana vigui elarior Ilia. Ex mplaria omnia orat Lydin pra boni; ssed dixit quoque Lydia vigui non viguit. - V. 792. Diuitigod by Cooste
74쪽
ἐν πυρι συγ χευ α σ θ α ι ἐυκτεα νω βασιλtiri. lege σ υγ κείασθαι. Ceterum v. 490. κέασσεν pro κέδασσεν reponi quoque jussit C. E. Glasewald, juvenis optima se spei, in Conjectansis in Quintum Smyrnaeum, Vitebergae nuper oditis p. 9. Idem p. 17. l8. rospieionS programma auctumnale nostrum I rogr. 5. t Sl6.), ante annum editum, ubi lib. s. v. l32.) certam ob causam μίη in μίγτὶ mutaveramus, tres praeterea locos Quinti assert, ubi μίii occurrRt:
11, 36l. μιῆ δ' απαν χηρμοσεν αρμη et 13, 348. νῖς δὲ μιη ει ιν εφηνε καὶ υἱέα πατρὶ γέροντι mimo ν ἐκπαγλως καὶ αμ εμ φέα παιδὶ τοκῆα. Atque in primo quidem loco μίαν ipse corrigit, secundi non minus saeilem omendationem pronuntians rescripto μὴ - αρud. Bene; nam Tychsenius pessime edidit μιη - αρμη. Sed Gla soWaldium Hliodomanni editionem non inspexisse liquot. ΙΙic enim jam μὴ - ορμη habet. Neque, hae inspoeta, difficilioro memendationem tertii exempli dixisset, neque Spitaner, quod pace Viri Doctissimi dixerim, apponere jussisset sua μνμιν εφηνε. Rliodomanni enim editio habet δέ μιν η ει ι ν ἔφηνε, quod non eum Rhodomanno in νυδ δε μίη μιν mutandum fuit, sed aut relinquondum, aut, quod praefero, δε μί'
tinet ad ηλθεν, quemadmodum v. 123.ῆμος δ' ἡλιβάτων ορέων υπερέσσυται ἄκρης λαμπρὸς αν Ουρανον ευρυν Ἐωςφορος v. 27. ω φίλος, ηδ' αλλοι Τρωες, σθεναροι τ' ἐπίκουροι, Scribo οἱ δ' αλλοι. Nam si bono momini, ceteri Quinto semper dicuntur οἱ αλλοι, ut plorumque otiam in Odyssea; cf. Nost. 2, 16. 73. Od. 0, 6 l. - v. 46. pro δαμείη lege δαμείη propter
75쪽
QUINTUS SMYRNΛEUS. διττακι τοσσα φέoοντας υπεο πολιος υ καὶ αυτῶν. Saepe sic in opicis in hae sormula αυτον, αυτους de ipsis incolis, praesertim do viris usurpatur, etiam ubi aliud pronomen RX speetes, ut h. l. et ειων αυτων. Simplicissimum ost, ut logi
ρυπυλ' M tου εφης Λαναῶν νέας ἡ δὲ καὶ αυτους αγοειν. quod nulla explicatione eget. Sed. 9, 89. Ου γαρ 'Aλεξανδροιο πέλει πέρι μουνος αεθλος Ουδ' 'Eλενης, ἄλλ' ἔστι περι πτολιος τε καὶ αυτων. est, ut in primo loco pro et uων αυτων. Pro μουνος malim μου νου. Ibi d. v. 119.
ωρμαινεν πονέεσθαι υπερ τεκέων τε καὶ αυτου
Sod. 9, 140. bono se habet. πασγγι δε γυιαε τρε ιεν ευχομέν ρσιν υπερ τεκέων τε καὶ ἀνδιγων δὲ κασιγνητων multores enim Trojanno supplicos Deos orabant pro filiis, viris et fratribus, qui pugnabant; ibi καὶ αυτων nihil aliud esse posset, quam: pro se ipSis orabant. - v. 79. ἐγω δέ τοι. Melius, ni fallor, θω γέ τοι. - v. 187. υστατος υπνος pro υστερος occuparunt jam Rhodomannus et Spi ignor. v. 224. ευτ' ἀλίαστον ἐπὶ νέφεα κτυπέωσι θηγομεν ' αλληλοισι, ubi θηγόμεν' pro γηθouεν' ex Rhodomanni correctionse Venit, qui Vortit: intor so collisa o. Sod non satis intelligo. Praestat vel τειρομεν' vel πλησσομεν' uot similo quid. Lobeckius θεινόμεν' conjecit. - v. 298 - 300 aliquid Oxcidisse suspicor; οἱ δε ouim quo rosuratur, non habet. - v. 306. μέλλεν δε φίλω περὶ παιδὶ καὶ αυτος
κεισθαι Oιιως κταμένοις, ἐναλιγκιον
76쪽
ἐναλίγκιον mirifieo languet. Logo κταμένοις ἐ ναρ θμιον. v. 328. εἰ δέ μοι ηβωωντι κ ατ' αντίον εἰληλουθεις scribendum est καταντίον, qua vocula Quintus utitur 1, 54 u.
