장음표시 사용
31쪽
18. δ λο τα) X ae a m y y Σ- Σα25. τινος κατα τινος) T reta Moe Lia dira rea y y 1 amma a m item 26. His loeia fere omnibus ae curate examinatis diversitatem esse utrius- quo versionis facile concedetur. Si vero quis ceteram in utraque summam spectans similitudinem animum adverterit praesertim ad terminos philosophicos, quos cunctos sere videbit eadem ratione redditos, vix po-
in Reliquam versionum differentiam et ipsam quaere Rupra in conspectu Grae- earum Isetionum.
32쪽
terit sibi temperaro, quin necessitudinis inter utramque aliquod vestigium sibi videatur invenisso. Et ego quidem ad hunc modum singula cauto perpendens, cum versionem y y constet antiquissimam esse, in Graecis vero lectionibus ambas consentire supra demonstraverim, in hane potissimum sententiam trahor, ut versionem X ad versionis y exemplar alogico nescio quo consectam esse dicam. Quae sententia veri etiam
similior fit, quod. cum terminus Graecus λογος et 16 b 1 et 17 a11 apud y per-- oratio' ut saepe; contra apud x, et id quidem accuratius, per re iacio, , se definitio' Arabico redditus legatur, quisquis posteriori loco octie Lia, posuit, hoc videtur Probi commentario i vel doctus vel saltem adductus secisse. Ceterum hoc velim animadvertas, particulas μὲν ουν, apud X per 1. - reddi solitas, apud y verbis in transferri. st 3. Versionis libri do interpretatione exemplum Parisinum cod. I 61 sol. 27 sqq. eandem versionem atque x praebere certum duco, quoniam, si qua in capite secundo, cuius collationem Hartvigio Dύrenbourg debeo, a nostro exemplo discedit, id solam orthographiam spectat. Videlicet :16 a 21. ωσπερ εν τω λογε) X μ' -- --. u male Om .ra οὐ μην Ουὀ' X reici e rect , u iam sex recto male 24. ἐν τοῖι πεπλεγμένοι e) X-, u e rimaraci recte addit .m, cf. 21. 25. εν τῶ ἐπακτροκέλm) x xaci m I I Q rvi me u reta reaae di a 28. ωτιν x taeoci re u Moeἀλλ οταν γένη ra συμεολον) x om, sed y y pr ut v mctoe
33쪽
Nos vero postquam ex Ernesti Renan libro cortiores facti sumus, libri perihermenias Syriacum exemplum quod in bibliotheca Vaticana servatur cum Ρarisino convenire, fidem habentes Assemanio i contendenti Vaticanae libri de interpretationo versionis auctorem fuisse Iacobum Edessenum, creduli quondam adducti eramus ut etiam versionem Pari- sinam eandemquo nostram x in Iacobo vindicaremus. A qua nos spe, scriptorem huius versionis x) inventum esso cautior consideratio do integro instituta deiecit. Namque quam affert l. l. Assemanius librarii adnotationem ea ad finem tantum categoriarum legitur sic: δμι MI θη sax rum . Qui I ir ra a. max. . - re Δα exra , . Explicitae categoriae Aristotelis. Versus iliberi autem a R. Iacobo metropolita Edessae urbis. Ac ne potest quidem versio libri perihermenias, quae sequitur deinceps , consecta esse ab eodem Iacobo, siquidem quas modo laudavi categoriarum translator fuit. Incipit enim earum versio ita:
34쪽
Adparet igitur torminum λογον Syriaco datum esse per e Adme , cum significet 'notionem' vel 'definitionem'. Vorum enim vero apud auctorem versionis et x et u et Vaticanae ipsius do interpretatione, quas intur sese videbamus consentire, vocis λαγος vertendae per Syriacum Vel --me . . , constan8 usus est, cum idem atque ρῆμα valeat. Ergo quia versio Vaticana ita exordiens, i nia, HI si xl MMem ra-cim mu --u - Γυωτον δει ΘωΘαι τί ονομα καὶ τι ρῆμα per verbum ρῆμα exprimit, per idem pes, o verbum λογος exprimere non potuit . Itaque iam hinc utriusque versionis auctorem diversum esse perspicitur. ς 4. Versio Georgii Arabum episcopi litera m signata et lectionibus Graecis vertendique ratione a praecedentibus omnibus prorsus discedit. De diversa vertendi methodo haec maximo animadvertenda sunt: diverso modo terminos reddit, Pro die mmeam γάρος et ορ π ubique redi u ; pro res et x ρῆμαὶ ubique
diverse etiam coniunctiones particulasque Graecas,
. pluraquo simili exemplorum denique, quae quibusdam locis Aristoteles ad rem declarandam praebet, somam plerumque Graecam recepit, cum x ceterique nova Syrorum ingeniis adaptata exempla in genuinorum locum suppeditent,
1ὶ Cod. i58 sol. 67. - ' cs. glossarium S. V.
