장음표시 사용
81쪽
Q uno sit ἐρις ἀκηρατος nescire me fateor. Vertunt: iseosque lis incruenta impulit. Sed α κηρατος solum per se, nisi ubi ex re ipsa aut propter addita alia vocabula sententia hoc postulat, incruentum significare non potest. ἀκηρατος enim, ἀκηρασιος, et ακεραιος, quod ejusdem originis est, quamvi8 aliter sentiat Riomer in Lex. s. v. ἀκήρατος, dici do omnibus, quae non mixta, Fincera, pura, intacta et intaminata sint, quis nescit 3 Tim. Leae. p. 17. ακηροποι, καθαροί, ubi es. Rullinenium, inter alios locum Porphyrii de alat. anim. I. 4. pay. 174 asserentpm: η δε συνήθεια
λεγει το αμικτον κώ καθαρον καὶ α μαρτον καὶ ἀκραιφνὲς ἀκήρατον. Add. exemplis Rulinhonii haec: οἶνος ἀκηράσιος Homer.
Odyss. 9, 205. Apollon. Rhod. 2, 1274. υδωρ ἀκήρατον Iliad. 21, 303. σμυρνη ἀκηρατος Herodot. 2, 86. ἴλς ἀκηρατος Nonn. Dionys. 22, png. 600, ll. Atque haec quidem propria significationo, quao do olymo nullum dubium relinquunt. Hinc tranουlata est voX ad Omnia, quae pura et intaminata sunt; loeos Homeri et Euripidis praeterimus, ne ex indicibus sapere videamur; contenti solo exemplo λεχος ἀκήρατον Euripid. Orest. 568, pro quo ἀκεραιον λεχος dixit M. Helen. 48. et ἀκηρατον λεκτρον Apollon. Rhod. 2, 502. no ἀκεραιος et ακήρατος quisquam eum Riemero diversa statuat; sic μίτρη αχραντος καὶ ακηρατος A ἰ-lon. Rhod. 4, i 025. Proximo ad primam significationem accedit τυρ α κήρατον Ouint. Smyrn. 4, 138. Inlaetum, illibatum λειμῶνα jam Homerus ακηρασιον dixit, 'mn. in Mercur. 72. , ut post sum Euripides, et recentissimis temporibus ανθεα ἀκήρατα Man. Phil. carm. 5, 307. pay. l66. κτήματα α κηρατα, et οἶκος ακηροτος Homeri indices praebebunt. φάρμακα ἀκήρατα habet Apollon. Rhod. 4, 157. Tum a corporeis robus ad animum translata si vo X. Qua ratione a propria significatione in hanc translatam inflexa sit, monstrat o ἀκήρατος κόσμος τῆς 'νυχῆς repud ciun. Somn. c. 10. Ad propriam significationem alludit quoquo ακηρατον το θεῖον M. Hermotim. c. 10. Sod moro translata sunt Mithridatis ακεραιον φρυνανια apud Dion. Cara. l. 37. pag.
α κηρατον Clem. Aleae. pag. 4. ἀκηρατος ουσία M. Pag. .50.
