장음표시 사용
141쪽
tiunt.Ouidrauod Missa Ambrosiana antiquitate celeberrima oratione se isereta inchoatur quam Sacerdos antequam ad altare cG accedat, subis missa voce recitat. Denique ignorare non debuit nobis praeter clarissima hare antiquitatis vestigia alias praeclarissimas rationes suppetere, quibus Eeelesia ad recitandum secreto Canonem determinari potuerit. Silentium hoe eompluribus altiori voce recitatis precibus interruptum nescio quid majestatis , ae mysterii praesesert , quod maiorem venerationem conciliat , quod sacrum quemdam horrorem excitat , quod de νotam eordis compunctionem inspirat, quodque vivo pietatis sensu adstantium antis mos penetrat. D. de Vert militem nobis producit , qui apparatu caer
moniarum , quae in ordinando sacerdote adhibentur, tanquam renova& sibi ignota pereulsus melius se huic Missae, quam aliis interfuisse credi. Us. a. ssili. . Et ego S. Basilium assero , qui nos edocet nihil magis proprium ad
L,ν. augendam mysteriorum maiestatem , ct Uenerationem esse, quam ut verba consecrationi inservientia velentur, ne scilicet mysteria hominibus Levit. 16.Lae. r. ipsa familiaritate vilescant. Affero ritus antiquos veteris legis, in qua Sacerdotes Sanctuarium intrantes secreto precabantur praestolante interim in silentio populo orationis finem . Affero omnes Theologos, qui Coueilii Tridentini de hac re doctrinam contra Haereticorum calumnias strenue defenderunt. Etiam afferre possem viroS pietate, & scientia quamplures illustres, qui non sine scandalo, & interna animi commotione quorumdam Sacerdotum audaciam contemplantur, qui ess aeni temeritate abrepti leges Ecclesiae infringere , S Missam in historiae modum eodem semper tono, aequalique modulatione ceIebrare non verentur, alios. que qui sincere confitentur, sacrum illum S maiestate ac mysterio plenum silentium servidis quandoque interruptum precibus mirum in moiadum eorum attentionem excitare, & eorum pietatem, telumque in
Quis denique aptior Missae sacrificium offerendi modus, quam ille, quem ipse Dei filius in Crucis sacrificio observavit. Totis illis tribus horis , quibus Cruci affixus fuit, quanquam ab orando cessavit: verum preces illius sere omnes suere secretae, &internae, nec nisi ad pauca monumenta interruptae. Ecclesia igitur anne pulchrius, anne praestantius ministris sitis exemplum, quod imitentur, proponere potuit Quae rationes lieet sint validissimae, omnique exceptione maiores , illud tamen caetera superat, quod ita authoritate Ecclesiae in libris suis lyturgieis, novissimoque suo Concilio decisum sit. Universum itaque ordinem evertit, qui aut horitates huiusmodi negligit Ecclesiaeque decretis obsequium denegat. His bona fide insistendum, maximeque cavendum est, ne populus inutilibus, temerariisque ratiocinationibus assuescat, ritus Ecclesiae ad sithillem , euriosamque trutinam revocet, eorumque immutationem expetat; hoc praesertim seculo, quo spiritus obsequii nescius, novarum inque rerum, &singularium opinionum cupidus plus aequo dominature quem augere plus periculi, quam utilitatis habet.
142쪽
CIRCA fACRARUII CAEREMONIARUM USUM . ro 3 ρ. XLII. Error D. de Veri desilentis Religi d a Regula S. Benedicti praescripto.
D De Uert tomo seeundo de silentio loquitur, quod labia a complo T.a. p.ν r. a toriousque ad Matutinum elaudit ; quodque Regula S. Benedicti sancte hoc tempore observandum praecipit. En quam huius rationem author noster producite stula nempe Completorium immediate ante dein cubitam recitandum erat noctisque tempus quietem postulat. Quae utique sermocinationibus , ct confahulationibus turbaretur in hujus rei confirmationem Ovidii versum apportat. Tempus erat quo euncta Ilient, & alium Virgilii. Metam. . Intempesta sui nox ad probandum, quod nocturno tempore aui- Georg. l. r. versi requie, fiuntio fruuntur . Damnat denique aetosorum Praesidum, & Superiorum querelas, qui inique serunt a Monachis eorum curae commissis silentium post Completorium contra statas Ieges infringi r quorum in solatium praeclarum salie remedium adiungit, quo illi pleουtii religionem in tuto eouoeare possino. videlieet, Completorium
producendum, atque immediate ante decubitum cantandum esse; ita ut inter hae e duo exercitia nullum Intervallum relinquatur. Loquitur etiam T.a. p. Id I. re ν.
