장음표시 사용
41쪽
Praeterea novam quandam elegantiae normam ac regulam c0gnoscimus neque enim artis fastigium esse
potest dactylici pedis primi et quarti sinis ut insin sim cadat vocabuli; nam etsi dactylicum vocabulum cum in singulos articulos diluatur quam subtilissimos degustrop0test videri in sequentia tamquam humor dissipatus in aerem, tamen aliquatenus etiam hic acriter sentienti sentitur incisio quale et PD et Pus rarescit apud Vergilium atque Tibullum praecipuo consensisse videbis p08tea. Etiam circa pedem quintum verba amphibrevia magis lavsbat cl0garum scriptor quam e0rgic0n eorum enim vide unum reperiri in Bucol inter 81 V, v. in Georg. I
Restat usus caesurarum. Et quidem quod attinet ad Bucolica, ex rei natura lacile explanabitur cur in iis quippe cantabilioribus conferas quae diximustas Hymenaeo Catulli)praeamaverit Vergilius adplicare formam III. Itaque cum in tres partes metrum divellat semel in Bucol inter T iis v.
In quibus periucundum videre est, priusquam Vergilius ad formae ΙΙ frequentiam maximam descendit qualem accomodatam ducebat stilo heroico et ponder080, quant0pere haerere ille cupiverit per duos
1 Discernenti autem inter Eclogas 1 ΙΙΙ VI IX easque quae restant in prior partora invenientur forma II exempla, in postoriore , aut unum hi intoris tantum vv. illi inter 47, ut otiam in cantu pastorali dicendum sit mondasse sese Maronem. Disilia my
42쪽
priores Georgicon libros in pristina arte Itaque
Post haec culex carmen inspiciendum, et quidem ut adolescentis esse aut probetur aut refutetur, cum Bucolicis maxime ars eius comp0nenda ). Semel igitur exstat PPS PPD PQ PQD R is II
satis praeclare Culicis diversa ars est, neque ea, ut is qui jure adolescentuli artem iuvens inseriorem esse dictitabit, hanc viam emendationis satis reddere possit probabilem Tamen spurium esse carmen firmaturis a serm0ne imprimis pr0ficiscendum erit atque de e ne abscondam quae mihi ad manum sunt nam ne hac quidem in re satisfacere videntur quae aurius composuit L l. - letare verbum quod est in v. 323 si olim in adolescentia poeta formare fuisset ausus, num postea ubitam multi apud eum leto dantur potuisset spernere pOvidius finxit verbum, indeque mam haec unica rati concludendi prompsit sibi scriptor Culicis indidem parilis v. 227 356 neque ex uersitio uxisso quidqiii dicit Ribbechius maiorem habebit veri similitudinem. Quid quod carminis auctor v. 12 d Apollin dictum sibetur Tibullo
Porro illud Octavi ven frande, sancte puer V 25 Sq.)osfictum os ex eneidis IX, 276 venerande puer. Denique - neque enim hoc quemquam video animum ad-
I Beno iam in hos sero numeros attendit . aurius Flecheiseni Annal. 1866 g. 367 quamquam parum accurate egit neque
43쪽
vertisse sicut iris p0etam Schwabius i verissim dixit voluisse nihil nisi ut thema sumptum ex quattuor versibus Georgicon I, 409 sqq. circumscriberet, variaret, explicaret, haud secus scriptor Culicis quamvis in singulis suo plerumque uberiore usus ingenio incitatus erat versibus Georgico III, 17-439, ubi saxis rob0ribusque viperas defendere docemur etiam hoc in Culice v. 19 sqq.), malus deinde imprimis anguis memoratur qui aestatis ardore ex paludibus pulsus per agros saeviat flammantia lumina torquens; Noe mihi tum molles sub divo arpere somnos Neu dorso nemoris' libeat iacuisse per herbas
