장음표시 사용
161쪽
vel ba : Suscipe Domine ineeus hujus saeri tum, contendit ignorantia ,
S in advertentia Rubricariorum , temporibus illis Gothicis, velut nono μι culo , factia in suisse , quod verbum ineensum, quod hoe in loco nil nisi curuum accensum significat , pro thure sumpserint. Haec ille quidem , verum nullo suffultus argumento, nulla auctoritate , nulla ratione , quis vero tam leviter tanti erroris, ct ignorantiae Ecelesiae Rubricas accuset ZAnnon hoc est Haereticis occasionem manifestissimam nos insultandi praebere 2 Haereticis inquam , qui nihil elabi sinunt , quod illis ad exponendas omnium cachinnis Ecclesiae rubricas inservire queat ὶ Id D. de Vert pra stat, eoque magis culpabili ter, quo certior est suam eoniecturam incertinsinam, imo salsissimam esse . Legentibus enim orationem Exultet , unis de praedicta verba deprompta sunt, clare patet, Ecclesiam nequaquam de Cereo , qui tum necdum accensus est, loqui velle, verum de incenis , - quod in eius consecratione adhibetur. En ipsa verba: Sufeipe , Sandre, incens hujus saerificium vespertinum , quod tibi in bae cerei o Iatione per Minhfrorum manus de operibas apum fueroanila reddit Ecelesta . solle iam vocem ineens, ae eereum incensum ut placet de D. Vere in antiquae vocis locum substitue , quem quaeso sensum ex hac oratione
elicius 7 Hic videlicet, suse'e Sancte Poter ineeissi huius eerei si crime tum , quod tibi in hoe ee rei fieri I. Sanua reddit Eeele a. Tam belle
D. de Uert nostras caeremonias interpretari solet, uvamquam S ine fallitur quod incensum saeculo nono Cereo Pastali adfigi ceptum sit: constat enim hane consuet inlinem multo esse vetustiorem , & saeculo octavo
nequaquam iuniorem, quod vero institutionem huius cerei symbolici spectat . haec multo napiori pollet antiquitate , & adprinei pium sexti s culi rc Drenda est: ut ex duabus eius benedicendi formulis, quas nobis
Ei in odius Ticinensis reliquit , eruitur. 6. Obtinuit in Fcelosia usis , ut mora insantes. infirmos, aliasque id postulantes personas Evariete liti in s. Ioannis recitetur: quod dum pera gitur, Sacerdos eorum cani thiis stiniani imponit. Nobilem huius ritus m. r. p. r. originem scire cun s audi Uertium t Sacer ues c inquit olim auqelium extremitati stotae a Debat: uu e naturali o Ηἰui maxime congruumer it ut Rem flectentium ante se persu 'rrem eupit bus solam ad legendum eorum odius LP m 'eli in imponeret . Cuius coniecturae. licet neque testem , neque vadem , ri que argumentum ullum , etiamsi a cujuseumque
demum auctoritatis Missilis desia mptum proserat: arbitratur tamen eam tam felicem , tam elegantem, tam e vim iam esse : ut ob solam verisimili tu linem , qtram ei itiosi r credidit, adoptari Asbeat. . Cur, q)raeco , Pater , ct Credo in Raptis nate recitantur 3 Fortanse diees hoc in stigium antiqui inciri q. eum Catechumenis tempore sit Catechumenatus ratio Dominica , P Fidei syna holum tradobatur. Tum enim ab initiand:s 'o quia Fr ii r ut preces has mem riae man Jarunt Sca ite Ranti saltim re itar ni. Hoc reddere νυ lum dicebatur: i aeu uulnoros erat, ut ill s sum Acilii ii si l i mors, Ritin esset, quam publice pro-Υom. a. p. 3s., Vellent . Ve ym l n o a' iter D d Uert d, line disserit: o uti;sit, s
runt; verum Ritualia, adjungit ille, mimus Patrinorum indicavere; quo
162쪽
CIRCA SACRARUM CAEREMONIARUM USUM.
