Novum Testamentum extra canonem receptum

241쪽

EPISTULA C. XXI.

242쪽

I. . . l. 13. αναγκάῆνα κἀγώ. Volkmarus notavit: sicuti alii do-Utore8, qui Vos cognoverunt et do vobis scripserunt, ut Paulus ad Rom. I, Sq. nec quidquam impedit, quomi-Du Sumamus auctorem nostrum c. 125

Romae Versatum e patria urbo ad ecclesiam Romanam, ab initio iudaicam es comm meam De Ursprungd 0r 6m. ircho, 1858 hanc epistulam Yνωσεω Christiana commonitoriam dedisso. sed haec epistula est antiquior se ad Alexandrinam ecclesiam pertinere Videtur.

curato vortit in illo. Volkm restituur vult in illis. - εν ἐλπίδι. Ollam. Solum voc. ἐλπἱδ praebuit se ita int0rpretatus st: spes, Christi vitam co0Iestem in parusia manifestatum iri, roboravit fidom si caritatem Vestram. int composuit fidem, dilectionum et spem 0 1 Cor. XIII, 13. sed vet. int meliorem lectionem indigitavit. εγκατοlHε υμῖν ἐν ελπέδ Zωης αυ-

V, p. 12, 17 sq. XVII, p. 4, 23 sq.,

otiam qua Irenaeus ad V haer. IV, 33, 1 40 1,iritu si dixit se et futura praeP sit et pra0ssentia ost0ndit st denarrat. quae . addidit,

stionem de luge Mosaica etiam fidelibus

243쪽

ΑD BARNABAE EPISTULAM C. - IV.

Sententiam suam mutavit, sed non emendavit in libro: Untersuehungenubser die vangelis che Geschiolite throQuulle und 011 an ilire Ent-wichiung, Gotha 1864, p. 125 q. ΠΟ- stram epistulam et evangelia Matth. XXIV, 22. Mare. XIII, 20. ex en-d0m iudaica quadam Apocalypsi sub

Enochi nomino conficta hausisse ratus. tiam Volhma rem non explanaVit. quum enim vir doctissimus noctii librum superstitem non anto a. 1329. C. n. OnScriptum esse censeat, hic

Apocalypsin aliquam ius d0m tituli paulo antiquiorem laudari opinatus est, quae inpunt Adriano indo abis.1 I p. . templum iudaicum per Romanos restaurari viderit, itaque sanctissimum Israelis prorsus prosanatum iri intellexerit, unde consummari Vi

Schase. haec sunt qua περ του τε- λεέου κανδάλου scripta Barnabas retulit. 17 - 25. λεγξι δε υτως ρίαι ὁ

προφήτης Γασlλεὶα δέκα ἐπὶ της

244쪽

ADNOTATIONES

spectare contra Ollimarum monui:

caesareum et reges sic numeravit decem Augustus Nero 5), Galba Otho 2 nam i tollius apud Alexandrinos

non numeratur, of Lepsius 6nigs-buch Aegyptens, in sed mea Esdrae

proph. p. 3463 Flavii 3 igitur ducadom

Caesarum sic implent, quorum extremus, Domitianus maxime fuerat adversarius Dei et Mossiae Israelis, par fere Neroni qui equebantur Nerva,

Traianns, Adriam s efficiebant unam fer adisti0nem dynastiam: τρεες , ἶφ'

pitum in totum magna erat ut Traianus et Adrianus, filiis Nervae), sed sporavit Barnabas, hanc dynastiam trium imperatorum , ἶφ' deiectum iri per aliquem imperatorem, qui Lαύτῶν ἀνέτεtλε . itaque hἐE -

ἀναστήσεταet, i. e. per aliquem priorum imperatorum redivivum, sive Neronem, sive Domitianum exspectavit auctor redivivum Antichristum, quem parusia conficeret videtur intellexisse extremum X imperatorum, qui minor natu, o Tito collato quasi , παραφυάδzος regnum Reeeperat, Domitianum redivivum, quasi corrigens spem Joanneam, fore ut

Nero prior illo Antichristus redivivus per Messiam devinceretur. haec omnia se probandam minime probant quis tandem tres imperatores Nervam, Traianum, drianum ita

ipsum decem regnorum numerum umerandos esse profecto mira esset ars apocalyptica, quam Volhmarus excogitavit contra W0igsackerus l. l. p. 29 q. Neronem tamquam Antichristum rediturum removere et haec omnia ad Vespasiani aetatem referre studet Neronis reditum non indigitari. auctorem vero dicere intelligere ergo debemus: Diesse iussi vielmeli vermuthen, das e von inem Zetelion redet, olchos beretis ingetreten ist. Hlitis r twas evorstehendes, erst

