장음표시 사용
261쪽
Ducere uxorem , & quae vobis placita conditio est,
Vbi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem
ACTUS II. SCENA II. PHIDIPPUS, LACHES, SOSTRATA.
P.M T s s scio,Philumena,meum ius esse,ut te cogam,c Quae ego imperem, facere: ego tamen patrio animo victus faciam Vt tibi concedam, neque tuae libidini aduorsabor. L. Atque eccum Phidippum optume video. ex hoc iam scibo, quid sit. Phidippe, esse ego meis omnibus scio me apprime O sequentem: Sed non adeo,ut facilitas mea illorum corrumpat ani
Q d tu idem si faceres, magis in rem dc nostram, &vostram id esset. Nunc video in illarum potestate esse te. P. eia vero. L. Adii te heri de filia. ut veni,itidem incertum amisti. Haud ita decet, si perpetuam vis esse affinitate hanc, Celare te iras. si quid est peccatum a nobis, proser: Aut ea refellendo, aut purgando vobis, corrigemus, Te iudice ipso. sin ea est causa retinendi apud vos, Quia aegra est; te mi iniuria facere arbitror Phidippe, Si metuis, satis ut meae domi curetur diligenter. At, ita me dii ament, haud tibi hoc concedo, etsi illi
Vt tu illam saluam magis velis,quam ego.id adeo gnati causa, Quem ego intellexi illam haud minus, quam seipsum, magnificare.
262쪽
HECYRA. 2II Neque adeo me clam est, quam esse eum grauiter laturum credam,
Hoc si rescierit. eo, domum studeo haec prius, quam ille huc redeat. p. Laches, & diligentiam vestram, & benignitatem Noui.&, qvie dicis, omnia esse ut dicis, animum induco: Et te hoc mihi cupio credere: illam ad vos redire studeo Si facere possim ullo modo.L. quae res te facere id prohibet tEho, numquidnam accuset virum t P. minime: nam postquam attendi Magis, & vi coepi cogere ut rediret, sancte adiurat Non posse apud vos Pamphilo se absente perdurare. Aliud sortasse alii vitii est: leni ego animo sum natus: Non possum aduorsari meis. L. hem Sostrata l. s. heu me miseram. L. Certumne est istuci p. nunc quidem, ut videtur. sed numquid visi Nam est,quod me transre ad forum iam oportet. L.eo
S.- DEPO L nS nos aeque sumus omnes inuis e viris, Propter paucas; quae omnes facimt dignae ut vide mur malo. Nam, ita me ament di,quod me accusat nunc vir stan extra noXiam. Sed non facile est expurgativita animum induxerunt, socrus
263쪽
neis esse iniquas. haud pol me quidem: nam nunquam secus Habui illam, aC si ex me esset nata: nec, qui hoc mi eueniat, scio. Nisi pol filium multimodis iam expecto ut redeat do
ACTUS III. SCENA I. PAMPHILUS, PARMENO, MYRRHINA.
PAM.' I E MINI ego plura acerba esse ex amore homini unquam oblata credo, Quam mi. heu me inlaticem, hanccine ego vitam parsi perderet Haccine ego causa eram tantopere cupidus redeun- . di domum Z Cui quanto fuerat praestabilius, ubiuis gentium aetatem agere, iam huc redire t atque haec ita esse miserum me resciscere tNam nos omnes, quibus alicunde aliquis obiectus est labOS, Omne quod est interea tempus, priusquam id resciatum est, lucro est. PAR. At sic, citius qui te expedias his aerumnis, repe
Si non rediisses, hae irae facta essent multo amplio
Sed nunc aduentum tuum ambas Pamphile scio re
Rem cognosces, iram expedies: restitues rursim ingratiam. Leuia sint, quae tu pergravia esse in animum induxti
264쪽
pΑ M. Quid consolare me t an quisquam usquam gentium est aeque miser tPriusquam hanc uxorem duxi, habebam alibi animum amori deditum: Iam in hac re ut taceam, cuiuis facile scitu est quam fuerim miser: Tamen nunquam ausus sum recusare eam, quam mi obtrudit pater. Vix me illinc abstraxi, atque impeditum in ea expedivi animum meum, Vixque huc contuleram; hem noua res orta est, po ro ab hac quae me abstrahat. Tum matrem ex ea re me aut uxorem in culpa inuenturum arbitror:
Quae cum ita esse inuenero, quid restat, nisi porro ut fiam miseri Nam matris serre iniurias me Parmeno pietas iubet: Tum uxori obnoxius sum: ita olim suo me ingenio pertulit, Tot meas iniurias quae nunqua in ullo patesecit loco. Sed magnum nestio quid necesse est euenisse Par
Vnde ira inter eas intercessit, quae tam permansit diu. PAR. Hoc quidem hercle parmum est: si vis vero veram rationem exequi, Non maxumas, quae maxumae sunt interdum irae, im iurias. Faciunt: nam inpe est, quibus in rebus alius ne iratus quidem est, Cum de eadem causa est iracundus factus inimicis
Pueri inter sese quam pro leuibus noxiis iras geruntis propter i quia enim qui eos subernat animus, infirmum gerunt. Κ. Κ
265쪽
Itidem mulieres sunt ferme, ut pueri, leuisententia: Fortasse unum aliquod verbum hanc inter eas iram
conciuerit. pAM. Abi Parmeno intro, ac me venissentitia. PAR. hem quid hoc y ΡΑ M. tace.
