Oedipus Rex

171쪽

V. II. ἰ όβους p. , οι. In pogaphis S - λεγη , quod habent editiones ante undorum. Φόβου pro φοβερά. s. Arist. Plut 63 λάγει μοι πιραυ, Ἀγεις μοι βοαν, petita pr0cul dubio tragoedia aliqua, lariasse Euripiden. V. 18. ἐς πλέω ποιῶ profuis, i. e. επεὶ παρηγορου η οι δὲ, V. I9 Lyco Apollinis, ut de averrinici pem implorat. C ad . 201. Eidem de preces fundit lecti R in homonymodi amate , I 379 sqq. , Clytemna iam ibid. 637 sqq. V. 20. καταργμασι pro κατι μασι certa est emendatio, quani receperunt plerique dii es. Ipse tuideriis conferri

iussit ur. ph. T. 211 et Ρlut Thes. c. 22.Sinailiter supra v. 628 εἰκτεον corruptum est in ἀμπιον.

iam re tore a poetis eo In parari solet. s. Aesch. Sept. 2 sq. ,

62, 20 sqq. 662. Sophocles in Polyxenae fragm. p. Stob. Fl. 9, 3 πρωράτην στρατω voca imperatorem, Agamemnonem, ut videtur. Eadem metaphora Aeschylus Pers. 65 de

Dario: πε συα τὸ ε ἐποδούχει nam sic scribendum, non εποδου quod iro Odici lectione ποδωκε repugnante metro poetae restituet an Faberus, et Poll. I, 98 cs. Behk Anecd.

p. 297, 5). Nam ποδο αγεῖν formatur re ποδοῖχος, quod tuetur ceria analogia vocabulorum σκηναυχος, αβδουχος, δο υπς, similiuin Sensus quia populum me rediebas, non, ut explicari

solet quia ea ercitum feliciter dueehat. Στρατον R tragiciS, litolyricis, subinde vocuri populuin, notum est.

V. 21. Pro που elegantius scriberetur in propter που

172쪽

926 in eadem senarii sede, quo sucile aberraro potuerunt scribae oculi. V. 25. Ad nuntii quaestionem es locus simillimus Ela irae v. 600 sq. ξέναι γυναῖκες πως ν εῖδέην ψως, - του τυραννου δώματ' Αἰγίσθου ταδε - D. M κάτισι οπου mene constanter S. post οπου olitisu verbum εἴναι. s. Ailii: 103 890, Ant. 3I8, Electr. 162. Similiter post ἴσος Aia . II 8 post A Eur Hec. 1008. Ceterum fieri potest, ut haec Brinula . κάτισθ' που restituenda sit

Euripidi Suppl. J0έ χάζιτ . . κατοίδατε Ni praeserendum ibi,

quod lenius, ει resares, quod tum orsonum vide coniecisse.

μαθεῖν, Si ermannum audias, ita dictum, ut locus et regio intellegi debeat, in quain deducturi sin Oedipum dii laborum eius miserii. V. 928. Ex iu)ν Hoc vocabulum male legitur . . 16, ubi Oedipus de se dicit: τι γαμοι ξυνόντες ηυμθησαν ἀνίσιοι τέκνων. Verum Videtur τοκεων i. e. τῆς μητρος , pronuntiandum per synizesin, ut πολεως . . 7, in fine versus. Ad pluralam pro singulari s. O. R. 1007, 1012. V. 30 παι τε λ ης ab aliis de uxoria dis nitate , qui locasta Ditebatur ah aliis do rius eduli ditate intellegitur, qui γαπις ἀτελής dicatur matrimonium sine liberis, unde non sequitur, opinor, uxorem matrem liberorum dici p0sse παντελῆ, ab aliis deuique de ea, quae iusto connubi viri iuncta sit, i. est. III

3, καὶ ἰλ. οὐ γαμος καj.ειτο καὶ τέλειοι γεγαμ ηκότες et Hev lii S. v. προτελεια. iam his nescio an laetendum sit, ut

παντελης δαμα respondeat H0merico κουρίδίη λοχος. V. 36. ταχ' ιν hodie receptum ab omnibus. Contrarium errorem sustulimus supra V. 23. V. 988. τριχ ν χει. Os Nauehium etinfoethius . .