alibi de silentio, quod certo diei tempore praecipitur; illudque sapienti,
ct a natura ipsa dictatae cautelae adseribit, qua admonemur ne privatis studiis incumbentes loquacitate nostra interturbemus . Non equidem hucusque in animum induxeram meum Metamorphoisses Ovidii, aut Virgilii Georgica ad commentandas S. Benedicti Regulas facere. Minus vero adhuc credissem Monachum , & ordinis sui Visitatorem generalem, qui ex instituto suo solitariam sequitur vitam, cujusque muneris S ossicii maximam partem silentium , ct secessus explent, non aliam de silentio habuisse opinionem , quam quae a commodo, S utilitate privata hauritur, eumque necessitatem sanctae huius taciturnitatis a cautela non interrumpendae quietis somnique nocturni, ac ne interturbarentur diurna studia dextruxisse . Nunquam denique cogitassem nullum promptius, nullum facilius, ut a monachis servetur silentium, adesse remedium , quam ut statim post Completorium decumbant, ct in lectu-Ios suos se conserant, seque in somno modum observandae magnae, &salutaris hujus regulae reperiant. Ea certo mea semper extiterat opinio, silentium solitariis praescriptum fuisse tanquam rem , in qua exercendae paenitentiae occasionem , &perficiendi animi adiumentum Monachi reperirent. Memini etiam me in Capitulo illo Regularum S. Benedicti, quot D. de Vert commentario C . a. suo tam egregie illustrare tentavit, haec verba sectionem inchoantia I
xisse et mnaehi omni tempore silentio studere debent: legeram in S. Basilii Regulis. qua eura , & sollieitudine Monachis suis silentium tanquam praesentissimum ad sui persectionem remedium commendet. Legeram in libro, qui praecepta ad Monacos directa continet, & propriis S. Heronymi
143쪽
nymi verbis conseri plus inter ejusdem opera numeratur , Patres deserti omni cura silentium observasse , utpote sanetarum meditationum &principium , & ea usum , ct nutrimentum . Didiceram ex S.Ioanne Climaeo absque silentio religiosam disciplinam nullam prorsus esse; Ac ab alio sancto ch Anachoreta perceperam frequentiorem silentii inter ruptionem Ductus contemplationis , seruoris , ae internar animorum quietis disperdere , ut hypocaustum senestris , portaque patentibus omnem calorem amittit , etiam a Pithagorae discipulis silentiu in observabatur , ta aquam medium quo ad scientiarum , ct sapientiae penetralia per Ueniretur , nec sine voluptate apud S. Ambrosium legi et hune Philosophum e scriptura Sacra , & praecipue a Davide qui Phitagora multo est antiquior hanc saluberrimam legem habuisse . Cumque post haes omnia silentii utilitatem, ac necessitatem multo accuratius, expressiusque in S. Benedicti Regulis sancitam invenissem; in eam equidem sententiam discesseram silentium vespertinum ad evitandas tentatio nes institutum , quas dαmonium perambulans in tenebris in animo , senis sibusque religiosi confabulatoris , loquaculi, ct varias in nugas distracti excitare iacile potest. Uerum aspice visitatorem generalem ordinis in Ecclesia celeberrumi, atque ad firmandam, conservandamque monasti eam disciplinam , iahae dignitate restitutum, qui opiniones has nostras utpote aequo plus mystieas reformare conatur. Silentium illius iudicio non aliter posthae considerandum veniet, quam naturale medium , debitumque concedendi quietum somnum illis, quibuscum commoramur, ae Nivimus. Itaque dum olim vox coelestis s. Arsenium admonuit, ut relicta aula insolitudinem fugeret, ibique silentium eustidiret; Angelus Domini non aliam ob causam haec ad eum locutus est, quam ut sciret non esse excitandos eos, qui post Completorium somno indulgerent. Vigilabatne dum haec litteris traderet an dormiens hnjusmodi somnia conscripst Promitti equidem nobis litterales in S. Benedicti Regulas Commentarios; ast si illi eiusdem suturi sunt furiaris , faxit Deus ut nunquam in lucem prodeant. Ego certe, qui silentium somni tempore custoditum non magni aestimo , non pluris duco virtutem Monachi, qui his solum inductus taeiturnitatem observat, aut regulam, quae commodi solum , ae necessi talis naturalis rationem habet. Namque si tacere commodum aliquando est , longe plures occurrunt occasiones, ubi loqui multo est commodius .