p Α R. Trepidari sentio, cursari rursum prorsum: agedum ad seres Accede propius. hem, sensistin'ῖ p A M. noli sabularier.
Pro Iupiter , audio clamorem. PAR. tute loqueriS, me vetast M. Tace obsecro mea gnata. PAM. matris vox visa est Philumenae. Nullus sum. PAR. qui dum y PAM. perii. PAR. quamobremt ΡΑ M. nestio quod magnum malum Prosecto Parmeno me celant. PAR. uxorem Philu
Pavitare nescio quid, dixerunt. id si serie est, nescio. PAM. Interii: Cur mihi id non dixtit PAR. quia non
pAM. Quid morbi est y ΡAR. nescio. PAM. quidi nemone medicum adduxit Z PAR. nescio.
p A M. Cessi, hinc ire intro,ut hoc quamprimum,quidquid est, certum sciam t nam modo Philumena mea nunc te offendam assectam tNam si periculum ullum in te est , periisse me una haud dubium est. p A R. Non usus ficto est mihi nunc, hunc intro sequi. Nam inuisos omneis nos esse illis sentio: Here nemo voluit Sostratam intro admittere. Si rte morbus amplior factus set, Quod sane nolim, maxume heri causa mei; Seruom illico introiisse dicent Sostratae: Aliquid tulisse comminiscentur mali,
266쪽
Capiti, atque aetati illorum, morbus qui auctu' sti Hera in crimen veniet, ego in magnum malum.
ACTUS III. SCENA II. Sos TRATA, PARMENO, PAMPHILUS.
s. E s C l o quid iamdudum hic audio tumultuari Male metuo , ne Philumenae magi' morbus aggrauescat: Quod te, assculapi, & te Salus, ne quid sit huius, oro. Nunc ad eam vicam. ΡAR. heus Sostrata. s. ehem. pAR. iterum istinc excludere. s. Ehem Parmeno, tune hic erast perii, quid faciana misera tNon visam uxorem Pamphili, cum in proxumo hic sit aegrat PAR. Non visas, nec mittas quidem visendi causa quemquam.
Na qui amat cui odio ipsus est, bis Acere stulte duco: Laborem inanem ipsus capit, & illi molestiam affert.