I Qui do iri scripsit Dorpati I 871. Cuius carminia no
rustra numero quaeras, hic interpono semel est PS in
2 Miro modo conspirant etiam singula ita dorso nemoris si adplicatur Excelsi montis iuga summa petivit v. 46 et: Haud procul acccssit luco residore virenti 109). Volvens Cul. 63 - oonvolvens Verg. 426, cf. 438ὶ aquamosos Cul. I 67 - squamea V. 426ὶ horba Cul. 59 et V 436 maculatus Cul. 164 - maculosus V. 427 sed in Culicis v. 172 pro maculatur scripserim cui crista superno dita purpureo lucens minitatur amictu . Non autem in Culicis v. 166 expressus videtur Vergilio. 439; nam oro trilingui incertissima Sohraderi coniectura est; immo bi nam a quod traditur optimum; numquam enim Oa legi vibrare, semper linguam. Itaque sic potius legendum Obvia vibranti carpon gravia arida lingua; nam ex aridis aperto in limum mergitur. Atque in hac una re discrepat Vergilius, qui potius relinquentem paludes anguem cogitat. Quodsi Donatus in vita Vergili argumentum Culicis exponens narratoserpentem ad pastorem prorepsisse e paludo . non alium Culicem dicendus est in manibus habuisse id quod aehi sumit Annales Heideib. 1870 g. 821ὶ sed quisquis illa scripsit cum memor sorsitan fuerit loci ex Georgicis laudati, tum male videtur intellexisse Culicis versum I6 quippo iam tum sicut in nostris codicibus vitioso ita scriptum Mersus ut in limo mugno sub sideria aestu. Diuilias by Orale
44쪽
eum positis novus exuviis nitidusque iuventa Volvitur aut catulos tectis aut ova relinquens. Versus autem 1 - 12 ab eo qui decepturus homines pro Vergiliano primus poema venditaverit praemissos esse certus sum neque Drtasse ab ipso Culicis auctore.
Etiam do Catalepton orgiliano XI pauca iuvat disputaro. Et primum quidem recte hoc ipsi Vergilio abnegari etiam numeri testantur occurrit enim et PQ ina V, quoque versu at in reliquo Catalepto nusquam et Q in quarto qu0qus at in reliquis inter 10 I, semel hexametros).
De primo pede haeret iudicium quia versum 1 magis c0nfidimus prave corruptum esse quam facile p088 emendari. Ita traditur in libro Bruxellensi Si laudem aspirare, humilis si adire cirenas. Atque in hac lectione acquiescere se p0sse ait Hauplius 3 nisi quod pro cirenas corrupto camenas accipit. Sed multis equidem offendor. Primum nusquam me legere memini humiles Musas appellatas atque ne posse quidem discerni credo inter plures humiles Musas pluresque sublimes vellem potius coronas coniecisset aliquis quocum conferretur . . Lucreti IV, 4. Accedit quod adire si per anaphoram ponitur, eodem utrobique sensu stare debet; sed rem aliquam sales adire estrem Suscipere, deos vero Camenas adire potius idem quod diis supplicare. Confidentius priorem partem hexametri corruptum res contendo. Nam infinitivo aspirare qui quasi tertius antecedit ne urgueam caesuram obscurari semiquinaria. vis repotitionis infinitivi adire omnino
I Hauptius in Indico lectionum Berol. 18594g. 12. Verissimo certe alucinari dicit os adiro qui temptaverunt. Si enim Oudon-dorpius: Si laudem aspirare humili licet arto Camonao; humili lico utar avena agnorus; ortabergius: Si licet asperius, simili recitare Camena. Donique a ly l. l. pg. 792: si tandem aspirant humili transferre Camena. Hiatus autem illa in a adire poeta Vergilium non tecto imitanti Ondo. nandum est; s. o. g. Vergili Ecl. VIII v. 107 qui amant. Diuilias by Corale
