Ad historiam hexametri latini symbola

51쪽

do bipartito grata enim etiam odiis nostris hae in siqua rhetoritas placebat parisosis aut Drhomolosis. Quare ut sinistras oxametri partis clausulam clausulae adsimilarent totius versus, utrobique ea Voces ponebant inter se quae responderent, aut ita: Cynthia prima suis misorum me cepit ocellis Ianua vel domina penitus crudelior ipsa Nunc iacet alterius elici nixa lacerto At me non aetas mutabit tota Sibyllas aut tectius ita: Sic ego nunc dominae vitiis et semper amantis Fletibus Bla meum extremo clamasset pulvere nomen Multum in amore fides, multum constantia prodest, aut per opp0sitionem ita: Hospita Demophoon tua te Rhod0peia Phyllis, aut ut pedis sexti munere quintus fungatur: Iam ted sit Stygia sedeat sub arundine remexi aut etiam: Quamvis multa tibi dolor hic molis aspera debet et An quia parva damus mutat signa colore. Neque ex arto heroica talia non comparanda sunt: In quibus auratam proles Let01 sertur Deposuisse lyram; - et Oraque caerulea patrium clamantia nomen Excipiuntur aqua; - et Si qua te genuit talis, pulcherrime rerum, Qualis es ipse fuit, sirit deus arsit in illa. Iam in primis quattuor quae exscripsimus exemplis causa nostra versatur cetera enim n0 aeque simplicia: illa vero qui nimis frequentabant, curabant quidem positionem

1 Et huius quidem sormas amor perductus Tibullus in V, 2, 5 scribero videtur maluisse Ipse suos genius adsit visurus honores, quam salva prosodiaca lege Ipse suos adsit genius visurus

honores.

52쪽

verborum elegantem, parum curabant varietatem. Nam non pares hac in re poetas esse primo obtutu orvolitanti carmina apparebit adsit tamen vidi et Properti 0mparatio. Quorum ille inter Transformationum libri VIII versus 294bipartitos primos exempla exhibet 36 aut unum inter V. vv. ), at Propertius unum inter 2 sero hexametros nam eius in . I exempla prostant 155 in .s 160. Atque perpauci reperientur, hanc summam apud Propertium requentiam qui assectaverint; nam etiam qui praecesserat Catullus in carmine 64 exsimpla habet 7 in 346 v. bipartitis aut unum inratia Sed enim pulcherrimum illud quod inter Vergiliana traditur poematio Copa inscriptum unum in V, 7 inter 19); quodsi accedere videris QS sero in quarto

quoque versu, QD sere in undevicesimo qu0que, cum neque Η. r. neque Ρ in tantula versuum copia momenti sint, non mirabor de ropertio huius elegiae auctore cogitantem; verissimo certe uechelerus in scholis de historia litistrarum latinarum habitis Propertiani eam ingenii esse pronuntiavit. Iam vero ad Panegyricum in Messalam ut revertar,

etiam huius in 3 non minus hexametris bimembribus idem invenietur aut semel sere inra V. apud ipsum Tibullum contra in libro I sexagiens quinquiens aut semel tantum in 4'let, quamquam unius Drmas repetitae molestiam hic multo magis pentameter leniisset interpositust Quoniam vero incidimus in reliquias incertorum, interpono in riapeorum 8 hexametris frustra quaeri ΡΘ, frustra amphibrachyn vocem ut in quinta sede es. g. 25 sq.), ita etiam in altera. QS tantum in septimo quoque Versu separandumne a reliquis carmen 203), quod eo admirabilius est quia satis raro usurpatur H tr. semel in 24 vel 25 versibus). Haec igitur ars cum nullo plane poeta temporis Augustet conspirat. Commonefacit sere Atacini Varronis. Ad vidium vero priusquam accedimus, alium iucundum

I Similiter inmeroidibus unum inter Vet. Diuilias by Corale

53쪽

erit praemisisse exeuntis Augustea aetatis poetam non hercle malum, in quo non aliter atque in prioribus artem sentimus gradatim et studiose excultam, dico Manilium quem serunt scriptorem Astr0nomicon. Apud hunc enim semel exstat

ubivis planissimum n0 est quod verbis exprimam. Inclinat aperte poeta in abstinentiam duplicis caesurae. Adde haec: nam etiam verba qualia sunt Camena, poeta ut fluctuant in ars secunda, ita in quinta rarescentia inveniuntur semel

inaes inter 116 v. ex.), II inter 139 7 ex. , ΙΙ inter 170 V, 4), IV inter 233V, 4), V inter 248 33. Denique informis hexametries et II neque admisit PS neque ΡDManilius in libris et IV, non nisi PD admissum leges in libro ΙΙΙ v. 666ι malo etiam PS in II et V vide I, 666; 715. ΙΙ, 315 sp). 196 3863. Ceterum de lectionibus in hoc poeta indigne neglecto

quas sim secutus h0c loco ratio non p0scetur. Sequiturividius admirabilis sine dubio versifieator et semper fere qui egerit fausta Minerva neque male quispiam eius artem cum hac dea comparare possit armata quae ex

