Oedipus Rex

131쪽

iari. Similiter ap. ur. Suppl. 565 malim πολλου οπεκφύγοις αν ἀνθρωπων ψόγους pro λόγους. V. 43. προς ταν C V. 26, i. e. proinde Sequente Impe-xtativo sed sormula usurpatur ab eo, qui signiscare velit se limiter aliquid decrevisse, quicquid inde sequatur, aut qui quid obnitatur adversarius cs. Eleeir. 20 0. C. 455, urip. Syl. r. 1 Aesch. rom. 915, 9 et 1043 et Bazeli. 431, ubi nondum me poenitet olim coniecisse τον ἐγὼ ου ψέγοιμ' V. 3 7 καἰ συμ τευσαι - εἰργάσθαι Prupositi trin mentea epetenda ad ἰργάσθαι Alii iam laudarunt Ant. 537, sed

PIOrsu Simile es quod Aeseli Vlus dixit in roni etheo v. 331 πάντων μετασχων καὶ τετολμηκως quem Versum iniuria

suspectuin habuit Metilius in dissertatione de Promettio denuo edendo p. 55. V. 348. καίνω, verbum siuiplex in antiquiore rueeitate

apud solos tragico reperitur prseterquirili P. Xenopli Cyropaed. IV 2. 24, ubi legendu ui SuSpleor ο τοι κατακανοντων. CL Suid in v. κατακαίνω, Locos Xenophonteos, ubi verbum compositum exstat, suppeditabit iurgius in lexim Mn. V. 349. At recie suppletum videtur a. m. ontiqua Sophocles enim post φημί nusquam lio verbum videtur omisisse. V. 5ψ εξεκίνησα ςῆμα paullo Vehementius dictum quam ἐκρίπτειν, πορρίπτειν Sive εκβάλλειν.

αλ i Dem. XIV 208 ταλε-; πυρόν. V. 359 CL Aeseli Choepti l 67λεγ'αυθιρ, 4 μάθω σαῖεστερον. V. 360 Si vera est Brunckiaua coniectura ita correcta ut in var lect significavi, ver a poeta usus es eodem sensu, quo Aristophanes Eq. 23ι και σου τοτολο πρωτογεκπειράσομαι. Ad προς- cs infra v. 766 et Aiac. v. 10. V. 365. συν τοῖς ιλτάταις. s. v. 184, unde apparet iiihil se cur cuia Naucki corriganius τοῖσι φιλτάτοις. Neque in

metro quicquani est, quo merito ossendamur. V. 369. ἀλκ sta: σὐνος Tesieraeimsoeibi p. 06 eod. Mon. 500 exhibet κρατο superscripto σθένος, unde non debebat concludere illud esse genuitaurii quod attinet ad sententiana, Id

132쪽

similiter vim veritatis lautiat uripideus Tiresias hoen. 922, quaeren ex Creonte απόλωλεν λ ηθει , ἐπει- δυστυχεῖς;

V. 370. ἔ- - τ. Idem est orationis colla in D. C. 787 οὐκ ἔστι σοι ταμ, ἀλλα σοι τα ' στ' ἐκει ρας ἀλαστωρ υμος ὰ,L Singularis autem est in repetii verbo emphasis. Sic

infra V. 335 ἔπειθες , οὐκ επειθες Aesch. Sept. 203 ηκουσας η οὐκ ηκουσας η κωφῆ λέγω , s. ib. 100. Insta Illi λάγω - , ου λέγω ;Eur Ion. 25. - Huius autem scenaen qua me iudice non est alia in toto hoc ramai artificiosior, bene sensi summam praestantiam utin Iades ει te frugi ues. reos, opto e P. 170. . . Que contras te utre et aveugle, a qui soni visibies esneVenemeIit les plus secrets, et e prince ' u esprit si,,oliarvoqunt, qui ne connes pus tui meme PM que singulier, apportis cecit insulisi pax Oedipe devient elle te pinsageb,e comme a cause de Meugiemen volantiare, auques

paene deterret me a sententia, quam protuli in Ex init. p. 115 vocabula a depravata videri. Nec tamen eum scrupulum animo potiri vellere ob duas praesertim causas.