82쪽
plaeot ). Ex omnibus his patet, cur, quae sit Eρις α κηρατος h. l. , intelligore nequeam. Donee meliora edocear, lego τους δ' Ἐρις ωτρυνεσκεν ἀπεψιτος. - Sed eadem vox ακήροτος monet nos, ut de alio quoquo Qui uti loco sententiam nostrism Proseramus. Est is 6, 143. Sqq. του δ' αρα κυδιμον υἷα Παρις μαλα προφρονι θυμωήγεν εον ποτὶ δωμα δι ευρυπροιο πολ ιος σνὶμα παρ' 'Aσσαρακοιο, καθ' Eκτορος αἰπα ειε λαθρα, νῆον τε ζαθεον Τριτωνίδος, ενθα οἱ αγχι δωματ' εσαν καὶ βωμος α κηρατος Κρκείοιο.Legendum est καν Εκτορος αἰπα μέλαθρα, ut Verba quoquo ab Hormatino citari video in Orphic. Past. 805, lectoro de corroelion onon monito. Verum hic Vir D. Rlio praeterea vulnero Ioeum laboraro credidit: out haec nunc imuntur, Iovis Hercei aedes et ara intelligi debent, ita ut OI abundet. Sed probabilius est, domum Paridis intellis, et de Paride dici oI; quare scribendum videtur βωμον ακηρατον, ad quas verba repetendum sit παρα. Comparari
potesι 13, 435 sqq. Sed Jovis Horcoi aedos et ara vel proptoron intelligi nequeunt, quod de nodo Jovis Hercei nuspiam
no sando quidem auditum est: de ara mox videbimus. Certissimum est, OI de Parido dici, qui Eurypylum, Trojanis novRauxilia afforontoni, hospitio excopturus per urbem domum Suam
ducit, quae cum reliquis domibus regiae Priamidarum familias in arce Pergamona haud procul a Minervae templo orat. In atrio aedium Priami ara illa Jovis Hercei stabat, ad quam postea Priamus a Neoptolemo occisus ost, satis illa a poeti8 Et Graecis et Latinis celebrata; cf. Nostr. 13, 222. Heme Excura. 11. ad libr. 2. Aeneid. Cerd. ad Aeneid. 2, 513. Atque eadem ara Jovis Hercei intelligitur quoquo in loco, quem Hermanuus affert, nostri poetae 13, 435. ωρτο δ' αρα κτυπος Κνὸς ομου ) καίοντο δε παντα
in Addimus praeterea, in iis Iocis, ubi Ruhnkenius ad Tim. l. l. ακήρατος in ἀγήραντος mutat, votores saltem grammaticos ἀκήρατος, producto se, legisse videri, quod patet ex Etymolog. mam. pag. 47, 46. et Zonar. p. 99. ubi a γῆρας derivatur ακζρατος. Nihilominus tamen eorta est Ruhnkenii emendatio. . φὶ malo edita exemplaria ομου sequentibus connectunt.
83쪽
QUINTUS SMYRNAEUS.'Aντιμαροιο μελαθρα ' καταίθετο δ' ἄσπετος ἄκρη. Περγαμον αμφ' ἐρατην, περί θ' raooν υπολλωνος, νηον τε ζαθεον Τριτωνίδος, αμνι τε βωμον Ερκείου ' θάλαμοι δε κατεποηθοντ' ἐρατεινοὶ υἱωνων Πριαμοι atquct hic locus eum eo, do quo nunc agitur, collatus vix dubitationem admittoro vidotur, eandem Hercei aram intolligi de-boro. ΛptisSime quoque ἀκηρατος hic βωμος dicitur, nondum
Priami sanguine respersus. Atque liaec sino dubio fuerunt, quae Hermanno suaderent, ut, cum δώματα de nodibus Paridis
friunctis illis a rogin domo Priami, ubi ceteri filii Priami una eum patro habitabant. cf. Il. 6, 242-250. coli. 313-317.), in- tolligi doboant, βωμος Ερκειου Vero do arre Jovis Heredi in atrio
Rodium Priami, locum, Sic Sane corruptum, emendatione sanare
conaretur. Sed, pneo viri docti Ssimi dixerim, paulo durior haec emendatio mihi videtur. Nam quiη unquam ita loeuturus fuisset, si vel maximo impodito sermone uteretur: duxit oum domum per urbem, praeter monumentum Ληου Rrnci et Hoetoris aedes, praeterque templum Minervae, cui propinqua ipsius erat domus, et prnotor aram Jovis Hercei. Qui ita aliquem dueeret, hunc jam praetoriisηo suam ipsius domum et ulterius progrESSum PSSO, Omnos crudorent. Lubens et ipSe propter locos X ipso nostro allatos et propter adjectum ἀκήρατος aram in atrio Priami intolligorem; sed cum hoc in lectione recepta fieri nequeat, emendatio vero loci malo successerit, optimum mihi videtur, nihil in rocopia scriptura mutaro, et utrumque δώματα
καὶ βωμος Ἐρκείου do aedibus Paridis intelligero, ut Latini quο-3ue domum et Penates conjungere conbuoverunt. Aram enim ovis Hercei nisi in omnibus tamen in longe plurimis priscorum heroum nodibus suisse, ex pluribus locis colligitur, ex quibus duos nune attulisse sumetiit: nitorum Homeri Odses.
