Opus de prisco et sacro instituto

141쪽

LIBER

Sed φ diuitias ec per tormenta coactas: m furor haud dubius:cum

sit manifesta frenesis: ut locuplex moriaris interea pleno cum turget sacculus ore: sed quae reuerentia legu: quis metus aut pudor est unqproperantis auari Hinc Crispus: cuniae imperiit libido sunt quali materies omnia malos Nam auaritia fidem:probitate caeterast bonas artes euertit . Sane auaritia quasi uenenis malis imbuta: corpus

animum ess minat: semper infinitar insatiabilis est: n et copia neq; imopia minuit. Cum mortalium natura auida sit imperii: dc praeceps ad explendam animi cupiditatem . Nam animus aeger auaritia facile couertitur:auriss magnitudo a probo dc honesto in prauu abstrahit nde Policlides: Diuitiis ne parce: non licet recordare quia mortais es: non licet in inferno diuitias habere dc pecunias asserre . Vnde Hor tius: Ego uectigalia magna diuitiam; habeo: tribus amplas regi Mergo qui non est melius quod insumere possis reget indignus quis qui te diuite auare: templa rum antiqua dcu cur improbe cane: Non aliquid patriae tanto emetiris aceruo: Vni nimirum recte tibi sempererunt res. Et alibi idem: qui numos aurumq; recondit nescius uti: copositis metuens: quae uel contingere sacrum: nimiru insanis paucis vidcatur eo maxima pars hominum morbo iactatur eodem . Si quidem genus est omnium libidinum cupiditas: eius autem generis une dubio pars est auaritia . Magno inquam malo est mortalibus alaetitia Iccirco in eos magnis de nonullis periculis afflictans: propter immensam auri auiditatem . Nam duae res sunt quae mortalem ipsum ad turpe compendium allicere queunt: inopia ait auaritia. Hinc Lucius

Non habuit tantam rem philosophus quantam Laelius: Nec Laelius ruantam Scipio: nec Scipio quantam Crassus diues: at em nec Crasγus diues quantam uolebat. Ita cum omnes superaret a suamet aua

ritia superatus est: omnibusq; potius diues uisus est q sibi. Vnde Pispertius: ergo sollicitae tu causa pecunia uitae es: per te immaturum mortis adimus iter: Tu uitiis hominum crudelia pabula praestas: Semina curarum de capite orta tuo . At nunc desertis cessant sacraria lucis: Aurum omnes uicta nunc pietate colunt: Auro pulsa fides: aura uenalia iura : Aurum lex sequitur: mox sine lege pudor. Nulli inquam: ut Stoico placuit: nos uitio natura: conciliat: illa intomos ac liberos genuit:nihil qd auaritia nostra irritaret posuit in aptor pedibus aurum dc argentum subiecit calcandu ac praemcndum dedit,

142쪽

OCTAVVS

Illa uultus nostros erexit in coelum: siquidemino melius In fundis Min scenore u ipso hominis estimatur animo: ut Acadcmici dixcre: qui si est auaritia egenus:& ad omne lucru inexplebilis:nec montibus au ri satiaturista semper aliquid ante parta ut auget medicabit Quae quidcin uera est confessio paupertatis Siquidcm ut Curtio placuit: disti cile est co quod osteri occalio: quippe sordent prima quaeq; cu maiora sperantur.Hinc Tragicus Audax nimiu qui frcta primus rare tamen fragili perfidia rupit: terrasq; luas post terga uid sanimam leuibus credidit auris: dubiol secans aequora cursu: Potuit tenui fidere lig/num: inter uitae mortisq; uias: nimiu gracili limite ducti, Hinc praeclare Cicero: cupiditates enim sunt insectabiles: quae non modo sin/gulos homines: sed uniuersas familias euertunt: totam etiam labeis μαχnt pc rem publicam: dc ex cupiditate odia: dimidiatdiscordiae seditione bclla nascuntur. Nechae se seris iactant . ncc tantum in alios caeco impctu incurrunt: sed intus etiam in animis incluse: inter se dissidcnt: amr discordant: ex quo uitam amarissimam necesse est emines: ut amputata circumcisal inanitate omni dc errore: naturae sini

