장음표시 사용
261쪽
263쪽
iuem strinulti, si non pr0plistae, tamen iusti viri d0cti lite antea videre clipterruit, Sed non viderunt ), straecum Hermae Pastorem, eum nobis contigit videre fragmenta quidem graeca iam priores editores, inter qu08 . . Cotelerius et . . Fabricius excellebant, ex ecclesia script 0ribiis diligenter c0ntulerunt, Sed graecus textu ipse noStra demum aetate inn0tiuit.Ι DE HERMAE PASTORE GRAECE RESTITUENDO.
Constantinus Simonides c0dicis ex Atho monte allati tria folia Mand XII, p. 75 16 - Sim. VIII, 4 p. 105, . Sim. IX, 15 p. 28, 23 - Sim. IX,
30 p. 141,10), antecedentilini et intermediorum apographum bibliothecae academicae Lipsiensi vendidit sola ultima capita deerant ex h0 codice ipsiensi Hermae astorem graece anno 1856 primum ediderunt Lucio, hus Anger et Guillelmus indori Angerus haec praefatus est sedam vero tria illa lalia qua c0dicis Lipsiensis vocabulo appellabimus chartacea sunt, forma ci0naria eaque maiore Xarata saec. V. ineunte vel medi0. librarius maxima usus est parSim0nia, quandoquidem linearum numerus int0 lin0a 6 et 2 fluctuatur, litteraeque ipsae perquam minutae Sunt multisque instructae Scripturae compendiis. - Scriptura pa8Si in margine hic illic X0so periit, passim etiam detrita est, ita tamen ut facilis plerumque sit expletio interita Hugo Grotius in pi. 768. sed Christianus Carolus Josias Bunsen in libro Hippolytus und 80ine Zeit, Vol. I, Lips. 1852 p. 22 scripsit se Settoen ei ston ogungen iner atholis clisen Litoratur, i si mi dominii tondes Hermas b0gannen, dem uigemeinten, aber infultigen Roman votidem Niebuli gia sagon stegie, er sedauerte di athenischen Christen, asssi v0rphichtot arsen, hi in thren Versammiungen i libren etc. y Patros apostolici sed . . loricus Amstet. 1698. I, 7 sq.
odox apocryphus Novi Testamenti Pars III. Hamburg 17 19 p.
737 q. 3 Herma Pastor graeco primum ediderunt et interpretationem veterem latinam audi durunt Rudolphus Angor o Guillelmus indoi f. ars prior quae textum graecum continet Herma Pastor graece primum didit Budolphus Anger praselationum et indicem adiecit Guil. Dind0rs Lips. 18b6.
264쪽
puncti et accenti in spirituumque deSignati frequens, neque vero conStans. perpauca eaque ab eadem cuius reliqua Sunt manu correcta, saepius scriba vel in iis, quae per err0rem repetierat, ab emendando abstinuit litterae singularum similitudinum initiales nam praeter finem mandatorum nihil nisi similitudinos in his foliis inesse iam m0nuimu8 nec n0 quae plerumque antecedunt inscripti0nes plerumque inquam parabola enim quae sunt inde a septima titulis cursent mini pictae sunt. quae vel inter haec tria ipsius codicis Dii leguntur Sim. VIII, 4 p. 105, 6 IX, 15 p. 28, 23 vel antecedunt,
