Historia rerum gestarum a Brabantiæ ducibus. Authore Adriano Barlando

211쪽

ryx . Chronica Brabantia Ducum. prius 1 nobis hominem, quam in eum ad executionem Pontificii decreti ulterius pro- Cederemus , asseverabunt, Martinum sepedictum , missio ad ipsum dedita opera uno e Caduceatoribus seu praeconibus & Heralbdis nostris, sub libero huc veniendi , 5c hinc ' recedendi salvo conductit accersiri juber mus. Quod de factum fuit, non ut nos de hoc ne otio judicaremus aut cognoster mus, cum id dubio procul ad Romanum Pontificem de Sedem Apostolicam pertianeat. Neque ut res sacrosanctae Fidei nostrae nunc tandem post tot secula per novas c. tercationes cum magno fidelium scandalo,& perturbatione, ac infidelium derisione in controversiam revocari pateremur. Sed ut cum vulgi & plurimorum ita petentium satisfactione, hominis animum percontam es eum bonis monitionibus, de suasioniabus ad rectam semitam (si fieri posset) r

duceremus. Itaque Lutherum in nostra Scsacri Imperii Electorum, Principum, Pro latorum , Statuum praesentia constitutum

juxta formam Imperialis mandati super hac re nuper interrogari jussimus. Primum nunquid ipse multos libros sibi ob oculos adductos, & titulatim nominatos, ec alios item, qui sub suo nomine circumseruntur composuisset. Deinde, an ea, quae in ipsis

libri.

212쪽

Chronis Brabantia Ducum. libris contra sacra Concilia , decreta P reum , ritus de consuctudines a nostris majoribus, ad hunc usque praesentem diem observatas scripserit, revocare vellet, & ad sinum & unitatem universalis Ecclesiae redia re, adhibitis ad hoc nostro 3t Imperii nomine admonitionibus, Se adhortationibus, quae obstinatissimum hominem etiam lapide duriorem emollire & convertere pintuissent. Qui sene statim libros ipsos ant dictos, ut suos agnovit, de confessus est, &nunquam se id negaturum protestatus 3 imo & adhuc alios se composuisse dixit, quorum copia cum nobis non fuisset facta, idcirco in medium non fuerant adlati.

Quantum vero ad revocationem attinet,

terminum sibi ad respondendum dari petiit,

qui quamvis merito negare potuisset, tum quia novitates & eriores in fide, nulla sunt delatione tractandi, sed statim penitus r secandi, tum quia ex mandato nostro sibi

legitime insinuato, nec non etiam litteris, quas ad eum dederamus, optime admoniamtus , quam ob causim vocaretur, non nisi statim respondere paratus ad tantum Imperialis conventus concessum venire debuisset, tamen ex nostra clementia de benignibnitate unius adhuc diei terminum ad respondendum ei dedimus, quo elapse rursus

213쪽

iso Chronica Brabantia Ducum. coram nobis de praedictis Ordinibus Imperii comparens, de similibus adhortationibus saepius ut ad cor rediret, efflagitatus, poli licentibus etiam nobis, si resipisceret, era resque suos agnosceret, & quae in libris ejus damnata& mala essent, revocaret, facile nos impetraturos, ut a Beatitudine Pontificis in gratiam benigne reciperetur, de adhibito fideli, aequo, dc diligenti examine, ex ipsius libris, quae mala scripserat, sece

nerentur, quae vero bona, autoritate Ap

stolica approbarentur, se ne verbum quidem in suis libris mutaturum, imprudentibus simul dc impudentibus verbis, orisque& corporis gestu, quodvis, potius quam religiosum aut senum hominem prae se ferentem apertissime negavit. Quinimo in nostram Sc Sacri Imperii faciem Summorum Decreta Pontificum, Zc concilia ipsa sacrosancta errasse saepius, Zc sibi ipsis contradixisse, de tandem nullius apud se m menti fore asseveravit, seque nihil ex his, quae scripserat, revocaturum, nisi evidenti tibi ratione, & sacrae Scripturae autoritatibus ad suae conscientiae animique satisfactionem re sensum fuerit convictiis. Illud subinde repetens, de inculcans (quo haudum suarum virus jam multis detegi coeae

tum occultaret conscientia sibi illaesa ta

214쪽

Chronica Brasantia Ducum. Ipsintegra , neque velle se, nec posse verbum

Dei immutare. Mala mens, m US animus.

