장음표시 사용
311쪽
xime iram moverant Athenienses tentata Olymp. CXI, i desectione, suspicionem igitur excitare tumuerint, si Demosthenes, gravissimus Macedonum osor, publice ob c a se contra Macedones actas coron retur. Dilata ergo tam diu causa videtur esse, donec temporis decursu maior ori iudicioque libertas reddita esset. Ad quod maxime sane opportunum tempus venit Olymp. XII, , quum a Lacedaemoniis et se risque civitatibus Peloponnesiacis tentata desectio est
ea, cuius tristem eventum supra memoravimus. Quorum motuum quum nullam Athenienses cum ac
daemoniis communionem fecissent Diodor. XVI, et, conciliatis ita sibi magis Macedonum animis, minus iam metuendum esse crediderint, si coronandus Demosthenes iudicaretur, quum praesertim ipse Demosth ne moderationis recentissimae auctor sit Atheniensibus factus. Quod ipsum Aeschines in crimen Dem sinen vertens in Ctes. p. 77 , eum ut doceat Al xandri sibi turpiter gratiam conciliasse, nihilominus p. o iudices monet, ut tempestatis meminerint, qua sibi sentcntia sit serenda ἡμιερω μἐν λίγων μέλλει τι ΙΠθια θνεσθαι, καὶ το συνέδριον- των Ἐλλήνων σολ- λέγεσθαι διαβέβληται δ ἡμων ἡ πολις ἐκ των σημοσθέ
312쪽
in quo monumentorum publicorum, quae rationi de Orona inserta sunt, nisera ratio conditisque exploratur, 'Chontra, quos praeferunt, seudeponymi, quid sibi melint, inquiritur, stati quae aut ambigue aut minus feliciteris pra disputaMimus retractantur, in primis ea, quae de duobus Calliae decretis de cor. p. ao50, deque Demosthenis decreto P. III, item de Casiisthenis p. 2IU, denique de pseudepono Nisi in testimonio, quod exstat Ori decor. P. II in superioribus is nobis sunt et statuta.
In libri huius prooemio, exploratis rerum geSt rum temporibus acturum esse me dixi de archontibus iis, qui, quod eponymorum, ex quibus designari apud Athenienses anni solebant, speciem prae se serant, a fastorum tamen eponymis prorsus dissentiant, nominea Corsino invento pseudeponymi vulgo vocantur. iusmodi enim archontes, uno excepto, quem Aeschinis accusatio praesert omnes eos esse deprehendimus, qui tabulis publicis, orationi de corona insertis, Praescripti sunt, perinde ac si re vera annis designandis inserviant. Atque in his potissimum ex oratione nostra petitis versatur quaestio de pseudeponymis universis, quos ad annorum seriem collegit exploravitque Co
sinus F. A. diss. VIII), quippe qui et plerique inter
eos sint, et gravissimi ea de causa videantur, quod sint actis publicis confirmati. Eaque quaestio aege rime plerosque viros doctos torquebat, et prout quisque de arcnontum illorum aetate statu at, alii in aliam de iis opinionem trahebantur. Erant igitur, qui eos senatus epistatas opinarentur, qui thesmothetas egesve aut polemarchos, denique qui eponymο-rum sussectos. Quarum opinionum quum mihi nulla
satis videretur probabilis, de universis pseudeponmis19.
313쪽
accuratius ipse quaerere coepi. Ipsi vero mihi inter
varias coniecturas dubitationesque fluctuanti occurrit Boeckhius, insignique sua erga me benevolentia suam misit de archontibus pseudeponymis commentationem, supra iam grato a me animo commemoratam. In qua arduam illam quaestionem ita sane solutam reperi, ut in summa certe Boeckhianae pinionis acquiesce dum mihi omnino videatur. Quam ob rem desistendum hic iam nobis a proposito nostro, et finis esset operi imponendus, nisi quaestio de archontibus pseudeponymis in Demosth nis oratione de cor pars solummodo amplioris uiu dam esset argumenti, cuius accuratiorem pervestigationem utique exigit ratio, quam secuti supra sumus in explorandis rebus rerumque temporibus. Nam
quod in maxima commentariorum nostrorum parte monumentorum, quae orationi de corona inserta sunt, auctoritatem secuti sumus, id certe iacimus, quod fidem eorum ratam esse nec addubitandam censuimus.