ab Anger ex illo Simonidis ap0graph edita sunt. graecum autem Hermae textum principalem, n0 ex antiqua demum interpretatione latina conversum Sse, Angeria l. l. p. XI sq. argumentis defendit gravissimis ipsum enim codicem LipSienSem cum veterum scriptorum excerptiSiam antea notis Angerus ita consentire ostendit, ut dissensus 110 alius sit, quam qui inter du0s ius d0m libri c0dices intercedere s0let ubi ver fragmenta illa ab intorpretatione latina recedunt, codicem Lipsiensem nunc cum fragmentiS facere, nunc cum latino, interdum Suam ibi pr0priam praebere scripturam. eandem autem esse rati0nem in ap0graph atque in ipso c0dice ipsiensi. itaque Angerus, consiliis cum ind0rsi initis, graecum textum iam edidit, in hac editi0n ita versatus, ut codice ipsiensi et illo Simonidis ap0grapho reliquarum libri partium cum plagulis impressis collat textum Summa cum fide repeteret, servatis etiam quae displicebant, modo ferri ulla quadam ratione posse viderentur theol0gus Lipsiensis, hoc ipsum decere ratus editionem primam eamque ex unico factam codice, perraro ab archetypis receSSit, itaque codicem potius quam ipsum librum edidit, ne ibi quidem, ubi in latino vel in fragmentis plura continentur quam in graeco lacuna notata, niSi X ipsa graeci textus natura deesse aliquid patebat in altera enim editionis parte, quam etiam nunc desideramus, Subsidia critica se additurum esse Angerus pollicitus est, . . interpretationem veterem latinam cum scripturae varietat et graecis antiquorum ex Hermae libro Xcerptis, eamque tum Secundum hast praesidia tum ad graeca nostra emendatam, additis praeterea pr0legomenis ad volumen universum spectantibus et notis ad crisin textus tam graeci quam latini pertinentibus, nec n0 indice locorum Veteris Novique Testamenti, ad qu0s alludere Hermas videtur.
quibus vixdum pr0missis Statim res mutata est detecta Simonidis fraude. ipsum enim ap0graphum qu0 vendiderat o priori aliquo ap0grapho iam Saepius correcto confectum erat cuius apographi pri0ris fideque digni0ris discrepantiam Ang0rus et Dind0rfius editioni suae statim addiderunt sed Constantino T chen dorso collegarum ipsiqnsium editio iam paene tota inutilis reddita videbatur, textumque ipsum denuo edendum 8Se censuit quum enim ibertus re88elius atrum ap08tolic0rum editionem pararet, Tischen- dorsius, se ipsum versandis antiquis libris graecis iisque ineditis assuetum) Nachirliglicho Bomorkungen umor mas voti Rud Anger und illi. Dindor besondero Abstruch aus Gersdors' Reportorium B d. III. 1856).Lips. 1856. Herma Pastor graece ex fragmentis Lipsiensibus instituta quaestions de oro grauci toxius Lipsiensis lante edidit Aenoth. Frid. Constant. Tischendors sex editione patrum apostolicorum resseliana centum exemplis repetitum Lips. 1856.
265쪽
HERMAE PASTOR GRAECE RESTITUENDUS. V