45쪽
infringitur et hebetatur. Atque quidnam significat aspirare cum accusativo constructum Ventos apud Vergilium Iuno adspirat eunti Venus ibidρ Volcanum adloquens dictis adspirat divinum amorem numen Quintiliano ingenium aspirat l. IV prooem. ); itaqu0400ta noster si laudem aspirare Volt, non possumus interpretari nisi eum laudem alicui concedere velle quod absurdum est. Attingere ut intellegeretur, scribere sortasse licebat si laudi aspirare ). Denique laudem moleste sero carere adiectivo exspectabam dici si ad tuam' vel rectius si ad minor sm quam tu
Atque reliquos inspicientibus c0dices aug0bitur dubitatio; nam in Helmstadiensi quidem pro aspirare traditur aspirarem, in ceteris potius aspirem. Et quidem non sine specie dicetur Bruxellensi licet saepe exhibeat meliora infinitivum per coniecturam inlatum ess ab eo qui aspirem parum intellexerat. otest etiam cyrenas illud res verius quod pro cirenas reliqui libri pra0bent. Iam vero ut aliquid c0nemur, quia voce cyrenas humile carminum genus indicetur n0cesse est, incidit in mentem locus Vergilianus
Non omnis arbusta iuvant humilesque myricae; Si animus silvas, silvae sint consule dignae. Itaque humile carminum genus cum ma si est , elatius cum silvis poetice componitur, ita tamen ut etiam si silvas non significent heroicum carmen, sed eiusdem levi0ris Camenae aliquanto lusum grandiorem. Atque hanc imaginem bene inventam imitatus est Calpurnius . IV v. 77. Diu est autem animadversum etiam nostri carminis poetam scilicst de Messalae Bucolicis graeca lingua scriptis agentem ex Bucolicorum Maronis sermone multa deprompsisse. Nescio num
1 Certo in prosa oration ad laudem aspirare dicitur. Dativus sensu aliquantum mutato xstat apud orgilium XII 352 , ubi Dolon quis Achillis adspirasso dicitur. Diuilias by Ooste
46쪽
etiam myrica illas silvasque in suam vertere rem audere potuerit. Id certe si litteris traditis et adiectivo humi is sconcedes aliquatenus commendari. Ut enim salso distractas rursus coartemus litteras silaudemaspirem humiles si adire
Silvas dum aspirent, humiles si adire myricas, Si patri gratos carmine adire sales Ρossumus, optatis plus iam procedimus ipsis: Hoc satis est pingui nil mihi cum populo. Atquo haec ita poteris interpretari: Nihil mihi cum pingui populo satis enim est graios sales adire etiamsi populus non plaudit. Iamen adire eos nequeo nisi patrio sermone, hoc unum quia n0 assequ0r, ut tuo exemplo, Messala, etiam lingua utar Cecropia. Itaque antequam nobis silvae aspiraverint, hoc est, antequam graeco carmine graecos sales adire licebit, optato iam plus pr0cedimus si in patrio hoc
Conscius audacia sum credenti vero etiam primus pes dicendus erit inelegantius esse formatus quippe cum ΡDquidem semel in 7 v. prostet in reliquo catalepton inter 8),ΡΡS vero in 1 semel es. v. 37), at in reliquis interra1
Placet statim apponere Lygdamum. Tertium enim Tibulli librum alius esso poetae novis nuper et amplioribus curis firmatum est et a Lierso et a leemanno ); ipso vero poeta quis fuerit quoniam vix indagari poterit unquam ' Ovidium esse iterum p08 Gruppium ieemannus sumpsitI Ueber die nechthei eqs. Programma Brombergens 1875.2 Do libri III oarminibus qua Tibulli nomino circumseruntur. Argentorat 1876.3 Lygdamus libortorum nomen I. R. N. 2383 g. 61. 1506; os 310 . 130. Tamen si assumptum neque verum erat, vix alium atque Albium indicare poterat, quia lygdos ex Diodoro at ex Plinio marmor esse discimus album et summopero andidum cs. Martial. IV, 13, 3. 42, 21ὶ.Diuitia i Corale