contentus sine egritudine uiuere possit & sine metu . Quis inqua Scopam irriserit qui ideo se talicem beatumq; haberi dicebat:'pluri/ma possideret: quae ncesta nec suis usui unq esscnt . Nec complurcs illas scaenicas clamydcs:quas Lucullus neglcctas habebat: illum tiorem effecisse censeo: si habendi cupiditate di ambitione semper aradebat . Ignorata dominis suis bona: furibus atq; expilatoribus potius prosunt ess . Optime Epicurus: Naturae opes definitas parabolas essedisseruit: cum diuitiae inaniu opinionum infinite sint: & nunqparari possint . Unde Aristotclica sententia: quae in his mediocritate probandam censet: Et Plutarchus in Sylla disseruit: q, cum glorianti se iactantius in Senatu Syllae: quidam Senator ait: quo na modo uir bonus esse potes:qui nihil a patre acceperis: tot diuitiis atq; opibus taparuo tempore affluis Et ex contrario Epicamus comicus: no bene/ticus de liberalis es: sed prodigalitatis morbo laboras Sed ut dixi:auaritia expellenda est quae nunct expletur: neq; satiatur cupiditatis sitis: neq; solum ea quae habent libidinem augendi cruciantur sed amittendi metum . Sed ut placuit Ciceroni: habere enim questui remp . non

modo turpe est ec sceleratum de nefarium: nam natura non admittit:

ut alios spoliis nostras aedes repleam'copias opes p augeamus: cu om

143쪽

LIBER

hibus coueniat: qui secundu naturam uolunt uiuere: nusa admittat ut alienu appetant . Hinc illud HoratiuNullus argento color est auaris: Abdito terris inimite lamnae: Crispe Salusti: nisi teperato:Splendeat usu. Latius regnes avidum domando:Spiritum: a si Lybiam romotis: Gadibus iungas: & uteri Poenus: Seruiat uni: Crescit indul/gens sibi dirus idrops: Nec sitim pellit nisi causa morbi:Fugerit uenis re aquosus albo: Corpore langor.Quare sicut avaritia omnitius inuisa est: ita ec nimia profusio ae prodigalitas: Vnde J ranquillus de Caesare: priuato profusionis uitio dabatur: l nimiis impesis esseCtq; antea ullum inisset magistratum: trecentos talentosy aes alienum contra isset . Vnde cum in Iberiam practor accederet: trecentis/inquiens sibi talentis opus esse: ut nihil haberet: hoc est ut aes alienum persolueret. At postq rerum potitus est profuso ipsa nomen uirtutis accepit: ta benignitas: gratitudo ac magnificentia nuncupata est . Hinc praeclare Alexander: ut Plutarchus autor est cum in amicos regias sere omnes opes absumsisset: quid tibi Rex super est inquit Perdicas cui Aleraander: spes ait: tum Perdicas: haec nobis comilitonibus tuis etiam recum comunis erit. Hinc Martialis: Extra fortunam cst quicquid donat amicisis uas dedcris solas semp habebis o scite & Nycias itile Atheniesis:clarus quidem:ut Plutarchus autor est: variis summis ad uoluptatem exquisitis:se gratum populo reddebat. Et Ammianus: Itiliani Caesetis sententiam memorat: se liberum pectus ab omni metu habere: nec pudere imperatore qui cuncta bona in animi cultu ponit honestata paupertate psteri . Scipio uero cu accepisset liberalitate aemagnificentia sua:a Censorino illo Catone:in sciratu exmbrari: coniae rationem a questoribus reposcenda esse: ab imperatoribus autem rei bellicae rationem. Hinc diuus Basilius: quid adhue diuitiis nobis opus: uoluntatem corpori insitam spernetibus: ego uero nocenseo nisi ut est in Draconis fabula: uoluptatem quandam serat thesauris desos ss inuigilare:qui mi ad haec despicieta probe institutus siletit:praeternecessariu usum: nihilomnino curabit:etiam si id Lydia sit harena: Mformicas auru serentiu opus lato magis inhonestu putabit: quato minus indigebit. Ipe nempe usus ad natu nectitaria: no ad uoluptate ac libidine defini q uero extra fines illi' egredit:similis erit his: qui ad praerupta curribus seruntur: nequaquam cursus ad ulteriora sistore ualentes: sed quo magis plura possident: eo niagis concupiscentiae

