장음표시 사용
271쪽
mini di d0minica annitis solennitatibus sit colubrandum istis org temp0ribus Hermes d0ctor fido et scripturarum effulsit inter nos et licet 0s idem Pascha praedicta di celebremius, quia tamen quidam inde dubitarunt, ad 0rroborandas animas 0rum eidem Horma angultis D0mini in habitu past0ris apparuit et praecepit ei, ut Pascha diu d0minica ab mnibus celebraretur. etiam ad orientales atres antiquissim0 Hermae a8toris alictorita pervenit Cletnen Alexandrinus, cuius tr0matum textum nobis OnSerVatum Hermae verbis Vis. V. p. 35, 4 5 inciper Guil. Dindorsus primus animad- Vertit, ea quae angelus poenitentia Mand XI p. 68 4 Hermae dixit
laudavit Strom. I, 17, 5 p. 369ὶ, quae Vis III, 4 p. 18, 14- 16 leguntur, divinitus Horma dicta existimavit Str0m. I, 29, 18 p. 426ὶ ita fere Clemens Alexandrinus etiam tr0m II, 1, 3 p. 430 cf. Vis III, 3 p. 17 8. in Str0m II, 9, 3 p. 452 cf. Sim. IX, 15 p. 29, 19 sq.). II, 12, 55 13 56. 57. p. 58 Sq. cf. Vis III, 8 p. 23 8 - 17. Mand. VII. p. 54, 12 p. 55, 6. Maiad. IV, 2 3Ρ. 42 19 p. 43 9 p. 43, 19- p. 44, 173. IV, 9 76 p. 596 cf. Vis. IV, 2 p. 32, 10 42). VI, 6, 46 p. 764 cf. Sim. IX, 16 p. 131, 4-7j. VI. 15, 131 p. 806 cf. Vis V, 1 p. 9, 1 - 43.
Origenes ipse Herma Pastorem valde aestumavit et, quamvis a n0nnullis iam contomptum, inter libr0 divinitus inspirat0s recensuit. Comm. in epi ad R0m XVI, 14 Opp. IV, 683 Adamantius n0tavit, Hermam ab apost0l Salutatum auct0rem ast0ris videri:, Salutate Asyncriti m Phlegontem, Hermen, Patrobari, Herman et qui cum eis Sunt fratres de istis simplex est salutati0, nec aliquid eis insigne laudis adiungitur puto tamen quod Hermas iste sit scriptor libolli illius qui Past0 appellatur qua scriptura valde mihi utilis vid0tur et tit puto divinitus inspirata qu0 vero nihil is laudis adscripsit, illa, opin0r, est cau8a, quia videtur, sicut scriptura illa declarat, in post multa peccata ad poenitentiam fuisse conversus et de nec pprobrium ei aliqu0d adscripsit. didicerat enim a scriptura n0n improperare h0mini c0nvertenti Se a peccato. neque laudis aliquid tribuit, quia adhuc positus erat Sub angel 90 enitentiae, qu temp0re portuno Christ rursus deberet offerri. Singul0s astoris l0cos Orig0nes saepissim laudavit de princ I 3, 3. II,
1, 5. Opp. I, 1. 69 cf. Manil. I. p. 35, 15 sq.), ib. I, 2, 4, opp. I, 140 ci Mand VI, 2 p. 51, 12 sq.). b. IV, 11, opp. I, 1684q. δὶα τοῖτο μεὶς
δlηγουμεΘα es. Vis V, 4 p. 12 6 - 12). 0m. VIII in Num. Opp. II, 294: in illo libellotast0ris, si cui tamqn libollus ill recipiundus videtur ei Sim. VI, p. 7, 4-73. Hom. XIII, 3 in Eg0 h. Opp. III, 404 cf. Sim. IX, 2 p. 114, 7 8. c. 1 p. 28, 23 sq.) in suam, opp. m. 439 ubi fastoris libro laudat additur: τ αλλο η τ' ἐκ πολλῶν υμφωμέαν κα ενότητα σημαίνει - γραφή ei Vis m, 2 p. 15, 20. 21. Sim. IX, 9. 13. p. 123 1 - 3 127, 1.2j. Tom in Matth. XIV, 21, opp. III, 44 ε δε χρὴ τολμήσαντα καὶ πό τινος φερομένης με ε τὶ εκκλησία Var. l. ἐν ταlς ἐκκλησίαις γραφῆς, ου παραπαο δε μολογουμένης ξενα Θεέας το πρῶτον παραμυθήσασΘαι, ληφθείη Τ cf. Vis. I, 1 p. 4 4. c. 2 p. 5, 17. 6, 18 19. II, 1 p. 8, 8. e. 3 p. 10, 25 q. III, 1. 2 p. 13, 16 20. c. 2 p. 14, 23 8 1. II, 8 p. 24, 22. Mand. III. s. 39, 12 q. Manil. IV, p. 43 8 Sq. e. 4 . 4b, 7 sq. Sim. VII p. 98, 29.