Quasi vero Noaeid ab eo peteremUs, Ut Vedibum Dei immutaret; ac non potius, ut juhia verum Dei verbum ad gremium sanct e Matris Ecelesiae, a qua tam impie, quam

turpiter defecerat, rediret. Cujus autoritatem cum tantam voluerit esse Dominus.

idemque Deus noster Jesus Christus, ut qui

Ecclesiam non audierit, tanquam Ethnicusta Publicanus sit habendus: idcirco non imbmerito vel eam solam omnibus inventionibus 8c vastamentis haereticorum longe anteferendam nemo nunquam nisi perditissimusta vere haereticus de Lutherus judicavit, qui ut tandem egregia sua hic acta, condigno fine clauderet, de quod pessime incoeperat, prius terminaret , quid animi habeat, &quam fidelium clade exultet, vel in nostrota in sacri Imperii conspectu dissimulare non potuit. Nam detorta (ut haereticis mos est j a vero sensu ad suam impietatem tavangelica illa sententia : Non veni mittere

pacem, sed gladium. Omnium sibi, dixit. jucundissimam istam in rebus faciem , videre ob Verbum Dei studia dc dissentiones fieri. Id est (quod utinam ne experieutia videremus) ob dissidentes ab Ecclesiae ritu Luttieri opinionea, quas Verbi Dei falso ti-I et tuto

215쪽

is 6 Chronica Brabantia, Ducum. tuto praetexit, vere studia contraria, & dissensiones, Zc dissidia, & schismata, & bella,

Zc caedes, de rapinas inter Christianos concitari. Tali igitur de tam subdola atque haereticis omnibus peculiari h ponsione Nobis 8c sacro imperio a Luthero data, etsi decreveramus ipso statim remisso adulteriora progredi (id quod ex sententia nostra, manu nostra scripta, de postera die publicata nemini non constare potest Tamen ad preces omnium Imp. Ordinum inclin ii adhuc ipsi triduum ad resipiscendum Concessimus. Quo tempore duo Electores, duo Episcopi, duo Principes seculares, quoque . civitatum nomine universos ordines 8c si tus Sacri Romani Imperii representantes, det ad hoc communi omnium jussu de nomine deputati, vocato ad se Martino praediam nullum non admonendi de adhortandi eum, ut tandem resipisceret, de nisi id faceret , quae ipsum a nobis de Sacro Imperio, Legumque constitutionibus poenae manerent, declarandi ossicium frustra insumae serunt. Unus etiam ejusdem sacri Imperii Elector adhibitis secum duobus Doctoribus, pietate de scientia praeclaris , non solum adhortationibus, sed etiam multorum ere rum evidentibus redargutionibus, ad ipsius usque obmutescentiam fretis, mox seo

216쪽

Chronica Arabantias Ducm'. Iyrsim ipsum prudenter Zc humane comm

nefecit, ut ad Summi Pontificis, 3c Sedis apostolicae, Nostrumque de sacri Imperii

statuum, & caeterarum fidelium nationum sanam sententiam, juxta continuatum tot taculis Ecclesiae ritum , potius quam ad suam unius opinionem respiceret, a qua si recedens in ordinem redire vellet, id se priamum nonnullorum sanctorum Patrum,

qui & ipsi aliquando erraverunt, laudabili

exemplo, deinde salvis anima, corpore, re honore facturum cognosceret. Ad quae Martinus antedictus etsi varia pleraque, de diversa , cumque iis quae scripserat puenantia , nihilo tamen meliora, aut saniora privatim respondit, quam publice coram nobis & sacro Imperio fecerat. Atque adeo

se non omnes modo supra memoratos, sed

de Concilium ipsum generale si quod fidiret suspectum habere protestatus est. Et ut certissimo, de omni exceptione majori testimonio nobis constat) polutissimo &sceleratissimo ore profari non est veritus, res Evangelii & Catholicae fidei, nunquam fuisse in Conciliis generalibus bene rein tas. Unde non injuria plurimum nobis mirari subiret, cur nam a Summi Pontificissententia ad generale Concilium nuper provocarit, cum tam impie de Conciliis ipsis

217쪽

ips Chronica Bra bantia Ducum. loquatur & scribat. Nisi manifeste stir mus, ut nihil est haereticis aeque formidabile , atque Oecumenicum Concilium, ita

nihil illis iisdem magis proprium esse, quam ut dictis factisque & scriptis secum ipsi dissideant. Quod si usquam alibi, praecipue in Lutheri libris (divina providentia sic

operante , quo ipsius vana aedificia per seruant) passim legere Ze videre est. His omnibus & ingulis sic omnino, ut praemittitur, se habentibus, cum praedictus Martinus tam perverse & obstinate in suis adeo manifeste haereticis opinionibus pers steret, ut ab omnibus iis, qui sapiunt, partim demens, partim etiam malo aliquo o, fessus spiritu judicaretur. Nos juxta ten rem salvicunductus, ipsum statim a comspectu nostro missum fecimus, datoque ei in comitatu uno ex Heraldis nostris, de prata scripto termino a die vigesima quinta mensis Aprilis, qua ex Normatia discessit ad viginti deinde proxime futuros dies, quibus peractis una salvusconductus peractus &extinctias censeretur. Nunc tandem ad reli-qUas opportunas medelas huic pestilentissimo morbo necessarias, in hunc qui sequitur modum procedere decrevimus. Pximum omnium ad honorem Dei omnipotentis , Romanique Pontificis ec sanie Sedis