quo ad docendos Pater, & Credo filiolos oh ligabantur . Haec verba Pater, & Gedo in Ritualibus attramento scripta intra Rubricam cerinnebantur. Unde Sacerdos ob pigritiam Rubricam legere negligens, Rasuetus recitare, quidquid attramento in Rituali descriptum est usum sortasse invexit has duas preces recitandi Pater, S Credo . En con- , jecturam D. de Vert. Novam sane, & inauditam, atque ita illi 'ropriam; ut non credam aliquem futurum , qui hujus inventi gloriam ei
eripere cupiat. Sed alias accipe non minus ingeniosas. 8. Recens electus Pontifex majori altari ad S. Petrum imponitur rubi P I
Cardinalium obsequia pedum osculo suscipit. Accipe Vertii in huc ritum
commentationem : Diei pule c alta tu feri, ut pedes Ponti eii in justam .
altitudinem elevatus eo commodius exosculari possint. 9. Eodem tempore Pontifex vilioris pretii monetam in populum sparingit, quam actionem juxta ordinem Romanum his S. Petri verbis: Ar- genistin , aurum nou es inibi comitari debet. Inferret hic aliquis , munificentiam hanc, in profanis etiam Regum coronationibus usurpatam ;ritu hoc in Ecclesiam sanctior, sane ratione introductam esse; ut videlicet recordaretur Pontifex paupertatis Apollo licae, & rerum mundanarum contemptus, sitque cognitum haberet, quod si nihil possidere liberum ei non sit, obstrictum se tamen esse , ea , quae possidet, profuse in pauperes elargiri. Verum omnia haec, vertii iudicis , mysticos sensus redo-Ient , atque ideo non sunt serenda . Ahsque hoc verborum suco haec ver-ha cait) verisimiliter nihil aliud exprimunt, quam Pontificem dum Toni. . p.aar eleemos)nam bane elargitur , non reuere mauibus solidos ex uaro ct argento nummos , sed minoris pretii solum nummulos , qui et usto parva
moneta nomine comprehenduntur.
io. Notum est omnibus in sine cultisque Nocturni Chorum , qui lectionum tempore sederat, ad ultimum Responsorium dum Gloria Patricanitur , assurgere : cur vero ξ id esse , respondet D. de Uert, abeundi
indicium: olim quippe post quemlibet Nocturnum discessionem factam
fuisse, cumque Gloria Patra Nocturnum finiat necesse erat eo momeninto assurgere , ut orantes prompti post Eius recitationem abire possent ruerum S. Benedictus caJ in sua Regula longe gliam huius Ritus rationem asserti id stilicet fieri in honorem , & venerationem Ss. Trinitatis , cujus gloriae do ologia haec consecrata est. En originem hujus caeremoniae, eiusque rationis moralis a non contemnenda antiquitate repetitam . Nihilominus D. de Uert, cui mens Ecclesiae sexti saeculi notior est, quam ipsi Sancto Renedicto, persuasum habet S. hunc Patrem salti, ae ab eo peris purpm mor lam hanc dilucidationem ritui adiunctam suisse . Nihili alit horitatem S. ordinis sui Patriarchae ducit, ae mordicus coniecturae suae , liecintiliti solida ductus ratione inhaeret. Ir. Videmus persaepe h crucibus in pro ccstione portari solitis, fla- mulas quasdam , seu vula candida pendere ς quae etiam in antiquis tabulis Pontificu in haculis addita cernimus . opinabar ego id fieri, ut quem admodum olim apud Romanos inagnia militaria velis quibusdam ornabantur, ct id hodiedum in b ilicis nothris vexillis observatur , ita pariter apud
163쪽