22, 335 δίχα δὲ φρεσὶ μεριμήριγν Phemius
vi ἐκδυς μεγαροιο, Λικ μεγαλου ποτὶ βωμον
ερκείου ιζοιτο τετυγμενον, ενθ' αρα πολλὰ Aαερτ ς 'Oδυσευς τε βοῶν ἐπὶ μηρί' εκαιον. κ. T. a. nitorum Festi, quem citat Scioppius in paradox. liter. Ῥist. V., Herceus Iupiter intra conseptum domus cujusque colebatur, quem eι deum penetralem appellabant. Et quod ακνηρατος haec ara JOVis
84쪽
ante Paridis aedos vocatur, id ad Priami caedem nunc quidem respicere non potest; verum simpliciter purRm, sacram aram significat. v. 210. sqq. Tευκρον δ' ἐσσυμε νως εταροι περιποιπνυοντες
ηγον ἐπισκαζοντα ' θοως δε οἱ ἰητῆρες
ἐκ ποδος αIμ' αφελοντο. In his pro επισκάζοντα scribendum Videtur: ετ ι σκαζοντα. Praeterea vero αφελοντο quoque corruptum habeo.
v. 265. αλλ' αρα Νεστωρ ἔστη ἐν μεσσοισι καὶ ἀμφοτέροισι μτvυδα. Legendum ἐνὶ μεσσοισι. Notavit quoquo Hermann. in Orphic.
pag. 7l3. Sed idem ἐνὶ μεγαροις, quod simili ratione ultimam in ἐνὶ producit, ex Quinto Smyrnaeo non affert; locos Apollonii Rhodii, quibus tamen addi potest 4, 8. jam attulit ibid. pag. 704. Sed ἐνὶ μεγάροις non semel dixit Quintus: 2, 73. 164. l3, 357. 14, 323. atque certissima conjectura restituendumost 13, 278. καὶ uoι κάλλιπε τυτθὸν ἐνὶ μεγαροις ἔτι παιδα,
ubi sino sensu ἐν ἡμετεροις nunc vulgRtur. v. 279. η δ' αρα μι μόνοισι παροινοχόει μεθυ λαρον. Vocem παροινοχοέω ex hoc loco Selineidor jam in Loxie. recepit; sed, ni fallor, disjunctim scribendum est: πάρ' οἰνοχόει. v. 297. αλλ' αλλοι νεοι ανδρες ἐπεντυνεσθε ἄεθλον.
Hermanuus I. c. pag. 744. αλλ' αλλον νέοι ανδρες ἐπεντυνεσθον αεθλον. Verum αλλοι non orat sollicitandum. In certamine enim pugilatus ineundo Idomeneus primus surrexerat; cui Π mo Se0ΡΡΟnere ausus est, ἐπεί ρα γεραίτερος ηεν. Qui cum sic οῦκονιτὶ Vidi SSet, et praemium accepisset, horiretur Phoenix alios, eosquo JuVenes, ut red idem certamen so accingant, non Rd aliud. Pro ἐπεντυνεσθε vero vel, quod Hormannus voluit, rescribendum, vel ἐπεντυνεσθ' ἐς tιεθλον.
v. 326. αλλ' ουθ' οι τις ἐτολμα ἔνεγγυς ἱκεσθαι
ει νεκα πυγμαχίης.Pro ουθ' lego ου δ': sed nequo huic quisquam Se ΟΡΡOnere ausus est, ut antea nemo Idomeneo. Tum ἐτολμα ἐγγυς rescripsit jam Hermannus Orpli. p. 696; es. 3, 141. ουδ αρα οἱ 'coων τις ἐτολμα ἐγγυς ἱκεσθαι. Hiatum finis pedis quarti excusat. Dissili eo by Gooste
85쪽
0υ IN TUA SMYRΝΛEUS. v. 333. coriam ob causam pro :αγλεους ιριάντας ἔχεν περι χερσι θοῆσι malim ελεν, neque obstat v. 338.