gloriatuS, textum viris doctis quam fidelissime excussum tradere voluit tradidit, quamvis ipse in legendo et edendo nonniumqiuam falsus gratiae quidem viro illustrissim habendae Sunt, quod codicem Lipsiensem ipsum cum pri0ri illo ap0grapho accuratius edidit, Sed etiam Tisclisend0rsus c0dicem, n0n librum edidit editionemque principem , quam paene totam inutilem redditam cen- Suit, ibi quoque secutus est, ubi e scriptoribus ecclesiasticis diu collatis mon- danda erat nonnulla exempla enumerare licet Mand V, 1 p. 46, 7 0dicis Lipsiensis apographum exhibe πνέγεται γαρ υπω του πονVHOB πνευματος. ita cum coll0gis Lipsiensibus etiam Tischend0rfius, quamvis seudo-AthanaSius, Antiochus Palaestinensis et versio vulgata πνίγεται γαμ πο ου ποVVHOU πνεύματος Ρraebeant. Mand re p. 62 6 etiam Tisclion dorsius contra omnes testes reliquos ipsiensem lectionem αδελφή pr θυγάτηρ reddidit. Mand XI. p. 70, 5 etiam apud Tiscliendorfium reperitur το πνευμα το μωρόν, quum iam VerSi0De το πνευμα το ἐπέγρεον 0mmundaverint. Mand XII, p. 75, 18 vocabulum , in editione principe uncinis inclusum tiam Tisclion- dorsius reprobavit, quamvis necessarium et ab interprete latino vulg. confirmatum. Sim V, 1 p. 81, 1 etiam Tischendorfio simplicissimam emendationem non animadvertenti voc. νηστεία excidisse videbatur. Sim V, 3 p. 7, 20 etiam vir illustrissimus e codice Lipsiensi insanum illud vocabulum 6υνοψέσας cf. Vis III, 1 p. 13, 6 7 edidit, neque a Pseudo-Athanasio neque a latino interprete edoctus, legendum ess συμψηφέσα. Sim. VI, 2 p. 94 9 invitis ipso codice, Pseudo-Athanasio, vulgato interprete cum edition principe etiam Tischendorsus vocabulum i ante κατεφθαρμένοt perperam addidit. b. l. 15 cum antecessoribus e codice barbarum vocabulum oόZους-didit, neque a Pseudo-Αthanasio neque a latino interprete d0ctus, lugendum ess δῆους b. l. 13 contra P80ud0-Athanasium et omnes versiones, qui αἴγειον cf. Vis V. p. 34,4 legerunt,reroeto editum est. Sim. VIII, 1 p. 100, 22 sq. in utraque ditione male interpungitur: ἀφ' ς δέ, φη6ἱ πάντα διῖς, α δηλωθv6ετα σο το τέ ἐστιν ὁ αγγελος ὁ πlδεδωΗως τῶ λαω του ράβδους πάλεν πήτε ἀπ' αυτῶν. Sim. VIII, 7 p. 109, 18 etiam Tischendorsus textum apographi,
quem non intellexit, mancum esse cenSuit. Sim. IX, 2 p. 114, 14 etiam vir clardiSimu ex apographo oc. τotus de virginibus dictum reddidit. b. c. 15 p. 29, 11 codicem M ara exhibentem non emendavit ex interprete, qui ἱμάτt legit. b. c. 28 p. 39, 12 0 c. 'δέστεροt, quod codex praebuit, ne Tischend0rfius quidem secundum interpretem mutavit in υε1δέστεροt quae omnia, ne etiam plura addam, quamvis editioni principi fortasse ign0 Scenda, tamen aperte d0cent, quonam iure ischendorsius editionem quam principem dicunt iam paene t0tam inutilem redditam iudicaverit. sed ita iudic0 vir clarissimus quid tandem eum movit, ut Anger graecum textum principalem affirmanti vehementer contradixerit Tisclisendorfius graecum textum non iam altero p08 Chr. seculo, Sed media demum quam praeter ea, quae ischendorsus ipso invito apographo malo in suam oditionsem transisso confessus est in russolii atrum apostolicorum editione p. LV, es etiam Vis HI, 2 p. 5, 9. II 6 p. 20 16 19. 21, 17. III, 9 p. 25, 19. Mand IL p. 37, 5. . perpauca typothetarum vitia corrigunda sunt Vis. IV, 3 p. 1 od. Tischdf. κατο1κήκουσε Ρr κατοDi 6ot 6εν. Sim. VIII, 2 P. 44 παρπόν rοκαρπόν. X, 12 p. 7. παινή r καινή.