Oedipus ei etiam illud naturae vitium, etsi salso obiicere poterat. Quod me ita esse, visu quidem postea se privavit Oedipus, auditu, ut ipse ait 38 sqq. privare se non potuit; neque ergo Tiresias potui respondere loco quem tractamus:

τἰ, ν θλιός γε αὐτ ονειδὶ ωι, α σοι ρυδεὶς ἴ οὐχι -δ ονειθιεῖ ταχα. Durun certe hae ita explicBre, ut speetent sola voeabula: τον τε νουν α τ ομματα. Nihil tameti repperi, quod

vocabulis cum liqua veri specie substitui possit. Quaerant alii Cetorum comparetur Horatius Servi II 3, 281: sanus utrisque, auribit utque oeulia meηtem nisi litigiosus exciperet dominus ceti. ob τον τε νουν. o SubStantivum hodie male legitur p. Arist. Run. 396 πε θῶ δὲ κουφόν ἐστι , πιγουν - ἔχον, Suspicor: κάγκον οὐκ ἔχον, i. His dere arens. V. 372. Κρ- κτέ. Hunc versum, ut monui in x criti p. 86 in rem suam convertit lutarchus in eo ol ad pomis. 30 p. II A δὴ καὶ ἐπι ποῖσιν ὀδύρονται στένοντες καὶ τημ εαυτων ἀτυχοαν αἰτιώμενοι, πρὸς Ους πσα νυν τις εἴποι

133쪽

113 δεος δέ σοι m. MD, ἀλλ' αὐτk σύ σοι.

καὶ ἡ λα τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. Recepit scilice Wagneriis hunc s. inter nonymorum tragicorum fragmenta D. XXXV. V. d sqq. Oedipus, quippe tum opibus et potentia, tum scientia insignis, illarum invidia Creontem, huius Tiresiam captum esse suspicatur. Nec uiuum: εστι γάρ πως, ut vereat Aesctylus, τούτο τυραννίδι νόσημα, τοῖς ἱλοισι μη πεποιθεγαι. Ceterum, praeter Phil. 37 sq. compura ur Bacch. 905ετερα ν τερος ἔτερον ολβα καὶ δυνάμει παρῆλθe. V. 385 is Trach. 54I. V. 387. φιές ambor in ποπέμψας Insta 705 eodem

sensu μα-ιν κακουργον εἰσπέμψας V. 388. ἀγύρτην. De hae voce viderateinium ad Herod. IV 35,l0. - 4 , τοῖς κερδεσιν. Similiter Antig 105 το μαντικον

de Apolline ceterisque vatibus. ΛΙαντις - ακρος dixit OSter Electr. 1499, unde Euripidi Heracl. 65 reddo μάντις ν ησθ' ἄρ υκ ακρὸς τάδε pro ου καλός. V. 393. Ad structuram compara huc. VI 22 exu. πολλη γὰρ οἴ- η στρατια οὐ πάσης ἔσται πόλεως ποδέξασὐι. V. 391. μαντείας δε trita locuti de rebu ob3curioribu/.Cs Exar. ipp. 236 τάδε μαντείας α ια πολλης ibique alchenaerii adnotatio praeterea Rhes. 958, Med. 239, Hipp. 3s6, soli Choeph. 777. V. 397. C pro ΠΛΥ certa est emendatio; nam

Vocula νιν non ali potest referri quam ad Liσαα. Ovid. Metam. VII. ., Carmina Laiades non intellecta priorum oluerat ingeniis.' Mira codicis corruptela ο μηδεν οὐδεὶς Οἰδίπου usque

eo imposuit Schmiduo, ut in Philologo a. 86 perquam infeliesie coniecerit ὀ His δῆς ri. ne absurda quidem

constructione deterritus. V. 402. γέρων saepe denotat ingenii imbecillitatem, ut νέος ini peritiam ac levitatem. I. Soph. O. C. 93l Eurip. Andr.

678, ID. A. 489. Hinc ut bene observat Dindorsus, poeta diei ἐγόκεις,

134쪽

Hipp. 792 Ib. σοὶ ζω δοῖλος. Fur isti A. 3 σος δὲ δουλος οὐκ ἔφυυ. Nempe servis non erat πιπησία. hoen. se δούλου σειπας με λέγειν οἱ τις ρογεῖ Ion. 673 3καθαρα γαρ τις ἐς πόλιν πεση ξένος καν τοῖς .ογοισιν ἀστος , τογε στόμα δούλου πέπαται κου ἔχει παρρησίαν. Ceterum infitias non ibo, si in

codice legeretur, praeplacituram mihi fuisse huiuscemodi scripturam: οὐ V ὁ νέοντος κτἐ Ita diceret: οὐ γαρ σός ἰμδούλος, υτ α μέτοικος, πρ στάτην νεμων Κρψοντα. V. t 3 es e de ου βλεπεις certa est eis kii emendatio,