apud Ch ristianos Crueis signum , quod publicis in processionibus ei reumfertur, ct Eeclesiae militantis vexillum est, exornaretur. Credideram ornamentu in hoc ob similitudinis rationem ad pastoralem Abbatum ha- eulum traductum fuisse. Verum D. de Uert aliam longe hujus moris causam reperit, Velum quippe istud strophium fuisse asserit seu Cruei sero rum, seu Abbatum, qui illud Cruei aut pastorali lituo non invenie tes eommodiorem locum alligabant , ut sic emungendis naribus, aut tergendo ori praesto esset. Quo vero argumento id comprobet, audi. Viderat nempe in Grosens Abbatia lituum , cui exiguus uncinus annexus fuerat; atque hic uncinus , licet de se nihil ad rem faciat, abunde illi ad hane eoniecturam formandam lassicit, neque erubuit frivolo, ae elan-gni huic madamento innixus veterum pietati ridiculum , & indecentem usum assagere exponendi publica in proeessione totius populi oculis se didum , & nauseandum Crueiseri ali uius sudariolum . I a. Non minus praeclare, nec minus digne de ornatu ratiocinatur, quIanteriorem Altarium nostrorum faelem tegit. Eum olim nihil aliud suissct contendit, quam suspensum virgae ferreae ante Sanctorum Lipsana , queo sub ara requiescebant, velum ς ut sie eorum Sarcophatus operiretur, Ma pulvere aliisque iniuriis de nderetur. Adjuniit, tractu temporis factum , ut vela haec primo phrygio labore, purpura , aureis, argenteisque
Limbis decorarentur, donec tandem inter altaris ornatus adnumerata sunt atque ne illum vane, atque inutiliter haee adstruere asguamu S, eriquod coniecturae suae argumentum proseri: ait se vidisse Galardoni exi- tuo Chartrensis Provinciae viculo simile annulis virgae ferreae insertis suspensum velum, idque anno i 689. Pectet Iam sane, ct rarissimam antiquitatem l Uerum nescio quo malo lato huic ingenioso commento duplex evidentissimum ecclesiasticae historiae testimonium refragatur . Primis Ecclesiae temporibus altaria pretioss tapetibus ob debitam sacri&Nysteriis venerationem ornari consueverant. S.Chrysostomus ca) Theodoretus , cba ct Synessus de velis cultui ararum destinatis loquuntur ; Gregorius cit) Turonensis testatur altarium tegumenta e seri eo , aliisque pretio conspicuis pannis consecta fuisse: Anastasiusce Bibliothecarius ait,Constantinum altari pallium auro eontextum obtulisse; quae ornamenta vulgato illis temporibus nomine altarium pallia , vel vestes nuneupabantur . PP. Zachariam , ct Adrianum Primum huiusmodi pallia auro contexta Ecclesiae donavisse legimus quodque magis magnificentiae studium declarat quod tum Fidelium animis insidebat, Pulcheria cfa Imperatrix Ecclesiae Constantinopolitanae altare ex puro auro Caelatum, ac gemmis refulgens dono dedit. Alterum testimonium quod D. de Vere conjecturam evertit, ex antiquo Martyres sub Altaribus. colloeandi ritu
Gregor.Turon. lib. . Hist. C. 2.1am aDarium rem oblatisnibiss paulo serus sum esset .
164쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM.
desumitur. Corpora enim sancta sub ipso altari terrae mandata .aItare i sum pro L pulcro habebant , neque ulli hominum aspectui patebant. Cum vero pia Fidelium devotione e sinu terrae extrahi, & in pretiosas urnas ad augendam illorum venerationem transferri coepissent, non amplius sub altari, sed in expositis omnium aspectui locis, aut post aram , aut supereolumnas , aut in eertis ad id praeparatis Armariis, Ioculisque collocata suere . Dubito profecto D. de Vert multa. in antiquitate exempla reperisse quibus probet sarcophaga Sanctorum, ea ratione, quae sibi fingit, in pro patulo sub aris reposita suisse. Ego quidem haud magno negotio cominprobabo L ptimo primum saeculo obtinuisse , ut Sanctorum Martyrum
corpora e terra educerentur, velamina autem pretiosa , quibus altaria
operiebantur , mubo antea in usu fuisse. Id quod testimoniis supra a n his allatis , ac maxima ex parte ante septimum laeulum exarati x, satis,