p. I , coniecit: τῆς Ε ἔχοι Quidii explicari potuit a poeta per δε διπλην Eur Cycl. 414 σκεψαι ἰόδ' Ιου Ἐλλας ἀμπέλων ἄπο δεῖον κομίζει πῶμα, a re saepius Graeci. V. 1l. Ad γκρατιή, o s. superiore supple τῆς ἹσθμI te; namRbsolute pro D κρατε - τὸ ἀθχη poni hoc Rdiectivum non solet. V. 12. Niliati Miso. haud inepte comparatur cum custodis

in Antigone charactorc cl. 9ll 962, 0 8. Ille tamen longe

173쪽

nriis iosius κτετύπωται. Vocabulum θανατος ne admonet loci

depravati Eurip. inest. 395 λυον αἴλινον ἀρχαν θανάτουβπιβαροι λέγοικον κτλ Notum est νινον suisse ἀρχὰν θράνου

L e. θρήνου s. naeniae), quod poetae reddatur. V. 13. Lectio odi eis indie Dindorii manifesto debetur antiquioris libri desectum imperite explenti. Eidem longe probabili , licet incerta, videtur recentioris Grammatici, quem violaria inelo ma de vitio admonuisset, reeito quae in apographis ilerisque legatur: πως εἴπας, iubi ω γέ eo scribendia In sit cuin Othio. ΙΙaec igitur in dorsit sententia fuit curanti Oxoniensem editionein Supervenit Nauchius, qui suspicain in ed. rachneidem πως εἴπας τέ κε νQuae partini probatis indorfius in ed. euhner de Oni. sua locum sic constituit πως - πατήρ; τέθνηκεν ει δὲ μὴ, αὐτος ἀξιῶ, νεD. Mihi, ut dicam quod sentio, licet Iaaurentiani codicis scripturam male sanam esse uille concedam, nullo modo liquet, male violatam esse . . stichomythiam.

Etenim Iocasta laetitia ii meitata a brevior rati perquam mihi videtur Boeomnio data, et prorsiis Oiliuit ni Od in ed. Col. v. 1583 doloris plenae chori exclamationi ὀλωλὰς δυστηνος;

ἐξεπιστασο.quod auferri ad Nauchi et indorsi coniecturas attinet,qune in Semrait Οἰδίπ υ πο της, serri ens non posse iit O , qui Si interrogatus matius vix potuit reticere, quae postea dernum

v. 06 aperit. Non obsisi, quod similiter poeta locutus est 955 e 967 , quoniam illa non dicuntur ad nuntium, qui

ea non udire aut certe non animadvertere poterat enseri aspectatoribus. Melius certe scripseris: s ηκ Συα Κορινθίωνὶ vel τέθνηκεν 'Iσθμοπις αναξὶ Mininae autem dubito, quin hosum emendatum indamentum esse debeat codicis non apo- graphomam lectis Ili igitur nisus conieci, quod posui in textu. V. 948. Vix quisquam monitus non senilei, quam parum aptum sit illud 3 d Polybo . ubi mox de alia persona dieitur του γ' -ο, quare valde mihi arridet Blaydesii coniectura δού- Mihi venerat in mentem: in νυν ορβὶς προς τῆς τύπης mi,

174쪽

V. 95J. Non sine causa in his haesit Heimsoethius conru

men demonstrativum sic poterit defendi, ut histrio, qui Oedipi paries agat, haec verba dici censeatur nondum egressus sed egrediens oras. Mutatione amen propemodum nulla series

Potest: τ εξε πεμφω δευρο τόε δε δωμάτων , Ut SenSU Sit me, quem ni te . Ne quis necessarium arbitretur μ τονδε, conserat insta 3. 32 υπομένεις με το τυοῦλον κηδεμων.

V. 959. Quod Menandro apud Sisbaeum Flor. 7, licui isu cum hiatu diceret γω ἀκήιβως uon licuit etiam Sophoesi, is qui scripsit sine dubio ξισθ' ἐκεῖνον Ne semel quidem apud HSoph. eilue pii ceteros tral cos legitur 9 οἶδα nempe ,,nullo vocabulo interposito v. I. sed constanter ἔξοιδα nequeris sἰδώς sed ξειδώς. Vide iam haesisse Porsonum, iusto,,tamen violentius corrigeniem σάφ' ἴσθι, quod etiam propter

,,σας V. 58 ferri non potest. 'MEDcuius A. S. p. 240. CLDOBR. Adv. II p. 53. Notandum autem Verbum εξειδέναι apud Sophoclem saepissime inela Oare sententiam. s. Philoch. 407'I037. O. c. 70, 567 Hio, 588, in nostra tragessi V. 105, alibi. Ad hiatum quod attinet, permisit sibi cum S in formula