272쪽
XII PROLEGO MENA.αν - του Ποεμένος κτλ. cf. Sim. VIII, 3 p. 104, 3 53 in Matth. XXIV, 32, opp. III 872 sic et in aliqua parabola refertur Pastoris, si cui placuat otiam illum legere librum cs. Sim. III. p. 82, 18 sq.) in Matth. XXIV, 2, ΡΡ. III, 877 cf. Mand XII, 5 p. 76 11 - 15ὶ. 0m XXXV in Luci, opp. III, 973 cf. and VI, 2 p. 51, 15 sq.). 0m. I, 18 in Joan. Opp. IV, 19 cf. Vis. I, 1 p. 4 12 Mand. I, p. 35, 15 Sq.).t0 tantique sunt astoris testses antiquissimi, e quibus 80lus Tertullianus in Montanistarum castra transgressus Hermae librum plane damnavit, ceteri magni aestimaverunt ut qu0dam m0d inter Novi Testamenti libros can0nic0s receperunt etiam in fragmento Muratoriano, ubi n0n ap0stolico, sed eriori cuidam Hermae, ii piscopi fratri, Pastoris liber tribuitur, privata lectio conceditur, neque s0ud0- Tertullianus, qui idem retulit, revelationem angelicam negavit ceteri omnes Hermae Pastorem Sacra scripturae canoni aut inseruerunt aut pr0xime adiunXerunt. Eusebius Caesariensi9, qui canonis christiani fines iam accuratius de- Scribere studuit, Hermae astorem inter αντιλεγόμενα recensuit. E.
λα τω Παύλου πράξεων - γραφή, ο τε λεγόμενος Ποzμὴ, καὶ - ἀπο- Πάλυψὶς Πέτρου καὶ προς τούτοtς φερομένη Βαρνάβα πl6τολὴ κω τῶν
TV του Ποιμένος γραφήν, λέγων Ιαλῶς οὐκ εν ῆ γραφῆ , λέγουσα
μεν Μωf6έως Gen. I, 1 Ἐν αρχὴ ποέησεν ὁ Θεος τον ούρανον καὶ την γῆν. δια δε τῆς φελεμωτάτης βέβλου του Ποεμένος Πρῶτον πάντων δ hoc Eus obii tostimonium codici ipsisensi praemissum est, Longeri
praefat. p. IX. - καὶ καταρτόσα om SoliW0glor, sed Jhaec vocabula omnes codices
exhibere assoruit ollius Thool. Quarta is chris 1860. I. p. 242 et recepit
273쪽
HERMAE PASTORIS USUS ET AUCTORITAS. XIII πίστευσον τλ. cf. Mand I p. 35, 15 sq.). de decretis Nicaena Syn0dic Opp. I, 211 cf. Mand. IX. p. 62 6. J. b. c. 18, opp. I, 223 q. 0-
μνῆμ' ἀλλα αἱρετzκῶν ἐστε ἐπένοtα, γραφόντων μεν, τε ΘέλOU4ιV, αυτὰ, αμιῆομένω δε καὶ προστιθέντων αδτοῖς χρόνους, ν Δ παλαιὰ προφέροντες πρόφασι εχωσιν παταν ἐκ τούτων τους κεραέους. Hermae ast0rem Alexandria omnino magni aestimatum esse etiam
Didymus testatur in catena in J0b. VIII, 17 cf. Vis III, 2 p. 15, 20. l). in occidente Athanasii iudicium sire verbo tenus repetiit Rumit Aquileiensis in expositione in symbolum ap0stolicum c. XXXVIII: Sciendum tamen est, quod et alii libri sunt, qui 110 canonici, sed ecclesiastici a maioribus appellati sunt ut est Sapientia Salomonis et alia Sapientia quae dicitur filii Syrach, qui liber apud Latin0s hoc ipso generali vocabulo Ecclesiasticus appellatur, qu vocabulo n0 auctor libelli, sed scriptura qualita cognominata est eiusdem ordinis est libellus Tobia et udith et Maccabaeorum libri in Novo vero estamento libellus, qui dicitur astoris sive Hermatis, et ' qui appellatur Duae viae vel Judicium otri. ibi sitiam Philustritis Brixiensis
Hermae astore usus est, L quae ad Mand I p. 36 notata Sunt. nihil minus in ipso occidente, fortasse propter Arianorum USum, Hermae Pastorem ex usu ecclesiastico sensim excidisse testatur Hieronymu de vir
illustr. c. 10 opp. II, 846 Sq. d. Vallars.): Herman, cuius poStolus Paulus ad R0manos XVI, 14 scribens meminit: Salutat Asyncritum, Phlegonta, Her- man, atr0bam, Hermen, et qui cum eis fratre Sunt, SSerunt auctorem esse libri, qui appellatur ast0 et apud itasdam Graeciae ecclesia iam sublice legitur revera utilis liber, multique de eo scriptorum Veterum usurpavere testimonia, sed apud Latinos sene ignotus est. idem in r0l0go in totus hi locus in codicis Lipsiensis scholio ad marginem Vis III. scriptus est, Longeri praefat. P. X. y ita Crediterus l. l. P. 273.