144쪽

sti accenduntur:&ut ait Solon:diuitias nuIlus est modus hominita:

qua de re praeclare Theogius disicruitino amo diuitias: no opto mag na: sed adsint parua:modo uiuam laetus S absq; malis. Et Laertius de Solone: diuitias habendas esse diccbat: non tamen per iniurias quasiγtas: sed honesta aliqua ratione partas: male enim parta: ut ait Cicero male dilabuntur . Sic Demadis diuitiae turpiter nactae: 'primu eas per luxuriam profudit . Extollitur Publicola Valerius: Liuio autore: cui pietas in patriam publicolae cognomentum dedit: qui non modo in comparandis diuitiis: ab omni iniuria abfuit: sed quicquid humanis usibus ex opulcntiis superesset: id omne beneficet nignina tenuioribus erogandu csse censem&Hinc diuus Basilius: ego utrolinquiest Diogenem magnopere admirare ac laudare soleo: rerum humanarum conremptorem:qui se rege Alcxandro ditiorem paruo contentus ostendit: cu ille procul dubio ad eius statum sustinendia plurita indigeret. Nobis autem si no Pythiae Misi assint intcnta:& iugera: tot terre pas Oa: ae greges innumerabiles: quiescere no licet. Existimo ite aeque Mabsentes spernere diuitias 5 praesentes possessas minimu amare opor tere. Ex quo illud Socratis recte mora qui diuite homine: ob opes valde superbiciatam: non prius admirari dixit: q his urente uideret reexperiret. Phydias quide ec Policictus:quoi t alter Eliensibus Iovcm:

altcr ucro Iun cm Argivis seceret: si auro ec ebore statuas e tumidi faeti:& alienis opibus honestati:artem sprevisscnCex qua auru eis dulcius : & honoratius cumit: nos autem si humanam uirturem no suffixoc : dc exurnis opus esse facultatibus ad uiuendum existimabimus:

minoris indecoris agere putabimur Sio Thebanus Pelopidas extollitur: his amicis filis opem semper asserebat adeo ut sibi diuitias: no se diuitiis inisulae ostenderet . Ital mortales rerum hanc am uentiam simul cum uoluptatibus: quae pinsensiim oriuntur/ abiiciant. Hine praeclare Plutarchus: Hyppomancus Aliptes: quibusdam laude esse, rentibus: praelongum quempiam:aCp longis manibus hominEtanu ad pugillum certamen idoneum: sancimquitlsi suspensa in alto con na foret detrali da . Idem l icebit dicere: in hos: qui pulchra praedia qui amplas aedes: qui pecuniae uim stupent: atl in his rebus seeliciγtatem sitam esse ducunt. Sane siquidem uenalis esset cmenda fixit tas: quana permultos uideas qui malint esse diuites:simulq: miseri: qtato argento parare secticitatem . At non emitur numis animus liber

145쪽

LIBER

omnῖ mescitia:suam eontentus sorte:nee magnaiamhas 'ne tranquillitas net libertas Diuitem esse no est diuitiis contendere:ncc immodicas opes possidere:scd no egere supcruacaneis A quibus igitur malis liberant diuitiae: si ne hoc ipm quidcm adimul malum: sui cupiditarem cum potus sedat sitim:cibus semcn secieti. ceterum argenti cupidincmn5 cxtinguit ammtu:nec aurum auri neq; si plura possideas: coherces plura postidendi cupiditas Quippe qui corporis morbo reneturiis protinus in laetutu se coniiciti atq; interim du curatunquirecm agit: P si

paulia exeat .sese commeati corpus: exagitante aestu: assidentiu alivblande dicens:mane miser quietus ministratis tuis cohibet hominem atq; compescit. At contra:qui animi morbo laborantum maxime sunt in negocio:minimel quiescunt Nam ut agas siquid: ut inquit Pluintarchus:ab animi impetu proficiscis. At impetus uehemetia a morbo nascitur Itaq; no sinit animu essc quictu: adeo ut O maxime opus sit homini tollerantia silentio:atq; seccssu: tunc maxime pertrahat illum submoueant operiantqr ire: tentionesi piditatestim ina auaritia: maloex omniu radix: semesq; seditionu: atq; mortaliu incendiu: am residolores:cogatq; multa tum secere nepharia:tum loqui: nequaqua

accomoda remporuItaqr queadmodu periculosior est tempestas: quaeuctat in portu appellere: S ca quae cohibet ad nauigandu Itidem quae

in animo accidunt tempcstates grauiores crunt:quae no sinunt homi/ncm contrahi:ncq; rationcm perturbatam consistere: sed nullo gubera