Error D. de Vert eirea unctionem , quae in consecratione Episcoporum obtinet.
D De Vert prolixe de Unctione in eonsecratione Episcoporum adhi-
A bita disserit. Quem quidem in omnibus refellere nune non est in animo; ad trutinam solum revocabo rationem illam, quae Auctorem hunc
caa Ioannes Climae. Gred. t. BIblioth. Patrum .co Diad lude Persea. Spirit. capit. .lom. . O sambros. c. de ossic. r. cap. I..
144쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM . ros
hunc permovet , ut e numero rituum , quae originem suam signifieationi mysticae debent, unctionem hanc eliminet. Omni certe tempore haec suit fidelium opinio et Unctionem mysti eam animabus Sacerdotum , ct Episcoporum gratiam instillare . Communis hae semper loquendi modus , atque ipse D. de Vert in hane sententiam vel invitus descendere debet , ut S. Gregorium Nari anzenum , & S. Leonem ita de consecratione Episcoporum loquentes explicet. Accedit quod Sa. cerdotes seripturae stylo Sutii Lomini appellentur, & Iesus Christus Sacerdotum dux , & Priseeps pasorum juxta nominis Chripa Etymologiam Unctus per excellentiam dictus fuerit. Ii igitur, qui ejusdem Sacerdotii participes suere , omni quoque tempore tanquam eiusdem Unctionis spiritualis participes considerari debuerunt. Huiusmodi sensus licet mystici , licet symbolici perpetuo tamen, & ubique obtinuerunt.
quod communi Sanctorum Patrum consensia clarissime evincitur. Dubitari ne pote it quin Ecclesia , cum in Episcoporum consecratici. ne Saerum Chrisma adhibere aequum duxerit, illud etiam prae oculis h huerit , ut Unctione illa sensum hunc myilicuui exprimeret , qui tum ad conciliandam apud populum Sacerdotibus venerationem tum ad declarandam Sacerdotibus S ipsis Episcopis sanctitatem Sacerdotii, & essectus coin municatae sibi gratiae mirifice conducit profecto nimis rudi ter se gessisset Eeelesia , si neglecta felici hae applicatione mystica , verbis scitum his Datrionis , aut unouenti quae in consecrationis precibus reperiuntur, inducta fuisset ad adhibendam Unctionem, ut hoc gestu signifieationem illarum vocum litteralem exprimeret: haec enim est rudis illa atque humilis opinio , quam nobis D. de Vert de ritus hujus institutione venditat . Uerba illius audiamus: D pνineipio verborum horum cinquit Jeοmple tu Saeer dote tuo mini terii tui Iummum, ornamentis totias glorifieationis Iustraesuis , eaelestis unguenti rore sanctificu ς auctiones super eaput electi Episeopi Aunt . . . . Is est, secundum B tema , sententia minque nostram , ad reddendum magis sensibilem , esariusque exprimendum hujus τοeis unguenti signiscationem, Unitio Episeopis impertiebatur, eaque in eapite Oeeosisne florum verbo ram ἰ hoc copiose in eaput ejus influat ad ι ιι vero voces . . . . unguentum in eapite , quod de
Bendit in harbam GHiis inuetebantur manus haud absque verisimilι- tudiue ob verbum defeendit, quod is causa esse potuit, eur superfusum