274쪽
XIV PROLEGΟΜΕΝΑ.galeat in libr0 Regg. Opp. IX, 458 sq.): igitur Sapientia, qua vulgo Salomonis inscribitur, ut usu filii Sirach libur et Judith t Tobias et ast0r non sunt in canone. ipse quidem Hier0nymu C0mni in se lib. I. c. 7, v. 9 Opp. VI, 5in se unde et in libro ast0ris si cui tamen placui illius r0cipere lecti0num Horma videtur Ecclesia etc. cf. Vi8. I, 2 p. 5, 21 sq.III, 10 p. 26, 19 sq. V, 2 p. 31 11 sq.). Sed iam inter apocryphos libros
Hermae ast0 recensetur in C0mm in Abacuc lib. I. c. 1, 14 Opp. VI, 604 sq.): ex quo liber ille ap0cryphus Stultitia condumnandus est, in quo Scriptum est, quemdam angelum n0mine Tyri praeesse reptilibus cf. Herm.Past Vis. IV, 2 p. 32, 2 sq.), et in hanc similitudinem piscibus quoque et arboribus et ostiis universis propri0s in custodiam angelos assignatos cf. Clem. Rec0gn. I, 45) in occidonte Herma auctoritatem iam paene evanuisse, etiam inde c0gΠ0Scimus, qu0d Ioanni Cassiano C0llat. VIII, 17. XIII, 12 Hermae Mand. VI, 2 p. 51, 12 sq. laudanti Pr0sper Aquitanus c0ntra collat0rem c. XXX)haec respondit: post illud autem nullius auct0ritatis testimonium, quod disputationi sua de libello astoris inseruit tc. Gelasii secretum de libris recipiendis et n0n recipiendis . VI, 18 Pastorsem ita damnavit se Liber qui appellatur ast0ris ap0cryphus. eris imperfecti in Matth. IX, 28 3
quidem auct0 Hermae astore usus est: similit0 propter gratias duodecim qua in persoua du0decim virginum exponit angelus in Pastore, si tamen placet illa scriptura omnibus Christianis, inveniuntur du0decim esse tribus ut puta, omne animae, in quibus prae ceteris virtutibus praecellit virtus veritatis, una est tribus. cf. Sim. IX, 15 p. 28, 23 sq). sed hic libor Arianismum quodam modo redolet suspectaeque est orthodoxiae. etiam in orientali ecclesia Pastoris auct0ritas sensim delapsa est frequentoni adhuc huius libri usum docentiseudo-Αthanasii Praecepta ad Anti0chumo Antiochi alaestinensis 0miliae v. supra p. VIII, 0t. . in etiam Maximus Confessor sec. H. Hermae librum laudavit ) τελεσzουργέαν δεαγγέλων λέγεr, Δ ἐπὶ του Σύανrηλ κα του αγγέλου του ερμηνεύσαντος αυτό, καὶ περὶ του πο*ένος το Ἐρμῶν τελεlώσαντος , ῶς κά ἀνέγνωμεν
αἱ Ζωην ἀγγελzκ' ἐπιτηδεύουσαt. ἴτω καὶ ε τω Πο1μέν ἀνέγνωμεν cf. Mand. VI, 2 p. 51, 12 sq.). etiam sec. X exeunte Niceta Serr0 in Greg0r Nagiang. orat. XL circa finemq) ast0ris Mand. . p. 35, 15 q. Iaudavit. 0 stichometria Nicephori, qui mortuus est a. 828 p. Chr. iam inter Novi Testamenti apocrypha recensuit υνατέου, Πολυκάρπου, Ποφένος
ceterum Hermae astor, quamvis inter libros apocryphos reiectus, ab orientalibus et occidentalibus Christianis legebatur. Joannes quidem Sarisbe-λ in Crod nori libro Zur Goschichi dos anon p. 17. Hom. XXXVIII p. XLI app011d. ad Tom. VI Joannis ChrySostomi
' in scholiis in Dionysii Areopagita st divinis nominibus librum, cf.Dionysii reopagita opera sed Petrus Laus selius et Balth. Ordorius, Tom. IL d. II Lutot. aris. 1644 p. 129. 3 Grogorii ag opora ost Colon. 1690. II, 1087. cf. Addenda set corrigenda.= in Cred nori l. l. p. 45, in ius dum historia canonis Novi Testam.
275쪽
PASTORIS ORIGO, DOCTRINA ET INDOLES.riensis epi CLXXI ad 0 qua Hidr0nymus in prologo galeat iudicavit haec n0tavit: ille autem qui astor inscribitur sc liber an alicubi sit nesci0 sed
certum est qrio Histronymus et Beda illum vidisse et legisse se testantur. sed vetus illa versi latina, quam iam versus illi scripturarum Sacrarum cs. Supra p. X testari videntur, tot 0dicibus propagabatur alteram latinam versionem codex ille alatinus conservavit in oriente autem ethi0pia propriam Versionem, m0ntium th et Sinai 0nasteria is Sum graecum textum