περὶ υρσὶν εχων βοὸς ἶφι δαμεντος
ἐινους αγλεας. Immo librarii, quum huic loco prior in similem osse debere existimaront, illud εχεν ibi intulorunt. Acamas enim lora manibus capit, quae postea Agelaus ipsi αμφεβαλεν παλα ινσιν v. 335), Verum Epous jam ἐν μεσσοισι - εἱστηκει, περὶ χερσὶν ἔχων κ. τ. L- V. 37 l. pro ἐσσυμενων sententiarum nexus Suadet εσσυ - μενως. - V. 396.
τῶν δ' α ι φιτ ετ ρ υ μ με να τυμμαα πάντα ηκεσατ' ἐνδυκεως Ποδαλειριος. Hic, Ni non aliud vulnus et ipsum PodRlirio egeret, comparatis iis, quae dicta sunt ad 1, 637., legeres αρι τεθρυμ με να,
ηκεσατ ἐσσυμ ενως Ποδαλείριος ελκεα παντα, οσσα περιδρυφθησαν. Sod v. 396. vix erodo sic debilibus et fractis numeris o poetae manu oxiisse. Observavit enim jam Spitetnor de vers. Graee. her. g. 2. raros e8sct apud veteres pootas opicoου ejusmodi versus, qui nulla caesura in tertio pede incedant; sicubi vero reperiantur, in quarto pede necessariam sero osse incisionem, in Socundo Vero plerumque etiam obtinero. Atquo in Quinti quidem earmino omnes Gusmodi vorsus masculam cResuram Simul et in socundo et in quarto vorsu observant. Maximus inter hos numerus e St eorum Versuum, qui podem tertium ab intem' Voco exordiuntur, atque finem so eundi pedis post caesurnm
duabus voculis monosyllabis impioni. Sie i , 45:. 'Aλκιβίη τε καὶ 'Aντιβροτti καὶ Ληριμαχεια . ita quoquo, ut pes tertius spondeum omelat, ii, 183: ρυμαρος τε καὶ Αἰνείας σὐν δέ σφιν μαχοι. s. praeterest 1, 228. 229. 230. 260. 5al. 10, 87. 111. 1l, 85. 12, 133. 320. 325 ote. Alii vero sunt vorsus, ubi sp undipodis ultima brevis syllaba pars est rius vocis, quae tertium pedem totum et initium quarti implet, ita ut una tantum vocula
monosyllaba post caesuram masculam pedis secundi sequatur,
86쪽
sunt quoque versus, ubi ambao broveκ syllabae finales secundi pedis voci, quae tertium pedem implet, adhaerent, ut 5, l05. Τιτήνων εριδαινομένων, Aia συμμεμαῶτες. Cf. 6, 338. otc. Nolui omnia Oxempla cumulare. Sed praeter has talium versuum formas nullam aliam facile repereris. Nam
satis hine patet nullam esse in toto Quinti carmine Versum, ubi, si in tertio pede caesura neglecta fuerit, quartus quoque pes ea destituatur. Hine fidenter corruptum pronuncio vorsum istum, quem supra dedimus, 4, 396., et emondation o gorrigendum. Vide, num sufficiat: των δ' αἶψα τ εθ ρυμ μ ενα κ. T. 1. V. 416. καί μιν κυδαίνεσκον απείριτor, ουνεκ αρ' αυτον πληγὴ ἐπαλγυνεσκε θοου ποδος. Logo: ἔτ' αλγυνεσκε. v. 510. ποδας δ' υπεκίνυο ν αυτως. Num sorto υπεκίνεον 3 Quaeritur, nn κινυco in usu fuerit. Do v. 521. es. Adnot. ad 8, 331. v. 578. Sq. αυτος ἐνὶ πρωτοισιν Oχμενος μεγα κυδος ἱππασίης ανελεσθαι' ὁ δ' Ουτι οἱ ἡτορ ἴηνεν αμφ' 'Aχιλῆος αεθλα πονευμενος. Seribo αν ελεσθαι et tum πονευμενου. v. 590. pro ἀεθλήσοντες scribendum αεθλευσοντες ut V. 113. 117. LIB. V. V. 49. αἰπυτατον δε τετυκτο θ εοδμήτω ἐπὶ ἔργω. Lege ω, ut V. 6.