I Summam hexametrorum hoc in libro inveni 19, quia scat tintorpolationibus plerisque a Benileio detectis exclusi igitur uv. 38. 39. 336 350. 435. 492 493. Sed etiam v. 505 erit inter spurios; surdum enim toto ossa rodo Bentleio, non credo notio aut hic scribendum esse aut . 395. Notiam enim Manilius dixerat aphaeram illam caeli quam nos non spectamus anti sciam sv 446ὶ; confictus v. videtur ex . 395 ubi toto optime egitur igitur concinno in uno versu do Arcto, in uno de Orione agitur. Diuitia i Corale

54쪽

capite Iovis prosiluit. Modo hanc inspicias tabulam quam spero tibi satis acturam nequ0 enim tot millenos hexametros perlegenti omnes licebat ponere in calculo. Semel exstat Heroid. 1. 2.ΡΡS.

Εp. ex Ponto I:

Atquo in re dactylica quoniam satis haec sibi constantem poetam demonstrant laxior autem nisi fallor aliquanto in Transformationibus erat), ad rem saltem spondiacam confirmandam hos numeros adscribero pergo semel os ΡΡ Metam II

I Versum enim II, 10 9 sq. nolo amplius ita legi: Errant ut antis discordibus acta phaselo Dividuum quo tenent alter o altor amor. Nihilno offendit Amores duo erranino ra- vera sicut phaselos an potius poeta Cum vantia discordibus duplex amor comparandus erat legamus igitur necesse est Errantem ut ventis discordibus acta phaselos Dividuumque tenent altor et alter amor. Diuilias by Orale

55쪽

Ut summam conficiamus, quarti pedis artem Vergilianam sere et Tibullianam adsumpsisse dicendus est, nisi quod dactylicorum verborum volubilitatis gratia numerum auxit, magis expolivisse pedem primum atque in hoc fastigium interdum artis in adscendit veluti in libro quo Fastorum pri0rem partem c0nclusit, item in eo quo Transformationibus Augustea laudis praeconium addidit tersior in utroquo etiam PQ, spissiorin. r. . Ceterum licet interdum ad humiliora lapsus sit dormitaveritque Η0merus, tamen tenenda haec sunt, et Q non crebrius quam in sexto quoque versu usurpari Remedia sane Amoris exceptiuncula, at multo saepenumero rarius, et PS crebrius quidem quam in quadragesimo quoque non usurpari nisi in carminibus iuvenalibus Amor. Ι; IU Artis Am. Ι). rarius autum quam in quinquagesimo quoque Versu exstare solere inde demum a Transsormationibus una cum libris ultimis aetatis amatoriae Artis Am III Remed.), nunquam in libris prioribus lTranseo ad caesuram duplic0m hexametri. Hac igitur usus Ovidius est in Heroid. 1.2. . . . . 10. 11 semel in

1 Vocabula autem hoc versus loco potissimum requentata sunt soro nondum et quamvis et felix et pronomen aliquod cum violentia et plerumque per anaphoram praemissum et ergo. Et quidem non pauci loci sunt ubi pro ergo exspectemus ergo ego, quod scis valde amari et ab aliis et ab Ovidio, velut Amor. I, 2, 49iRI, I Metam. V 504 Trist. II, 43 Heroid. 20, 31. Ita ad Pr port. II, 8, 13 ergo ego pro ergo coniecit Helusius.

56쪽

Unde hoc saltem colligere licebit, genus illud hexametri Ovidio cum minus quam Tibullo Vergilio in deliciis suerit, tum inde a Tristibus - nisi quod Fastos epicos ranssormationum consuetudini accommodabat duplo sere rarius quam antea esse admissum. Quid quod sex tantum in Ibide ei metra concessit Callimachi videlicet etiam hac in re vestigia premere

conatus est.

Forma I aliena ab Ovidi est et in legiacis aut adolescentis arti condonanda Amor. III 1, 25. 7, 53. er. 2, 37 aut nominis proprii necessitati Fast. IV, 483 . Nam in talibus quale est Talis eras. Aquilamque in te taurumque timebam Amor. I, 10, 7 et quidem raris otiam his es Heroid 1, 7 11, 81. Trist. IV, 10, 7. ΙΙ, 7 potius semiquinaria caesura quamvis subdura tribuenda est Ovidio. Eadem semiquinaria obscurata legitur in Metam libro I bis, II uinquiens v quinquiens vide praecipue v. 543), septiens in XV, ter in VIII, in XII quater. At in iisdem nonnunquam etiam haec deficit excusatio vide VIII, 509. XII, 167. 506. XV, 862).