47쪽
potius quam demonstravit L miram ego similitudinsmmonstrasse satis habeo intercedere inter Lygdamum et Catalepton XI. Primum enim huius cum numeris compares numero Lygdam hosce: PS semel in l0V, 14 ex. ,
numquam tripartit metrum divisit inter 32 v. Lygdamus ter inter 145 I, 9 4 57 6 17; nam in 1, 17 semiquinaria tolerabitur et quidem bis FII aceedit quod apud utrumque quartus nusquam trochaeus fine vocabuli distinguitur os Lachmanni in Tibulli g. 443, quae res huius aetatis
consuetudinem si respicis gravissima videbitur. Atque etiam in adornandis sententiis communia non deesse iam observavit
Ribbeckius vide eius roti ad App. Vergil. p. 3). Neque
hercle contra iacit quod inter samiliares clientesve Messalae etiam Lygdamum solemus habere cum totum carminum corpus
Tibullianum illius proder tutelam videatur. Vergili etiam in Lygdam imitationem exemplis non paucis firmavit iee- mannus g. 50 sq. Catulliana in Catalepton Naskius Cato pg. 233 Ribbeckius App. Verg. g. 12 incertiora. Quodsirsvera idem hic p0eta est j pentametri certe artem postea
1 Nam locutionum similitudine quam curioso notavi nihil probatur nisi lectitatum uim L. a Nauone cum Amores oderet. Futiliter enim prorsus Liersius Ovidianum potius poetam Lygdamum ossa argutat). Scilicet si tabulam apud leemannum g 57 sq. multi etiam fortuitis resertam consulis, sere nihil invenio quod illo cum Hero idibus commune habeat, cum Amoribus nonnulla, pleraque cum Metamorphosibus Tristibus reliquis. Unde hoc nisi fallor sequitur si iura loemanni tabulas dom abori Lygdam elegias editas osse, Horoidas dum scribit Ovidius ideo quo moros eius non antecessisse Hero idibus. Quodsi non casu Vive memor
nostri Hor. XI, 25 adsonat ad Lygd V, 31 atque notus tepidus Her. XI, 76 ad L. IV, 96 4 facta nefanda Hor. XIV, 16 ad L. V, 12 et somnus mendax Hor. XIII, 105 ad L. IV, 12, ul
timis earum quas Ovidianas esse confidimus eroidum antecossisse
Lygdam lectionem dixeris. 2 Id quod gaudeo iam pronuntiavisse Ribbeckium l. i. g. 133, Disiligo b Corale
48쪽
demum expolivit; si minus, Lygdamum sicut verbis haud raro suis Ovidius, ita in Catalepton poeta hexametrorum arte expressit. Denique rem metricam nemo sere magis quam Lygdamus Ovidio contrarie gessit. Qui vero Lygdamum post mortem Ovidi exstitisse probaturus erat, id quod tersius suscepit, debebat proficisci aversura carminis 6 in quo legitur: Auser si ipse meum pariter medicando dolorem. Neque enim vidi aetate corripi poterat do syllaba finalis. Mendum autem inesse per nullam adhuc coniecturam firmatum videtur. Nam unum quod solet placere Wyngardi patera medicante eo nisi salior debilitatur quod medicantes nunquam res dicebantur, sed aut homines aut immortales. Tamen pariter quoniam caret sensu patera tam pulchrum inventum est, ut insequentem ablativum nunc demum intolerabilem studeamus eradere ). Diti0graphia statuenda, eque medicando lorem haec efficientur: Aufer et ipse meum patera medicare dolorem. Aufer enim imperativus non est cur non diss0lute cum antecedentibus coniungatur.
