장음표시 사용
61쪽
nant, si lubet, reliquorum opusculorum, quae ab erudita Ferrandi manu , elaborata prodierunt , voce S, orationis articulos, nexus figuras, lacumina sententiarum, cum stylo totius histori qua res a S. Fulgentio praeclard gestas complexus est, & germanissimum Diaconi nostri opus extitisse haud dubie iudicabunt. Quartam ad extremum subodoro ex altissimo illo silentio , quo ipsum animaduerto pressisse litteras a S. Fulgentio ad se consulentem datas, licet de libris ab eodem procusis, Win publicam lucem editis meminerit persaepe. Quid auream illam epistolam loquar,
quam Magistri sui , ipse loquitur in quasi haereditarium
S. Ferri ep. debitumsoluere iusι ad Reginum Comitem misit. Clim μή qm enitri piissimus Dux venerabilis memoria Fulgentium, Pontificem Ruspensis casiae interrogasset, qualis sibi militaribus
actibus occupata , regula esset Piritalispropossi retinenda alleque anth, quam fideliter ratione fidei reddita, de actibus militaribus cum pietate tractandis loqui inciperet, transisset ad aeternae beatitudinis immortalia gaudia, coactus est errandus ab eodem pariter rogatus, an iussus 3 gloriosi operis principia abrupta retexere, reteXta perficere, perfectaque ad illustrissimum Ducem transmittere, uti celiciter affectum videmus, ac demiramur. At ubinam in tota vitae S. Fulgent ij historia, vel leuissimum super hac paraenetica epistola iniectum verbulum legas tantum fuit modestissimi hominis silentium, quod tamen tentore clamosus errandum , vitae S.Fulgentij verum authorem depraedicat extitisse. An pariter aut horem ipsum dixeris illius Epistolae, quam Achilles Statius Beatissimi Diaconi subtexuit epistolis,dcquam ad Anselmu Mediolanensem Episse pum ab illo fuisse datam existimauit minime gentium, mi homo; cum hunc certo certius constet trecentis post annisa Ferrado in celum recepto, vitam vixisse Malo
ad ultimum assirmare alios editos fuisse a doctissimo viro vivacis ingentificius, de quibus Iulianus Archipresbyter
62쪽
byter olet meminit in hunc modui: Ad anno DXL. v - η.uit,sivple vera . q. Rus ensis Episcopi,magistri sui.Quam Chren cit. vellem eruditus Chronographus nobis haec opera memorasset, maximo certo posteros labore, Ferrandum iactura levasset. Veruntamen si mihi licet esse vati, non alia fuisse opera dixerim, quam paraeneticam epistolam Comiti Regino ut proxime diximus, elaboratam. Cum enim S. Fulgentius semipleni libelri imperse S. Ferr. .ctum dictationem reliquisset, noster Diaconus volens μή MU nolens eam assicere coactus est , intermissum a magistro opus supplere , praeter hoc noui penitus
Atque hi libri sunt, hoc est, magni Ferrandi foetus, qui minime posteros fugerunt, in quibus absens loqui Idempraftur, o mortum vivit ut ipse de suo institutore perquam Q.cit. acute dixit. Nam alios forsitan ab ipso conscriptos suis rid. Ur se libellos, cum Iuliano fas est crederes, qui haereticis
summopere exosi eorumdem fraudibus excidereio a
tuerunt. Enimver,ad Infulas Carthaginenses, TO B. i. letanas vocatus, inertem stylum minim continere potuisse credendus est, quin illum aduersus tot haereticorum Deliones identidem stringeret, vel in parce-nesibus, vel epistolis, vel traistatibus pro rerum por . tunitate, & populorum commodo, procudendis exerceret. Alioqui cur epitaphi piis eius manibus positi conditor Ecclesiam Toletanam a Ferrando scriptis omnatam pangeret, nisi si aliquid tum temporis in literas
missiim edidisset Illud similiter Posseuinum nostrum voluisse vero simillimum est, clim de illo scriberet:
adquem consulendum de arduis quassionibus, cumplerique n Posseu indiquescriberent varia reliquii licet non omnia consecuti si Apparsa-mm integra. Sic nimirum: cro. Tempus edax rerum, tuque iuuidiosa vetv N.