3, 34. 13l. 161. 8, 267. Tinosin vox haec passa ost 8, 274:
εκπολ a Rhodomanno positum est, cum anton essot εκτοθι, quod rotinendum orati ἔκτοθι est enim s Q o r 8 i m , h. e. procul a ceterorum hominum commPrcio in extremo terrase margine.
Alia signifieatione hoe voeabulum legitur 7, 372:ἐλθοντες δ' ἐπὶ θῖνα βαρυγδουποιο θαλάσσης, ευρον ἔπειτ' ἐλατηρας ἐύξοου ἔνδοθι νηὸς
ἱστία τ' ἐντείνοντας, ἐπειγομένους τ' ανα ννῆα. αἶψα δ' αρ' αὐτος ἔβη ' οἱ δ' ἔκτοθι πείσματ' ελυσαν, ευνας , αῖ νηεσσι μέγα σθένος αἰεν επονται. ubi λδοθι et ἔκτοθι sibi opponuntur. Ceterum pro ἐντεί- α lege ἐντυνοντας, coli. l4, 405. Occupavit hoc jam Rhodo mannus, neglectus a Tych8enio. - V. 427. ναίει διεως κητεσσι, μετ' ἰχθυσι κυδιοωσα, απρηκτος καὶ αῖστος. Qui Quinti consuetudinem novit, probabit eorrectionem nostram :μέγ' ἰχθυσι κυδιοωσα. - V. 495. υφoθε δ' ουρανος ευρυς υπέβραχεν. Scribendum est hoc loco ἐστε βραχεν, quod monuit jam Spita-ner Mant. p. 203. idemque verbum restituendum v. 393.. τευχεα δ' ἀριπ' ωμοισιν υπέβραχε. v. 563. οπποτε Μέμνονος ημαρ ἐ'n λυγρον, lego Uιαρ ry rοι λυγρον. - V. 573. pro υπηέριοι legendum videtur ἐπηέριοι. v. 577. pro σῶόι ἀναγειρομενοι μογεροὶ φορέουσιν εταιροι
mirum est illud μη ῖνα pro zνα μή. - v. 627. φέρ ων pro φέρειν Spi ignor jam occupavit. - v. 634. παν-χίη δ' δελεγεινον ανεστονάχιζε γοωσα
77쪽
QUINTUR AMYRNAEUS. αναστοναχεω ΘX Orphicis citat Selineider in Lox.; eadem forma paulo ante usus orat Quintus v. 608.