III. DE HERMAE PASTORIS ORIGINE, DOCTRINA ET INDOLE.
Hermam ad ap0st0l0rum aetatem p 0rtin0re illumque esse antiquissimae ecclesiae Romanae virum, cui aulus in epi ad R0man0s XVI, 14 salut0m nuntiavit, ipse ast0ris liber indigitavit, si quidum Clementem Romanum, cuius c0aetaneus Hermas supponitur Vis II, 4 p. 12, 7 sq.), cum Rec0gniti0nibus et H0miliis, qua sub illius n0mine feruntur, iam apostol0rum aetate vixisse Statuit tanta autem libri antiquitas falso indigitatur, quamquam ap08t0li illi, episcopi, 0ct0res et diac0ni, sempiterna conc0rdia coniuncti, non OmneSm0rtui dicuntur Vis III, 5 p. 18, 25 sq.), tamen alibi apostoli iam inter mortuos recensentur Sim. IX, 4 p. 116 5. c. 1 p. 29, 23 Sq. c. 16 p. 130, 23 Sq.), eri0remque aetatum t0tus liber ipse pr0dit itaque is de aethiopico interprete ipsum Paulum astoris auctorem declarante v supra p. VII. not. 7 taceam 0 omnes scriptore antiqui rigenem secuti Hormam ap0stolicum Past0rem scripsisse existimaverunt cf. Supra p. X sq). iam Irenaei coaetaneus ille, cuius est fragmentum Muratorianum, Pseudo-Tertullianus, liber p0ntificalis, Pseud0-Ρius, alii seri0rem qu0mdam Hermam fratreii urbis Romae epiSc090, i. e. anni 139 155 . Chr. y Pastorem scripsisse tradiderunt qui si aetatem recte tradiderunt, tamen valde dubit0, ipsius episc0pi Romani fratrem episcopum et presbyteros ecclesia tam acerbe vituperasse et castigasse 'i I. Llum, qui Pastorem composuit, Iudai8mum christianum, quamvis iam valde mitigatum, defendisse c0nstat 3 id quod patres orthodoxi n0n animadverterunt, totius libri suavitat et clarissimis praeceptis delectati unicum Deum unicam fidei materiam Hormas and I p. 35, 15 Sq. plane eodem modo praedicavit, quo Seud0-Clemens Recogit. I, T. 35. 0m. II, 12) pr0pter s0lam huius Dei ignorantiam gentiles combustum iri docemur Sim. IV. p. 83, 22 - 24 unici Dei filium Hermas agnovit, Sed eadem rati0ne, qua etiam acerrimi Judaismi christiani pr0pugnatores uni De Spiritum sanctum ad- in Ad Act XII, 15 si quod unusquisquo nostrum hab0at angulum, o in libro Pastoris ot multis sanctae scripturaselocis invenitur cf. Mand VI, 2 p. bi,12 Sq.).otiam alafridus Strabo Vision. 0ttini v 675 librum Pastoris laudavit. y cf. R. A. Lipsi perdoctum librum Zur uellentiriti des Epiphanios, Vindobon 186 p. 60 not. y cf. Vis HI, 9 p. 25, 21 sq. Sim. IX, 26 p. 37, 24 sq. c. 31 p. 34 4 Sq.ε cf. qua hac de sciam disserui Apostol. liter . 16 sq. Z0its christi. WisS. Theologie 1858. H. p. 23 sq. ut quae ipsius bono addidit in commentatione sua dormirto us Hermas uia de Montanismus in Rom, Zeitschr. f. Wiss Theologi 1865 I p. 26 sq.
276쪽
XVI PROLEGOMENA . iungebant ita Hermas Sim. , 5 p. 89 15. IX, 1 p. 112, 18 Spiritum sanctum Dei filium proprium praedicavit hic filius Dei Sim. IX, 12 p. 25,
11 sq. antiqui0 dicitur omni creatura, quem pater ipse de sua creatura consuluit eiusdem nomen immensum est totumque mundum Sustentat Sim. X,
1 p. 28, 14. 153. hic est filius Dei unigenitus sed Hermas etiam alium Dei filium inducere videtur, angelum sex clarissimis angelis clari0rem Sim. IX, 12 p. 126, 7 sq.). ita bi0naei quidam, est Epiphanio Haer XXX, 163 Christum negabant e De patre genitum esse , άλλα ἐκτίσθαι, Δ εν των
ἀρχαγγέλων και ετ περz66οτέρως, αυτον δε υρεεύξl και αγγέλων καεπάντων ων π του παντοκράτορος πεποtημένων. eadem ratione Christus
apud Hermam praeclarissimus est angelus. ecce alterum Dei filium Christum angel0rum principem Lip8ius quidem . l. p. 27 sq. 0s duos Dei lios, divinum et angelicum, unum eundemque existimavit, 3 sed utriusque discrimen otiam Sim. V., ubi t0ta Hermae doctrina quodam modo c0mprehenditur, aperte docet Dominus, qui est Deus, in parte agri, qui est mundus, vineam ibi plantasse, i. e. populum Dei condidisse dicitur iam peregrinaturus dominus servum aliquem fidelem vites palis iungere iussit, huius lab0ris mercedem libertatem pollicitus nam Deus usque ad reditum suum, i. e. usque ad diem iudicii , 0pulum, quem ipse plantavit, filio suo tamquam semo per Sanct0Sangelos c0nfirmandum et cust0diendum tradidit pr0fecto igitur d0mino, Servus ille, qui est filius Dei, non 80lum vitibus palos dedit, sed etiam vinea defossa lolia delevit h. e. servorum Dei iniquitates ab0levit florente autem vinea Dominus ex itinere redux, i. e. iam mundum iudicaturus, valde laetatus est itaque filium suum et haeredem i. e. filium unigenitum, amic08que, qu0Sc0nsulere Solebat, convocavit et se servum illum n0 tantum liberum missurum, sed etiam haereditatis socium creaturum esse professus Si qu0dD0mini consilium filius et amici, i. e. Spiritus sanctus et angeli Sancti, compr0bmerunt peccata populi Jesu morte abolita esse nemo non videt itaque in haeredi l0cum recipitur Jesus a mortuis resuscitatus servo iam cohaeredi
