장음표시 사용
171쪽
LEGATI , LIB. II. CAP. I. I SI improbam manum, utArbiter loquitur,in sinum matronalem Puran.in I iniicere, illis tamen moribus & statutis legatus condemnari 12S non potuisset. Quamvis enim capitali poena in legatum animadverti possit,ob illa, quae tum divinis,lum naturalibus legibus sanguinis poenam delicta mercntur, ut sunt latrocinia,Veneficia , homicidia, adulteria, & similia: attamen in illis, quae singularibus cujusq; civitatis moribus & statutis vctita, duriorem poenam & mulctam imponunt, si forte legatus offende-lit,secundum civilis legis rigorem, coerceri ille non debet. AD fert enim legatus,& secum adducit juris gentium leges & nor- iis mas, secundum quas examinari & puniri delicta ejus oporici. Alterius vero civitatis moribus minime tenetur. Nec illud adlegati legem & disiciplinam necessario convenit, quod in triviis canitur: - Sis Is Romae, Romano vivito more P. I27
Ius autem gentium naturalis rationis ductum viamque sequitur, ut quod omnes gentes naturali judicio & argumentatione tum intelligunt, tum approbant, aut reprobant, illud ex jure gentium judicetur, rectene, an secus actum. Unde Tullius: Consensio, in it, omnrumgentium lex naturaeputanda es . Sed rem
exemplis illustremus: Interdictum in oppidis quibusdam Ita- ως. r. secliae & alibi cst,gravissimae poenae sanctione,ne quis gladium iris i*3 publico gerat. Legatus,qui ex moribus suis acinacem & telum eo missus gerit, gladii serendi interdicto conveniri non potest. Ac Vide , quid fecerit Ardinandus Imperator : Sevcra ille prohibitione, aditum ad sylvulam quandam incaeduam, Vie- λλ' nensi aulae proximam, venationis & delectationis ergo instructam, interclusisse narratur, eratque gravior mulcta constituta in transgre retii Caesarei edicti Haerebat id temporis in aula Caesaris Polonorum legatus, Episcopus Gremensis, cujus ex familia rhedarii, ut fracto temoni reficiendo caederent arbOX rem,
172쪽
ior DE Iu RE, OFFIC. ET DIGNIT: rem, cum bipennibus sylvam irruunt , onustumq; ingenti robore currum reducunt. Conspexerat Imperator, indignantemque rem istam fercns,exlcmplo mittit,qui furtim caesς arboris Vectores constringerent, quos cum rhedarios Polonorum legati agnoscerent, legationis tutamini, impune res illa cessit, quod aliis fraudi fuisset. Non tamen haec co modo accipi ve-i y30 lim, quassi omnino prohiberi legatus, ne ingrediatur alterius 2 lucum & fundum, non pollit: potest ille certe ratione etiam αδεμνυ.e q. naturali. Ucrum illud ex co intelligatur, legatum sua ob de- - Τ M licta, nullis civilis &municipalis statuti sanctionibus,2d tan- tummodo i uris gentium dictamine teneri, & ex eo punien-I3i dum Ecte. Graviter aulcmj uris gentium violatur sanctimonia, si adversus legatum animadversiones graviores quam fas est, , Λι'' adhibeantur,aut, si in vi repellenda, ut Albericus loquitur,s.