μακρον ανεστονάχησε πολυστονος 'φιγένεια. ut nescias, an non utroquo loco vel ανεστον α χιζε vel α νε- a To να χησε roscribendum sit. Lin. m. v. 69. Πς - μοι αἰνον οἷστον ἐπιπροεηκε κρυφηὁον ἔτλVrso μευ κατέναντα, καὶ εἰς αναφανδον ἱκέσθω. Logo ἱκέσθαι, quod eum κατέναντα jungendum ost . Sic statim
Secundum casum vox κατέναντα habot hic ot l , 552. 3, 444. 8, 268., tertium 4, 286. - v. St. scribendum est: κείνου υπαὶ βελέεσσιν oi ζυρῶς απολεσθαι pro vulg. Ogυροῖς, coli. 6, 399. 9, 2 l. - v. 124. αλλα ἔ, - ζώοντα, νέκυν περιπεφρίκασιν. Hiatus in fino primi podis tolerari noquit, nam quae ejusmodi exempla ex Quinto assorri possunt, Oa vel corrupta sunt, ut it, 36o: τοῖαι Αργείων πεπυκασμέ-ι ἀμφὶ βοείαις
ubi syllaba ob similitudinom vocis Aoquentis fugitiva restituenda PSt: τοιαι α ρ Αργείων κ. τ. 1., quod a Spiignoro quoque j mnotatum est Mant. p. 259., qui non minus alium locum 6, 35 benΘ sanavit; - vol aliam excusati Onom habent, ut 4, 185:των περι o ιδε ανέσταν, ἐελδομενοι ιιθα νίκης, ubi Hormannus Orph. p. 744) duplicom hiatum vitaturus seri-PSit: των ne ε o ι Tol δε γ ανεσταν. Sod suit: των πέρι οἱ δυ' ανέσταν; es. v. 215. 29. ubi αλλω δυω φωτε logitur. Hiatum Vctro post περι ferendum duco; quem si portinaciter eliminandum duXeris, seribe: των πέρι δοιοὶ ανίσταν κ. τ. λ. Bene itaque Hermannus Orph. p. 743. αλλα οἱ, ως ζώοντα κ. T. λ. Praeterere Verbum περιφριττω dubii nota, qua insignitum legitur apud Schnoiderum in Lexico, liboratur hoc loco Quinti, cui tot etiam alia composita cum ἀμφὶ et περι dobemus. - v. 59 I. περιστεναχοντο δε λυγρὸν κητεα μυρομένIσιν. Compositam hanc formam, gutturali litora insignitam, omittunt lexie', quae tameia simplox στενάχω non minus quam στενάζω Dissilired by Cooste
78쪽
receperunt. Atquo profecto rara sunt Exempla, ubi in praesenti tempore an eadem voce praetor literam sibilantem ζ gutturalis quoquo χ apparent, neque aliud exemplum novi, quam oζω et φώγω, si vera Schnoider assert, qui utramque hane formam laudat. Mihi vero nihil praeter φω o ot φωγνυω se obtulit; quoζοντα ot φωζόμενα habet Hippocr. de Diaol. 2. T. l. p. 229. Lind. φωγνυται Dioscorides 1, 80. Sod φώζω ot φω- γ ιιι eodem modo cohaerent, ut ῆήσσω et ἐήγνυόει, et quae hujus gonoris alia sunt. Neque tamen quisquam indo obtinobit, ρηγω in usu fuisso Graecis, iis saltem temporibus, ad quae nostra monumenta pertinent. Grammatica quidem diseiplina his et similibus formis earero non potest; in toxiea Vpro eas non admittendae sunt, aut, Et admittantur, monendi lectores, juniores praesertim, quos saepe hinc deceptos novi, ut sciant dignoscero, quidnam revera usus tulerit, quidnam grammati eis tantum rationibus doboatur. Sed quod dolendum, in recentissimis lexicis confusio haec magis aucta est, adscitis otiam riusmodi sormis, quas ne necessitas quidem grammatica postulavit, nedum usus comprobare possit. Sed haoc occasiono oblata dissoruimus; περιστεναχω, do quo sermo est, habet Quintus praotor
hunc Ioeum 3, 668. 730. 7, 35. 9, 49. 11, 323. 12, 430.
Aliud hine dorivatum περιστοναχέω dubium Setineidoro videtur, nescias cur, cum idem στοναχέω, ἐπιστοναχεω sincera putet. Locuplotom praeterea assortorem vox hstoc habot in Quint. 3, 397:δ' υἷα περιστονάχησε πεσοντα. v. 60 l. ακται δὲ περίαχον Ελλης --.
Idem περιάχω rodit 11, 382 ot divisim 3, 706, undo satis con-Rtret, περμιχω esso περιιδεω, quod ex IIomero Schnoidor ossori. Mirum tamon, hane solam ossa VOeom eum πεοὶ compoRitam, R το ι contractions quadam produxerit; noquo alicubi id molegero memini, nisi in Quinto, qui περιάχα, ad similitudinem του ἀμφιαχω dixisso videtur, ut 4, ad T. πολυς δ' ἀμφιαχε λαος
LIB. IV. v. 6. Trojani cadavor Glauci rogo impositorant. Verum τον δ' αυτος 'Aπολλων ἐκ πυρος Hθου tuom ιμάλ' ἐσσυιμένως ἀναείρας δῶκε θοοις ανεμοισι φέρειν Λυκίης σχεδον αινὶς.