218쪽

Chronica Araba ntia Ducum. IpySedis Apostolicae debitam reverentiam, pro Imperialis dignitatis ossicio ac debito, necnon Eelo de studio, quo nostrorum maj rUm more, & ingenita etiam Nobis vi ad defensionem Catholicae Fidei, sanctaeque Romanae fc universalis Ecclesiae honorem, tutelam ec protectionem omnes nostras viares & facultates, Imperium, Regna, Domminia, amicos, vitam denique & animam ipsam nostram exponere sumus parati. Ex Imperiali & Regia authoritate , nec non

consilio & assensu Electorum & omnium sacri Romani Imperii Principum , Ordinum & Statuum in hac celeberrima dc se quentissima Imperiali Diteta Wormatiae congregatorum. Ad perpetuam rei meminriam exequendo sanctissimi nostri Papae v ri in hac sorte judicis sententiam, decretum re condemnationem in litteris Apostolicis( ut supradictum est ad Nos directis contentam , Martinum Lutherum, Ut membrum ab Ecclesia Dei abalienatum, ut obstinatum schismaticum, Zc notorium haereticum a nobis haberi declaramus, & ut talem a vobis omnibus & singulis habendum decernimus, & edicimus, Mandantes de eorumdem Statuum consilio 8c consensu, sub criminis laesae Majestatis, Nostri que Sc Sacri Imperii gravissimae indigna-l tionis,

219쪽

1 oo Chronim Brabantia meum. tionis, re etiam amissionis Hudorum ,D miniorum, Ze bonorum omnium : Grati

rum quoque, de omnium Privilegiorum 1 Nobis & Sacro Imperio dependentium, quae obtinuistis hactenus, aut praecessores vestri quomodolibet obtinuerunt, nec non proscriptionis, ac Banni, & interdicti Imperialis poenis. Ne quis vestrum praefatum

Martinum Lutherum receptare, defendere , sustentare, fovere dicho, facto, ahi scripto praesumat. Quinimo post elapsum supradictum viginti dierum terminum, Contra eum , ubicunque deprehensus fuerit, dein manu, aut facultate vestra erit, juxta fodimam Imperialis Banni procedatis, vel saltem captum tam diu custodiatis , donec Nos a vobis de hac re certior g facti, de legitima in eum prosecutiono facienda vobis significemus, & vos tam sancti operis 3c t boris debita praemia, de mercedem etiam uberem cum impensis ob hanc causam factis reportetiS. Et nihilo minus ejusdem Martini complices, adhaerentes , receptatores, & qu modolibet fautores , & sectatores (nisi se iniquitatis semitam deseruisse, & autorii te Apostolica absolutionis remedium comsecutos este fidem condignam fecerinto necnon eorum omnia & singula bona, mobbitas

220쪽

Chrontea Arabantias Ducum. to 1

Iia, Zc immobilia , juxta sacras Constititiones ac interdicti & Banni Imperialis, i gem & ordinem libere & absque ulla con- . tradictione persequamini, illosque & illa capiatis, 3e in usus vestros Opt. & pleno jure convertatis. Mandamus insuper vobis

omnibus Se singulis praefatis, sub eisdem ,

praenominatis poenis. Ne quis Martini Lutheri scripta a Summo Pontifice autoritate sua Apostolica sui praemittitur)damnata, aut alia quaecunque tam Latino, quam Germanico , seu alio quovis idiomate ab eo hactenus composita , vel in posterum componenda, utpote mala, suspecta, & a notorio & pervicacissimo Haeretico prou mentia emere, vendere , tenere, legere, dehibere , imprimere , aut describi, vel imprimi facere, asserere, sustentare, pro dicare , defendere praesumat. Non obstante quod in illis etiam aliqua bona ad fallendas simplicium mentes immixta essent. In quo praeterjustam Sedis Apostolicae sententiam etiam laudatissimam veterum Patram institutionem & consuetudinem omnino EX quendam duximus. Qui Arrianorum, Priscillianistarum , Nestorianorum, Eutychi norum, Se aliorum haereticorum libros, &in illis contenta omnia tam bona, qUam mala promiscue exusserunt, de adnihil