Euripidis Ion

112쪽

suum D fabere possit adriivilis. mallem innientiber aliquis praeheret o ovi ἔσω3ας. o . Versum varie tentatum dedi ut pnissam a mutatione a Walci si e Idio correctus esti iuri ἀλλ' ἐὰν ro ἡ ταδ εἰ προς του θεου. oc Affert hunc versum schol Ven ad Iliad.s57 upud que in πα θειν legitur, quod in cod. Townt. Cuno scriptum deinde in μαθεῖν mutatum testis

113쪽

ao Μerit nuper re epta valipsistit ii empnt alio, tacite probata a Porsono ad Phoen. 16 Libri a a Legebatur γουν, quod corrigendum esse vidit L. in dorsius. 26. In fine praecedentis versus posita iit Erpurictione minore, coniungehantii ἐς mirandi ni sὀν μεταπέσοι βελτίονα. Ita vero non soliani insolentiet vix ferenda constructione εἰς Cum μεταπίπτειν sic esset conso Ciatum ut significaret quod attinet, sed tota etiam sententia careret ea vi, quam hici Tequirimus, ut Ambiguitat quadam ver horum,oxam Xutho quasi h veletur id, quod unice Expetit Creusa. Quare si verha distinxi ut di at quot nobis prius cum filio tuo commercii intercessit, melius cadat. Ita uilio videhitur orare, ut quae main sacra facturi sint, magis propitia mente accipim Apollo, quam quae ei antehac fuerint oblata ipsa autem optat, ut quae sibi olim infelix sitit

114쪽

Cum Apollitae consuetudo, quippe cuius praemium orbitatem habet, ea ut in melius convertatur, ereptumque sibi filium inveniat. 55. Mira et repugnanta iis, quae infra post

Chori carmen referuntur, comment Us est MuSgra

vius, perperam intellectis verbis χρηστήριον πέπτωκε. Nam qiuam antiquissmiis temporibus semeIquotannis, Septimo die mensis Bysii, ora Eula Delphis ederentur, isque mos dein d sic esset mutatus, ut siligialis anna inensi h spnae vaticinaretur Pyllita, ut refert Plutarchus uuaesit Graec P. 29 a. E. et de Filii a oraculis p. 5q8. A. Non pote Si dubitari quin id facturi sit propter frequentiam eorum qui oraculum consulerent. Eosque credibile est

nullo discrimine peregrinos aeque ut indigenas, nobiles atque ignobiles, divites ac pauperes, nisi quod de ordine sortirentur, ut ex Aeschyli Eumen. Si constat esse admissos. Quare non potere do oraculo cogitari, quod singulari quodam modo omnibus asenis per interpretes ante templum sit patefactum, sed πέλταγκε χρηστήρεον κοινον πρὸ ναου proprie dicta sunt: cecidit communis advenis ante templum victima. Iam vero etiam quae sequuntur, quomodo intelligenda sint patet. Nam

115쪽

' quum dicit βουλομαι δ', ἡμέροπιτηδε οεον λαβεῖν

μαντευμττα, statim se hoc ipso die consulturum esse deum significat, negite exspectaturum donec rursus dies edendis oraculis destinatus adveniat; caus amaue addit, αἰσία γάρ, quibus verbis non xespicit αποφραδας ημέρας, quibiis teste Pilitarcho

μωδους ἐὰν νιν τουτο γένηται, τὸ μαντειον ου φασι χρηματιζειν, Ovδ' εἰς ουσι τῆν Πυθίαν. 3 . ita codd. Flor Ald Bruti quod recte revoravit Din dorsius. morvagianae et Stibi in ed. βου- λομεθ in caeteris edd. in βουλομεσθα Π Utilium, servavit etiani Matthiae, ne memoratis quidem edd.

116쪽

ali sequuti. Vide Elmsleiuni ad ed. ia 65. 37. Haec usque ad finem huius orationis asseri Iustinus aclyx de monarch. p. ios M. col. 8. Iabri προς, κεὐ οἶδας Victi οὐ o I stinus προςήκει ι ουθέν mkesieldius προςῆκον δέν. Matthiae in textu nescio unde προςὴ, ιουδεν sed in adnotatio ibus oniicit προς ἐκοντ-δέν, quod prior secerat Elmst eius ad Heraci 693. IX. Ego Reishii emendationem recepi. G nus dicendi abruptum, quotidianaeque vitae usum lia in oratione a poeta exprimi apertum est. Id praeierat in Agamenino ne et C epuoris Aeschylus,