post pauc0 dies Dominus, qui est Deus, o c0nvivio cib0 misit, qu0s hic Satiatus inter conservos, i. e. coetum fidelium, distribuit, qui ei pr0pter haec dona vel 1 έσματα gratias quam maximas haboni o magis servus ille filiis0cius in haereditate agno8citur. in os librum sum dis apostol. Vsitor p. 167. not. 16. cf. Clom. Recogn. IV, 9. Ι 8. Hom. I, 24. XVI, 12. y cf. quae hac do ro iam dissorui apostol. Vstior p. 139 not. 1, Zeitschr. f. iss Theologie 1858 p. 428 sq.).M Spiritum sanctum eiusquo singulas vires Vt πνευματα Lipsius apud Hermam etiam tamquam angulos describi censuit nam hominem, cui duo spiritus, sanctus se malus, inhabitant Mand VI, 1 p. 46, 11 sq. c. 29 49, ), etiam duos angelos, institia sit nequitiae, comitari Mand VI, p. 1, 12 sq.). sed alter ab altero spiritus pellitur et impugnatur Mand XI. p. 7, 12 sq. primo quidem spiritu divino opponitur spiritus diaboli, qui pseudoprophetis loquitur, tum inducitur angelus prophetiae, qui hominem Spiritu sancto replet p. 9 7 sq.). sed spiritus et angelus minime idem Valent, eademque ratio inter spiritum sanctum, Dei filium unigenitum, et Christum angselorum principum intercedit, quae inter spiritum propheticum et angelum huic ministrant0m ita Christus archangelus spiritui sancto mini- Strat, quemadmodum etiam homo 6κευος Μand V, 1 p. 46, 3), ἀγγUisV Mand V, 2 p. 49 8 Spiritus sancti appellatur.
277쪽
PASTORIS DOCTRINA, ORIGO ET INDOLES.
XVII ita praetor d0minum Deum qui sibi ipse populi tui orpavit, eius filium haeredemque proprium, qui est Spiritus sanctus, iam hab0mus filium seiadoptatum illum servum, cui p0puli divini custodia angelica commissa St. hic bionaeorum archangelo principi plane respondet, quamvis cum Spiritu sancto cui ministrat paulo arctius coniunctus quod autem ille archangelorum princ0ps populi divini delicta p0nte ab0levit, quodam modo resp0ndet aulinae illi seniuntia in epi ad Philipp. II 6 χ ο ε μομφθ εου πάρχωνου ἁρπαγμον ῆγήσατο το ἱνα ἴσα Θεῶ, ἀλλ λαυτον κένωσεν μορφην δούλου λαβών, ἐν μοtώματ ἀνθρώπων γενόμενος καὶ σχήματ εχ ρε- Θεt ῶς ανθ ρωπος. ἐταπεένωσεν αυτὁ γενόμενος πήκοος μέχρι Θανάτου Θανάτου δε σταυροῖ. Hermas enim praeter divinam illam filii Dei larmam, qua est Spiritus Sanctus, et angelicam, qua populo divin0 angelos custodes c0nstituit, tertiam novit qu0dam modo timanam ip8a caro bene sancteque conversata Spiritui sancto adsociatur et locum assequitur divina habitati0nis Sim V, 6 p. 90, 28), per resurrecti0uem in Sede divinas elevata servituti fidelis, quam Christus angelorum princeps in humana carne Spiritu sanct0 Dei fili propri0, praestitit, ea est merces, ut tamquam Dei filius adoptatus inter Deum et Spiritum sanctum ascenderit haec Si iudaigans Hermae Kίνωσις, ita a Paulina diversa, ut Christus, quamvis Spiritus sanctiminister, in humana vita et morte obedientiam divinae v0luntati praestitam SupergreSSUS Xistimetur haec est iudaigans Hermae trinitas per filii Dei triplic0m formam constructa ita filius Dei, qui omni creatura antiquior St, novissimis demum temporibus per carnem manifestatus est Sim. X, 12 p. 135, 15 Sq.). Herma Ebionae0rum sententias, qui Christum vel h0minum spiritu sancto plenissimum vel archangelum principem Statuebant, cum inters tum cum illa catholicae ecclesia trinitate coniunxit, quae per patrem, filium t spiritum sanctum efficitur. Sim. V., totius Hermae doctrina quasi comp0ndium, etiam de Christi opere et de ecclesia sententiam praebet plane iudaigantem unicus Deus unicum habet 0pulum, neque plane novus Dei 0pulus se Christum conditus est Christus eiusdsem p0puli divini, cuius angelicam custodiam diu ante instituerat, delicta in carne humana mortem serpessus