καὶ τα ειεν ευ ῆσκητο θεοκμήτω ἐπὶ ἔργω. cf. quoquo 7, 29. 12, 514.
87쪽
28 QUIN TUA SMYRNAEUs. κ' ε σε, καί νυ κέν οἱ et αθανατωσι, quae grammatica severior et usus poPticus mutari voluit. Sod non minus certum mihi videtur, quod μετευαδεν in μέγ' ευαδεν abire jussi. Hoc ei se Statim probabit, qui, perlecto Quinto, quantum illo hoc μέγα dolectatus morit, obsorvaverit, quod exemplis nune non confirmabimus. Cf. Annot. ad 2, 427. v. 145. pro δωri scribendum est δώη. Rhodomannus habuit des', ut nescias, quom modum Voluerit. v. 176. 'Ως φατο τοι δ' ενα θυιιον ἐνὶ στέρνοισιν εχοντες αεμφαδον ὴν ναντο δικασπολίην ἐρα τεινον. ax ot Ulyssos, de armi η Achillis certaturi, Idomenea, No- storem et Agamemnon m arbitros sibi elegerant v. l34. sqq.)Prudenter hinc abhorret Newtor; nam sore ut, quom inferiorem pronuntiaverint, is propter judicium, quod iniquum sibi videatur, arbitris tribus Succensent; quapropter ut captivi Trojani hane litom dirimant, suadet: laudat ejus conSilium Agamemnon, et ipso iram ejus, cui nrma denoganda sint, vitaturus. Atqui Omnos tres tunc ηνηναντο δικασπολίην. Sed quo jure poeta hanc ἐρατει vocaro possit, Viderint alii; mihi tum ex his, quae praoco dunt, tum eX V. 3l8. verisimilo fit, Quintum scripsisse: δικασπολίνν α λεγε ινη ν. Sic enim Noster do eadem re versu, quem diximus, 318 καὶ τοτε Tρωχι υιες εριν δικασαν τ' α λ ε γ ε ι ν ἡ ναἰχων. v. 177. pro των δ' αρ' αναινομένων melius videtur: των δ'
v. 212. pro μέσσοισιν εχες νέας utiquo scribendum est εχεις νέας. Post v. 231. Tychseniuου lacunao signa posuit; si codices Secutus, beno secit; Sin minus, asperiorem orationem verSu tranS- posito emollies: αλλα τίη, μυθοισιν ἐριδμαίνοντε κακοῖσιν,ος τις φέρτερος ἐστιν ἐνὶ φθισηνορι χαρμη,
v. 273. poritis facile persuadebo, legendum osso: ου γαρ ἔμοιγ' ἐπαμυνας Pro eo, quod vulgatur, o 3 γαρ μοι γ', similiter ut v. 290. καὶ δ' ἐμοὶ pro καὶ δέ μοι. V. 278. eur Tychsonius στήσας pro στῆσα ς veterum editionum
88쪽
V. 362. κηδετο γαρ φοεσιι ῖσι πολυτλητου Oδυσῆος, Ἱρων μνωομένη, τα οἱ ἔμπεδα κεῖνος ο ρεξεν. Sormo est de Minerva; sed legendum esse ἐρεεεν oditores
v. 386. lego ηὲ pro ηδε. v. 388. βιη pro βίη. De v. 393. cf. Adnot. ad 2, 495.