Tum autem filius tuus introiit videre, ut venit, quid agat. s. Quid aist an venit Pamphilust pAR. venit. s. diis gratiam habeo. Hem, istoc verbo animus mihi rediit, & cura ex com de excessit. PAR. Iam ea te causa maxume huc nunc introire nolo: Nam si remittent quippiam Philumenae dolores, Omnem rem narrabit, scio, continuo Qla Qti, Quae inter vos interuenit,unde ortum es initium irae. Atque eccum video ipsunt egredi. quam tristi'st. s. Qini gnate. PAM.Mea mater, lue.s.gaudeo venisse aluom.faluan' misera:
267쪽
Philumena est y pAM. meliuscula. s. utinam istuc ita dii faxint. Quid tu igitur lacrumae aut quid es ta tristis. PAM. recte mater. s. Quid fuit tumultit dic mihi: an dolor repente in uasit 3pΑM. Ita sectum est. s. quid morbi est y pΑM. febris. s. quotidianat PAM. ita aiunt. I sodes intro, consequar iam te mea mater. s. fiat. ΡAM. Tu pueris curre Parmeno obuiam , atque his onera adiuta. pAR. Quid Z non sciunt ipsi viam, domum qua redeanti PAM. cessast
ΡΑMPHILUS. P. M E QV E O mearum rerum initium ullum inueni
Unde exordiar narrare, quae nec opinanti accidunt, Partim quae perspexi his oculis, partim quae accepi auribus: Qua me propter exanimatum citius eduxi soras. Nam modo me intro ut corripui timidus, alio suspi
Morbo me visurum affectam, ac sensi esse, uxorem: hei mihi, Postquam me aspexere ancilla: aduenisse, ilico omnes simul Laetae exclamant, venit, id quod me repente aspexe
Sed cotinuo voltum earum sensi immutari omnium, Quia tam incommode illis sors obtulerat aduentum
268쪽
V na illarum interea propere praecucurrit, nuntians Me venisse. ego eiu' videdi cupidus recta consequor. Posteaquam intro adueni, extemplo eius morbum cognoui miser. Nam neque, ut celari posset, tempus spatium ullum dabat: Neque voce alia, ac res monebat, ipsa poterat conqueri. Postquam aspexi,o facinus indignum inquam 'corripui illico
Me inde, lacrumans, incredibili re, atque atroci per-
Mater con equitur. iam ut limen exirem, ad genua adcidit, Lacrumans misera: miseritum est. Profecto hoc sic est, ut puto, Omnibu' nobis ut res dant sese, ita magni atque humiles stimus. Hanc habere orationem mecum principio institit: O mi Pamphile, abs te quamobrem haec abierit, causam vides: Nam vitium est oblatum virgini olim ab nescio quo improbo: Nunc huc confugit, te atque alios partum ut celaret
Sed cum orata eius renuniscor, nequeo quin lacru-mem miser.
Quae quae λrs sertuna est, inquit, nobis quae te hodie obtulit, Per eam te obsecramus ambae, si ius, si fas est, uti Advorsa eius per te tecta tacitaque apud omnessent: Si unquam erga te animo esse amico sensti eam, mi
269쪽
161 ΤERENTIISine labore hanc gratiam, te, uti sibi des pro illa nunc,
Ceterum de reducenda id fac, quod in rem sit tuam: Parturire eam, neque grauidam esse ex te, solus conscius. Nam aiunt tecum post duobus concubuisse eam mensibus: Tum, postquam ad te venit, mensis agitur hic iam septimuS:
Quod te scire, ipsa indicat res. nunc si potis est Pamphile,
Maxume volo, doque operam, Ut clam partus eueniat patrem, Atque adeo omneis. sed si fieri id non potest, quin sentiant, Dicam abortum esse. scio nemini aliter stipectum res Quin, quod verisimile est, ex te redhe eum natum p
Continuo exponetur. hic tibi nihil est quidquam in Commodi :&Illi miserae indigne factam iniuriam conteXeris. Pollicitus sum, & seruare in eo certum est, quod dixi, fidem. Nam de reducenda, id vero neutiquam honestum esse arbitror: Nec faciam: eis amor me grauiter, consiletudoque
Lacrumo, quae posthac futura est vita, cum in mentem venit, Solitudoque. O fortuna, ut nunquam perpetuo es bona. Sed iam prior amor me ad hanc rem exercitatum
270쪽
Quem ego consilio missum seci. idem nunc operamnuic dabo. Adest Parmeno cum pueris. hunc minime est opus In hac re adesse: nam olim soli credidi, Ea me abstinuisse in principio, cum data est. Vereor, si clamorem eius hic crebro audiat, Ne parturire intellegat. aliquo mihi est Hinc ablegandus, dum parit Philumena.
PAR. A IN' tu tibi hoc incommodum euenisse iter tλα s. Non hercle verbis Parmeno dici potest Tantum, quam re ipsa nauigare incommodum est. PAR. Itane est i s. o fortunate, nescis quid mali Praeterieris, qui nunquam es hagressuS mare. Nam alias ut omittam miserias, unam hanc vide: Dies triginta, aut plus eo, in naui fui, Cum interea semper mortem expectabam miser: Ita usque aduorsa tempestate usi sumus.
PAR. Odiosum. s. haud clam me est: denique hercle aufugerim Potius, quam redeam, si eo mi redeundum stiam. PAR. Olim quidem te causis impellebant leves, Quod nunc minitare facere, ut faceres, Sosia. Sed Pamphilum ipsum video stare ante ostium. Ite intro. ego hunc adibo, fi quid me velit.
Here, etiam tu hic stast 13AM. equidem te expecto. PAR. quid est 3PAM. In arcem transcurse opus est. PAR. cui hominit