delevit eidem Dei populo Christus e mortuis resuscitatus praec0pta divina communicavit itaque ecclesia omnium prima creata est Vis II, 4 p. 11, 20 sq.). iam ante Christum in carne manif0statum per tres illas aetates, quarum tertia pr0phetarum 'rat, spiritui sancti vires singula iustis h0minibus λ hac in re Lipsi ass0ntiri non possum l. l. p. 27 disserenti: U SOweniger ordon ir in Rech haben, mi Hilg0nfeld Zoitschr. f. Wiss. Thoologio 1858 p. 43b das Engelweson Christi voti seine irdisclion Er- schoinun in dem Sinno in schoiden, assci onus ais de pigonflicti substantiollo G0hali 0ine Porsdnlichk0it botrachiolourdo. Viselmeli is das πνεῖμα reto in thm offerabar 2 mit sinum Engulw0son dentisoli, assigenitio Substantioli an se historisclion Ors6nlichkoit J0su is vivim0hrseine ahrh te Menschheit Walirend das Engelwoson nichi dem Men-
sche Jesus Christus, sonder nur dem ruexistento Gottessolin, de ander-Wurt πνεῖμα .eto benannt Wird, ukommi. angelica forma propriam Christi substantiam constituit, accossit humana usu forma, quemadmodum Spiritus sanctus seu filius Dei anus illius, quae ecclesiam repraesentat, angelus poenitentiae pastoris formam induit.
278쪽
portabantur novum quidem et pr0prium Christi opus etiam Hermas agnovit, sed opus quoddam Supererogationis et extra ordinem factum quia populus Dei deliquit, filius Dei qu0d 0minus non mandaVerat peregit, carnem humanam induit et paulo ante Domini reditum seu summi iudicis adventum Sp0nte mortem passus est ita iam christiana ecclesia conditur, sed veteris illius divini 0puli ordine c0nservato ad turrim ecclesiae perficiendam p0stap08tolos, epi800p08, magistr0 et diac0nos Sanctos, qui fundamenta iecerunt, post martyre chriStian08, qui X abysso trahuntur, de terra, i. e. de communi li0minum genere, primi p8 accedunt lapides non politi, i. e. dum vivebant, per fidem Christianis pr0priam n0ndum eruditi, veteres illi iusti, qui ἐπορεύθησαν ἐν-ευθύτητ του κυρέου καὶ κατώρθωσαν τα ἐντολας αυτου Vis III, 5 p. 19, 9 sq.) qui equuntur lapides iam non ipsi accedunt, sed adferuntur et in turris Structura ponuntur i. o. per gratiam ChriSti recipiuntur hi unt, qui plerique e gentibus, pars sitiam o Judaeis in Christum, mortuum et resuScitatum crediderunt: νέοι εἰσὶν ἐν-πἱ6τει gentiles fidelesiκαὶ πιστο Judaei dol08 νουΘετουνται δε πο-ων αγγέλων ἐς το ἀγα- οποὶεῖν, δὶότ ού ευρέθη ἐν αύτοις πονηρέα. novus igitur coetus delium, cuius maxima pars e gentilibus collecta est sed novus coetus veteris p0puli divini 0rdinem prorsus c0ntinuat, et ipse angel0rum cust0diae traditUS. etiam post Christi meritum extra0rdinarium duodecim populi divini tribus supersunt Sim. IX, 17 p. 131, 17 sq.) evangelium tantum abest, ut legem SuStulerit, ut lex sit inn0vata et ubique terrarum publicata. 3 etiam fidelium conventu συναγωγα dicuntur, si iustis et fidelibus peccat0res et gentiles per se damnati opponuntur. β)Hermas ha0c docens a Pauli d0ctrina procul abest eique etiam adverSatur. ipse aulus e certo et abs0lut du0decim apostolorum ordine Sim. IX, 12 p. 131, 17 sq. exclusus, Si n0 reprobatur, tamen in inferi0rem magistrorum
praedicationis filii Dei ordinem Sim. IX, 15 p. 29, 23. 24. c. 16 p. 30)recenSetur damnantur autem, quicunque fide christiana recepta cum gentilibus c0nVivunt neque opera fidei τα εργα της πέ6τεως peragunt, de ad gentilium mores defecerunt Sim. VIII, 9 p. 10, 13 sq.) nomen christianum n0n sufficit ad salutem, nisi spirituum sanctorum virtutes accesserunt Sim. IX, 13 p. 126 17 sq.) praeter fidei 0nfessionem etiam opera postulantur Sim. IX, 21 p. 131, 21 Sq. . οἱ πιστευσαντες μόνον, τα δε εργα της νομέας ἐργαξόμενοet, quamvis a Deo et fide christiana n0 defecerint servisque Dei k Sim. IX, 15 16 p. 29, 19 sq. f. Vis III, 5 p. 19, 9 q. y Lipsius l. l. p. 27 sq. bono quidem monuit, etiam hos iustos veteres non in Christi Domin et baptismo in si regnum intrare os Sim. IX, 12 p. 25, 21 sq. c. 16 p. 130, 11 sq.). sed fidei christiana sigillum in vita ipsa
nondum receperunt, apud inferos ab apostolis inaugurati.- sic emendatam meam sententiam etiam Lipsio, qui . l. p. 27 sq.nonnulla contra me disputavit, placituram osse spero bens ipsius etiam voc. υ servavit, a Tischendors damnatum.