II. En aliam coniecturam ab Historia veritatis teste aeque, ut priorem , consutatam. Intevallum illud unius anni, quod inter singulos o dines suseipiendos observatur,& eommuni nomine Interstitium appellatur, Vertii iudicio inde derivatur, quod ante Simplicii Papae aetatem suus men sis Septembris ordinationibus faciendis praestitutus suerit, ac proinde oportuerit ad Presbyterium adspirantes, cum non nisi gradatim ad hanc dignitatem aditus pateret, per integri anni spatium singulos ordines praestolari. simplicius, inquit ille, primus suit qui antea pretstitutum tempus corripuit , ct aliis quoque anni temporibus ordines impertiri coepit: quod dein ab aliis quoque susceptum fuit. Ad hanc itaque Epocham re vocandus est mos ordines eodem anno suscipiendi. Ubi velim observes
Simplicium anno Christi 483. h vivis decessisse. Profecto non satis demirari queo quam eonfidenter D. de Uert iarebus manifestissimis nobis imponat. Evidens quippe est Papae Simplicii
tempore neque ordinationem annuam interstitiorum mensuram, neque
interstitia ad Augustini tempus restricta suisse. Quod clare ex Decret libus Sirieii, ct Zosymi praedecessorum Simplieii, ae e Gelasio eiusdem post Felicem III. successore eomprobatur. Zosymus enim praecessit Simplicium quadraginta novem annis , ct Siricium caJ sere nonaginta : jamhla statuit, ut qui a tenera infantia ad clericalem statum enutriti sunt,
ante decimum quartum aetatis annum ad Lectoratus Ordinem promoveantur a decimo quarto vero anno usque ad trigesimum non alios ordines suscipere, nec alia munera obire possint, quam Aeolythi, & Subdia-eoni: inde ad Diaconatum promotis alios quinque annos Presbyteratus ni inisterium expectandum sit, atque hoc osscio decennio iunctis tum primum Episcopalem divitatem consequi liceat. Quod vero eos attinet, qui aetate jam provectiori se Ecclesiae Dei vovent, intervalla restringit, ct duos annos ante Subdiaconatum , ct quinque ante Diaconatum praeseribit .
Papa Zosymus ch qui annis quinquaginta Simplicium antecesse, superiorem legem universam amplectitur, nihilque in ea immutat, nisi quod
165쪽
quod viginti annorum aetatem pro sit scipiendo Aeolytha tu , et Sub illaeonatu ita tuat , atque provectioribus quatuor annorum interilitia pro suseipiendo Diaconatu praescribit. Gelasius I. cit qui decennio post Simplicii mortem ad Romanam seisdem evectus est , antiqua confirmavit statuta , eorumque observantiam sanctam haberi voluit. Quamquam non inficiar eum concessisse, ut uris gente neces altate , atque Ecclesia Clericorum penuria laborante e sanctioris vitae Monachis illi , qui praeclara vitae probae, morumque illibato ἀrum spe ei mina ecderunt, sesigantur, atque servato soluin trimestri inter singulos ordines interstitio ad sacras promoveantur dignitates . Verum specialis haec gratia , quae nunquam ante illum obtinuerat , nequaquam in exemplum trahi poterat. Priscis c inquit pro sui everentia manent bus eo titutis; quae ubi nulla , vel rerum , vel temporum perurget ne-eesitas, reg&lariter eonvenit custodire . Ouo jam bella illa D. de Uere coniectura ad conspectum tam sincerorum , tam evidentium testinioniciis rum dilabitur Z An etiamnunc persuadere nobis conabitur ante Simplicii Papae tempora interstitia unius solum anni suisse , eiusque sub regimine contrata suisse et quod Pontifex ordinationum tempora auteverterit Zi . Ea , quae D. de Vert de Antiphonis o appellatis, ac ultimis Ad wentus diebus cantari solitis affert, indigna arbitror, ut serio relatentur. Attribuit D. de Vert Antiphonarum harum intonationem Capitulorum dignioribus membris ob allusionem, qua ui ipse deprehendit in primis Antiphonarum vocibus, cum nomine aut munere capitularium dig litatum .