Sed opinio haec adhuc aliqua ex parte demonstrationem desiderat. Nam in monumentis illis mirum se hoc primum offert, quod solummodo ad mediam usque orationem inveniuntur, in reliqua parte omissa sunt; tum quod una excepta Aeschinis accusatione, quo quot eorum decreta sunt populi et senatus, ea a chontes illos praeserunt pseudeponymos; deinde quoa in decretis duobus primis menses et dies certe ausos esse docuimus, in eisdem alia quoque deprehe dimus, quae etiam rerum verae conditioni repugnent, denique quod aliae etiam resident dissicultates, quibus excutiendis supra minus commodus locus videbatur. Quae omnia sane eiusmodi sunt, ut nisi ad mon mentorum horum auctoritatem et fidem omnino eve tendam valeant, multas tamen osserant dubitationes, quas removendi omnino nobis aciendum periculum restat. Illustranda igitur adhuc est universa --
314쪽
mentorum horum ratio conditioque. Id quod hoc loco persequemur, initio ab retractandis iis acto quae in superioribus minus feliciter explorasse solvi
seque nobis nunc persuasum habemus, oecinii pra sertim iudicio monituque ad meliora revocati. Scialicet Boeckhius in explorandis archontum annis magnam eorum etiam partem tetigit, quae nos in commentariis nostris tractavimus, devitata tamen, ut ipse ait, uberiore omni de rebus gestis disputatione, quae ex instituti nostri ratione persequenda nobis erat. Atque in ea operis nostri parte, quae communem cum Boeckhiana Commentatione materiam habet, la tali summopere sumus, cum Boecinianis calculis nostros in plerisque consentire. Duo tamen, eaque haud parvi momenti, reperimus, de quibus diversam a Boecisio sententiam protulimus, salsam quidem, ut nunc intelligimus, sed quae ' emendari ante non Poterat, quod, ut supra monitum est, octava iam commentariorum nostrorum plagula prelo subiiciebatur, quum oeckhi scriptionem accepi. Itaque redeundum primum est ad pseudepon mum Demonicum in decreto Calliae or de cor. p. 265, de quo Boecinius i. c. p. 7 ita disputavit: eo-rona decernitur Nausicli, quod quum Atheniensibus in Imbro colonis opem ferrent Attici praesidiarii, his sit stipendia largitus eodem tempore, eodem sortasse die, auctore eodem Callia, Charidemum et Diotimum,
qui Salamine quam non Cypri, sed Atticae v sciri a m intelligi sponte pateat copiis pracsuerant,
Placuit coronari, quorum coronae non tantum in Di
nysiis, sed etiam in agnis Panathenaeis dicuntur
renunciandae esse. agna vero Panathenaea anno Olympiadum tertio quoque, mense Hecatombaeone acta sunt quae quum horum decretorum tempus proxime videantur secuta esse, Demonicus secundo
anno tribuendus erit. Nec reppereris commodius
315쪽
tempus, quam l. VI, 2. Nam l. CVI, 1 Chii, Ri1odii Byzantii vastarunt Lemnum, Imbrum, alias insulas Diod XVI, i); mox Athenienses de Lemno, Imbro Scyro solliciti ob Philippum suerunr, paulo ante quam in uboeam et Olynthum expediebant or. c. Neaer. p. 34M, quod sactum est l. VI K, et tum sere Philippus e Lemno et Imbro captos Ath
nienses abduxit, Geraestum petiit, Marathonem inva