De Tibullo pauciora. Quam enim mecum Ver8avi quaestionem de temporis ordine inter primi libri quae certa
elegantissimi iudicii virum, quamquam ei non omnia praesto orant quae protuli. Ceterum Ungerus de C. Valgi Rufi poem. g. 304 . Valgium Catal. I scripsisse coniecit. I Ita etiam in Heroidis Ovidiana ora v. 126 quas olim
legebantur Fortunam v v I tu fassa tegendo auam rustra Hauptius tutatus est Observ. crit. g. 3 cum codex Parisinus --hibeat tegent s. amen neque Melissus locum sanavit tacento supponens, quia non silentium sedi contrario lamentatio est lugentis; nec L. uelleri latente, si ad rem, ad literas aptum est. Haec puto rectius legentur Fortunam vultu fassa rigente suam;
rigor enim ut horror amno est os Ovidimet. HI 100. X 426 ita eroid. IV v. 73 Phaedra Hippolyti vultum rigidumque trucemque laudat neque enim compto iuvenes sibi placere. Rigens igitur vultus incompta atque incultae est. Disiligo b Corale
49쪽
nota carent elegias constituendo non subtiliorem quam infructuosiorem esse inveni; siquidem neque video quid restagetur . Richtero sempe nuptam Deliam ess contendenti neque intellego cur Marathi amor non potuerit nisi antecedere Deliae certe qua in unum librum ipse poeta coniunxit uno loco licebit ponere. Iam hos accipe numeros: Semel exstat ΡP8 PD PQ PQD H. tr. FIII in 20'. 20ex. I6yl. 24 593 44 17h 4 l, 86 135 33
Excoluisse Albium vides quartum pedem, ubi QS arescit quamquam simul II. r. - quo inter elegiac0s summam hunc dulcedinem assequi supra monuimus g. 16η magis magisque p0stea neglegitur Cautissimus cur sit etiam in P et Q explicavimus g. 40. Porro ut in II. r. primus pes uni vocabulo c0ncedatur spondiaco, nunquam occurrit nisi in primo libro, et quidem, quod est mem0rabile, bis in tertio carmine v. 65 et I quod inter ea quae certo anno p0ssunt adscribi vetustissimum est; teneo enim annum 724 δ), 0 726 quem Teutatius commendavit in Studiis et Characi. g. 360 sqq. Quodsi idem in v. 57 culpandum vides, etiam hos elegos pones inter
vetustiores ). I Excipi I, 5, 21 minus IV, 3, 17.2 Et quidem in c. I, 10 eo provectus os ut saepius quam in altero quoque hexametro II poneret id quod non ex temporum ratione poterit explicari, sed ita ut poetam dicamus argumentum carminis quodammodo languens soni iucunditate maxima voluisso
3 Adstipulor nim ischeroinoem Zeittasein g. 373 et 381.4 Nam etiam quod ad PS et PQ attinet minus elegans hoc carmen. Quod ut computetur cum c. 3, haec accipimus semel PS in v., P in I 8, QS in Uli, PQ in 22'L, . r. in 'li.
Fortasso etiam . I adnumerandum erat. Tamon in Tibullo cauto agendum est. Diuilias by Orale
50쪽
Vocabula amphibrovia secundam arsi quae occupent rarescentia exstant semel in I. I inter 1 v. 5 ex. , II inter 214 13 IV nusquam. Incuriam vero praeclare prodit augescentem usus formae II; eandem amphibrevium verborum usus circa arsi quintam p0sitorum libri I semel in 202 v.
2), libri IV in 38 2 ex.), cum vacat liber II.
Itaque cum per certos gradus retexisse videar poetam partim emendationi partim neglegentiae obnoxium, n0n est cur credam libri quarti elegias ante librum secundum comp0sitas esse; hoc enim sumunt viri docti Gruppius eussetius arbitrario potius quam ex indiciis, qu0niam ut carmen II, 2 de Cerintho intellegamus et Sulpicia, tamen qui res humanas considerat contra dicet vix alii viro Sulpiciam concessisse ante conubium dumque am0 periclitatur, amorem ut urbi
Iam vero consulamus numeros qui sunt a negyrici in Messalam, si sorte ad quaestionem do eius origine Tibulliana, quam p0st euntium affirmantem l. i. g. 352)denuo nuper tractavit Hanhelius in Actis soc philol. Lips.lom. 3, aliquem Ductum nobis caper liceat. Exstat autem
Secundum trochaeum, item post quartum simul et quintum numquam incidi vidi hexametr0s. . Atque disserentia statim non parva lucet inter Panegyricum et primum librum Tibulli cum ex PΡDe P , tum ex sormae H requentia. Non minus gravem subicio observationem quam sicut latius extendere tempus erit bene erit. Positionem enim verborum in hexametro sicut in pentametro non arte carere et legibus, quod supra diximus de natura disputantes tripartiti hoxametri pg. 10), nunc pluribus probemus etiam