Tanti Doctoris ac Praesulis elucubrationes posteris inuidisti. a
63쪽
fuit Ferrandi, dum adhuc in minoribis est, hoc est, dum vel in Monasterio Coenobita, vel in Ecclesia Carthaginensii Diaconus viveret, do strinae, virtutis, meritorum, ac famae celebritas, ut Principibus viris, qua sacris, qua profanis in oculis, aestimatione,
amoribus,ri admiratione esset quam maxima. Enimvero , ut a sacris ordiamur, S. Fulgentium inter, Terrandum nostrum , ea coaluerat animorum coniunctio, ut amore mutuo certasse, ac vicisse simul,& semel viderentur. Ferrandum amauit Fulgentius, vi suum in Christo filium pater Lexcoluit, ut magister discipulum aluit, ut nutritius alumnum I recreauit, ut exiiij comitem individuum pius exul denique ut vi-S. q. p. rum pereruditum sanctum Fratrem, sortem in Christo, cra Ferri condiaconum singulari honore est prosequutus Viceversa Ferrandus S. Fulgentium redamauit, ut filius obsequentissimus parentem optimum Laudiuit, ut Magistrum discipulus consuluit, ut oraculum .habuit insuere. exillio solamen unicum coluit, ut Pontificum linguam, eitG.ao. se ingenium , fidei columen , Mallium haereticorum , Africanae Ecclesiae animam ad summam, ut Coclitis etiam num in terra versantis assiumpto Fulgent ij nomine gloriatus, exemplo, d imitatione in maximam euasit
Fulgentio terris potius, quam sibi sun esta, simul, de felici morte ablato, cum eius successore Feliciano Fe randus amicitias tam aristas gessit, ut charitatis qua dam metempsycho S. Fulgent ij animam, in utrumque, dc alterius animam in alterius corpus commigrasse
64쪽
Ferrandi Vita. 4sse iurasses. Intercesserat nimirum iam inter illos animorum non leuis coniunistio, tum quia simul a Beato Fulgentio nutriti uerant tum quia incisio parvisim Mo Id m in
sterio sit supra retuli quo ibi beatus Episcopus apud pras viri Sardiniam pro Chris nomine relegatus esse erat , cum Fer rando Felicianus iam Presbytor habitura , Ambo dem que coelestis eius eloqui, flumine sequenter fuerant irrigati. Atque hinc factum est, ut vel de mandato Feliciani, vel singularis in eum obseruantiae, amorisque ergo, 6--um de rebus a communi suo institutore praeclare gestis suscipere non modo cogitarit Jeyctiam Reuerendae ipsius paternitatis orationibus fretus conse istum eidem pientissimo Praesuli dedicaries, non quasi aliqua nescienti,
sed potius Uius testimonio con manda simpliciter digesserit.
Ab illis duobus Episcopis, Egippium Presbyterum, id epist. Abbatem puteum S. Fulgentius appellat impense MEV3
dilexit, mutuisque ornauit epistolis nec minori amo .ris, honorisque asse istu ac studio Pelagium Z Anatolium S. R. Ecclesiae Diaconos, hoc est , Eminentissimos puti iam vocamus Cardinales Ferrandus est prosequutus. At qualem ex his duobus putas fuisse Pelagium Is certe fuit, utin Ecclesiae Romanae Apocriasiarius Constantinopolim adierit,& post Vigilium Petri Cathedram Pontifex huius nominis primus impleuerit
non indignus successor. Eius autem praeclara facinora,&que amati felicem obitum perquam studiose , accurateque, pro suo more , Baronius literarum monu Raron. mentis commendatum reliquit. Quid post istos re se tom. 7.ram doctrinae, vitaeque sanistimonia praestantes Prem y - ' cleros, ali6sque sacros homines, quibuscum in Sardi φ t nia, Hispania in Africa coniunctissime vixit Silere tamen nec debeo, nec possum duos eius, in sede Toletana eximios succetares, Celsum, de quo haec ha Iuliais es,
bet Iulianus Celsus Virratione Germanus, Ursanctus, cuius Chron.