sit Philipp. I. p. 93 itaque O CVI, a probabile
est Atticos praesidiarios suisse in Imbro et Salamine; tum floruisse Charidemum aliunde certum est. Quare Demonicum reserimus in Ol. VI, 2 archonte Callistrato, in prytaniam tertiam. Idem Demonicus
nobis supra p. 55 sqq. ad Ol. CVII, 3 reserendus
visus est ob pugnam praesertim Salaminiam, in alutero decreto commemorataim, quam ad Cypri Salaminem commissam coniecimus. Verum sententia
haec qua dissiculiate laboret, ipse et tum sensi, quum illa vix a me scripta erant, et magis postea intellexi, quum mihi Boeckhius cur de Salamine Cypri sibi
non videatur esse cogitandum, clarius per litteras significaverat. Qua de causa sagacius rem explorare coepi, explorataque denuo, nunc novas rationes meas sic, ut ab ipso oeckhio, quocum eas communicaveram, maximam partem comprobatae sunt, hic exponere liceat. Itaque, quod supra monstravimus, decretum utrumque ad Demostheneam aetatem pertinet ob Nausiclem et Charidemum, imperatores Demostheneae aetatis notissimos. Utrumque praeterea eodem die latum est, quod utriusque idem est auctor Callias, et tempus nonnisi in priori indicatum est, in altero omnino omissum. In posteriori decreto corona decernitur' Ad diversum quidem tempus reserenda contenderis,
316쪽
Magnis Panathenaeis et Dionysiis urbanis praedicanda. Dionysia cuiusque anni laphobotione, Panathenaea agna anno quoque Olympiadum tertio
mense ecatombaeone agebantur. Unde decretum, utrumque ad Boedromionem secundi anni Olympici esse reserendum patet. Iam vero in priori decreto corona decernitur Nausicli, τω - των πυον, quod,
quum Atheniensium bis mille optitae in Imbro essent, ferrentque auxilium Atheniensibus insulae huius colonis, his sit de proprio stipendia largitus in posteriori Charidem et Diotimo, quod in expeditione Salaminem missa, quum nonnulli milites in pugna ad fluvium spoliati ab hostibus essent, suis sumptibus iuvenes octingenti clypeis instruxerint. Haec expeditio Salaminia, quum decreta eodem mense et die lata sint, brevi temporis spatio post illam in Imbrum
acciderit necesse est, anno tamen diverso, quod alteri Nausicles, ὁ ἐπὶ των πλων, praefuit, alteri Charidemus, item ἐπὶ των πλων στρατηγος.
Itaque quaestio iam redit ad expeditiones illas in
Imbrum et Salaminem. Imbrum Demosthenea aetate una cum Lemno aliisque illius regionis insulis bis devastatam novimus, i. VI, i a sociis rebellibus
secundum Diodor. XVI, i, deinde l. CVI, V a Philippo secundum Demosth Phil. I. p. 49. V. s pra I, 9, p. 9. In Salaminia expedition ambiguum est, Salamis Atticane intelligatur an Cypria. tticam
Salaminem aetate Demosthcne impugnatam esse qui quod illud latum sit νουμη βουλης και διημου, hoc πρυνανεων λεγοντων βουλῆς γνω/ιν Sed formulis his,
explicatu sane dissicilioribus, nil significatur, nisi decreta ab uno quidem eodemque homine esse conseripta, quae tamen lata sint ratione diversa, id quod nihil obstat, quominus utrumque simul latum statuamus. V. quae
paulo inserius de formulis illis disputabimus.