v. 432. interpunctione laborat, unde malo latino oxpresAus psia Rhodomanno; sic erat constituendus: ως οἱ μεν, Λαναων α κ χη μενοι, ηγοροωντο. LeVia Sunt, neque tamen negligenda, quodv. 435. conjunetivus υποπτωσ σωσ ι solus locum obtinero pot-ost oecupavit hoc jam Friedemannus De med. syll. pentam. Graee. p. 362.) et quod V. 444. κύον pro κυων u8us Epicorum postulat, tum quod v. 469., cur scriptum maluerit Quintus χείρεσ' ἐμαῖς pro χερσιν ἐμαῖς, nescio. Idem emendavit etiam ΗΘrmannus Orph. p. 82I. v. 470. παθοι δε καὶ αλγεα sine dubio rescribendum est pro παθοι δε κεν, prorsus ut δοιεν de καὶ v. 472., et omnia haec optantis sunt, ut ελθοι quoque v. 475. V. 517. οφρα με συν σοὶ ne es Sario abeat in Ocyρ 1μὲ συν σοί. et v. seq. εἴ που λ' εἰσὶν pro εἴ πω ἔτ' εἰσὶν satis jam oxomplis adstruxit Spitetner Mant. p. 232. omisso tamen eo, quod prOxime Sequitur v. 519. εr που ετ αμ νἐμονται ἔτι ζωοὶ Σαλαμῖνα, in quo versu quid duplex ετι sibi velit, nescio. v. 550. αλλα - νυν μεν ἄωτος -οίχεαι, νυν, quod in eodicibus deerat, a Rhodomanno additum est; Dausquejus vero συ μοὶ μὲν tentavit, quod prope abest a Vero. Legendum enim est: συ μεν ριο ι κ. T. a.
scribere malim pro ἐπ ὀρφανίη ex Platonis init. e. 5.: τευξονταιδε, 'ως τὀ εἰκος, τοιουτων, οἷαπερ εἴωθε γίγνεσθαι ἐν ταις υρ να-νίαις . περι τοῖς ὀρφανους. v. 558. ἐτέτυξο scribendum est pro ἐτέ ευξο, quod ab usu Epi- eorum prorsus abhorret, neque defendi potest collato τετευχατο it, 320, quod necessitas quaodam diphthongum insoni jussit. V. 57 l. pro καὶ δ' αυτον λαβε πενθος 'Oδυσσεα praesero κὰδ δ' αυτον 1. π. v. 649 vulgata lectio: ἐπεί οἱ ocuuse πολυκμητος χαδε γαῖα Ataro nequit; logondum πολυκμητον, nut, quod Praefero, πολυκμητου; cs. Herm. Orph. p. 800. sq. Duili od by Gocrate
89쪽
QUINTUS SMYRNAEUS. LIB. n. v. 62. romansit ox Ri1Odomanniana oditiono: περσειν Ἱλιον αἰπυ' τοδε δη νυν ἐκτελεουσιν, ubi propter motrum scribas το δὴ νυν κ. z. λ. - V. St. pro εἶ κεν ιιιν logo εἰ καί μιν, v. l0 l. pro on o τ' αντίαι εἰσὶν αελ-
ημενοι ἀνερα χηνες , οτις σφίσιν εχατα βαλλοι,
σαίνουσιν, του δ' ἐτορ ιαίνεται εἰςογωντος. Quomodo sodontos seres σαίνειν possint, neque Pgo scio,
nequo Rhodomannus intellexit, qui ἡμερον, mitem, substituit, quod mirum quantum languet. Simplicissimum foret ῆμενον.
