Rerum Aquitanicarum libri quinque, in quibus vetus Aquitania illustratur. Autore Ant. Dadino Alteserra

발행: 1648년

분량: 468페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

talla censetur, nam in Aquitania maxime /n Drena Q,& in agro Conueparum caeditur psecto imum mar .mor,quod Aquitanici nsm plaudijt.i Sidqiuus ad perium , Huic sporticui appbcata tr is filmentis-Qt nisisIverba. Et Anastasius : In medio tancessis a eis, in co- In miat. P. . lumnii, cum,fligiti, epistyliis undique ornatum ex siuo, in cotamnis Aquitani cis in tripolitis in porphraticii. CAP. IIII.

Anuitanorum ingenium mors'e. Aquitani bellicosi Aquitanisacundi. quitam Gra-ci,nione iactantur. Studia forentapud Amuernos. Schola Burdegalenses. Schola C.

durcorum.

NE c sexti est Aquitaniae dotes, solo, suoque

nosse s nunc popularium ingenium , moresque, & alia insigni scrutarituq*t Aquiliani a reliquis Gallis discrepanxy ω inya inodo, sed ti specie corporis,& moribus, & Reipublicae a ministrandae ratione. Galba est omnis diuisis 11 ,. 4, partes tres, quarum unam incolunt Belga, aliam Miatani, tertiam qui ipsorum lingua sceliae, nostra sit appetiantur. Hi omnes litana , insitistis, legibus inter se H ru M.

yunt Et na similes. In hoc ceri Aquitani cum ch

162쪽

teris Gallis 6hahmo uentuti q-armis aequEstrenui &so titudine haud impares, etiam ipsus Caes. . ris iudicio , qui eorum opera usus est in bello ciuili aduersus Asi tum & petreium legatos Pompeij in s.fi . c iit Plispania: caesar,inquit de se,legiones iij Hi Pantumpraemisim

. rat, ad vi. Villia auxilia peditum, equitum III. millia , quamnibus superistibus bellis habuerat, parem ex Gallia n ' . merum, quem ipse parauerat, nuiuinatim ex omnibus Auitatibus, nobilissime fortissimo quoque euocato,bin pti ris hominum ex Aquitanis, montans que qui Galliam Proui clam attingunt. Vnde merito queramur iniquius de ' Aquitanis iudiciuin latum' a Marcellino homine Grae- Lib. is. culo, qui eos peregrinis delici js enervatos tradidit : 1 rum omnium apud veteres Belgae dicebantur esse sortissimi, ea. propter quod ab humaniore cultu longe discreti, nec adventitiis eminati deliciis, Hu cum Trausi benanir certauere Germ

nis i quitani enim ad quorum littora, utproxima placid que treis adueusEErinuehuntur,moribus es multaticis lapsis a cinis ditibiam venere Romanam: etiam multis post seculli

quit in vicumque i ribu' lapii, besticae sortitudinis

in i .s.Re 'laeta tu Inarigerus Abbas maci ς -άmnIumnaca itisprouinciis luxuri radi acvisis esseratos mores habetibus,belli separiter edi inquieta.' - Et 's Aquitanos hodie aestimes, omnium sentium so . tissit in , , liastium Galliae terror. Nec solum armis, sed . etiaApass anibus delitteris Aquitani in primis floria Lib.,.ep.s, re sym nihlius Fatandum tibi est amice Galaicamae Deum diae hausius requiro, non quὸd his sieptem montibus eloquentia Latiar. AE t. iaquia praecepta Rhezoricae pbiri meosenex limGarundi Iese Garumnae alumnus immulsit, est mihi chblis via respιrdoctorem iusta cognatio, quicquid in me

163쪽

Liber secundus. iri i

esi, quod is quam sit exiguu caelo tuo debeo. & Seuerus ubi Gallum inducit Posthumianum Aquitan uia flantem .

S d dum cogito, inquit, me hominem Gallum inter Aquitanos Dialoet. t. de verba facturum, vereor ne offendat vestras nimium aures sermo rusticiori audietis me tamen ut burdonicum hominem, nihil cum succo, aut cothurno loquentem. Nec soli genio, sed Rh torum arta,& origini, eloquentiae studium in Aquitanis acceptum resert Hieronymus, quod origine Graecos se iactarent. Itaque non mirum ess stultos, ad intelligerariam tardiores Galgatas appellatos, cum o Hiia rius Latinae eloquentiae Rhodanus, Gallus ipse, in Pictavis genitus,in hymnorum carmine Gallis indociles vocet, o quod nunc Oratorum fertiles siunt, non tam ad regionis diligentiam, quam ad Rhetorum clamorem pertinet,maxime cum Aquitania Graeca se lictet origine, in Gadatae non de illa parte terrarum,