eapiti Oleum ad manus usque deductum fuerit. Et in margine oce cisione balsami saeri ad Unctionem adhibiti ait: Haec aromata ac thymiamata pro fluo sunt utilia , cse non raro necessaria , praesertim in magnis solemnitatibus , e. eremoniis, numerosis conventibus , aictionibusque extraordianariis , ut sunt eo nyeerationes Ponti am , ct Imperatorum . Non dissi-euiter divinare lieet , quem sensum D. de Vert sub incensorum , ct aromatum in numerosis conventibus necessitate abscondat. Sed quis nobis Vitio vertat, si indignamur tam proterve sanctissimas nostras caeremo.nias deturpari, tamque audacter dignitate sua , mysteriisque spoliari 2 Praesertim eum ex precum illis ab Ecclesia adjectarum serie constet, illam in institutione hujus eae remoniae respexisset ad hoc ipsum mysterium , at que id unice prae oeulis habuisse, ut hac externa actione sensus symboli o cus
145쪽
eus apertius ex nrimeretur , & facilius abomnibus intelligeretur, ut ex serie , & eollectione illa pulcherrimarum & prolixarum precum , quae D. de Uert eaptum fugerunt, intelligi sacile potest. Et unde quaeso melius nobis Ecclesiae mens elucestet, quam ex precibus ab illa fidelium usui
traditisὶ Unde melius caeremoniarum medulla eruitur , & earum absconia dita deteguntur , quam ex sensu orationum quae caeremonias concomi
tantur. Sin itaque mysticus est precum sensus , dubitari ne potest an caeremoniae ipsae sint mysti eae r Uerum concedamus D. de Uert duo illa prinei pia , quibus innititur ,
quibusque tam vehementer confidit. Unum videlicet , quod ob haec praecipue verba r Pntuenti caelestιs rore sanct ea unctio instituta sit, alterum vero , quod Ecclesia in memoriam Unctionis , quae in veteri lege sacerdotibus impertiebatur , eandem caeremoniam in novam pariter legem introduxerit. Ast ex his praecipue landa mentis arma desumam, quibus mysti eam Ecclesiae in institutione hujus ritus mentem tuebor . Primo enim , cum Ecclesia actione aliqua , seu gestu verba haec vitis guenti eaelestis rore sancti ea exprimere voluerit , sequitur eam verbo. rum horum sensum , & significationem exprimere voluisse, quis autem inscias eat verba haec non alio quam mysti eo sensu intelligenda esse . Cum confitcnte ipso D. de Uert non de alia, quam de unctione gratiae ibidem sermo si Z Sed haec unctio est mystiear igitur Ecclesia per actionem hane nihil aliud quam rem mere mysticam exprimere studit.
Secundo r D. de Uert judicio EeeIesia pro seopo sibi praefixit hoe Inritu antiquam Iudaeorum eonsuetudinem renovare . Verum haec caeremo
nia anne apud Judaeos symbolo , & mysterio destituta suerat Z Annon potius actionem mere figurativam expresserat, quae consecrationem interio. rem , ct Unct onem eoelestem gratiae novae legi destinatam indicaret Anfirmare fortasse liceret ritum hune institutum fuisse ad instruendum de os.ficiis , & muneribus stis Saeerdotem ex proprietatibus scilicet symbolicis olei S thymiamatum in eius consecratione adhibitorum. Si igitur cae remonia haec origine sua mystica est: dicendum ne erit, quod Ecclesia erasam solum , ct informem actionis huius adoptaverit materiam, spiritualem vero , puram , Sh mysticam eius significationem reiecerit Z Atisque ita veteri synagoga rudior ea , quae in veteri lene minus persecta reperiebantur, neglectis persectioribus selegerit, ae sensus suaviter titillantia susceperit, spiritum vero & animam nutrientia respuerit. Nemo prosecto , nisi rudis , ct agrestis plane ingenii homo, Eeelasiae tam contemnendas atque humi Ies ideas assingere potest .