pra,quam oporteat,enitamur.Caeterum Iud orum regis Herodis,
13a etsi caetera fere tyranni, in hoc tamen aequitatis jurisq; gentia servantioris exemplum, cruentam illam Amyntae aulam iniquitatis &juris gentium violati clare arguit. Quomodo vero3333 Arabum regis ad se missum legatum cum Qienni coena excepisset, Salomenq; , rorem suam, iisdem dapibus adhibuisset, non minorem hic in Arabe, quam Macedo ille in Persa, lasciviam regio conspectu & mcnsa indignam, moribusq;Judae rum intoleranda,animadvertit. Sensum enim, ut Vulgoajunt, Objecta movebant,in Salomen Arabs non solum oculis &nuistibus procacibus,sed & petulcis gestibus exardeseebat. At qua poena Satyrum libidinosum legatum istum rex amiebatZNul-33 lacerte alia,quam, ut re infecta,illico discedere juberetur.Sed is L. 7 neque haec leViS poena est adversus legatum, quae insignem in sesse notam habet, multoq; majorem, quam si aut advocatio- ne, aut foro, aut postulatione apud praesidis tribunal alicuit n. 36 terdicatur. Solebat etenim Imperator Hadrianus ea poena
173쪽
LEGATI , LIB. II. CAP. I. 163 mulctare eos qui gravissime ipsium offendissent,ut in patriam
remitteret,sibique illos nequaquam placere rescriberct. Quem- xjώ.tav.AM. admodum enim secundum illud Horatianum: Principibusplacuisse viris non ultima laus M. I3 7 Ita contrariis recte reciprocis, non ultimum opprobrium est,
non ibitina principi, ad quem missus es, displicere,sed etiam re
infecta ab eodem inhoneste dimitti . Nec alia poena affecti oratorcs Pontificii,qui ad Frideri cum I. imperatore Noribergam I38 missi erant,cum majestatem imperii contumeliossis verbis pro- οιν DifGI
sci nderen i, quam ut e vestigio discedere cogerentur. Sed neq;/ min graviore legatorum delicto,graviorem a Romanis poena usurpatam esse, illustri documento est, de ejecti Tarquinii legatis etsi cum exule & relegato nullu legationis jus, nisi quod hi in causa Tarquiniorum ab aliis etiam vicinis regibus intercestbribus missi fuisse videntur senatus Romani sententia. Quae vcro illa 3 Livius: Quanquam,inquit, visi sunt commisi Dst,ut hostium loco essent, jus tamen gentium valuit. At quid commiserant 3 Sub specie legationis, de bonis Tarquiniorum repetcndis susceptae,quod in occultis mandatis habebant, sedulo perficere laborabant, ut, corruptis nobilioris adolescentiae animis, & conspiratione contra rempubl. concitata, reges iterum clanculum in urbem noctu intromitterentur. Coniurati juvenes extemplo conjecti in vincula sunt, ac virgis &securi caesi: in legatos vero nihil acerbius constitutum, quam ut re insccta, imo vero sententia de bonis regiis rcddendis resti Dia, fuerint dimissi. Atqui hoc Romanae prudentiae exemplum contra fas gentium agcre illos docet, qui legatos ob conjurationes adversus imperium & principem deprehensas , & ob consiliorum pravorum molitiones,poena capitali,ex laesae majestatis capite, persequuntur. Quamvis enim legis civilis rigortum ad reipubl. tum ad principum, tanqua patriae parentum, X a salu- 1 o I I
174쪽
i6 DE JuRE, OFFIC. ET DIGNIT. salutem diligentillime custodiendam non solum rei tam atro-
. - cis actum&ctacitam, Verum etiam affectum&consilium ea-.ὸDit h. dem sevcritate jure dc merito persequatur: quemadmodum A Arcadius & Honorius rescripserunt. Legatus tamen, adversus iri, di . perςgrinum principem delinquendo,quem neque dominum i , ulla subjectione aut nexu obligatus agnoscit, majestatem ejus i. 3 Iaedere non intelligitur, atque propterca nequaquam illis legui . . bus judicari poterit,quar no nisi subjectos,quibus scriptae sunt,
iciaciat. Naturalis autem ratio, jusq; gentium, quo legati causa judicanda, illud omnino non admittit, ut affectus, suasus &i43 consilium siccieris proconsummato seclerc habeantur. Quae ι.evisat s.st..e cum ad hunc modum & gentium & Romanorum juri quam ip '. ρ - maximἡ consentanea & eam ob causam firmissima sint, nihil
omnino legatus noster comm Vebitur,duriore atq; iniquiore