sed deferrioribus Gallis sint prpse A. Etiam infelici No

manorum aeua, extin o litterarum nomine in Gallia, sola Aquitan a barbariem nescij t. Abbo Floriacensis. ,.5 Fra ncigeni approperant alta cum frontesverbi. calliditate, venis, acieque Aquitani προαApud Arvernos maxime eloquentiae & litterarum studia claruerunt. Sidonius Ecdicio; Mitto istis obgratiam pueritiae tua , undique gentium confluxisse stadia litterarum , tuaeque persionae quondam ribitis, uodpermonu Celtici quis mam inposit mras nobilitas nunc oratorio DA, nunc etiam cama talita, imbuebatur. & idem Ajro: Hic te imbο-- Lib. .ep.radum liberiadis aesti inis Grammatici, Rhetorisque florentia Audia monitu certante fuerunt, viae tu non tam mediocriter institutus existi, ut tibi liceat Arvernos vespropter litteras non amare. Quid Schola Burdegalensis, nonne celeberrima

Iuit altrix Hudiorum Aulonius. Burdeis.

164쪽

ia a R eram Arquitanicarum.

Adserat vique licet Fabium Calagurris alumnum, Non sit Burigati dum cathedra inferior, Milusero dedit haec iuuenes, bis millesenatus Adiecit numero , purpureisque togis. Quot prosessores ex liac schola prodierunt, qui pubcherrima fuere Ausonio carminum argumenta ξ Nec Gallis solum frequentatam inuenio, sed& Romanis, qui eo studiorum gratia secedebant, testis ipse Symmachus , qui Rhetoris Garumnae alumni se auditorem, & quicquid in se est huic coelo se debere profitetur, quo Rhetore, non alium quam Burdegalensem intelligas. Nec sua laude caruit Schola Cadurcorum , quae vel eo memoranda, quod Exuperius Rhetor Tolosanus dimissis fascibus abiecta patria cath dra hanc amplexus est, ibique consenuit, autore A sonio,

In Professi Decedent placidos mores, tranquillaque vita - Tempora,prael es sinistiset ca re .

Aquitani,inquam,belli & pacis studiis illustres, sed noti leuis his Iaudis acc io ingenuis.candidis E moribus.

in Mostlla. AusoniΗS ,. Gastorum extremos inter, cessamque Oreum Temperat ingensos, qua laeta Aquitania mores. Aquitani etiam ut eorum cultum co poris, animIque

sectemur,veste mundi & compti, etiam in te uiori se tuna. Ammianus et Tersi tamen , inquit, pari diligentia cuncti, in mundi,nec in traEtibus illis aximeque apud Aquitaniam poterit videri τὸ ac vinσ,licet perquam pauper, ut alibur ii qualere pannorum. Ijdem. lautissimi , mundisimique in epulis, ut toralibus: & mappis lineis, & latici I . u. . vijs discumberent. Idem Ammianus : Tunc illud qui

165쪽

Aquitanos euenit, quod latior fama vulgarat: Veterator quidam ad lautum conuiuium rogatus in mundum, qualiasunt in i regionibus plurima, cum vidisset linteorum toralium par, duos clauos ita lati fimos, visibi vicissim arte ministrantium

haererent,mensamque operimentis paribtys tectam, anteriorem Alamydis partem utraque manu vehens intrinsecus structuram omnem ut amictus adornauerat principales quaerens, patrimonium diues euertit. Sed ut mortalium vitia suas artates habent, Aquitani nimiis opibus in libidinem , &omnem vitae labem soluti , de qua iustas secunda seruitute poenas dederunt. Salvianus: Tate1 igitur etiam omnes Lib. r. . a frue dubio . quitani esse debuerunt, in quidem ut diximus. - pri

jecialius tales, quia θecialia Dei munerapossidebant, , quidpo ibaec omvia quod ecundum est, quid nisi cuncta quae e d, uer osunt, in omnibus quippe calijs sicut diuitiis primi fuere, sic vitiis, uu quam exim improbior voluptas, nu quam inquia natior vita, nusquam corruptior disciplina. N paulo post: uae Aquitanicas vero quae ciuitas in locupletissima, ac nobiali ima sui parte non quasi lupanar fuit. & infra. Cumque ob impurissimum vitam traditi a Deo barbaris fuerint , --

puritates tamen ipsas etiam inter barbaros non relinquunt, ese inter Gothos non licet secortatorem Gothum ,soli inter eos, pro iudicio nationis ac nominis permittuntur impuri esse Romani; in miramur si terrae vel Aquitanorum,vel nostrorum omnium a) Deo barbaris datae sunt, cum eas quas Romani polluerunt semnicatione,nunc mundent barbari castitate ι' Nec suis tantum, sed & communibus reliquis Galliis vitiis lagiarat Aqui- tant,natura leues,& rerum nouarum studiosi, Adreual-L s abdus: Facitis Aquitanorum animi ad noua quaeque leuisermo- Mix3ς-s deliis . Aquitanos moribus&veste lasciuientes aulae f& sua vitia obtrusisse suo aeqo testis est Glabero olim L h 3 ς '