Iam notam certam tenemus perspicuamque formulam qua freti vera Ovidiana facilius agnoscamus confidentiusque ab iis discernere p0ssimus quae iniuria tanto ornata nomine circumseruntur. Quaestionem autem de Heroidum Epistolis iis quas non enumeravit sibique vindicavit Ovidius in Amorum l. ΙΙ l. 18, spinosis eam rationibus mirum quantum impeditam atque huius aperte l0ci finibus ampliorem, nunc Sep0n0 alias si diis placet resumpturus Pauca dein alis uticis; de quibus mihi non ad manum venisse doleo quae ingerie disputavit de Halleuticon Dagmqnto vidi non abiudicando Veronas 18653. Nihilo minus ne dissimulem quae memorabilia mihi obtigerunt, nihil me magis ad dubitationem v0-

57쪽

cavit his versibus; qu0rum sermonem quidem omnino Ovidi non esse eius u nemo magis sui ubique in elocutione similis est, persensit olim non ex vano criminator Ianus litius adsensit ernsdoreus. Qua de re singula nunc non prompturus versum adprime 130 castigasse satis habeo; nam et nocuus non plane ex innocuus emctum est quod frequentabat Ovidius neque verba non ulla pro nulla tam turpiter usquam apud Nasonem inveni collocata. De arte autem hexametrica haec observantur primum hexameter tripartitus deciens quinquiens exstat aut in 'I, v. semel, hoc

est duplo aut etiam triplo crebrius quam senem Ovidium d0rebat nisi ad Fastos refugiss); duo autem v non minus 3 et 15 ad FI proximo accedunt id quod multo rarius ill sibi concedebat. orro semel exstat PS in 1 l. v.

vides sub PQ infrequentiam omnino insolitam, vides et ΡPSM QS tam moleste cumulatos, ut vix de Ovidio, certe n0ndo sene vidi liceat cogitare ). Porro post quartum trochaeum in Halleiaticis bis tantum aut ter si in v. 28Mauptius sequendus est novum incipit vocabulum, hoc est semel in 55 versibus bipartitis autissime in 37, at in elegiarum ex Ponto IV, 1-8 versibus 164 bipartitis noviens aut in 18

semel. Porro cum per t0tam et l0ngam vitam poeta perque hexametros innumeros haud raro quidem admiserit formam quam V signavimus, at Drmam IV quasi odiosam semper relegaverit cf. g. 15), in hoc fragmento minuto credibilens est bis eum legem suam subita inconstantia voluisse migrare vide v. 11 et 104)3 orro liceat forsitan urguere etiam legem duplicum consonantium his verbis lamyrosque sma-1 Nequo enim carmen domedicamine Forma quippe adolescentis contra adfores; quod licet exhibeat PS in Do semel, PP in V, PQS in V, PQ in V, tamen etiamsi senis esset,

parvi esset momenti quia 50 tantummodo continet hexametros; oletonim Ovidius in brevi spatio quae peccavit mox maiore exuatare logantia. Totorum adnotoralesium hoc carmen abiudicavisse Nasoni. Disilia my

58쪽

57risque v. 120 vitiatam quae enim conseruntur nomina Zacynthos Heroid 1, 7 et smaragdi Αm0r. II, 6, 21. Metam II, 24), brevis syllaba quibus antecedat, haec nimirum aliter omnino non poterant ad metrum accommodari; smaris vero unam thesin soliciter explevisset. ositionem denique nominum duorum inter se respondentium in fine utriusque partis hexametri bipartiti apud Ovidium exstare inter Taut 8 v. semel docuimus supra; at in Halisuticis exstat inter 5 22 exempla - id quod concinit potius cum Gratio dem semel exhibente in 'iij v bipartitis 14 ex. . Itaque aliquatenus invenisse videbimur in Halleuticis indicia quae adhuc invenienda esse dixerat auptius praef. g. XX ad suspectandum n0strum fragmentum. Neque tamen testificationem lini 32, 2 et 11 conarer cum eo ita circumire, ut vero Ovidi carmine amisso nostrum ex lini verbis sumptum esse dicerem et adauctum aliis; nam Hauptius es ipse statim contra disputat et opponi potρrit fortasse praenatandi vocabulum quod linius cum ita applicet 9, 53 praenatante pisciculo es etiam 9, 2 883 , ex nostri carminis v. addidicisse videtur aliter habet Vrgi Aen. VI, 7053. Itaquo veri similius fragmentum hoc cum erraret sine scriptoris nomine per coniecturam datum Ovidio rege eamque rem imposuisse linio perindo ac Lucano de Culice. Eo tamen n0n provehor ut meam faciam sententiam Uliti atquesernsdorficie Gratio Halleutico scriptore nequo enim praeterquam in paucis rebus reliqui Grati numeri ab illis non dissentiunt hi semel exstat Ρ8 in 14 l. v. 38 ex.), PD