agitur in Germania dies 3 o. Maj. Virfuit doctus; Monta s
65쪽
num qui utrique in eadem Ecclesia suffectus, ante
Archidiaconus Tolitanus, doctus, osanctus extiterat, quam ad Toletanum euocaretur Pontificatum , ut idem Iu--m ibid. lianus testatur vi quem Ferrandi elogium ipsius in ea- n. 163. dem sedc Minidrum fuisse loquitur. Iam Principes e laicis viros, si placet, contemple mur, quibuscum Ferrandus, per id tempus Ecclesiae Carthaginensis Diaconus amore coniunctissimus fuit. Primus se offert Seuerus, Constantinopolitanus Scholasticus, ad quem extat perelegans Diaconi nostri epi-R:ς stola Clina Scholasticum audis, ne hominem bonarumosi literarum expertemised contra,bene peritum: non ho-
o a. is latissimum non terrae filium , sed officio Constantino- aduressa poli spectabilem videre te puta. Qui fuerint olim sch re. Osuu lastici ex nostro Butengero accipes Scholanici sepe Ui-onomast. debant Rectoribus Prouinciarum, aut Praefectis Praetorio sum
qia, eranti consilio, interdum supplicibus preces dictabant,qua snis p. pri'Gp 'en , litigantibus iura, cum essent literati , c.
ad Stare Tali erat Seuerus quem Ferrandus, ut virum prudentissmum, o sanctumstatum in oculis ferebat. Hoc tamen multo illustrior fuit Comes Reginus, cuius gratia noster Diaconus eruditissimam scripsit paraenesim, ut olim dixi. Hunc vero simillimum est natione fuisse Afrum , certe religione Orthodoxum, militari professione Ducem, dignitate Proregem, morum sanctitudine, simul dc fidei studio Procerum nulli secundum extitisse, luce meridiana clarius est. Primum sub Rege Vandalorum Gilimere, tum sub Iustiniano Imperatore Vandalis iam Africa tota, per Belisarium feliciter ex aistis, militarem magistratum gessit, .nobis ignotae Prouinciae apud suos Africanos pie sane c-que est moderatus, adnitente Ferrando, qui in illustri Duce colendo, excolendoque beatissimi sui Doctoris Fulgentisvices, partesque egit. Num igitur tam a
datorum Regi, quam Imperatori Iustiniano charissi
66쪽
mus esse debuit Reginus, ut sibi ab utroque concredi 1ahis tam Prouinciam regiis,4 imperi u legibu ut loqui cim. tur Ferrandus regeret, aut regendi pro Imperatore,in gin. Rege potestatem mereri , obtinere posset monreplico, quae supra capite octauo retuli, de Ferrandi
nostri apud Iustinianum Imp. aut horitate ac gratia, quam a Seuero Constantinopoli conseruatam,t a Comite Rhegino ex Africa nimium quantlim aueham per Iliteras, minime dubito. Horum, aliorumque Principum virorum amicitiis floruits Ferrandum , non solum ipsius Diaconi, verum etiam multo magis Pontificis dignitas, famae celebritati coniuncta satis, superque euincit.
Ru DITIO Beati Ferrandi cum exquisita virtute coniuncta, usque eb fama, commendatione Orbem fuerat peruagata, ut in Hi
paniam ex Africa delata Carthaginis par tariae ciues impulerit, ad hominem, ex Archidiaco no Carthaginis Africanae , in Pontificem suum eligendi. Dixi ex Archidiacono , propterea quὁd obseruasse me olim memini, tum aliis in regionibus Orthodoxis, tum imprimis in Hispania ipsa, in moribus fuisse receptum elimatae doctrinae, ac sanctitatis viros, ex Archidiaconorum gradu ad Pontificium thronum vocare, proueherεque. Vnus Iulianus Archipre myter quam
multa huiusce consuetudinis nobis subministrat exempla 3 Ex omnibus aliquot delibo Audentius . Grego Iulio xij, Episcopi Toletani, Archidiavonin, viritan sim quam 27ρ' - αd Iu , egregim contra fraudes haretisorum scriptor, o Luciferianori
67쪽
ferianoruin Histania tumultuantium terror, eidem Gregor. 12. a in Ecclesia Toletana succedit, J. Murio Serram des To, in eadem. SedeIsychius sussicitur, qui prius fuerat Archi-