266쪽
DI OLEGOMENA . dicunt aetate ortum 88 nec eum praebere teXtum, quem votiis interpres latin vertit, sed qu qui deperditum graecum compen8aVerit latina c0nvertens argumentis affirmavit levissimis. praeter vulgatam latinam interpretationem Albertus russetius iam aliam anto ign0tam e c0dice Palatino 150 Sec. XIV ediderat, quam a vulgata illa conties in silius declinare ambiguisque in casibus fere Semper praestantiorem praedicavit itaque ischendorfius concessit quidem graecum illum duqu agitur textum n0 9088 e Vulgat n0stro latino, etiamsi ad 0n0s nonnullos codice passim 0rrigatur, petitum esse, sed undem X alia nescio qua interpretatione latina media aetate ortum esse contendit tali coniectura vir clarissimus sibi c0nfinxit codicem aliquem primitivum, Palatin aliquot seculis antiqui0rem, se qui quae in recenti0ribus Sparsae inveniuntur coniunctas inter se auctasque c0ntinuerit lectiones latinas, ab interprete graeco eiusdem aetatis expressas. tali hariolatione Tischend0rfius etiam graeci textus et veterum script0rum Hermae ast0rem laudantium insignem consensi0nem explicare ausus est quasi iam ante C0telerium et Fabricium nescio quis illa graeca fragmenta aut excerpta collegisset, vir doctissimus . . p. X ita pergit se quid enim, quae80, obstat qu0minu interpretem graecum medii aevi excerpta vetera bene nosse collectaque habuisse statuamus si cui e doctis illorum temporum hominibus in mentem venerit librum Hermae ex summa antiquitate christiana arum ad 0mpensandum deperditum archetypum graece reddere quid mirum, si eum ante circumspeXisse inveniemus graeci textus fragmenta 3 ecce primitivum aliquem Cotelerium h0 viro aliqu0 seculis antiquiorem, cui Coteleriana editione n0ndum HS ignoscendum erit, quod in vertendo loco Vis II, p. 12 6 12 Origenem eundem l0cum brevius laudasse n0 meminiti graecit0xtus barbaries, qua Tischend0rsius suam sententiam omni ex parte imbecillam quodam m0d0 0nfirmare v0luit, nunc a codice Sinaitico valde superatur. deniquo vir clarissimus . l. p. XV q. duobus locis maxime confidit, quibus quae in graecum textum vitia transierunt, e latinis derivari non p08sint. Vis II, 3 p. 11 11. 12 in Lipsiensi apograpti scriptum est: ἐρεις δε αξέμωγδου 'Riψις ερχεται. 0Xtus Vulgatus latinus praebuit sedices autem: ecce magna Vat. Magna ecco tribulati venit. cita tu Tischend0rsius: et quid tandem Maximus iste sibi vult, quum per t0tum librum nulli Maxim 10 cussit sed b0nus Maximus in Hermae ast0r plane eadem civitate fruitur,
qua Roda semel Vis. I, 1 p. 3, 2 memorata, Clemens et Grapte Vis II,
p. 12 8 sq.). iam e alatina versione se dicis autem Maximo: Ecce tribulatio supervenit Oischendorsius c0ncludere debebat, graeca ana, vulgatam autem interpretationem sensim depravatam esse alter locus difficilis est Vis III, p. 17 12. 13 Lipsiens ap0graphum haec Servavit Elπόν οε φησέ, καὶ τοπρότερον πανουργος ει περὶ τας γραφα και ἐπtZ 'τήσεὶς ἐπὶ φελῶς' ΗΖητῶν οὐκ ευρήσεις τ' ἀλήΘεtαν. haec respiciunt quidem ad praecedentia illa p. 16, 17. 18 πανοῖργος εὶ, VΘρωπε, Θέλων ἱνώ6Λεὶν τα περ τογπυργον. sed ibi de turri ecclesiae agebatur hic offendunt vocabula περὶ τας
γραφάς, quibus ille liberinermae traditus Vis. I, 2 p. 5, 20 q. c. 3 p. 7, 5 q. Vis II, 1 p. 8, 21 q. nullam lucem praebet ne ea quidem, quae Sim./ hoc in odio contin0tur otium libor pastoris discipuli pauli apostoli.
quem aulus meminit in pistola ad romanos.