317쪽
reserat, nemo es Philippi certe in eam impetum statui non posse, supra monuimus p. 3). Contra expeditionem Atheniensium in Cypri urbem Salaminem, l. CVII, 2 susceptam, ut statueremus, adduxit
nos Diodorus XVI, 4 et 46. Etenim Ol. CVII,
Cyprus ab Artaxerxe defecit. A quo Idrieus, Cariae dynasta, insulam iussus in Persarum potestatem rediagere, classem contra desectores misit ducibus vagora et Phocione Atheniensi, qui urbem praesertim S laminem, diu obsessam, insequenti anno, Ol. CVII, expugnarunt. Eo ipso tempore Artaxerxes bello Aegyptiaco occupatus auxilium a Graecis petebat. Quapropter, et quod Phocion classi Persarum adra laminem praesectus fuerit, illa quoque alterius decreti Salaminia expeditio ad annum l. CVII, a probabiliter nobis reserenda videbatur, ac si ea esset Pe sis auxilio missa ex eaque reversum Charidemum et Diotimum l. CVII, 3 Boedromione velatis rationibus coronatos censuimus, una cum Nausicle, qui
ol quidem VI in Imbrum missus, ibique de republica bene meritus sit, cuius tamen coronationem quacumque de causa per duos annos dilatam esse opinabamur. Sed huic sententiae nunc sane Boeckhii monita gravissima obstare argumenta sentimus.
Etenim omnino non verisimile est, Ol. CVII, a Athenienses Persis misisse auxilia, quod Diodorus Athenienses atque Lacedaemonios, quum ab Artaxerxe ad belli contra Aegyptios societatem invitati essent, recusasse eam refert: την φιλίαν νxσαν την πρὸς τους Πέρσας τηρειν, τμμα α δ αποστέλλειν ανωπον XVI, 44). Foedus igitur Athenienses subsidiaque recus runt, nimirum quod eodem tempore occupati ipsi satis erant bello adversus Philippum, qui l. VILI Thraciam ingressus Chersoneso et illo et insequenti anno imminebat. s. s. p. 96 et quae infra de Cha-
318쪽
ridem disputabimus. Quam ob rem ne Phocion quidem cum theniensium subsidiis Persicae adversus Salaminem expeditioni intersuisse, sed solus propter imperatoriam gloriam invitatus classique praesectus videtur et mercenariis, fortasse Graecis, quos conduxerat Idrieus secundum Diodori l. c. Verum concedatur licet, missa adversus Salaminem Cypriam Atheniensium etiam subsidia esses ea certe expeditio, quae posteriori decreto commemoratur, cum illis consere minime potest. Tum enim d creta reserenda essent ad Boedromionem Ol. CVII, 3. Quibus quantum et Panathenaea Magna repugnent et Nausiclis in Imbrum expeditio, ex antecedentibus liquet. Porro qui Salaminem audiebat, non poterat non
do vicina insula cogitare. Si igitur expeditio adve sus Cypri Salaminem significanda fuisset, additum exspectare εἰς Σαλαμινα Κυπρου. ' Neque verisimile est, pugnam, quae in obsidenda urbe Cypria commissa suisset, ex parvulo illo fluvio, qui Salamine praeterfluebat V. supra P. 4), nominari potuisse. Immo quum ὁ ποταμος, omisso nomine, no nisi notum flumen vocari potuerit την ἐπὶ του ποτα
μου εὐην ad vicinum locum omnino esse reserendum patet. Quod sane non quadrat nisi ad fluvium Bocaliam, qui Salaminem Atticam interfluebat v. supra p. 63 . Ita ex duabus pugnis, quae cladem Chaeronensem
praecesserant l. X, Din. altera επὶ ποταμου VO- .
catues de cor. a. 3οοὶ quod ad sines Boeotiae
mixoris etiam ἐπὶ Σαλ. quippe non Salaminem sed adversus Salaminem; sed occurrunt etiam ἐπιδοσεις εἰς Oλυνθον ap. Dem. Mid. p. 566, ubi largitiones ad expeditionem adversus i iiilium suscipiendam intelligi sponte patet. Sic etiam IIελοποννησιοι στοατενσαν ἐς την Ἀττικὴν p. huc. III, 1.
