Euripidis Ion

131쪽

56I. Steplianus eis it Iihi'. asser συντρέχεις. 562. Scripsi, o De . ut est v seq. Non recte idudici videtur ταου it erat editum. 565. Non praetulerim librorin scripturae απαιο- λε eam formam quam fere sp ammatici commemorant, παιολῆ. De ea Mus avium.

563. Φάπας Hesychius et Suidas τας ἐωάμψεις interpretantur. Non puto saces an Bacchi sacris usitatas resqici, sed nihil aliud hanc vocem quan Numisimasicare. Sic etiam Rhesi scriptor V. 9 5. ειτοτηριω τε των ἀποἐρήτων φάνας ἐδειζεν' φεος

132쪽

ni recte positus accentus in Ione ultimam aci exunt. ale scholiastes τόπος α Φάναι, ονηται καὶὶ ὁ πιπμικος. v. 565. Edebatur is m, quou, quia ecquem ad hospitem devertisset Xuthus quaeritur, corrigenduin

esse vidit L. Din dorsius. 566. Emendavit Iaaen us gravius LegEhBtur ἐθωσε et quod Matthiae neglexit e textu E- movere Μαινάσιν τε Βακχιου. i scripturae defendendae non prodesset quod scri hi Pausanias . , a. αἱ δε υιαδε γυνMκες μέν εἰσιν Ἀττικαί, τοι Tm σαε ε eto IIα9νασσον παρα τος αυται τε καὶ αἱ γυναῖκες ελφων γουσπ ἡγια Βιονυσν. Nam et respondere Xuthus ad interrogata dehebat, unde γὲ necessarium est, et si Atticas hic mulie-Tes memoraret, inutile erat de Delphicis dici Poterat enim puella Athenis gravida facta, quum Delphos Edraia Chi sacra venisset, ibi parere idque responderi de huisset Ioni v. 56a maranti quomodo Aidaenis satias DeIPho veIωβet.

133쪽

sis. Editum erat ove ἐκεῖ νον ἐσπα φιεν Egregiam Elmsteti emendationem ad Med. 97. merito Tecepit Dindoinus. atthiae του titi su dedit, defendens τουτ ιεῖ, m quo facile inveniat quitissentiantur sed ostendendum fuisset etiarn νυν dici pro ἄρα Deinde lihri o ποτι o a ἐξευD TE κνον. Quod Matthiae vult, deleto a sensum ESSE, ποτιιος ἐξευρε et o tot σπαρῆναι, id si Voluisset Euripides, sortheri debuisset o ποτμος ξευρεντα δε Erfurditus coniecit ὁ ποτμος Dp G, ω τε κνον. His multo enius est, quod reposui. Nam Pronomine non opus est, hi quis inventus sit non Potest dubium esse. Nisi di cli ποτιιος ὁ ἰξsυρίον. 572. Non Inirer silairas i eis ki .e Stig II illsi Steris,

qui καὶ τί ἴουλοίμεοδα μαλλον coniecit, scrihendum

134쪽

esse suspicetur καὶ τι ovio tussFG αλλο Sed nihil nautandum . Vt hic Ion ita nos quoque loqui

5 3. Lahrid σοι γε γίγνεται, quod emendavit Soa- Iiger. Id quum o γε σοι γίγνεται dicendum fuissct Crederet L. Di dorsius , inconsiderate refinxit ἐχιος π sαδος γενεσ/tαι oriδες - ' σοὶ tγνεται ratus παιδες ita potuisse dici, ut mox Oe, φυσαν.

Quod ne quem fallat, moneo hic neque s σοὶ μγνεται dici potuisse, nec poni παῖδες pro παῖς aquo genere valde diversi in est Ors ἔφυσαν. Nam quos est praedicatum alicuius numero plurali de uno dici potest, quia notam continet pluribus corp-munem quod autem nomen est et vera appellatiores, quia unius est, non potest plurali numero in unum conseres iacebat Ioni dicer ἡμίνα, τεκοντων vel των γονέων non licebat πατέρων. Qui scripsit, nos sumus Romani, qui fuimus antae Rudini, non potuit seribere nos mus poetam eo

136쪽

falsum est o σοι γε Nam γὲ ad σοὶ potinet id tibi dem, inquit, contingit.