267쪽
HERMAE PASTOR GRAECE RESTITUENDUS. VIIV, 3 p. 7, 17. 18. dici initur 6υντελέσας τα γεγραμμένα nodum 0lVunt. cum Lip8iensi 0ngruit c0d Vat.: Dixeram tibi et prius, versiitu te 8Se circa scripturas diligent inquirontem igitur invenies veritatem. vulgata autem versio ita edita est se Dix0ram tibi et prius, versutum te esse circa structi ras diligentur inquirentem igitur iuvenies veritatem. quasi haec principaliora e88ent, Tischend0rsius in codice Lipsisensi confusionem 110tavit, quae ut in latinis facillim poterat fieri, ita in graecis fieri pr0rsu nequibat, ni Si Si qui latina graece verteret. graecus Herma non illud oc se StructuraS , Sed iam depravatum v0c se scripturasse vertisse videbatur quae ischendorsuSprincipali0ra censuit, etiam magis depravata sunt. 0 c. Scriptura S Vulgataequ0que verSioni codicus exhibere, iam iud0rsius monuit. cuturum etiam illa V0cabula πανουργος ε περὶ τας γραφά iam ante aethi0picae ver8i0ni Set 0dicis Sinaitici 110titiam missa vidimus in 0rsion Palatina: Dixi tibi iam et prim0, et tu quaeris dilig0nter, ergo requirens inveni veritatem. addita sunt, quia vocabula εἶπον σοι καὶ το πρότερον interpretatione X antecedentibus p. 16, 17. 18 petita gor videbantur sed tantum ab0St, ut latini interpretis additamentum censondum sit, ut aliis additamentis, quae codex Lipsiensis praebet, ' i simillimum sit. n0 mirum igitur, quod Tiscliend0rsi sententia universa, a R. A. Lipsio statim refutata j sol Lechlero placuit.Ρ08 graecum Hermae textum Lipsiensem alteram latinam int0rpretati0nem codice Palatino editam esse iam diximus, quam . . ipsius in ischen- dorsianae editi0nis censura praeter aliquas libri partes, raucipue in similitudinibus, ubi utraque versi latina permixta sit, ex ipSo graec textu c0nfectam esse iudicavit accessit etiam aethiopica versio, et ipsa e graec0 textu confecta. y itaque praeter ipsi0nsem codicem iam duae verSi01108, quibus ille adpius emendari poterat, inn0tUeruui. in otiam cod Bodloianus o Lambothanus et Carmolitanus circa scripturaS. codd. odi et Lamb. diligenter inquirens igitur etiam cod. S. Germani inquirenS.
g k611nen, Wenn e Structuras corrigirto. haec ni in notis ad p. 7, 12 non meminisse confiteor.
ita in eodem capit p. 16 18 cod Lips et vulg. simul addiderunt καὶ ἱλαρώτεροι γένονται; ips solus e. 6 p. 21, 7. TV OU6ἱαV. in ischendorsiana oditionis consura Litora r. Contralbiat 1856. Nr. 47 ut contra Tischondorsium obloquontem ib. r. 0). quae ischen- dorsius nuperrime disputavit Th0olog. Litora turbiat 186b r. 20), nullius
Sunt momenti, quum Oc. structuras cinis illo codice reperiatur. f. etiam
Lipsii: Dupli gegon Urn. v. ischendor uitschr. f. Wi88. Theol. 1866. I, p. 122 Sq.' Apostolis hos undis chapostol. 0itallor, sed II. Stuttgari. 1857. . 489. 7 Herma Pastor, Aethiopico primum didit se nothiopica latili vertit Antonius 'Abba die Lips. 1860. s. Angori libellum Nachirnglicho umer-
268쪽