ουτος. s. Aia c. 986 et O. C. 1627. Ib. θανάσιμον βεβηκότα.Cs supra v. 23. Βεβηκα Repius a tragici ponitur Pro οἴχο.χαι. V. 96 δολοισιν Meinelitus . . p. 240 coniecit ὀνοισιν, in quam coniecturam e ipse incideram. Nescis tamen an non sit necessaria ea correctio, quia idem sic dici potui a poeta πότερον δολορονηθεις quod proprium de tyrannis verbum si)η is ἀπεθανεν Certius arbitror δολοντι nostr reddenduin esse Phil. 55 η Φιλοκτεητου σε δεῖ - πως λογοισιν, εκκλέψεις λέγων. 0mgatur δόλοισιν, et ortasse Θων. s. 62, 07. Ε0dem inodo curanda verba Euripidea ire. 70 τ in νυ, τεχνας ἔχομεν ἡ λόγους σ*αλεῖσαι καθαμμα λύειν λόγου Duplicem ob causam necessarium est ἡ δόλους. Idem poeta Helen. v. Si dedisse videtur il νητος ἡ το -το ἡ δόλων πο , 0n λόγων πο ut habent codd. et vehementer dubito Ulan. v.

llh ab eo prosedia si lectis odii ἀζομαι λόγ*, ubi item δαμ expectes. s. 410. Contra ib. V. 8 pro δολια κοὐ σαφῆ

175쪽

V. 693 μακρ - χρόν*. Substantivum χρονος de aetare, praesertim de enectute, di tuu tragicis es in deli iis CL O. C. 7, 1l2, 374, 30 Antig. 68I, 29. Hariungius more suo locum sanissimuli corrumpens pro συμμετρούμενος resurim συμμαραμνουσαι is intellecto quidem participium esse omnino necessarium. V. 65. τους - κλ.άζοντας ορνιe. In simili loco Eurip. Q. 74ι πτερωτων θsγματα dixit, Sed iiii priuiis conserenda, quae Theseus dicit in Hippolyto v. I 058 τους ὀαὶ καρα φοιτῶντας ὀμις πόλλ' γω χαίρειν λέγω. V. 67. Huius versus, in quo novem breves syllabae concurriuit, similes apud Sophoclem reperiuntur perpauci. V. 968. Haud probanda videtur coniectura in dorsit, quantis recepi in ed. Teubneri una κεύθει κάτωθεν γης, in quis lectione; τωθεν pro κάτω positum non potes defendi neque Antigonae loco V. 070, neque Philocinii V. 28 Longe, ut mihi quidem videtur, probabilius Nauchius scribendum proposuit κεύθει κάτω γῆς, Οἰδίπου δ' δ' κτL, ut εγι Sit tonitrii proprii interpretamentum. Obstat tamen, quod ita propter proxime sequens τί ιτο, reserendum ad πατέρα τὸν - , non ad proximum subiectum Oedipum oratio si subobscura optimum igitur visum est sequi obesum . . p. 87 suspicantem κάτω

κέκευθε γῆ , licet ii qlii deui erita sit coniectura. Servato

enim κόύθει ci Aiac. 635ὶ fieri potest, ut poeta Scripserit: νερθε κευθε γῆς κτλ, ut κάτω su rerioris vocabuli interpretuimentum. CL Aeseli Pers. 18. 25, Prom. 498 Cho. 12e, Eum 261. V. 69. ψαυστος ἔγχους active, ut hὸς ἄθικτος Eur Hipp. 1002, Eseli. uni. , 74, cs. O. C. 52l. Εγχος . , ut Sue- pius p. Sophoclen et Euripidem iiiir abus uiro Uioe Osit uin. V. sit. γέροντα pro rapta I egregia est Ueinisoethii eniendutio propositu in . . p. 330, quam perite expiscatus est e schinustae interpretatione παλαιά, ct Choepti. V. 805 γέρω φουος, ubi Medi eus pro cliolio adscriptuui iubeat παλ. αιος γος. Adde Agum 750 ἐρων - λόγος et Ch0 h. ta τρισερων μύθος)-

natuni esse sagaciter perspexit. Iuvabit insuper comparrasse

I Forma παιγουσι sine sensu legitur p. Theogn. 133 Burgh e III a r. .