ista sententia , quam superioribus annis, Cum quinquennio ante hic liber prima editione prodiissct, quidam suppressi nominis auctor, peculiari de huj us rei quaestione, edito tractatu, in contrariam, uti videtur,partem asseruit. Quomodo vero Quo ma)or legatis delinquendi occasio, liberiorque nocendi facultas atque Vis sit, eo graviore poena eundem coercendum esse Anonymus iste arbitratur, ita quidem, ut etiam malevola ejus voluntas habenis injectis extorqueatur. Prudens, quicquis est, quod nomen suum occultaverit, ne cum inVentore Perillo nominari, dignusq; praedicari possit, qui, quas legato fabricavit fidiculas ac equulaos, ipse princeps imbuat. Impru-dcns autem & plane ignarus ejus juris, quod ad legatum convenit. Sed.& hoc loco a nobis discessionem facere eruditissimus Philasbphus videtur, qui tamen in hac de legationibus
doctrina, non modo reliquas sententias, sed etiam omnia fere, exempla & verba nostra in epitomen revocata, secutus est: Pro-
. F i. ' babiles uidem eis, legati molitiones nullum unquamsecusem
175쪽
LEGATI , LIB. II. CAP. I. I 63tem habituras, ni erfidi alicujussubditi ministerio promoveantur, o ita interempar se reatus se parnarumst obligatio, ut quos par facinus coinquinat se aequat, eos par etiam poena con ringas coulcet. Nec obstat.quodde nullitate criminis in lasam majestatem Drchnerus
se alii implicant, quasi crimen majestatis non aliter possit comrahi, nsasu ecus imperia se ditioni, quod fac verumsit amen, ut idem auctor sanonymum intelligit) egregie diciti quod diversitas imperii
novatitur, societas eris inducit.Haec ille,cul us conclusionis ratio , quam falsis ab argumentis dependeat, quis tam coecus & scaevus animi, ut Gellii verbo utar qui non persigiciat i parem ille contendit reatum delinquentium legati & subditi csse,parem idcirco etiam debere utriusq; csse poenam. At illudnorta ita esse,pcrspicue hoc captis ostendimus. Gravius enim quod ThratissW- peccent, ob id gravior poena costatuerula in eos, uti Imperatores rescripserunt qui nostri iuris sunt,& nostra debet custodire mandata, &c. Deinde fundamentum iuris civilis in dubium Vocat, quod cortissimum nobisin eo est, quod laesae majestatis crimen in legatum,taliquam uulloiure subditum, cadere posc. sit. Quam quidem sentcntiam communem esse docet Clarus, in ' ργα
riis igitur istis argumentis neque enim ad legatum ulla ratione 's pertinent, quae de civili dignitate & priviIegiis aliorum adducuntur) tanquam ncbulis discussis, nostrisque vicissim rationi- maj.bus pensicula te examinatis,ne solum Romanorum exemplis, σquae, ita Onymus scriptor air,mirari potiuS,quam imitari pu-
blica suadeat utilitas,cum rara sint,& perpauca, niti Videamur, justismi me actum esse cum legato Hispanico in Anglia superioribus annis tcstatur Albericus, qui etsi contra regina caput, alb. b. θα. regniq; incolumitatem , dctectae conjurationis consilia cum aliis agitasse convinceretur, attamen nulla alia poena affectus est,quam dimissionis,reliquis vero consiliorum sociis,regni ci-X 3 vibus,
176쪽
166 DE Iu RE, OFFIC. ET DIGNIT. 1 6 vibus, maiestatis lege damnatis. Ita evasisse eandem ob causam flagitiosissimum illum Verrem e Lampsacenorum manibus 3 μ' Cicero scribit, cum ob vim virgini intentata, sublatum de medio hominem sceleratum oppidani Vellent, cives vero Roma-I47 ni, qui eo loco negociabantur, ne illud fieret legationis & titulo& iure opposito, intercederent, contendentes, legati no-I men gravius esse debere,quam hominis libidinosi injuria sit aestimanda, te vi usq; ob id peccatum sore, si homini impuro pepercissent, quam si legato non pepercissent, siquidem ultra conatum injuria non pervenistet. Hujus etiam rei in legam intui- tu accurate habito, cum Phileas Tarentinorum lcgatus ope acri .ι --.s consilio sito obsidum fugam adjuvisset, legato intra quinquetjυώ. s. dieculas urbe discedcre j usto, graviorem poena non imposuerunt. At in aliis contra majestate perpetrati criminis animad-Iso versio jure facta fuisset. Illud enim majestatis laesae articulis in-D Τ-ter alia continetur, ut si alicujus consilio obsides elabantur, is majestatis reus habeatur. Sed illi rigori legati suasus non subjacet, ut jam ante probatum, neq; attenditur hic civilis legis le-Is veritas, quae consulentem&dclinquentem paribus poenis a L. ficiendum esse existimat, cum inter consulentem,&exaltcrius