Idem ad diaconus eiusdem Ecclesiae, Caninius Maispani Archidiaconus, μ' -- 9 ommum sue agis Toletanorum , Maiorano succedit. Vir exi
his, , Z Archidiacon- Flauius Paternus Iulianus Campetius, vir consularis , suumque Archidiaconum , eundemque virum Idem ad consularem moram ct ingeni, laude claris imum, Iulianum ann. 46D Sancti m , habuit successorem. Is secundo Concilio Arausicano, dc Carpenctoraten si iudex interfuit, cf. '' ad ipsum scripsit Sidonius Apollinaris. Et, ut ex aliis
Ecclesiis Hispaniarum similia petamus exempla Mar- Iullian eis cus Maximus Caesaraugustanae Ecclesiae Archidiaco-adan. s 83 nus, postea in Episcopum Caesaraugustanum euasit. Pro more igitur apud Hispanos usitatissimo, B Ferrandus ex Archidiacono creatus est Carthaginis Spartariae Antistes. Ea de re duo luculentissima produco testimonia. Alterum peto a S. Maximo Caesaraugustano superius a me laudato, clim de Hectoris nomine agerem, quod iterum hic exscribere piget. Alterum adduco ex Iuliano saepe saepilis memorato, cuius haec verba sunt
Idem rem totam conficientiaci Petro Toletano succedit in eadem
HV' ε' Α' de Hector , cognomento Ferrandus , ter, qui fuit in Sede Carthaginens Archidiaconus, criptor obitu 'scopus Carthaginis Spartariae. Quid clarius quid expressius 3Ex quo testimonio lux maxima affulget Concilio Tarraconensi quo Carthaginensis Ferrandi Pontificatus insigniter confirmatur Illi enim Concilio sub Hormisda, Papa celebrato ipse idem Ferrandus interfuit, cier-I Oais inti loco ita subscripsit is cur Episcopus Carthaginensisnor. ad G Ita Dropolita. Quae verba enucleare videtur operae
Principio Discopum se Carthaginensem appellat scilicet in Hispania Tarraconensi. Nam Carahago noua, inquit
68쪽
qui Ortelius, in His ora Tarraconensi Contemnorum ma Orte ritima urbs Ptolomaeo, o aliis, cui id honoris obtigit, ut S. Paulus Roma prosen , iam liber o vincatis absoluim , ubi Iuliau. Hispanias adiit nauibus gentium vectus Carthagine parturia Chron. it. ex an erit, si Iuliano citato fides est. Hanc Plinius, An I
det eius descriptionem habes apud Polibium, quem PlinIib. s.consules, si lubet. Secundo loco se Metropolitam sub hiri.cae. r. scripsit in eo Concilio unus, ac solus cuncti duntaxat
Episcopos Ita enim Episcopus ipse Tarraconensis io η
ne in Chridi nomine Episcopus Tarraconensis ciuitatis. Quali Ab Ab
autem e genere Metropolitanomm fuerit Ferrandus no cel in v
ster, inquiri potest. Etenim duo fuisse Metropolitarum pend. ad genera iam pridem annotarunt viri bene docti, Sir lib. cumondus noster, si Morinus, Oratori Presbyter Ego, si λ quantum in re subobscura coniectari licet, non solum is nomines sed etiam reipsa potestate fixa, atque u ib. thoritate perpetua illum Metropolitam extitiue non Cone Ta,
Non stetit in eo gradu Ferrandus, ver in ad insta Sirm lib. 2. las euocatus Toletanas, Hissaniarum Primas effectus cst. Illum e et libenter iisdem verbis compellem quibus o - , Stephanus Epilcopus Tornacensit Petrum S.Chryso ei Eregoni Prest,yterum Cardinalem alloquitur. Iucundum Eccl. c. s. mihi fateor flectaculum praebet recordatio vinxi, dum quasi M. LI. per graduum canticum ascendentem suspicior dum a minoribus Steph πρ ad maiora Ferrandum nostrum hine virtutes sibi rapiunt, - si Α hinc honores Gratia ratiam inuocat gloria gloriam, τι cortina cortinam trahi, Uriam plene licet omniam, qui in domo
Dei sunt, dec. de post pauca. Ampiscur, inquit, scholarem dic Diaconum prosequor Archidiaconum , deosculor non Abbatem,sed Metropolitam Carthaginensem, reuereor non Cardinalem,sed Arahiepiscopum est Primatem Toleta. num. Hu gradatim ascendentum, bisuccedentibus articulismident honores moribus, presion ibus coexaltant, &c.