f. XLIV. Error D. de Vera circa unctionem Regum, O
septorum originem. D De Vert unctionem etiam illam, qua Reges eonseerantur , certis
A verborum expressionibus , quae preeibus in eorum coronatione
adhibitis concluduntur , tribuit. Uerum non solidioribus haec opinio inhaeret
146쪽
CiRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM . ro
haeret fundamentis, quam caeterae illius coniciturae. Certum enim, tuis dubitatumque est , ex l ensu orationum , quas Ecclesia in hune ritum ad stivit, & in quibus unctionis Regum veteris Testamenti mentionem Deit ;e aeremoniain hanc mere esse symbolicam , ut symbolica revera suit in auisti qua lege atque in ipsa sua institutione . AEque absurda sunt quae antea scripsit de seeptro , quod solemni eo-ronationis die regibus tradebatur nec aliunde melius elucescit,quam exiliter atque oscitanter D. de Vert Historiae studuerit quantaque temeritate salsissimas quasque conjecturas lectori propinare audeat. Illius etenim sententia si unctio originem suam his verbis dubet et Aeeipiat annunem sanctificationis tua, ct istae La s mansm porνUeνe caeremoniae Regi. hus sceptrum , ct iustitiae , virgam tradendi originem praebuerunt. Inde hanc adnotationem de sceptro loquens subjungit: Faeν at illud baentur rotandus ejusdem prope eum Regis flatura aι tittidinis hastam apprime exprimens , virga appetistas, ut ex his Saeramentarii Ruibidi verbis patet. Tune datur ei virga, aeeje virgam virtutis , emaquitatis . Adin dueit dein Pontificale Senonense , S Romanum , quae idem asserunt. Hic adnota Ratolduin non ante decimum vixisse saeculum. Quis Iam eum D. de Uert credet decimo tae illo nihil aliud suisse sceptrum , quam haculum , aut hastam , dum aurea sceptra jam Estheris , R A pueri tempore in Regum manibus rutilasse , dumque Iuculenter constat iam a Romanis Imperatoribns complura ante Ratoidum tacula hoc ornamentorum genus cum diademate ad augendam dignitatis suae majestatem adsciis tum fuisse, ut antiqua numismata apprime testantur. Tristanus de S. Ainan. in suis Commentariis Historicis de nummo Constantini loquitur, in quo Princeps hic sceptrum in extremitate liliis exornatum gerit addita hae epigraphe : Constantinopolis . Ego vero in Musaeo Regio ejusdem Imperatoris monetam aeream maximi moduli, ubi ille sceptrum altera manu gerit, altera vero postratam ante se mulierem elevat, adiuncta inscriptione : Restitutor Reipublieae, ac numisma aureum vidi in honorem septimii Severi a Soromate Thraciae Rege percussum , in quo Imperatoris huius eum filio Caraea Ila essties sceptrum flore insignitum tenens eisngitur. Fae ite hieυis hujus digressionis veniam impetraho, erit enim operae pretium paucis demonstrare quam D. de Vert verae antiquitatis cognitione careat, ut nemo posthac vano illo eruditionis suco decipiatur, nee confidenter sese a temerariis conjecturis atque opinionibus hominis ad omnem passum aberrantis in infinitas errorum ambages abduci sinat.
f. XLV. Error D. de Dira circa varios Resitus dioersarum Ecclesiae dignitatum.