13a consilio delinquente, simplicis naturae consideratione, diversitas longissima constituatur, quam civilis legis severitas noria expendit. Vidit tamen differentiam Saturninus, qui aliorum αι si σή p rnalitiain suadendo j uvisse,non quidem scelus, sed instar scele- ris elle dicit. At res i psa & rei instar unum & idem non sunmatura,neq; simili rationc in naturae comparatione habentur. Ideoq; minimE iniquum est, ut quidem aliis videtur, illud Romanorum judicium, cum legati consilio elapsos obsides & reductos & virgis objurgatos saxi praecipitio iustulerint, suaλ- rem vero dimi scrint. Obsidum fugam jure gcntium punire poterant, quod in obsides erat, ut si clam clapsi essent,fidemqι datam
177쪽
LEGATI, LIB. II. CAP. I. Iis datam fefellissenr,tum non amplius obsides, quorum corpora I3 eodem modo,quo legatorum san cta crant. sed ut hostes viol, Dinus tores fidei ac foederis, in quos vita: necisq; potestas haberetur. Ibo Pignore enim pacis adcmpto, edus violatum videtur. Eamq; ob caulam obsidem Caeliam remissam esse Porsennae Livius is testatur. Verum legati consilium, quo obsides ad arripiendam i S fugam usi, puniri jure gentium non aliter, quam dimissione Q. poterat.Non igitur ex co relinquitur,quod tamen Alberico Vi- dii e L. . detur,ui,si obsides,quod fugerint,sidcinq; datam eluserint,re- is stracti ad poenas capitales fuerint, no minus legatus, qui opem& consilium fuge praebuit,eadem poena inlatatur. Legatorum enim dc obsidum jura diversissima sunt, neq; ulla parte conVeniunt, nisi quod juris gentium sccuritate gaudeant,&inViola- o .vslib.ε. biles aeque sint ac legati, quandiu obsides, hoc est, datae fidei i6o tanquam pignora & arrhae mancant. Quantum Vero ad caetera, captivorum, & in potestat cm hostium delapsorum similio- Imres, quam hominum liberorum habentur, cum nequc testari I 62
possint, sed fisco bona sua tanquam captivi relinquant. Sedi pH δμν quid de legatorum injuriis, quae ex affectu &consilio ad effcctum plane perductae, dicemus 3 Itidemne eorum dimissionen sola acquicscemus t Diximus jam antea, legatum jure suo da- IGImnari puniriq; posse,si ea crimina admiserit,quς iure gentium
puniantur.Jus enim legatorum in hoc reciprocu est,ut,quem - I
admodum ille, qui legatum pulsavit, iure gentium deditur, ita vicissim legatus, si injurias intulit iis,ad quos missius est, laesis in .pce nam dedatur. Atq; hoc j ure Fabium a Gallis postulatum ec Isi
se testatur Livius. quem etiam propterea quod contra jus gen Liv k- tium adversus Gallos, ad quos legati nomine missuserat, pugnasset, feciales dedcndum csse censuerunt. Quod si itaq; le. gatus principi, ad quem missus erit injuriam re ipsa manuque 166 violenta intulerit,ip facto in potestatem principis delapsus.
178쪽
163 DE Ju RE, OFFIC. ET D IGNI T. sccnndum jus gentium poterit plecti, imo vero otia obloenia injuriam actualem, ut inJCtorum scholis vulgo loquuntur, puniri. Nec tamen itidem, si liberius loquendo principem onscia depit , verborum illico easdem poenas reposci juris est. Et si enim improbanda corum licentia, qui sibi sub liberrare legationis quidvis, quod ira ac stomachus suggesserit, effutiendum arbitrantur, dum frenos linguae suae nimium laxant: contra fas tamen gentium agitur, si libertas oris acerbius quam fieri debet,vindicctur.Ncquc enim lubricum linguae placet legi civili, ncdum naturae &gentium juri ad poena tacite trahi. Quod humanissimi Imperatores ciun perpendistent, neq; ratione ita ,habcndam csse corum voluerunt, qui maledicta adversus sese temere jecissent. Praedicanda itaq; summopere Romanorum magnanimitas, qui ut liberrima non ilum voco, sed etiam faeta nonnunquam in legationibus suis utebantur: ita vicissi aliorum liberiores orationes & postulata aequo animo excipiebant. Quorsum enim securitas legationum juris gentium praesidiis munita spectat, nisi eo, u i libere, quicquid e re fideq; tua sit, proferre possis 3 Perplacet illud quod olim auditum est, in rcpubl. libcra, non solum animos & sententias, sed etiam v ccs liberas esse debere. Id vero multo magis libertati legati num concedendum. Admirationem moderationis suae prudentiaeqssingularis meruerunt apud omnes Veneti, quod caduceatoris Gallici libertatem, injustitiae scse accusantis,multaque, quae tanti senatus auribus intoleranda osse videbantur, injuriose exprobrantis, aequo animo non tum tulerint, sed etiam muneribus honoratum splendide dimiserint. Apud cos dem Didactis Mendo Ea, Hispani orator, quam libere atq; adeo inepte verba laccrit, ex oratione illius apud mar scvicium intelligitur, cui tamen illud staudi fore Vcncti noluerunt. Ho