Sic Decanus cantat Antiphonam O Adonat ob similitudinem huius ψo eis eum illa Deeanus. Thesaurario obvenit Antiphona O cia vis David, quia nempe claves thesauri illius custodiae concreditae sunt. Cantor into. nat illam , quae per O Radix Iesse inchoatur , ob haculum suum in surisculi formam effflum . Radix enim sareulum significat Sc.is. Aliam tantum non minus ridiculam coniecturam pari brevitate attingam: agitur in ea de processione Ascensionis , in qua compluribus in locis cistulae eum Sanctorum lipsanis circumseruntur . Qi iam caeremo
niam D. de Vert deducit ab eo , quod dictum est in Evangelio de Jesu
Christo: Ferebatur in caelum . Vocem autem Ferebatur aliquam similitudinem habere dicit cum Fierre , quae vetusto sermone idem ac cistulam significat, atque hinc de puxisse ritum solemni hac festivitate ei stulas Reliquiarum circumferendi. Inanes hae , Cc pueriles nugae nec consuta- . t Onem merentur , cum propria in sirmitate concidunt, ct abuterer Lectorum patientia , si in earum discussione vel mediocri tempore morarer . Uerum necesse fuit eas in med una proserre ut eo sanius judicare possent qucinium conj turis D. de 'ri si demtum sit: quantum ipsis ii, o menti ab hac jactata verisimilitudine accedat: S quam bene fundata I . de Vert spes sit, dum harum solo prrendio fretus , nee ullo alio solido argumento adjutus , Iectores in suam si ut ni iam deseensuros esse confidit. IIae enim secundum systematis sui sun lamentum cssoriarant. Fundamentum sane caducum , & ruinae proximum , quamquam e r tertium , quod ii, collectione certorum ritualium , ct Missa lium omni in p. ginia pro-
166쪽
dustarum collocat, non maioris est firmitatis; ut statim una, alterave adnotatione demonstrabo.
f. L III. Tertium fundamentum fas ematis meritani. Missalia,
G Risualia a Vertio collecta, ct consequutiones, qaias ex illis deducit. Fundamentum hoc
ΡRima adnotatio D. de Vert perlape in rem sua in ritualium , & Missalium privatarum Ecclesiarum , ex quibus quaecumque suo systemati favere videbantur improbo labore exeerpsit, fidem adducit. Uerum quid Nissalia haec edisserunt Prosecto maximam partem nihil prorsus horum squae D. de Uert ab illis dici cuperet, aut quae ad confirmandas eius con jecturas dicere deberent. Quod si aliquid in ejus sententiam testari viden
tur , id tamen neque firmuἰm , neque concludens est. Omni autem exce- Ptione maiora eorum testimonia esse oporteret, ut ad immutandas Fidelium opiniones, ad convellendum sensum mysticum ab Ecclesiae precibus adjunctum , & non raro ad consutandas SS. Patrum sententias aliquid conserre possent. Reperit quidem nonnunquam aliquod in iis argument una, quod ad saltorum a te allegatorum confirmationem faciat, verum
consequutionum abhinc petitarum, S illatarum inductionum in hujuΩmodi nullum apparet vestigium . Quinimo ex ipsis a se adductis factis, consequutiones suis quam maxime oppositas haud magno labore depromere possem'. sed operam perderem , si asserti mei exempla asse rem : cum librum ejus pervolventibus id obscurum esse nequeat. Secunda adnotatio. Non inficior, imo lubens concesserim aliqua sat feliciter a D. de Uert detecta , & eoniecturas nonnullas verisimilit dine sua utiles in libro eius comprehendi: ct mirandum sane esset , s in duobus tam eximiae molis voluminibus nihil prorsus honi contineretur. Verum inter Vertiana inventa, paucissima sunt, quae soliditatem aliquam prae ferant . inod vero illa attinet, quae aliqua verisimilitudine confirmantur, quis quaeso ullam illis amplius fidem adhibebit; postquam
evidentem verisi. nilitudinum harum falsitatem tam solidis argumentis demonstravi. Si igitur feliciora D. de Uert inventa , quae tamen paucas solum respexere caer monias, tam parvo concluduntur numero, quid quaeso iudicandum , si ingentis illius a se praetermissarum caeremoniarum numeri ratio habeaturὶ Qua ratione, licet omnibus suis ritualibus, S Missa libiis stipatus, id probare posset de omnibus caeremoniis, aut sal tem de Ordori etarum p arte , quod omni conatu , omnibus viribus , omniaque eruditione sua , vix de paucissi itiis probare potuit Z Tertia adnotatio. An tu ilici lim de vera Fccli sitae ei rea caeremonias merite, earumque oristitio ab iiς M ss. libus, rituali Rusque desumendum