176쪽

- τεν. usum participii συλλαβων cf. o. c. 383 sq. συδ ερρε - τάσδε συλλαβα, αρα κτλ. Secum auferre iII ea re

Latinum est. Cic. de in II 32 in quo ille rex Assyriae gloriatur, se omnes secum voluptates abstulisse. V. 74. ἐς θυμον βάλης L . IAHυδῆς. Aesch. min. 788 τους ἐμοὶ, λόγους νωμι βαλ Herod. VII 51 θυμθυῖα λ ευ ο παλαιον επος Ci . Ι 81, VIII 8. Notae sunt for-ntulae Iomericu ἐν θυ- βάλλειν, ἡ ἐν θυμ ε ἐν *ρεσι βάλλεσθαι. V. 976. Novum exemplum hic versus praebet cacozeliae gomino id um, qua τῆς σαμνείας χάριν poetarum locos con- atriebant. Quod enim olim procul dubio scriptum uerat, λόχος το μητρός, vultivi Vetunt metro, mutarunt in τὸ 2ητρὶ λίχοe, quod servat codex Postea supervenit corrector, qui metrum aliud requirere intellegens, non perspecia vitii origine, λόχος mutavi in λέκτρον quod legitur in re graphis, indeque ab editoribus plerisque omnibus receptum est. Solus modo

litis in eubiter de coniectura Suam Statuit: και παρ o μητρὸς

Ουκ κνύι λέχος με δει ei, potuit sane poeta ita scribere veri lumen similiorem puto eum rationem qui1m se secutus sum, nec vereor ne quis illi praeserat, quod in Philologo a. 1861 proposuit M. Schmidiius τὸ μητρὸς αἶσχος. V. 97i Hae fluuii non de Olo editio se i de toto,,liumano geIiere intelligetida Silat, clurius Putescet Sententire, si ,,priore versu pro φ scripseris Er ΕΚΠ; A. S. p. 24I. Ipse suspicabar c, sed οἱ videtur elegantius. s. orsoniadnoti ad M. r. 908. ob τα ἡ τύχης nota periphrasis pro η τύχη - quod tale te fortuna ecunda accepit se hOliasta, quem resedit tum dicendi usu tum oppositum προυνοια. M sententiam compara notum Versiculum τύ- τα θνητων πράγμα , ο κ εὐβουλια ι ur. eo. ἡ τύχην πάντα τἀν βροτ ῖς ἐπισκοπεῖν, nec minus Solonis dictum apud Herod.

VII 49. Tandem Diagorae tragiti. p. Philollem uui περὶ εὐ- σιβείας d. 0mperis . 85; κατα δαίμονα καὶ τύχα παντα

βροτοῖσι. Eadem animi levitain, quam hic prodit Iocaste, in Moesi Euripidea v. 780 sqq. semipsius Hercules Mn

177쪽

155lum Admeti docet eam doctrinam, quam apud Graecos deinde Aristippi discipuli e dudum post Epicurae apumque Judaeos Saducaei professi sunt cuius summa continetur his verSiculis: Mραινε σαυτον πῖνε, τον καθ' ἡμερα βίον λογίζου σόν, τα ἄλλα τῆς τύχης. s. fragm. ino trag. mrtasse

Euripidis ap. Athen. VIII p. 336 B H. 50 sqq. Cyclop. 336 sqq. et Sardanapali quod serιur epitaphium M. Strab. XIV p. 19. Cf. II 5 . et Phoenix colophonius ap. Ain.

XII 530 . Adde Ilaeellidae versu Di p. Athen VII p. 340. V. 980. ις - οβου In iis, quod φοβεῖσθαι ει τι Graecurri non rit, haud iniuria haesisse mihi videtur eims0einius I S. p. 220, vulgatam scripturam non defendi Trachiniarum loco 121 1 bene animadvertens. Quod tamen coniecit σκωόι

persuadet. Vide num potius scribenssum Sit συ οὐ ταμητρος κτε. Neque an hic s. genuinus sit, dubitare debebat idem vir doctus. Nam deleri omnino nequit, nisi simul expungatur . praegressus risi τις quod sacere in aulinum inducet

Iiemo Expuncti, ni ui v. 980 v. 11 Sq. RUSum Oli tinebunt, cur vitum euiere traiis ex priuestet quod ubsurdum.

V. 952. μητρὶ praecedente plurali numero πολλοι. Iam Homerus d. β 276 παυροι γάρ τοι παῖδες μαῖοι πατρὶ πέλονται οἱ πλέονες κακίους παῖροι δέ τε πατρος ἀρείους.