35쪽
ς 5. Iam igitur, postquam nobis videmur satis demonstrasSE: Primo, codices et Berotinensem x et Parisinum v et Vaticanum 158 eandem Praebere Versionem; deinde, eam ipsam, quamvis ab antiquissima saeculi medii quinti y y cuius fragmenta in Probi commentario exstant, diversam, nihilominus ab anonymo aliquo logico ad huius exemplar editam esse, atque lectione Graeca ab ea non differentem etiam ad Graecumtextum restituendum idem atque y y valere; tertio denique, Georgianam septimi vel octavi saeculi versionem et locum a ceteris Reparatum et singularem obtinere dignitatem: iam iam licet nos quasi ἰχνοπαινεῖν quantamlibet utilitatem SIriacae versiones possint ad Aristotelis libros emendandos afferre. ἶ 6. De versionum Syriacarum utilitato pauca tantum nobis videntur dicenda esse, quoniam, si quis quam instituimus codi eum occidentalium cum illis collationem diligentius examinaverit, eum speramus in vertendi Syrorum ratione accurati vix osse quidquam desideraturum. Neque vero fieri potest ut fidem Aramaeam describat verius quisquam Paulo Antonio de Lagardo , qui in tot versionibus Syria is ne unam quidem se Scire dicat, Cuius auctor verbum aut addere scriptori Graeco aut detrahere
ab eo sibi permiseriti Liquo quanta posset certitudino e lectione Syraelici Graeca, idem demonstravit in commentatione, quam scripsit de novo testamento ad versionum orientalium fidem edendo . Itaque illud tantum sumus monituri, no quis ex Arabicae linguae indole pristinam Semitici sermonis proprietatem minus abicienti salsam aliquam de Syriaca concipiat suspicionem. Ubi ubi enim Arabibus deesse iacultatem libros Graecos ad verbum magis vertendi, e Zenkeri
Iὶ In commentatione de geoponiton versione Syriaea p. 3 4 Lipsiae 1855 es Gesarum. AbhandL 120 sqq. - 2ὶ Berol. 1857 p. 7 sqq. cf. Gesarum. Abhandi. 85 sqq. M In commentatione de Aristoti librori ordine et auctoritate BeroL 18M p. 141
36쪽
nusquam est, qui ros sua desciat lingua. Quod i igitur ipse genker l. l. p. 8 sqq) e dicendi quodam genere Graeco a translatoribus Arabibus
recepto contendit, Honainum Isaaei filium non e Syriaco sed continuo ex archetypo Graeco vertisse, tali quidem demonstrandi ratione sallitur. Animadvertero enim debebat, est quam Syrorum esse vertendi consuetudinem p. 12 recte intellexit, reselli argumenta, quae e dictionibus Arabum graecissantibus antea petierat. Etenim quam apud Syros usitatae sint eaedem, vel levis modo speciminis quod dabimus versionis Arabicae cum
Syriaca comparatio gat demonstrabit. Do dignitato autem eritica eodicum Graecorum quibus usi sunt translatores lateri nos oportet, codicem qui versionibus y x u subiectus erat, utpote saeculo medio quinto antiquiorem optimas saepenumero