natore:nullis fulturis in Trturbatione:atq; errore pernitioso cursu Fcul a et precers in moeue u aliquod incidit nauseagium: suamqi ipsius uitam illisa cominuit . Proinde his quom de causis grauius est animo ct corpore aegrotare:propterea P hi tantu patiantur: illi no solupatiantur veru etiam male peragant. Itallut inquit Basili Itantum hic sciographiam uirtutis quanda ex externis uel cru doctrinis destris psimus:ex quibus plura quae ad rem aguntiuelutex multis rivis magni fluminis surgit incrementu decerpsimus: paruu enim supra paruuimponcre ex Hesiodi sentcntia no magis di argenti augumentu: s ad

quacunq; scicntiam agere credendu . Hinc illud Biantis Eluberrimumonitu:qui ad Aegyptios eunti filiorac percunctanti quid ei maxime

gratu secerinutati :inquit:senc tutis possidendo:uirtutem uidelicet Diaticum appellans: ac breui definitione describens: ut humanae uitae

utilitat suppeditantem definit. Vnde Basilius ego autCec si Titoni

146쪽

ta minus uixisse dicis. Denil si rempus cmne ab initio quia ceperuthomines compotes sanciut pueri sententiam ridebo: si longa ac mini/me smescentia secula nobis promisse respicimus: quos nec sincm cst ullum mente deprendere non magis u mortem animae morti subiico re . Iccirco ad ea nobis possidenda uiatico est opus: ae omne lapidem secundu adagium promouere: unde nobis aliqua comoditas ad liceeonsequendum prouentura sit . Turpe quidem praesens proiiccie tempus: ac sero postea reuocare quod praeteriit . Quandoquidem lapsae uirtutis remedium: quorsum inquam studiosos couentus: quorsum tot libri compacti: ut ne defianctorum nemina ignota sint: id uirtu, tis gloria mortalibus pandeat: illustrium gesta: quae obliterationem ac ocium obliuionemi ne patiantur . Siquidem ut Plutarchus distiseruit: in Epicurum :* s uelut e couiuio lumen sic e uita tollis cognotionem: quo nesciantur omnia ex uoluntate ad uoluntarem saccre ne

mo sciat te uixisse nempe . Sed si quis in naturalibus deum laudat: eiustiustitiam ae prouidentiam: in mortalibus autem letis benignitatem & rerum admimstrationem: in administratione ueto honestu non utilitatem: cur debeat huius latere uita s an ne quem erudiat cne quem ad uirtutis imitationem exciret cui sit exemplo ad honestatem . Si Themistocles ignotus fuisset Atheniensibus: Graecia non expulis Ict Xersem Persarum regem . Si Romanis Camillus: urbs is Romana huad constaret: imperiis magnitudo nomenq; oblitu esset. Si Dioni.Plato no fitisset: urm illa celeberrima Syracusis a saeuo illo

tyranno libertati restituta. Veruenimucro: quemadmodum lumen in causa est: ut non solum aliis conspicui simus: uerum etiam utiles: ita notitia non gloriam modo: uerum exercitationem parit uirtutis .

Epaminundas igitur ad quadragesimu usQ annu ignotus: nihil proinsuit Thebanis: deinde praesectus rebus gerendis: imperium nactus:

remp. extinctam restituit: Craeciam seruitute liberauit: uirtutcm in gloria uelut in luce suo tempore non ociosam praestans: Resulget enseu res θ usus postularit: ubi uelut aes generosum tempore perspicuuredditum declarauit: no secus atl domu uelut: ut inquit Sophocles: quin etiam hominis ingenium ceu cariem & senium in octo contrahit propter obscuritatem: at mutua quies uital sedentaria: in octo semota non corporibus modo: uerum etiam animis marcorem conciliat et

147쪽

LIBER

non secus atq; aquae latentes: propterea q, umbrae sunt opacae torpo ant: nel profluant putrescunt. Itidem eorum qui in odio degunt ui tam: siquid habeant usui futurum: tamen quae non promanat ad ali as nullo inde bibente corrumpitur & consenescit uis illa nativa. Oeterum is timor adsit qui homines animosiores effficiat: qui cum sonitu dine de uirtute bene compositi: cur in causa sit: ut cum prudentia: uirtute: animi robore : industria: utiliter omnia conficiatur: Et ut Platoni placuit: timoris speescs duas esse disseruit Altera qua id quod timemus tanq perniciosum quodam efffugimus: altera qua in id quod opponitur uehementius concitamur . Imbecillis quidem est di animi consternati: ita in rebus arduis exterreri: ac considere animo ut agerequiri uel audere non liceat. Vir inquam cui robur illud uisi ae forintitudo inest in eo ostenditur ii, non nisi ea quae difficillima: ac magna aggreditur facinora: cum timeat horrescat* ne maiora interdumidiDficilliorat fiant: lese illis opponit . Formidemus inquam: hostes cum assequi uictoriam audeamus: timeamus bellum cum pacemi restitu

