장음표시 사용
661쪽
s Cas. 3. De Re r. impedim insip . 1 Rursus vero & diligentius quidem ro-i gati a quibusdam Senatoribus Ministri, ani Bemardinus cereb & penitus suorum illorum Dialogorum occuluerit Θ Responderunt illi, certd & penitus 3 quod & ipsum
authorem, si r Retur a Magistratu . confirmaturuiti confidant. Denuo rogarunt, an
vero Senatusconsultum,aut plebis ritum noritaneos promulgatum, qui libros suos, vel hic vel alibi, censoribus delegatis nescientibus , nondumque approbantibus, offerant Typographis imprimendos λ Re- sponderunt Ministri, Bernardinum antea quoque Basilete librum quendam edidisserin quo quidem aliam Ecclesiarum Ministri quaedam observarunt, quae, nisi Ministri intercesissent Ariptis statuerant oppugnare contrariis. Qua occasione oblata tres in Urbe Pastores una Bernardinum accessisse, es cum eo ea dere amich expostulasse, demum etiam monuisse serib, ne pergeret
amplius libros,quos ipse vellet, & pro suo
arbitrio,typographis excudendos hyargem dosque tradere , sed pareret potius lepi, cui & ipsos parere oporteat , praesertim , cum ille eodem cum reliquis Tigurinae Ec clesiae Ministris obstringatur iuramento, ad . obediendum videlicet Magistratus le- gibus non iniquis. impatientissimhverb Η h istum
662쪽
hi litor Eccles. S c. XV .Pars Cilium amicam hianc admonitionem fraternamque correptionem tulisse , interim liuuido satis intellexisse a Pastorihus
non licere hic vel alibi suos, pro suo arbitrio, libros spargere: Nihilominus tamen nunc , ut antea quoque , opus hoc suum Dialogorum absque censura legitima pri tulisse in publicum Adjecit his omnibus Clarissimus Dominus Consul, videri omnino necessarium, ut a Ministris etiam alii eius legantur Dialogi lubeti illos inter se distribuant, mox veri, quid singuli in suis observarint adnotandum,conscribant in chartam, quam ad ipsum reserant. Paruerunt & hac in parte Ministri , hanc etiam molestiam do vorantes , ac qua potuerunt celeritate ', Magistratus enim urgebat) Dialogos per- i currerunt legendo, & summam annotatam Clarissimo Domino Consuli tradide. runt , admonentes hujus generis etiam alia annotari potuisse, nisi gustum tantum operis ,& aliquot saltem ex multis capita, unde &de caeteris fieret judicium,propo nere maluissent. Ac ne & hic quisquam quicquam desideret, candide nunc, non verbolim exhibita , sed capita duntaxat quaedam extracta subjiciemus.
Dialogo 27. inducit quendam ξψ
663쪽
hium narrantemdere grasse omnes Ecclesiasyeformatin, ut dispiceret, in manere, ct quiescere posit , caterum nusiam plane, ter mnes se reperisse n qua potuerit viver. conscientia. Mihi ergo usu venit, inquit , quod colum tia ab emissa ; qua nultam nacta locum, infμo ageret, rediersa est in arcam. Ac ego nu iam nactim mundam Ecclesitam brevertor domum,
in metariam, ubi spero, DEI ope, constiturum se Eccl/siam, ab omnibis tu, quae mihi in careris aesthcuerunt Ecclesiis, imontaminatam.