3 Sim V, b p. 9, 20 sq. c. 6 p. 90 9 sq. VIII, 3 p. 103, 31 sq.β Mand XI p. 69, 3 sq. c. 23 p. 70, 2 sq. f. epi. Jacob. V 2 et quae Epiphanius Haer XXX, 18 de bionaeis retulit.' Vis. I, 4 p. 8, 5. 6. II, 2 p. 10, 8. and IV, 1 p. 42, 3. I. p. 8, 10. Sim. I. p. 80 2 3. V. p. 83, 17 sq. VIII, 9 p. 10, 16 sq. Sim. IX, 28 P. 140 9.
279쪽
PASTORIS DOCTRINA, ORIGO ET INDOLES.
XIXhospitia praebuerint cf. Matth. XXV, 34 sq.), reV0cantur ad 0enitentiam, quam nonnulli iam martyri praestiter uit Sim. X, 10 p. 111 13 sq.). 0n
mirum, Hermam ita Sentientem pistula acobi Pauli doctrinam impugnantis libenter usum SSe. )quantum intor Barnaba epistulam et Herma Pastorem discrimen animadvertimus ibi ad testamentum divinum, quod Christiani demum receperunt,
extra ordinem Judaismus accedit IV. p. 8, 25 sq. IX. p. 28 8 q. XIV. p. 46 8 sq.). hic ad veteris populi divini religi0nem iudaicam extra ordinem Christianismus accedit Christi 0rtem salutariam Barnabas V. p. 12, 12 q. m. p. 20, 17 sq. VIII p. 24, 24 q. m. p. 38 25 q. a propheti praedictam, Hermas ipsi Deo improvisam descripsit hanc m0rtem perpeSSa caro Christi apud Barnabam V. p. 14, 8 sq. divina gl0ria velamen habetur, iapud Hermam divinae gl0ria mercedem recepit. 0tus lux or Christum ibi II p. 4, 25 q. abr0gatur, hic adimpletur plane novus ibi V. p. 12, 32 q. XIII. p. 41, 22 Dei populus per fidem christianam c0lligitur, veturis divini p0puli tribus du0d0cim hic tiani untilus fideles c0mplectuntur duodestim ap0stol0s ab ipso Christo vivente ruat0 Barnabas V. p. 14 5. 6 Summo Speccatores, Hermas in omni culpa vacuos appellavit. ita iudaigantem Hermae Past0rem Arianis placuisse non mirabimur, neque mirum sest, hunc librum post Arianorum turbas orth0d0Ya ecclesiae primum occidentis, tum etiam orientis paullatim minus placuisse nisi hist0ria lucum omnem fugiamus, in illo libro in antiquissima ecclesia m0do 110n canonico Judaismum christianum iam in catholicae ecclesiae castra transeuntem repraesentari confiteamur portet. ΙΙ. Iam ante quam orthodoxa eccl0sia patronis iudaizans Hermae doctrina displicere coepit, erant qui h0 libro offend0bantur offendebantur autem Montanismi defenSores propter secundam poenitentiam ipsis adulteris concessam Tertullianus in fastorem moechorum s invectus est cf. quae ad Mand. IV. p. 41 notavimus). itaque Cotelerius Herma Pastorem propugnaculum fidei cath0licae adversus M0ntani duritium appellavit non defuerunt, qui Hormae astorem cum novae illius proph0tia montanistica m0tibus vel omnino vel ex parte c0niungerent post londellum Doruerus , Hermam tamquam MontaniSmi praecursorem descripsit quem secutus A. Ritschi ' ipsi M0ntanismi hist0riae Hermae astorem inseruit assultatem aliquam Hermae y Mand XII, 5 p. 70, 8 9. s. Jacob. IV, 7 c. 6 p. 77, 11 12. Sim. IX, 23 p. 136, 17. cf. Jac. IV, 12. Sim. IX, 24 . 137, 3. Cf. Jae. I, 5. ceterum etiam Barnabas VII p. 20, 28. I, p. 38, 15 carnem Christi το σκευος του πνευματος appellavit, os Herm. Sim V, 6 p. 90 15 q. y Vis III, 5 p. 18, 21 sq. Sim. IX, 1 p. 29, 23 sq. e. 16 p. 130, 23 q. c. 25 p. 137, 15 q. 3 ita I 0chlerus das apostol uti das achapostol. 0italter d. ΙΙ. Stutigari. 18b p. 489 sq. 0 H. Hag0matin dio 1 6mi solio irch und thrEinflus au Disciplin unu Dogma in doti dro orsion alii hunderien Friburgi Bris. 1864. p. 73 Hermam iudaigare negRVerunt.' Entu icholungsgoschichio dor elire voti 0 Person Christi, ed. II. p. 18 sq.' Enistoliun dor atthathol. ircho d. I. 1850 p. 546 sq. cautius inod. II. 1860 p. 529 sq.