5 me Yonti l . αραποτε um IIIamne. Vide praefat. ad Sopho Clis Oed. Ol. p. 8. 579. Vulgo vo ἐν δυναιμεθα. Inter En Erla inserunt αρ' cndd. Flor et Vici sed rect e Par G. Mus grailius recepi αν. Neque est quod iii infimi lentia liaereat. Nam sponte pati t ho velle Ionem fortasse mortua es, ut quaerendo nihil possimus esiacere.

137쪽

592. Iam Portus te ναμενε Pro vulgato ανπωνει. 599 Libri partim v αυτ νειθος, puri III SI militer Corriapta stiriptura Scaligeris rotiique emeII- dati Ilem recepit atri Barnesius. Eam Plena pro suis vendere solitus Stant eius ad ABSCI . A r. 1578. non dubitandum quin caligero suffuratus SI t. 6oa. Insolentior di Condi ratio coν Vγνωσκω πέρι, qua hi non tam statuer , quam deliberare se indicat lori, Belskium movit ut scribendum putarat τῶνδ' ἁ γιγνωσκω περι. Eadem quae hic locutio, sed adiecto quid Cognoscatur, Supra est,. 25O.6os Llliri. εἶναί φασι τα αυτοχθονας κλεινας

θονας χθῆνας pro sui, te Cto, quae autem Sequuntur verba Pro Praedicato habere. Ita,1deIi αυτ dari Ovias

138쪽

tamen quum φησὶ παρ coniecit, attulit quo talio modo non aptum esset, neque linguae legibus ex omni parte prospexit, aut δεινας χθον os hic quidem vel articulum, vel vocem quas expleat vices articuli requirit. Niri fallor, sensit etiam Bothius, quum, ut credo. αυτομονας hic praedicationicio sungi videret, articulam miro commento censuit emphatice additum esse ut intelliserentur

γένος. Vlligatam non licet aliter litterpretari, quam τὰς αυτozθονας καλουμινας θήνας.6 8. In libris hic versus ita scriptus μηδὲν καὶ

sententia ad Phoen ficti qui praeterea tram in Praecedente versu male A in v mutabat. At recte se habere, monstrare potuerat Elmeseius

ad Heraes. Q. Ego quidem, quum in scaligeri coniectura hoc displiceat, quod Ar minus eleganter post illud ἀσθενὴς μὲν ἄν positum est, lacunas signa praetuli, servata et leviter correcta librorum scriptura. uspicor enim poetam vel ore τὸ μη

139쪽

τὰς συρροοράς σοι προσθεν, ἀπολαχουσα νυν,

. is ΜSS. Stephani volpou quod indes Barnesio in textu legitur. Ista duo vetustissima exemplaria ementitinii esse stertianum nimis opertum est, si nisicarit=e Elmaeius ad Med. 5. Μ gravius ψό

6is Libri των αδ λογίων M. Quod Matthiaodicit, λογιος esse vocem τῶν λογογράφων, verimi est, si quis Atticos spectat non, si alios usus est enim Pindarus sed bene coniecit Matthias τῶν ἐν α , τε quod recipiendum duri. Horum quum se νὴ νοιο φρουρήσεσθαι dicit Ion caute eos sibi

munera ambienti suffragaturos indicat. 6is Apud Stobaeum Serm. XLV. 4 ubi hunc et sqquentem versum ut ex lauco posuit, legitur olτας πολεις ἔχοντες ἀξίωμά τε, quod eponenduin censebat Porsonus Adv. p. apo. Non opus esso videbunt, ira meminerint saepe articuliun priori nomini additum etiam ad Hierum referri.