Vialogo i 3. alias oppugilat servidb lactrinam Apostolicam , qua confite-
nur , & docemus concorditer in omni-γus Germaniae. Galliae, Anglice caeterisque er orbem Ecclesiis, Iri sidesidet i absque 'rom iustificari. DEuM enim ex gratia &disericordia sua, propter incarnationem Usanguinem dilecti Filii sui Domini No.ri Jesu Christi, peccata fidelibus non im- utare, imputare autem ipsis Justitiam edientiamque Christi. Dicit, eos, q ai &ivam fidem habent, & dilectionem habe. ac adeo per obedientiam suam, qua is pro stant iustificari posse. Necessa-um esse,ut non peccemus , insuper & ju- simus. Ibidem contendit,hominem si- peccato vivere posse. Et haec quidem alia,Judaica prorsus, inducit sub perso-Η h a na
664쪽
na Disputatoris cujusdam Iacobi Jud
um autem Disputationem hujus impia non dissolvat, facilE licet colligere, quilis conetur Bernar sinus efficere: maximcum Dialogo a7 Fol. 37a. sub nomine sueadem repetat suis verbis , quae ibi ac bus ille de J ustificatione disputavi t. Dialogo 7. eidem illi Jacobo Judaeobuit verba non serenda, & plane blasprna, neque illam rursus, uti necessitas quirebat, ditatuit. Vos Musiam , inquit ille,sii fecisse opeccatu Electorum, dicentes, i . falsum dicitis , ct quod mώquam in Veteravis foedere vel disertu,vel ide igniscam in Everbis extat. Et sane simili errore in eo quin . que labimini, quod nullo sermone ini do- cente,dicitis, Garistum nobis meruisse bea- dicitatem. Quasi Christus DεuΜ ad eam juret dandam obstrinxerit , remota omni Dri Gratia. Et haec quidem nomine Jacobi
illius sui rece usuit. Sed post quinque sin f
lia sub suo ipsius nomine,ut concludam, in
uit, hoc dico, quamvis in S Literis, Chrbium satisfeciste non sit disertis Verbist
proditum , tamen eadem sententia in eis eXtat, quomodo jam diximus. itaque pie dici hoc potest. Haec ille, quod ut salsim-mum est. sic,ut apertis Scripturae testim niis comprobari potest, ita nolumus fide nostram
665쪽
M CAri s. De Resor. Impedim. inspeC. . nostram niti explicatione impuri illius Se- . lnis. Fides, inquit Apostolus, exauditu est , auditus a. per Verbum Dri. At fidei praecipuum caput est, Christum morte aci languine suo satisfecisse pro peccatis nori istris. Sermologi & Scholastici aliquando dicere lolebant. pid credi, quod Scripturis
non erat traditum, sed ad devotionem e i ' citandam. in animis simplicioribus, a, ne-
lscio,quibus excogitatum. Nunquam ergo recipiemus Bernardini pth credendum. Di logo M. . causam Anab aptistarum lita tractat, ut quivis facit. videat, ipsum inon esse hostem Anabaptistarum, aut ce t. inuptissimum disputatorem, es quod nullo suo detrimento, imbuberiore fructu Dialogis his Bernh. Ecclesia carere potuiΩset; disputat ibidem contra morem, quo fideles ingredientes Templum , capita ait periunt, & adoraturi DEuM , palim in Templo procumbunt,denique quod multi ad nomen Iesu genua nectunt, Scripturas
habemus aperth docentes aut testantes,
Christum esse propitiationem & satisfactionem nostram , quae omnia iste numerat inter idololatrica, & superstitiosa, quae sibi conjunctam habeant vanam gloriam. Commendat autem Monachos & Mon
erismum, denique & Scholasticam Theo-
666쪽
Hisi Eccl. Secl. XVI. Pars.Vlogiam retegit, & omnibus aperit pectus suum fastuolum, & minime sincerum. Nos dicimus nunc, doctrinam Evangelicam non habuisae insensitores hostes Monachis& religionem Christianam damnum accepisse a Scholasticis vexatoribus omnium
Dialogo et s. aji,Minittros Tiguruice Eoclesiae in Coetu Sacro & Cathedra Sacra non recitare Symbolum Apostolorum, At falsissimum hoc esse novit universia Christi Ecclesia. Neque gravi suspicione caret, cum hoc, quod non sine contemptu Veri tas de Symbolo, tamen illud quoque quod
antea contra adorantes aperientesque
pila in Templo & contra inclinantes se ad nomen Jesu, dixit. Rursus Dialogo ra. inducit Jacobum
illum suum, dicentem. quae ipse tacendo se non improbare significat, neque vero, inquit, verum est,quod solent dicere nonnulli, tametsi nullo docti DEi ver ho. vide nobis perpetub orandum esse DE M , ut nobis condonet peccata. Neque vero ea mente docuit nos orare Christus, ut oran tes universa illa verba dicamus r Siculi multi falso opinantur: Nec usquam Sa
cris proditum est Literis, vel ipsum Domi. num, vel Apostolos orando illa verba pro '
667쪽
A P. s. De Resir. Iinpetiim. in spec. tulissu&o. Ouorsum v. haec pertinent, nisi ad labefactionem orationis Sanctoi V, & deversionem optimi ordinis Ecclesiastici. Dialogo ai. tanta levitate, imprudentia & insinceritate tractat causam sancti