rami remp . esse uelimus . O il illustris: a sui dus: il bonus ille imtimor: qui mortales ad quivi praeclarum excitat: ct praua ct deni detestanda: quae ita segnes mortalium segnitia: quae ita segnes illos ae

desides: ut de eminenti discrimine mortales illi non cogitent: imincratia pericula non praecaueant: non circumspectent: incautii ruunt in praeceps

inis libri Octatis

148쪽

EGIA IPSA MAIESTAS A DEO Ipso

maximo sua diuina prouidentia praeordinata: atq; inget tibus ornata muneribus: ad nil aliud tam fulgenti sydere exornata cernitur: nisi mortalibus praeesse:& prodeo se: proinde condonatur a deo ipso: qui pie impcrant: testasmaiestas' ac sapientia. Potestas ut superbostolatosqr opprimat debellati rebelles: & tueatur ae defendat humiles ac eicctos: sapientia ae prudentia : ut dirigat regati: pia selenit ac diligenti sollicitu dine subicctos: nec alio quolibet regalis imperialisq: maiestatis munere digniorem existimandum sapientia ac prudentia illustratu ' reum ipm : nec alium quemlibet tam reccilenti dono: ut in condonado ita in accipicndo aeque dignum: ut probus rex atq; imperarer: qui diuisnae Christianae relligioni praeest :ad que populi Christiani principem

euncta scire dc praedicare: quae deo placeant necesse esse notissimu est. Neq: enim quena magis decet uel meliora nosse uel plura a Imperatorem: cuius doctrina illustres mores omnibus prodcsse debent subiectis . Noe inquam quisquam alius: ita ubi: de iustitia: fortitudine: honestate: moscratione: continentia: liberalitate: animi magnitudine: amicitia: ossicio: iremq; de rep. de re militari caereti a uirtutibus se exornare dctat: ' princeps ipse . Siquidem Homerus ille ubi moti talium animantiu Πncra coni latus esset homi uitae ratione & sta tum inter se contulisset: in hac uoce erupit: Omniu quae in terris spisrarent ac serperent: nihil esse calamitosius homine: principatu haud sane scelicem homini tribuens: ut in malob expensione primas partes rencat ac calleat. Hinc Plutarchus: at nost inquiensi hominem tanquincentem calamitatem: iamcp animantiu cmniu pronunciatum mυ

serrimu ipm cu se ipso conserimus ut propriis malis siccum ipse cenetreum in corpus atq; anima parcientes:quod quidem negocii nequaqua nerit inutile: scd uchementer ad rem pertinens. Nimiru ut intelligamus utria per animu an per ipsos miserius uiuamus: hinc iracundiaree si multi fortitudinis nomen imponant amore: amicitiae nomine palleant Inuidia aemulationis: timiditate diligentiae: qua res in tuto cololorentur.Hinc tacero disseruit:nam dissensio est ira acerbior perniciosa resp. humanam societatem dirimitiprincipu aures perturbatidiscordia ae seditioibus cum inficit.Hine Xenophon 6c Plato disseruere:

dissensio dc colentio illa: per qua uetustissimi poetae: cuncta dissolui

149쪽

LIBER

ac interim I putauere Hinc illud Cricipi:concordia prauae res crescunt: diseordia autem maximae dilabuntur. Unde Pithagoras monebat: ne quid unq per iram agerent Sic Archita Tarentinus: in uillicum deliquentem disseruit: punirem nuc te nisi iratus csi .N5 sic Eurilceus philosophus:qui sumpto veru carnibus semiassis: cccum in soru usq; per iram persecutus extitit Siquidem immodica iraeut Stoico placuit: gignit insaniam:exardescit aflinus ex amore qui ex odio nascitur: nouiuimus minus inter seria ' inter lusus ec iocos: c interest: ex ' magna causa irascatur: sed in qualem perueniat animus: sic ignis non re