lectiones praebere, ita quidem ut cum nullo codicum occidentalium vel plane vel modo pro praecipua parto consentiat, sed promiscuo et A et B nonnumquam C saepissimo autem n suffragetur, ubi singuli inter sede vera decertant lectione, interdum etiam codicum s et e lectionis antiquitatem prodat remotiorem. Itaque ne codicis B quidem auctoritatem eodici A praeseri, immo vero hunc videtur magis commendare. Praeterea non raro fit ut lectionum, quae sunt apud Boethium Ammonium Ioannem Philoponum in veteribus quoque editionibus diversae, praestantiam de- sendat. Proba igitur quamquam non parce suppeditat codex ille, superatur tamen altero, quo usus est Georgius Arabum episcopus circa saeeulum iniens octavum. Nam ut in Probo quique eius vestigia presserunt translatoribus superiorem antiquitatem rude quoddam nequo exercitatum Vertendi genus indicat, ita eum politior sane exstitit etiam in vertendo is, quem iam Lagardius i agnovit hominem maxime et acutum et eircumspeetum, tum vero idem, ut videtur, codicem quoque emendatiorem nanctus. Etenim quas in prima parte libri perihermenias adnotavimus lectiones Georgianas, eae nobis quidem magis videntur constituere contextum talem, qualem egregia et Bekkeri et Wallati consideratio restituit. Qua in re est, quod valde laetemur Georgii totius organiversione ad nostra tempora selieiter servata.
Quae eum ita sint, illud tamen no exspectare quidem licet, sore ut nova quaedam organi species duobus illis codicibus Graecis instauretur. Praeterquam enim quod optima quaeque adfirmare solent tantum absunt
37쪽
ut inaudita eademque gravioris momenti tradant, ut quae lectiones aut codicibus occidentalibus aut eommentatoribus neoplatonicis plane ignotae sint, eas ne ipsi quidem proponero videantur. Iam haoc de eodicibus illis in universum disputavisse satis habemus. Singula si quis desideret suis locis quaerito. g 7. Codicum Syrorum brevis recensus. Cod. Berolin. a P ter- manno allatus no. 9 a. Graecorum 157I, Christi 125ὁ manu Nestoriana geri plus est. V. s. 36 et II 2η exur. Versionis x f. 112 usque ad s.
123 ) laeunae quaedam apertaque menda scriptoris incuriae non archetypo tribuenda, eiusdem cod. versione y g supplentur et emendantur, ut ubique monebamus. Tametsi autem perpetua collatione eod. v Parisini, qui manu Abrahami Echellensis Romae exaratus Ern. quidem Ren an videtur e Vaticano profluxisse, lectio versionis x etiam certior redditur,
nos tamen oportebat contentos esse cap. II comparatione. - Probi anicomm. pars y a circiter s. Im usque 141 - 129 oecupat. Eiusdem commentarii cod. y secundum Renan, Iourn. astat. 1852, 19 p. 3l0 non inui de imi saec., secundum mi OL initio mutilus cap. III incipit. Qui ubi differt ab y, quamvis antiquior, lectiones tamen deteriores pr, un1 excepist ad 17 32 ubi pro λ e . s A. o. I A . prius Om.
Differt etiam orthographia in vocibus Graecis α scribens et pro Masere ubique ovit . - Cod. π secundum Renan. l. l. p. 324septimi, secundum Wright. octavi certo non nono serioris saec. Glossae quas pr in margine e Probi sero commentario fluxere. Nec utitur tot verborum compendiis quot x y g nee tam eonstans in scriptione plena quam γ', tamen inri 6 e scribit