245쪽

ΑD BARNABAE EPISTULAM C. V. mdg de Adoption S ais Dynastio

Sturgo se alten Othos usummen- irim. vero contorta interprotatio lquis tandem, qui dicturus est, tres Vespasiani antecessores vix unius imperii tempus explevisse, ita loquetur: Maπρος βασzλευς ταπεzνώσε τρεtς φ ε τω βασtλέων qualis imperatorum Romanorum series, si interso Julios C. Julium Caesarem, Augustum, Tiberium, Caium Caligulam, Claudium, oronem et Vespasianum iros illi interrogos, Galba, Vitellius, Otho, numerarenturi seipsu Cherus ipse huius in tot prolationis difficultatem agnovit: Zwar lisebon aucti soimmer nocti strie genu in derAnwendunides prophotischon rtes;

sapientia, Vespasianum SSQ ο μι

spasianus, Titus Domitianus sunt haseo tria magna cornua, quorum imperium 70 - 6 p. 3, tamquam Commune Spectatum, Barnabas noster non quidem exspectavit mox eversum iri a Nerone redituro id concedo sig-snckero , sed iam eversum novit

isti o Nervae imperio 26-98 p. l.

hanc epistulam Nersa imperante Scriptam 8Se cognoεcimu8 ad Nervam tres Flavios imperatores secutum etiam sequentia l. 32 sq. speetant, quae Obscurioribus vocabulis M' D lucem praebent iam l. 19. 20. Barnabas ad cornua Daniolis celeberrima respexit, quamvis

de regibus locutus sicut infra dixit εταπείνωσεν ὁ ῖν 8c. κέρας τρία των μεγάλων κερώτων, ita iam hoc loco exiguum regem Nervam tres

maiores reges, i. e. Flavios in 96Ρ. Chr. regnantes, simul Caesares et Consules, sub unius imperii cornu subigentsem inducit Barnabas qui dicitur scripsit priusquam Nerva ante d. XIV.Cal. Oct a. 9 p. . . Ulpium Traianum adoptavit, aut a. 96 exeunte aut a b ineunt vel modio. p. 8, 25 10 1. Sinaiticum secutus WeiZsuchorus l. l. p. 10 sq. haeo ita red

246쪽

ADNOTATIONES

cedit, illos autem Judaeos prorsus perdidisso. hoc testamentum igitur Christianorum esse proprium 'μῶμμίν), ipsius scriptoris est sententia, cf. c. XIV p. 46, 22 sq. Μωυσης μεν γαρ ἔλαβεν αυτοὶ δε υκ ἐγένοντο αξεοι πῶς δε - εν ἐλάβομεν, ἡ Θετε. itaque adversarii, quos Barnabas qui dicitur impugnavit, aut nihil dic0bant, aut idem, quod apud et int.

legimus tostamonium divinum Judaeorum otiam Christianorum esse, hos tamquam proselytos ad illorum logem accedore debere os . III 11.ὶ

ποVVμαι καθ ρυπαραέ, C. XV, p. 50, 9 α ον του νόμου, in XVIII, p. 56, 7 αrροῖ του νυν τVς ανομέας, contrario c. X, p. 34, 25 - αγιον αiῶνα, etiam Gal. I, 4 iων πο-γVρύς. p. 10, 17. 8. Emendato vel int famosum illud dictum γραφον Domini plane evanuit. p. 10, 20 - 22. V - συμφέροντος. reperto graeco textu corrigenda sunt quae ex hoc loco de aulinismo mo-stum excedente conclusi apostol. Vntor p. 38). bene ei28uckeru l. l. p. 11:

καὶ ἐνώπιον ἰαυτῶν ἐπιστήμονας des V, 21 appellat, mihi etiam nune

haereticos Gnosticos praefigurasse Vi

dentur.

247쪽

AD BARNABAE EPISTULAM C. V. V.

ποtQV. sed etiam Nerva imperante

Barnabas qui dicitur ita loqui poterat.

p. 26 criticam quam dicunt negativam impugnantem ipsum Sasere.ibidon p. 9 sq. non tantum V.

Matthaei XX, 16, XXII, 14 πολλοὶ

γαρ εἰσrν κλητοἱ, λέγο δε κλεκτοίὶ Comparavi, sed cum Volhmaro das viserte Buc Esra, Tubing. 863, p. 221 etiam revocavi ad 4 Esr. VIII, 3 lat. : multi quidem creati sunt, pauci autem

Salvabantur, ar. Da in eine rosae

werden risis merden itaque non video, cur,eigsackerus l. l. s. 34 sq.ipsum esu dictum ad proverbium aliquod revocare velit. Wir rhalten

Wor senilialten ist, etches unger Vertasse mit de chnemrundisus inersolchen ausserkanonischen γραφηherleitet. etc. evangelia, certe priora, tempore nostrae epistolae iam publico in coetibus christianis praelecta esse et quodam modo scripturarum aerarum auctoritatem obtinuisse non est mirum, quum ustinus martyr pol. c. I p. 98 d his coetibus referat:

Hαι τα ποι νημονεύματα των ἀποστόλων η τα συγγράμματα τω προφητῶ ἀναγενώσκετα μέχρὶς ἐγχωρεr. f. librum meum: Der anon unddio riti dos . T. p. 10, not. 2 et not. 4, ubi praeterea monui, etiam Enochi libro apocrypho Barnabam Q. XVI, p. 2 16 sq. tamquam sacra seriptura uti Tis h0ndorfium in famoso libollo: ann urden unsere Vangelie vertassi, ips 186b, p. 44 Cu-lumniatoris partes agere, quasi negaremus, Matthaei evangelium hoc loco laudari, nemo non Videt. V. p. 14 3 sq. τε δε τους δέους ἀποστόλους τους μέλλοντας κημυσ-6ρὶν το ευαγγέλlον αυτου ελέξατο,οντας πρ πὰσαν μαρτέα αγνωτέρους. Barnabas qui dicitur a Pauli partibus stetit neque duod secim postolis favit, L v. Luc. , . quae hac d ro iam monui apostol. liter p. 38 sq. cf. auri Hist eccl. I, 1323, W0igsackerus l. l. p. 37 minime refutavit ido otiam in libro do historiaeVangelica conseripi p. 4I Barnabam nostrum Matthaei evangelium canonicum nondum no8Se erperium 8Seruit.

σαρκ κτλ. haec non ad docetismum aliquem spectare, sed ad salutem per Christi morio parandam iam monui apostol. liter . 37 sq.). ita otiam W0igsuchorus l. l. p. 16 q. p. 14 9 11. ο γε - ἀντοφΘαλ- μησαt iam alii contulorunt orae Sib

p. 14, 16 18. ταν πατάξωσιντον ποιμένα αυτῶν, τότε σκορπz6Θή-6ετα τα πρόβατα της ποίμνης. f. Sach. 13, 2 LXX secundum cod. Vat.et Sin. πατάξατε του ποzμένας καιἐκσπάσατε τα πρόβατα cod. l. πά-

248쪽

ADNOTATIONES

das Citat in cod. Sin. in vo den Evangolien dili unabhungige Gostulthat, et che dieser Anwonuun ent-spriclit. 40st doctissimus Anger Ratio, qua loci Veturis Testamenti in evan-goli Matthaei laudantur, quid valeat ad illustrandam huius evangolii originem, quaeritur, partic. , Lips 1861, p. 36 Sq. probavit, cod Alex LXX ex

evangelio Matthaei correctum esse et saltsem ultima verba της ποωγ' etiam Barnabas noster ex hoe evangelio hausit idem dixit πατάξωσιν, quia Judaeos plaga huius auctores describere voluit.

c. VI, p. 16, 1. λέγεet miror,

Drossultum interpretari: se. ὁ νόμος.

p. 18, - 10. λέγε γαρ ὁ προφήτης παραβολη Λυρίου. τίς νοήσεet,

tserus ad ementem Al. l. l. is haec vorba in sacris libris frustra quaerentur similia occurrunt Esai. XL, 13. Ρrov. XVI. Eccles. I, 10. sed si recte interpungis, ipse noster Barnabas dicit prophetam locutum esse parabolam cs. o. XVII p. 4, 24 Domini of. otiam Hebr. IX, 9. XI, 9ὶ, quam nisi

sapientes et Deum amantes n0n intelligent huic interpunctioni favet set int.

se Miror, quod Hefel quoque et Hilg0nfold l. c. apostol. V. p. 46 ambigunt vel potius ignorant, ad quam .

scriptura elocutionem haec orba sint referenda evolvant 2 Cor. V, 17. quare amanuensis ad marginem cod. C sectu notat Vetera transierunt, ecce facta sunt omnia nova es. Jes XLIII, 18 19.

inveniet locum . scripturae ibi enim lat. legitur corona assimilabo iudicium meum. Sicut non OVissimorum tarditas, sic ne priorum Velocitas. r. :

VII, p. 22, 2 M. τ ουν λέγεt ἐν τῶ προφήτο Καὶ φαγέτωσαν ἐκτο τράγου οὐ προσφερομένου τῆ

ἄπλυτον μετὰ ξους. haec in sacra scriptura frustra quaerentur nam etiam Num XIX, T. 11 huc non spectant. Tortullianus domum, qui nostrum Barnabam seeutus esse videtur, hane miram sacerdotum consuetudinem testatur, ad V. Marcion. III, 7 adv. Judaeos

p. 22, 21 - 24, 2. αχήλ- τῆς βάλου. Oc. μαχήλ crux fuit interpretum, fortasse hac ration tollenda Matth. V, 2 legimus revia, i. e. Nξ'I, Stulte fatuo addito voc efficitur inanis, stultus Deus, Q. . , s) Lev. XVI, 8. 10. 26. Enoch. . LXIX, 2 illud nomen confuse receptum Barnabas qui dicitur cum rubo ράχος)coniunXisso videtur aliam interpretationsem quidem non video.

vivunt angusta et vana nec non O- terunt recipere quae sunt reposita.

VIII, p. 24, 20 sq. f. librum meum de patribus apostolicis conscriptum p.

249쪽

AD BARNABAE EPISTULAM C. X.

250쪽

ADNOTATIONES