est, qua vulgo pluribus Luculis post sanctorum horum lituum institutio
167쪽
nem conscripta sunt Quaestio in eo vertitur, ut cognoscamus mentem Ecclesiae circa institutionem caeremoniarnm maxime selemnium , S antiquarum; quarum vestigia in tertio , quarto, quinto, imo nonnunquam
in secundo, S primo Ecclesiae saeculo exstant . An non antiquissimorum horum Auctorum , qui caeremoniarum institutionibus synchroni vixere , iudicio standum ὶ Minime quidem , si Vertio credimus , qui omnet Sau-esos Patres vehementer in allegorias propendisse ait. Quocirca etiam eos nihil aestimat, magisque Missa lium suorum , quam istorum fidem amplectitur. Ouam vero antiquitatem testimonia sua praeseserunt Mediocrem sane. Cum plurima decimo quinto, ct decimo sexto saeculo conscripta sint, quaeque antiquissima inter ea reperiuntur, ad decimum quartum , S decimum tertium saeculum spectent, nullum autem, ut ipse confitetur a duodecimum antecedat ca . Quarta adnotatio. Si hae e Missalia parvi propter vetustatem; minoris certe propter qualitatem aestimanda sunt. inae enim haec sunt An Ecclesiae Romanae , an Graeeiae, an Orientis An sub Apostolorum nomine, ac a quarto iam saeculo cognita ρ An a Basilio, Chrysostomo, Ambrosio , aut aliis primorum saeculorum Pontificibus composita Minime quidem praestantes hos, tantique nominis Patres vix unquam D. de Vert afferre dignatur, ae persaepe nobis suspicionem iniicit, hos multis in locis nequaquam a se consultos fuisse. Ut silentio praeteream hos non raro ab eo oppugnari specioso ostieas eorum explicationes refellendi titulo. Delicias ejus faciunt Libereuli quarumdam obscuri nominis Eeclesiarum, dissitaru in Abbatiarum , aut incognitorum viculorum: ut' sunt DaOulas , Es me , Gergeau , Monti vili era , Creti, Caudebee, A Ualon , Gallardon, Paloiseau , aut alii similes his nihil neque dignitate , ne-riis,. ii qRe antiquitate suarum Ecclesiarum illustriores. Quid praeterea ex histe' ' 'y tam pretiosis voluminibus delegit atque excerpsitῖ Ritus maxime rudes s& aggrestes , qui aetatem illam qua primum instituti sunt ex toto redolent. Ignorantia illorum temporum , quae a Uertio ipso rusti ea , ct Goathica appellantur, ne ite in Ecclesias privatas introducere potuit, ct etiam introduxit quidquid nimia simplicitas, ct stupida pietas, aliquando etiam error, aut superstitio comminiscebatur. Hoc ignorantiae tempore lassicere populo videbatur, si gesticulationibus litteralem sensum caeremoniarum exprimeret, nec sibi necesse arbitrabatur mysticos rituum indagare sensus. Non ulterius simplicium , S rudium horum temporum processit ingenium; ct si quando mysticus caeremoniarum sensus non tam Deile Omnium intellectui patet, explicandus esset: primae quaeque absque ulla trutina suscipiebantur piae meditationes, quae animo sese offerebane nec accuratius perpendebant an eae solidae, mentique Ecclesiae consorinmes essent.
Harumne igitur S exiguarum, & pGatarum Ecclesiaru in iudicio quae ab ignorantia , simplicitate, Se nonnunquam superstitione obsidebantur, de universali ab Oriente in Occidentem diffusa Eeeles a dee idendum
168쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. x 1ν
dum estὶ De Ecclesia , inquam, a divino Spiritu perpetuo illuminata: de Eeclesia sponsa Iesu Christi E Iustumne , ut ei tribuamus caeremonias
illas non raro indecentes, ct majestate Divini cultus indignas, quas D. de Uert in medium protulit, quaeque potius occultandae erant quam in apertam Iucem protrahendae r Aquumne, ut sanctae huie Ecclesiae rude hoo caeremoniarum chaos , ct ineptas significationes , quas Vertus e privatis suis Ritualibus depromit, imputemus Z Dum ea nobis in preci- hus , ct Sanctorum Doctorum libris elarissime mentem suarum caeremoriniarum exponit Illamne ream arguemus omnium illorum rituum per. versorum , quos rudis S superstitiosa Ecclesiarum illarum pietas introduxit, aut Commentariorum ineptorum, quibus Uerum caeremonia.