79쪽
QUINTUS SMYRNAEUS. . Sod Glauet cadavor non propo Lyciam asportatur, Red in ipsam Lyciam, ut ex sequentibus patet. Logo itaque: δωκε θοοις α νεμοισι φερειν Λυκινὶς πέδον αιης. Sic Euripid. Mod. 664. πολυ γῆς τῆσδ' ἐπιστρον α πέδον, ibid. 744. ot Anopius. es. Reisi g. commoni. erit. ad Ood. Colon. p. t Sl. At quo hine satis dosonditur lectio nostra, quamquam epici POPtRE nunc nullum tostimonium occurrit. Nolo onim abuti
alio Quinti loco, ubi scriptum Oxstat, 3, 159:υλκιθοου δ' αρ' ἔπειτα, δια γναθμοιο περ ζως, γλωσσαν otiὶν ἀπέκερσεπι ὁ δ' ἐς πέδον ῆριπε γαίης,
ἀμπνείων ' αιχμῆ δε δι θυατος ἐῖεφααν Di. Dixi, nollo mo abuti hoc loco. Nam αναπνειν per Se Solum non est exvirare, quo modo Latina intori rotatio habet: qtιi ait
terrae Solum pro ubuit exspirans. Imo αναπνειν viventis est. es.
Xenoph. Anab. 4, 1, 22. Dionys. opit. 15, 3. Hinc 3, 536. Minorva Achillom mortuum portandit ambrosia, quo saeto θῆκε δ' ἄρ' ἐρσήεντα καὶ εἴκελον αμπνείοντι. Quid, quod is, cui post magnam calamitas m ex insperato salus assulget, αναπνειν dicitur, ut Achillo mortuo Trojani, 4, 22.
βλHuένου α ι πνευσειν Τρώων ἐρικυδεα φυλα.9, 470. Philoctotos, ὁ δ' ἄμπνυεν ἐκ κακοτ ἴτος. Quapropter mihi quidem persitasissimum ost, logendum Esso l. e.
Βαιον αναπνειν enim dicuntur ii, qui aut sormidine porculsi aut vulnerati spiritum nogro ducunt. Sic , 3, 36S. Trojani, ab aeo in sugam VerSi, πεπταμε νηὶ σι πυλyς ἐπίχυντο πόληος βαιον ἀ ναπνείοντες, ἐττει φοβος τιτυρ ικανεν. Sic quoque 3, 340, Paridem, graviter vulneratum ab Ajace, umici eripiunt, atque
80쪽
Quibus similo est, quod 1, 80. legiturosμως δ' ἄρα βαιο ν ἰά νθ 'κολλῆς ἐκ κακοτητος. CL ibid. v. 75. περὶ φρεσὶ τυτθον ἰάνθη v. 27. οὐδέ τις ηερεων κείνω εναντ' ἐλθων, ε τ' ἐπε δρακενώριγενειαν. olim logebatur κοίνω εσαντα ἰδὼν, ετ επεδραμεν Ηριγενειαν. ubi κείνω et μέδρακεν Rhodomannus jam reposuit, idem utrum εσαντα an εναντα scribondum dubius. Undo εναντ' ἐλθων venorit, nescio. Si codices fiecutus Tychsenius lioe novavit, non rΘ- pugno. Sin minus, retineo ἔσαντα ἰδὼν ob argutam oppositionem. Sed ἐπεδρακεν in ἐσεδρακεν mutandum vi dotur. Sol quidem, et aurora εφορρν, ἐπιδέρκεσθαι diei possunt nos, aut terram ut Euripid. Hippost. 849. Homer. Odyss. 12, 323. . Sed homines non μιδερκονται solem et . V. 79. κίνυτο δ' ηυτε ποντος ἀπείριτος Iκαοίει ἡ δε και αυαλεον βαθυ λήων κ. T. LSermo epicus postulat xi e καὶ αυαλεον otc. quod Rhodomamus quoque in interprotatione expresSit.
v. 93. αλλα χρη ἐν νήεσσι μενειν, ἄχρις ἐξ ὁδὸς ελθοδῖα Θετις' μαλα γαρ οι ἐνὶ φρεσὶν si δεται ἡτορ
Offendit in hoc loco Spugner. quoquo V. D. pag. 224, cui prorsus assentior in explicanda cauSa, cur vulgata lectio deseridobeat. Ipse reposuit ἐνὶ φρεσὶν ελδεται ητορ, facili sanct mutatione. Sed propius otiam ad literaruin ductus accedit, quod ut in posterum recipiatur, suademus: ἐνὶ φρεσὶ μqd ετ α ι ητορ. v. 130. lege ἐυφροσυνης τε καὶ εἴδεος. - Do V. 185. cf. adnot.