280쪽
XX PRO LEGOΜΕΝΑ.o Montanismi etiam aurius agnovit hanc affinitatem quidem non iugo, sed discrupantiam mai0rem iudic0 c0ntra . Α. Lip8ius affinitatem discrepantia maiorem defendere coepit. hanc quaestionem hic S0lvere nolo nam obscurae sunt etiam nunc Montanismi origines. astorem aut post tertium seculi secundi decennium c0nscriptum esse Lipsi libenter concedo, sed ante medium seculum secundum compositum Sse contendo, non vetante ipsi0. quidem et ipse testibus illis credo, qui hunc librum i epi800p0 136 155 conscriptum esse retulerunt. Gn0sticorum Secta antiqui0res Hermas iam noVit propagatas. Sed Marci0nem Roma docentum et Justin Martyri p0l. I. c. 26 p. 70 ibi c. a. 147 . Chr. bene n0tum Hermas etiam ipsi nondum n088 videtur. Antonin Pio iam
imperante 138- 161 p. Chr. Hermae aStorem editum 8Se concedo, sed primis huius imperat0ris temporibus 139 147 editum censeo ' itaque ipsam vitam et mortem Christi, quem Justinus Ap0l. I, 46 1 iam ante CL annos natum dixit, Hormas adhuc novissimis temporibus c0mprehendit i. iam hac inremerinae astor paulo antiqui0 esse videtur illa n0va prophetia M0ntanistarum, qui post Christi et apost0lorum tempora iam praeterlapSa novam Spiritus sancti vel aractet aetatem omnes praedicabant, huic demum prophetiae novissima temp0ra vindicantes spiritum quidem Dei n0vissimis k Christonthum dor rei 1 sten alii hundort0. d. I. I 853 p. 26 sq., od IL 1860 p. 29 sq.* Apostol. Vnte p. 17 Sq. y in commontation illa iam laudata et omnino laudanda de Hirte de Hermas uni der Montanismus in Rom, Zoitschr. f. Wiss Theologie 1865. IIL p. 26 sq. 1866 L p. 27 q. ε ita ipso consui in libro meo di apostol. Vsite p. 158 sq. Vis III, I p. I, 22 26. Sim. V I p. 91 9 - 11 ubi ad Antinomistarum doctrinam respicitur). VIII 6 p. 108 8 sq. IX, 19 p. 33, 10 sq. c. 22Ρ. 13b, 12 q. quae equidem iam disserui apostol. Vnte p. 77 illis quae
Lipsius . l. p. 28 sq. disputavit, confirmantur potius quam refelluntur. Sim. IX, 21 p. 34, 21 sq. huc non respicit.' Ηagemannus dor Hirtu de Hormas, theol. Quartat schris 1860. . p. 30 q. famem illam Roma ortam, quam Antoninum tum per aerarii Sui damna mondo si gratis populo dando sedasso Julius Capitolinus c. 8.s retulit, apud Hermam Sim. IX, 26 p. 137, 24 sq. . p. 148, 27 Sq. f. etiam Vis III, 9 2b, T sq. Mand II p. 37, 11 sq. Sim. ΙΙ, p. 81 9 Sq. te. SHΡ- poni censuit mihi quidum tiam altor illo filius o consentientibus proprio Dei filio et angolorum divino consilio adoptatus et cohaeres creatus Sim V, 29. b. 26 q. c. 5 . 89, 15 sq. c. 6 p. 90 13 sq. Antonini ii astatem innuere videtur, qui ab Adriano imporatore a. 138 p. Chr. adoptatus ipse M. Annium Verum M. Aurulium adoptaro ob0bat os Dion Cass. LXIX, 21. Sparti an Hadr. o. 24. et Ver. 6. Jul Capitol. Antonin. . . . Aurel. Vict Caes. o. 14). etiam L. Aulius Commodus Verus Antoninus ab Antonino Pio ut a M. Auruli adoptatus st. cf. Dion Cass. l. l. et LXXI, 3b, Jul Capitolin M. Aurol. o. ). ita duos iam habumus Domini filios neque multo seriorem Herma Pastorum iudico, quinto seculi secundi decenni conscriptum. Justinus Martyr astat paulo serior pol. I, 1 p. 53 M. Aurelium, a. 147 proconsulari imperio ornatum, iam novit imperii socium, cf. Ollimari commentationem Die eit Justin's de Martyrers, theol. Jahrb. 1855. p. 235 q. y Sim V, 24 85, 18 sq. c. b. p. 9, 13 sq. c. 6 p. 90, 3 8q. IX, 24 135, 12 sq.. 6 cf. praefat. et Felic et Perpetuae, Epiphan. Haer. XLVΙΙΙ, . Tertullian de virgin veland c. 1 de baptismo c. 13.