post haec omnia alter graecus c0dex inn0tuit, Sinaiticus, qui astoris magnam certe partem Vis. I, 1 Mand IL p. 38, 11 et Mand. III. IV. fragmenta continet quem codicem quum Tiscliendorfius ederet, priorem suam do graeci textus indole et origine sententiam praet0 unicum illud refugium Vis III, 3 p. 17 12. 13 ipse deseruit. Sinaiticum c0dicem a Tischend0rsio longe praeferri ipsiensi nemo mirabitur ille antiquior est, quamvis vix ante Justinianum I. imperatorem conscriptus sed etiam huius codicis divergentes lecti0nes versionibus et ceteris testimoniis saepe confirmantur et si HermaeΡastorem denuo ederem, Lipsiensi 0 dici etiam saepius, quamvis in minutiis,
his omnibus apparatus criticus iam ita auctus est, ut Hermae Pastoris n0 codices edere, Sed graecum textum maxima ex parte restituere 08simus facillime restituitur prima pars, ubi praeter tres illas versiones et antiquorum Scriptorum excerpta uterque codex graecus, Lipsiensi quidem in apographo, Servatus est in media parte Mand V XII, 4 solum quidem c0dicis Lipsiensi apographum superest, Sed praeter tres versione subveniunt script0re eccle8iastici, qui mandatorum plurima tantum n0n verbo tenus transscripserunt ita seudo- Athanasii 1δασκαλέα προ υντέοχον δουκαν ex Hermae non nominati ast0re amplissima excerpta conServaVit etiam Anti0chi alaestinensis, S Sabae monasterii monachi secuti VII. ineuntis, , , Ρandecte divinae scriptura seu compendium totius religionis christianae homiliis CXXX 0mpr0hensus ex Herma permulta tacite descripta continet. in ultima parte c0dicem Lipsiensem ipsum Mand XII, 4 - Sim. VIII, 4 Sim.hunge gi Hermas fascis c. III. Besonderor bdrue ins Gersdors' R0p0rtorium 1858. Vol. IV. fascic. L). Lips. 1858 et Lipsit consuram Literar. Contrat blat 1859. r. in huius versionis epilogus Hermam non Pauli discipulum ut cod. alat. , sed ipsum Paulum apostolum a Lystrensibus
Em' appellatum Act. XIV, 12 fuisse refert.
A Bibliorum codo Sinaiticus Otropolitanus auspiciis augustissimis imperatoris Alexandri II. x fenobris protraxit in Europam transtulit ad iuvandas atque illustrandas sacras litteras sed Aenoth. Frid. Const. Tischendor Petropoli 1862. Novum Tostamentum Sinaiticum sive Novum Testamentum cum epistula Barnabae et fragmontis Pastoris se eo die Sinaitico accurate descripsi Asnothous ridericus Constantinus Tisoliendors ipf. 1863. in prassation alterius Patrum apostolicorum editionis resselianae, Lips. 1863. huic oditioni ischendorsius fiam in Horma Pastore lectiones Sinaiticas discr0panto prasemisit, sed parum accurate illis qua notata Sunt ad Vis. I, 1 p. 4, 19. c. 2 . , 15. II, 3 p. II 6. III, 1. . 13, 2. c. 2 P. 1 b, 12. c. 3 p. 17 6. c. I p. 22, 1. c. 8 P. 23 14 24, 15. . . . b, 22. e. 10 . 27, 3. 4. 10. c. 12 p. 28, 17. 29 1. Mand IV, 1. p. 40, 13, etiam addo Vis. IV, 2 p. 32 6, ubi ischen dorsius non notavit, in praebere m
post ornardum Montofalconium Athanasii purum oditorum Vol. II, 252 - 264, d. aris. 1698 hunc lib0llum accuratius didit Guil. Dindors Athanasii Alexandrini pra000pta ad Antiochum, ad uos codices recensuit Guil. Dindorsus, Lips 18573, d qua dition iudicium tulit . . ipsius Literar Contralbiat 1857 r. 40). indorsus illius codicis arisini, quem Montesalconius didit cod. ), nova coliatione usus eiusdsem libri primae partis c. I II 0pitoni 1 quamdam se odios velferhytan antiquiore cod. Α)edidit unoinis inclusi variantos codicis . lectiones.= Antioohi Homilias oxhibo Bibliothoca vetorum Patrum seu scriptorum ecclesiasticorum Tom. I. graecolatinus. Paris. 1624. p. 1021 sq.