qui apposite laudat. i. 8, recepta iam a Brunckio Seriores editores ad pristinas sordes redire maluerunt donec recenti iam aetate critici agnovere huius coniecturae praestantiam. Ipse eam commendavi Ex Crit p. 115 et nuperrime Mein kius An Soph. p. 226 laudans Soph. r. p. Stob. Flor. IVI, Aesch. g. 623 P in. 447, Demosth. p. 96. 26. Eadem opera corrigendum arbitror locum Euri Bacch. V 59 μέμυχυας ἡδέ κα πρω ἐξεστ i ς ρινων Messarium videtur εωστως Ad nosti loci formam cs Bacch. 50 οὐκ ix οτι ζῆς, οὐδ' ο δρας, ουν male vulgatur ουθ' οστις εἶ. V. 18. ἀρα Significari Εριυῖ recte monent interpretes. Ipsa Furiae M. Aesch. Eumen. I dicunt: μεῖς γαρ ἔσμεν γψυκτος αἰανῆ τέκνα Ἀραὶ Vis οἴκοις γης ω κεκλήμεθα. Inversa ratione subinde pro pia ponuntur Ἐρινύεο α Aesch. Sept 701, O C. 1298 utrumque Vocabulum iungitur Sept. 70 paes Οιυι, : πατροe. Rii et Oedipi Furiis egi das templum condidisse Spartae, auctor est Herodotus IV I4s. Obscurus est Her. 43. V. 420. λιμήν. Schol. τὸν λιμένα τι ἡσιν ἀντὶ του τόπου τροπικως αντι του ουκ λεύση βοων Eae Antist. 977 inpares

mea amiseere, spinter Bery im Laude ines Hel bald tu deinem Jammero ei timore. Ad . Vide, quid valeat ars interpretandi vocabulum, quod sortim signineat, s subii aut De

135쪽

quieunque aut ηπι auria isel res is cum Nauchio admiror Artem Sophocleam, qua voeabulo ruit, utitur, ut quasi ponin prodeat imago illa petita e navigatione 122 sq. non tamen possum quin artificii plenissimam Vocem habeam suspectam. Augetur ea suspicio, comparatis locis similibus, quales ad h. I. congesserunt inierpretes. Ad horum enim exemplum exspectaveris pro λίμην aliud nomen proprium, quo idem rerum genus, quod per Κιθαιρών, significetur. Possis v. c. suspicari

βοῆς δε της σῆς ποῖος οὐκ et θάα ι l ποῖος Κ λαι νω ν ρυπσύμφωνος τάχα ut Tiresias Vocaverit primum Boeotiae montem

τὸν τυχόντα Heliconem), deinde eum montem, in quo insans expositus fuerat Oedipus. s. infra v. l05 sq. θἀλικων eadem erasi seriberetur, quo Aristi me. 25 dixi Σωσθῶτον,

qua erasi non intellecta, eo sucilius genuinae lectioni substitui Poterat ται λιμην, quo nugis in vicinia sermo sit de rebus cognatis ἄνορμον εἰσέπλευσας κτέ. Ceterum compares insta v. 1226:οῖ- γα αλ στρον γε Φάσιν HE. V. 25. Bergiuus coniecit: α γ' εξαῖστώσει σε συν τοῖς σοῖς

τ νοις, linus, ne iudice, probabiliter quam Nauchius ασ εξισώσει τοκεῖ και σοῖς is νοι Interpolatorem tamen non Sophoclem emendasse videtur; non enim ιλλα κακα, sed

id ipsum, quod supra memoraverat, malum, coniugium matris, Oedipum suorum liberorum aueni erat redditurum Eam

autem rem, quam apertius tangendi nune locus non erat, sapienter poeta Ieservat ad . 157 sqq. Proisus vel o ineptum est, quod

Hartuno edere placuit σοῖ τε καὶ τοῖς σοῖς τέκνοις. V. 26. τοὐπιν στόμα i. o. τρυς μι- ίγους pr0 μὲ τὸν λέγοντα. Est hic vocabuli usus Sophocli proprius. s. infra 671 Ai. II 10, o. c. 794, 8 I, 276 Ant. 997 Traeli. JΤfl, l. 633. V. 27. προπι1λακίζειν, prosae seriptoribus valde usitatum, in tragoedia hoc unico loco legitur. V. 428. ἐκ βησεται. s. ur Hipp. 82 Ζεύς - προρριζον ἐκτρίψειεν Ηο0d. VI. 86 ἐκτέτριπται τε πρόρριζος ἐκ Σπάρτης.

ihIdem ore molae genus perdidi laeum Aris Nub. v. alis λα-- κα πὸν τεκοέσce ἀμπέλους φυλάξομεν, ubi in erea a no eorrigendo, τον καρπὸν linges τε καὶ τὰς μαγέλους, in quam coniecturam iam coriasininvideo incidisse. Disilia πιν Coos e