166쪽

ia 4 Rerum Aquitanicaruis,

igitur circa missisimum incarnati Verbi amum, ckis Rex R berti accepisset sibi Reginam Constantiam partibus Aquia tantae in coniugium,coeperunt confluere genera eiusdem Regnes in Franciam , atque Burgundiam, ab Arvernia,'Aquitania homines omni leuitate anissimi, mordiu O veste distorti, a mis equorum phaleris incompositi,a medio capitis nudat ii prionum more barbis rasi, caligis G ocreis turpissimi, fidei es pacis faedere omnino vacui, quorum itaque nefanda exemploria, heu proh dolori tota grus Francorum nuper omnium hon stissima , ac Burgundionum sitibunda rapuit, donec omnis foret nequitiae et turpitudinis illorum conformis. Denique quam male de Aquitanorum moribus senserit Carolus M. satis eo aperuit quod Ludovicum filium a cunis Aquitaniae Regem, iam pubescentem ab Aquitanis ad se reuocauit, ne peregrinis moribus diuinam indolem assi, r. e. i. ceret. Aymoini Continuator :Hnter cauens ne aut

Aquitanorum populus propter eius longum abscessum insolesceret, aut filius in tenerioribus almis peregrinorum aliquid disceret morum , quibus disculter expeditur aetas semel imbuta, misit m accersimi lium iam hue equitantem cum omni populo militari,s c. Nec praeteream aedificia in Aquitania olim tecta scandulis roboreis, id est tabellis assulatim sectis, tegularum vice, vel stramentis seu stramine,quod & h

Li rusticorum casulae retinent. Vitruvius et Ad hunc diem nationibus exteris, ex his rebus aedificia constituuntur,ut

in Gisia, Hillania, Lusitania, Aquitani scandulis robUris,

. . , . . .

167쪽

Liber secun T. Ir S

CAP. V.

Vascones latrocini' famosi, augurijs dediti ssuperstitiosi, bellicosi, leues, perfidi, s rerum' nouarum cupidi. Calagurritanorum fides.

Asco NEs Pyrenaeum saltum primum .inhabitarunt, unde a Pompeio oblatrocinia in plana depositi, & in unum oppidum collecti, cui Convenae nomen dictum, coelum non animum mutarunt, & traduce semine ingen, tam labem posteris transmiserunt, unde latrones Con- uenas vocat Hieronymus : Nimirum reJondet generisuo, qui de latronum GConvenarum natus Ufemine. Vagos Fortunatus,quod praedae causa palarentur. Cantaber ut timeat Vasio vagus arma pavescat. Ijdem superstitiosi, & augurijs ad insaniam dediti. CD in Macrino. pitolinus : ορνεο οπ γ magnus , ut CP Vascones, Hispanorum , in Pannoniorum augures vicerit : &scriptor vitae s. Amandi apud Surium: Audiuitque ab eis Febx... gentem quam Vacceiam appellauit antiquitas, quae nunc vulgo nuncupatur Vasionia,nimio errore deceptam, ita ut auguriis, vel omni errori dedita idola etiam pro Deo coleret. Nec dum exemptam luem notat Vallisernensis: Audiens autem di-EZus Rogeris, is erat Comes Convenarum quod Comes ς p s3-

Monsfortius )emisisset, vocavit illos qui secum erant in partem conuelens eos, O nolebat illa hora facere quod Comiti proposuerat, in terra enim obseruant auguria su sissimi homines terrae illius. Bellicos dc audaces nudi olim pugnarunt. filius Italicus,

168쪽

i i Rerum Aquitauicarum,

cantaber,mgaleae contempto remine Vasco. - .

Cantaber urgebat.