69쪽
Sedem porr Toletanam aetate grauu , Elogium sepulcbrale cecinit Fetrandus adiit in vigesimus- quintus Pontifex impleuit uti vir longe doliis imus, Liannes Iamayo Salazar, a me per literas consultus, suis Matriti IV. Id. Nouemb.46 1 ad me pro singui risua humanitate transmissis, in haec verba docere dignatus est In nouis dipychis S. Ecclesiae Toletanae restitutus es noster Pontifex is in numero Antistitum lut conge iiD Thom Tamago de Varga in libella de veritate dextri .n-ι- irate 7. fol. 1 .ntastris imus D. D. Di iacus de Cassion cr Uec Episcopus taria onensis lib. i. de Primatu . Ecclesiae Toletanae cap.S. g. 8 si Iro. tomoprimo. Sic D. Licentiatus oppido urbanitate conditus maxima Sapienter autem dixit in nouis dipychi, quia in antiquu tabulis eiusdeverba sunt quas besiorum se temporum fastidiose proceri
obliterarunt, nomen eius, hoc est, Ferrandi, non inuenitur.
Causam expressiit noster Dimanus Archipresbyter S. Iosiae Toleti, in Chronico, num i cyns D tycha Toletanorum Ponti cum. tempore Gothorum, nimis damnata fuit, quam vidi diminutam S. Iidesnsus Pontifex Toletanus , in qua non legitur Ohmpius , nec Eugenius Martyr , nec Heno , nec Melanthius, nec Honoratus, Gregorius, Saturninus, Elpidius, ct alij, quia Pelagio, A u tum nouem numerat vel praec tuos opinione magnae sanctitatis, aut egregiae splendore δε nae. Hactenus vir eruditus. Quapropter nemini mirum videri debet in catalogo Episcoporum Toletanorum. quem noster Scholius euulgauit, nullam de Ferrando fieri mentionem rimo neque Hei horis appellationem inter nomina Praesulum Toletanorum, quae sculpta in sacrario Ecclesiae Toletanivisuntur, reperiri,quemad-LOalsa it. Odia Garsas, Lo ais olim citatus refert. Vestamen di- PQ a 3 cam, quod senti, haud scio, an incuriae maximae tribuere habeam hanc Hectoris Ferrandi praeteritionem, clam Crusenius conceptissimis verbis scripserit In Ec- . Vi elsa Gletana extant, hi versus exprimentes caeterum vita Tereundi, ipsumqua adducat in medium Marque et , quo in
70쪽
in carmine sepulchrali tam luculentum de Hei horis Ferrandi Episcopatu Toletano testintonium habeatur his verbis comprehensum: Limque aetate grauis Toletum paser disti, Hanc stim scriptis vita honore iuui. Adde quod elogi citati scriptor Montanum Hectori Ferrando suffectum post quatuor versus sic me
Hinc tua Montanus sigia pone secutus Successit celeber Pastor in uriae tus. At Montanum inter Episcopos Toletanos tam laudatus catalogus, quam Iulianus Archipress yte Toletanus, aliisque non pauci annumerarunt. Denique id cna
Epitaphium bis de eiusdem Ferrandi Episcopatu meminit, de hoc potissimum versu manifestiis me:
Toletum , felix urbs tantum nacta parentem. Hic Pennotus super Hectoris nostri Toletano Pon- ἐλο .lib. tificatu Maximum , de Iulianum committit , quod .hip. ge-
inter ipsos non satis bene , apteque tquidem videturo conuenia , cuinam errandus in cathedra ' Toletana implenda successerit ut propterea in hoe 'S tanti viri Episcopatu vacillarc fides apud Miquos possit.
Enimvero S. Maximus it olim retuli Memorat Petro Episcopo Tolitan succesiisse Hectorem in Aprica Diaconum, dictum, errandum fami em S. Fulgenti Ru pensis Iulianus vero Palmato Episcopo Toletano sinces se in eadem sede,
Hectorem , cognomento errandum Afrum testatur. Ergo
hic duo Chronographi sibi maxime aduersi sunt a nobis conciliandi. Vtrique credo suffectum fuisse errandum Palinato quidem mediates immediate vero ac proxime Petro: prius voluit Iulianus, posterili S. Maximus, quarum inter sese variantium opinionum origo, caput hoc esse potuit quod sorte Petrus, qui Palmato proxime successis rextitit, tam exiguo temporis interuallo, viduatam Palmato cathedram impleuerit, ut vix in Toletanorum Pontificum album de .