136쪽

V. 403. παθων ἔγνως ἄν Locis, quos interpretes ad provor-bialoin hanc locutionem illustrandam attulerunt addatur Aesoli. Ag Dνωσει γέρων ων ως διδασκεσθαι βαρύ τηλικούτω

V. 4l0. -υ γάρ τι De hac formula vide Vulchenaerium ad Hipp. se. Ib σοι eta δοῖλος. ur. Iph. A. 33 σὸς ε αὐλο οὐκ ἔρυν. Ne inpe Servis non erat παρρησIα. Phoen. 392 ύλου σι α μὴ λέγειν α τι Gρονεῖ I0n. 673 καθαραν γα si τις ς πόλιν πέση ξόνος καν τοῖς λογοισιν ἀστος , τόγε στόμα δούλου πιπαται κοὐκ ἔχει παρρησίαν. Ceterum infitias non ibo, si in codico Iogeretur praeplaciti iram mihi suisse huiusdemodi seripturam: ἈυV αλ Ἐρίοντος κτΙ. Ita diceret: οὐ γαρ σός εἰμι

V. l.3. δεδορκως οὐ βλέπεις certa est Reishii emendati0, qui apposito laudat. i. 85, recupta iam a Brunckio Seriores

oditoros ad pristinas sordes redire nauluerunt donec recensis-Minii et nil erit. nilnovere liuitis coniecturae praestantiana Ipsi turan cominendavi Ex Crit. D. II et nuperrime eine-

138쪽

Proprie igitur dicitur de arbore, radicitus excisa Her. VI 37

V. 430. οὐκ εἰς λsθpου. Irniliter ἐς θόρον Aeschylus Ag. 1240, Sept. δέ. Formula si κόρακας, comicis usitatissima, aliena est a ragoediae gravitate. v. 431. σχολῆ, ut μόλις, per liιoie pro οὐδαμως dicium.

V. 435. ιι , σοι οκεῖ Transponere se s suadet Grae-esias, iubet metrum. Vide Elmsteium in Schol. Praefat. p. XI. V. 36. γονε G δ' ι ' φυσαν i. e. τοῖο φύσει ἔργνὶ

γονε σι qui opponuntur τοι ποιήσει λο ὶ Polybo et Meropae V. 38. V M; C. Oedipus Euripideus Phoen. 1680 Γλωλ'

ε ν μαρ μ' λβισ ε δ' ἀπωλεσεν, qui versus cum hoc certai elegantia. - Unius diei spatio rama finitur. V. 40. εὐρίσκον. f. Phoen. 730 παρθένου κόρας--γμ' ἀσύνετον ευρών. V. 11. Euri Iph. A. 05. καλώ μοι ἀνεμ ἐξωγιΠισας Cs Bacch. 652. V. 12. Τόχνη, quod ironiae iresiae aptius videtur quam subrusticum illud τύχη accipere a Benileio non dubitavi, quia constans est utriusque vocabuli in libris M. confusio. V. 11. πα κόμιζέ με. s. Antig. 988 et Euri Phoen. 34, ubi appellatur θυγατ, p; cui αυτ nomen fuisse cum aliis auctor est Apollodorus II 7, 4. V. 445. Pro σύγ' Ieimsoethius . . p. 18 suspicatur ἐμ Sed ne ruditata quidem gentione caret, qua re intellecta, Metti inius M. Soph. p. 27 infelicissime coniecit ἐμπελος. Quid ipse suspicer declaravi in vis legi. nec muto sententiarn, nisi quod melius, miSSO pronouaine με scribetur: κομι τοὐδη εκπόδίν' συ Vel πεὶ παρων ὀχλεῖς κτε. V. 16. ἀλγύνοις περ i. e. vltra Vide Meininium An Soph.

p. 227. Contra pud Eur pidem Med. 622 reetissime legitur:

τοσαρ ἀλγυνεῖ πλέον, i. e. μαλλον. V. 18 ου γαιρ θ ρ που ψ λεῖς i. e. non enim δquam me perdes. s. i. 068, 1101. At sententia postulat: non enin perdere me poteris, s seri enim nequia, ut me perda3, quodueis

139쪽

haec de Lye tyranno: στι οὐ Καδμεῖος γ αρχει κάκιστος των λέων που λυς ων Verum Videtur εγγεγων.