269쪽
HERMAE PASTOR GRAECE RESTITUENDUS. IXIX, 1, 30), eius ap0graphum Sim. VIII, 4 IX, 14 cum illis xc0rptis et
tribri versionibus accurat conferamus oportet, ut permulta, tuae etiam in ipso codice aut plane omissa sunt aut tineis exesa Vanuerunt, SuppleamuS. haec uncinis inclusa graece reddere c0natus libri clausulam e vulgata versi0ne emendata Secundum ceteras versiones et graeca fragmenta addidi. Sinaitici codicis tiam 0rrecti0nes accurate notanda erant correct0rem
A, quem ipsi codicis scribae aetat vix ced0r Tischendorfius e Suit, cum eodem viro d0cto diti0ni ross0liana alteri praefato signavi '' S 'in correctorem correct0r Barnabae pistulae diversum, quem ischendorsius VII. fere seculo vindicavit, signavi, S '.'), 0rrect0rem D in Hermae fast0re), paulo seri0rem, et ipse signavi '' 'φ') emendationes plurimasc0rrectori debemus, me quidem arbitro ipso codice n0 multum seriori. - 0dicem ipsiensem ipsum eiusque apographum ignavi L. VerSi0nem Vulgatam, cuius codex optimus est Vat. signavi v. vel u0.), Palatinam s. vel sal.), ethi0picam e. vel aeth.). bene Scio, Herma Pastorem graece restituendum unius hominis vires Superare ipse mihi in nonnullis, minutiis quidem, ut in liter se simplici voldupla ἐπερέψατε, περ ἱψατεὶ, in syllabae t augmento temporali omisso Vel Servato Sim V, 2 p. 86 5. 6 19. 20. ubi codicem equi volui), et quae
liuius m0di unt, n0 sempor constiti et iam dixi, me in levioribus quibusdam rebus nunc codicem Lipsiensem Sinaitic praelaturum Sse. Sed Summa in re Hermae ast0rem graece ita restituisse mihi vid00r, ut e iam uti et frui possimus spero, difficillimam m0am peram, quam etiam h0 in libro amicissimis et doctissimis consiliis Mauricius Schmidi adiuvit, in utilem futuram esse et illis quoque viris d0ctis gratam, qui textus graecos a tribus interpretibus verso etiam magis perscrutabuntur. Hermas latinuS, quem Angerusn0bi pr0misit, meum graecum Hermam Drtasse n0n tantum confirmabit, sed etiam hic illic emendabit a vero etiam latino Hermae restituendo graecam meam oditionem profuturam esse spero itaque Hermae librum, non codicem Lipsiensem vel Sinaiticum, a me primo graece restitutum omnibus, quicunque antiquissimae ecclesiae christiana monumenta rite aeStumant, legendum, viris doctis etiam accuratius restituendum tradidi dignus enim est hic liber, cui operam impendamus a8siduam. J non laeso huic philologo doctissimo Sinaiticam sectionsem Vis. I, p. 7 6. III, 9 p. 25, 2 παηνα magis placere quam Lipsien Sem παυθηVar. contulit enim Choeroboscum p. 324 b. sed prima plagula iam impressa mutare nolui, quum etiam Sim. IX, b p. 117 11. 14. C. 10 P. 123, 22. να- παυθηναι legatur ceterum tiam Hogosippus apud Euseb. E. IV, 22, 2 συνεπά'μεν. eiusdem viri clarissimi coniectura Vis III, 8 p. 19, 2 formam AleXandrinam ἔσχοσαν S. 6χαμ, L. ἔσχον restituuntis aut re probantis confirmari videtur vocabulis ευσταθουσα Sim. VI, 2 p. 5, 9 ἐδοΛουσαν Sim. IX, 9 p. 122 21. f. etiam Vis. I, 4 p. 7, 25 ubi L. λΘοV S. λθαν. p. 8 8 L. ἀπηλθον, . πηλΘΛ, Vis III, 2 p. 16, 1, ubi L. κατέHοπτοV,
βουλp , quod cod Lips saepius exhibet, non mutasset in Vulgatum Osλεet. Sinaitico codici omnino maximam dom abondam sesso consuit in formis vocabulorum hollonisticis a Lipsi0nsi ad purioris Graecitatis normam terumque perpolitis, Lipsiensem vero auctoris montem et verba fidelius exprimere.