fert qui magnus : sed quid incendat. Ingentis irae exitus furor est. Hinc Tragicus: cum superat ira sanguine nescit tegi iratus nihil nisi eriminis loquie: sed regi frenis niudic ira ardens hostis ec uictori comissa nocte: quicquid indignum aut serum cuia uideri potuit: hoc fecit dolor tenebrae per quas irritat furor : Siquid mixtus dolori fundit stimulos timor : quocunt me ira et quo dolor quo pes seret: hinc ire pergam: nam ira quae regitur nocet . Sed ut Scneca disseruit: ad probum uirum cito iracundia interiit: breue amans est ipse iracundia memoria: fulmen est ubi cum potestate inhabitat iracundia: gra/vissma est cutimi uiri iracundia: grauis tamen poena est: quem post ficti poeniret. Sie Alexander ille Clythum peremit: paternae miliatiae ac suae fidissimum ac sortissimum comitem: adeo facti ipsum me nituit: ut uix a se ipso manus abstinue it . Sic de Periander Corinthia

iis ira accensus: uxorem Mysiam pregnantem interemit: ec cum mi. licum liuore poactum esse percepis Ict: rursus ira excanduit: dc eas omnes igne cremari iussit. Lycophronem filium eiulantcm prae m

tris interitu in Corcyram usq; relegauit . Sic Lysander ille Lacedaemonius: morum acerbitate grauem exercuit tyrannidem: de quo dc Aetheocles: bene actum eum Graecia esset: si dum Lysandros non protulisset. Siquidem dc si Peripatetici: ut Cicero autor est: multis uerbis iracundiam laudent: cotem sortitudinis esse dicunt: multo in hostem dc in improbum civem: uehementiores iratorum impetus esse: leuis autem iracundia eorum: qui ita cogitant . Praelium rectu

est: hoc fieri conuenit dimicare pro legibus: pro libertate: pro patria: haec nullam habent uim nisi ira exeanduit fortitudo . Nec uero dc tallatoribus solum disputant: imperia seueriora esse putant: nulla sine aliqua acerbitate iracundia: oratorem denis non modo accusantam:

150쪽

NONVS

sed ne defendent quidem probant sine Muliis iracundis: quae sicliam non st: tamen uerbis atq; motu simulandi arbitrantur: ut au ditoris iram oratoris incendat amo. Virumq; uideri negant qui irascincquit. Siquidem oratorem irasci minime decet: simulare non dedo cet: an tibi irasci tum videmus: cum quid in musis: acrius de uche in mentius d icimus . Et alibi idem Cicerot omnis auicni & animaducra so& castigatio contumelia uacare debet : Cavendum est etiam : ne

maior poena a culpa sit: & ne iisdem causis alii picet intur: alii ne appellentur quidem . Prohibenda est aute ira in punicndo: num enim iratus qui accesserit ad poenam mediocritatim tenebit: quae in inice nimium & parum . Nam ab iratis: si perspicua pax: & beniuoloetiamtitur: non modo ea inuenitur: sed augetur atq; inflammatur odiu.

Se Claudius Caesar: ut Tranquillus refert: cum sibi conscius cssct se rire dc iracundiae impetu cepe peccare : utranq; excusauit edicto pollicitusq; est alteram perbreiacm dc innoxiam suturam: alteram ue ro non iniustam. Vnde Naso: Quo quis est maior magis est placabis lis irae: Et faciles motus mens generosa capit . Sic de Cicero: Quinta fratrem monuit: ut iram comprimeret. At Propertius: Fortiter oc scerum scaeuos paticmur & snes: Sit modo libertas quae uelit ira loqui. Et Satyricus: Quotiens facit ira noecntes: hune fessum ec rabie iecur incendente seruntur: P cipites ut saxa iugis abrupta: pcne irae fie/na modum . Et Hcmcrus: Procul hine procul ira recedat: quae turbae

sapicnrem hominem. Et Claudianus dlicodoso Caesari: Si ducens ira: seruitii patiere iugum: tollerabis iniquas: Inrerius leus . Sic cuSophoclcs: Aeschylo poetae pratatus esset: in Siciliam iter arripiens ibi ira ac dolore motus interiit. Se dc calcanti auguri ex Troiano bello redcunti: cum a Mopse etiam augure: iuxta Iocum Clarii Apollinis: in certamine deuictus: ita excanduit: ut quaprimum moratem obierit . Et Antimachus poeta: cum Niceratus ab Lysiandro re

se in carmine sibi praelatus esset: nisi Platonis autoritas afluisici: qui gratia magis q rite corona alteri condonatam disseruisset: etiam iram roreq; consectus esset . Siquidem deorum spretis monitis excan deseunt: dc humana consilia castigantur: ubi ira potestaret coelostibusq; praeferunt. Vnde Xenophon: ira atq; indignatio non praestant conturbato animo qui tutissimus si consultandi locum . Nemis

re expers consilii furor: dolorem inmitem putat: ut Horosio pia

Nili