V. 454. συμ μ h. l. in bonam partem, ut El. 1230. Vulgo ponitur in malain. V. 455. ἐυκυ - . . per terram peregrinam. s. ur. Hipp. 89 et 1019 ζέυκυ μ' αὐαν. Aliud est μι ξενηλα ε ξεν Cf. O. C. 36, 256, 705. rach. 299 Phil. 135 Eur Tro. 378, el. 4. V. 458. Ovidius de Myrrha Mesamorph. X 48: ne orynosi, gemetri que voectere fratris V. 60. μοσπόρος. Eundem Euripides Vocat σύλλεκτροι in .

F. initio τις του Διος σύλλεκτρον ου οἶδε βροτῶν s. ομίσπορον supra V 260.

V. si λάβης. Frustra additum es in apograptus, quod neque in codice est nec legit Aristides M. II p. 367 10

V. 62. Ir legi scholiasis, ut apparet ex eius interpreta

primae laeti in potius ad οἶδε ducere videtur. Ια θεσπιεetram vox sormata, ut videtur, ab ipso poeta, neque alibi obviam.

53 καὶ ιλλάδι φωναὶ παρα ο κ ἐν Φαίδρη Ἀελλαία πελε- Rri nosteri. c. 1083 V. 57. σθεναρμόρον h. l. pro ασσον. V. 168. ποδα νωμαν α πόδα κινεῖν, ur Bacch. 764 dictum ad exemplum Homerici γούνα - . in corrigatur Philoct. 763 rn suis pro προσεν μα, quod iam aheneidium coni eisse ise ex annotatione Dindorsi ad eum locum, qui laustra tuetur vulgatam. V. 70. πυρὶ καὶ στεροπαῖς i. e. κεραυνί πυρί λ φλογί, ut εRepe alibi loquuntur tragici. V. 47l. γευμα h. l. Ἀους, ut Eur Ion sis; alibi γενέτωρ, ut in 10l0, m. 1288. Θόδε ινμαι tragicis iidem sunt qui γενεθλιοι s. ἀρχηγεται is Ion 1180, Eumen. 3.' . 73. ἔλαμψε - ά . ,,Apta metaphora de oraculo dic-

140쪽

ium, lucem, ut sperari potest, urbi allaturo' 13n Nescio an potius ἔλαμψ significes lare audis ea Lis 186 αια ν δὲ λάμπει. Genetivus' autem οὐ νιφόεντος Iocativus potius quam possessivus esse videtur ut supra V. Ib τας το χρυσο πυθωνος - ἔβας. V. 476. μιτα h. L, ut saepius, significat αλασο G s. πλαναοθαι ct iura I255. Ea vis perpetuo inest vocabulis μῖτος, V. 478. Malui cum Bercti retinere lectionem codicis quam-Vis non integram, quam eum aliis recipere salsam Dorvillii eoniectium πέτρας ατε ταυρος τετραος habet nihil, quo inertis Offendamur, sed procul dubio corrupium est ταῖρος neciamen aptum esse puto, quod nuper miserius proposuit An. 80pli. p. 28 ὁ γαυρος insolens ille et uperbua. Nam Laii intersector in hoc cantico potius depingitur, ut om terrore me ae de Milut o deverans. ΗΘ certe nomine praestat Berone iectura si Pholi glossa: αυρός' ὁ κακὸς, ου Σοφοκλῆς ubi novissimus editor, aberus, correxit κα5poe. Idem docet iii iratollitione sua ad holii l. auehitin eandent vocem reddidisse rachiniis v. 55. At quomodo ibi locum potuerit invenire, haud intellego. Em asse videtur in versuuin numero indicando aberiis. V. 480. μεσομ παλα γας. cf. v. 898. Primus sic Delphos appellasse videtur ira durus Pyth. IV. 74 aliisque loeis Saepissime ita tragici cs Aesch. Eum. 39, 51, Sept. 26 Ag. 2027,

Eur. r. 33I, 50, Jon. 5, 23, 62, Phoen. 224, Med. 668. V. 483. Reeepia Naucri emendatione με pro πι οῖν, sponte intellegitur bene habere illud ἀωαφά is , quod in απα--κονθ' mutanduu coniecerat BlRVdesitis. Δοκουντ' et sunt Accusativi Sing. Num iungendi eum pron με. Memoranda

est ingeniosa licet faelsa videatur Meliter suspicio τερ ζει pro ταράσσει coniicientis. V. M. οἰωνοθετοι est ειρημένον, qualia multa poetae

fingunt Syriony Ina m apud tragicos οἰωνοπόλος, οἰωνῶν βοτήρ,οιωγουσα τις , οἰωνοσκοπος, ultu. V. 685. ού τι δοκοῖντ' ἴτ' ποῖα σκοντα L e. υτε

라틴어 텍스트