Conjugii, ut legi ea non possint absque offensione gravi. Foedissima sunt plane S spurcissima,quae leguntur folio 2O Oh- .jecit quidem tribus in Urbe Pastoribus,
ominum Petrum Martyrem beatae me moriae hoc ipsum Polygamiae argumen
tum publich tractavisse in Schola, se pro
inde non videre cur ipsi idem facere per Dialogum non licuerit Z Verum Pastores rei ponderunt, Martyrem longe fulicius, doctius, prudenti s, exactiusque, & uberiore cum fructu Ecclesiae, causam tractavisse. Hunc enim valide refutas eargumenta Polygamorum ad Iusta, quod
Bernit. Dialogo suo non secerit, ii quid
hujus alicubi conatus sit, nullos .ejus amgumentis inesse nervos, denique ejus Iri
gere omnia. Quinimb Bernh. suis solutionibus occasionem potius dedisse Polygamo, plura dicendit pro Polygamia, quae ipse deinceps non dissolverit, si d reliquerit in medio. Id quod notissimum eae o. mnibus Dialogum illum legentibus , siL v luerat scribere Dialogos, quare nem imi l
668쪽
tatus sit Athanasium in suis contra Arianos Dialogis, Hieronymum contra Pel gianos , aut Theodoretum contra Eutychia nos Nam hos adversariorum vel Haereticorum argumenta fideliter exposuiς
se , sed strictim: At langli copiosus oc fidelius validiusque illa confutasse. Contraria V. Omnia apparere dc repet iri in Berni, Dialogor Unde Viri boni colligunt, qu aliunde interim agendo , dc iub persona aliena . Po*gami causam insidiose, dcla bricb proposuerit 6c defenderit. Quo dc illud imprimis videtur pertin re , quod λι ais. suemadmodum, inquit,
e Grahamus, Iacobus, aliique inutia ad P. Iamram divinisus vocati fuerunt sc est nos sFumud. Neque vero video . cuin hoc remedio ιLis
pocius, quam nobis opinfueris. At lubricus author dicet forte . illa esse pronuntiata adversiarii nomine di persona: se verb semtire aliter. Cur ergo Dialogum ita comcludit i T. Quid vero mihi das eonsilii ' O.
plures non ducas, sed Deum ores, ut continentem
te faciati T. Quid si non faciat ' O. faciet f identer oraveris. T. Qui nee donum mihi, nec adpetendum fidem dederis' O. Tum si i
feceris , ad quia te Deus impellit , dummodo exploratum habeaου divinum etiam institutum non peccato. Siquidem in obediendo Deo erra
669쪽
CAP.;. De Resor. Impedina inspec Uri non potest. Coniurantur autem' haec imter se,& ex his fiat judicium. Et quam facile quaeso fuerit fingere homini vel imp ro vel hypocritae,se habere instinctum divi. num in animo vehementissmum S certissumum Z Decet ergo hujusmodi impura disputatio hominem senem & Theologum, sua opinione xer maximum S sanctissi
Dialogo a8. Inclinare videtur in eorum sententiam, qui sentiunt, haretuos, nomen Domini blasphemmes, tolerandos es. . ct plectendosgladio.
De adorando mysterio Trinitatis. 6c des
divinitate Domini nostri Jesu Christi,&
Sp. Sancti, disputatio exhausit omnis rnium faedissimorum haereticorum sentia as,quas Dialobo i& ao collectas, mumdo, imprudentissimE , ut nihil dicamus a. liud , miscendo propinavit, moreque soluto adversariorum partes sceleratas, atque blasphemas, longe melius, validiusque imstruxit, quam postea constegerit, diluerit. ac confutarit, ut non temere visus sit prudentioribus , magis commendare S insinuare impuri stimam doctrinam adversariorum , quam tueri & docere Orthodoxam atque Catholicam ξ Non dicimus jam, quod evidentissimos locos α illustria te.
670쪽
Brevi autem scripto illo suo euecit, ut qui hactenus illum non noverunt , nosse di- scant,omnusque qui audierint, quid eum ipso sit actum , intelligant ea clementia,
qua senex ille dimissus est Tiguro, a ci mentissimo Senatu Tigurino , fuisse indu
gnum. , contexereque illum impudentissimas calumnias, ac se ingrati stimum ex Lbere contra bene meritos. Non compen sabimus nos convitia convitiis. Habel,s mus enim nos rationem &nostri,& Ministerii nostri Sancti,non ea spectantes, quibus senex ille. Quid deceat modestos dc veraces Ecclesiae DEI ministros. Nam non libet in hoc nos pervolvere coeno , & mul tb minus honestas lectorum defoedare ac aggravare aures. Vincat hac in re , di cat ille, noceatque sibi ipsi, & iis quorum pectora felle virent, lingua est sustulis vineno. Et quantum ad nos quidem perti net, nihil prorsus dixissemus in publico de hac Bernhardini causa , cum ut Ecclesiatum tranquillitati, alioquin plus nimium afflictae,consuleremus, tum ne a lasib,quod dici solet, rixam petiisse diceremus, nisi ille acerbo suo Dialogo publicato, nos E isset causam illam agere in publico. H