- 1:6. Atque primus pes cum ita male se habeat, accedere praeterea ad ΡΡS videtur versus 540. Nempe versu 538

poeta finiverat de equis expositionem locutus pauca inde a v. 536 de coloribus placent et nigri et ahrulei, albi et gilvi displicent; es. Vergili Georg. III, 81 itaque melius corruptum est pro quo albus flagitatur scripsisse videtur

59쪽

Gratius Venanti maelis pugnat color maeles enim animal ut etiam . 402 commemoratur, ita v. 340 canum esse docemur. Deinde ita sere pergendum Optima nigriora in illi badiosque legunt glaucosque periti

Et quorum sessas imitantur terga favillas'); tum vero nova incipit pars lariasse finalis, cuius primi quidem versus incerta lectio, alter hie est: Omnis et terras omni praecepimus' usu. Versus 482 non sine aliqua audacia sanabitur quem adH. r. adnumeravi etsi 80let legi Supplicibusque vocanda sacris tutela deorum. At deest que in Vindobonensi eoque infringi sermonem sensit L. Muellerus de rometrica g. 200); simul vocanda satis delumbis vox, id quodn0n emendatur Muelleri proposito vocitanda, quod insuper ut ad manum est ita non placuit sermoni latino. Subesse potius arbitr0r: Supplici quis octanda sacris tutela deorum; ita ut sociare pro sociam facere Gratius dixerit audacter fortasse sed tamen quocum conserre liceat locum Culicis v. 193 ubi casus pastor opem sociat, hoc est sociam facit. Superavimus sere campum aetatis Augustiae. At novus atque vastior emergit saeculorum sequentium. Hunc tamen spero satis lare permeari passibus celerioribus. Et primum quidem ars humilior non cessabat quod ex larmis sp0ndiacis imprimis cogn0scetur; 0d Petroni

Bellum Civile ep. 119 inspice qui ad hos numeros descendit: semel exstat PS in Φώ v. PQ in M); in quas optime quadrant ceteri 141 hexametri per sermones dispersi ita: PS semel in N; QS in 't. ). Nu0s numeros si consideras

I Melius quam ora non praesto est licet ortam consorro Vergili A. VII v. 575 reportant ora Galaesi. 2 Nigra enim aut atra savilla est: s. Ovidi rist. V, 5, 36. Motam. XIII. 603. Vergili A. V 66.3 melius leges praecedimus.

60쪽

desines puto credere aut epigrammata Anthologiae Lat apud Riesium 690-707 apud uechelerum sub numeris 26 31. 32. 34-39 auctoris eiusdem esse in quibus PMgems est in Lo., QS in V, aut carminum apud Riesium 466 si 476 Budehelcti 2 et 28 versus viginti duos quorum purus primus pes PQ semel in ovo ). Contra si Somniis carmen Buechfleri 30 Ries 651 ΡΡS semel inra v. xhibens, QS in fere 3 sinceri sui testis fidem non elevat, codicis Ausoni Vossiani qui praeter hoc ipsum et c. 650 Riesi 29 uech. non nisi vera Petroniana praebet ex Satirarum capitibus 1 et 3 cf. eiperi disputationis in Mus Rhen.

Semo Germanicus in

Phaenom. Arateis: PS in liri 62 PQ in crurit 63ὶ

Somo Colum olla do

Some Silius Italicus

1 Firmari hae videntur otiam duplicis incisionis frequentia. Exstat enim semel in p. 119 intor 11 v VII semel interis XII: FIII - P:3I, in epigrammatis 26 31. 32. 34-39 apud uech. semel intor 13 V, sed deficionis II in lam 2 et 28 Buech semel in V, Vides quid valeat ratiocinatio Baehrensi quae in Mus Rhenani tom. XXXI huius anni legitur g. 257, cum non solum do c. 466o 476, sed do omnibus 427-479 apud Riesium dicat: Es estohtEMachen dioson Gedichten sinerseita undison Satire soWoh ala dendurchminetus aus dem Cod Bellovac edirien androrsetis in solcho Aohesichhei nach Form und Godanhen, das nur, me alles schWarzaus Wolsa vertangi, de gemelnschasilichon Versassor ableumon hinni 2 In hoc notabile est versus spurio apud orasdorfium 5876 603 o 7364 ora PS. 3 Inortia Sili eo maior si quod verbum amphibrach in quinta sede non dedignatus est in 37 . v. semel ponere. Diuilias by Ooste