CVm iam viderimus D. de Vert tantam insumpsisse operam , ut Saera
sacerdotum indumenta , quibus in mysticis suis muneribus utuntur , vilia, ct contemnenda redderet; non multum mirahimur, si eum
simili errore in disquirendis privatis Ecclesiasticoruin vestitibus adducio a depre-
147쪽
deprehenderimus . Ossensus auctor noster Didetur distinctione illa , qua Papa, Cardiaales , Episcopi . Sacerdotes particulari vesti tu cuilibet oris dini proprio secernuntur . Si eut enim illius sententia vestes in hominum consortium non ob alias quam physicas ct naturatos rationes introductae sunt ita praesumere videtur , ut promiscuus colorum usus omni hominum conditioni concedatur. Idcireo nobis persuadere connititur Ecclesiasti eos ultimis etiam saeculis se passim , & promiscue rubro candido violaceo , aut nigro colore vestisse , donee ex miseria & egestate haec inter Praesules & reliquum Cle-ruin disserentia irrepserit. intro eourtim omnium p=eric Isimo Dia Cardinales, ae pa=pura soli Discopi utuntur , d is interim reliquus elerus paupertare pressus a duobus circiter saeuias ad nigram eolorem se redulium cernit, utpote colorem omnium maxime atrum, simplieem, via Iem . Ae quasi invidia commotus aegre serat se candido Papae , ruhro Cardinalium , aut violaceo Praesulum colore uti non posse , ut se ulcineatur longam , & assectatam EccIesiarum illarum enumerationem contexit , in quibus purpureus, ct violaceus color puerulos choro insem vientes exornat; ne aliquid magnum sibi videantur esse qui hisce eo lori-
At vero neque splendor, neque pretium murteis in eansa fuit eueCardinales purpureum galerum , reliquumque ejusdem coloris indumen tum assumerent sed ratio mere symboli ea . Quippe constat Concilii Ludi dunensis tempore Innocentium IR a Friderico Imperatore proterve cum sua Eeclesia vexatum rubros Cardinalibus impertiisse pileos e Ut per hoe iis innueret, ait Vetus huius rei scriptor, qaod in perseeutione Fidei ct ju- sitiae , Rom-o Gelsa , quae eaput est Omnium aliarum , pra cateris debeat eaput opponere , fi neeesse fuerit, eruentandum. Quod vero Episcopos spectat: etsi ea sus fortuitus, consueti do, aut opulentia iis hoc vestimenti genus conciliasset, an propterea mos iste damnandus foretὶ Anne ab aequitate alienum, ut illi, quos potestas a Deo accepta supra alios erexit . aliquo dignitatis & auctoritatis suae signo a subditis suis se eernantur Cur ergo non eadem maledicentia per sequitur D. de Vert togas Magistratuum , Ducum , & Praesidum ornatus Regum purpuras , & solium . Purpura , dicet aliquis , imperatoribus ob raritatem solum reservata fuit; verum an propterea apud veteres mi- . nus sacra habebatur Thronus, & eum cooperiens phrygium tegmen originem suam necessitati, commodo, & elegantiae debet; sed an ne ideo minus honor hie solis Principes deeet Selat igitur D. de Uert, distinniones illas, de quibus tantas querelas instituit, non solum non spernendas esse, verum omni bene ordinato statui convenire , ut quilibet hominum ordo eertis , ac propriis dignoscatiir insigni se sique tam vehementer, t omni occasione demonstrat; ei Iudaeorum, & Ethnicorum mores , meminerit apud utramque gentem Pontifices certis honorum insigni is, ct vestitas tam pri Uatim , quam publiee distinctos suisse . ,. XLVI.
148쪽
Error D. de Vert circa ornamenta Pontificalia Episcoporum .
ΡArvi momenti res esset , si D. de Vert usibus tantum foetetatis ei vilis censuram inussisset. Ast ulterius ille ad laeessendos sacros ami-etus , quibus Episcopi in celebrandis mysteriis induuntur , progreditur . Non suffecerat illi Antistitum mitras , & pallia indignis abiectissimisque
suis explicationibus aliorum contemptui exponere ς ornamenta etiam iblorum Pontificalia eadem via aggreditur : cis demonstrandum c inquit
quod neque caliga , neque crux pectoralis, seque tantea , neque DoLmatica sint ornamenta Diseopis , eoramque dignitatI eum exelusione iu-feriorum miniserorum annexa , illud D it , quod ea in solemni eons cratione non reeipiaat, se ipsi libere vestἰant. Ubi adnota eum non de praeterlapsis saeculis, ubi necdum haee differentia tam accurate Observata fuerat, verum de hodierno tempore, & Ecclesiae statu loqui. Quamquam autem de hac re Ecclesiasticae leges in Ponti se ali descriptae fiat, quamquam ita serat consuetudo , quae in hisce rebus etiam deficiente lege laris vim obtinet vellet ut ornamenta haec omnibus secerdotibus communia redderentur: quod ut ita hiliat, supponit, ornamentis his sine ulla caeremonia consecrationis die Episcopos vestiri. χasi vero Pontificale non exactissime Episcopis solis praescriberet & tempus , S locum, & modum , & preces in assumendis his ornamentis observandas . Prosecto ccogor enim saepius actum agere unde nobis melius eonstabit demente Ecclesiae , nisi ex Ponti fiealibus , Ritualibus, & aliis hujus generis libris publicis, qui sub summorum Pontificum conspectu conscripti S eorum auctoritate muniti fuerunt Z Imo non horum solum , sed & Fcumenici ca Concilii auctoritate : quod omnes hos ritus sancte stabilitos animadvertens, eos se ii contemni, seu omitti, seu immutari sub anathematis mena prohibet. Sciat igitur, & aenoscat tandem D. de Uert, quod etiamsi non omnes ritus, quibus Episcopi in Saerorum mysteriorum exercitio ab inferioris ordinis Ministris discernuntur, eandem praeseserant antiquitatem , complures tamen satis antiqui sunt, ut inde iudicium de antiquae Ecclesiae mente ae diseiplina ferri possit. Sermonem de eorum Mitris , seu coronis secimus, quae Concilii Tyrensis tempore iam innotuerant.