Quod non is onerena, nisi scirem Sse, qui de reyOIielido μητρασι συνηυνάσθησαν eri cogiturint.

V. 987. γα A. Vide Bloinsieldum in f s. ad Aesch. Ρers 173. V. 993. Non video, quidni acquiescamus in evidenti Bruta hii emendatione οὐχὶ pro οὐ sepolientis. Quod enim edidit Wunderia θεμιστόν toti est Atticium nec Brulichiano iiivento praestat, quodines insuethius . . p. lla suspicatur: θέμις τι, αλλον aut quod Meininius An Soph p. 24l: ου θέμις τὸν αλλον Adiectivum θέμιτον doctius est quain quod errore nasci posse videatur. Contra οὐχὶ in οὐ facile potuit mutati a librario, ignaro synigestos, ut bene aniniadvertit indorsius, similiter mox v. 1002 e alibi non raro peccatum esse u)DuenS.

178쪽

de se ipso dicere poterat ἐγω ἀπωχραν μακpὰν τῆς ΚορI θυυ. SieDindortius scripsit in ad uot ad ed. xi in . sed iam in ud deridis ad adn. mutavit sententiam, dicens fratrem suum Ludovicum in li auro s. v. ἀποικέ scribendum esse ἀπή- ostendisse.

Comparat deinde tragici ignou sf. a inbue servain m.

Ρhys. l. 4 δοκεῖς τα των θεῶν ξυ γετα νικησειν ποτε καὶ την Δίκην μακραν ἀπωκίσθαι βροτων. Ibi ero ἀπωκίσθαι recte habere

nemo mortaliuni dubitabit non iugis quana, ut hoc utar, reei seribi in Hecubae prologo: κω νικρῶν κευθμων κα σκίτου πύλας λιπων V Mδης χωμ έκισται θεω=. Sed quid huiusmodi loe cum hoc Oedipi versu commuit habeani non optiui perspicio. Nuliquata elii in locuti graeda: πολι ἀποικίζεται πο τινος liud sigilis cubit quain duritur ab aliquo loria in urb . Donec igitur certior ullat sint exempla, praestabit, pinur, lectionem codicis non posthabere ap0graphis V. 999. Cf. 375. V. 100 l. Sullaetum esse suspicor iit gemittit, qui excideriat, iraculii; iani ubsurdissime haec repetit sc s. 996 Oedipus, quasi iuntius respexisset Ulula v. 99L At vero utrumque oraculi parten hunc respicere satis, opinor, apparebat usu pluralis numeri pronominis Us. v. 997 1 ῖνα η Κοριωθος κτε. Fieri autem potest, ut ne v. 000 quidem genuinus sit. V. 003 sqq. Hunc locutii respicit Aristoteles in oeticiscus. XI: Eo περιπετεια μεν η εἰς του γαντίον των πραττομένων μεταβολή, καθάπερ εἴρηται καὶ τουτο δε ασπερ λέγομεν, καet o ira ἡ ναγκάῖον, σπερ I, Oἰδιπουδι