Sed leues & quietis impatientes, & dubiae fidei, ut in

vita Ludovici Pni: Vasiones ut sisnt natura leues, propter euentumsupradictum valde elatos , . propter mulctationem Adelerici nimis reperit Feratos. & in eiuste vita: Vasiones nativum,a suetumque, tendi morem exercere covathmo uni prudenti astutia deprebensi Et Stephanus Tornacensm,in epistola ad Ioannem Pictaviensem Episcopum: Absit Patera mansuetudine vestra, ut ad Gothorum barbariem, ad leuitatem V sionum,ad crudelesse eros mores Septimania declinetis, ubisuprafidem infidelitas. Iidem iri aperia muta tione gaudent quasi seruitutis solatio. Frosardus: On ques les C Ucons treme ansa unienant ne jurent Iermement a Sei eur. Honorum & opum cupidos agnoscit Ioannes Villanus,de Clemente V. Papina cognoscendo buomo P dcho re, di Signori che era Guasicone, chedin turaseno cupidoche diuuieri. Olim tamen Calagurritan pars Vasconum singulari sdei exemplo erga Sertorij cineres Pompeianam obsidiotaem usque ad extrema quaeque , & nefarium cadauerum uxorum & natorum

pastum perpessi sunt: teste Valerio Maximo : quod versu insinuat Iuvenalis, Vasionei, haec fama est; alimentis talibus olim

Produxere animaI.

169쪽

CAP. VI.

Celtica lingua, alia a Germanica, assinis Eri, tannicae. Massilienses trilingues. Galli a Roma is vicies victorum linguam assumpsere. Rustica Romana lingua.

A L Li suam linguam habuere: haec alia fuit

a Germanica, tamen Germanis nota, ob mutuum harum gentium commercium. Hoc sensu de Sertorio memorat Plutarchus eum Insertori

a Mario pro exploratore in Cimbrorum castra submis sum quod Gallicam linguam nosset, & cum his sermonem habere posset. Linguam Gallicam aliam a Germa, laica evincit etiam, quod A riovistum Regem Germano rum lingua Gallica usum ob longam cum Gallis consiletudinem scribit Caesar: Commodissimum visum est M. d. Valerium Procilium, C. Valeriν Caburi filium umma ix. humanitate adolescentem, e propter linguae Galbe cientia qua multa iam Ariovistus longinqua cosuetudine utebatur, quod in eo peccandi Germanis causa non esset, ad eum mittere. Lingua Gallica Britannicae propior, & quasi germana. Tacitus de Britannis loquens: In tamen aestimanti Gallos incinumsolum occupasse credibile est, eorum sacra deprehendas superstitionum persuasione essiermo haud multum diuersus. Vetus Celtarum lingua etiam a Gr a & Romana diuersa: testantur litterae Caesaris

ad 4 Ciceronem Graecis litteris scriptae, ne his casu interceptis consili Caesaris hostibus, id est Gallis pro-

170쪽

Rerum Aquitanicarum,

Lib. ν. de tum cuidam ex equitibus Gallis mag8i,vςκ- - praemiri persuadet uti ad Ciceronem epistolam deserat , hunc 'ρ ' e. eripiam litteris mittit, ne tutercepta epistola nostra ab hostibus consilia cognoscantur. Eandem diuersitatem, . ad Gita . ygnoscit Varro apud Hieronymum, cum Massilienses sit Vocat, quod Graece loquerentur Latine, es cap. 3. Gallich. Et Hieronymus ipse cum Galatas,idest Gallo- Graecos, qui sunt Gallorum coloni, praeter Graecam propriam linguam habere ait Treuericae similem, id est veteri Celticar: Vnum est quod inferimus Galatas, excepto sermone Graeco, quo omnis Oriens loquitur, propriam linguam i , t ζήν im pene habere qiam Treviros. Quid Irenaeus Lugdu praefat apud nensis Episcopus,vir Graecus, nonne Celticam linguam hip. a Graeca prorsus discrepantem insinuat, clim se inter Celtas versari, & in barbarica lingua plurimum laborare satetur , At mrησεις θ π μι- των ρον κεν τις δαΠιβοντο 1ν , Ῥυ ι ' γπλῶς ν άσχολ ου- ροὰν λογιουν ta ουκ εμάλε - :Non exigis ambis degentibus inter Celtas , atque in barbara

lingua plurimum laborantibus oratoriam artem, quam nunquam didicimus. Gallica lingua inculta, horrida, & bar- sonans. Latinus Pacatus: Non esse Iastidisrum Theodos. hunc incustum Transalpinisermonis horrorem. Sermonis. Celtici squam mam dixit Sidonius. Celtica verba quasi Lib. ti. Noti barbara risere Romani apud Gellium deinde, quasio ς 7 nsis Tissice, aut Galliste dixisset, uniuersi riserμηt. TR-men ob necessitatem rerum gerendarum & promiscuiusus non defuere inter Romanos qui eam discerent. Decimum Brutum unum ex percussoribus Caesar ' guae Gallicae peritum signat Appianus: is ν-αμα, τ

SEARCH

MENU NAVIGATION