117쪽

προδίδωσι παῖδας ἐκτεκνουμενος λάθρα θνησκοντας μελε μὴ συγ α ἐλεὶαιρατεῖς, πωλουν δίκαιον, τους νομους μῆς inrola

terias Coniecit et πασχων. Deinde iuri Euripidis

παιδας τεκνουμενος. . Stephan is in vet. και ante reces δας insertum legi ait, non D st Patri V Cem, ut TE ET IMUS gravi ras . Et ex in UBillitae. Distinus ita id se ἐκ TFκνουμενος Tum et in lairipidis libris Et apta Iustimim scriptum est θνήσκοντας αμελειμη v . Stephanus coniecit ἀμελεῖ. Plus quam debebat mutavit iis avius, scribens, τί πάσγων, παρθένοις μία γαμῶν προδί-σι, παῖδάς τ ἐκτροκνουμενος ἄθρα θνησκοντας ἀμελει. Quem quum sunt alii editores sequuti, non animadverterunt ob- ' litterari ea scriptura familiaris sermonis consuetudinem cruam hic affectavit Euripides. 5 ..' ις βροτῶν κακος πεφυκη primus Ba nesius ex Iustino recepit. Probare videtur etiam Elinsteius ad Oed Col. 2. Non est verum, quod Mus avius dicit, Aldinam hahere πέφυκε. ah et illa ut reliqui Euripidis libri ὁρτιλῶν βροτῶν πετυ-κει. matthiae quum non putatio in hoc quidem sententiarum tenore dici posse ος τις ων βροτων, recte sensit, si elegantiam orationis, non rationem ammaticam spectavit; sed quod addit, ne oςτις

ων βροτος quidem Commodum sensum habere, se cus sess facille intelligitur. Est enim etiam aptiusquam quod apud Iustinum legitur , modo risopetras scribatur. Nam πεφυκτὶ in αν, eis Per Se non falsum, hi tamen non suo positum ci ci esset. Et profecto te ritur πεφνκε in codd. Stola api l. I. l. p. Ios qui tamen, ut ex Beereni silentio collagitur, ορτις ἄν βροτων habent.

118쪽

set Eu ripidis libri ἀνοψ-. Apud Iustinum est ἀδι ας, quod is stephanus apud stobaeum legi ait,

sed nemo invenisse locum uiuetur certe apua clementemAlexandrinum,qui inAdmon Bd sentes p. 5o.ed col. v. 56- 6 i. offert, legitur tam . Recep xunt quidam αδικίας. Hoc utrum verum sit an illud, certo dici vix potest caetera partim apud Iustinum, pastim in Euripidis libris vel menclato vel perperam scripta memorare nihil attinet, quum minime dubium sit, Mod est a rixis doctis reposia

tum.

62. Pro προμσιας cur ex Iustino προμηθεlας praetulerim, patebit ex iis viae adnotavi ad Soph. Electr. roas Adde quae dicta sunt ad Alac. s 5. 63. Apud Iustinum est διδάξαντας.

66. Corruptam veterum librorum scripturams , αν εὐδινων λοχίαν εἰλειθvtάν τε ἐμαν emendarunt viri do ti. 'Aνsti εiθυε 2 Hesu hi iis aliique ad eum Citati ri tramatici omnIEn Drarunt, qui hus Matthiae addidit Gregorii Cor Schol in Hemii g. in Reificii rati. r. T. VIII p. 9i et Beoeri Meod. 593, a.

119쪽

pinu Πυθιον οἶκον,

μαντευματα κραινει, συ καὶ παῖς, ατογενης, δυο θεαί, δυο παρθένοι-riri Παι σεμναὶ θεου Φοίβου. 6s. Sic tradiderant noviluus: Apollodori L 3, 6 et Hemstobustum ad Lucian Dial. Deor. 8az7. Qua adnotatione opino usus,elcheriis in libro de Aeschri uilogia p. 86. cum ea re ita permiscuit aliam lange diversam, ut legentibus D ris, quem auctorem ex scholiis ad Apoll. Bhod. I. 1 f. ah Hemstertiusio acceptum affert, deindebeat dixisse, de minus neque ille, neo quisquam

alius cogitavit. 47i. In πο- MMeaad Herat. i. Brub. In aliis edd ποτνια scriptum Flor et omittit ἱκα. Aprima manu eod. Mur. Et ei tesse ad Baech. 53o quem vide etiam ad 37o habuit ιό μάκαιρα Nῖκα. De hae Minervae appellatione non uti mannum, sed Gedihium ad Soph. Philoctios . cirutares Matthiae dehehat. 48 . thri κασιγνηται σεμναὶ του Οἰβov. Arti- Culus quihus condition thus adderetur nomini pro-Prio non videtur perspectum habuisse Porsonus ad

120쪽

Phoen. 45. Quod moneo, ne quis emphasin hic his moveat. Reposui θεου, quod reserendum ad δυ, θεαLVersus ex antispasto est et dochmio compositus. 488. Aiam πον riterpretantur simam et stabilem. Magis placeret κοιμητον. B. Steph. e vel cod. aD ser ακίνητος ἀφορμα. 489. Nusgravius coniecit κουροτρόφοι, elegantis magnaque cum specie veri. Nam liberi Graecia non solent καρπὸς dici debilibus armis invidioso usus est ut henius ad Hom. hymn. Cer. 23. a versus chri, set eiderum, quem vide ad orph. Argon ais. Miniae obscurius est loquutus, quum hic καρποπιλοφους vocari dixit propter ea quae v. 49a sequuntur. Voluit, nisi fallor, mictum intinuo eum, qui est positus in illa telicitate , cuius partes enumerantur 495 - 498 sic quidem

defendi potest librorum4Criptura. 4na Translatum est ad divitias, quod de earum Possess ribus dicenduin erat. Opes intelligit alium atque altu in Elii Ceps hahituras dominum.

라틴어 텍스트