rum antiquarum sensum deturpaverunt Z Non approbat illa quorumdam Nysticorum cestrum, qui piis suis meditationibus ultra, quam oportuerat, abrepti sunt; eamque plumbeis quorumdam ignorantium opinionibus stultissimisque eommentis assentiri crede mus , qui sanctum piumque arbitrabantur multiplicare gesticulationes , ineptissimisque inhaerere allusionibus , ct qui bene factum credebant ad vocem Moab clamorem attollere , aut ad verba Iu Exeelsis turrim conscendere ρ Perversae hae con- ,.. in suetudines sere semper obscurae permansere , nec ultra nativitatis sitae locum vagatae. Quod si tamen & aliis se communicarunt, Ecclesiae illae
fuerunt nee multae , nec magni nominis, nec ultra Provinciam extensae . Verum demus eas se in integram etiam nationem insinuasse,an hoc sumet ead ferendum de mente universalis EecIesiae judicium p Ut hoe recte seratur iudicium inspieiendum est, quid in ea traditum, quid observatum fuerit omnibus in Ioeis, omni tempore, ab omnibus Sanctis Pontifici-hus , & Doctoribus: ae ue vincentius Lirinensis ait: Leuod ubique ,
quod eonstanter , quod ab omnibus. Hanc ego regulam amplector, quam Equutus sentio , Ecclesiam non alium , quam sensum mysticum , ct symis holieum suis caeremoniis indidisse, hancque illius esse circa ritus mentem. Quod vero putidas illas ct obtusas caeremoniarum significationes attinet, quas Vertius Ecclesiae menti assingit, eae, una cum peregrino suo systemate ab eadem regula convelluntur. In eassum igitur testimonia illa ex privatarum Ecclesiarum consuetum dinibus excerpta conglomerat. Possunt eae quidem aliquando non inutilem in indaganda quarumdam caeremoniarum origine , ct detegenda circa ipsorum institutionem Eeelesiae mente praestare operam: dummodo cum iis vetusta quaeque Religionis consulantur monumenta; dummodo auctoritatis S s. Patrum ratio habeatur, nec mysticarum significationum ab illis nobis traditarum eontemnatur fides; dummodo in privatis his eae remoniis , ct ritualibus rite secernatur illud quod ignorantia quo- rumdam saeculorum , & erassioris ingenii hominum introduxit, ab eo, quod Ecclesia, quae mystico spiritu animatur, in universo Christiano orbe obtinere voluit. Oni aliter negotium hoc aggreditur, ipse sibi erroris causa est, atque universas Ecclesiae eaeremonias ad rudem insommemque molem reducit, cultum illius deturpat, ac contemnendum reddit; Haereti eis amplam occasionem suppeditat caeremonias nostras deridendi , insulsosque illos jocos , quibus religiosos nostros ritus , sanctas-
169쪽
que sacrorum mysteriorum caeremonias exsibilant , aliqua verisimilitudinis specie exornandi. Imo vero ex ipsorum Fideliu .n animis exactam ilia Ium , ac obsequiosa in observantiani, quam , erga sanctissi in os nostros ritus hucusque tenu runt . eradicat . A clue cum hac adnotatione , quae
ob veritatem , S soliditatem suam omitti minime debuit huic opellae
LIV. Oxcl si 1 o ius operis . lautum risema D. de IZert ad enervant
datij Hidem in erga e ceti su caeremonias veneraIionein , Observationemque conserre Paleat. OUos essectus iam producturum putas apud ea tholieos huiusmodi systema , si unquam infausta sorte inter eos fidem aliquam obtineat Z Qua: horum sutura est opinio , postquam ea perlegerint, quae vertus de nostris caeremoniis congessit: de caeremoniis, inquam, & veneratio. ne, & sanctitate dignissimis Qua veneratione eas prosequentur, si iaeandem cum D. de Vert di esserint sententiam , ritus vid licet nostros non alteri landamento , quam utilitatis, commodi, necessitatis innixos esse , nec alio sustineri sulcro , quam allusionum frivolarum , ac persaeps puerilium, aut consuetudines quasdam esse Ethnicas , vel Hebraeas absque ullo delectu ob in teratum solum morem retentas ὶ Ad hoc etenim pro handum tota Vertiani systematis vis inclinat. dira , inquam, veneratione suscipient caeremonias, quae a tam indignis repetuntur principiis rina tenacitate retinebunt, & qua religione observabunt sacras haste