319쪽
commissa est et ad notum numen Cephissum v. cap. V.). Denique ad Salaminem Atticam pugnam hanc
omnino reserendam esse, rei etiam gestae ratio clarissime docet, quae in decreto indicata est Charidemus enim ὁ ἐπὶ τ οπλων, in Salaminem mittitur, non comitante, ut suspicor, Diotimo, ψ ἐπὶ τ ιππέων dicitur enim παρίδημος - ποσταλεις εἰ Σαλαιεῖνα, καὶ Λιοτιμος - καθωπLσαν, non αρίδηριος και Λιο- τιμος ποσταλέντες ia αλ. καθωπλισαν. Ibi pugna committitur ἐπὶ του ποταμου, in qua milites nonnullis ινες caesi ab hostibus spoliantur. Quo facto Ch ridemus et Diotimus suis sumptibus octingentos iuvenes clypeis instruunt. Cur iuvenes νεανίσκους et octingentos quidem, quum pauci modo milites στρατιωται spoliati sint Nimirum Charidemus cum a cis modo militibus h. e. hoplitis, in Salaminem advenerat, qui, quum hostis superior esset, caesi sunt in pugna ad fluvium commissa et spoliati. Ad depellendum igitur hostem opus erat, ut maiora subsidia
quam Possent celerrime compararentur. Eaque,
sicientibus, ut inde coniicias, optius et alibi cc patis, compararunt Charidemus et Diotimus armatis octingentis iuvenibus. Iuvenesque aut Salaminii sunt, aut ipsis Athenis acciti posterius veri videtur sim, lius, si Diotimus expeditioni non interfuerit.' Quae omnia multum prosecto abest, ut possint ad Cypriam
Illud Boeekbius enset, dubitanti mihi, num ex Salamine, nullius sere magnitudinis insula, octingonii iuvenes in arma vocari potuerint, respondens Salaminem δε pra quadratum milliarium circuitu patere, itaque Atticae partem esse circiter vicesimam sextam, in qua urbe ru-xique multos habitasse Athenienses verisimile sit, eosque maximam partem, qui ipsi dem Salamini accensi sue rint, etiam tamen ex aliis demis mulios, ut ex demo
320쪽
Salaminem referri. Neque enim Cypria iuventus ab Atheniensi imperatore armari, neque Atheniensis iuventus Cyprum acciri celeris auxilii causa poterat, neque haec Persarum gratia fieri, nec denique propterea Charidemus et Diotimus coronari potuerint. Diotimus porro si expeditioni ipse interfuisset, equites missos ab Atheniensibus statuendum esset Persis, qui ipsi equitatu satis superque abundabant; si non, neque quidquam commodi suppeditare Charidemo, in Cypro versanti, Athenis poterat, quippe quod absonum sit, Charidemum ad repentinam hostis impre sionem depellendam in Cyprum accisse Atheniensium
Quam ob rem omni ex parte redeundum patet ad Salaminem insulam, Atticae viuinam, atque ex iis, quae modo exposita sunt, hoc etiam liquet, magnam tum militiae partem domo absuisse, ut facta ex improviso in insulam impressione, pauci modo qui restitissent succurrere possent quibus ab hoste superiore sicile caesis spoliatisque imperator iuvenes a mare cogeretur unde iam coniici etiam facile potest, quinam hostis et qua opportunitate Salaminem ausus sit impugnare. Nam de Philippi impetu, t cente Demosthene, cogitari nequaquam posse, supra monuimus. t Megarenses et Corinthios l. CVII VIII hostes Atheniensium fuisse quibuscum interdum etiam Atheniensibus dimicandum uerit, supra Commemoravimus p. 4 ex Dem. Olynth. III. p. 34.
Leuconoe secundum Corp. Inser. r. p. o5o, 5s, nec non Piraeenses aliosque qui casu inveniantur l. e. Class. XI. opponit praeterea Boetabius demum Actiarnas, ex quo in bello Peloponnesiaco tria lioplitarum millia instructa sint teste hucydide I, o Verum chaonas μέγα μερος τῆς πολεως Thucydides vocat.