Anserarius sodot in sopto, cui inclusi sunt anseros, atque ei-baria iis projicit; anforos vero conserti ei reum sedent m σαίνουσιν. Sie satis commodo locus accipi posse vido tur. Sed si contuleris cum nostro lo eo IIom. Od. 10, 2l6. sq. ως δ' οταν αμφὶ ανακτα κυνες δαίτηθεν ἰοντασθῖνα σ', αἰεὶ γαρ τε φερει μειλίγματα θυμθυε non a Vero alionum vi dotur longo aliam vocem a Quinto scriptam fuisse, ut ἐλθόντ' vol τηλοθεν. V. t 37. pro κρατερνσιν υπ' αγκοίνγι ιιιγεῖσα Τηλεφου lege Tria ες P. Do v. 143. sqq. cf. Adnot. ad 4, 195. v. 209. ἐν δε μμειαίοιο μη ἐτετυκτο λεοντος οβρωου Ηρακλῆος ἐπ ὶ στιβαρῆσι χερεσσι
Logo: υ πο στιβαρῆσι χερεσσι coli. v. 242. Praepositionem v dativo sic junctam aliis Oxomplis probabimus in adnot. ad 9, 80. sqq. V. 224. ἀ μφιπερ ικτ ιo νων una voco conjunctim scri-bpndum est. Contrarium vitium obtinoi v. 276., ubi pro περιδμηθεντες legondum περι δμηθε ντες. V. 225. sq. καὶ την μεν χρυσοῖο κεραατος οβριμος ῆριος
Pro χρυσοῖο legendum osse χρυσεοιο tacito apparet. Verbum ριφεχειν, saepius apud Quintum Smyrnaoum obvium atque hinc jam a Riemero in Loxicon ro optum, praecipuo de ejusmodi animi assoctibus in hoc poseta usurpatur, quales sunt metus, dolor otc. Sic 3, 6. παντας γὰρ αμείλιχον οἰ -νεχε πενθος. Diujligo: by Corale
90쪽
κάματος δ' υπεδαμνατο λαους ασπετος αμφοτερωθε ' λυοντο δε γυῖα καὶ αλκῆαιχων ' oria.' ουτι μενεπτολεμου 'AχHaῆος αμφεχεν υ α διο ν, ἐπει ρα οἱ οβριμον et τορπάμπαν ἔην ἄτρυτον. Durum ost, ad διιτ εχεν υ α δῖον o praeeodontibus intolligoro κάματος, propter interposita: λυοντο δε γυῖα και ex λκὴ Adrico M. Vix dubito, Quintum scripsisse ααφεχεν Ῥίεα ὁ ε ιος; nam sic statim, comparatione interjecta, V. 592. sq.ὼς αρα I λείδαο δαὶφρονος υίεος ἐσθλουουτε μογος στονοεις, ουτ' ἶρ δεος ἡψατο γουνων. Atquo δεὶς pro δεος in Epi eis non semel occurrit; es. Il. 10, 376. 15, 4. - Praeterea apud Quinrem ObservaVimus νέφος ἀμφεχει 8, 483. I 0, 54. , sed divorsa utroque loco orationis
IOCO, unde sermo exortus ost, corrupta videtur haec Vox pilegondum αντε χεν.
v. 227. Oxaratum orat in antiquis libris Στυμφελίδες; Dausquo jum secutus Στυμφαλίδες Tychsonius dedit. Lovo est, sed seribendum erat in opi eo poeta Στυμφηλίδες. v. 345. πλήθει δ' αὐτε κυπελλα βοων γλάγος, ηδε καὶ οιων. Si γλαγος subjoetum est hujus onuntiati, notandus Erit transitivus usus verbi πλήθειν, cujus passivum πλθεσθαι Nostos quoquo adhibuit 8, 53. 220. l4, 607. undo Butimannus supplendus est in indico vorbb. irrog. Fortasse autem γλαγὸς est geniti Vias. v. 359. quid sit χαλκειος ἐ'ρις, nescio. Versu autem Seq. pro λαεσσιν ατ α ρτηρ ως ἐμαχοντο scribendum Videtur ἀ τ α ρτ η ροῖς.
v. 364. αλλος ὁ ἄλλο χέρεσσι ἀλκτηριον εἶχε.Ex hoe vorsu nova signifieation o τὸ ἀλκτήριον in Ioxieis augebitur, qua gaudet quoquo 9, 32 l. 1l , 423.