consuetudines , quarum necessisar, eommodum, aut utilitar unica institutionis iuxta Vertium causa suit , quaeque cum mutatis temporum circumstantiis nec commodae nec utiles esse in praesens videantur, es commodius, & utilius foret penitus eliminare , ii siue alias substituere 3 Oua non audacia , Sc licentia fas sibi a mitrabunt tir privata etiam auctoritate omnia pro libito permutare ZFrustra nobis promittimus si e praeoccupatos animos memoria rationum mysticarum , ct symbolicarum retentum iri. Hae rationes vimne aliquam ad movendos homines habebunt, quos D. de Vert in suam pertraxit sententiam , quibusque persuasit rationes bas esse arbitrarias , post earum primam institutionem inventas , gratio eatusque saeculi eonformes, & vix non semper male fundatas ὶ In vanum etiam eos fraenatum iri credimus auctoritate Ecclesiae , & Liturgiarum rubri cris , quae apud nos legis vim Obtinent. Hanc enim auctoritatem labefactari cernimus Omnibus iis anima deersionibus quas Vertius suis in libris effutit Contemnit in his qiuaecumque Ecclesia circa eae remouias adhibet verba, sermones , symbola, allusiones: atque sic exemplum sun estissimum aliis praebet eadem temeritate uni versa hae e despiciendi. Sperandiam ne igitur ut ullus amplius Ecclesiae legibus honor habeatur An non ipse .Vertus documentum clarissimum exemplo suo exhibuit excutiendi harum legum in rubricis latarum
jugum , dum Episcopis ornamenta , quibus a privatis Presbyteris dister.
170쪽
CiRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. Tar
nuntur, eripere, ac promiscue cuilibet hoc us asserere conatur; dum Nissae Canonem , ae secretas elata voce recitandas docet, nihili pendens aut horitatem nostrorum Missa lium decisioni ultimi Concili Generalis innixam Z Cernimus iam non sine moestrita per vesae hujus doctrinae effectus, videmus undique impendens Religioni periculum , ct nefandum illum Iibertatis, novitatis, independentiae , & innovationis cestrum late diffundi dolemus: Iam unusquisque privatorum se in Magistrum , in Doctorem erigit, ct sibi aut horitatem caeremonias ab universa Ecclesia aut praescriptas, aut receptas, pro libi to reformandi, & immutandi audacter vendi eat. Ipsa Sacramentorum administratio criticorum horum libertatem effugere nequiit; inventi sunt tam effrontis temeritatis homines , qui ea vulgari sermone administrare , ct Canonicum Osseium Gallica lingua solemniter decantare ausi fuerint. Quid itaque tum eventurum est, si orbi Christiano persuaserimus omnes rubricas , & caeremonias nulla 'alias insitationis babere rationes, quam necessitatis , quarumque mox
ma jam pars exolevit; rationes mastieas , c, fines Bmbolieos esse arbitrarios ,-insulsos, plus gratiae , quam soliditatis habere , omnia in iis perpetuir sufetia esse vicissitudinibus , atque in rilaum origim aetaIIam ειν rii babitam fuisse rationem . Ego quidem pro certo habeo aeternum
Deum, qui Ecclesiam suam diligit, eamque ad saeculorum finem proteget , nunquam concessuram , ut opiniones hae ct fidei, & cultui, & gloriae suae tam perniciose in Fidelium animis prae dominentur . Si olim pasisus non est, ut in Tabernaculum antiqui Testamenti profanus ignis importaretur, non serat, ut in Sanctuarium novae legis spiritus ille profanus , aggrestis, & repens, quem D. de Vert inspirare studuit, intro.