179쪽

V. 1007. Vocula s. quae iani iniervallo teque ad αλλὰ neque ad υποτε trahi possit, sine vi posita nec aliud nisi metri sulcrum esse videtur. rueterea valide dubito ait recte μὴ - έναι Graece iungi possit. Hinc suspicor poetae manum suisse hanc αλ, ἀποτ' εἴμι ταὶ φυτεύσασι πέλας, es. V. 782 θατέρρι ν ἰὼν πέλας μητρος ουπός τε, ut ομου, quod hodie ex- tum occupat, sit illius adverbii interpretamen tuni. NE .ας autem optime iungitur cum Dativo casu. s. Aiae. 774 Aesch. Suppl. 207, Phoen. 45 in vicinia v. 853 obiter eorrigatur δευρ' εἰσκομισθω pro ἐκκομισθεὶςx Suppl. 02I, Iph. A. It,lah. T. 460. Similiis Hermannus Oe L col. 502 pro φηγητουν ανευ 'LE Apographa bene reposuit φηγεητα δέχα. V. I 019. Durun est haec verba cum Nauckio si interpre-iari: φ μηδὲν εντι κατά γε το φλται με. Nescio igitur an potius scribendum si M in m. λέγε. ΜΗΔΕΝ es ΜΗΛΕr Mile potuerunt confundi. Posui autem λάγου in ne senarii ut O C. 141, 1517 Aesch. um 575. Vulgata autem lectio vel propterea suspecta est, quod μηδM ea ὁ μηδεὶς poli solet in conviciis C s. O. C. 18, M. 56, 2bs, neque ulla causa erat, dux Oedipus nuntium coniumeliose tractaret V. 1023. χων pro sγα probabiliter minerius coniecit A. S. p. 211, ani ἔχων Graece haud raro ponitur eodem sensu quo εἰλ ηφως. Quod auten idem suspicatur 2 ἐλὼν lar με λαβων Graece dici nequit, nec valde mihi arridet tertia eiusdem coniectura: απ' αλλης χειρο - τεα με, V. 025 τὸκ quod depravatum esse evinci us Ioel a Bostio mutatum fuerat in συκώ, idque hodie receptum est ab Onallibus. Longe autem praestat quod coniicere occupavit Heinasoethius . 29 . . cuique optime respondet sequens εὐράν, cuius participii plane indein est significandi potestas. Similiter . 103 pro in ' reposui cis, Perpetua autem est in SS. confusio verborum τυγχάνειν λαγχάνειν, λαμβανειν ut κιγχάνειν. Sic v. c. hil Oct. 509 οἴκτειρ αναξ πολλῶν λεξεν δυσοιστων πίνων PV οσσα μηδέ τῶν μων τύχοι φίλων Verum videtur λάχναι Euri el. 434 vide an corrigendum sit ἐκ 'χόντων βίον, υτ ει θέλοιεν μων, ἰχοιμεν pro ἔχωμεν ἄν. V. 1026. s. Euri Phoen. 24 λειμων ε 'Hρας καὶ Κιθαιρωνος λέπας. Apud eundem Πολύβου νιν Oedipum λαβὸντες ἱππο

180쪽

V. 028. II οιμ χοις ἐπεστατουν. s. Eurip. Antiopae r. 25M. Pluti Gorg. p. 86 - σκαπι- αρῶν γῆν, ποιμνίων ari στατων, ubi idem Verbum regi genetivum. V. 1030. Hermanii coniecturam tib τ' pro σου, apographir lectioin οὐ δ' ideo praetuli, quod ex liac sequeretur pastorent

contemptum humilis suae conditionis. Id vero procul dubio alienum est a poetae mente. V. 103l. 9 κακοῖ legitur in apograpbis e coniectura, quum, ut videtur indorsio, corrector feeit ex annotatione scholiustae: ἀναπυ-νεται ὀ Οἰοίπους τι εν οἰ αρα κα- οντα κατα - ἔκηεσιν, να κεῖνος εἴπη τὸ περὶ των ποδῶν, περ ἐπιγινωσκε η'Iοκαστη. tu est, eam coniecturam pessimati esse nihil attinet ammare. Ad codicis igitur lectionem δε καιροὶ πecie redierunt critici. Eo undamento nix Meinerius Dindorsiusque et post utriunque ei msoetilius Κ. . . Siaspicati sunt

ἐν νάπαις longo hercle probabilius quam erisius, qui Socco quam coibum dignius D χύπαις scribendum proposuit. Vide A r. an. 190, Thesm. 505 et selies ad Vesp. 289. Mihi

Hel. 2I ναυτα σφ' ἀνιίλονθ' Cob. Pr ἀνεῖλον εν τυχόντες, ῶς λέγει. V. 103 sqq. s. Phoen. 26 sqq. V. 1036. Ar Ran. 1lse εἶθ' ω ΙΠόλυβον ηρρησεν οι δων τω ποδε. V. 0 7. Bene ei insoethius . . p. 260 ira tellexit vocabulis προς μητρος ἡ πατρος neque ab νομασθης V. 036 pendere posse neque a i--ους V. 03M. Quod vero coniecit τουν ἐρρίψην, προς μητρὸς κτῶ ullam ob causam serri non potest, et propterea quod hoc scire pariam, opinor, Dedipi interemi, uter parentum ipsum exposuisset. Idem Obverti potest suspicioni, in quani acile quis inciderit deletis uss. 035 sq. ut aliena manu additis, iungendum esSe ιατόρους - πρὸ μητρος ηπατρός; quemadmadum Soph. Trach. 676 dixi Mβορον πρὸς ου-ς Exspectaveris potius Oedipuni, audius quae audiverat, exclamare προ υεων. τίς εἰμι κακ τίνω , ράσσω, ex