270쪽
U. DE HERMAE ASTORIS USU ET AUCTORITATE.
Hurmae astorem vere pertinere ad Novum Testamentum extra can0nem receptium teste d0cent antiquissimi eo Drtasse iam usus 8 Πέτρου κηρύγματος Ηeracleone Valentiniano et Clement Al0xandrino antiquiori auct0r cf. quae ad Mand II p. 36 notavimus). Irenauus Lugdunensi Hermaela Storem inter ipsas sacras scriptura recensuit adv. aer. IV, 20, 2 καλῶς ουν εἱπεν, γραφ' - λέγουσα, cf. Mand I p. 35, 15 sq.). eadem fere aetate fragmentum illud celeberrimum indicis scripturae sacrae a Muratori primum editum l. 73 - 80 hao retulit: paStorem Ver nuperrime temp0ribus nostris in urbe roma herma conscripsit sedent cathetra urbis roma ecclesia pi ops fratre eius et ideo legi eum quide portet se puplicare vero in ecclesia popul neqvie inter prola ta completum numero neque inter apost0los in finem temporum
haec ita graec rostitui ):τον Ποtμένα δε νεωστὶ τοις μετέροες χρόνοις ἐν τι πόλει P p μὰς συνέγραψεν, καθημενου πιτν της πόλεως ' μ' ἐκκλησέας καΘέδρα
Πέου ἐπl6κόπου του δελφου αυτοῖ καt etα τουτο ἀναγzνώσκεσθα μενδεε, δημο6tεύε α δ ἐν ἐκκλη6ἱ τω λα οἴτε εν προφήταις, λζρωθέντος του tΘμοὐ, i r ἐν ἀποστόλοtς ἐς το τέλος του χρόνου ἔξεστlν. ipse Tert illianus nondum Montanistis addictus Hermae astorem ita laudavit, ut eum saltem n0n repudiaverit de ratione c. XII 0 XVI, cf. Vis. V. p. 34, 2. ), 0d 0ntanistis iam addictus astorem moech0rum vehementer repudiavit de pudicitia c. X. XX, cf. Mand. IV. p. 41, 1 sq.). SeudO-Tertullianus autem teri Tertulliani libro adversus Marcionem etiam hos Versus addidit: P0st hunc deinde ius, Hermas cui germine frater, Angelicus astor, quia cui 2 tradita verba locutus. tum ver8u Scripturarum Sacrarum, quibus retinerus i libr0s in ecclesia africana tertii suculi lectitat0 c0ntinseri censuit, N0vi Testamenti libris etiam fa8torem addiderunt se past0ris versi ver IIII, i. e. astoris latine versi ver8num quatu0 millia) ille, qui homilium de aleatortibus Cypriani operibus additam conscripsit, Hermae ast Sim. IX, 3 p. 143 4-8. quasi Scripturam divinam laudavit quanta huius libri auctoritas fuerit, etiam mandat aliquo adc0mmendandam occidenti christiani consuetudinem paschalem in Vis. V. p. 34 aut Sim. X. p. 146 5 Sq. infert d0cetur, de u liber sontiscalis in vita ii: sub huius pisc0patu frater ip8ius Hermes librum scripsit, in quo mandatum c0ntinetur, quod ei praecepit angelus Domini, cum veniret ad eum in habitu fastoris, ut sanctum ascha die dominica elubraretur. ita etiam prima epistula i episc0p falso subdita: Nosse vos v0lumus, qu0d a8cha D0- in libro Dor anon und dis riti de Nousin Tost. 0tc. Hal. 1863
ad p. 40.' Goschichio des Neu testamentlichen anon, sed G. Ollimar, Berol. 1860 p. 175 q. y hac d r os librum meum de Paschastrei de alten irche etc. Hal. 1860 p. 195 not. 1.