rum itaque exemplis j udicanda haec res potius erit, quam ill
179쪽
LEGATI, LIB. II. CAP. I. I 6orum barbarorum moribus, qui liberioribus verbis Verbera, ac
crudelissimas caedes reposuerunt. Centum legatΟS Tartaro - 1 rrum princeps ad Stephanum malachiae praefectu, filii sui, qui
bello captus erat reposcendi causa clim misisset, liberiore oratione , minas ignis & ferri brevi subsecuturi, ni captus redderetur, terroris injiciendi gratia,fulminates,prster unu alachus omnes crudeliter enecavit, quem auribus &naribus mutila tum , cladis ut nuncius esse posset,remisit. Inauditae tyrannidis&saevitiae factum, omniumq; gentiu cxecratione &odio perpetuo dignum i Nec vero non contra j us & fas gentium age - 1 gbat Antonius,cum Augusti legatum,quod liberius cum Cico- Plus in Ast. patra locutus esset, caedi loris den udatu j uberet. Legatus quidem in eo imprudens, quod non praeviderit, quo stibi cum homine res esset, cum eo nimirum,qui jura divina humana , te- 79ste Cicerone, susq; deq; habcret: Antonii autem ista saevitia di lip.ris ultricibus legationum excepta. Bodinus in hoc exemplo si- I8obi ipse contrarius,qui non immerito illud factum esse affirma- δεδώλs. re audet. Cui merito opponimus illam legatorii Rhodiorum si ψ pulcherrimam & vere prudentem orationem , qui his Verbis Uv. s. Romanos allocuti: Superbiam, inquiunt,verborum iracundi odo Igirunt, prudentes irrident, ut sinferioris adversu uperiorem eis, capitali poena nemo unquam dignam judicavit: etiam Deos aliqui ve bifferocibin increpant, nec tamen ob id quenqua fulmine ictum audi inmus. Magno itaq;&excelBanimo prςditos cos esse dicimus, qui libertatem dicendi in legatorum orationibus, si vera sunt, quae incruntur, non inique tolerare, sin falsa, contemnere, &aspernari didicerunt. Contra vero fracti & abj ccti, qui Verit tem odio & vindicta prosequuntur. Merito itaque Plutarchus 18 adegenerem & minime regium animu appellatAntiochi, quod Pia ' MAE Zenocratis Atheniensium diserti legati vere & libere disseren-Y leIa
180쪽
1 o DE Ju RE, OFFIC. ET DIGNIT. leratissimi, qui Tuccae Illyriorum reginae imman e facinus imitantur, scelusq; sceleri conj ungunt. Quod vero illud 3 Romanorum legatis sociorum nomine de injuriis, quas Illyrii terra mariq; finitimis inferrent, apud ipsem expostulantibus: Dalmra , inquit, operam, ne Romani causam querendi de ullis injuriis adversῖs Istyrios iustam haberent: caeterum inierdicere suis subditis, ncquempossint e mara habere sucum, venentur Piraticae enim emercentas2issubditispotestatemfecerat) nunquam regiae consuetudinis fuisse, ne unquam prohibituram. Ad quae natu minimus lega-I3 torum: At nobis,inquit, Romanis, acta cometudo eis, quam tua opponemus et sociorum iturias privatim illatas publice ulcisci sumus, imuriam passis Fuccurrere: dabimus itas ct nos operam, iisjuvantibus , ut regiam istam tuam consuetudinem nosra tollamus. Infremuit impotens animi mulier, odioq; in ultione reposito, man- 1gue davit suis, ut legatos a se bona gratia dimissos, in itinere agreLPol b.M.1. s,adolescentem jugularent. Liberum erat quidem verbum , Ι 86 sed tamen nullius contumeliar,neque ejus Vocis, quae per jugm . . I tum auctoris ire meruisset.At illa fraudulentae mulieris imm Vt, ii, nitas exitiocum ipsi,tum universis populo cessit. Et certe no video, quae j usta causa esse possit, cur liberioris verbi gratia c. 138 di legatus jure queat. Verba cnim verbis, non Verbis Verbera reponenda. Id quod rex Philippus adversus Romanorum lcgatum observavit.Cum enim liberius & audacius,quam vide-λ 3 9 batur con venire, orator regem interrogasset: Num Abdent tiabi intulerunt arma Z Macedo liberum verbum verbo liberiore compensans: AEtas, inquit, c orma, se Romanum nomentefero-λ9Q ciorem faciunt. Laudant hanc talionem jura, & celebre de eois, , - , is Barioli Verbum est: Muste interroganti sulie restondendum M.quitesδειρά. Contra vero fatui & tyranni, qui crudelitatem fortitudinem J9i csse putant, quiquegladiollent ferro veritatem
2 ad libertatemq; dictorum vindicare. Ex illorum numero aeterna