Nequaquam harum usus ea aetate Presbyteris concessus fuerat; nec Veteres per Sacerdotum , sed per Episcoporum eorrinas iurare solitos legimus; Πequaquam Sacerdotibus pallium imo ortitiim : ouod imperiale o namentum ab imperatoribus ad augendam Ponti fietae dignitatis venerationem. Sanctis Pontificibus olim communieatum cb nune selis fere A
au contemni , aut sine petesta a Minfris pro ιμ
149쪽
ehiepiscopis reservatur. Verum non solo vestitu sed quamplurimis aliis litibus Antistites ab inseriori clero distinguebantur . Teste enim S. Ambrosio ab solus Episcopus salutatione hac: Pax vobis: populum excipiebat : & Sacramentarium s. Gregorii nos edocet , Episcopis omnibus diebus Domini eis, ct sestis, Presbyteris autem Paschate solum Hymnum et Gloria in exeelsis recitandi facultatem fuisse . Concilium vero Carthaginense IV. Canone 36. praecipit ut Discuuis in Deum in consensis Fre-sDterorum sublimior sedeat. Et Synodus Cloves hoviensis Canone i a.
de Missis ritibus agens expresse cavet , ne a Sacerdotibus quidpiam usuris petur, quod dignitati, eminentiaeque Praesulum reservatum est; atque haee honorum , Ossiciorumque distinctio in inferioribus etiam Clerie rum ordinibus observabatur. Sic Subdiaconus Epistolam la gens vetabatur stipremum Ambonis gradum, qui Diacono Evangelium recitanti promprius erat, ascendere; S teste S. Lupo co9 Trecensi Antistite in sua ad Thalasium Episcopum Epistola solis Diaeonis osculum pacis in altari accipere concessum , Subdiaconis illud ad infimos gradus expectantibus , nec ad altare licebat ascendere nisi cum pallam Diaeono ex thebant in hoc tamen a Minoribus ordinibus seeernebantur , quod isti osculum pacis e tra Sanctuarii limites excipiebant. His quoque a Concilio Carthaginen si ce severe prohibitum fuerat per Dominus vobiseum , quod Superiori-hus solum ordinibus competebat, populum salutare . En clare , ut opianor , solideque contra D. de Uert demonstratum , quae mens , quod stuis
dium Eeelesiae omni tempore fuerit in distinguendis a se invieem Ecclesiasti eorum ordinibus , ct extollenda praesertim, particularibus ornamenistis, ritibus, caeremoniis Episcopali dignitate.
Error D. de Veri circa Religiosorum orianum desitum.
Eodem prorsus spiritu D. de Vert ducitur in serendo de Religiosorum
utriusque sexus ordinum vestitu , neque temperare mihi possum, quin nugas suas in lucem proferam . Proscctos hoe tantum asseruisset , quod Religiosorum vestimenta non nisi ex majori modema ab artificum , plebisque inuti mentis distinguebantur , non equidem in eo attentius examinando laborassem; aut s quidpiam operis impendere voluissem , id totum unica additione consecissem; asserta videlicet sua ex parte vera esse , si recentiores Mendicantium ordines spectemus, primos tamen solitarios, ct Monae hos primis statim institutionis suae incunabulis particularum sibi vestitum sumsisse. Cuius rei veritas, quamquam non multum ad rem no stram faciat , facile contra D. de Vert demonstrari posse te quid enim contra apertam Cassiani cd auctoritatem reponat, qui nobis singillatim deinseribit; quam Monasti earum vestium sorma caeteris differret: qui de singulis vestium partibus rationes mysticas tradit, ae expresse declarat,
ca Cone. III. Cau.4. 38'. Pax vobis . Ota lust. Cassina.Toto Libro primo de tabitus. Lupus an . I . Monachorum .
150쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM . m
eas non solum ad tegendum eorpus , sublevandasque humanitatis necessitates inserviisse , verum etiam symbolorum locum obtinuisse, quae morum simplicitatem , innocentiamque effgurarent. Quid quaeso cinei lio Aurelianensi respondeat , quod Canoneat. de pallio loquitur tamquam de vestitu Monachis proprio,& initae vitae rationis chara teristicum signum enuntiat, quo semel assumpto nefas sit matrimonium eontrahere Z inidauctoritati Theodoricii Cantuariensis opponet, qui de Monastica pr sessione seribens ait: Septem dies velet caput suum eueulla sua , or δε-ptimo die Abbas tollat velamen Mut in baptiμο Presister septimo die
velamen infantium abstollit . . . . quia feeandam baptisma est, edi omnia peeeata dimittunturAeut in baptismo . verum non ulterius historicae huius disquisitionis puncto immoror. Longius enim D. de Vert progreditur, S illius vestigiis inhaerere necesse est. Ae videtur inprimis distinctionem illam, quae hodierno die inter Religiosorum nostrorum Vesti menta cernitur, damnare . Igitur Z Inquit de loco quodam vitae S. Benedicti Ioquens , in quo Biographus vestitum a Solitario quodam Sancto huic Patri traditum ambiguis his verbis exprimit: Sanista coπ- versationis habitum: quὶ igiturὶ ideone φυἰa elaustralibus plaeuit ad eon elliandam tunica cucullaeque , quae olim eommunem omnium saecularium profanissimorumque bominum vestitam e iebant, singularem venerationem dignitatem eas sanctae Relitionis habitum appellare , nos hisce praeiudieatis opinionibus innixι monastieas vestes sanctae eonversationis habitum appellabimur 7 Et alibi de Scapulari loquens , quod unice conservandis inter laborandum ab immunditie detritioneque vestibus ab initio desti natum , dein vero ob deponendi reassumendique taedium semper retentum suisse eontendit, ita ait: me in eausa est, cur seopulare taπ- quam praecipua , essentialis vestitus Mouastiei pars eo Uderetur . Dein
addit: Si tames qnidpiam essentiale in aliquo vestita esse potest, qui ποπωἐnus Monacbis , quam eateris mortalibus Ob hane solam rationem damas , ut eorρas terat, aerisque ivariat areeat. Sed quid Z Anne hie vestitus iis non etiam tributus est in s gnum vitae generis, quod profitentur, testimoniumque poenitentiae ὶ An Mon e hi non aliam ob rationem se indumentis his tegunt, quam ad depellendam coeli intemperiem ὶ An non se etiam induunt cilicio ad compescendam carnem , & sacco ad humiliandum animum Non equidem insteior omnem vestem comparatam esse ad tegendum corpus et verum simul etiam contendo alium praeterea respiei posse finem, honorandi videlicet, aut h miliandi eum, qui illo induitur, vel eius dignitatem , conditionemque declarandi. Sie Reges olim purpura, Magistratus praetexta, Philos
phi pallio insigniti procedebant: se Reminae diuersa vestium forma diverinsum indicant sexum . Ea prorsus ratione S indumenta quaepiam reperiuntur, quae ob incommodam eonfigurationem , rudem texturam: vilitatemque suam tanquam poenitentiae , paupertatisque vestes considerari queunt. Huiusmodi sunt facem. & cilicia a Monachis adoptata . Quorum differentiae licet non sint Essentiales . si eis Hum physeum vestium, qui est tegere , & ab aeris inclementia tueri, spectemus; sunt tamen Fh senti